Ἀνάσταση Νεκρῶν, Μελέτιος Καλαμαρᾶς Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης

 Ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι μόνο σῶμα. Ἔχει καί ψυχή. Καί ὅταν τό σῶμα παύει νά ὑπάρχει, ἡ ψυχή ἐξακολουθεῖ νά ζεῖ. Ἀλλά χωρίς τό σῶμα, εἶναι σάν γυμνή. Ὅταν χωρίζεται ἀπό τό σῶμα, αἰσθάνεται σάν νά ξεγυμνώνεται. Καί μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία, αἰσθάνεται φτωχότερη. Καί γι᾿ αὐτό, ἡ κάθε ψυχή μέχρι τήν Δευτέρα Παρουσία «προσδοκᾷ ἀνάστασιν νεκρῶν καί ζωήν τοῦ μέλλοντος αἰῶνος».

Λέγει ὁ πανεύφημος ἀπόστολος Παῦλος: Τό σῶμα μας εἶναι τό σπίτι τῆς ψυχῆς μας ἐδῶ στήν γῆ. Ὅταν θά φύγουμε ἀπό τή ζωή αὐτή, ὁ Θεός θά μᾶς δώσει γιά τήν ψυχή μας ἕνα ἄλλο σπίτι στόν οὐρανό, ἕνα σπίτι πού δέν θά χτιστῆ «μέ χέρια ἀνθρώπου». Αὐτό περιμένουμε. Αὐτό θά εἶναι ἡ μεγάλη μας ἀμοιβή. Γι᾿ αὐτό μιλᾶμε, ὅταν λέμε τό «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν» (Βλ. Β’ Κορ. 5, 1-4).

Ο Επιτάφιος δεν είναι απλά ένα έθιμο όπως νομίζουν πολλοί.

 

 Ο Επιτάφιος δεν είναι απλά ένα έθιμο όπως νομίζουν πολλοί. Μπορεί να είναι έθιμο και παράδοση ο στολισμός του κουβουκλιου αλλά ο επιτάφιος είναι μια πραγματικότητα ένα συγκλονιστικό γεγονός που πενθεί μέχρι και η δημιουργία εκείνες τις μέρες.

Καταρχήν, ο επιτάφιος είναι λειτουργικό άμφιο που χρησιμοποιείται στην ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής.

Όταν μιλάει η σιωπή...

 

Καὶ ἀναστὰς ὁ ἀρχιερεὺς εἶπεν αὐτῷ· οὐδὲν ἀποκρίνῃ; τί οὗτοί σου καταμαρτυροῦσιν; ὁ δὲ Ἰησοῦς ἐσιώπα (Ματθ. κστ’ 62-63).

Σιωπή… Έτσι απαντά ο Κύριος. Όμως, αυτή η σιωπή δεν είναι σαν όλες τις άλλες, δε θυμίζει ατέλειωτη νεκρική σιγή. Αυτή η σιωπή είναι ζωντανή! Αλλά ποτέ τα ακουστικά μας τύμπανα  δε θα δονηθούν στη συχνότητά της. Γιατί αυτή η σιωπή προορίζεται να αντηχεί μόνο στους θόλους της καρδίας μας! Και είναι  μια ιστορία που έχει πολλά να μας πει…

Η Προσευχή της Γεθσημανής, Γέροντας Σωφρόνιος

 

  Ο Χριστός περιέλαβε σ’ αυτή την προσευχή ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, από τον πρώτο Αδάμ μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο που θα γεννηθεί από γυναίκα.…


Κανένας δεν γνώρισε τόσο πόνο όπως τον αισθάνθηκε ο Χριστός.
Αυτοί που αγνοούν μια τέτοια αγάπη και αυτοί που δεν επιθυμούν να τη γνωρίσουν, ας μην εκφράσουν γνώμη για το Χριστό. Κανένας μην τολμήσει στην ανοησία του να ταπεινώσει την εμφάνιση του Χριστού ανάμεσά μας.
Γνωρίζομε από την πείρα ότι η ψυχή μπορεί να τραυματιστεί πιο τρομερά παρά το σώμα.

Άφησέ με να σου μιλήσω γι’ αυτό…

 

Θα σε προδώσω Κύριε;

Ο Ιησούς αναγγέλλει στους Αποστόλους ότι ένας τους θα τον προδώσει. Δεν θέτουν σε αμφιβολία τα λόγια του Διδασκάλου. Δεν διαμαρτύρονται: «Κύριε, αυτό είναι αδύνατο!». Αλλά πονούν. Το πρόσωπό τους παίρνει μια θλιμμένη έκφραση. Και λένε ο ένας μετά τον άλλο: «Μήτι ἐγώ εἰμί, Κύριε;» (Ματθ. κστ΄ 22).

-Η πείρα των προσωπικών μου πτώσεων πρέπει να με κάνει πολύ ταπεινό.

-Ποτέ δεν μπορώ ν’ αποκλείσω το ενδεχόμενο μιας νέας πτώσεως.

Ξημερώνει Μεγάλη Τετάρτη…

«᾿Εσχάτη καί ἀπαρρησίαστος»

Τολμάει, ἀνοίγει τή θύρα καί μπαίνει στό σπίτι ὅπου βρίσκεται καλεσμένος ὁ Κύριος. Κρατάει στά χέρια της δοχεῖο ἀλαβάστρινο, γεμάτο μύρο πολύτιμο. Πλησιάζει καί στέκεται πίσω, στά πόδια Του, ἡ γυναίκα ἡ «γνωστή» στήν πόλη ἐκείνη, χωρίς τιμή, «ἐσχάτη καί ἀπαρρησίαστος».῾Η εἰκόνα δραματική! Πηγές δακρύων τά μάτια της, ὀθόνη πολύτιμη τά μαλλιά της, μύρο πανάκριβο αὐτό πού ἔσφιγγε στήν καρδιά της. Καί ὕστερα λίγες λέξεις ποιητῆ νά μᾶς ἀποκαλύπτουν τό δράμα της, νά φανερώνουν τήν τιμή τῆς ψυχῆς της, τό μέγεθος τῆς μετανοίας της, τή βεβαιότητα τῆς πίστεως, τή δύναμη τῆς ἀγάπης της:

«᾿Αγάπησον φιλοῦσαν τήν δικαίως μισουμένην».

ΔΕΞΑΙ ΜΟΥ ΤΑΣ ΠΗΓΑΣ ΤΩΝ ΔΑΚΡΥΩΝ (Σχόλιο στο περιεχόμενο και τα νοήματα της Μεγάλης Τετάρτης)

                         

«Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιούμεθα οι θειότατοι πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν». 

Αυτό είναι το συναξάρι της σημερινής ημέρας, της Μεγάλης Τετάρτης. Οι συνοδοιπόροι του πάθους του Χριστού μας πιστοί, καλούμαστε αυτή την ιερή ημέρα να τιμήσουμε την έμπρακτη και ειλικρινή μετάνοια της πρώην πόρνης γυναικός, η οποία έγινε συνώνυμη με την συντριβή και την αλλαγή ζωής.

Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος;

ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΤΡΙΤΗΣ

«Ἐν ταῖς λαμπρότησι τῶν Ἁγίων σου, πῶς εἰσελεύσομαι ὁ ἀνάξιος; ἐὰν γὰρ τολμήσω συνεισελθεῖν εἰς τὸν νυμφῶνα, ὁ χιτών με ἐλέγχει, ὅτι οὐκ ἔστι τοῦ γάμου, καὶ δέσμιος ἐκβαλοῦμαι ὑπὸ τῶν Ἀγγέλων. Καθάρισον Κύριε, τὸν ῥύπον τῆς ψυχῆς μου, καὶ σῶσόν με ὡς φιλάνθρωπος».
(Μέσα στό φῶς τῆς λάμψης τῶν ἁγίων σου, πῶς θά εἰσέλθω ὁ ἀνάξιος; Γιατί ἄν τολμήσω νά μπῶ μαζί μ’ αὐτούς στόν νυμφώνα σου, Κύριε, τό ἔνδυμά μου μοῦ δημιουργεῖ ἔλεγχο, γιατί δέν εἶναι ἔνδυμα γάμου, ὁπότε σάν δέσμιος θά πεταχτῶ ἔξω ἀπό τούς ἀγγέλους. Καθάρισε, Κύριε, τόν ρύπο τῆς ψυχῆς μου καί σῶσε με σάν φιλάνθρωπος πού εἶσαι).

Μ. Δευτέρα σήμερα…

 

Καρπούς ζητάς, Κύριε;

Με ένα δένδρο αρχίζει το δράμα του ανθρώπου. Με ένα δένδρο αρχίζει και η λύση του δράματος.

Το πρώτο ήταν μέσα στον παράδεισο. Ήταν το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού. Ήταν σαν ένα κόκκινο φανάρι που έβαλε ο Θεός ανάμεσα σε τόσα πράσινα φανάρια. Όλα τα επέτρεπε, ένα απαγόρευσε. Την απαγόρευση προτίμησε ο άνθρωπος. Έσπασε το κόκκινο φανάρι. Πήγε κόντρα στον Θεό. Τον καρπό του απαγορευμένου δοκίμασε. Τον καρπό που έκρυβε μέσα του την πίκρα, που προκαλούσε το θάνατο.

ΙΔΟΥ Ο ΝΥΜΦΙΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ !

 

Ποθεῖ ὁ Κύριος νὰ ἑνωθεῖ μὲ μᾶς, μὲ μᾶς ποὺ Τὸν προδώσαμε καὶ ἀπομακρυνθήκαμε ἀπὸ τὴν ἀγάπη Του.

      Οἱ ἱερὲς 'Ακολουθίες των τριών  πρώτων  ημερών  της  Μεγάλης  Ἑβδομάδος ὀνομάζονται  Ακολουθιες τοῦ Νυμφίου καὶ παίρνουν τὴν ὀνομασία τους ἀπὸ τὴν παραβο- λὴ τῶν Δέκα Παρθένων, ποὺ ἀναγινώσκεται τὴ Μεγάλη Τρίτη. 

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ 2021

 

Μεγάλη Εβδομάδα

Περάσαμε πιὰ τὸ πέλαγος τῆς νηστείας τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Καὶ τώρα στεκόμαστε μπροστὰ στὴ θύρα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος, ὁποῦ ὀνομάζεται Μεγάλη ὄχι γιατί εἶναι μεγαλύτερη, ἢ ἔχει περισσότερες μέρες, ἀλλὰ «ἐπειδὴ μεγάλα ἡμῖν γέγονεν ἐν αὐτῇ παρὰ τοῦ Δεσπότου κατορθώματα. Καὶ γὰρ ἐν αὐτῇ τῇ ἑβδομάδι τῇ Μεγάλῃ, ὅπως λέγει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ἡ χρονία τοῦ διαβόλου κατελύθη τυραννίς· ὁ θάνατος ἐσβέσθη· ὁ ἰσχυρὸς ἐδέθη· τὰ σκεύη αὐτοῦ διηρπάγη· ἁμαρτία ἀνηρέθη· ἡ κατάρα κατελύθη· ὁ Παράδεισος ἀνεώχθη· ὁ Οὐρανὸς βάσιμος γέγονεν· ἄνθρωποι ἀγγέλοις ἀνεμίγησαν· τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ ἤρθη· τὸ θριγγίον περιηρέθη· ὁ τῆς εἰρήνης Θεὸς εἰρηνοποίησε τὰ ἄνω καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς· διὰ τοῦτο Μεγάλη καλεῖται Ἑβδομάς».

Μεγάλη Εβδομάδα: Η σημαντικότερη περίοδος της Ορθόδοξης Λατρείας

 

Η συνταρακτικότερη εβδομάδα της ανθρώπινης ιστορίας είναι αναμφίβολα η Μεγάλη Εβδομάδα. Βαθύτατα θεολογική και ιδιαίτερα κατανυκτική αποτελεί πηγή ανανέωσης και ψυχικής καθάρσεως για όλους τους χριστιανούς, οι οποίοι μετέχοντες στις ιερές ακολουθίες των ημερών αυτών βιώνουν το μυστήριο της λυτρώσεως του ανθρώπινου γένους και του καθενός μας.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 25 Απριλίου 2021 (των Βαΐων)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα(Φιλιπ. δ´ 4-9)
Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ῾Ο Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε·ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν.

ΟΠΟΥ ΑΜΑΡΤΙΑ ΕΚΕΙ Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ

 

Εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τοῦ Μεγάλου Σαββάτου τὸ περιστατικὸ μὲ τὸν προφήτη Ἰωνᾶ, στὸν ὁποῖο εἶπε ὁ ἅγιος Θεὸς νὰ πάει στὴν πρωτεύουσα τῆς Ἀσσυρίας Νινευὴ καὶ νὰ κηρύξει μετάνοια, διότι οἱ ἁμαρτίες τῶν κατοίκων της ἦταν τόσο πολλὲς καὶ μεγάλες ποὺ ἡ κραυγὴ καὶ ἡ βοή της ἔφθανε μέχρι τοὺς οὐρανούς.

ΘΕΟΥ ΔΥΝΑΜΙΣ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑ !- Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ !

 

       Φθάσαμε στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου μας. 
Ἂς μεταφερθοῦμε λοιπὸν νοερῶς ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ ἂς ἀνεβοῦμε στὸν φρικτὸ Γολγοθᾶ. 
      Καὶ ἐκεῖ, στὸ σκοτάδι ποὺ κάλυψε τὴ γῆ, ἂς δοῦμε διὰ τοῦ φωτὸς τῆς πίστεως τὴ θεία εὐσπλαχνία, ποὺ ὑπερβαίνει κάθε ἀνθρώπινη ἔννοια. 

Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός…

 

Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός, γνῶτε ἔθνη καὶ ἡττᾶσθε… ανακράζει ο λαός του Ισραήλ για τις νίκες του έναντι των αλλοφύλων. Μεῖνον μεθ’ ἡμῶν παρακαλούν οι μαθητές τον εν ετέρα μορφή Διδάσκαλό τους στην πορεία προς Εμμαούς. Ὅτι μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός διατρανώνουν οι πιστοί στην ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου.

Μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός…

“Κλίμαξ”

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΚΛΙΜΑΚΑ» ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΣΙΝΑΪΤΗ»
ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ


Η Κλίμακα διαιρείται σε τριάντα λόγους . Η διαίρεση αυτή έχει χριστολογική χροιά, καθόσον ο Κύριος σε ηλικία των τριάντα ετών «τον τριακοστόν βαθμό εν τη νοερά κλίμακι εκληρώσατο». Οι τρεις πρώτοι λόγοι αποτελούν την εισαγωγή. Ακολουθούν οι τέσσερις βασικές αρετές η υπακοή, η μετάνοια, η μνήμη θανάτου, και το χαροποιών πένθος. Από τον όχδοο μέχρι τον εικοστό έκτο λόγο περιγράφονται τα σκληρά πάθη. Οργή, μνησικακία, καταλαλιά, πολυλογία, ψεύδος, ακηδία, γαστριμαργία, ανηθικότης, φιλαργυρία, αναισθησία, ύπνος, δειλία, κενοδοξία, υπερηφάνεια, βλασφημία, πονηρία προς τα οποία πρέπει να πολεμήσει ο πνευματικός αγωνιστής.

Η μία εντολή της μετάνοιας, π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

Η μία εντολή της μετάνοιας
π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)
Μετάνοια


Έχουμε πει πολλές φορές ότι η όλη φροντίδα του Θεού για τον άνθρωπο αποβλέπει στη σωτηρία του ανθρώπου. Βέβαια, ο Θεός δεν έπλασε τον άνθρωπο για να γίνουν τα πράγματα έτσι όπως έγιναν, και επομένως από κει και πέρα να έχει αυτή τη φροντίδα ο Θεός για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο καλόν λίαν (Γεν. 1:31), τέλειο, αναμάρτητο, και ο άνθρωπος καθόλου δεν είχε κλίση προς την αμαρτία. Η όλη κλίση του ανθρώπου ήταν προς τον Θεό, προς το να αγαπά τον Θεό. Έτσι ήταν φτιαγμένος.

«Πίστη στον Θεό και προσευχή… διότι οι μέρες είναι πολύ πονηρές και πολύ δύσκολα χρόνια»

 

Εμβλέψατε εις αρχαίας γενεάς και ίδετε, τις ενεπίστευσε Κυρίω και κατησχύνθη; ή τις ενέμεινε τω φόβω αυτού και εγκατελείφθη; ή τις επεκαλέσατο αυτόν, και υπερείδεν αυτόν; (Σοφία Σειράχ 2,10)


Ερμηνεία. Παρατηρήστε τις παλαιές γενεές των ανθρώπων και μάθετε. Ποιός πίστεψε και στήριξε τις ελπίδες του στον Κύριο και καταντροπιάστηκε; Ή ποιός παρέμεινε στον φόβο Του και εγκατελείφθηκε από Αυτόν; Ή ποιός παρεκάλεσε τον Θεό και ο Κύριος δεν έδειξε ενδιαφέρον υπέρ αυτού;

ΛΟΓΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

 

«Τί νὰ λέω στὴν προσευχή μου;». 
Εἶναι ἐρώτημα πολλῶν Χριστανών  ποὺ θέλουν νὰ καλλιεργήσουν,  τὴν προσευχή, ἀλλὰ δὲν ξέρουν πῶς. 
 Ὑπάρχουν διάφορα εἴδη προσευχῆς, τὸ καθένα μὲ τὰ δικά του γνωρίσματα καὶ πλεονεκτήματα. Πρῶτα-πρῶτα ἔχουμε τὶς Ἀκολουθίες τῆς Ἐκκλησίας μας, μὲ τὶς ὁποῖες – ἐκτὸς ἀπὸ τὴ θεία Λειτουργία – μποροῦμε νὰ προσευχηθοῦμε καὶ μόνοι στὸ σπίτι μας. 

Ἡ στάση μας ἀπέναντι στὸν Χριστό

 

Ἱερώνυμος 

Μητροπολίτης Λαρίσης καὶ Τυρνάβου

Καθώς ἄλλη μία Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ἔφθασε στό τέλος της κι ἐνῶ βρισκόμαστε στά πρόθυρα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Ἑβδομάδος, ἡ Ἐκκλησία μας, μέ τήν ποιμαντική διάκριση καί τή σύνεση πού τήν χαρακτηρίζει, προβάλλει μιά εὐαγγελική περικοπή, ἡ ὁποία βεβαίως ἔχει δώσει τό ὄνομά της στή σημερινή Κυριακή, συνάμα, ὅμως, ἀδικεῖται γιατί ἀποσιωπᾶται ἕνα μεγάλο μέρος της. Καί πράγματι ὅλοι ἐπικεντρωνόμαστε στό τμῆμα ἐκεῖνο πού περιγράφει τή θριαμβευτική εἴσοδο τοῦ Ἰησοῦ στά Ἱεροσόλυμα, ξεχνώντας τό πρῶτο μέρος, ὁπου περιγράφεται ἡ πράξη τῆς Μαρίας, ἀδελφῆς του Λαζάρου, ἡ ὁποία πῆρε « λίτραν μύρου νάρδου πιστικῆς πολυτίμου» γιά νά ἀλείψει μέ αὐτό τά πόδια τοῦ Χριστοῦ καί νά τά σκουπίσει στή συνέχεια μέ τά μαλλιά της. Κι ὅμως, ἡ Ἐκκλησία μέ ἐπίγνωση καί συνειδητά δέν προβάλλει μόνον τούς στίχους τῆς βασιλικῆς ὑποδοχῆς τοῦ Ἰησοῦ στήν Ἁγία Πόλη, ἀλλά παραθέτει καί αὐτό πού ἀμέσως εἶχε προηγηθεῖ, ὄχι γιά νά μή χαθεῖ ἡ ἱστορική καί χρονική ἀλληλουχία τῶν γεγονότων, ἀλλά γιά νά πετύχει κάτι ἄλλο. Τί; Αὐτό πού ἀβίαστα προκύπτει ἀπό τήν ἀντιπαραθετική μελέτη τῶν συμπεριφορῶν τοῦ λαοῦ καί τῆς Μαρίας.

Εὐλογημένο ἤ καταραμένο τό γιατί;

Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς

Εὐλογημένα «γιατί»!

Ἐρώτημα τόσο συχνό, τόσο βαθύ, τόσο δυνατό στήν ἐκφορά του, τόσο δύσκολο στήν ἀπάντησή του. Ἐρώτημα τόσο ἀληθινό, τόσο ἀνθρώπινο, τόσο ἀπαιτητικό, πού ὅμως ἀπό τή φύση του δέν ἀντέχει στόν λόγο, δέν ἐκφράζεται μέ τό στόμα, δέν μπαίνει σέ λέξεις, δέν δημοσιοποιεῖται σέ ἀκροατήριο, πολύ δέ περισσότερο, δέν ἐπιδέχεται μονοσήμαντες ἀπαντήσεις ἀπό κάποιους πού δῆθεν γνωρίζουν πρός κάποιους ἄλλους πού σίγουρα πονοῦν. Ἴσως εἶναι τό κατ’ ἐξοχήν θέμα γιά τό ὁποῖο δέν μπορεῖ καί δέν πρέπει νά γίνονται ὁμιλίες. Εἶναι πολύ βαθύ γιά νά ἔλθει στήν ἐπιφάνεια τῆς συνειδητοποίησης. Εἶναι πολύ ἐπώδυνο γιά νά χωρέσει στόν ὁρίζοντα τῶν ἀντοχῶν μας. Εἶναι πολύ προσωπικό γιά νά ἐντοπισθεῖ στό στερέωμα τοῦ δημόσιου λόγου. Ἴσως αὐτό τό ἐρώτημα νά πονάει πιό πολύ καί ἀπό τήν αἰτία πού τό δημιουργεῖ. Γιατί ὅλοι ξέρουμε πώς δέν ἔχει εὔκολη ἀπάντηση. Καί ὅμως εἶναι τόσο ἐπίμονο καί ἀληθινό.

Γιατί ονομάζεται «κουφή» ή «βουβή» αυτή η εβδομάδα;

 

 H έκτη και τελευταία εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής ονομάζεται “Εβδομάδα των Βαΐων”.

Πριν το Σάββατο του Λαζάρου και την Κυριακή των Βαϊων η λατρεία της Εκκλησίας μας ωθεί ν’ ακολουθήσουμε το Χριστό καθώς πρώτος αναγγέλλει το θάνατο του φίλου Του και κατόπιν αρχίζει το ταξίδι Του στη Βηθανία και στην Ιερουσαλήμ.

Στο κέντρο της προσοχής είναι ο Λάζαρος – η αρρώστεια του, ο θάνατός του, ο θρήνος των συγγενών του και η αντίδραση του Χριστού σ’ όλα αυτά.

Πῶς νὰ νικᾶτε τοὺς λογισμούς

 «Οἱ λογισμοὶ εἶναι “δαιμόνια” (δαιμονικὴ ἐνέργεια).

Ὅπως ὑπάρχουν ἄνθρωποι, τοὺς ὁποίους εἶναι ἀδύνατο νὰ πείσεις μὲ ὁ,τιδήποτε, ἔτσι καὶ χειρότερα ἀκόμη συμβαίνει μὲ τὰ δαιμόνια.

Ἂν συνδιαλέγεσαι μὲ τοὺς λογισμούς, ἂν ἀντιστέκεσαι σὲ αὐτούς, θὰ τοὺς ἀναγκάσεις, στὴν καλύτερη περίπτωση, νὰ ἀποχωρήσουν γιὰ κάποιο σύντομο διάστημα.

Η κατάργηση της αμαρτίας- μετάνοια και Θεία Κοινωνία (Αρχ. Σεβαστιανός Τοπάλης)

Με τον ερχομό του ο Κύριος στην γη κατήργησε την αμαρτία. Ο Σταυρός Του και το αίμα Του πλήρωσε το τίμημα των χρεών όλης της ανθρωπότητος. Πλέον η αμαρτία δεν έχει την δύναμή της πάνω στον άνθρωπο. Του έδωσε την εξουσία να πατά επάνω όφεων και σκορπίων και κανείς να μην μπορεί να τον βλάψει σε τίποτα. Πλέον ο χριστιανός δεν καταγίνεται με τους φόβους των αμαρτιών, αλλά ούτε και με τις ενοχές. Η αμαρτία δεν έχει καμία ισχύ πάνω του. Η μετάνοιά του και η αγάπη του Χριστού την καταργούν αμέσως. Όλη του η ζωή δεν είναι μια έγνοια πώς να μην αμαρτήσει και πώς να ξεριζώσει τα πάθη του, αλλά πώς να αγαπήσει τον Θεό. Κάθε φορά που σκοντάφτει στα λάθη του ατενίζει στον φιλάνθρωπο Θεό και του ζητά συγγνώμη. Νιώθει άμεσα την λύτρωση.

Η μετάνοια του αμαρτωλού (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Όταν ένας αμαρτωλός δεν ακούει τώρα συμβουλές, και δεν δέχεται τώρα νουθεσίες, άραγε θα δεχθεί τις προτροπές των ιερέων και λοιπών πνευματικών ανθρώπων στην ώρα του θανάτου του, αν βέβαια πεθάνει με φυσικό, ομαλό θάνατο και όχι απρόοπτα;

Ασφαλώς όχι. Διότι τότε θα βρίσκεται στην κορυφή της σκληροκαρδίας του, ώστε όχι μόνο δεν θα δέχεται τις διδασκαλίες των ιερέων που θα τον παρακινούν να μετανοήσει, αλλά και αν θελήσει να μετανοήσει, δεν θα το κατορθώσει.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 18 Απριλίου 2021 - Ε´ Κυριακή των Νηστειών – Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας

 

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα (῾Εβρ. θ´ 11-14)
Αδελφοί, Χριστὸς παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾿ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, οὐδὲ δι᾿ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ ῞Αγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος.
Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, πόσῳ μᾶλλοντὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι;

Η προσοχή στην προσευχή και τα βήματα προς το Θεό

Η προσοχή στην προσευχή και τα βήματα προς το Θεό! Ο Θεός δεν κρίνει τον χριστιανό, επειδή αμαρτάνει, αλλά επειδή δεν μετανοεί. Γιατί το να αμαρτάνει κανείς και να μετανοεί είναι ανθρώπινο, ενώ το να μη μετανοεί είναι γνώρισμα του διαβόλου και των δαιμόνων του. Επειδή δεν ζούμε συνεχώς στη μετάνοια…

Κύριε που πηγαίνεις;

 

Σύμφωνα με μια αρχαία χριστιανική παράδοση που σώζεται στο απόκρυφο βιβλίο των Πράξεων του Πέτρου, όταν ξέσπασε ο φοβερός διωγμός του Νέρωνα στη Ρώμη, οι χριστιανοί έπεισαν τον Απόστολο Πέτρο να φύγει για να διασώσει τη ζωή του που θα ήταν πολύτιμη για την Εκκλησία. Λίγο έξω από την πύλη της πόλης που σήμερα είναι αφιερωμένη στον Άγιο Σεβαστιανό, πάνω στην Αππία οδό, βλέπει θαμπά μια φιγούρα να πλησιάζει για να μπει στη Ρώμη. Η θέα τον συνταράσσει γιατί είναι Αυτός που Σταυρώθηκε για τη σωτηρία μας, ο ίδιος ο Χριστός. Συγκλονισμένος τον ρωτά: Domine quo vadis? –(Κύριε που πηγαίνεις;)- κι Εκείνος του απαντά: «Rōmam eō iterum crucifīgī» («Πηγαίνω στη Ρώμη για να σταυρωθώ για δεύτερη φορά»). Η απάντηση αυτή συγκλονίζει τον πιστό μαθητή που αντιλαμβάνεται το θέλημα του Κυρίου του και αλλάζει κατεύθυνση γυρίζοντας στη Ρώμη όπου και σταυρώνεται για να γίνει η θυσία του πολυτιμότερη της ζωής ενός φυγά. Στο σημείο που η παράδοση τοποθέτησε τη συνάντηση, βρίσκεται σήμερα ένα εκκλησάκι στην ανηφόρα που οδηγεί στις κατακόμβες του αγίου Καλλίστου. Η προτροπή σε θυσία δεν είναι κάτι το πρωτοφανέρωτο στο γεγονός που περιγράφηκε. Η προτροπή του Χριστού προς τους μαθητές του γνωστή: «ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων» (Ιω.10,11) (ο καλός βοσκός θυσιάζει τη ζωή του για τα πρόβατά του).

Ιός σκληροκαρδίας, κορωνοϊός

 Το κρύο ευνοεί τις ιώσεις. Με την ζέστη αυτές εξαφανίζονται. Το κρύο συντηρεί τα τρόφιμα, αλλά παγώνει τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Το κρύο νεκρώνει την φύση, που αναμένει τις ζεστές ζωογόνες ακτίνες του ήλιου, για να ξαναζωντανέψει. Το κρύο οδηγεί τους ανθρώπους της υπαίθρου, τους αγρότες, σε χειμερία νάρκη, με την προσμονή του ερχομού της ανοίξεως, με την οποία ξεκινούν πάλι τις πολύμοχθες εργασίες τους. Το κρύο συγκεντρώνει τους ανθρώπους στις εστίες τους, όπου παιδαγωγούνται με την ενθύμηση του παρελθόντος και προγραμματίζονται για το μέλλον. Το κρύο, τέλος, με τις σημερινές συνθήκες και εμπειρίες, ευνοεί την πανδημία του κορωνοϊού, η οποία αναμένει την ζεστασιά της ανοίξεως και του καλοκαιριού, για να ξεπερασθεί.

Τμήματα του ναού και η χρήση τους

 Στην τέχνη της ναοδομίας συναντάμε στοιχεία που στις μέρες μας έχουν αρχίσει να χάνουν την σημασία τους.

Γνωρίζουμε ότι ο χριστιανικός ναός διαιρείται σε τρία μέρη, το νάρθηκα, τον κυρίως ναό και το Ιερό ή αλλιώς Άγιο Βήμα. Ο διαχωρισμός αυτός αντιστοιχεί στις διάφορες τάξεις των χριστιανών καθώς παρατηρούμε ότι ο χώρος του νάρθηκα ήταν ο τόπος των κατηχουμένων, του κυρίου ναού για τους πιστούς και το Ιερό για τον κλήρο.

Αυτογνωσία – Τύψεις – Μετάνοια

Αἰμιλιανός Τιμιάδης (Μητροπολίτης Σηλυβρίας)

Ἡ ἐπιστροφὴ τοῦ κάθε πταίστη ἀποτελεῖ μέρος τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ.

* * *

Ἢ θεραπεία ὅμως ἀπαιτεῖ, νὰ ἀφήσει ὁ ἄνθρωπος τὴν μέχρι τώρα φυλάκιση τοῦ «ἐγώ» του σὲ μία παθολογικὴ ἐσωτερικότητα: νὰ βγῆ ἀπὸ τὸν ἑαυτό του’ γιὰ νὰ βρῆ τὸν πραγματικὸ ἑαυτό του.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 4 Απριλίου 2021 - Γ΄ Νηστειών (Σταυροπροσκυνήσεως)

 

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
Προς Εβραίους Επιστολή Παύλου (δ΄14 – ε΄6)
Ἀδελφοί, Ἔχοντες ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. Οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ' ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. Καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών.
Οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ' ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ.

Να μην μείνουμε μόνο στα εξωτερικά στοιχεία της Μεγ. Σαρακοστής

Ακούσαμε την προηγούμενη βδομάδα τον Ευαγγελιστή Μάρκο να μας διηγείται την θεραπεία ενός παραλύτου στην Καπερναούμ, όπου ο Χριστός είχε πάει για να διδάξει τον λαό. Ως συνήθως, στο σπίτι που βρισκόταν επικρατούσε το αδιαχώρητο, από το πλήθος που είχε συναχθεί για να Τον ακούσει, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι που μετέφεραν τον παράλυτο να μη μπορούν να προσεγγίσουν. Αποφασίζουν λοιπόν να χαλάσουν την στέγη, να αφαιρέσουν δηλαδή τα κεραμίδια και να κατεβάσουν με σχοινιά το κρεβάτι με τον παράλυτο μπροστά στα πόδια του Ιησού. Εκείνος, μόλις είδε την πίστη των ανθρώπων, λέει στον παράλυτο “παιδί μου, οι αμαρτίες σου έχουν συγχωρεθεί”. Αγανάκτησαν οι γραμματείς, καθώς σκέφτηκαν ότι μόνον ο Θεός έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, και ο καρδιογνώστης Κύριος τους ρωτά “γιατί σκέφτεστε πονηρά; τί είναι ευκολότερο, να πω ότι συγχωρούνται οι αμαρτίες σου, ή σήκω και πάρε το κρεβάτι σου και περπάτα;” Και για να δείξει σε όλους ότι έχει την εξουσία να συγχωρεί αμαρτίες, στρέφεται στον παράλυτο και τον διατάζει να σηκωθεί. Κι εκείνος σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι του στους ώμους και επέστρεψε στο σπίτι του, αφήνοντας πίσω του όλους να δοξάζουν τον Θεό και να λένε ότι ποτέ δεν είχαν δει τόσο μεγάλο θαύμα.

Καταλαλιά: θάνατος με το στόμα, θάνατος με το αυτί

Αγίου Εφραίμ του Σύρου

Αδελφέ, να μην ανέχεσαι αυτόν που καταλαλεί, ακόμη και αν λέει την αλήθεια, για να μη γίνεις συμμέτοχός του στην καταστροφή.

Γιατί αν συμβεί να πει κάποιος δίκαια κακό τον βασιλιά που έσφαλε, κανείς από τους παρόντες δεν ανέχεται να ακούσει αυτά που λέγονται εναντίον του βασιλιά.

Αν όμως σταθεί κανείς και ακούσει, μία τιμωρία αποφασίζεται και για τους δυο: ο ένας θανατώνεται γι’ αυτά που είπε, και ο άλλος επειδή τα άκουσε.

Τὸ ἐγώ, πανάθεμά το... Λαμπρόπουλος Βαρνάβας

 Ὅταν – νεαρός – ὁ Καζαντζάκης ἐπισκέφθηκε τό ἅγιον Ὄρος, ρώτησε ἕνα γέ­ρον­τα: «Πάτερ, γιατί, στό τέλος, νά μή σωθῆ … καί ὁ διάβολος;»

Καί ὁ γέροντας Μα­κάριος – κατά τήν περιγραφή τοῦ Καζαντζάκη – τοῦ ἀ­πάν­τησε:

– Πρόσεξε νεαρέ, γιατί τό ‘ἐγώ’ θά σέ φάει. Ὁ ἑωσφόρος, πού ἐσύ ὑπερα­σπίζεσαι καί θέλεις νά τόν σώσεις, ξέρεις πότε γκρεμίστηκε στήν κόλαση; Ὄταν στρά­φηκε στόν Θεό καί Τοῦ εἶπε: ‘Ἐγώ’! Ναί, ναί, ἄκου καί βάλ’το καλά στόν νοῦ σου. Ἕνα μονάχα πράμα κο­λά­ζε­ται στήν κόλαση: τό ‘ἐγώ’. Τό ‘ἐγώ’, πανάθεμά το!»

Μια διαφορετική; ματιά στο μυστήριο της εξομολόγησης

Μια διαφορετική (;) ματιά
στο μυστήριο της εξομολόγησης

Συγγραφέας Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Όλοι οι πολιτισμοί και όλες οι θρησκείες -αλλά και εκτός της θρησκευτικής ζωής- αναγνωρίζουν ότι ο άνθρωπος, για να προοδεύσει και να επιτύχει τους στόχους του, είναι απαραίτητο να μαθητεύσει σε κάποιον δάσκαλο. Είτε στην επιστήμη ή την τέχνη, είτε στη φιλοσοφία ή στη σοφία της ζωής, είτε σε κάποιο επάγγελμα, ο άνθρωπος ξεκινά από μαθητής. Είτε ξυλουργός θέλεις να γίνεις, είτε πυρηνικός φυσικός, είτε ζωγράφος, είτε πορτοφολάς, αρχικά χρειάζεσαι έναν δάσκαλο.

Ἡ πίστη εἶναι ὑπόθεση τῆς καρδιᾶς

 

Πρὶν ἀπὸ ἀρκετὰ χρόνια μὲ πλησίασε κάποιος νεαρὸς φοιτητής. Μὲ πολλὴ διστακτικότητα, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἔνταση τοῦ ἀπαιτητικοῦ ἀναζητητῆ, μοῦ δήλωσε ὅτι εἶναι ἄθεος, ποὺ ὅμως θὰ ἤθελε πολὺ νὰ πιστέψει, ἀλλὰ δὲν μποροῦσε. Χρόνια προσπαθοῦσε καὶ ἀναζητοῦσε, χωρὶς ὅμως ἀποτέλεσμα.

Συνομίλησε μὲ καθηγητὲς καὶ μορφωμένους, ἀλλὰ δὲν ἱκανοποιήθηκε ἡ δίψα του γιὰ κάτι σοβαρό. Ἄκουσε γιὰ μένα καὶ ἀποφάσισε νὰ μοιρασθεῖ μαζὶ μου τὴν ὑπαρξιακὴ ἀνάγκη του. Μοῦ ζήτησε μιὰ ἐπιστημονικὴ ἀπόδειξη περὶ ὑπάρξεως Θεοῦ.