Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού

Κάθε μέρα όλο και περισσότερο μας φανερώνει ο Θεός ότι η όλη στάση μας ενώπιόν του δεν είναι η ενδεδειγμένη. Και αυτό είναι το μεγάλο θέμα. Και το ζητούμενο είναι αυτό που είπε ο Κύριος πολύ κατηγορηματικά: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην αυτού και ταύτα πάντα –δεν εξαιρείται τίποτε– και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6:33).

Ο εκκλησιασμός

Σας παρακαλώ και σας ικετεύω, ας προτιμάμε από οποιαδήποτε άλλη ασχολία και φροντίδα τον εκκλησιασμό. Ας τρέχουμε πρόθυμα, όπου κι αν βρισκόμαστε, στην εκκλησία.

Προσέξτε, όμως, κανείς να μην μπει στον ιερό αυτό χώρο, έχοντας βιοτικές φροντίδες ή περισπασμούς ή φόβους. Αλλά αφού τ’ αφήσουμε όλα τούτα έξω, στις πύλες του ναού, τότε ας περάσουμε μέσα. Γιατί ερχόμαστε στα ανάκτορα των ουρανών, πατάμε σε τόπους που αστράφτουν.

Αρχιμ. Αρσένιος Κατερέλος: Τα εισόδια και εμφανίσεις της Παναγίας (Ομιλία)

Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κατερέλος
Ἡγούμενος Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Νικολάου Δίβρης Φθιώτιδος

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ 

Σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, θά καταθέσωμε εἰς τήν ἀγάπη σας κάποιες πατερικές θέσεις, οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται εἰς τό ἱερό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καί ξεκινᾶμε ἀπό τό περιεχόμενο τῆς ἑορτῆς, πού ἐδῶ καί λίγες ἡμέρες ἑορτάζει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, κατά τήν ὁποίαν ἑορτή πανηγυρίζομε τήν εἴσοδο τῆς Παναγίας Μητέρας μας εἰς τόν ναό τοῦ Σολομῶντος καί μάλιστα σέ αὐτά τά Ἅγια τῶν Ἁγίων. Καί αὐτό, ἐν προκειμένῳ, γιά νά ἀφιερωθῆ ἡ πάναγνος Κόρη εἰς τόν Θεόν σέ ἡλικία τριῶν ἐτῶν.

ΟΤΑΝ ΣΕ ΚΑΤΑΚΡΙΝΟΥΝ ΚΡΥΦΑ ΚΑΙ ΖΗΛΟΦΘΟΝΑ – π. Ανδρέας Κονάνος

Είναι τόσο ωραίο να προσπερνάς τις γνώμες των ανθρώπων και να πηγαίνεις κάπου πιο ψηλά.

Αυτές τις μέρες που φυσούσε πολύ, κι ήταν να ταξιδέψω Μυτιλήνη με αεροπλάνο, μου ‘πε ένας φίλος μου μετεωρολόγος να μη φοβάμαι, διότι το αεροπλάνο πάει ψηλά, και δεν το πιάνουν οι άνεμοι που θα φυσούν στη γη και τη θάλασσα.
Μ’ αρέσει αυτό το μυστικό: πέτα ψηλά, να μη σ’ αγγίζουν οι άνεμοι της γης.
Όχι λόγω περιφρόνησης, ή κάποιου σνομπ ύφους. Μα επειδή αγγίζεις κάποιο άλλο επίπεδο.
Και νιώθεις μέσα σου μια ενότητα με όλους, που σε κάνει να μη θες να τσακωθείς με κανέναν, να μη σχολιάσεις, να μην απαντήσεις, να προσπερνάς όλα αυτά που λένε οι άλλοι, όπως προσπερνάς σ’ ένα δρομάκι τα σκυλιά που γαυγίζουν.

ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ - π. Γερασιμάγγελος Στανίτσας

          Αγαπητοί, χαίρετε

          Ο Ιησούς Χριστός ως σοφός κυβερνήτης του σκάφους της Εκκλησίας μας οδηγεί με ασφάλεια στο εύδιο λιμάνι της σωτηρίας. Η δική μας πορεία ανάμεσα στα αλλεπάλληλα κύματα της θάλασσας της παρούσης ζωής με προσωπικά σκαφίδια γίνεται πορείας ταλαιπωρίας, μας κουράζει και συγκρούεται με υφάλους και σκοπέλους, που ζητούν να μας συντρίψουν, να μας κάνουν ν’ αγανακτήσουμε και να πούμε, ότι δεν είναι για μας αυτό το ταξίδι. Καλά είμαστε εδώ πάνω στα ξερονήσια που έχουμε αράξει και ξεκουραζόμαστε.

Στις δυσκολίες της ζωής να λες ‘’Παναγιά μου’’…..

Στις δυσκολίες της ζωής να λες ‘’Παναγιά μου’’ – Αυτή ξέρει, βλέπει, παρακολουθεί, βοηθάει!

Η παρουσία της Παναγίας στη ζωή μας

Δεν είναι τυχαίο που κάθε φορά που μας συμβαίνει κάτι κακό λέμε «Παναγιά μου» ή έστω προληπτικά… για να μην συμβεί.. σαν να ξορκίζεις το κακό.. πάλι «Παναγιά μου» θα φωνάξεις, θα σκεφτείς, θα μουρμουρίσεις!

Ειρηνεύουμε ψυχικά; Πρότυπό μας ο Άγιος Αμφιλόχιος

Γράφει ο Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

---

Ἡ ψυχικὴ εἰρήνη εἶναι μεγάλο δῶρο τοῦ Χριστοῦ μας στὸν ἄνθρωπο. Αὐτὴ τὸν εἰσάγει ἀπὸ τὴν παροῦσα ζωὴ τῶν θλίψεων καὶ τῶν ταραχῶν στὴν αἰώνια ζωὴ τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εἰρήνης, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὅλοι μας, ἔχουμε ὑποχρέωση νὰ φυλάττουμε ὡς κόρη ὀφθαλμοῦ τὴ θεία αὐτὴ εἰρήνη καὶ νὰ τὴν ἀξιοποιοῦμε πρὸς τὸ συμφέρον καὶ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Αὐτὴ ἡ εἰρήνη, ὅταν ἀποκτηθεῖ ἀπὸ τὸν πιστό, ἀκτινοβολεῖται πρὸς τὰ ἔξω καὶ εἰρηνεύει ὅσους ἔρχονται σὲ ἐπαφὴ μὲ αὐτόν, κατὰ τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ: 

Ἔχε εἰρήνη στὴν καρδιά σου καὶ τότε χίλιες ψυχὲς θά ’ρθοῦν κοντά σου.

Ὅλοι ἐμεῖς ποὺ πιστεύουμε στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ, τὸν Ποιητὴ καὶ Πλάστη καὶ Θεό μας, καὶ προσπαθοῦμε νὰ ἐργαζόμαστε τὸ ἀγαθὸν κάτω ἀπὸ ἀντίξοες συνθῆκες, ἀκόμη καὶ ἂν ὁ κόσμος γύρω μας βιώνει ποικίλες ταραχές, κάνουμε ἀγώνα νὰ διατηροῦμε στὴν καρδιά μας «τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν» (Φιλιπ. δ΄ 7).

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης: Κύριε, στη θλίψη μου, άκουσε τη φωνή της καρδιάς μου!

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης:

Κύριε, στη θλίψη μου, άκουσε τη φωνή της καρδιάς μου!

«Ἐν τῷ θλίβεσθαί με, εἰσάκουσόν μου τῶν ὀδυνῶν, Κύριε σοὶ κράζω».

Απόδοση στην Νεοελληνική Σάββας Ηλιάδης, δάσκαλος- Κιλκίς

(Από το βιβλίο «ΝΕΑ ΚΛΙΜΑΞ»: Ερμηνεία του πρώτου Αναβαθμού του Α΄ ήχου, Ἀντίφωνον Α΄)

Ερμηνεία

     Όταν οι Ισραηλίτες βρίσκονταν στην πατρίδα τους τα Ιεροσόλυμα και είχαν κάθε ευτυχία και ανάπαυση και απολάμβαναν εκείνον τον ωραιότατο και υπερθαύμαστο ναό του Σολομώντος, τότε, αντί να ευχαριστούν περισσότερο τον Θεό, αυτοί επιδόθηκαν σε καλοπεράσεις και σε ειδωλολατρίες. Εξ αιτίας αυτού, παραχώρησε ο Θεός και σκλαβώθηκαν από τους Βαβυλώνιους και έμειναν σκλάβοι για εβδομήντα χρόνια (1). Έπειτα, όταν αναλογίστηκαν την προηγούμενη άνεση και ευτυχία που είχαν στην πατρίδα τους από τη μια, και τη θλίψη και τη δυστυχία που δοκίμαζαν στη σκλαβιά από την άλλη, παρακάλεσαν με καρδιά συντετριμμένη τον φιλάνθρωπο Κύριο και είπαν τον 119ο ψαλμό του Δαβίδ, ο οποίος είναι ο πρώτος ψαλμός των Αναβαθμών, δηλαδή, το: «Πρὸς Κύριον ἐν τῷ θλίβεσθαί με ἐκέκραξα, καὶ εἰσήκουσέ μου» (Ψαλμ. 119,1). 

Ο ζήλος για τον ναό της ψυχής και του σώματος

Το σώμα του ανθρώπου κατά τον απόστολο Παύλο είναι ο ναός του Θεού: «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστε και το Πνεύμα του Θεού οικεί εν υμίν;» (Α’ Κορ. 3:16). Από την στιγμή που αναγεννηθήκαμε πνευματικώς με την ιεροπραξία του Βαπτίσματος, το Πνεύμα του Θεού, το Πνεύμα το Άγιο ήρθε μέσα στην καρδιά μας και με τον πνευματικό μας αγώνα κατοικεί μέσα μας. Η Χάρη αυτή του Αγίου Πνεύματος δια του ιερού Βαπτίσματος κάνει το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου ναό του Θεού.

Ησύχασον άνθρωπε.

Θυμάστε τι είπε ο Θεός στον Κάιν όταν ο Κάιν κατάλαβε ότι η θυσία του δεν ήταν ευπρόσδεκτη; «Ίνα τί περίλυπος εγένου»; Γιατί κατσούφιασες; Γιατί σκοτείνιασες; Γιατί κατέβασες τα μούτρα σου; Κινήθηκες με πονηρία, η θυσία σου δεν ήταν καρδιακή όπως του αδελφού σου του Άβελ, γι'αυτό και δεν έγινε δεκτή. Όμως ο Θεός συγκαταβαίνει και του λέγει «Ησύχασον». Σήκωσε τα μάτια σου, αλλιώς η αμαρτία σου θα σε πνίξει, θα εξουθενώσει το είναι σου, θα συντρίψει κάθε καλό μέσα σου, θα γεννήσει μίσος και κακία. «Ησύχασον».

Το βαρύ έργο των γονέων, χρηστός ζυγός με το Χριστό

Γερόντισσα Φιλοθέη

Η κάθε γυναίκα που με τη χάρη του Θεού προορίζεται να γίνει μητέρα, μαζί με τη μεγάλη ευλογία και τιμή που της γίνεται από τον Κύριο να φέρει καινούργιους ανθρώπους, καινούργιες εικόνες του Χριστού στον κόσμο, θα περάσει και πόνο πολύ. Θα πονέσει πολύ· γιατί δεν είναι μόνο οι στιγμιαίες ωδίνες της φυσικής γέννας που περνάει η μητέρα, προκειμένου να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, αλλά εξίσου μεγάλες –ίσως και μεγαλύτερες– είναι και οι ωδίνες της πνευματικής γέννας του παιδιού, μέχρις ότου φθάσει «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ. 4:13). Είναι οι ωδίνες δηλαδή που καλείται να βιώνει, η μητέρα περισσότερο, αλλά και ο πατέρας, ανά πάσα στιγμή, προκειμένου να διαπαιδαγωγούν το τέκνο τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» (Εφ. 6:4). Το έργο αυτό το οδυνηρό της μητέρας αρχίζει από την κυοφορία ή και ενωρίτερα από αυτή, και συνεχίζεται μέχρι να έρθει η ώρα που θα κάνει και το παιδί δική του οικογένεια. Αλλά και μετά ο ρόλος της μητέρας δεν σταματά, γιατί και η γιαγιά –όπως και ο παππούς– γίνονται δυό φορές μητέρα και πατέρας. Γίνονται δυό φορές γονείς.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 17-11-2019 (Θ' Λουκά)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Γαλάτας (στ΄ 11-18)Ἀδελφοί, Ἴδετε πηλίκοις ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί. Ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα μὴ τῷ σταυρῷ τοῦ Χριστοῦ διώκωνται. Οὐδὲ γὰρ οἱ περιτετμημένοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶς περιτέμνεσθαι, ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται.

Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι' οὗ ἐμοὶ κόσμος ἐσταύρωται κἀγὼ τῷ κόσμῳ. Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις. Καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ' αὐτοὺς καὶ ἔλεος, καὶ ἐπὶ τὸν ᾿Ισραὴλ τοῦ Θεοῦ.
Τοῦ λοιποῦ κόπους μοι μηδεὶς παρεχέτω· ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω.
Ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν, ἀδελφοί· ἀμήν.

Οι Μέριμνες

Γράφει ο Αρσένιος μοναχός Σκήτη Κουτλουμουσίου Άγιον Όρος | Romfea.gr

---

Η ζωή των Πρωτοπλάστων, πριν από την πτώση στον Παράδεισο, ήταν μια ζωή ξένη από κάθε μέριμνα.

Διότι μέριμνα, σημαίνει αρχή απομάκρυνσης από τον Θεό. Αυτή είναι η μεγαλειώδης διαφορά, της ζωής του Παραδείσου και της ζωής εκτός αυτού.

Μέσα στον Παράδεισο, ο Αδάμ και η Εύα, ένα μόνο είχαν να κάνουν και ήταν η συνεχής επικοινωνία με τον Θεό.

Ούτε τις πολλές, ούτε τις λίγες.

Πολλοί κοινωνούν μια φορά το χρόνο, 

άλλοι δύο φορές, άλλοι περισσότερες. 

Ποιους απ’ αυτούς θα επιδοκιμάσουμε; 

Όσους μια φορά, όσους πολλές ή όσους λίγες φορές μεταλαβαίνουν; 

Η πνευματική προετοιμασία για τα Χριστούγεννα

Με τη χάρη του τριαδικού Θεού, από σήμερα εισερχόμαστε στο τεσσαρακονθήμερο στάδιο προετοιμασίας για την «μητρόπολη των εορτών» κατά τον Άγιο Ιωάννη το Χρυσόστομο, τα άγια Χριστούγεννα.

Η συγκεκριμένη περίοδος νηστείας είναι η δεύτερη μακρύτερη περίοδος νηστείας μετά τη Μεγάλη Σαρακοστή που προηγείται του Πάσχα και στην παράδοση του λαού μας ονομάζεται «σαρανταήμερο». Όπως υποδηλώνει και το όνομά της διαρκεί 40 μέρες και αρχίζει στις 15 Νοεμβρίου και λήγει την 25η Δεκεμβρίου. Σαφώς και δεν είναι το ίδιο αυστηρή με τη νηστεία της μεγάλης Σαρακοστής, καθώς μπορούμε να τρώμε ψάρι καθημερινά, πλην της αυστηρής νηστείας της Τετάρτης και της Παρασκευής, μέχρι και τη 17η Δεκεμβρίου. Από τις 17 μέχρι το πέρας της νηστείας τρώμε μόνο λάδι.

ΓΕΡΟΝΤΑ, είμαι αλκοολικός και ό φίλος μου από έδώ τζογαδόρος. Πώς θά διορθωθούμε;

ΓΕΡΟΝΤΑ, είμαι αλκοολικός και ό φίλος μου από  έδώ τζογαδόρος. Πώς θά διορθωθούμε;

Χμμ, πολύ απλά αρκεί να το θελήσετε.

 Όλοι εν δυνάμει  είμαστε πόρνοι, μοιχοί, αλκοολικοί. εγκληματίες ή κλέφτες, αλλά ό καλός Θεός μάς  αναβαστά και μάς συγκρατεί με ένα λουρί και  έτσι τα πάθη αυτά βρίσκονται μέσα μας σε ύπνωση.

Άν όμως ό Χριστός αφήσει λίγο λάσκα το  λουρί μας, τότε να δεις πώς θά καταντήσουμε... να μάς κλαίνε οι ρέγγες!

Αν το έχεις αυτό… σώθηκες!

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται το “γνώθι σαυτόν”. Δηλαδή να γνωρίσεις τον εαυτό σου, ποιος είσαι. 

Ποιός είσαι στ’ αλήθεια, όχι ποιός νομίζεις εσύ ότι είσαι. Με τη γνώση αυτή γίνεσαι ο σοφότερος των ανθρώπων.

Η διαφορά των φίλων από τους κόλακες

Μη ζητάς από τους φίλους να ακούς ότι σε ευχαριστεί, αλλά την αλήθεια, διότι, αν πρέπει να δεχτούμε ότι οι εχθροί, από τη μια μεριά, δεν λένε την αλήθεια, και αν από τους φίλους, από την άλλη, χαθεί η αρετή της φιλαλήθειας, και επιζητούν κι αυτοί να λένε μόνο τα ευχάριστα, τότε από πού αλλού θα μάθουμε την αλήθεια και θα μετανιώσουμε για όσα απρεπώς μερικές φορές είπαμε και κάναμε;

Για το λόγο αυτό θεώρησε ότι διαφέρουν πάρα πολύ οι φίλοι από τους κόλακες. 

«Ὅ, τι κάνει ὁ πιστός, πρέπει νά τό κάνει μέ καλή συνείδηση καί ὄχι κακή· γιατί ὁ Θεός κρίνει τήν πράξη τοῦ καθενός ὄχι ἀπό αὐτό πού φαίνεται, ἀλλά σύμφωνα μέ τόν σκοπό ἐκείνου πού τήν πράττει»

Τοῦ ἀββᾶ Μάρκου

Ὑπάρχει πράξη πού φαίνεται καλή, ἀλλά ὁ σκοπός1 αὐτοῦ πού τήν κάνει δέν εἶναι καλός· ὑπάρχει καί ἄλλη πού φαίνεται κακή, ἀλλά ὁ σκοπός αὐτοῦ πού τήν κάνει εἶναι καλός. Καί σέ μερικούς αὐτό πού εἴπαμε συμβαίνει ὄχι μόνο σέ πράξεις πού κάνουν, ἀλλά καί σέ λόγια πού λένε. Αὐτό ἄλλοι τό κάνουν ἀπό ἀπειρία ἤ ἄγνοια, ἄλλοι μέ κακή πρόθεση, ἐνῶ ἄλλοι μέ εὐσεβή σκοπό.

Ἐκεῖνος πού μέσα στόν ἔπαινο κρύβει συκοφαντία, δύσκολα γίνεται ἀντιληπτός στούς ἁπλοϊκούς ἀνθρώπους. Ὅμοιος μέ αὐτόν εἶναι ἐκεῖνος πού ἔχει κενοδοξία καί κάνει τόν ταπεινό. Αὐτοί γιά πολύν καιρό κρύβουν τήν ἀλήθεια μέσα στό ψέμα, ὕστερα ὅμως, μέ παραχώρηση Θεοῦ, φανερώνονται ἀπό τά πράγματα.

Νεόφυτος μοναχός Γρηγοριάτης. Η ζωή στο Άγιον Όρος

                Η ζωή στο Άγιον Όρος είναι κεκρυμμένη εν τω Χριστώ. Είναι μυστήριο πίστεως και λογικής λατρείας. Χωρίς την αίσθηση ότι η ζωή του Αγίου Όρους είναι μυστηριακή, δηλαδή ασκητική και λατρευτική, εκκλησιολογική και Χριστοκεντρική δεν μπορούμε  να κατανοήσουμε τίποτα όσον αφορά το Άγιον Όρος.

Πνευματικές συμβουλές (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Ὅποιος γνωρίζει τήν ἀρρώστια του βρίσκεται στήν ἀρχή τῆς ταπεινώσεως. Ὁ Θεός ὑποφέρει ὅλες τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων. Δέν ὑποφέρει ὅμως ἐκεῖνον πού γογγύζει. Αὐτός πού εὐχαριστεῖ πάντοτε τόν Θεό γιά τ’ ἀγαθά καί τίς εὐεργεσίες πού τοῦ χαρίζει, δέχεται τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ καί στήν καρδιά του κατοικεῖ ἡ χάρη Του.

Ὅποιος ὑπερηφανεύεται, παραχωρεῖ ὁ Θεός καί πέφτει στή βλασφημία. Ὅποιος κομπάζει γιά τίς ἀρετές του, πάλι κατά παραχωρήση Θεοῦ πέφτει στήν πορνεία. Ὁ ἐγωιστής μπορεῖ νά πέσει σέ πολλές ἀκόμη σκοτεινές παγίδες τοῦ πονηροῦ.

Προλήψεις και δεισιδαιμονίες Σε τι διαφέρουν από Χριστιανικές πρακτικές; Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Προλήψεις ή δεισιδαιμονίες ονομάζονται παράλογες ιδέες, σύμφωνα με τις οποίες κάποιες πράξεις ή αντικείμενα έχουν ένα είδος μαγικής ή θρησκευτικής δύναμης, που μπορεί να επηρεάσει τη ζωή του ανθρώπου.

Οι προλήψεις είναι αμέτρητες και προέρχονται από την αρχαία ειδωλολατρική θρησκεία, κατά την οποία ο άνθρωπος έπρεπε να πιστεύει στη μοίρα και σε διάφορες «υπερφυσικές δυνάμεις», που δήθεν μας περικυκλώνουν και που μπορεί να γίνουν επικίνδυνες ή ευνοϊκές για μας με διάφορους τρόπους.

Από τις πιο γνωστές προλήψεις – διαδεδομένες σε όλη την Ελλάδα – είναι οι παρακάτω:

Ότι το λαγοπόδαρο και το πέταλο του αλόγου φέρνουν τύχη.

Τα μυστικά της πνευματικής ζωής

Αρχιμανδρίτου Ιωάννη (Κόγκαν)

~ Με τους Άγιους Πατέρες της Εκκλησίας μας, οι οποίοι εμπειρικά πέρασαν τον πύρινο δρόμο της μετανοίας, καθορίζονται τρεις περίοδοι στην πνευματική ζωή του ανθρώπου, τον οποίο ο Κύριος καλεί για την ιδιαίτερη επικοινωνία Μαζί Του.

Η πρώτη περίοδος είναι η δωρεά της χάριτος, η δεύτερη είναι η αφαίρεση της και η τρίτη, στον πολυετή άθλο της μετάνοιας, είναι η συνετή απόκτησή της, δηλαδή, της χάριτος, ήδη ως προσωπικό αιώνιο αγαθό, με το οποίο ο άνθρωπος αναχωρεί για τον Ουράνιο Κόσμο, όπου και λαμβάνει τη Θεϊκή Ανταμοιβή. Ο Απόστολος Παύλος γράφει:

Πνευματικές Συμβουλές

Ἀδελφοί μου χριστιανοί,

1. Σᾶς εὔχομαι τήν ὑγεία σας καί τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν οἰκογένειά σας. Στά χωριά πού περιοδεύω, σάν Ἐπίσκοπος, μαζί μέ τά ἁπλά πνευματικά λογάκια πού τούς λέγω, τούς λέγω ἀκόμη νά προσέχουν πολύ καί τήν ὑγεία τους. «Θά σᾶς δώσω, χριστιανοί μου, – τούς λέγω – τέσσερα φάρμακα γιά τήν ὑγεία σας. Ἀλλά θέλω νά τά πάρετε καί τά τέσσερα. Τό πρῶτο, εἶναι τό νά τρῶτε, ὄχι τά πρόχειρα ἐκεῖνα φαγητά πού κάνουν στούς δρόμους τῶν πόλεων, γιά νά «βουλώσουν» τήν πείνα τους, γιατί αὐτά κάνουν ζημιά στήν ὑγεία. Ἀλλά νά τρῶτε φαγητό καλομαγειρεμένο, ὅπως τό ἔκαναν παλαιά οἱ γονεῖς σας ἐδῶ στά χωριά μας. Δεύτερο φάρμακο, εἶναι τό νά κοιμᾶστε.

Θεία Λειτουργία

Ἡ Θεία Λειτουργία δὲν εἶναι ἔργο μόνο ἠμῶν τῶν Ἱερέων. Γιατί ἔτσι λένε πολλοί, ὅτι ἡ Λειτουργία εἶναι δουλειὰ τῶν παπάδων.Ὄχι! λέγεται Λειτουργία γιατί εἶναι «ἔργο» τοῦ «λείτους». Αὐτὲς οἱ δύο λέξεις «ἔργον» καὶ «λεῖτος» κάνουν τὴν λέξη Λειτουργία. «Λεῖτος» λέγεται ὁ λαός. Ἄρα Λειτουργία εἶναι ἔργο τοῦ λαοῦ. Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγάλο ἔργο, αὐτὴ εἶναι ἡ μεγάλη προσφορά, ποὺ κάνει ἡ Ἐκκλησία γιὰ τὸν Λαό Της: Κάνει γι᾽ αὐτὸν τὴν Θ.Λειτουργία, ποὺ εἶναι τὸ πᾶν. Καὶ αὐτὸ ἀποδεικνύεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ Ἱερέας γιὰ νὰ τελέσει τὴν Θ.Λειτουυργία πρέπει νὰ ἔχει λαὸ στὴν Ἐκκλησία ἔστω καὶ ἕνα μόνο πρόσωπο!

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 10-11-2019 (Η' Λουκά) με απόδοση στη νεοελληνική.

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
Προς Γαλάτας επιστολή Παύλου (β΄16–20)
Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.
Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω.
Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.

Όταν διδάσκεσαι αντί να διδάσκεις...!

Αγαπητοί μου αναγνώστες, πλησιάζουμε σιγά-σιγά προς το τέλος όχι μόνο του Καλοκαιριού, αλλά ενός ακόμη Εκκλησιαστικού έτους.

Επομένως και το άρθρο μας, είναι το προτελευταίο, για την φετινή χρονιά, η οποία ομολογουμένως, αν θέλαμε να κάνουμε πρόχειρα έναν πνευματικό απολογισμό, ήταν αρκετά καρποφόρα και πλούσια σε πνευματικές εμπειρίες. Όταν μάλιστα αναλογιστεί κανείς, ότι εντός αυτής, αξιωθήκαμε να  συμπληρώσουμε έναν χρόνον, από την στιγμή που αναλάβαμε με την χειροθεσία μας, την ευθύνη της πνευματικής πατρότητας, για όσους αδελφούς  κατέφυγαν ως ώρας στο πετραχήλι μας, αντιλαμβάνεστε ότι ζούμε για εμάς πρωτόγνωρες εμπειρίες.

Ἡ ζωή ὡς Θεία Εὐχαριστία, πρωτ. Χριστόδουλος Μπίθας

Ὅταν κά­ποι­ος προ­σκυ­νη­τής ρω­τοῦ­σε τόν ὅ­σιο γέ­ρον­τα Πα­ΐ­σιο, για­τί δέν μπο­ρεῖ νά χα­ρεῖ μέ τί­πο­τα, ἐ­κεῖ­νος τοῦ ἀ­παν­τοῦ­σε: "Ἐ­πει­δή δέν δο­ξο­λο­γεῖς τόν Θε­ό. Ὅ­ταν ὁ ἄν­θρω­πος κι­νεῖ­ται στόν χῶ­ρο τῆς δο­ξο­λο­γί­ας, χαί­ρε­ται μέ ὅ­λα... Ἄν θέ­λεις νά ζεῖς ζω­ή πα­ρα­δει­σέ­νια ἀ­πό αὐ­τήν τήν ζω­ή, δές κι ἐ­σύ τίς εὐ­ερ­γε­σί­ες καί τίς πλού­σι­ες δω­ρε­ές πού σοῦ δί­νει ὁ Θε­ός καί ἄρ­χι­σε τό «δό­ξα σοί ὁ Θε­ός». Νά δο­ξά­ζε­τε τόν Θε­ό, για­τί σᾶς βο­ή­θη­σε καί προ­ο­δεύ­σα­τε ἔ­στω καί λί­γο, εἴ­τε ἐ­πει­δή ἐ­σεῖς κο­πι­ά­σα­τε, εἴ­τε ἐ­πει­δή σᾶς βο­ή­θη­σαν οἱ ἄλ­λοι." Μά καί ὁ Ὅ­σιος Πορ­φύ­ριος ὁ Καυ­σο­κα­λυ­βί­της, τό­νι­ζε μέ κά­θε εὐ­και­ρί­α: "Νά προ­χω­ρεῖ­τε σέ δο­ξο­λο­γί­α γιά ὅ­λα τά ὡ­ραῖ­α, γιά νά ζεῖ­τε Τόν μό­νον Ὡ­ραῖ­ον".

Εκκλησιάζομαι σημαίνει...

Ὅταν ἕνας ἁπλοῦς χριστιανὸς λέει: Ἐκκλησιάζομαι ἢ πηγαίνω στὴν θεία Λειτουργία, ἐννοεῖ, κατὰ κανόνα, ὅτι πηγαίνει στὸν Ναὸ καὶ παρακολουθεῖ τὸ μυστήριο τῆς θείας Λειτουργίας. Ὅμως ἡ θεία Λειτουργία δὲν εἶναι ἕνα θέαμα ποὺ παρακολουθοῦμε ἁπλῶς, οὔτε μία ἀκρόαση ὕμνων καὶ ἀναγνώσεων ποὺ ἀκοῦμε. Εἶναι ἕνα ἔργο θεϊκὸ τὸ ὁποῖο τελεῖ ὁ ἱερεὺς τοῦ Θεοῦ μαζὶ μὲ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἴδια ἡ λέξη Λειτουργία σημαίνει: λαοῦ (λεῖτος = λαὸς) ἔργον. Ἑπομένως, πηγαίνω στὸν Ναὸ γιὰ τὴν θεία Λειτουργία σημαίνει : Πηγαίνω στὸν Ναὸ καὶ συμμετέχω στὴν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας. Πηγαίνω στὸν Ναὸ γιὰ νὰ ἐργασθῶ ἔργον θεῖον. Καὶ αὐτὸ τὸ ἔργον εἶναι ἡ δοξολογία καὶ εὐχαριστία τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δωρεὰ τῆς ἀπείρου ἀγάπης Του. Τὰ τελούμενα στὴν θεία Λειτουργία φανερώνουν ὅτι ὁ λαὸς τοῦ Θεοῦ συμμετέχει στὴν τέλεσή της. Ἡ προσφορὰ τῶν δώρων ποὺ πρόκειται νὰ ἁγιασθοῦν, ἡ ψαλμωδία καὶ οἱ κοινὲς δεήσεις, ἡ συμμετοχὴ τῶν πιστῶν στὴν Τράπεζα τοῦ Κυρίου, ὅλα μᾶς διδάσκουν ὅτι ἡ θεία Λειτουργία εἶναι ἔργο ὁλοκλήρου τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι ἀδιανόητη ἡ τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας χωρὶς τὴν συμμετοχὴ ἔστω καὶ ἑνὸς μόνον πιστοῦ ἢ χωρὶς νὰ κοινωνήσει ἔστω καὶ ἕνας μόνον πιστός. Ἂς δοῦμε ὅμως τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ὁ πιστὸς συμμετέχει στὴν τέλεση τῆς θείας Λειτουργίας.

Ο αγώνας κατά των παθών.

– Γέροντα, ὅταν μιὰ ψυχὴ ἀγωνίζεται χρόνια καὶ δὲν βλέπη πρόοδο, τί συμβαίνει;

– Ὅταν δὲν βλέπουμε πρόοδο στὸν ἀγώνα μας, σημαίνει ἢ ὅτι δὲν ἔχουμε ἐγρήγορση ἢ ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἐπιτρέπει νὰ προχωρήσουμε περισσότερο, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανευθοῦμε καὶ βλαφθοῦμε.

Τὰ ὅπλα τοῦ Χριστιανοῦ στὸν πνευματικό ἀγώνα Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov (Ἐπίσκοπος Καυκάσου καί Μαύρης Θάλασσας)

Ὅπως στεκόταν στὸν παράδεισο (Γέν. 3:24), ἔτσι στέκεται καὶ τώρα ἀπειλητικὸς ἀπέναντι στὸν ἄνθρωπο ὁ θανάσιμος ἐχθρός του, τὸ πεσμένο «Χερουβείμ», μὲ τὸ περιστρεφόμενο πύρινο ξίφος. Ἀδιάκοπα καὶ ἀδιάλλακτα πολεμάει τὸ πλάσμα τοῦ Θεοῦ, προσπαθώντας νὰ τὸ παρασύρει στὴν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του καὶ σὲ ὄλεθρο μεγαλύτερο ἀπὸ ἐκεῖνον τῶν προπατόρων μας. Δυστυχῶς, μὲ κάθε ἐπιτυχία του ὁ ἐχθρὸς ἐνθαρρύνεται καὶ γίνεται πιὸ ἐπιθετικός.

Πνευματικότητα, ο σκοπός της ζωής μας και η ευχή Φανουρόπιτας

Τι είναι πνευματικό; Πνευματικό είναι ό, τι έχει σχέση με το Άγιο Πνεύμα, ό, τι προέρχεται και εμπνέεται από το Πνεύμα του Θεού και κατ' επέκταση στην ανθρώπινη ζωή. Πνευματικό είναι ό, τι είναι ελεύθερο από τα πάθη, από την εμπάθεια, από τη φθορά που προκαλεί αυτή η πτωτική ζωή, από τις σκοπιμότητες και τους εγωισμούς. 

Επομένως, πνευματικό είναι αυτό που είναι κρυστάλλινο, είναι πεντακάθαρο, λατρεύει τον Θεό, υπηρετεί το θέλημα του Θεού, υπερέχει το σχέδιο του Θεού. Επομένως, δεν είναι αυτό το στοιχείο το μεροληπτικό που έχει ο άνθρωπος, το προκατειλημμένο, εφόσον δηλαδή δεν είναι απλώς μια στάση ανθρώπινη που κινείται από τη μια και μόνη πνευματική γωνία την οποία έχει ο άνθρωπος ως πεπερασμένο ον να βλέπει τα πράγματα.

Τι είναι οι λογισμοί και από που προέρχονται; Πως αντιμετωπίζονται;

Όταν λέμε λoγισμoύς, δεν εννooύμε απλώς τις σκέψεις, αλλά τις εικόνες και τις παραστάσεις κάτω από τις όπoιες υπάρχoυν κάθε φoρά και oι κατάλληλες σκέψεις. Оι εικόνες, λoιπόν, μαζί με τις σκέψεις λέγoνται λoγισμoί.

Τα τέσσερα μυστήρια της πίστεώς μας

Ήθελα, αδελφοί μου, και αγαπούσα να είχα τον καιρόν να σας εξομολογούσα όλους και άνδρας και γυναίκας να μου ελέγετε τα παράπονά σας, μα βλέπω το πολύ πλήθος και δεν ημπορώ. Μοναχά σας λέγω και σας φανερώνω τέσσερα μυστήρια, τα αναγκαιότερα της πίστεώς μας:

Το πρώτον είναι να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να τους συγχωράτε με όλην σας την καρδίαν εις ό,τι και αν σας έφταιξαν, δια να σας συγχωρήση και εσάς ο Θεός εις τα όσα του φταίετε.

Το σήμερα, το χθες και το για πάντα της ταφής και της καύσεως των νεκρών (γ΄ μέρος)

5. Το χρέος της Εκκλησίας
Η Εκκλησία, βαθειά μέσα στίς ρίζες της παραδόσεώς της, κρύβει το θησαυρό των εμπειριών της, τον οποίο έχει μεγάλο χρέος να παρουσιάσει και με τον λόγο και με την πράξη της. Κατόπιν τούτων οφείλει:
α. Να περιγράψει τη ζωντάνια της ψυχής
Η ψυχή δεν είναι ούτε φαντασία ούτε αφηρημένη έννοια. Είναι η ουσία του ανθρώπου. Έχει τέτοια δύναμη και τόση ζωή που δεν μπορεί να εξαντλήση τα αποθέματα της σ' αυτή τή ζωή·  γι αυτό και δεν μπορεί παρά να ζει αιώνια.
β. Η Εκκλησία μέσα από την ταφή μπορεί να εκφράσει: