Ελπίδα και παρηγοριά

Ελπίδα σωτηρίας είναι η γλυκυτάτη Μητέρα του Σωτήρος , η Παναγία. Όπως γέννησε τον Σωτήρα μας, μπορεί να «γεννήσει» και την σωτηρία μας. Αφού ο Σωτήρας δια μέσου αυτής ήλθε στη γη, γιατί να μη στέλνει και τη σωτηρία μέσω αυτής; Μεσίτευσε να πάρει ο Θεός Λόγος σάρκα, για να μπορέση να θυσιασθή «δι᾿ ἡμᾶς τοὺς ἀνθρώπους καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν». Αυτή του έδωσε το σώμα και το αίμα, που πρόσφερε θυσία για μας, για την σωτηρία μας. Έγινε έτσι μεσίτρια της σωτηρίας μας.

Όταν σκεπτόμαστε αυτό, θέλοντας και μη, έρχονται στο στόμα μας τα λόγια: «Καὶ σὲ μεσίτριαν ἔχω, πρὸς τὸν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ἐλέγξῃ τὰς πράξεις, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει.».

Αλλ’ ας στρέψωμε καλλίτερα την προσοχή μας στα λόγια ενός μεγάλου πατέρα της Εκκλησίας μας, του αγίου Γερμανού, πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, του ομολογητού. Λέγει ο άγιος Γερμανός:

«Χάρις σ’ εσένα , Θεοτόκε, οι εξ αιτίας των αμαρτιών τους πτωχοί είδαν τον πλούτο της καλωσύνης του Θεού. Ζήτησαν με τις πρεσβείες Σου το έλεος Του και σώθηκαν. Η βοήθειά Σου, Παναγία, είναι δυνατή και φέρνει σωτηρία. Η προστασία Σου είναι ζωντανή. Οι πρεσβείες Σου ζωή. Η σκέπη Σου παντοτεινή. Κανένας δεν μπορεί να γνωρίσει τον Θεό, χωρίς Εσένα. Κανένας δεν σώζεται χωρίς τις ικεσίες Σου. Κανένας δεν ελεείται δωρεάν, χωρίς την μεσιτεία Σου.

·       Ποιος άλλος μάχεται τόσο για τους αμαρτωλούς; Ποιος υπερασπίζεται πιο πολύ και πιο επίμονα εκείνους που περνούν ψυχική κρίση και δεν έχουν ως τώρα διορθωθή;

·       Κάθε άλλος ,ακόμη και όταν μπορεί , αναλογιζόμενος το κόψιμο της άκαρπης συκιάς, διστάζει  να παρακαλέσει, για να μην μείνει το αίτημά του ανεκπλήρωτο και προσβληθή.

·       Συ όμως έχεις μητρική στον Χριστό επιρροή. Και δεν είναι ποτέ δυνατόν να αστοχήσεις. Γιατί ο Θεός εκπληρώνει πρόθυμα σε όλα και με κάθε τρόπο το θέλημά Σου, γιατί είσαι η αληθινή και άχραντη Μητέρα Του.

·       Γι’ αυτό κάθε θλιμμένος εύλογα καταφεύγει σε Σένα. Κάθε άρρωστος, σε Σένα προσπίπτει. Κάθε πολεμημένος, Σένα έχει τείχος, σε Σένα καταφεύγει. Συ, μεταστρέφεις την δίκαιη του Κυρίου οργή κι εναντίον μας απειλή, σε ευλογία και συγχώρηση, γιατί αγαπάς με όλη Σου την καρδιά τον λαό, που φέρνει το όνομα του Υιού Σου».

Θα μπορούσε ποτέ άνθρωπος , που στέκει με ευλάβεια μπροστά στο έργο του Χριστού, πιστεύοντας ότι είναι Θεός, η πηγή του αγιασμού, να μην αισθάνεται ελπίδα και παρηγοριά, σαν θυμάται την υπέραγνη Θεοτόκο Μαρία; Και υπάρχει κάτι πιο σπουδαίο και υψηλό στην ζωή μας αυτή από την ελπίδα και την παρηγοριά  που δίνει ο θεός και το άγιό Του  Πνεύμα;

«Μακάριοι ἐσμὲν καὶ ἡμεῖς προστασίαν σε ἔχοντες• ἡμέρας γὰρ καὶ νυκτὸς πρεσβεύεις ὑπὲρ ἡμῶν», λέμε σε ένα τροπάριο.

«Μακάριος ο άνθρωπος, που έχει τάξει προστάτη του την Παναγία. Είναι μακάριος έστω κι αν είναι αμαρτωλός», παρατηρεί ο άγιος Γερμανός. Κι συνεχίζει: «Καλλίτερα ο θάνατος, καλλίτερα να χωρισθή η ψυχή μας από το σώμα, παρά να χωρισθή από την Παναγία. Ο θάνατος μας φέρνει πιο κοντά στον Θεό. Ο χωρισμός από την Παναγία είναι και από το Θεό χωρισμός».

Ο Χριστός τιμά την Μητέρα Του. Γι’ αυτό και αγαπά όσους την αγαπούν και την τιμούν. Αξίζει, λοιπόν, με πίστη και με ευλάβεια να Την παρακαλούμε: «ἱκέτευε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς τῶν ὀρθοδόξως, Θεοτόκον ὁμολογούντων Σε».

Από το βιβλίο: «Δίψα για ζωή»

Μητροπολίτου Νικοπόλεως

ΜΕΛΕΤΙΟΥ

Έκδοση

Ιεράς Μητροπόλως Νικοπόλεως

Πρέβεζα 2010