Διδασκαλία για την ταπεινοφροσύνη (Γ΄) Αββάς Δωρόθεος

Κάποτε ο αββάς Ζωσιμάς μιλούσε για την ταπείνωση. Και κάποιος σοφιστής (ρητοροδιδάσκαλος) που βρέθηκε εκεί και άκουε όσα έλεγε, θέλοντας να μάθει την ακρίβεια των λόγων του, τον ρώτησε: «Πες μου, πως θεωρείς τον εαυτό σου αμαρτωλό; Δεν ξέρεις ότι είσαι άγιος, δεν ξέρεις ότι έχεις αρετές; Να, βλέπεις πώς τηρείς τις εντολές του Θεού, και πώς κάνοντας αυτά θεωρείς ότι είσαι αμαρτωλός;»

Ο Γέροντας δεν έβρισκε τρόπο να του απαντήσει, μόνο του έλεγε: «Δεν ξέρω πώς να στο πω, αλλά έτσι αισθάνομαι». Ο σοφιστής λοιπόν επέμενε θέλοντας να μάθει πώς συμβαίνει αυτό. Ο Γέροντας, μη βρίσκοντας πώς να εξηγήσει αυτό το πράγμα, άρχισε να λέει με την αγία του απλότητα: «Μη με παρεξηγήσεις, αληθινά έτσι αισθάνομαι».

Διδασκαλία για την ταπεινοφροσύνη (Β΄), Αββάς Δωρόθεος

Υπάρχουν δύο ταπεινώσεις, όπως ακριβώς υπάρχουν και δύο υπερηφάνειες.
Η πρώτη υπερηφάνεια είναι όταν εξουθενώνει κανείς τον αδελφό, όταν τον εξευτελίζει σαν να είναι ένα τίποτε και θεωρεί τον εαυτό του ανώτερό του. Ένας τέτοιος άνθρωπος που θα πέσει σ’ αυτήν την υπερηφάνεια, αν δεν συνέλθει γρήγορα και δεν προσπαθήσει να διορθωθεί, σιγά σιγά φθάνει στη δεύτερη υπερηφάνεια, ώστε υπερηφανεύεται και απέναντι στον ίδιο τον Θεό και όλα όσα κατορθώνει τα αποδίδει στον εαυτό του και όχι στον Θεό.

7. Πράγματι, αδελφοί μου, κάποτε γνώρισα κάποιον που έφτασε σ’ αυτήν την ελεεινή κατάσταση. Στην αρχή, αν κάποιος από τους αδελφούς τού έλεγε κάτι, τον έφτυνε και έλεγε: «Ποιος είναι αυτός; Δεν αξίζει κανείς, παρά μόνο ο Ζωσιμάς και οι όμοιοι με αυτόν».

Διδασκαλία για την ταπεινοφροσύνη (Α΄), Αββάς Δωρόθεος

Είπε κάποιος από τους Γέροντες: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη και να είμαστε έτοιμοι, σε κάθε λόγο που ακούμε, να λέμε «Συγχώρεσέ με». Γιατί με την ταπεινοφροσύνη καταστρέφονται όλες οι παγίδες του εχθρού και αντιπάλου».

Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ποιο είναι το βαθύτερο νόημα του λόγου του Γέροντα.

Για ποιο λόγο λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την ταπεινοφροσύνη» και δεν λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από την εγκράτεια»; Γιατί ο Απόστολος λέει: «Εκείνος που αγωνίζεται είναι εγκρατής σε όλα» (Α’ Κορ. 9:25).

Ή, γιατί δεν λέει: «Πάνω απ’ όλα έχουμε ανάγκη από τον φόβο του Θεού»; Γιατί η αγία Γραφή λέει: «Αρχή της σοφίας είναι ο φόβος του Κυρίου» (Ψαλμ. 110:10) και ακόμα: «Με τον φόβο του Κυρίου καθένας φεύγει από το κακό» (Παροιμ. 15:27α).

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΟΥΝΙΟΥ 2017

Nα μείνουμε στην σκέπη της μετάνοιας

<--Back

Αν απαρνήθηκες τον κόσμο και έδωσες τον εαυτό σου στον Θεό, για να ζήσεις με μετάνοια, μην αφήσεις τον λογισμό σου να σε λυπήσει για τα προηγούμενα αμαρτήματά σου, ότι δεν συγχωρούνται. Ούτε πάλι να καταφρονήσεις τις εντολές του Κυρίου, επειδή έτσι ούτε τα προηγούμενα αμαρτήματά σου συγχωρεί.

Να είσαι άγρυπνος, αδελφέ, απέναντι στο πνεύμα που φέρνει τη λύπη στον άνθρωπο, γιατί με πολλούς τρόπους προσπαθεί να σε αιχμαλωτίσει, μέχρι που να σε κάνει ανίσχυρο. Γιατί η λύπη, όταν είναι όπως τη θέλει ο Θεός, είναι χαρά, καθώς βλέπεις τον εαυτό σου να στέκεται στο θέλημα του Θεού· ενώ ο λογισμός που σου λέει: «Πού θα ξεφύγεις; Δεν έχεις μετάνοια» προέρχεται από τον εχθρό (διάβολο) με σκοπό να κάνει τον άνθρωπο να αφήσει την εγκράτεια. Αντίθετα, η λύπη η σύμφωνη με το θέλημα του Θεού δεν έρχεται επιθετικά στον άνθρωπο, αλλά του λέει: «Μη φοβάσαι. Προσπάθησε πάλι». Ξέρει δηλαδή ότι ο άνθρωπος είναι αδύνατος και τον ενδυναμώνει.

Η προσευχή μάς πλησιάζει στο Θεό ;

<--Back

Αν κάθε αρετή μας βοηθάει να δούμε το Θεό, μία από αυτές μας βοηθάει κατά τρόπο εξαιρετικό, και αυτή είναι η προσευχή. Όπως μεταξύ δύο προσώπων ο διάλογος δημιουργεί το πιο μεγάλο πλησίασμα, έτσι και η προσευχή, η συνομιλία του ανθρώπου με το Θεό, μας τοποθετεί σε άμεσο και μεγαλύτερο πλησίασμα του Θεού. Γι’ αυτό η Εκκλησία πλημμύρισε με προσευχές ένα τόσο μεγάλο μέρος της χριστιανικής ζωής, γι’ αυτό μας προτρέπει να προσευχόμαστε ακατάπαυστα, ώστε κάθε άνθρωπος να γίνει ένας άνθρωπος προσευχής, δηλαδή ένας άνθρωπος που δεν προσεύχεται μόνον όταν προσεύχεται, κατά την έκφραση του αγίου Ιωάννη της Κλίμακος, αλλά ολόκληρη η ζωή του είναι προσευχή.

Η στενοχώρια αφοπλίζει τον άνθρωπο

Γέροντα, συχνά μου πονάει το στομάχι και δυσκολεύομαι να ανταποκριθώ
στα πνευματικά μου καθήκοντα.
– Εσύ κάθεσαι και συζητάς με τους λογισμούς σου, τα βλέπεις όλα μαύρα και βασανίζεσαι χωρίς λόγο· έτσι τσακίζεσαι ψυχικά και σωματικά. Έπειτα από ένα τέτοιο τσάκισμα πονάει και το στομάχι, και που να βρεθή μετά κουράγιο για πνευματικά; Μπορεί να πάρης κάτι και να σού περάση το στομάχι, αλλά, αν δεν λείψη η στενοχώρια, πάλι θα πονέση. Μη δέχεσαι τους λογισμούς που σε απογοητεύουν, για να μην αχρηστέψης τα δώρα που σού έχει δώσει ο Θεός. Όσο θα τοποθετήσαι σωστά, τόσο θα γαληνεύης και θα ηρεμής, και τόσο η υγεία σου θα καλυτερεύη και δεν θα έχης ανάγκη από φάρμακα.

Tο μυστικό για να μεγαλώσετε παιδιά με καλή συμπεριφορά

Ποιο είναι το μυστικό κάποιων γονιών, των οποίων τα παιδιά είναι τόσο ήρεμα, ευγενικά, και συνεργάσιμα; «Υπάρχουν τέτοια παιδιά;», θα αναρωτηθείτε. Υπάρχουν και το ξέρετε. Είναι τα παιδιά που η μαμά τους λέει «ώρα να φύγουμε» και απλά σταματούν αυτό που κάνουν και την ακολουθούν. Τα παιδιά που τακτοποιούν τα παιχνίδια τους όταν εκείνη τους το ζητά και που συζητούν, αντί να ουρλιάζουν. Για την ακρίβεια, είναι τα τρία παιδιά της Emily, μιας μαμάς και φίλης της παιδοψυχολόγου Sharon K. Hall, η οποία με αφορμή το «μυστικό» της πρώτης, εξηγεί τι κάνει η Emily τόσο σωστά.

Ποιος έφτιαξε τον Θεό;

Ένας νέος πήγε σ’ έναν σοφό γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά: Πώς είναι ο Θεός; Υπάρχει Θεός; Ειπέ μου, σε παρακαλώ! Εσύ το πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός;

-Και βέβαια το πιστεύω, του απάντησε ο γέροντας.

-Και ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το πιστεύεις κι αυτό;

-Και βέβαια, το πιστεύω.

-Και τον Θεό ποιος τον έφτιαξε;

-Εσύ, του απάντησε σοβαρά και ξερά ο γέροντας.

Διδακτική ιστορία: Το τσιγάρο του μοναχού.

Η καμπάνα μόλις είχε σημάνει για το κάλεσμα των μοναχών στην εωθινή ακολουθία. Ο μοναχός Ησύχιος για ακόμη μία φορά έμπαινε με αρκετή δυσκολία στο καθολικό του ναού σέρνοντας, όπως συνήθιζε άθελά του τα τελευταία χρόνια, τα λεπτοκαμωμένα γερασμένα πόδια του προκαλώντας έτσι την αναστάτωση των περισσοτέρων μοναχών. Ορισμένοι τον κοίταξαν περιφρονητικά. Άλλοι δεν καταδέχτηκαν ούτε το βλέμμα τους να του ρίξουν, αρκούμενοι στο να μουρμουρίζουν κάτι μέσα από τα δόντια τους.

Πρόσεχε τον εαυτό σου!

Ἡ ἑνότητα ψυχῆς καί μυαλοῦ εἶναι αὐτή πού κάνει τήν ἀνθρώπινή μας ὕπαρξη ξεχωριστή. Ποτέ πρίν δέν ἔχει ὑπάρξει ἄνθρωπος ἀπόλυτα ἴδιος μέ σένα· καί ποτέ δέν θά ξαναϋπάρξει. Ὁ καθένας ἀπό μᾶς εἶναι ἕνας καί μοναδικός σέ ὁλόκληρη τήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας.

Ὅμως ὑπάρχει καί ἀντίλογος.

-Κανένας δέν εἶναι ἀναντικατάστατος!

Υποκρισία: Το Κέλυφος του Θανάτου

Πόσο ὄμορφα ὁ λαός μας στά Βαλκάνια διακοσμεῖ αὐγά! Τόσο πιό ὄμορφα γιά νά στολίση τό Πάσχα. Γιά νά αὐξήση τήν χαρά τοῦ Πάσχα. Γιά νά κάνη τούς φιλοξενουμένούς του πιό εὐτυχεῖς. Κάποτε μάλιστα τά βαμμένα αὐγά ἀποτελοῦν πραγματικά ἔργα τέχνης. Ἄν τά βαμμένα αὐγά διατηρηθοῦν πάρα πολύ, σαπίζουν ἐσωτερικά καί ἀναδίδουν μιά ἀνυπόφορη δυσοσμία ἤ στό τέλος στεγνώνουν ἐντελῶς.

Τότε εἶναι πού τό χρωματισμένο κέλυφος διατηρεῖ μέσα του τόν θάνατο.

Πιό φοβερή εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ γιά τούς ὑποκριτές, οἱ ὁποῖοι εἶναι ὅμοιοι «τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μέν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δέ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καί πάσης ἀκαθαρσίας» (Ματθ. κγ´ 27).

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 28-5-2017 (των Πατέρων)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξεις Αποστόλων (κ΄16-18, 28-36)
Ἐν ταις ημέραις εκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. Ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐπίστασθε, ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἀφ᾿ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν Ἀσίαν, πῶς μεθ᾿ ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον ἐγενόμην.
Προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. Ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν.

Αλλά ας μην αφήνουμε να γίνονται οι σκέψεις λόγια, Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου

Έχεις πονηρές σκέψεις; Μην τις προφέρεις με λόγια· άφησέ τες να ησυχάζουν μέσα σου και γρήγορα εξαφανίζονται.Είμαστε άνθρωποι και πολλές φορές κάνουμε πολλές πονηρές, απρεπείς και αισχρές σκέψεις.

Αλλά ας μην αφήνουμε να γίνονται οι σκέψεις λόγια, ώστε, πιεζόμενες προς τα κάτω, να εξασθενίζουν και να χάνονται. Γιατί, όπως ακριβώς όταν ρίξει κανείς μέσα σε λάκκο διάφορα άγρια θηρία και τον φράξει από πάνω, τα πνίγει εύκολα, ενώ αν αφήσει κάποιο άνοιγμα, για να αναπνέουν λίγο, τα ανακουφίζει πολύ και δεν τα αφήνει να χαθούν, αλλ’ αντίθετα τα εξαγριώνει περισσότερο, έτσι γίνεται και με τις πονηρές σκέψεις.

Ακόμα και τα πνευματικά μπορούν να σε παγιδέψουν!

Γνωρίζει ο Θεός αυτά τα οποία έχεις ανάγκη και φροντίζει για σένα. Ο Θεός σε έφερε εκεί που σε έφερε, ο Θεός σε φωτίζει, σε καθοδηγεί. Γιατί λοιπόν πέφτεις σε μέριμνα ακόμα και στα πνευματικά ζητήματα;

Ενώ δηλαδή νομίζεις ότι τάχα ασχολείσαι με πνευματικά θέματα και έχεις πνευματικά ενδιαφέροντα και έχεις πνευματικά ερωτήματα και έχεις πνευματικές απορίες και θέλεις να σου εξηγούν και θέλεις να σου πουν και να μάθεις, τελικά περιπλέκεσαι, τελικά μπαίνεις σε μέριμνα και σε φροντίδα.

Εμείς και οι άλλοι. Ποιοί είμαστε εμείς και ποιοί είναι οι άλλοι;

π. Εφραίμ Παναούση 

Είδα μία φωτογραφία με «φιλάθλους» που μου θύμισαν τον πόλεμο στη Συρία. Άνθρωποι με μίσος στρατευμένο για τον άλλον που δεν τον ήξεραν, με μόνο του αμάρτημα, ότι ήτανε «άλλος».

Εμείς και οι άλλοι. Ποιοί είμαστε εμείς και ποιοί είναι οι άλλοι;

Μήπως είναι κάποιος από τους δυο που δεν λέγεται Κώστας ή Χρήστος ή Παναγιώτης; Μήπως δεν έχει τον ίδιο πονοκέφαλο από τον ΕΝΦΙΑ και τις περικοπές; Μήπως κάποιου τα χρήματα περισεύουν να στέλνει τα παιδιά σε φροντιστήρια;

Ὅπως τό ψάρι βγαίνοντας ἀπό τή θάλασσα πεθαίνει, ἔτσι καί ὁ νοῦς βγαίνοντας ἀπό τήν ἐνθύμηση τοῦ Θεοῦ!

205 . Ὅταν εἴμαστε δοῦλοι τῶν παθῶν, ἡ ψυχή μας εἶναι νεκρή!...

206 . Τό σιωπηλό στόμα ἑρμηνεύει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Ὁ πολύλογος καί ἀργολόγος ἀπομακρύνεται ἀπό τό Θεό!...

207 . Ὅποιος ἐμποδίζει τό στόμα του ἀπό τήν καταλαλιά καί κατάκριση, φυλάει τήν καρδιά του ἀπαθῆ καί βλέπει Κύριον τόν Θεόν, διώκοντας μακριά τούς δαίνομες τῆς κακίας!...

Ο ταπεινός ο άνθρωπος είναι παντελώς ελεύθερος

 

Ο ταπεινός άνθρωπος, δεν φοβάται τον αδελφό του, δεν φοβάται τους άλλους, δεν νομίζει ότι είναι το κέντρο του κόσμου, ούτε τον πιάνουν συμπλέγματα κατωτερότητας που θέλει μετά να του ενισχύεις την αυτοεκτίμησή του και την αυτοεικόνα του .. κάτι σύγχρονοι όροι που τώρα κυκλοφορούν. ‘Η αυτοεικόνα σου’, ‘η αυτοεκτίμησή σου’, ‘η αυτοπαλαβωμάρα σου’ και όλα αυτά τα οποία παθαίνεις και δεν καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά μπορείς να τα λύσεις εάν ταπεινωθείς σωστά εν Χριστώ και γίνεις ελεύθερος άνθρωπος, φυσιολογικός άνθρωπος βρε παιδί μου.

Στὴν οὐρά, στὸ ταμεῖο τοῦ Σοῦπερ Μάρκετ... (μην κρίνεις χωρίς να ξέρεις)

Ἀραδίαζε μὲ σιγουριὰ πάνω στὴν μεταφορικὴ ταινία τὰ ψώνια ποὺ εἶχε μαζέψει στὸ καροτσάκι. Ἀτέλειωτα τὰ ἐφόδια, γέμισε ἡ ταινία. Γεμάτο καὶ τὸ καρότσι. Ἔριξε μία ματιὰ στὴν κυρία ποὺ ἦταν μετὰ ἀπὸ αὐτήν. Κρατοῦσε στὰ χέρια τῆς ἕνα γάλα κι ἕνα γιαουρτάκι. Χαμογέλασε καὶ τῆς εἶπε εὐγενικά. "Παρακαλώ περάστε, ἔχετε μόνο δύο πράγματα". Ἐκείνη ἀρνήθηκε μ’ ἕνα ξερὸ "ὄχι, εὐχαριστὼ" καὶ βάλθηκε νὰ κοιτᾶ τὰ ξένα ψώνια μὲ αὐστηρὸ ὕφος.

Οι αποφάσεις της Εκκλησίας και οι πιστοί

Πολλές φορές σε κηρύγματα, άρθρα και γενικότερες συζητήσεις, τονίζεται πολύ σωστά, ότι Εκκλησία δεν είναι μόνο οι Κληρικοί, αλλά όλοι οι βαπτισμένοι στο όνομα της Παναγίας Τριάδος, Ορθόδοξοι Χριστιανοί. Όλοι μαζί κλήρος και λαϊκά μέλη, αποτελούμε το σώμα Του Χριστού, με Κεφαλή Εκείνον και συντηρητή και οδηγό το Πανάγιο Πνεύμα, πορεύεται στους αιώνες, μέχρι την συντέλεια τους, στην Βασιλεία των Ουρανών.

Τὶ πρέπει νὰ ξέρουμε γιὰ τοὺς λογισμοὺς

Ὅποιος θέλει νὰ προσεύχεται μὲ καθαρὸ νοῦ, πρέπει νὰ μὴ μαθαίνει τὰ νέα τῶν ἐφημερίδων, νὰ μὴ διαβάζει βιβλία ἄσχετα πρὸς τὴν πνευματική μας ζωή, καὶ κυρίως ὅσα διεγείρουν τὰ πάθη, καὶ νὰ μὴ μαθαίνει ἀπὸ περιέργεια ὅσα σχετίζονται μὲ τὴ ζωὴ τῶν ἄλλων. Ὅλα αὐτὰ φέρνουν στὸ νοῦ ἀλλότριες σκέψεις, καὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος προσπαθεῖ νὰ τὶς διευκρινίσει, αὐτὲς ἀκόμη περισσότερο συγχύζουν καὶ ἐπιβαρύνουν τὴν ψυχή.

Οι αναισθησιολόγοι του νοσοκομείου της Σάμου αποφάσισαν για λόγους συνειδήσεως να μη χορηγούν αναισθησία σε επεμβάσεις διακοπής κύησης

Σε μια πρωτοφανή όσο και αξιοθαύμαστη κίνηση, όλοι οι αναισθησιολόγοι του νοσοκομείου της Σάμου αποφάσισαν για λόγους συνειδήσεως να μη χορηγούν αναισθησία σε επεμβάσεις διακοπής κύησης, εκτός αν συντρέχουν ιατρικοί λόγοι κινδύνου της ζωής ή της υγείας της εγκύου. Η απόφαση έχει ξεσηκώσει ποικίλες αντιδράσεις από κάθε κατεύθυνση, που βέβαια αναμασούν τα γνωστά επιχειρήματα περί ελεύθερης επιλογής και διαχείρισης του σώματος των γυναικών, αλλά αφήνουν και σαφείς αιχμές για θρησκευτικά δόγματα που μας γυρίζουν στο Μεσαίωνα και άλλα συναφή.

Η Ανάσταση από μία άλλη σκοπιά

<--Back

Σήμερα, απόδοση της εορτής της Αναστάσεως, είναι μια καλή ευκαιρία να δούμε το θέμα της Αναστάσεως του Κυρίου και από μια άλλη σκοπιά και να προσπαθήσουμε να πούμε αυτή την ώρα ο,τι ο Κύριος δώσει και ο,τι μας φωτίσει.

Όλα είναι δικά του. Η Εκκλησία είναι δική του, οι πιστοί είναι δικοί του, όλοι μας είμαστε δικοί του και οι εορτές είναι δικές του. Εκείνος δίνει τη Χάρι, εκείνος δίνει το φως, τον φωτισμό, εκείνος δίνει τη δύναμη, εκείνος αποκαλύπτει την αλήθειά του. Εκείνος κάνει τα πάντα, για να σωθούμε. Κάνει τα πάντα, για να μας κάνει πολίτες της ουρανίου βασιλείας του, αρχίζοντας βέβαια από δω, από τον κόσμο αυτό.

Η αρετή και η δύναμη που χρειάζεται για να ζεις με άλλους

Μία πολύ χρήσιμη και διδακτική ιστορία από το Γεροντικό η οποία μαρτυρά την αρετή που χρειάζεται να έχει μέσα του ένας άνθρωπος προκειμένου να μπορεί να ζει κοντά στους άλλους αλλά και τη δύναμη που κρύβει μία τέτοια πράξη.

«Κάποιος Αδελφός ρώτησε τον αββά Ματώη
«Τι να κάνω πού με στενοχωρεί η γλώσσα μου, γιατί σαν βρεθώ ανάμεσα σε ανθρώπους, δεν μπορώ να την συγκρατήσω και τους κατακρίνω για κάθε καλή πράξη αλλά και τους ελέγχω. Τι να κάνω λοιπόν;»

Χτύπα ξύλο...

Μια απαράδεκτη, αντιχριστιανική και δεισιδαιμονική συνήθεια
Διάφορες κακές συνήθειες στη ζωή των ανθρώπων, παρουσιάζονται λαθεμένα ως λαϊκές παραδόσεις, ενώ πρόκειται για πλάνες και παραλογισμούς που όπως όλα
τα «ανθρωποκαμώματα» διαδόθηκαν στο πέρασμα των αιώνων.
Επί παραδείγματι, όταν κάποια άτομα συνομιλούν και αναφέρονται σε κάτι κακό, όπως θάνατο, αρρώστια, ή συμφορά, τότε κτυπούν ξύλο νομίζοντας ότι τα κακά αυτά που σημαίνουν οι λέξεις που ανέφεραν, θα μεταφερθούν στο ξύλο και όχι σ’ εκείνους, ή ότι δεν θα ακούσουν οι δαίμονες λόγω του θορύβου που προκαλεί το κτύπημα του ξύλου, και έτσι δεν θα πειράξουν τους συνομιλούντες.

Σχέσεις: Κόλαση... ή δώρο Θεού;

Ο Σαρτρ έλεγε κάποτε: «οι άλλοι είναι η κόλασή μου». Και δεν είναι λίγοι βέβαια αυτοί οι οποίοι έχουν υιοθετήσει αυτή την άποψη, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα.

Πόσοι άραγε σήμερα αντιλαμβάνονται τη συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους ως μία ευλογία, μία δωρεά η οποία έχει δοθεί από τον Θεό;

Ἡ ἀγάπη μητρόπολη τῶν ἀρετῶν

Ὅσιος Θεόδωρος Ἐδέσσης

Δικαιολογημένα ἡ ἀγάπη ὀνομάστηκε μητρόπολη τῶν ἀρετῶν καί συγκεφαλαίωση τοῦ νόμου καί τῶν προφητῶν.
Ἄς καταβάλλομε λοιπόν κάθε κόπο μέχρις ὅτου ἐπιτύχομε τήν ἱερή ἀγάπη.
Μέ αὐτήν ἄς ἀποτινάξομε τήν τυραννία τῶν παθῶν καί ἄς ὑψωθοῦμε στούς οὐρανούς πετώντας μέ τά φτερά τῶν ἀρετῶν καί θά δοῦμε τό Θεό, ὅσο εἶναι δυνατόν στήν ἀνθρώπινη φύση.

Ἀφοῦ ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη, ἐκεῖνος πού ἔχει τήν ἀγάπη, ἔχει τό Θεό μέσα του.

Εγκατάσταση προγράμματος ΑΓΑΠΗ.

Τεχνική Υποστήριξη: Παρακαλώ, πως μπορώ να βοηθήσω;

Πελάτης: Χμ… μετά από πολλή σκέψη, αποφάσισα να εγκαταστήσω το πρόγραμμα που λέγεται «Αγάπη«. Μπορείτε να με καθοδηγήσετε πώς να το κάνω;

Τ.Υ. : Φυσικά μπορώ. Είστε έτοιμος να ξεκινήσουμε;

Π: Είμαι λίγο άσχετος από τεχνολογία, αλλά ας προσπαθήσουμε. Τι πρέπει να κάνω;

Τ.Υ.: Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσετε και να ανοίξετε το παράθυρο «Η Καρδιά μου». Μπορείτε να την εντοπίσετε;

Ερωτήματα για την αγάπη, Γέροντας Ευστράτιος Γκολοβάνσκι

<--Back

Μου φαίνεται ότι κανένας δεν με αγαπάει, γι’ αυτό νιώθω ένα κενό στην ψυχή μου. Τι μου συμβαίνει;

Απάντηση: Οι σημερινοί άνθρωποι υποφέρουν πολύ και παθαίνουν πολλά, επειδή θέλουν να τους αγαπούν και όχι να αγαπούν. Αλλά ο Κύριος είπε, «Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο» (Ιω. 13:34), ακόμα και τους εχθρούς σας (Ματθ. 5:44), όχι να ζητάτε αγάπη από τους άλλους. Τέτοια απαίτηση είναι εγωιστική, φίλαυτη. Μη νοιάζεσαι, λοιπόν, αν σε αγαπούν. Αγαπάς εσύ τον Χριστό και τους ανθρώπους; Αν τους αγαπάς πραγματικά, δεν θα νιώθεις στην ψυχή σου κανένα κενό, αλλά, απεναντίας, πληρότητα ειρήνης και χαράς.

Ἡ Πορεία τῆς Ψυχῆς - 4

Ἀκόμη δὲν μπήκαμε στὴν πορεία της. Ἀκόμη ἔχομε τὶς προϋποθέσεις, ἔχομε τὶς προετοιμασίες, γιὰ ν᾽ ἀποφασίση ἡ ψυχὴ νὰ ζήση μία ζωὴ χριστιανική. Ἔχομε τώρα τὴν ἔναρξι αὐτῆς τῆς πορείας. Αὐτὴ ἡ πορεία εἶναι μία ἀνωστική, εἶναι μία ἄνω ὠθοῦσα δύναμις, ἢ καλύτερα, εἶναι μία ἐπιστροφικὴ κίνησις, εἶναι πλέον μία ἐκτίναξις τῆς ψυχῆς, τὴν ὁποία τὴν κάνει μόνη της. Πῶς, ὅταν μοῦ πεῖς κάτι ποὺ θὰ μὲ θίξη, ἀμέσως τινάζομαι καὶ ἀντιδρῶ χωρὶς νὰ τὸ σκεφθῶ; Ἔτσι καὶ ἐδῶ, εἶναι μία ἐκτίναξις τοῦ εἶναι μου. Μία στιγμιαία, μία πηγαία, μία ἐσωτερικὴ ἀντίδρασις.

Αν μετανοήσεις, σε δέχεται ο Θεός και σώζεσαι

<--Back

Λέει στο Γεροντικό ένας αββάς: «Το πρωί μπορεί να είσαι στην κόλαση και το απόγευμα μπορείς να είσαι στον παράδεισο» (*). Θέλει να πει ότι το πρωί ο άνθρωπος μπορεί να έκανε αμαρτίες, αλλά, καθώς στη διάρκεια της ημέρας ήρθε σε συναίσθηση, ήρθε σε κατάνυξη, μετενόησε, έκλαψε. Δεν είναι τίποτε για τον Θεό να τον βάλει στον παράδεισο. Τα πράγματα είναι εύκολα, και ο δρόμος της σωτηρίας είναι σύντομος. Εμείς, με τη δική μας στραβή στάση, κάνουμε τα πράγματα δύσκολα και τον δρόμο της σωτηρίας όχι σύντομο.

Σε όποια κατάσταση κι αν είσαι, άνθρωπέ μου, αν μετανοήσεις, σε δέχεται ο Θεός και σώζεσαι, αλλά αληθινά να μετανοήσεις. Γιατί μπορεί βέβαια να μετανοείς για κάτι που έκανες, αλλά μετανοείς, επειδή πληγώθηκε ο εγωισμός σου. Προσέξτε το και αυτό. Μπορεί να πάει κανείς να εξομολογηθεί, μόνο και μόνο επειδή πληγώθηκε ο εγωισμός του και όχι επειδή αμάρτησε ενώπιον του Θεού. Πολλές φορές λυπάται κανείς για τις αμαρτίες που έκανε, αλλά όχι επειδή λύπησε τον Θεό και μετανοεί γι’ αυτό, αλλά επειδή πληγώθηκε ο εγωισμός του. Είχε δηλαδή καλή ιδέα κανείς για τον εαυτό του, καθώς όμως αμάρτησε, δεν μπορεί να έχει πια καλή ιδέα, και αυτό τον κάνει να υποφέρει. Δεν είναι αυτό μετάνοια.

Περί ἡδονῆς, Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης

Ἤ φεύγων φεῦγε, ἤ ἐμπαίζων ἔμπαιζε
τόν μάταιον καί ἀπατεῶνα κόσμον.

Δὲν ὑπάρχουν ἰσχυρότεροι μαγνῆτες καὶ θελκτικότεροι ἐξουσιαστὲς καὶ ποθεινότερες ἁλυσίδες γιὰ τὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ἀπὸ τὶς ἡδονὲς τῶν πέντε αἰσθήσεων. Πόσο ἀρεστὲς καὶ πόσο βλαβερὲς εἶναι! Καὶ ὁ καλύτερος ρήτορας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ παρουσιάσει ποτὲ τὴν κακία τους καὶ τὴν βλάβη ποὺ προξενοῦν στὴν ψυχή. Ἂν ὁ διάβολος μᾶς ἔδινε τὸ φαρμάκι του μὲ κάποιο πικρὸ βότανο, δὲν θὰ τὸ πίναμε. Ἐπειδὴ ὅμως μᾶς τὸ δίνει μὲ τὸ μέλι τῶν ἡδονῶν, τὸ παίρνουμε εὐχάριστα.

Ἡ Πορεία τῆς Ψυχῆς - 3

 

Λοιπόν; Θὰ μπορέσει ἡ ψυχὴ νὰ νοιώσει αὐτὴ τὴν ἁμαρτία; Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ πῶ: “Νοιῶσε τὴν ἁμαρτία!”. Δὲν μπορῶ νὰ σοῦ τὸ ἐπιτάξω. Εἶναι μία ἐνέργεια, ἕνα διάβημα τῆς ἴδιας τῆς ψυχῆς. Ἂν ἡ ψυχὴ δὲν καταλάβη, ἂν ἡ ψυχὴ δὲν τὸ χωρέση, ἂν ἡ ψυχὴ δὲν θελήση νὰ τὸ καταλάβει, οὐδεμία δύναμις ὑπάρχει, οὔτε καὶ ὁ Θεὸς ἀκόμη, ποὺ νὰ μπορῆ νὰ τὴν κάνη νὰ τὸ νοιώση. Μπορεῖ νὰ ἐξομολογῆται, μπορεῖ νὰ διαβάζη, μπορεῖ νὰ προσεύχεται, μπορεῖ νὰ χύνη δάκρυα, εἶναι δυνατὸν ὅμως ὅλα αὐτὰ νὰ γίνωνται χωρὶς καμία αἴσθησι τῆς ἁμαρτίας.
.           Ὅταν θὰ ἀποκτήση ἡ ψυχὴ τὴν αἴσθησι αὐτὴν τῆς γυμνότητος καὶ θὰ πεῖ: “Γυμνὸς εἶμαι, πρέπει νὰ ντυθῶ”, τότε ἔρχεται μέσα ἡ ἀνάγκη τῆς μετάνοιας, δηλαδὴ τοῦ ντυσίματος. Ἀλλά, γιὰ νὰ φθάσωμε στὴν μετάνοια, εἶναι ἕνα πρόβλημα ἄλλο. Ἄλλο εἶμαι γυμνὸς καὶ ἄλλο ἑτοιμάζω φόρεμα νὰ φορέσω. Πόρρω ἀπέχουν τὸ ἕνα ἀπὸ τὸ ἄλλο.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 21-5-2017 (του Τυφλού)

Αποστολικό Ανάγνωσμα (Πραξ. 16, 16-34)
Πρωτότυπο Κείμενο
Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο πορευομένων ἡμῶν εἰς τὴν προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνα ἀπαντῆσαι ἡμῖν͵ ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχεν τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη. Αὕτη κατακολουθήσασα τῷ Παύλῳ καὶ τῷ Σίλᾳ ἔκραζε λέγουσα΄ Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν͵ οἵτινες καταγγέλλουσιν ὑμῖν ὁδὸν σωτηρίας. Τοῦτο δὲ ἐποίει ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας.
Διαπονηθεὶς δὲ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ πνεύματι εἶπεν΄ Παραγγέλλω σοι ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ΄ αὐτῆς. Καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ. Ἰδόντες δὲ οἱ κύριοι αὐτῆς ὅτι ἐξῆλθεν ἡ ἐλπὶς τῆς ἐργασίας αὐτῶν, ἐπιλαβόμενοι τὸν Παῦλον καὶ τὸν Σίλαν εἵλκυσαν εἰς τὴν ἀγορὰν ἐπὶ τοὺς ἄρχοντας͵ καὶ προσαγαγόντες αὐτοὺς τοῖς στρατηγοῖς εἶπον΄ Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι ἐκταράσσουσιν ἡμῶν τὴν πόλιν Ἰουδαῖοι ὑπάρχοντες͵ καὶ καταγγέλλουσιν ἔθη ἃ οὐκ ἔξεστιν ἡμῖν παραδέχεσθαι οὐδὲ ποιεῖν Ῥωμαίοις οὖσι.

Πρὸς Ἐμμαούς, Gillet Lev Fr. ((1893- 1980))

«...Καὶ ἰδοὺ δύο ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑξήκοντα ἀπὸ ῾Ιερουσαλήμ, ᾗ ὄνομα ᾿Εμμαούς ... Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ αὐτὸς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς...»
(Λουκ. κδ΄, 13-15)

Ἀξίζει πράγματι νὰ μελετήσωμε, νὰ ἐξετάσωμε καλύτερα τὸν τρόπον, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπλησίασε τὸν Κλεόπα καὶ τὸν ἄλλον μαθητὴν καθ’ ὁδὸν πρὸς Ἐμμαούς.

Τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια περιγράφουν πολλοὺς τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους ἐπλησίαζεν ὁ Χριστὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἢ οἱ ἄνθρωποι ἔσπευδαν νὰ πλησιάσουν τὸν Χριστόν. Κάποιες φόρες, οἱ ἄνθρωποι πηγαίνουν πρὸς τὸν Χριστόν. Κάποιες ἄλλες, ὁ Χριστὸς πηγαίνει πρὸς τοὺς ἀνθρώπους• τοὺς πλησιάζει κατὰ πρόσωπον, ἀμέσως. Ἄλλοτε, ὁ Χριστὸς προχωρεῖ μὲ ἰδικήν του πρωτοβουλίαν, εἰσέρχεται, παρεμβάλλεται εἰς τὸν δρόμον τους, εἰς τὴν πορείαν τῆς ζωῆς τους, καὶ τοὺς περιμένει. Ἔτσι ὁ Ἰησοῦς, καθήμενος ἐπὶ τοῦ «φρέατος (δηλαδὴ τοῦ πηγαδιοῦ) τοῦ Ἰακὼβ» προσκαρτεροῦσε, ἀνέμενε τὴν Σαμαρείτιδα νὰ ἔλθη.

Η Πορεία της ψυχής - 2

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ-2

.                 Ἀλλά, ἐν ὅσῳ δὲν νοιώθουμε ἕναν μεσότοιχο ἀνάμεσά μας καὶ στὸν Θεό, δὲν νοιώθομε ὅτι εἴμαστε ἐξόριστοι, δὲν ὑπάρχει κἂν ἔναρξις σκέψεως γιὰ πνευματικὴ ζωή.
.           Βλέπετε, ἀπὸ μίαν ἐποπτεία, ὄχι ἀπὸ μίαν ἀνάλυσι, παράστασι ἀρχίζει ἡ πνευματικὴ ζωή. Αἰσθάνομαι τοῦτο ἐδῶ, τὸ νοιώθω ὅτι εἶναι τοῖχος καὶ δὲν ξέρω τί γίνεται ἀπὸ πίσω.
.                 Ὅταν λοιπὸν ἡ ψυχὴ θὰ ἀντιληφθῆ τὴν ἀπόστασι, ποὺ ὑπάρχει ἀνάμεσα σ’ αὐτὴν καὶ στὸν Θεὸ – μία ἀπόστασι ποὺ ὅσο κι ἂν φωνάξη, δὲν πρόκειται νὰ ἀκουσθῆ ἀπὸ τὸν Θεὸ – τότε θὰ ἀναλογισθῆ ὅτι εἶναι πολὺ ἀφελὲς νὰ μὴν μπορῆ αὐτὴ νὰ μιλήση στὸν Θεό. Καὶ θὰ ζητήση νὰ τὸν πλησιάση, νὰ τὸν φέρη κοντά της ἢ νὰ πάη ἐκείνη κοντὰ στὸν Θεό.

Αν το παλέψεις, όπου και να πας θα ναι παράδεισος (Αληθινή ιστορία από το Άγιον Όρος)

Χειμώνας βαρύς. Σαρακοστή στον Άθω. Ο Θανασός είχε ξεμείνει στο κελλί του γέρο Κοσμά αφού το χιόνι είχε αποκλείσει τα μονοπάτια. Κλειστός ο δρόμος για τα μοναστήρια και η θάλασσα κάτω δεν ησύχαζε. Τα μοναστήρια άλλωστε ήτανε και μακριά και δεν είχε τρόπο να φύγει.

-Μη χολοσκάς. Θα μείνεις στο κελλί, του είπε ο γέροντας Κοσμάς όλο αρχοντιά. Κουκιά έχουμε, ξύλα για το τζάκι έχουμε, νάναι καλά ο γέρο Τιμόθεος που μας οικονόμησε νωρίς κούτσουρα. Και είναι ελιά που καίει όμορφα.

Σαν να κατάλαβε ο Θανασός τώρα στα σοβαρά τι του έλεγε ο γέρο Κοσμάς και πήρε να το χαρεί. Κι όσοι θα του λέγανε γιατί άργησε να γυρίσει από τον Άθωνα, την είχε την δικαιολογία έτοιμη κι αληθινή. Ήθελα εγώ.... αλλά το χιόνι μας απέκλεισε..

Αν είχα αγάπη...

Δέν υπάρχει πιό βαρύ και πιό επιζήμιο κακό για την ψυχή μας από την κατάκριση. Τίποτε δεν παροργίζει τον Θεό τόσο, όσο το να καταδικάζουμε τους άλλους.

Συχνά βλέπουμε, ακούμε, μαθαίνουμε σφάλματα, αδυναμίες του πλησίον και τις κρίνουμε, τις καταδικάζουμε με αυστηρότητα. Πόσο λάθος κάνουμε! Αυτόν που ο Θεός αγαπά, ελεεί, συγχωρεί, εμείς τον κατακρίνουμε και επιβαρύνουμε την ψυχή μας.

Καταδικάζουμε ανελέητα χωρίς να σκεφθούμε πως είμαστε αδύναμοι άν­θρωποι, και σήμερα αμαρτάνει αυτός, ο αδελφός μας, αύριο επιτρέπει ο Θε­ός να αμαρτήσουμε εμείς για να ταπεινωθούμε.

Ἡ Πορεία τῆς Ψυχῆς - 1

Ἡ Πορεία τῆς Ψυχῆς (1)

Ἀρχιμ. Αἰμιλιανοῦ (Σιμωνοπετρίτου),

«Ζωὴ ἐν πνεύματι» [Κατηχήσεις καὶ λόγοι -2]
ἐκδ. «Ὀρμύλια» 2003, σελ. 17 ἑπ.

.                 Τὸ θέμα αὐτὸ εἶναι πολὺ μεγάλο καὶ δὲν μπορεῖ νὰ πῆ κανεὶς ὅτι θὰ τὸ ἀναλύση.
.           Τὰ θέματα περὶ πνευματικῆς ζωῆς δὲν ἔχουν ἁπλῶς ὡς ἐναρκτήριο στοιχεῖο τὴν λογική, δὲν ἀρχίζουν ἀπὸ τὴ λογική. Γι᾽ αὐτὸ ἀκριβῶς, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ὅταν γίνεται συζήτησις γιὰ ἕνα πνευματικὸ θέμα τὸ ὁποῖο ἀναλύεται, καταστρέφεται, διότι δὲν μπορεῖ νὰ τὸ συλλάβη ἡ λογική.

Η εικόνα του πιστού (Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως)

Πόσο ὡραία εἶναι ἡ εἰκόνα τοῦ πιστοῦ! Πόσο θαυμαστὴ ἡ χάρη της! Τὸ κάλλος της σὲ γοητεύει, τὸ δὲ ὕφος της ἐκφράζει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ πιστοῦ πρὸς τὸν Θεό. Ἡ γαλήνη ποὺ εἶναι ἁπλωμένη στὴ μορφὴ της ἐκφράζει τὴν εἰρήνη τῆς ψυχῆς, ἡ δὲ ἠρεμία της τὴν ἀταραξία τῆς καρδιᾶς.

Ἡ χαραγμένη στὸ πρόσωπο τοῦ πιστοῦ καλοσύνη, μαρτυρᾶ τὴν ἥσυχη συνείδησή του. Ὁ πιστὸς εἰκονίζεται σὰν ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὴν τυραννία τῶν ἀσταμάτητων μεριμνῶν τῆς ζωῆς, οἱ ὁποῖες καταπονοῦν συνεχῶς τὸ πνεῦμα καί, ἐπίσης, σὰν ἄνθρωπος τοῦ ὀποίου ἡ πεποίθησή του πρὸς τὸν Θεὸ ζωγραφίζεται μὲ ζωηρὰ χρώματα πάνω στὰ χαρακτηριστικά τοῦ προσώπου του.

Δέν ὑπάρχει ἀσυγχώρητη ἁμαρτία, παρεκτός τῆς ἀμετανοήτου

151. Ὅταν ἡσυχάζοντας καί ἀγρυπνώντας μελετῶ τίς Θεῖες Γραφές, τότε τά μάτια μου γίνονται δύο βρύσες δακρύων!...

152. Ἡ τέλεια μετάνοια βρίσκεται στήν ἀπόκτηση τῆς ταπεινώσεως, ὁπότε δέν ἔχουμε οὔτε πορνικούς λογισμούς!...

153. Δέν ὑπάρχει ἀσυγχώρητη ἁμαρτία, παρεκτός τῆς ἀμετανοήτου...

«Προϋποθέσεις αληθινής πνευματικότητας»

 

Του πρωτ. Χρήστου Αιγίδη

Βρισκόμαστε με την χάρη του θεού στη μέση της Αγίας Τεσσαρακοστής. Είμαστε μεσόστρατα του όμορφου πνευματικού ταξιδιού. Οι Θεοφόροι Πατέρες της Εκκλησίας μάς όρισαν εδώ στα μισά να ατενίσουμε, να αφουγκραστούμε και να προσκυνήσουμε τον Τίμιο και Ζωοποιό Σταυρό του Κυρίου μας.  Ο μαρτυρικός Σταυρός, που επάνω του ανοίγοντας ο Κύριος τα χέρια Του αγκάλιασε όλη την ανθρωπότητα, αποτελεί το εφαλτήριο για την πνευματική πορεία του καθενός μας.  Ο Σταυρός αυτός είναι κριτήριο και μέτρο υγιούς πνευματικότητας.  Τελικά ο κάθε Σταυρός γίνεται ευκαιρία και εισιτήριο παραδείσου.

Μην δικαιολογείς την αδράνειά σου

“Δεν υπάρχει πιο κρύο πράγμα από τον χριστιανό που δεν σώζει άλλους. Δεν μπορείς εδώ να επικαλεσθείς την φτώχια, διότι θα σε κατηγορήσει η χήρα που κατέβαλε τα δύο λεπτά…

Δεν μπορείς να επικαλεστείς την ταπεινή σου καταγωγή, διότι και οι απόστολοι ήταν άσημοι και κατάγονταν από ασήμους. Δεν μπορείς να προβάλεις την αγραμματοσύνη σου κι εκείνοι ήταν αγράμματοι.

Ταπείνωση, αγάπη, χαρά π. Συμεών Κραγιόπουλος (†)

<--Back

Σκεπτόμουν ότι καλό θα ήταν να προσέξουμε μερικές χαρακτηριστικές αρετές. Δηλαδή σκεπτόμουν να έχουμε, π.χ., την αρετή της ταπεινώσεως. Να μας δώσει ο Θεός σαν ένα αγαθό την αρετή της ταπεινώσεως, να μας δώσει την αγάπη προς όλους, να μας δώσει τη χαρά. Έτσι σκεπτόμουν.

Νομίζω, είναι πολύ ωραίο. Ένας χριστιανός πάντοτε να είναι χαρούμενος, να είναι ταπεινός και να έχει αγάπη. Έχω την ταπεινή γνώμη ότι όταν υπάρχουν αυτά, ο διάβολος δεν μπορεί να πλησιάσει. Θα φέρει τους πειρασμούς του, αλλά δεν μπορεί να επηρεάσει την ψυχή. Να προσέξουμε κι αυτό το θέμα της χαράς. Δεν επιτρέπεται ο χριστιανός να είναι λυπημένος. Άλλο αν έχει λύπη μετανοίας· αλλά εκείνη ακριβώς είναι που φέρνει τη χαρά την αληθινή. Γι’ αυτό οι Πατέρες κάνουν λόγο για το χαροποιό πένθος, για τη χαρμολύπη.

Αποτυπώνοντας στις ψυχές πρότυπα αρετής

Περισσότερο κι από παράθυρο φωτεινό, πρέπει να κυνηγάει κανείς τις συναναστροφές εναρέτων ανθρώπων, γιατί με τη βοήθειά τους θα μπορέσει να δει την καρδιά του σαν ένα καθαρογραμμένο βιβλίο και, συγκρίνοντας τη ζωή του με τη ζωή εκείνων, να διαπιστώσει τη δική του ραθυμία ή επιμέλεια.

Όποιοι κι αν είμαστε

Το πάθος της έπαρσης φυτρώνει κατά κάποιο τρόπο μέσα σχεδόν σε κάθε άνθρωπο. Γι’ αυτό ο Κύριος από το σημείο αυτό αρχίζει τους μακαρισμούς. Ξεριζώνει από το χαρακτήρα μας την υπερηφάνεια ως άλλο πρωταρχικό κακό, με το να μας συμβουλεύει να μιμούμαστε Εκείνον, που θεληματικά πτώχευσε και ο Οποίος είναι ο αληθινά μακάριος. Έτσι θα τραβήξουμε πάνω μας την κοινωνία της μακαριότητας, αφού θα έχουμε εξομοιωθεί με το να πτωχεύσουμε θεληματικά, όσο μπορούμε κι όποιοι κι αν είμαστε.

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε εύκολα.

π. λίβυος

Οι άνθρωποι δεν αλλάζουμε εύκολα.

Όχι πάντα γιατί δεν θέλουμε, αλλά συνήθως γιατί δεν ξέρουμε ή δεν μπορούμε να αντέξουμε τις αλλαγές.

Η παθολογία μας, πολλές φορές είναι ο μόνος τρόπος που έχουμε για να ζούμε.

Γι αυτό αντί να κρίνουμε τους άλλους, ας τους δώσουμε, έναν άλλο τρόπο ζωής να υπάρξουν.

Ο σύγχρονος Χριστιανός

Του Μοναχού Μωυσέως, του Αγιορείτου

Ο άνθρωπος σήμερα φαίνεται να λησμόνησε και να μην αναζητά επισταμένα το βαθύ νόημα της ζωής. Ενδιαφέρεται μάλλον για την εξεύρεση του επιούσιου άρτου και μικρή ή μεγάλη αύξηση των ευρώ. Στη μεγάλη δυσκολία των καιρών, για την οποία πολλά έχουμε πει και γράψει, βασική σημασία έχει η βαθιά πίστη στον Θεό, η οποία χαρίζει στους πιστούς εμπιστοσύνη, κουράγιο, παρηγοριά και ελπίδα. Επίσης, οι ορθές διαπροσωπικές σχέσεις με αγαθή φιλία, καλή συζήτηση, φιλότιμη προσπάθεια, καλοσύνη και συμπάθεια τονώνουν και δεν αφήνουν τον άνθρωπο να πνιγεί στη μοναξιά και να χτυπηθεί από την καταιγίδα τη απελπισίας.

Έξι τρωτά σημεία της παρουσίας στο διαδίκτυο: πώς να προστατευθείτε

Στην εποχή μας, το internet αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Όμως μαζί με τα πλεονεκτήματα που μας προσφέρει, έρχονται και τα προβλήματα και ένα από αυτά είναι η διαρροή προσωπικών μας πληροφοριών σε τρίτους. Σας παραθέτουμε λοιπόν 6 περιπτώσεις που είστε εκτεθειμένοι σε κινδύνους online, χωρίς να το υποψιάζεστε, καθώς και πώς να προστατευτείτε.

1 Όταν χρησιμοποιούμε δημόσια Wi-Fi

Τα δημόσια δίκτυα Wi-Fi είναι εγγενώς μη ασφαλή. Επειδή ο καθένας μπορεί να έχει πρόσβαση στο ίδιο δημόσιο hotspot, οποιαδήποτε πληροφορία μπορείτε να στείλετε ή να λάβετε μέσω δημοσίου Wi-Fi θα μπορούσε να είναι ευάλωτη σε αδιάκριτα μάτια. Αυτό σημαίνει ότι όλα τα μηνύματα που στέλνετε online ή οι κωδικοί πρόσβασης που εισάγετε θα μπορούσαν να υποκλαπούν από τρίτους, στο ίδιο δίκτυο.

Περί τοῦ μή κρίνειν τόν πλησίον... ~ Ἀββᾶς Δωρόθεος

  ''Ἂν εἴχαμε ἀγάπη, θὰ σκέπαζε κάθε σφάλμα...''

Περί τοῦ μή κρίνειν τόν πλησίον.

Ἀββᾶς Δωρόθεος ~ Ἀσκητικά

Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος μᾶς δίνει τὴ λύ­ση καὶ μᾶς βοηθεῖ νὰ σκεφθοῦμε δια­φορετικά, πνευματικὰ καὶ ν’ ἀποφύγουμε τὴν κατάκριση λέγοντας:

''Ἂν εἴχαμε ἀγάπη καὶ συμπαθούσαμε καὶ πονούσαμε τὸν πλησίον μας, δὲν θὰ εἴχαμε τὸ νοῦ μας στὰ ἐλαττώματα τοῦ πλησίον... ἡ ἀγάπη θὰ σκέπαζε κάθε σφάλμα, ὅπως ἀκριβῶς ἔκαναν οἱ ἅγιοι, ὅταν ἔβλεπαν τὰ ἐλαττώματα τῶν ἀνθρώπων.