Ένας
γέροντας είπε, πως η ταπείνωση είναι ισχυρότερη από κάθε δύναμη. Διηγήθηκε
μάλιστα και τούτο:
Δύο
επίσκοποι γειτονικών επαρχιών είχαν κάποτε μεταξύ τους κάποια παρεξήγηση. Κι
όταν ό ένας πλούσιος και αυταρχικός, ενώ ο άλλος ταπεινός. Ο αυταρχικός ζητούσε
να κάνει κακό στον ταπεινό. Το άκουσε αυτός κι έλεγε στους κληρικούς
του:
-Ποιός
μπορεί, δέσποτα, να τον νικήσει αυτόν; του έλεγαν οι κληρικοί.
-Kάνετε
υπομονή, παιδιά μου, και θα δείτε το έλεος του Θεού, τους απαντούσε
εκείνος.
Περίμενε
λοιπόν την κατάλληλη ευκαιρία. Και όταν ο άλλος επίσκοπος είχε πανήγυρη κάποιων
αγίων μαρτύρων, πήρε τους κληρικούς του και κίνησε, λέγοντας τους:
-Aκολούθησε
με! Kαι ό,τι με βλέπετε να κάνω, αυτό να κάνετε κι εσείς. Και θα τον
νικήσουμε!
Καθώς
λοιπόν τον ακολουθούσαν, έλεγαν μεταξύ τους:
-Tι
πρόκειται να κάνει άραγε;
Φτάνοντας,
βρήκαν να γίνεται λιτανεία. Κι ήταν έκει συγκεντρωμένη όλη η πόλη.
Τότε
ο επίσκοπος, μαζί με τους κληρικούς του, πέφτει στα πόδια εκείνου του αυταρχικού
λέγοντας:
-Συγχώρα
μας, δέσποτα, δούλοι σου είμαστε!
Ο
άλλος, κατάπληκτος από το γεγονός, συγκινήθηκε γιατί ο Θεός αλλοίωσε την καρδιά
του, έπιασε κι αυτός τα πόδια του και του είπε:
-Eσύ
είσαι δεσπότης και πατέρα μου!
Από
τότε δημιουργήθηκε μεγάλη αγάπη ανάμεσα τους.
Και
έλεγε στους κληρικούς του ο ταπεινός επίσκοπος:
-Δεν
σας έλεγα, παιδιά μου, ότι θα νικήσουμε με την αγαθότητα του Θεού; Kι εσείς
λοιπόν, όταν έχετε έχθρα με κάποιον, το ίδιο να κάνετε, και θα νικάτε με τη χάρη
του Kυρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου