ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

Η βίωση της χαρμολύπης στην ορθόδοξη πνευματικότητα

Η περίοδος του Τριωδίου και ιδιαίτερα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, είναι για την Αγία μας Εκκλησία η ιερότερη χρονική διάρκεια του ενιαυτού.

Είναι το νοητό στάδιο όπου ο κάθε πιστός καλείται να δώσει τον προσωπικό του αγώνα για την ψυχοσωματική του κάθαρση από τους ρίπους της αμαρτίας.

Η προσευχή του Ιησού

             

Ο πιο φυσιολογικός τύπος αδιάλειπτης προσευχής στην ορθόδοξη παράδοση είναι η προσευχή του Ιησού. Η προσευχή του Ιησού είναι ο τύπος εκείνος της επίκλησης που χρησιμοποιούν όσοι εξασκούν την νοητική προσευχή, αυτή που σήμερα αποκαλείται επίσης και «καρδιακή προσευχή». Τα λόγια της προσευχής αυτής (τα λόγια που λέγονται συνηθέστερα) είναι τα εξής: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό». Η επιλογή αυτού του συγκεκριμένου στίχου έχει θεολογικό και πνευματικό περιεχόμενο.

Το εγώ και ο αληθινός Θεός

Ὅταν τὸ ἐγὼ ἀναζητᾶ τὸ Θεό, ἀπογοητεύεται βαθειὰ ἀπὸ τὴ σιωπή Του. Τὰ ὅρια τῆς σιωπῆς, τοῦ σκότους καὶ τῆς ἀπόκρυψης μὲ τὰ ὁποῖα συνήθως ὁ Θεὸς περιβάλλει τὸν Ἑαυτό Του, ἀντιμετωπίζονται μὲ ἀπογοήτευση, ἐπιχειρήματα, θυμὸ, ἀκόμα καὶ ἀπόρριψη. Τὸ ἐγὼ συχνὰ ἀντικαθιστᾶ τὰ προϊόντα τοῦ μυαλοῦ μὲ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς ὡς ἰδέα εἶναι ἕνας Θεὸς ποὺ ταιριάζει ἀπόλυτα στὶς ἀνάγκες τοῦ ἐγώ. Τέτοιος Θεὸς θὰ καταλήξει νὰ εἶναι μία εἰκόνα τοῦ ἴδιου τοῦ ἐγώ. Ἀναπόφευκτα γινόμαστε αὐτὸ τὸ ὁποῖο λατρεύουμε.

Ο αγώνας κατά των παθών

Του Αρχιμ. Λεοντίου Πετρίδη

Με τη χάρη του Θεού και Πατέρα μας, εισερχόμαστε από αύριο στην ευλογημένη περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Αποτελεί στάδιο πνευματικό, στο οποίο καλούμαστε οι πιστοί να εισέλθουμε για να αγωνιστούμε, αναλαμβάνοντας «τον καλόν της νηστείας αγώνα».
Γνώρισμα θεμελιώδες της νηστείας είναι ότι βοηθά τα μέγιστα στην καταπολέμηση, στην νέκρωση των παθών. Οι Πατέρες μας την ονομάζουν «παθοκτόνο» και «Φάρμακον παθών καθαρτήριον».

Τα κατορθώματά μας

«Πρό συντριβῆς ἡγεῖται ὕβρις» (Παρ. 16,18). Τῆς καταστροφῆς προηγεῖται ὑπερηφάνεια, λέγει ἡ ἁγία Γραφή. Γιατί, ὅμως, ἡ ὑπερηφάνεια προξενεῖ καταστροφή;

Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τούς ἀγγέλους καί τούς ἀνθρώπους. Τούς ἐδημιούργησε αὐτεξούσιους καί ἐλεύθερους. Καί οἱ δύο -ἄγγελοι καί ἄνθρωποι- ἔκαναν χρήση αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας τους. Καί ὁ μέν Ἑωσφόρος (ἀρχικά πρῶ τος ἀρχάγγελος καί κατόπιν διάβολος) δέν μπόρεσε νά βαστάξει τόν φωτισμό καί τήν τιμή πού τοῦ δώρισε ὁ Θεός και μέ αὐτεξούσια προαίρεση ἐτράπη (μεταβλήθηκε) ἀπό τήν φυσική του κατάσταση στήν ἀφύσικη. Καί ὑπερηφανεύθη κατά τοῦ Δημιουργοῦ Του (Ἰωάννου Δαμασκηνοῦ, Ἔκθεσις Ἀκριβής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, κεφ. 18, ΕΠΕ 1 σελ. 150). Σκέφθηκε: «θά ἀνεβῶ ἐπάνω ἀπό τά σύννεφα, θά γίνω ὅμοιος μέ τόν Ὕψιστο» (Ἠσ. 14,14).

Η αγάπη ως ουσία της Ασκητικής της Ορθοδοξίας

Η αγάπη ως ουσία της Ασκητικής της Ορθοδοξίας

Πρωτ. Γεώργιος Σχοινάς 
  

Η Εκκλησία μας, εν μέσω Μεγ. Τεσσαρακοστής προβάλει μπροστά μας την μορφή ενός μεγάλου Ασκητικού συγγραφέως της Εκκλησίας, του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου.

Του συγγραφέως της Κλίμακος, ενός Ασκητικού βιβλίου που απευθύνεται κυρίως στους μοναχούς, αλλά και κατά αναλογία σε κάθε αγωνιζόμενο χριστιανό, και περιγράφει θα λέγαμε τα πάθη και τις αντίστοιχες αρετές, που περνάει ο άνθρωπος στήν πορεία του μέσα στόν κόσμο, προκειμένου να φτάσει στήν τελειότητα της Αρετής...

Αυτοί που κοιτάζουν ασθενείς ή γέροντες παίρνουν διαβατήριο για τον παράδεισο! Συγκλονιστικό περιστατικό

Το παρακάτω περιστατικό συνέβη στην Αννέτα Καλτεζά, μετέπειτα Μοναχή Ανθούσα, στην δεκαετία του 1960.

Η Αννέτα είχε αναλάβει και φρόντιζε, με μεγάλες ταλαιπωρίες και εμπόδια, έναν βαριά άρρωστο φυματικό, ονόματι Σωτήρη.
Παρακολουθείστε τί συνέβη την τρίτη μέρα μετά την κοίμηση του Σωτήρη:
«Στο τριήμερο του Σωτήρη και στην πρώτη νύχτα, η Αννέτα είδε σημεία γι’ αυτόν τον άνθρωπό της.

Δεν παντρεύτηκες για να καταπιέζεσαι

Ζήστε τη συζυγία σας με τρόπο πλήρη, σωστό και ισορροπημένο, ώστε να μπορείτε να χαρείτε και εσύ και ο άνθρωπός σου

Από τον π. Ανδρέα Κονάνο

Μια γυναίκα ήθελε να χωρίσει, πήγαινε για διαζύγιο, κι ήρθε μια ημέρα να με βρει, πανευτυχής, κρατώντας ένα βιβλίο. «Πάτερ, αυτό τον καιρό διαβάζω τον αβά Ησαΐα, ένα φοβερό βιβλίο! Εχω ξετρελαθεί». «Μπράβο! Μα ο γάμος σου βουλιάζει! Αυτό σου λέει τίποτε;

ΟΤΑΝ "ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ" ΤΟΝ ΘΕΟ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 

Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἄρχισε ὁ γέροντας Πνευ­ματικὸς νὰ διηγεῖται στὸ πνευματικοπαίδι του μιὰ προσωπική του ἐμπειρία ἀπὸ κάποιον θεοφοβούμενο ἄνθρωπο παλαιὰ στὴ Μυτιλήνη.

–Ποὺ λές, Μιχάλη τὸν λέγανε. Τὸν ἤξερα ἐγὼ προσωπικά. Στὴ Μυτιλήνη ζοῦ­σε, σ’ ἕνα κεφαλοχώρι. Ἄνθρωπος τί­­μιος, ἐργάτης, μὲ φόβο Θεοῦ πάνω του. Οἰκοδόμος ἦταν. Μεροδούλι – μεροφάι. Ὅλη τὴ μέρα στὴ δουλειά, καὶ τὸ βρά­δυ στὸ σπίτι, στὴν οἰκογένειά του. Εἶ­χε γυναίκα καὶ ὀχτὼ παιδιά. Οὔτε ἕνα, οὔτε δύο. Ὀχτὼ τοῦ Θεοῦ τὰ εἶχε. Ἡ γυναίκα του δὲν ἐργαζόταν. Καὶ νά ’θελε, ποῦ νὰ εὐκαιρήσει μὲ ὀχτὼ παιδιά; Ἕνα ἡμερομίσθιο, καὶ μ’ αὐτό, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τά ’βγαζαν πέρα. Δὲν τοὺς ἄφηνε ὁ Θεός.

Η μοναξιά είναι μια δοκιμασία

Η μοναξιά είναι μια δοκιμασία. Και χρειάζεται πνευματικά εφόδια για να την αντιμετωπίσει κανείς θετικά. Αν αυτά λείπουν, η μοναξιά γίνεται πρόβλημα.

Ανυπόφορη είναι η μοναξιά για τον μικρό, για τον μέτριο. Για τον άδειο, που δεν έχει τίποτε να δώσει στους άλλους και δεν περιμένει τίποτε να πάρει. Για εκείνον που φοβάται τον εαυτό του και το κενό της ψυχής του.

Ἀπὸ τὶς Διδαχὲς τοῦ Γέροντα Ἐφραὶμ Κατουνακιώτη

Διάλογος ἑνός ὑποτακτικοῦ μέ τόν γέροντά του, (τοῦ πατέρα Ἐφραίμ τόν Κατουνακιώτη):

- Γέροντα, λέω τήν εὐχή, «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με», ἀλλά δέν καταλαβαίνω τίποτα.

- Δέν καταλαβαίνεις ἐσύ πού τή λές τήν εὐχή, ἀλλά καταλαβαίνει ὁ διάβολος καί καίγεται, καί φεύγει.
Ἔ, καλά παιδί μου, θέλεις νά δεῖς θαῦμα, ἀπό τήν εὐχή, ἀπ’ τήν προσευχή;

Η φυγή του αναίσχυντου αμαρτωλού από την αληθινή μετάνοια

Πόσο όμορφα περιγράφει ο Ιερός Χρυσόστομος την διαδικασία αυτή της φυγής του αναίσχυντου αμαρτωλού από την αληθινή μετάνοια στο πρόσωπο το Κάιν.

"Ο Κάιν σκότωσε τον αδελφό του, τον Άβελ, κατεχόμενος από το πάθος του φθόνου, διότι μετά από τον φθόνο ακολουθεί ο φόνος· και τον έφερε σ' ένα χωράφι και εκεί τον σκότωσε. 

«Δεν μένει παρά μέσα σ᾿ αὐτην την παγκοσμιότητα και την οἰκουμενικότητα να προστεθεῖ το κρίσιμο πετραδάκι, που ἀφορᾶ στην δική μας ἀλλοίωση ἀπό τον σταυρό…» Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικῆς κ. Νικολάος

Ὁ Σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ ἔκανε μιὰ τομὴ καὶ ἔβαλε μιὰ βαθειὰ σφραγίδα στὴν ἱστορία. Κανεὶς δὲν θὰ μποροῦσε ποτὲ μὲ τὸ ἀνθρώπινο μυαλὸ νὰ φαντασθεῖ μιὰ τέτοια ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ, ἐπέμβαση ἀγάπης στὸν κόσμο ποὺ δημιούργησε.

Ἔβαλε λοιπὸν πρῶτα-πρῶτα μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὸν χρόνο. Δεύτερον, ἔβαλε μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὴν κτίση, τὴν ἄϋλο κτίση, τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς δαίμονες• καὶ γι᾿ αὐτοὺς συνέβη κάποια ἀλλοίωση. Τρίτον, ἔβαλε μιὰ μεγάλη σφραγίδα στὴν φύση, τὴν ὑλικὴ φύση, τὴν οἰκουμένη. Κάθε φορὰ ποὺ περνᾶμε ἀπὸ κάπου καὶ κάνουμε τὸ σταυρό μας θαρρεῖς καὶ ἁγιάζεται ὁ ἀέρας, θαρρεῖς καὶ ἀλλάζει αὐτὸ ποὺ βλέπουμε, ὁ ὑλικὸς κόσμος.

Γιατί ντρέπεσαι να εξομολογηθείς;

Η ντροπή στην Εξομολόγηση έρχεται από τον σατανά πού παρακολουθεί άγρυπνος τί θα κάνουμε…

Ντρέπεσαι λοιπόν και κοκκινίζεις να ομολογήσεις τις αμαρτίες σου; Αλλά και αν ακόμα έπρεπε να τις ομολογείς μπροστά στους ανθρώπους και να εξευτελίζεσαι, ούτε και τότε θα έπρεπε να ντρέπεσαι διότι ντροπή και αισχύνη είναι το να αμαρτάνεις, και όχι το να εξομολογηθείς τις αμαρτίες σου…

... Σαν τον πρωτόπλαστο αθώο Αδάμ

Ο λύκος και η τάξι της φιλοξενίας

Ένας λύκος πήγε κάποτε στην είσοδο του σπηλαίου, όπου κατοικούσε ο Όσιος Θεόδωρος ο Συκεώτης με τον μαθητή του Μαρτίνο. Βγαίνοντας έξω ο Μαρτίνος, αντίκρυσε τον λύκο, τρόμαξε και τρέμοντας έτρεξε να το πη στον Όσιο. 

Εκείνος χαμογέλασε ήρεμα και του είπε:

Η πραγματική και η ψεύτικη αγάπη ενός ζευγαριού...

ΕΥΧΗ
 
Η εντολή της αγάπης προς τον Θεόν συμπληρώνεται από τη «δευτέρα εντολή»: «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν».

Δεν μπορεί να αρέσει κανείς στον Θεό χωρίς να σέβεται τους άλλους.

Οι δύο εντολές της αγάπης, του Θεού και του πλησίον, είναι το αποκορύφωμα και το κλειδί του Νόμου (Μαρκ. 12,28).

Η αδελφική αγάπη είναι η τελείωση κάθε ηθικής υποχρέωσης και η μοναδική εντολή. «Ο γαρ μη αγαπών τον αδελφόν, ον εώρακε, τον Θεόν ον ουχ εώρακε, πως δύναται αγαπάν;» (Α΄ Ιω. 4,20). Όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του που βλέπει, τον Θεό που δεν είδε πως μπορεί να τον αγαπά;

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 22-9-2019 (Α' Λουκά) με απόδοση

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Προς Κορινθίους Β΄ (α΄21 – β΄4)
Ἀδελφοί, ὁ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀρραβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν.
Ἐγὼ δὲ μάρτυρα τὸν Θεὸν ἐπικαλοῦμαι ἐπὶ τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι φειδόμενος ὑμῶν οὐκέτι ἦλθον εἰς Κόρινθον. Οὐχ ὅτι κυριεύομεν ὑμῶν τῆς πίστεως, ἀλλὰ συνεργοί ἐσμεν τῆς χαρᾶς ὑμῶν· τῇ γὰρ πίστει ἑστήκατε.
Ἔκρινα δὲ ἐμαυτῷ τοῦτο, τὸ μὴ πάλιν ἐν λύπῃ ἐλθεῖν πρὸς ὑμᾶς. Εἰ γὰρ ἐγὼ λυπῶ ὑμᾶς, καὶ τίς ἐστιν ὁ εὐφραίνων με εἰ μὴ ὁ λυπούμενος ἐξ ἐμοῦ;

Εμείς και η Αγάπη μας

Ιερομ. Ευσεβίου Βίττη

«Ζηλούτε δε τα χαρίσματα τα κρείττονα...»

(Α'  Κορ. 12, 31)

 «...μείζων δε τούτων η αγάπη»
(Α' Κορ. 13, 13)

 «Αγαπάτε αλλήλους καθώς ηγάπησα υμάς»
(Ιωάμ. 15, 12)

 «Εάν τις αγαπά με τον λόγον μου τηρήσει»
(Ιω. 14, 23)

 «Μηδείς το εαυτού μόνον ζητείτω, αλλά και το του πλησίον έκαστος»
(Α' Κορ. 10, 24)

Αγάπη για τον Ιησού και διά του Ιησού

Άγιες εμπειρίες του Γέροντα Γελασίου

Ο μακαριστός Γέροντας Γελάσιος Σιμωνοπετρίτης (πρώην Γρηγοριάτης, 1902-1987) είχε στη ζωή του διάφορες άγιες εμπειρίες. Από αυτές θα αναφέρω δυο χαρακτηριστικές, όπως μου τις διηγήθηκε ο ίδιος κάποτε που τον επισκέφθηκα.

Όταν ήμουν Δόκιμος στη Μονή Γρηγορίου –μου είπε ο π. Γελάσιος– στις Ακολουθίες καθόμουν συνήθως στο αναλόγιο της Λιτής, εκεί που διαβάζουμε το Μικρό Απόδειπνο και το Μεσονυκτικό. Σε κάποια πρωινή Ακολουθία, εκεί που στεκόμουν, βλέπω να έρχονται από το Ιερό δύο Γυναίκες. Η μία έμοιαζε μ’ Εκείνη του τέμπλου. Η άλλη ήταν μικρόσωμη, λιγνή, φορούσε μπλε ρούχα και ακολουθούσε την πρώτη, η οποία φορούσε κόκκινα ρούχα. Περνούσαν από τους Πατέρες, αρχίζοντας από τον Ηγούμενο. Η δεύτερη κρατούσε ένα μανδήλι με νομίσματα, και η πρώτη της έκανε νεύμα σε ποιους Μοναχούς να δίνει. Έτσι, άλλού έδινε και αλλού δεν έδινε. Εγώ τις κοίταζα και νόμιζα ότι ήμουν ξύπνιος. Πώς να στο πω, βρε παιδάκι μου, τις έβλεπα πολύ καθαρά.

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος - Η ιδανική φιλία

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος - Ἡ ἰδανικὴ φιλία

Ἡ ἰδανικὴ φιλία ἀνθεῖ σὲ περιβάλλοντα ἀμόλυντα ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν συναναστροφὴ τῶν κακῶν καὶ τῶν πονηρῶν.

Ἡ γοητεία τοῦ κακοῦ καὶ ἡ φαυλότητα τῆς ζωῆς ἔχουν ἀμαυρώσει ὅλα τὰ καλὰ τοῦ βίου μας. Καὶ μεταξὺ αὐτῶν τῶν καλῶν συμπεριλαμβάνονται καὶ οἱ φιλίες. Κάτω ἀπὸ τὸ γενικὸ ξεπεσμὸ καὶ ἐξευτελισμὸ τῆς ζωῆς χάθηκαν ἢ ἀλλοτριώθηκαν κι αὐτές. Κι ὅμως, ὅλοι ἔχουμε ἀνάγκη μιᾶς γνήσιας, ἀληθινῆς, δυνατῆς καὶ πραγματικῆς φιλίας. Δύσκολα κτίζονται τέτοιες φιλίες. Εὔκολα καταστρέφονται. Κι ὅσοι ἀπέκτησαν τέτοιες ζηλευτὲς φιλίες ἔζησαν εὐτυχισμένοι. Γι᾽ αὐτὸ θὰ σᾶς δώσω τὴν συνταγὴ τῆς ἰδανικῆς φιλίας. Ὄχι ἐγώ. Ἐσεῖς τὸ ξέρετε, ὅτι πάντα ἀφήνω ἐκείνους ποὺ ξέρουν τὰ θέματα τῆς ζωῆς μας καλύτερα ἀπὸ μᾶς νὰ μᾶς ποῦν τὴν σοφὴ συμβουλή τους. Ἔτσι ἀνεκάλυψα στὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο τὶς προϋποθέσεις μιᾶς μεγάλης φιλίας, σὰν αὐτή, ποὺ εἶχε ὁ ἴδιος μὲ τὸν Μέγα Βασίλειο. Ὁ ἴδιος ἔλεγε, ὅτι «ἐφαίνετο νὰ ἔχωμεν οἱ δύο μας μίαν ψυχὴν ποὺ ἐκατοικοῦσεν εἰς δύο σώματα. Τότε πλέον ἐγίναμεν τὰ πάντα ὁ ἕνας διὰ τὸν ἄλλον, ὁμόστεγοι, ὁμοτράπεζοι, συμφυεῖς, ἀποβλέποντες εἰς τὸ ἴδιο καὶ πάντοτε αὐξάνοντες ὁ ἕνας τὸν πόθο τοῦ ἄλλου, ὥστε νὰ γίνῃ θερμότερος καὶ μόνιμος».

Η ψυχή του εφήβου είναι ένα χωράφι

Γέροντας Μύρων Σιμωνοπετρίτης

Να μην είστε αυστηροί ιδίως με τους εφήβους σας! Η ψυχή του εφήβου είναι ένα χωράφι.

Κατεβαίνουν λοιπόν όσο ο καιρός περνά, 4 ποτάμια ορμητικά σαν χείμαρροι πάνω της!

Το βιολογικό ποτάμι, το γνωστικό, το συναισθηματικό και το κοινωνικό.

Rod Dreher: Πώς να παραμείνεις Χριστιανός σε έναν μετα-χριστιανικό κόσμο

Ο Αμερικάνος Rod Dreher, είναι πατέρας τριών παιδιών, αφοσιωμένος Χριστιανός και γνωστός συγγραφέας και δημοσιογράφος (The American Conservative). Γεννήθηκε στο Baton Rouge της Λουισιάνα, μέσα σε οικογένεια Μεθοδιστών, μεταστράφηκε στον καθολικισμό το 1992, και από το 2006 έχει γίνει Χριστιανός Ορθόδοξος.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ! Απλά υπέροχο…απολαύστε το

H Αγγλική γλώσσα έχει 490.000 λέξεις από τις οποίες 41.615 λέξεις. είναι από την Ελληνική γλώσσα.. (βιβλίο Γκίνες).

Η Ελληνική με την μαθηματική δομή της είναι η γλώσσα της πληροφορικής και της νέας γενιάς των εξελιγμένων υπολογιστών, διότι μόνο σ’ αυτήν δεν υπάρχουν όρια.
(Μπιλ Γκέιτς, Microsoft)

Πώς θα σχεδιάσω τη ζωή μου;

- "Νιώθω σα σε μια φυλακή με χρυσά κάγκελα κι αμπάρες", φώναξε η όψη του Κωνσταντίνου, όταν με άκουσε να του λέω "έχει το σχέδιό Του ο Θεός, μην το ξεχνάς". Ήθελε να περάσει Ιατρική Αθήνας και δεν πέρασε. Πολλοί του είπαν πολλά. Τα άκουγε λυπημένος, σκεφτικός, σιωπηλός. Μόνο ο λόγος μου τον προκάλεσε να μιλήσει: 

Τα έργα αποδεικνύουν την αγάπη!

Τη στιγμή που η πίστη εδραιώνεται στην ψυχή, στρεφόμαστε εν μετανοία προς τον Θεό και αναγνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Αυτόν.

Καθώς ωριμάζουμε στην πίστη, συνειδητοποιούμε ότι η μετάνοια δεν σταματά ποτέ, διότι μόνο στην καρδιά που μετανοεί συνεχώς αφθονεί η Χάρη του Θεού.

Βλέπουμε ακόμη την αλήθεια ότι οι άγιοι είναι εκείνοι που ποτέ δεν έπαυσαν να μετανοούν και να επικαλούνται τον Θεό.

Δεν αρκεί το να ελπίζουμε

• Γράφει ο αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος

Δεν μπορώ να γνωρίζω για ποιους λόγους κάποιος προσεγγίζει την Εκκλησία. Μπορεί να το κάνει αυτό για να βγάλει χρήματα, για να λάβει δόξα, ίσως για να στοχάζεται πάνω σε λόγους Αγίων και να ψευτοφιλοσοφεί με τους ομοίους του, ίσως για να βρει διέξοδο στα ψυχολογικά του. Πολλοί μπορεί να είναι οι λόγοι.

Όμως τελικά ένας θα πρέπει να είναι ο λόγος για τον οποίο βρισκόμαστε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού. Και αυτός ο λόγος δεν είναι άλλος από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.

Η αληθινή επικοινωνία.

του Μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου

 Ο άνθρωπος μέσα από τις διάφορες μορφές επικοινωνίας έχει διευκολύνει σε πολλά επίπεδα τη ζωή του. Μπορούμε να στείλουμε τηλεομοιότυπο, μηνύματα με το κινητό, με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, να επικοινωνήσουμε μέσω δορυφόρου κ.α.

Διερωτάται ο άνθρωπος, πώς είναι δυνατόν η φωνή του, η αναπνοή και τα λόγια του να μεταφέρονται στον άλλο άνθρωπο εκατοντάδες ή και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά μέσα από ένα μικρό μηχάνημα;

Οἱ δέκα ὀφθαλμοί τοῦ ἀνθρώπου

Γίνεται κατανοητό, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα δὲν εἶναι ἕνα αὐτόματο καὶ νεκρὸ μηχάνημα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ καὶ πράττει, ἀλλὰ ζωντανὸς συνεργάτης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλος ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σὲ «πράξη», «ἐνέργεια». 

Καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἁγίων ἀρετῶν μετατρέπει τὶς «Θεοκεχαριτωμένες» δυνάμεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ δικές του δυνάμεις. Τὶς μεταφέρει σὲ κάθε «συστατικό» της ὑπάρξεώς του, τὶς ἐκχέει σ’ ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό του καὶ αὐτὲς συμμετέχουν σὲ ὅλες τὶς σκέψεις τοῦ (τοῦ ἀνθρώπου δηλ.), σὲ ὅλα τὰ αἰσθήματά του, στὶς θελήσεις του, στὶς ἐνέργειές του καὶ σὲ ὅλους τοὺς λόγους του. Μὲ μία λέξη, στὴν ὁλόπλευρη ζωή του.

... «Ποτέ δεν μετάνιωσα που δεν μίλησα» ...

*«Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι».

*«Ποτέ δεν μετάνιωσα που δεν μίλησα».

*”Όταν πάτε στο Άγιο Όρος να προσέχετε με τι ανθρώπους πάτε. Μερικοί πηγαίνουν και γυρνούν, κουτσομπολεύουν και σχολιάζουν”.

*”Η πείνα γρήγορα θα έρθει”.

Αλήθεια, δεν κουράστηκες να κρύβεσαι στο καβούκι σου;

Της Χρύσας Λεϊμονή.
Πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται γιατί δεν έχω εμπιστοσύνη σε μένα. Τι είναι αυτό που με κάνει να φοβάμαι τόσο πολύ πως δεν θα τα καταφέρω; Γιατί οι άλλοι δοκιμάζουν ενώ εγώ δεν επιχειρώ καν…
Γιατί με καταδικάζω σε μια ανημποριά χωρίς να έχω αποπειραθεί να δοκιμάσω ποτέ μου; Μήπως είμαι άχρηστη; Μήπως κουτή;
Όχι, φωνάζει πεισματικά μέσα μου μια φωνούλα.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15 Σεπτεμβρίου 2019 (Κυριακή μετά την Ύψωσιν)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
Προς Γαλάτας επιστολή Παύλου (β΄16–20)
Ἀδελφοί, εἰδότες ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ.
Εἰ δὲ ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; Μὴ γένοιτο. Εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. Ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον, ἵνα Θεῷ ζήσω.
Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.