ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

Ἕνα σκάνδαλο, πολλὲς ἁμαρτίες καὶ ἕνας ἅγιος! Παναγιωτόπουλος Ἰωάννης (Λέκτορας στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν)

Μία ἀπὸ τὶς ὡραιότερες ἱστορίες τοῦ Λαυσαϊκοῦ περιγράφει τὸ βίο ἑνὸς μοναχοῦ, ποὺ ἀφοῦ ἐγκατέλειψε τὸ μοναστήρι, δούλευε σὰν φορτοεκφορτωτὴς στὸ λιμάνι τῆς Ἀλεξάνδρειας. Καὶ ὅπως ἀπὸ κάθε λιμάνι, οὔτε ἀπ’ αὐτὸ ἔλειπαν οἱ πόρνες. Ὁ «μοναχὸς» δούλευε ὅλη τὴν ἡμέρα, καὶ τὸ βράδυ ξόδευε ὅλα ὅσα κέρδιζε, «ἀγοράζοντας» τὴν συντροφιὰ μιᾶς πόρνης γιὰ ὅλη τὴ νύχτα.

Περί προσευχής, Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Ανθολόγιον 207: Αρχιμανδρίτης Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

[...]Ἡ πρόσληψις τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ οὐσιαστικὴ συμμε­τοχή μας στὴν ζωὴ τοῦ Θεοῦ ἐπιτελεῖται στὴν θεία λειτουργία. Ἄνευ θείας λειτουργίας, εἶναι ἀδύνατον κανεὶς νὰ καταλάβη ἢ νὰ ἐνεργήση καὶ προσευχὴ καὶ πνευματικὴ ζωή. Ἀλλὰ ἡ οἰκειοποίη­σις τῆς χάριτος, ἡ μυστικὴ συμμετοχὴ καὶ ἡ δυνατότης τοῦ με­τέχειν σὲ αὐτὴν ἐπιτελεῖται στὴν προσευχή, διότι ἡ προσευχὴ εἶναι ὁ προσωπικὸς ἀγώνας, ποὺ κάνει ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεόν.

Ἡ θεία λειτουργία, κατὰ κάποιον τρόπο, προσωποποιεῖ τὸν Θεὸν καὶ μᾶς τὸν καθιστᾶ παρόντα, ἐνῶ ἡ προσευχὴ αὐτὸν τὸν παρόντα Θεὸν τὸν κάνει δικό μας Θεόν. Ἡ θεία λειτουργία μᾶς ἑνώνει ἄμεσα μὲ τὸν Θεόν, μᾶς κάνει μέλη τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι δυνατὸν ὅμως ἕνα μέλος νὰ μὴν ἀπορροφᾶ τοὺς χυμούς, νὰ μὴν ἐνεργῆ στὴν ζωή του τὸ χριστοειδὲς ἀξίωμα ποὺ ἔλαβε.

Ποιες τροφές θα δώσουν ώθηση στο συκώτι σας

Το μπρόκολο και το κουνουπίδι βοηθούν το συκώτι να εξουδετερώσει βλαβερές ουσίες στον οργανισμό

Δείτε πώς μέσω της διατροφής, μπορείτε να βοηθήσετε το συκώτι σας να δουλεύει καλύτερα, εξασφαλίζοντας τη συνολική σας υγεία.
Το συκώτι παίζει σημαντικό ρόλο στη συνολική καλή ή κακή υγεία μας, έχοντας να κάνει με το πεπτικό, το μεταβολισμό, τη ρύθμιση του σακχάρου του αίματοςκαι κατ’ επέκταση με τη δυσκοιλιότητα, το αίσθημα κούρασης, τις λιγούρες, το φούσκωμα, τα αέρια… Ένα τοξικό συκώτι μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονώδεις παθήσεις, όπως διαβήτη, αρθρίτιδα, υψηλή πίεση, αυτοάνοσα νοσήματα κ.ο.κ. κι όταν δεν είναι υγιές, μπορεί να πάσχουμε από ορμονικές διαταραχές, που οδηγούν σε πονοκεφάλους, εναλλαγές διάθεσης και κατάθλιψη. Η διατροφή αποτελεί ένα μέρος της φροντίδας που μπορούμε να του παράσχουμε και οι παρακάτω τροφές σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν στην καλύτερη λειτουργία του, αν τους αφήσετε λίγο χώρο στο πιάτο σας.

Το καλό δεν φέρνει καλό όταν καλώς δεν γίνεται...

Ο ιερός Χρυσόστομος λέει πως στην πνευματική αγωγή η μεγάλη αυστηρότητα, οι συνεχείς επιπλήξεις και οι πολλές παρατηρήσεις και τιμωρίες πονούν, κουράζουν και αποθαρρύνουν. Η διάκριση καλείται να σώσει και όχι να επιδεινώσει μια κατάσταση.
Η συγχωρητικότητα, η μετάνοια και η αγάπη υπερβαίνουν την όποια αμαρτία. Ο ευγενικός, χαριτωμένος και ταπεινός τρόπος είναι χρήσιμος πάντοτε. Το καλό δεν φέρνει καλό όταν καλώς δεν γίνεται. Τους ανθρώπους θα βοηθήσουμε καλύτερα με την αγαπητική αλήθεια, τη φιλαδελφεία και την καταδεκτικότητα. Κάθε άνθρωπος έχει το κλειδί του, το κλικ του. Να μη στεκόμαστε απέναντι του ως ανακριτές, δικαστές, ψυχαναλυτές και κατήγοροι.
Η μεγάλη αρετή της διακρίσεως πρόκειται για θεοδώρητο και θεοχαρίτωτο χάρισμα. Όσοι το έχουν δεν φλυαρούν, δεν ενθουσιάζονται εύκολα, δεν απογοητεύονται ποτέ.

Η ταυτότητα του Αγίου στις μέρες μας…

Ο σκοπός της Εκκλησίας ως σώματος Χριστού, είναι η θέωση του ανθρώπου.

Οι έννοιες Άγιος και Αγιότητα στην εποχή μας διέρχονται κρίση: η αποκρούονται, η χλευάζονται, η παραποιούνται. Και μάλιστα όχι μόνο σε κοινωνικές ομάδες, που έχουν προσωρινά η μόνιμα διακόψει κάθε σχέση και σύνδεσμο με το εκκλησιαστικό σώμα, αλλά και μεταξύ των λεγομένων χριστιανών και μάλιστα των «Ορθοδόξων». Ιδανικό στον κόσμο μας είναι οι οικονομικές αξίες, η ευζωία, η υλική ευημερία. Ποιός, ακόμη και χριστιανός, έχει βάλει σκοπό της ζωής του να γίνει άγιος; Ποιός, ενδιαφερόμενος και μοχθών για την σταδιοδρομία του παιδιού του, δίνει προτεραιότητα στην αγιότητά του; Και όμως σε προηγούμενους καιρούς αυτός ήταν ο κύριος σκοπός του ορθοδόξου πιστού. «Χριστός και ψυχή σας χρειάζονται»,δηλαδή η σωτηρία, έλεγε ο Πατροκοσμάς αναδιατυπώνοντας τον λόγο του Αποστόλου Παύλου, που ήταν το ιεραποστολικό πρότυπό του: «Πάντα ηγούμαι (τα θεωρώ) σκύβαλα (σκουπίδια), ίνα Χριστόν κερδήσω» (Φιλ. 3, 8).

ΤΟ ΚΑΡΟΤΟ, ΤΟ ΑΥΓΟ ΚΑΙ ΤΟ ΤΣΑΙ - ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

«Σου έχω πει την ιστορία την παλιά με το τσάι, το καρότο και τ’ αυγό;»
Η Έλλη γνέφει «όχι».

«Άκου, λοιπόν!» αρχίζει ο παππούς. «Κάποτε παραπονιόταν ένας άνθρωπος πως είχε βάσανα πολλά. Τον κάλεσε, που λες, στο σπίτι της κάποια σοφή γερόντισσα, έβαλε ένα τσουκάλι με νερό να βράσει κι έριξε μέσα ένα καρότο κι ένα αυγό. Όταν έβρασαν καλά, έφτιαξε λίγο τσάι του βουνού και ρώτησε τον άνθρωπο τι βλέπει. “Ένα καρότο που έχει μαλακώσει από το βράσιμο κι ένα σφιχτό αυγό”, της είπε κείνος. “Και τι μυρίζει;” ρώτησε η γερόντισσα. “Μοσχοβολάει τσάι του βουνού!” της απαντάει.

Ο Χριστιανός και τα πάθη.

του Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ
Ένας μεγάλος ασκητής, ο στάρετς Σεραφείμ του Σάρωφ, είπε ότι πρέπει να υπομένουμε τα ελαττώματά μας έτσι όπως υπομένουμε και των συνανθρώπων μας τα ελαττώματα. Να αντιμετωπίζουμε με συγκατάβαση τις αδυναμίες και τις ατέλειες της ψυχής μας, χωρίς ωστόσο να πέφτουμε στη νωθρότητα και την αμέλεια. Απεναντίας, μάλιστα, ν’ αγωνιζόμαστε με ζήλο για την διόρθωση και την πνευματική προκοπή μας.
“Το να ταράζεται κανείς, όταν ενοχλείται από κάποιο πάθος, είναι σημάδι αγνωσίας και υπερηφάνειας”, αποφαίνεται ένας από τους πατέρες, “και αυτό προέρχεται από την άγνοια της καταστάσεώς του και από τη φυγοπονία του. Το καλύτερο, λοιπόν, είναι, γνωρίζοντας τα μέτρα του με ταπείνωση, να υπομένει με προσευχή, ώσπου να τον ελεήσει ο Θεός”.

Περί μελέτης – Άγιος Παΐσιος

Δεν βοηθούν την πνευματική ζωή τα μυθιστορήματα ή η εφημερίδα και η τηλεόραση. Πολλές φορές ακόμη και μερικά θρησκευτικά περιοδικά κάνουν ζημιά στους χριστιανούς, γιατί διεγείρουν τον μωρό ζήλο και προκαλούν σύγχυση.

Προσέξτε. Μη διαβάζετε περιττά πράγματα τις ελεύθερες ώρες σας. Μερικά αναγνώσματα είναι σαν να τρως νεροκολοκύθες, σαν να ψάχνης στα άχυρα, να βρης ένα σπυρί σιτάρι.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 29-1-2017 (Χαναναίας)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Προς Κορινθίους Β΄ (στ΄ 16 – ζ΄1)
Ἀδελφοί, τίς συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.

Να τον επαινέσεις

Όταν ακούσεις ότι ο πλησίον σου ή ο φίλος σου σε περιγέλασε πίσω σου ή εμπρός σου, εσύ να του δείξεις αγάπη και να τον επαινέσεις. 

Είναι μεγάλο πράγμα το να αποδιώξεις από τη ψυχή σου τον έπαινο των ανθρώπων. Μεγαλύτερο όμως είναι το να αποδιώξεις τον έπαινο των δαιμόνων.

Η μάνα, το σταυρουδάκι και ο Τούρκος

*Μια αληθινή συγκλονιστική και ιδιαίτερα συγκινητική ιστορία, που συνέβη πριν λίγα χρόνια!
Συνάδελφός μου στὸ γραφεῖο, μὲ ποντιακὴ καταγωγὴ καὶ καρδιά, μοῦ διηγήθηκε ὅτι κατὰ τὴ δεκαετία τοῦ ’90 παρακολουθοῦσε ἀργὰ τὸ βράδυ κρατικὸ κανάλι.
Παρουσιαζόταν ἕνα ντοκιμαντὲρ γιὰ τὴ γενοκτονία τῶν Ποντίων καὶ μὲ αὐτὴν τὴν ἀφορμὴ διάφοροι ἄνθρωποι κατέθεταν τὶς μαρτυρίες τους. Κάποια στιγμὴ μίλησε ἕνας γηραιὸς κύριος ποντιακῆς καταγωγῆς μὲ κατάλευκα μαλλιά.

Διδακτική ιστορία: Ποτέ της δεν έκανε κύρηγμα στο γιο της

Σηκωνόταν κάθε πρωί και πριν κάνει οτιδήποτε άλλο κατευθυνόταν προς το προσκυνητάρι. Έκανε τον σταυρό της, αργά, ευλαβικά. Έπιανε με το δεξί της χέρι το μικρό ποτηράκι που χρησιμοποιούσε για καντήλι το έφερνε στο αριστερό της χέρι και ξανάκανε το σταυρό της.

Το άφηνε απαλά πάνω στο τραπέζι που βρισκόταν εκεί δίπλα, άνοιγε μια μικρή μπιζουτιέρα που μέσα αντί για χρυσαφικά είχε θυμίαμα, καρβουνάκια, φυτιλάκια. Πρόσθετε λίγο λάδι, άλλαζε το φυτιλάκι, το άναβε ψέλνοντας το «Άξιον εστίν», το τοπετούσε και πάλι στο κέντρο του προσκυνηταριού.

«Πορευόμενοι…»

«Πορευόμενοι…»
Ὁ ἄνθρωπος πορεύεται. Αὐτὴ εἶναι ἡ ζωή του. Πορεία. «Ἐξ ὠδίνων μέχρι ταφῆς» (Θεοδωρήτου, Ἑρμηνεία τοῦ ριη΄ Ψαλμοῦ, PG 80, 1824)· ἀπὸ τὸν ἐπώδυνο τοκετὸ μέχρι τὸν ἐνταφιασμό του. Ποῦ πορεύεται; Μυστήριο. Πῶς πορεύεται; Τὸ μεγάλο πρόβλημα.
Στὸ πρῶτο ἐρώτημα, στὸ «ποῦ πορεύεται;», ἡ σύγχυση εἶναι ἀμέτρητη. Στὸ δεύτερο, τὸ «πῶς πορεύεται;», ἡ ἀπάντηση εἶναι ἐπώδυνη.
Ποῦ πορεύεται;

Πώς αντιμετώπισε o Αγ. Πορφύριος έναν μεγάλο πειρασμό;

Ο Όσιος Πορφύριος, όταν διορίστηκε στην Πολυκλινική Αθηνών, αντιμετώπισε έναν πειρασμό μεγάλο, τον οποίο ξεπέρασε με τη βοήθεια του Θεού.

Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Την πρώτη Κυριακή πήγα να λειτουργήσω με πολλή χαρά. Οι πόθοι μου να εργαστώ σε ίδρυμα θα εκπληρώνονταν. Μου το έδωσε ο Θεός αυτό το δώρο. Αλλά τι έπαθα! Την ώρα που πήγα ν’ αρχίσω, έξω από τον άγιο Γεράσιμο ακούω στη διαπασών ένα γραμμόφωνο με τραγούδια ερωτικά: "Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ..." κτλ. Προχωρώ.. τίποτα, τα ίδια. Εγώ τις ευχές, τη θεία Λειτουργία. Έξω τα τραγούδια. Μέσα η Εκκλησία γεμάτη κόσμο. Έβγαινα στην Ωραία Πύλη κι έλεγα " Ειρήνη πάσι " αλλά η Λειτουργία ήταν πολύ ταραγμένη.

Όταν τελείωσα τα Άχραντα Μυστήρια, πήρα τα ιερά μου, τα δίπλωσα κι αμέσως βγήκα έξω. Απέναντι απ’ την Εκκλησία υπήρχε ένα κατάστημα, που διαφήμιζε γραμμόφωνα και πλάκες γραμμοφώνου. Πήγα μ’ ευγένεια στον καταστηματάρχη, στον κύριο Κουρέτα - έτσι ονομαζόταν - και τον παρακάλεσα, αν είναι δυνατόν, τουλάχιστον τις ώρες της Θείας Λειτουργίας, να σταματάει το γραμμόφωνο.

Τροφές που πρέπει να τρώμε όταν είμαστε άρρωστοι, για να γίνουμε καλά πιο γρήγορα

Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία οι ιώσεις βρίσκονται σε έξαρση.

Οι χαμηλές θερμοκρασίες, η πολυκοσμία, οι ασφυκτικές καθημερινές υποχρεώσεις σε συνδυασμό με τον κακό ύπνο, την κακή ψυχολογία και διατροφή μπορούν να πλήξουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Αποτέλεσμα; Συμπτώματα γρίπης. Πυρετός που μας εξαντλεί. Η «σοφή» φύση έχει το φάρμακο για όλα και με τα ευεργετικά της υλικά μπορεί να κάνει την ανάρρωση να έρθει πιο γρήγορα!

Επτά ωφέλιμες και παρήγορες σκέψεις στον καιρό των θλίψεων

Στον καιρό των θλίψεων θα ωφεληθείς πολύ, αν φέρνεις συχνά στο νου σου τις ακόλουθες σκέψεις, μελετώντας και αναλύοντάς τες σε βάθος και πλάτος με τον δικό σου τρόπο και λογισμό.
1. Τι ήσουνα πρίν γεννηθείς, πρίν κάν συλληφθείς στη μήτρα της μητέρας σου; Δεν είχες μήτε σώμα μήτε ψυχή μήτε αίσθηση καμιά. Δεν ήσουνα τίποτα! Και το τίποτα, το μηδέν, είναι λιγότερο κι από ένα άχυρο, ένα χορταράκι, έναν κόκκο σκόνης. Γιατί αυτά έχουν ύπαρξη, εσύ όμως πρίν από τη σύλληψή σου δεν είχες.

Γιατί δεν μπορώ να προσευχηθώ καλά;

 

Άγ. Μακάριος ο Αιγύπτιος
Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας. Αυτό, όμως, μπορεί να oφείλεται και σεαπομάκρυνση της χάριτος, που συμβαίνει με θεία παραχώρηση. Και να γιατί: Όταν η ψυχή μας φλέγεται από τον πόθο του Θεού και από την καρδιά μας ξεχύνεται ολόθερμη προσευχή, δεν έχουμε παράελεητική επίσκεψη της χάριτος. Εμείς όμως, όταν η ευλογημένη αυτή κατάσταση παρατείνεται για πολύ, νομίζουμε ότι κατορθώσαμε κάτι σπουδαίο με το δικό μας αγώνα και κυριευόμαστε από την κενοδοξία. Για λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, απομακρύνεται η χάρη και μένει η ψυχή μας μόνη της, γυμνή και αδύναμη, ανίκανη να ζήσει πνευματικά, ψυχρή και απρόθυμη να προσευχηθεί…

Διδακτική ιστορία: Απ’ ότι κανείς για τον Θεό, τίποτε δεν πάει χαμένο.

Ανάγνωση σε 2.7 λεπτά

Δεν γνωρίζω αν άλλη χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα μας, έχη τόσα εξωκλήσια. Εξωκλήσια είναι τα εκκλησάκια που βρίσκονται έξω από πόλεις και χωριά. Αυτά τα εκκλησάκια ήταν σημεία ευλαβικής αναφοράς και παρηγοριάς για τον ανθρώπου της υπαίθρου. Είχαν αγιάσματα με ιαματικά ύδατα. Είχαν άγιες εικόνες, που δάκρυζαν, χτυπούσαν, μιλούσαν, θαύματα ενεργούσαν. Ήταν αποκούμπια του πονεμένου και κουρασμένου ανθρώπου. Αυτά ήταν γι’ αυτούς τα νοσοκομεία, τα καταφύγια στον πόνο και τις στενοχώριες της πικρής ζωής.

«Βρισκόσουν στον αέρα, γιατί σε κρατούσαν θείοι Άγγελοι…»

ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ‘Ιωακείμ Σπετσιέρης (1858-1943) διηγείται τις ακόλουθες εμπειρίες του από την περίοδο της παραμονής του στη μονή του Αγίου Σάββα, στα Ιεροσόλυμα:
Την τέταρτη Κυριακή της μεγάλης σαρακοστής του 1888 λειτουργούσε ατό καθολικό ο ιερομόναχος Γερμανός.
Ήταν τύπος αληθινού μοναχού, απλός, άκακος, απονήρευτος, μειλίχιος και ταπεινός.
Μετά τη μεγάλη είσοδο, όταν βγήκε ατή ωραία πύλη για νά ευλογήσει το εκκλησίασμα, μου φάνηκε το πρόσωπό του σαν μια πύρινη Φλόγα.

Γύρω από την τρελή ρόδα

Όσοι άνθρωποι απομακρύνονται από τον Θεό, επόμενο είναι να μη βρίσκουν πουθενά ανάπαυση. Γι’ αυτό γυρίζουν ανήσυχοι γύρω και από το φεγγάρι ακόμη, γιατί ολόκληρος ο πλανήτης μας δεν χωράει την πολλή τους ανησυχία, και γυρίζουν σαν το λουρί της μηχανής γύρω από την τρελή ρόδα και καταξοδεύουν πολλά (λεφτά στον αέρα). 

Ο μυστικός σταυρός, π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Ο  μυστικός σταυρός

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Η ενασχόληση με την προσωπική δυσκολία ή αναπηρία μας, που στην εκκλησιαστική ορολογία ονομάζεται σταυρός, μπορεί να προκαλέσει εσωτερικό παράπονο, καρδιακό πόνο, καθώς θα συνειδητοποιούμε την αδυναμία να τον υπερβούμε.

Αυτό το «γιατί;» γίνεται «δίστομη ρομφαία» που το ξέσπασμα σε κλάμα ανακουφίζει την πληγή της πραγματικότητας.  Τότε, μόνη παρηγοριά μένει ο Σταυρός του Κυρίου, καθώς γνωρίζουμε από το Ευαγγέλιο πως κι Εκείνος πόνεσε, έκλαψε, παραπονέθηκε.  Δεν είναι ο δικός μας Θεός ξένος από τις δικές μας δυσκολίες.  Δεν είναι απαθής κι απόμακρος από τη ζωή μας.  Γνωρίζει τι σημαίνει  να σηκώνεις μόνος το σταυρό, χωρίς συμπαράσταση από ανθρώπους – ακόμα κι από αυτούς που αγάπησες, που πόνεσες.

Ἡ ἔννοια τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης

Ἡ ἔννοια τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης

Πρωτ. Μιχαὴλ Βοσκοῦ

Ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι πρῶτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα μίμηση τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καὶ μίμηση τῆς ἀγάπης τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀγάπη χωρὶς πέρας, χωρὶς ὅρια. Κι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστιανοῦ, γιὰ νὰ εἶναι πραγματικὴ χριστιανικὴ ἀγάπη, πρέπει ἐπίσης νὰ καταστεῖ ἄπειρη καὶ ἀπεριόριστη. Δὲν μπορεῖ νά ᾿ναι ἀληθινὴ ἀγάπη μιὰ ἀγάπη ποὺ ἀπευθύνεται μόνο πρὸς ἐκείνους ποὺ μᾶς ἀγαποῦν ἢ πρὸς ἐκείνους, ἀπὸ τοὺς ὁποίους περιμένουμε ἀνταπόδοση. Δὲν μπορεῖ νά ᾿ναι ἀληθινὴ ἀγάπη μιὰ ἀγάπη ποὺ περιορίζεται στὴ δική μας οἰκογένεια, στοὺς δικούς μας φίλους καὶ γνωστούς, στὴ δική μας κοινωνικὴ ὁμάδα, στὸ δικό μας ἔθνος.

Οι Ψαλμοί: Το όπλο του Μεγάλου Αντωνίου

Η Εκκλησία από την ίδρυσή της χρησιμοποιεί πλουσιότατα τους Ψαλμούς. Τους εντάσσει στη θεία λειτουργία, στον όρθρο, σε όλα τα μυστήρια, σε όλες τις ιερές τελετές και σε όλες τις ευχές Της. Αλλά και οι πιστοί ως άτομα χρησιμοποιούν τους Ψαλμούς είτε ως προσευχή είτε ως μελέτη. Επίσης, και ο ίδιος ο Κύριος χρησιμοποιούσε τους Ψαλμούς για διδασκαλία κάτι που παρέλαβαν και οι Απόστολοι, αλλά και οι Πατέρες της Εκκλησίας στα συγγράμματά τους.

Το πάθος του μοναχού.

Στέφανος Γ. Δορμπαράκης

Η καμπάνα μόλις είχε σημάνει για το κάλεσμα των μοναχών στην εωθινή ακολουθία.
Ο μοναχός Ησύχιος για ακόμη μία φορά έμπαινε με αρκετή δυσκολία στο καθολικό του ναού σέρνοντας, όπως συνήθιζε άθελά του τα τελευταία χρόνια, τα λεπτοκαμωμένα γερασμένα πόδια του προκαλώντας έτσι την αναστάτωση των περισσοτέρων μοναχών.
Ορισμένοι τον κοίταξαν περιφρονητικά. Άλλοι δεν καταδέχτηκαν ούτε το βλέμμα τους να του ρίξουν, αρκούμενοι στο να μουρμουρίζουν κάτι μέσα από τα δόντια τους.

Δεν ήταν αυτή όμως η κύρια αιτία αναστάτωσης. Εκείνο που προκαλούσε περισσότερο τους άλλους μοναχούς ήταν η έντονη μυρωδιά του τσιγάρου που αναδυόταν από τα βρωμισμένα ράσα του και από τη λευκοκιτρινισμένη γενειάδα του.

Ο δρόμος του Σταυρού

Ο δρόμος του Σταυρού
όσο κι αν είναι ανηφορικός,
όσο κι αν οι πειρασμοί πέφτουν σαν χιονοστιβάδα,
όσο κι αν τα αγκάθια των προσωπικών μας παθών μας πληγώνουν,

Δεν σιωπά ο Θεός αδελφοί μου, αλλά μιλά δυνατότερα από όλες τις θύελλες και τους κεραυνούς.

Τί αξία έχει αδελφοί μου, εάν μιλώ αιώνια για τον Θεό και ο Θεός αιώνια σιωπά; Μπορώ άραγε να υπερασπιστώ το δίκαιο του Θεού, εάν ο Θεός δεν το θέσει υπό την προστασία Του;

Μπορώ να αποδείξω τον Θεό στους άθεους εάν ο Θεός κρύβεται;
Μπορώ να αγαπώ τα παιδιά Του, εάν Αυτός είναι αδιάφορος απέναντι στα παθήματά τους;

Copy κι ο Paste: Ένα animation για τη σχέση πατέρα – γιου

 Copy κι ο Paste: Ένα animation για τη σχέση πατέρα – γιου
Λένε πώς οι μητέρες έχουν πάντα μια πιο στενή και βαθιά σχέση με τους γιους τους, ενώ τα κορίτσια περισσότεροι αδυναμία στους πατεράδες τους.
Ίσως αν το κοιτάξεις καθαρά ψυχολογικά αυτό να ισχύει σε ένα βαθμό και υπάρχουν και πολλές αναλύσεις που το δικαιολογούν.

Ὁ δαιμονισμένος. Μία ἀληθινή περιγραφή

Σε ιερή Μονή της Λάρισας όπου βρισκόταν ένας δαιμονισμένος συνέβη το έξης:

Κατά την στιγμή πού ο δαιμονισμένος βρισκόταν στον περίβολο της Μονής άρχισε σαρκαστικά να γελά και να λέγη: «Καλώς τες μου, καλώς τες μου, καλώς τις αδελφούλες μου».

Ο ιερέας της Μονής, ο όποιος δεν έβλεπε κανέναν, ερωτά το Δαιμόνιο- «Τί συμβαίνει; Σε ποιόν λες καλώς τες μου;» Και ό δαιμονισμένος απαντά- «Τώρα σε λίγο θα δεις».

Τί θα δώ, άπαντά ο ιερέας.

Πνευματική ζωή και αυτονομία δεν συμβαδίζουν.

Οι αποτυχίες μέσα στην ζωή μας είναι δεδομένες. Σε άλλους είναι περισσότερες σε άλλους λιγότερες, σε άλλους μεγαλύτερες σε άλλους μικρότερες. Όλοι μας όμως έχουμε αποτύχει σε κάτι. Σε ένα διαγώνισμα στο σχολείο, στην δουλειά μας, σε μία σχέση μας. Το σημαντικό είναι να μην μείνουμε στην βυθομέτρηση της αποτυχίας μας αλλά να την αποδεχτούμε και να την ξεπεράσουμε, να αποδεχτούμε την ανεπάρκειά μας. Αυτό δεν είναι κακό. Δεν είναι κακό το να είσαι ανεπαρκείς και να το παραδέχεσαι. Κακό –να μου επιτραπεί- είναι το να είσαι ανεπαρκείς και να νομίζεις ότι δεν είσαι ή να καταλαβαίνεις ότι είσαι ανεπαρκείς και να πέφτεις στην απόγνωση, στην μιζέρια, στην απραξία, στην απελπισία.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 22-1-2017 (Ζακχαίου)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Προς Τιμόθεον Α΄ (δ΄ 9–15)
Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν.

Σοφά λόγια του Αγίου Μάξιμου του Ομολογητή

1. Η αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής, η οποία την κάνει να μην προτιμά κανένα από τα όντα περισσότερο από τη γνώση του Θεού. Είναι όμως αδύνατο να φτάσει ν’ αποκτήσει σταθερά αυτή την αγάπη όποιος έχει κάποια εμπαθή κλίση σε κάτι από τα γήινα.

2. Την αγάπη την γεννά η απάθεια. την απάθεια την γεννά η ελπίδα στον Θεό. την ελπίδα, η υπομονή και η μακροθυμία. Αυτές τις γεννά η καθολική εγκράτεια. την εγκράτεια, ο φόβος του Θεού. το φόβο του Θεού τον γεννά η πίστη.

“Σήμερα οι άνθρωποι καταλήγουν, από την πολλή μελέτη, να είναι μαγνητόφωνα και να γεμίζουν τις κασσέττες τους με περιττά πράγματα” (όσιος Παΐσιος)

~Σήμερα οι άνθρωποι καταλήγουν από την πολλή μελέτη να είναι μαγνητόφωνα και να γεμίζουν τις κασέτες τους με περιττά  πράγματα. ” Η άνευ πράξεως” όμως “διδασκαλία” είναι κατά τον Αββά Ισαάκ “παρακαταθήκη εντροπής”.

Βλέπεις , πολλοί που ενδιαφέρονται για  τον αθλητισμό διαβάζουν αθλητικά περιοδικά ή εφημερίδες και κάθονται. Μπορεί να είναι σαν τα μοσχάρια, αλλά θαυμάζουν τους αθλητές: « Α,. καταπληκτικός αυτός, λένε, μπράβο! Ω!… ». Δεν χύνουν όμως λίγο ιδρώτα ούτε χάνουν κανένα κιλό βάρος. Διαβάζουν- διαβάζουν αθλητικά και ξαπλώνουν. Έτσι δεν ωφελούνται. Μένουν με την ευχαρίστηση του διαβάσματος.

Κουλούρια Θεσσαλονίκης: Φτιάξτε Μπόλικα για να Τρώτε Όλη την Εβδομάδα

Τα κουλούρια Θεσσαλονίκης είναι το αγαπημένο πρωινό μικρών και μεγάλων.

Δείτε πώς μπορείτε να τα φτιάξετε εύκολα μόνοι σας.

Νόστιμα και υγιεινά!

Συστατικά

• 150 γρ. αλεύρι σκληρό
• 350 γρ. αλεύρι γ.ο.χ.
• 7 ½ γρ. αλάτι
• 35 γρ. ζάχαρη
• 275-300  γρ. νερό σε θερμοκρασία δωματίου
• 2 φακελάκια ξερή μαγιά

Ο φύλακας άγγελος - του Οσίου Παϊσίου

"Ήταν του αγίου Ισιδώρου του Πηλουσιώτου. Περνούσα μία περίοδο με πολλές στενοχώριες, και εξαιτίας αυτών είχα δυνατούς πονοκεφάλους. Από την πίεση χτυπούσε το μάτι μου και κινδύνευα να πάθω εγκεφαλικό. Το ένοιωθα σαν να χτυπούσε κάποιος από μέσα με σφυρί και ήθελε να πεταχτεί έξω. Κατά η ώρα 9 το βράδυ (κοσμική ώρα), ενώ είχα ξαπλώσει στο κρεββάτι, είδα έναν Άγγελο πολύ ωραίον, σαν να βγήκε από μέσα μου, με μορφή μικρού παιδιού δώδεκα χρονών.

«Εν θλίψει επλάτυνάς με»

«Όταν βρισκόμουν μέσα στις θλίψεις με παρηγόρησες».

Δεν είπε, «αφαίρεσες τις θλίψεις», ούτε «έδιωξες τους πειρασμούς», άλλα τα άφησες να υπάρχουν και «με παρηγόρησες». Διότι από εδώ προ πάντων φανερώνεται η ικανότητα του Θεού για την επινόηση διαφόρων μέσων, και η αφθονία αυτών των μέσων· όχι μόνον μπορεί και μας απαλλάσσει από τις θλίψεις, άλλα και όταν αυτές εξακολουθούν να υπάρχουν παρέχει μεγάλη ανακούφιση από αυτές.

Ο ιερέας και ο άγγελος μαζί στην προσκομιδή

Κάποιος ιερεύς, σε μία αγρυπνία, και ενώ είχε αρχίσει την Προσκομιδή, δυσκολευόταν, τρόπον τινά, με μόνο το φως ενός κεριού να διαβάζει τα ονόματα.

Ξαφνικά, διαπίστωσε ότι το φως του κεριού, πού ήταν παραπλεύρως, όλως περιέργως, έγένετο πιο δυνατό! Και τότε αναρωτήθηκε:

-Πώς είναι δυνατόν; Πώς φέγγει περισσότερο τώρα το κερί;

Κι όπως γύρισε το κεφάλι του, βλέπει να στέκεται μπροστά του στα τρία τέσσερα μέτρα με πολύ σεβασμό και ευλάβεια ένας Άγγελος.

Άγιος Παΐσιος: Η αδικία πληρώνεται πολύ βαριά

Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία – Η αδικία μαζεύει οργή Θεού

Μεγάλη υπόθεση να έχη ο άνθρωπος την ευλογία του Θεού! Πλούτος είναι!
Ό,τι έχει ευλογία, στέκει, δεν γκρεμίζεται. Ό,τι δεν έχει ευλογία, δεν στέκει.

Η αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η αδικία δεν έχει, μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν φωτιά στο κεφάλι τους. Από την μια μεριά βλέπεις να κάνουν μια αδικία και από την άλλη να πεθαίνουν δικοί τους άνθρωποι και να μη δίνουν σημασία. Πώς να κάνουν προκοπή οι άνθρωποι με τόσες αδικίες; Κάνουν αυτά που κάνουν, δίνουν δικαιώματα και στον διάβολο, γι’ αυτό μετά περνούν δοκιμασίες, τους βρίσκουν αρρώστιες κ.λπ. και σου λένε: “Κάνε προσευχή να γίνω καλά”.

Ἡ Θεία Λειτουργία, Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+))

 

Εὐχαριστοῦμεν σοι καὶ ὑπὲρ τῆς Λειτουργίας ταύτης, ἥν ἐκ τῶν χειρῶν ἡμῶν δέξασθαι κατηξίωσας.

Σ’ εὐχαριστοῦμε καὶ γι’ αὐτὴν ἐδῶ τὴ Λειτουργία, ποὺ μᾶς ἔκρινες ἄξιους νὰ δεχθῆς ἀπὸ τὰ χέρια μας.

Ἐπάνω στὴ γῆ κάθε μέρα γίνεται ἕνα ἔργο· εἶναι τὸ πιὸ μεγάλο, τὸ πιὸ σπουδαῖο καὶ τὸ πιὸ ἱερὸ ἔργο, ποὺ μποροῦν νὰ κάμουν οἱ ἄνθρωποι. Εἶναι ἡ θεία Λειτουργία, ἡ συνέχιση τοῦ μυστικοῦ δείπνου ποὺ ἔκαμε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς μὲ τοὺς μαθητές του. Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ κάμουν πολλὰ καὶ μεγάλα ἔργα, μὰ τίποτε περισσότερο καὶ πιὸ σπουδαῖο ἀπὸ τὴ θεία Λειτουργία.

ΤΟ ΧΡΟΝΟΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ..!

Οι φτασμένοι άγιοι θέλουν 5 λεπτά να ξεπεράσουν την πίκρα που τους πότισε
η ζωή κι ο κόσμος.
Εμείς οι υπόλοιποι, θέλουμε ίσως 5 ώρες.Άλλοι όμως 5 μέρες,ή και 5 βδομάδες.
Υπάρχουν και μερικοί που θέλουν 5 μήνες ή χρόνια.

Ο τόπος και ο τρόπος της σωτηρίας.

Σ’ ευχαριστώ, πάτερ, για όσα μου εξήγησες ως εδώ, είπε ο αδερφός. Πες μου όμως κάτι ακόμα. Πώς δηλαδή, μολονότι υπάρχουν ενάρετοι που δεν έκαναν ποτέ κακό σε κανέναν, οι άνθρωποι σκανδαλίζονται μαζί τους και βαρυγγωμούν και λένε:

«Τι κάθονται αυτοί ανάμεσά μας και μας παριστάνουν τους ευλαβείς; Ας πάνε στην έρημο ν’ αγιάσουν! Αλλά, να! Όσοι είναι κενόδοξοι και ανθρωπάρεσκοι, μένουν στον κόσμο για ν’ απολαύσουν τη δόξα των ανθρώπων».

ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΕΟΙ: ΑΠΟΥΣΙΑ, ΣΥΝΗΘΕΙΑ Η’ ΕΠΙΛΟΓΗ;

Πώς να προκαλέσεις το ενδιαφέρον ενός νέου για τον εκκλησιασμό; Γιατί ένας νέος που πιστεύει να χρειάζεται να πηγαίνει την Κυριακή ή τις μεγάλες γιορτές στο ναό;
Δύσκολα μπορεί να πείσεις έναν νέο να δοκιμάσει να αισθανθεί την εκκλησία σπίτι του. Να δει τον εαυτό του ως μέλος της κοινότητας που είναι το Σώμα του Χριστού. Συνήθως οι νέοι σήμερα είναι μέλη σε διαδικτυακές κοινότητες, σε ομάδες που παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, σε παρέες συνομηλίκων.

Τό πλησίασμα καί ἡ συναναστροφή μέ ἕναν ἅγιο φέρνει ἁγιοσύνη

Οι συναναστροφές και η κοινωνία έχουν μεγάλη επίδραση επάνω στους ανθρώπους. Το πλησίασμα και η σχέση με ένα διδάσκαλο φέρνει πολλή επιστήμη, η συναναστροφή με ένα ποιητή –φέρνει πολλές σκέψεις και υψηλά αισθήματα, ο συγχρωτισμός με ένα ταξιδιώτη φέρνει πολλές γνώσεις για τις ξένες χώρες, για τις συνήθειες και τα έθιμα άλλων λαών.

Είναι φανερό ότι το πλησίασμα και η συναναστροφή με ένα άγιο φέρνει αγιοσύνη. «Μετά οσίου όσιος έση και μετά ανδρός αθώου αθώος έση, και μετά εκλεκτού εκλεκτός έση» (Ψς 17, 26-27).

Γενική ἐξομολόγηση: «Ἡ Θεία Ψυχανάλυση»

Τό μυστήριο τῆς Μετανοίας εἶναι τό μυστήριο τῆς ἀληθινῆς ψυχο-θεραπείας. 

Ὁ μετανοῶν αὐτομέμφεται, αὐτοκατηγορεῖται, ταπεινώνεται ὁπότε ἑλκύει τή Θεία Χάρη. Ἡ κορύφωση τῆς μετάνοιας εἶναι ἡ ἐξομολόγηση σέ Πνευματικό Ὁδηγό ὅλης μας τῆς ζωῆς. Ἡ προσοχή μετά τήν ἐξομολόγηση, ὥστε νά μήν ἐπαναλάβουμε τά λάθη τοῦ παρελθόντος καί ἡ προσπάθεια νά πράξουμε τά ἀντίθετα καλά καί σωστά ὁλοκληρώνει τήν ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Μνήμη Θεού...

«Η σωτηρία και η προσευχή δεν βρίσκονται στα πολλά λόγια, αλλά στην κατανόηση και στην θέρμη της καρδιάς. Το σπουδαιότερο πράγμα, που πρέπει να θυμάσαι κατά την διάρκεια της ημέρας είναι ότι πρέπει να έχεις συνεχή μνήμη Θεού, να κάνεις δηλαδή μυστική νοερά προσευχή.

Η « συνταγή » σωτηρίας

 

Η « συνταγή » σωτηρίας του Άγιου Γέροντα Παΐσιου προς όλους τους κοπιώντας και πεφορτισμένους, ήταν απλή και σαφής:

« -Αναζητήστε σανίδα σωτηρίας κοντά στο Θεό.

-Περιορίστε τις υλικές ανάγκες σας, γιατί δημιουργούν τεράστια βάρη και άγχη.

Γιατί η ψυχή μοιάζει με τη μυλόπετρα;

Ο Αββάς Κασσιανός ταξιδεύει στην έρημο της Αιγύπτου και συνομιλεί με τον Αββά Μωυσή και τον ρωτά γιατί η ψυχή μοιάζει με μυλόπετρα.

Αυτή την εσωτερική εργασία την καταλαβαίνουμε καλύτερα αν παρομοιάσουμε την ψυχή με μια μυλόπετρα, την οποία γυρίζει το ρεύμα του νερού συνεχώς γύρω από τον άξονά της, και η οποία ποτέ δεν σταματάει να γυρίζει ενόσω το νερό τρέχει. Αλλά ο μυλωνάς έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει αν θα αλέσει σιτάρι, βρώμη ή ζιζάνια. Ο μύλος υποχρεώνεται να αλέσει ότι του ρίχνει ο μυλωνάς.

«Μακάριοι οἱ ἄμωμοι ἐν ὁδῷ»

Ἁγίου Ἰωάννου τῆς Κρονστάνδης

 

Ἡ καρδιά εἶναι τρεπτή. Μπορεῖ ν᾿ ἀλλάξει ἀρκετές φορές σέ μιά στιγμή. Νά στραφεῖ πρός τό καλό ἤ τό κακό, στήν πίστη ἤ τήν ἀπιστία, στήν ἁπλότητα ἤ τήν πανουργία, στήν ἀγάπη ἤ τό μίσος, στήν ἀγαθότητα ἤ τό φθόνο, στή γενναιοδωρία ἤ τήν τσιγκουνιά, στήν ἁγνότητα ἤ τή μοιχεία.

Πόση ἀσυνέπεια ὑπάρχει, πόσοι κίνδυνοι μᾶς περιβάλλουν!

Πόσο προσεχτικοί κι ἐγκρατεῖς πρέπει νά εἴμαστε!

Κύριέ μου Ἰησοῦ! Πόσες φορές ἀνανέωσες τή φύση μου, πού ἐγώ τήν ἔφθειρα μέ τήν ἀπροσεξία καί τίς ἁμαρτίες μου! Εἶναι ἀμέτρητες οἱ φορές, δέν ὑπάρχει μέτρο. Πόσες φορές μέ ἔσωσες ἀπό τό καμίνι πού καίει μέσα μου, ἀπό τή φωτιά τῶν παθῶν, ἀπό τήν ἄβυσσο τῆς ἀπόγνωσης καί τῆς ἀπελπισίας!

Ὁ Γέροντας Ἐπιφάνιος γιά τήν Παλαιά Διαθήκη

-          Έχετε παρατηρήσει κάτι ιδιαίτερο στα βιβλία των νεωτέρων θεολόγων συγγραφέων; Μας ρώτησε κάποτε.

-          Όχι.

-          Ελάχιστες φορές αναφέρονται ή και δεν αναφέρονται καθόλου στην Παλαιά Διαθήκη. Τούτο σημαίνει ότι δεν την διαβάζουν. Αντιθέτως τα συγγράματα των Πατέρων έχουν πληθύν χωρίων της Π. Διαθήκης.

Και κατέληξε:

-          Παιδιά μου, βάλτε πρόγραμμα να διαβάζετε καθημερινώς όχι μόνο την Καινή, αλλά και την Παλαιά Διαθήκη.

.." Πήγατε σήμερα στήν πρωινή Θεία Λειτουργία ; "... Στό Χαλέπι, πάντως, πῆγαν....