ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΑΪΟΥ 2019

Η Ανάσταση του Χριστού, η ανάστασή μας

.....Ανέστη Χριστός, και νεκρός ουδείς επί μνήματος. Χριστός γαρ εγερθείς εκ
νεκρών απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο......

Κατηχητικός Λόγος Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Εορτή των εορτών και πανήγυρις πανηγύρεων ονομάζεται το Πάσχα.
Η Ανάσταση αποτελεί το κέντρο της πίστης και της λατρείας μας.
Θρίαμβος ζωής. Με την πτώση, η φθορά και ο θάνατος γίνονται μόνιμες καταστάσεις και γνώρισμα του πεσμένου ανθρώπου που ζει χωρίς ελπίδα και φως. Αιχμαλωτίζεται ο άνθρωπος στην κατάσταση αυτή και δεν υπάρχει δυνατότητα απεγκλωβισμού του.

«Μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου…»

Αρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Γκουτζίνης

Μία από τις πλέον χαρακτηριστικές ευχές της Εκκλησίας μας κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι η ευχή του Αγίου Εφραίμ του Σύρου, το γνωστό στον λαό μας «Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου…» που δίνει τον τόνο και το ρυθμό στη λατρευτική προσευχή, σε μια περίοδο πνευματικής έντασης και αγώνα. Ο Αγιός μας, έχοντας προσηλωμένο το νου στα υπερκόσμια και μάλιστα στη μέλλουσα Κρίση, κατόρθωσε να συμπεριλάβει στη σύντομη αυτή ευχή όλη την πείρα της ορθόδοξης άσκησης. Τα νοήματα της ευχής, πλούσια σε πνευματικό βάθος, θα χρειαζόταν πλήθος σελίδων για να αναπτυχθούν. Εμείς θα εστιάσουμε στην κατακλείδα της ευχής: «και μη κατακρίνειν τον αδελφόν μου…».

ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ

     «Ένα από τα ερωτήματα που με απασχολούσαν ήταν το πώς είναι ποτέ δυνατόν να ζήσεις “αναμάρτητα” μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο. Γιατί όλες μας οι πράξεις είναι τόσο ασήμαντες, σε σχέση με όσα απαιτεί από εμάς το πνεύμα του Ευαγγελίου, το οποίο, στο τέλος φαίνεται να είναι απλώς αδύνατο και ουτοπικό.

Γιατί χάλασε η ψυχή μας;

Σε δύο χρόνια θα γιορτάσουμε τα 200 χρόνια από την Επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας. 1821-2021. Αλήθεια με τι ψυχή θα προσέλθουμε στη μεγάλη επέτειο; Ποιοι είμαστε εμείς σήμερα; Τι έχουμε κρατήσει από κείνες τις αθάνατες γενιές; Πέρασαν διακόσια χρόνια και κοντεύουμε να τα χάσουμε όλα. 

Χριστός Ἀνέστη

Metropolitan Anthony Bloom

Ἂν ὑπάρχει ἕνα γεγονὸς τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ τὸ ὁποῖο νὰ χωρεῖ στὴν ἐμπειρία μας αὐτὸ εἶναι ἡ Ἀνάσταση. Ὁλόκληρη ἡ πίστη μας ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση διότι, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, «εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν», καὶ τότε «ἐλεεινότεροι πάντων ἀνθρώπων ἐσμὲν» (A΄ Κορ. 15. 14, 19). Ἂν ὁ Χριστὸς δὲν ἔχει ἀναστηθεῖ τότε δὲν εἶναι ὁ Μεσσίας τοῦ κηρύγματός μας, οὔτε Αὐτὸς ποὺ ὁ ἴδιος διακήρυξε τὸν Ἑαυτό Του νὰ εἶναι· στὴν περίπτωση αὐτὴ πιστεύουμε σὲ ἕνα ψέμα καὶ ἡ ζωὴ στὴν ὁποία ἀποβλέπουμε, ἡ ζωὴ ἐκείνη τὴν ὁποία γνωρίζουμε ἐμπειρικὰ μέσα στὶς ψυχές, τὰ σώματα, τὴν ἐκκλησιαστική μας ζωή, δὲν εἶναι παρὰ μία ἀπάτη καὶ ἕνα ψέμα.

Η Ανάσταση του Χριστού νίκησε τη φθορά και το θάνατο

Μοναχός Μωυσής αγιορείτης

Πάσχα σημαίνει πέρασμα, διάβαση, πορεία. Από το θάνατο στη ζωή το Πάσχα είναι η μεγαλύτερη εορτή της Ορθοδοξίας. Η Ανάσταση του Χριστού νίκησε τη φθορά και το θάνατο.

“Χριστός ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας”. Ο πρώτος λόγος του Χριστού στις μυροφόρες ήταν το “χαίρετε”.

π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν...»

1. Μὲ τὰ ἀπαισιότερα συναισθήματα ἀντιμετωπίζεται συνήθως ὁ θάνατος. Ὁ πολιτισμός μας, γιὰ τὸν ὁποῖο τόσο καυχόμαστε, δὲν μᾶς ἔχει ἐξοικειώσει μὲ τὴν μεγαλύτερη καὶ τραγικότερη πραγματικότητα στὴ ζωή μας, τὸν θάνατο. Οὔτε μᾶς ἔχει συμφιλιώσει μαζί του. Γι᾿ αὐτὸ λείπει στὴ σημερινὴ κοινωνία μία ρεαλιστικὴ φιλοσοφία τοῦ θανάτου. Βέβαια, σ᾿ αὐτὸ συντρέχουν διάφοροι λόγοι. Ὁ ὀλιγόπιστος φοβᾶται τὸν θάνατο, διότι βλέπει τὴν ἀνετοιμότητά του νὰ τὸν ὑποδεχθεῖ. Ὁ ἄπιστος ἢ ἄθεος, ποὺ στηρίζει ὅλες τὶς ἐλπίδες του στὸν κόσμο αὐτό, βλέπει τὸν θάνατο σὰν καταστροφή. Γι᾿ αὐτὸ ἀποφεύγει νὰ μιλεῖ γιὰ τὸν θάνατο ἢ χλευάζει τὸν θάνατο, ἀλλὰ στὸ βάθος τὸν φοβᾶται. Ὅπως τὸν φοβοῦνται οἱ οἰκονομικὰ εὔρωστοι, διότι θὰ τοὺς κάμει νὰ χάσουν ὅσα ἔχουν, ἀλλὰ καὶ οἱ προλετάριοι τοῦ κόσμου μας, μολονότι διατείνονται, ὅτι βλέπουν τὸν θάνατο σὰν σωτηρία. Διότι γι᾿ αὐτούς, κυρίως, ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ Δ. Σολωμού: «Γλυκειὰ ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος μαυρίλα».
 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ...

Ἔθηκαν ἐπὶ τὴν κεφαλήν μου στέφανον ἐξ ἀκανθῶν

Στὸ θεῖο Πάθος ὁ δημόσιος διασυρμὸς καὶ ἐξευτελισμὸς τοῦ βασιλικοῦ ἀξιώματος τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἰδιαίτερα χαρακτηριστικός. Καὶ τί δὲν ἔκαναν οἱ σταυρωτές Του γιὰ νὰ Τὸν ἐξουθενώσουν! Οἱ στρατιῶτες τοῦ ἡγεμόνα Τὸν ὁδήγησαν στὴν ἐσωτερικὴ αὐ­λὴ τοῦ παλατιοῦ, ὅπου ἔμενε ὁ ἐπίτροπος τῆς Ρώμης, καὶ μαζεύτηκαν ὅλοι τριγύρω Του γιὰ νὰ Τὸν περιπαίξουν ὅπως παίζει ἡ τίγρις μὲ τὸ θήραμά της, ὅταν τὸ κρατάει ἀσφαλῶς στὰ γαμψὰ νύχια της.

Ὁ ληστὴς στὸν σταυρὸ ἕνα «εὐλόγησον» εἶπε καὶ σώθηκε

Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

– Δηλαδή, Γέροντα, δὲν πρέπει νὰ ἔχη κανεὶς τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας καὶ τὸν φόβο τῆς κολάσεως;

– Ἂν ἔχη τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, δὲν θὰ ἔχη τὸν φόβο τῆς κολάσεως. Καὶ γιὰ νὰ ἔχη ὁ ἄνθρωπος τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας, θὰ εἶναι κάπως τακτοποιημένος. Τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀγωνίζεται μὲ φιλότιμο, ὅσο μπορεῖ, καὶ δὲν ἔχει διάθεση νὰ κάνη ἀταξίες, ἀλλὰ πάνω στὸν ἀγώνα του νικιέται–νικάει, νικιέται–νικάει, ὁ Θεὸς δὲν θὰ τὸν ἀφήση. Ἂν ἔχη λίγη διάθεση νὰ μὴ λυπήση τὸν Θεό, θὰ πάη στὸν Παράδεισο «μὲ τὰ παπούτσια». Ὁ φύσει Ἀγαθὸς Θεὸς θὰ τὸν σπρώξη στὸν Παράδεισο σκανδαλωδῶς.

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΟ ΝΑΟ ΜΑΣ...

«Τι να κάνω όταν με λένε φανατική επειδή νηστεύω;»

Όταν νηστεύω από λάδι την Παρασκευή, για να κοινωνήσω την Κυριακή και οι συμμαθητές μου μού λένε ότι είμαι φανατική Χριστιανή κι ότι ο φανατισμός είναι αμάρτημα, τι πρέπει να κάνω;

Ο ιερός θεσμός της νηστείας κατέχει σημαντική θέση στη ζωή της Εκκλησίας μας και είναι πολύ ωφέλιμος για την πνευματική ζωή του ανθρώπου. Δυστυχώς όμως πολύ συχνά παρερμηνεύεται και παρεξηγείται, κυρίως από ανθρώπους που δεν έχουν γευθεί τη χαρά και την ωφέλεια που αποκομίζει ο πιστός από αυτήν.

Το να αισθανθω την αγάπη του Θεού είναι θέμα καρδιας...

Αν κατάλαβα καλά το ερώτημα σου, είναι σα να μου λες, δεν μου το είπες έτσι αλλά εγώ έτσι το πιάνω! Αν εγώ δε νιώθω την αγάπη του Θεού! Δεν θα καταλήγω τότε στο να ζητώ μια αγάπη που θα τη νιώθω άμεσα; Να θέλω άνθρωπο να με αγαπάει και να καλύπτει την αγάπη. 

Ἡ Θεία Κοινωνία

(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)

Ἡ Θεία Κοινωνία

“Μπροστά στα μάτια εκείνων που με θλίβουν, μου έστρωσες τραπέζι πνευματικό” (Ψαλμ. 22:5).

Η Τράπεζα του Κυρίου, τα άχραντα θεία Μυστήρια, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός που μας χάρισε ο ενανθρωπήσας Υιός του Θεού.

Αναζητώντας το νόημα της ζωής, του A. J. Cronin

Θα πρέπει ένας άνθρωπος να είναι τυφλός και απίστευτα ανόητος αν, φτάνοντας στα χρόνια της ωριμότητας, δεν αναρωτιέται πότε-πότε, μες στην παραζάλη της ζωής: «Για ποιο σκοπό ήρθα στον κόσμο; Γιατί ζω;»

Το συμφέρον της ψυχής μας

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

---

Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας, γιατί τά πάθη ἔχουν μεγάλη δύναμη.

Μέ τή χάρη ὅμως τοῦ Θεοῦ θά νικήσει ὁ γενναῖος ἀθλητής πού ἀγωνίζεται μ’ ὅλες τίς δυνάμεις του.

Ὁ σωματικός κόπος καί ἡ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν φυλᾶνε τήν καθαρότητα τοῦ νοῦ. Ἀκόμη χρειάζεται καί πολλή προσευχή, ὥστε νά ἐπισκιάσῃ τόν ἀγωνιστή ἡ Θεία Χάρη.

Γιά ν’ ἀποκτήσῃ κανείς τή Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χρειάζεται μεγάλος πνευματικός ἀγώνας, γιατί εὔκολα παρασύρεται ὁ ἄνθρωπος στό κακό καί χάνει σέ μιά στιγμή αὐτό πού ἀπέκτησε ὕστερα ἀπό μεγάλους ἀγῶνες..

Το μεγαλείο και η δύναμη της μετάνοιας

ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Η περίοδος του Τριωδίου και ιδιαίτερα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι για την Αγία μας Εκκλησία η ιερότερη χρονική διάρκεια του ενιαυτού. Είναι το νοητό στάδιο όπου ο κάθε πιστός καλείται να δώσει τον προσωπικό του αγώνα για την ψυχοσωματική του κάθαρση από τους ρίπους της αμαρτίας. Να βιώσει την ορθόδοξη πνευματικότητα, η οποία ταυτίζεται με την ανάκτηση της αυθεντικής του φύσεως, από τη φθορά και την αμαρτία, «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού» (Εφ.4,13). Η προπαρασκευή μας για τον εορτασμό του Πάσχα είναι ταυτόσημη με την πνευματική μας προαγωγή και ωρίμανση, ώστε να καταστούμε «σύμμορφοι της εικόνος του Υιού (του Θεού)» (Ρωμ.8,29). 

Τι να γράψεις για την Μεγάλη Εβδομάδα όταν η ζωή σου πνίγεται σε μια μικρή πεζότητα;

 
Τι να γράψεις για την Μεγάλη Εβδομάδα όταν η ζωή σου πνίγεται σε μια μικρή πεζότητα. Πώς να προσεγγίσεις τα Μεγάλα όταν νιώθεις τόσο μικρός; Πώς να μιλήσεις για την όντως χαρά όταν φυλλομετράς δάκρυ και αίμα στο ημερολόγιο της ψυχής σου;
 Μήπως όμως μονάχα μέσα από την ταπείνωση, την επίγνωση, τα αδιέξοδα και τις καταστροφές μπορείς να εισέλθεις στον Νυμφώνα Του;

Η Θεία Ευχαριστία και η συχνή σχέση

Ο λόγος για την Θ. Ευχαριστία. Ο άγιος Νικόλαος  ο Καβάσιλας μας λέγει ότι « σημαίνεται γαρ η Εκκλησία εν τοις μυστηρίοις». Δηλ.  λέει ο ιερός Καβάσιλας ότι η Εκκλησία φανερώνεται, γίνετε ορατή μέσα από το μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας. 

Με την λέξη «μυστήρια» σε πληθυντικό δηλώνεται το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, καθώς λέει ο διάκονος ή ο ιερέας μετά την θεία μετάληψη, «ορθοί, μεταλαβόντες των θείων, αγίων, αχράντων, αθανάτων, επουρανίων και ζωοποιών, φρικτών του Χριστού Μυστηρίων…» Όλοι αυτοί οι πληθυντικοί χαρακτηρίζουν το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Καθώς και ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης ονομάζει την Θ. Ευχαριστία ως «μυστήριο των μυστηρίων». Ή όπως λέει ο μεγάλος Ρώσσος Θεολόγος του 20υ αιώνα Παύλος Ευδοκίμωφ:

Πως να προετοιμαστούμε να υποδεχθούμε το Πάσχα

 

Τι είδους προετοιμασία μας προτείνει ο Άγιος Σιλουανός για την υποδοχή του Πάσχα; – Γέροντας Σωφρόνιος (Σαχάρωφ) του Έσσεξ

Όσο ισχυρότερο είναι μέσα μας το Πνεύμα, τόσο ευκολότερα ξεχνούμε κάθε πληγή και συγχωρούμε κάθε προσβολή πού μας προκλήθηκε από τον αδελφό, και τόσο πλουσιότερα θα ξεχύνεται σε μας η χαρά της αιώνιας ζωής. Η αυτοεξουθένωση είναι μεγάλη πνευματική πράξη μπροστά στον Θεό. Ο Ίδιος ο Κύριος κένωσε τον Εαυτό Του. 

"Άγιες ημέρες" δεν είναι απλά η Μεγάλη Εβδομάδα.

"Άγιες ημέρες" δεν είναι απλά η Μεγάλη Εβδομάδα.
Αγία ημέρα είναι η ημέρα που θα καταλάβεις και θα καταλάβω
ότι ο Θεός ναι μεν μ'αγαπά και θέλει να με σώσει αλλά χρειάζεται
και η δική μου ταπείνωση,μετάνοια αλλά και έργα μετανοίας δηλαδή όχι μόνο
να αποφεύγω την αμαρτία αλλά και να καλλιεργώ την αρετή
χωρίς να εξετάζω τί κάνουνε οι άλλοι.

Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΡΕΤΗ

Συζητούσαμε κάποτε μία ομάδα προσκυνητών μ’ έναν σπουδαίο Γέροντα, εκφραστή μάλιστα του πνεύματος του αγίου μεγάλου Γέροντα Σωφρονίου του Έσσεξ, και μας έθεσε το ερώτημα περί του ποια είναι η μεγαλύτερη αρετή.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΔΟΜΑΔΑΣ 2019

ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (20 Απριλίου)
7:00 - 9:00 π.μ. Θεία Λειτουργία
6:00 μ.μ. Εσπερινός των Βαΐων

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ (21 Απριλίου)
7:00 - 10:00 π.μ. Θεία Λειτουργία - ευλογία Βαΐων, κατάλυσις ιχθύος
7:00 - 9:00 μ.μ. Ακολουθία Νυμφίου (Όρθρος Μ. Δευτέρας)

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 21 Απριλίου 2019 (των Βαΐων)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα(Φιλιπ. δ´ 4-9)

Ἀδελφοί, χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. Τὸ ἐπιεικὲς ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποις. ῾Ο Κύριος ἐγγύς. Μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετὰ εὐχαριστίας τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸς τὸν Θεόν. Καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ Θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ. Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τις ἀρετὴ καὶ εἴ τις ἔπαινος, ταῦτα λογίζεσθε·ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε· καὶ ὁ Θεὸς τῆς εἰρήνης ἔσται μεθ᾿ ὑμῶν.

Η τελική απόδειξη περί Θεού, Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

Για να μπω κατευθείαν στο θέμα, η απόδειξη αυτή είναι ότι οποιοσδήποτε άνθρωπος, κάθε ηλικίας, κοινωνικής τάξης και μορφωτικού επιπέδου, μπορεί να ενωθεί με το Θεό και να φτάσει σε κατάσταση «θέωσης»,

να γίνει δηλαδή ένα ον πολύ ανώτερο από τον κοινό άνθρωπο, φτάνοντας μέχρι και να γίνει «θεός σε όλα εκτός από τη θεϊκή ουσία».

Η εξομολόγηση ενός "αναμάρτητου".

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη 

Ο κύριος που μπήκε στο εξομολογητάρι περίμενε στην αναμονή αρκετή ώρα. Τον είχε δει ο ιερέας μαζί με τους άλλους, όταν ξεκίνησε την εξομολόγηση. Ήταν αρκετά ευπαρουσίαστος και πολύ ευγενικός. Σταυροκοπήθηκε, φίλησε το χέρι του ιερέα, κάθισε στη θέση του εξομολογουμένου.
«Πρώτη φορά εξομολογείσθε;» ρώτησε ο ιερέας. «Δεν σας έχω ξαναδεί».

Η αληθινή επικοινωνία, του Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου

Ο άνθρωπος μέσα από τις διάφορες μορφές επικοινωνίας έχει διευκολύνει σε πολλά επίπεδα τη ζωή του.

 Μπορούμε να στείλουμε τηλεομοιότυπο, μηνύματα με το κινητό, με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, να επικοινωνήσουμε μέσω δορυφόρου κ.α. Διερωτάται ο άνθρωπος, πώς είναι δυνατόν η φωνή του, η αναπνοή και τα λόγια του να μεταφέρονται στον άλλο άνθρωπο εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μέσα από ένα μικρό μηχάνημα;

Μπορεί να επικοινωνήσει μέσω του διαδικτύου, να στείλει email, να γράψει μήνυμα στον άλλο μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα, αλλά να μην μπορεί να επικοινωνήσει με τον ή την σύζυγο και τα παιδιά του. Διαλύσαμε τα σπίτια μας. Όταν δυσκολευόμαστε να επικοινωνήσουμε με τους άλλους, πρέπει να καταλάβουμε ότι η αρχή του προβλήματος δεν έγκειται στον άλλο άνθρωπο αλλά σε εμάς.

ΑΔΕΙΕΣ ΨΥΧΕΣ

                Πόσο άδειες είναι οι ψυχές των νέων ανθρώπων σήμερα; Πόσο εύκολο είναι αυτό να γίνει αφορμή αφύπνισης;

                Οι νέοι σήμερα έχουν επιλέξει μία οδό συμβιβασμού με τον κόσμο και την εποχή τους. Έχουν εκλάβει ως δεδομένο ότι θα πρέπει να ακολουθούν τον πολιτισμό του καιρού, όχι μόνο ως προς τις συνήθειες, τις επιλογές της διασκέδασης, τις μοντέρνες ιδέες, την προβολή του εαυτού στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, αλλά και ως προς τις σχέσεις τους. Οι νέοι αναζητούν την κοινωνικότητα και την συντροφικότητα όχι μέσα από τον έρωτα, το μοίρασμα, την ευθύνη, αλλά, κυρίως, μέσα από την ευκολία της σωματικής επαφής, την αποθέωση της εμφάνισης, την αποφυγή του δεσίματος. Οι σχέσεις δεν αποτυπώνουν στους νέους αυτό που ονομάζουμε «νόημα ζωής». Μάλλον λειτουργούν ως αντίδοτο στον φόβο της μοναξιάς, σε ένα διαφαινόμενο αίσθημα απόρριψης από τους άλλους. Έτσι, οι νέοι δεν αντιδρούν εύκολα στο κάθε μορφής κακό. Δεν θέλουν να διαμορφώσουν ολοκληρωμένη άποψη, να παλέψουν για κάτι διαφορετικό.

Το παράδειγμα του Ιώβ (Jean Claude Larchet)

Τo βιβλίο του Ιώβ αποτελεί, σχετικά με το ζήτημα του πόνου, έναν από τους βαθύτερους και δυνατότερους στοχασμούς που έχουν ποτέ γραφτεί. Το συγκεκριμένο βιβλίο με το πνεύμα που το διατρέχει τοποθετείται στο μεταίχμιο Παλαιάς και Καινής Διαθήκης.

Ο Θεός δεν είναι η αιτία των δεινών που συμβαίνουν ξαφνικά στον Ιώβ

Αποτελεί διδαχή του βιβλίου του Ιώβ το ότι ο Θεός δεν είναι η αιτία των δεινών που συμβαίνουν ξαφνικά στον Ιώβ, και πέρα από αυτόν, στους ανθρώπους.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Ποιός εἶναι ὁ ρόλος τοῦ Χριστοῦ στήν δική μας ζωή; Τόν καλοῦμε, ὅταν Τόν ἔχουμε ἀνάγκη; Μᾶς συντροφεύει στήν σκέψι; Τόν ρωτοῦμε τί θέλει ἀπό μᾶς; Τόν συμβουλευόμαστε ὅταν κάνουμε σχέδια καί παίρνουμε ἀποφάσεις γιά θέματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν;

Σκέψεις γιὰ τὴν κατάθλιψη, Ἅγιος Πορφύριος (Μπαϊρακτάρης)

- Μία φορὰ εἶχε ἔλθει μία κυρία ἐδῶ καὶ μοῦ ἔλεγε ὅτι πάσχει ἀπὸ κατάθλιψη, καὶ μοῦ ζητοῦσε νὰ τὴ συμβουλέψω τί πρέπει νὰ κάνει, γιὰ νὰ γλιτώσει ἀπ᾿ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.

Τώρα ἡ αἰτία ποὺ ἦλθα ἐδῶ, ἔλεγε, εἶναι ὅτι μὲ μάλωσε ὁ ἄνδρας μου, γιατὶ εἶχα κάνει κάποιο λάθος, καὶ ἐκεῖ ἀγανάκτησε καὶ μοῦ φέρθηκε πολὺ ἄσχημα καὶ μ᾿ ἔπιασε πολὺ δυνατὴ κατάθλιψη. Δὲν ἔφαγα τὸ βράδυ, ὅλη τὴ νύχτα ἤμουνα μελαγχολική, ζοῦσα σ᾿ ἕνα πέλαγος, μέσα σε μία μαυρίλα σὲ μία ἀπελπισία, τέτοιοι λογισμοὶ ὅτι, τί τὴ θέλω τὴ ζωή; Τί τὴ θέλω ἢ καλύτερα εἶναι νὰ μὴ ζῶ, ὅλο τέτοιες ἰδέες ποὺ μοῦ δυνάμωναν τὴν κατάθλιψη μέχρι αὐτοκτονίας. Κοιμήθηκα, ἀλλὰ καὶ τὸ πρωὶ ὅμως ἤμουνα βαριά, ὁ σύζυγός μου προσπάθησε νὰ μοῦ μιλήσει, ἀλλὰ ἐγὼ δὲ μιλοῦσα. Λοιπόν, σηκώθηκε, ἔφτιαξε μόνος του τὸν καφέ, εἶπε νὰ μοῦ φέρει καφέ, ἐγὼ δὲν ἤθελα κι ἔφυγε.

Αγιος Γέροντας Πορφύριος: «Η θέα του Κυρίου μας».

ΑΓΙΟΣ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

Θέλεις να δεις τον Ιησού Χριστό; «Έλα και δες», λέει ο απόστολός Του. Ο Κύριος υποσχέθηκε στους μαθητές Του ότι θα είναι μαζί τους παντοτινά «ως τη συντέλεια του κόσμου». Και, πραγματικά, είναι μαζί τους μέσα στο άγιο Ευαγγέλιο και στα Μυστήρια της Εκκλησίας.

Τον Χριστό δεν Τον βλέπουν όσοι δεν πιστεύουν στο Ευαγγέλιο. Αυτοί δεν Τον βλέπουν, γιατί είναι τυφλωμένοι από την απιστία.

Ημών δε τα τέλη της ζωής, χριστιανά και ευάρεστα και αναμάρτητα εν ειρήνη κατεύθυνον, Κύριε

Του ιατρού Α.Παπαγιάννη

 Καταγράφω κάποιες σκόρπιες σκέψεις για τον θάνατο ως επίλογο του προσφάτου συνεδρίου. Δεν νομίζω ότι τις άκουσα πουθενά, αλλά ήταν τόσο πολλές οι εισηγήσεις, και σε διαφορετικούς χώρους, που σίγουρα κάτι έχασα. 

Πότε πρέπει να πεθαίνουμε; Η απλή απάντηση είναι «όταν έλθει το πλήρωμα του χρόνου»: ο Θεός είναι «ο καιρούς και χρόνους εν τη ιδία εξουσία θέμενος», «ζωής ο κυριεύων και του θανάτου» σύμφωνα με τη νεκρώσιμη ακολουθία, και άρα η επιλογή δεν είναι δική μας.

Η βραδυνή προσευχή ύστερα από μια κουραστική μέρα...

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Το βράδυ, κατάκοπος καθώς είμαι
από το μόχθο της ημέρας,
δεν έχω όρεξη για προσευχή.
Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;...
Μα πως είναι δυνατό!
Να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο,
έστω και εξουθενωμένος σωματικά;
Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις
ξεκουράζουν τον άνθρωπο;

Η παιδαγωγία της αγάπης

---

+Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου: 

Το έδαφος πάνω στο οποίο εδράζεται αυτή η παιδαγωγία είναι πάντα η αγάπη· μια αγάπη, όμως, που δε θωπεύει τα κακώς κείμενα, με κίνδυνο την επανάληψή τους, αλλά ελέγχει και με διακριτική αυστηρότητα διορθώνει, αποσκοπούσα στην οριστική αντιμετώπισή τους.

Η αντίληψη της Εκκλησίας μας περί της άνευ όρων αγάπης μας προς όλους, ως μίμηση Ιησού Χριστού, είναι σαφής. Στην τέχνη της παιδαγωγίας, όμως, η αγάπη μπορεί να εκφράζεται με πολλούς τρόπους, ακόμα κι αν κάποιοι απ’ αυτούς φαντάζουν σκληροί και ανάλγητοι. «Υπάρχουν περιπτώσεις που η αληθινή αγάπη επιβάλλει την ωμή γλώσσα της ειλικρίνειας ή τον θερμοκαυστήρα της αποστειρώσεως. Και αυτό συμβαίνει πολύ συχνά, είτε στις σχέσεις αγωγής και φιλίας, είτε στις πνευματικές σχέσεις. Είναι οι περιπτώσεις που η διόρθωση μόνο με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται.