Ἐπιείκεια ἢ αὐστηρότητα;

Προβλήματα τῆς σύγχρονης οἰκογένειας

Ἐπιείκεια ἢ αὐστηρότητα; Εἶναι ἕνα δί­­λημμα αὐτό, ποὺ βασανίζει πολλοὺς γονεῖς ὅταν ἔχουν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὰ λάθη τῶν παιδιῶν τους, μικρότερες ἢ μεγαλύτερες ἐκτροπές. Πῶς θὰ φερθοῦν; Νὰ κάνουν πὼς δὲν βλέπουν καὶ νὰ ἀμνηστεύσουν τὸ λάθος ἢ νὰ πατάξουν μὲ σκληρότητα τὴν ἐσφαλμένη συμ­περιφορά;

Εἶναι γεγονὸς ὅτι πολλοὶ γονεῖς, εἴτε διότι δὲν προλαβαίνουν νὰ ἀσχοληθοῦν συστηματικὰ μὲ τὰ παιδιά τους εἴτε διότι ἔτσι τὸ θεωροῦν καλύτερο, τὰ ἀφήνουν νὰ φέρονται ὅπως θέλουν, χωρὶς νὰ παρεμβαίνουν δυναμικὰ καὶ νὰ τὰ καθοδηγοῦν ὑπεύθυνα. «Τὰ παιδιὰ θὰ καταλάβουν μό­να τους τὸ σωστό», λένε. «Αὐτὸ ­πρέπει νὰ εἶναι ἡ ἐλεύθερη ἐπιλογή τους. Θὰ διδαχθοῦν ἀπὸ τὰ λάθη τους. Δὲν πρέπει νὰ τὰ καταπιέζουμε μὲ δυναμικὲς παρεμβάσεις καὶ τιμωρίες».

Τὰ ἔξω καὶ τὰ ἔσω

Ἅγιος Αὐγουστῖνος

«Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».


Ὅποιος διψάει, ἄς τρέξει. Πῶς θά τρέξει; Ὄχι μέ τά πόδια. Ὄχι μέ κάποια μετακίνηση ἐξωτερική, σωματική. Ἀλλά μέ μιά κίνηση ἐσωτερική· μέ μιά κίνηση τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Ἀλλιῶς κάνομε μιά μετακίνηση μέ τό σῶμα· καί ἀλλιῶς μέ τήν καρδιά.
Μετακινεῖται σωματικά ἐκεῖνος πού μέ μιά κίνηση ἀλλάζει θέση. Μετακινεῖται ψυχικά, ἐκεῖνος πού μέ μιά κίνηση τῆς καρδιᾶς, ἀλλάζει ἐσωτερική διάθεση. Τό βλέπεις λοιπόν; Ἄν κάτι ἄλλο ἀγαποῦσες μέχρι τώρα, καί ἄλλο ἀγαπᾶς τώρα, δέν εἶσαι πιά ἐκεῖ πού ἤσουν· ἔχεις ἀλλάξει θέση καί διάθεση.

Η σωστή εξομολόγηση

- Γιατί μερικές φορές, ενώ η συνείδηση μας ελέγχει, δεν κάνουμε τον ανάλογο αγώνα, για να διορθωθούμε;

- Αυτό μπορεί να συμβεί και από ένα τσάκισμα ψυχικό. Όταν είναι κανείς πανικοβλημένος από κάποιον πειρασμό, θέλει να αγωνισθεί, αλλά δεν έχει διάθεση, δεν έχει ψυχική δύναμη. Τότε πρέπει να τακτοποιηθεί εσωτερικά με την εξομολόγηση. Με την εξομολόγηση παρηγοριέται, τονώνεται και ξαναβρίσκει με την Χάρη του Θεού το κουράγιο για αγώνα. Αν δεν τακτοποιηθεί, μπορεί να του έρθει και άλλος πειρασμός, οπότε, θλιμμένος όπως είναι, τσακίζεται περισσότερο, τον πνίγουν οι λογισμοί, απελπίζεται και μετά δεν μπορεί να αγωνισθεί καθόλου.

Αγωγή παιδιών

Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης

· Πολλοί οι πειρασμοί και οι κίνδυνοι για τους νέους σήμερα, Γέροντα. Ανησυχούμε, παρ’ όλο που φροντίζουμε να έχουμε τα παιδιά μας μέσα στην Εκκλησία.
– Τα παιδιά που έχουν ποτιστεί από μικρά στην ευσέβεια, μην τα φοβάστε. Και να ξεφύγουν, λίγο, λόγω ηλικίας, λόγω πειρασμών, θα επανέλθουν. Είναι σαν τα κουφώματα που τα περνάμε με το λάδι και δεν τα πιάνει η σαπίλα.
· Από ποια ηλικία πιστεύεις, γέροντα , ότι αρχίζουν τα παιδιά να γίντονται δέκτες και με ποιο τρόπο πρέπει ν ενεργούμε πάνω τους σαν γονείς, χωρίς να υπάρχει κίνδυνος να τα βλάψουμε από τυχόν υπερβολές:...

Ὁ Ἐγωισμός

Μᾶς λέγουν οἱ πατέρες τῆς ἐκκλησίας ὅτι ρίζα κάθε ἁμαρτίας εἶναι o ἐγωϊσμός. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος o Διάλογος τήν ὀνομάζει βασίλισσα ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν.

Ὅσο πιό πολύ ὑπερηφανευόμαστε, ὅσο πιό πολύ κυνηγᾶμε τή δόξα καί τόν ἔπαινο καί τήν τιμή, τόσο πιό τιποτένιοι εἴμαστε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος «ἀντιτάσσεται στούς ὑπερήφανους, ἐνῶ στούς ταπεινούς δίνει τή χάρη του» (Παροιμ. 3,34).

Ὁ ἐγωϊσμός εἶναι τό ἐμπόδιο ὅλων τῶν ἀγαθῶν καί ἡ αἰτία ὅλων τῶν παραπτωμάτων. Γιά τή θεραπεία τοῦ ἐγωϊσμοῦ παραχωρεῖ ὁ Θεός καί πέφτομε σέ ἄλλες μεγάλες ἁμαρτίες, πράγμα ποὺ δέν θά ἐπέτρεπε ὁ πάνσοφος Γιατρός τῶν ψυχῶν μας, ἄν αὐτός δέν ἦταν ἡ χειρότερη ἀπ’ ὅλες. Ἔτσι, ὅταν ὁ βασιλιάς Δαβίδ καυχήθηκε – ὅπως δείχνουν τά λόγια του, «ἐγώ, βυθισμένος στά πλούσια ὑλικά ἀγαθά, εἶπα: «Δέν θά μετακινηθῶ ποτέ ἀπό τούτη τήν εὐτυχία»» (Ψαλμ. 29,7) – ὁ Κύριος, γιά νά τόν θεραπεύσει, τόν ἄφησε κι’ ἔπεσε σέ μοιχεία καί φόνο. Ὅπως καί ὁ ἅγιος Πέτρος ὑπερηφανεύτηκε ὅταν ὁ Χριστός εἶπε στούς ἀποστόλους ὅτι ὅλοι θά χάσουν τήν ἐμπιστοσύνη τους σ’ Αὐτόν καί θά διασκορπιστοῦν, κι’ ἐκεῖνος μέ αὐτοπεποίθηση βεβαίωσε: «Κι’ ἄν ὅλοι χάσουν τήν ἐμπιστοσύνη τους σ’ Ἐσένα, ἐγώ ὅμως ὄχι» (Μάρκ. 14,29). Γιά τήν ἔπαρσή του ἐκείνη, ὁ Κύριος παρεχώρησε νά Τόν ἀρνηθεῖ τρεῖς φορές, κι’ ἔτσι νά ταπεινωθεῖ, νά κλάψει καί νά μετανοήσει (Μάρκ. 14,66-72).

Ο Ιησούς στο ρόλο του θεραπευτή

Θα παρουσιάσω μια βιβλική ερμηνεία – την «κλινική περίπτωση» – που αντιμετωπίζει τον Κύριο Ιησού Χριστό ως θεραπευτή, καθώς σπάνια εστιάζουμε στην ανθρώπινη πλευρά της ίασης που προσφέρει ο Ιησούς. Από την τακτική του Ιησού μπορούμε να παραδειγματιστούμε, να την μιμηθούμε και να την προσφέρουμε σε άλλους διότι βασίζεται στην κοινή μας ανθρωπιά.


Όταν αναφερόμαστε στο Χριστό ως δάσκαλο, Τον φανταζόμαστε να χρησιμοποιεί τις φυσιολογικές ανθρώπινες διαδικασίες διδασκαλίας για να κοινοποιήσει το μήνυμα του Θεού. Διδάσκει με το παράδειγμα, με τον προφορικό λόγο, δίνοντας οδηγίες και διορθώνοντας, ακριβώς όπως κάνουν όλοι οι καλοί δάσκαλοι. Όταν αναφερόμαστε στον Χριστό ως Ιατρό, επικεντρωνόμαστε στα θαύματά Του, στην άφεση των ανθρώπινων αμαρτιών – και τα δύο σημάδια της θεότητάς Του. Σπάνια εστιάζουμε στην ανθρώπινη πλευρά της ίασης που Αυτός προσφέρει. Αυτό είναι που αποκαλώ η τακτική του Ιησού σχετικά με τη «θεραπεία». Από αυτή την τακτική Του μπορούμε να παραδειγματιστούμε, να την μιμηθούμε και να την προσφέρουμε σε άλλους διότι βασίζεται στην κοινή μας ανθρωπιά.

Η Νηστεία των Αγίων Απόστολων

Ονομάζεται έτσι γιατί προηγείται των δύο Αποστολικών Εορτών. Της εορτής των Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου στις 29 Ιουνίου και της Συνάξεως των δώδεκα Αποστόλων στις 30 Ιουνίου. Τη νηστεύουμε προς τιμή τους και τους μιμούμεθα που νήστευαν και εγκρατεύον το μέχρι θανάτου για να μας διδάξουν τις Ευαγγελικές Αλήθειες. Η νηστεία αυτή δεν έχει καθορισμένη χρονική περίοδο.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΘΑ ΣΩΘΟΥΝ;

Του ενορίτου μας κ.Ν.Βοϊνέσκου

Ποιος θα μας δώσει την σωστή απάντηση σε αυτό το σπουδαίο ερώτημα; Ο αποκαλυπτικός λόγος ή ο φιλοσοφικός λόγος; Ασφαλώς, όσοι έχουν λίγη σύνεση θα απαντήσουν, ο αποκαλυπτικός λόγος.
Ο αποκαλυπτικός λόγος είναι ο λόγος του Θεού, τον οποίο κάθε άνθρωπος μπορεί, αν θέλει, να τον μελετήσει διαβάζοντας την Αγία Γραφή. Ο φιλοσοφικός λόγος είναι ο ανθρώπινος λόγος, δηλαδή είναι επινόηση του φτωχού και μικρού μυαλού του ανθρώπου.

Των Αγίων Πάντων

«πᾶς ὅστις μέ ὁμολογήσει ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων...»

Οἱ Ἅγιοι Πάντες πού ἑορτάζουμε σήμερα, εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς Πεντηκοστῆς, τῆς ἐλεύσεως τοῦ Παρακλήτου στόν κόσμο. Ταυτόχρονα, ὅμως, εἶναι, λόγω τῆς ἕνωσής τους μέ τόν Θεό, καί οἱ ἴδιοι Πεντηκοστή, ἀντανακλοῦν τό φῶς τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, εἶναι μία ἀβίαστη ὁμολογία τῆς ἀληθινῆς πίστης.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 26 Ιουνίου 2016 (των Αγίων Πάντων)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα

Προς Εβραίους επιστολή Παύλου (ια΄33 – ιβ΄2) Ἀδελφοί, οι πατέρες ἡμῶν διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων·

Άγιος Ιωάννης Κροστάνδης (αποφθέγματα)

Η καρδιά που δεν πιστεύει, είναι ανήσυχος, αγχώδης, αδημονούσαν. Η καρδιά που πιστεύει, είναι το αντίθετο: ειρηνική, χαρωπή, στερεά σαν το διαμάντι.

 ****************

Όταν προσεύχεσαι στον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα, μην έχεις την εντύπωσι ότι βρίσκεται έξω σου.

Να Του μιλάς μέσα σου, σαν σε ένοικο της καρδιάς σου. Εκεί βρίσκεται ο Θεός για τους αληθινά πιστούς. «Ουκ οίδατε ότι ναός Θεού εστέ και το Πνεύματ του Θεού οικεί εν υμίν;» (Α’ Κορ. Γ’ 16).

  ****************

Να είσαι ζηλωτής της αγάπης. Όλα θα παρέλθουν, η αγάπη όμως θα μείνη στον αιώνα, όπως και ο Θεός, που είναι Αγάπη.

  ****************

Λέγε, συνεχώς μέσα στην καρδιά σου: «Ο Χριστός είναι Αγάπη». Έτσι, θα αγαπάς όλους τους ανθρώπους, θυσιάζοντας, χάριν αυτής της Αγάπης, ότι έχεις ακριβό, ακόμα και την ίδια σου τη ζωή.

  ****************

Είναι πολλές οι σταγόνες της βροχής, αλλά όλες προέρχονται από ένα σύννεφο. Είναι πολλές οι ακτίνες του ηλίου, αλλά όλες προέρχονται από το μεγάλο αυτό άστρο. Είναι πολλά τα φύλλα του δένδρου, αλλά όλα ανήκουν στο δένδρο. Είναι πολλοί οι κόκκοι της άμμου πάνω στη γη, αλλά όλοι προέρχονται από την ίδια αυτή γη.

Έτσι, πολλοί είναι και οι άνθρωποι, αλλά όλοι έλκουν την καταγωγή τους από τον Αδάμ, και πριν απ΄όλα, από τον Θεό.

Αγίου Ιωάννου της Κροστάνδης

από το βιβλίο: "Η εν Χριστώ ζωή μου"

Τι είναι η αμαρτία; Τι σημαίνει αμαρτάνω;

«Αμαρτάνω» στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει «αστοχώ, αποτυγχάνω» και «αμαρτία», ορίζεται ως «Ἡ τοῦ ἀγαθοῦ ἀποτυχία» (=η αποτυχία να πράξουμε το σωστό –Λεξικό Σούδα).

Ο στόχος του ανθρώπου ήταν να φτάσει στη θέωση, όπως δηλώνεται με το «καθ’ ὁμοίωσιν», ήδη από την αρχή της Αγίας Γραφής. Απέτυχε να φτάσει αυτόν το στόχο και με την επιλογή του αντί για ζωή γνώρισε το θάνατο. Ο Θεός, όμως, δεν άφησε τον άνθρωπο αβοήθητο. Έγινε ο ίδιος άνθρωπος, «για να γίνει ο άνθρωπος θεός» όπως λέει ο Μ. Αθανάσιος.

Η μεγάλη συμβολή των γονέων τον 1o χρόνο της ζωής του παιδιού

Όπως γνωρίζουμε, ο άνθρωπος έρχεται σ᾽ αυτόν τον κόσμο πολύ αδύναμος, ενώ τα μικρά άλλων όντων έρχονται πιο ετοιμασμένα για να επιβιώσουν μόνα τους, όπως, π.χ., το πιθηκάκι, το αρνάκι κ.α. Λένε ότι, για να μπορεί το παιδί του ανθρώπου κάπως να παραβληθεί με τα μικρά των άλλων όντων, θα έπρεπε να μένει ένα χρόνο ακόμη στην κοιλιά της μητέρας του, και έπειτα να γεννιέται. Δηλαδή, όταν γεννιέται ο άνθρωπος, να έχει τα δεδομένα και την ανάπτυξη παιδιού ενός έτους, όπως το ξέρουμε σήμερα. Μέσα στον χρόνο το παιδί μπορεί να σταθεί στα πόδια του, μπορεί να αρχίσει λίγο-λίγο να ψελλίζει μερικές λέξεις κτλ.

Πώς ζουν οι άγιοι;

Πόσες φορές αλήθεια οι πιστοί που αγαπούν το Θεό δεν διερωτήθηκαν με ποιο τρόπο θα πρέπει να Του εκφράσουν την αγάπη τους;

Πόσες φορές άνθρωποι απλοί, με φόβο Θεού, με πόθο Θεού, με καθημερινό αγώνα να Τον θέτουν πάντα αρχηγό και κυβερνήτη της ζωής τους, δεν προβληματίστηκαν πώς θα ζήσουν το Θεό εντονότερα και εναργέστερα στη ζωή τους; Πόσες φορές εντυπωσιασμένοι κυριολεκτικά από τη ζωή των αγίων, δεν θελήσαμε να μεταφέρουμε τη ζωή τους στη ζωή μας, το παράδειγμά τους στα δικά μας δεδομένα, θέλοντας να τους καταστήσουμε πρότυπα βίου και υποδείγματα συμπεριφοράς;

Να αναπαύεις τον Θεό.

Πώς ευαρεστείται ο Θεός; 

Με την τήρηση των εντολών του, που εκφράζουν 

το άγιο θέλημά του, με την υποταγή δηλαδή στο νόμο του, 

που σώζει, όχι με την υποταγή στα πάθη 

που καταστρέφουν τη ψυχή.

Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος

Προτιμούμε τα πρωτεία, παρά την διακονία.

Όταν πάψουμε να προστατεύουμε τον εαυτό μας, να διεκδικούμε πρωτεία, να διεκδικούμε δικαίωση, τότε θα γίνουμε ελεύθεροι.

Είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο να πάψεις να διεκδικείς, δύσκολο να γκρεμίσεις του λογισμούς περί της αξιότητάς σου. Είναι όμως αναγκαίο. Διότι χωρίς αυτό πάντα θα είμαστε δούλοι του εγώ μας. Δεν θα βρούμε ποτέ τον Θεό.

Πάντα μπροστά μας θα στέκουν τα κατορθώματά μας, η ορθοδοξία μας, η νηστεία μας, η αγρυπνία μας, η καλοσύνη μας, ο εκκλησιασμός μας, η ανεξικακία μας, η σιωπή μας, η αρετή μας.

Θα αυτοθεωνόμαστε.

Ηθικισμός: Το καρκίνωμα της Ηθικής

του Aρχιμανδρίτη π. Παύλο Παπαδόπουλου


Ο ηθικισμός είναι το καρκίνωμα της ηθικής γενικότερα. Το «γράμμα» της ηθικολογίας νεκρώνει το «πνεύμα» της ζωής των ανθρώπων. Έτσι ο ηθικισμός σκοτώνει το ήθος, επειδή απολιθώνει τη ζωή.Γι’ αυτό τελικά η ηθικολογία αναιρεί την ηθική. Άλλο είναι το ηθικό γενικότερα και εντελώς άλλο είναι το ηθικιστικό ή ηθικολογικό. Δυστυχώς τέτοια φαινόμενα παρατηρούνται κυρίως μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, όπου οι άνθρωποι μπερδεύουν την χριστιανικη ζωή με την «ηθική» ζωή όπως την εννοούν οι ίδιοι. Άνθρωποι που θεωρούν τους εαυτούς τους χριστιανούς κινούνται μέσα στον χριστιανισμό ως θιασώτες του ήθους του Χριστού, χωρίς όμως να πλησιάζουν ούτε λίγο σ’ Αυτόν.

«Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε»

Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα που για ότι καλό της συνέβαινε, με το παραμικρό έλεγε «Δόξα τω Θεώ».
Κοντά της όμως ζούσε ένας πλούσιος ο οποίος κάθε φορά που περνούσε μπροστά από το σπίτι της την άκουγε να λέει «Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε» και κάθε φορά τον εκνεύριζε.
Ώσπου μια μέρα λέει στο υπηρέτη του «Πήγαινε στην αγορά πάρε δυο καρότσια τροφές και πήγαινε την σ’ αυτήν την γυναίκα. Και όταν σε ρωτήσει ποιος τα έφερε να της πεις ο Διάβολος τα έφερε».
Πράγματι λοιπόν την άλλη μέρα χτυπάει το κουδούνι της γυναίκας και καθώς ανοίγει βλέπει τα δυο καρότσια με τα τρόφιμα και τον υπηρέτη από πίσω.

Ἁγ. Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης - Ἡγουμένη Ταϊσία

π. Ἰωάννης: Γιατί μοῦ ζήτησες μὲ τόση ἐπιμονὴ νὰ ἐπισκεφθῶ τὸ μοναστήρι σας; Συναντηθήκαμε καὶ μιλήσαμε. Δὲν σοῦ φτάνει αὐτό;

ἡγ.Ταϊσία: Μπάτουσκα, σοῦ ζητῶ νὰ ἔλθης, ἐπειδὴ ἀκριβῶς εἶχα τὴν εὐκαιρία νὰ μιλήσω μαζί σας καὶ νὰ σᾶς ἰδῶ μὲ τὰ ἴδιά μου τὰ μάτια. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐγὼ εἶχα αὐτὴν τὴν εὐτυχία, θέλω νὰ ἔχουν τὴν ἴδια τύχη καὶ οἱ ἀδελφές μου. Ἂν δὲν χρησιμοποιήσω ὅλα τὰ διαθέσιμα μέσα γιὰ νὰ τὸ καταφέρω αὐτό, τότε θὰ τὸ ἔχω βάρος στὴν συνείδησή μου, ἂν ὅμως ἐγὼ καταβάλω κάθε δυνατὴ προσπάθεια καὶ σεῖς ἐξακολουθήσετε νὰ ἀρνῆσθε, τότε δὲν θὰ ἔχω νὰ δώσω λόγο στὸν Θεό.

π. Ἰωάννης: Ἄ! γι’ αὐτὸ λοιπόν! Γι’ αὐτὸ πᾶμε στὸ μοναστήρι!

ΚΑΚΟ ΜΑΤΙ - ΒΑΣΚΑΝΙΑ, ΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ

Το μάτιασμα (η βασκανία) είναι ένα φαινόμενο που η Εκκλησία μας πα­ραδέχεται την ύπαρξη του. Πρόκειται για την περίπτωση που κάποιος με φθόνο, με μίσος, για εκδίκηση, θέλει το κακό ενός προσώπου κι έτσι πα­ρακινεί το διάβολο να βλάψει τούτο το πρόσωπο. Το ίδιο αποτέλεσμα συμβαίνει κι όταν κανείς με λόγια στείλει κάποιον στον διάβολο.

Κι εδώ όμως συμβαίνει κάτι παρό­μοιο με όσους τυραννιούνται από προ­λήψεις και τρέχουν στους διάφορους μάγους και αγύρτες. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχτεί τον πόνο και θέλει γρήγορα να απαλλαγεί απ’ αυ­τόν. Παράλληλα έχει την εντύπωση ότι για ό,τι κακό του συμβαίνει δεν φταίει αυτός αλλά κάποιοι άλλοι. Δεν θέλει δηλαδή να αναλάβει τις ευ­θύνες του για τίποτα, π.χ. Δεν πήγε καλά το συνοικέσιο; Του έκαναν μά­για! Δεν πήγε καλά η δουλειά; Τον γλωσσόφαγαν! Έχει πονοκέφαλο; Τον μάτιασαν κ.ο.κ.

Καὶ τὶ θὰ βγεῖ;

Ἅγιος Βαρσανούφιος



Κάποτε, ἕνας ἄρχοντας τῆς τσαρικῆς αὐλῆς, πῆγε νά συμβουλευτεῖ ἕναν περίφημο τότε γιά τήν ἀρετή του, ἱερέα τῆς Πετρούπολης.


-Πάτερ, πές μου, τί νά κάμω; Ἔχω πολλούς ἐχθρούς. Μέ μισοῦν «ματαίως»· χωρίς κανένα λόγο. Μέ συκοφαντοῦν στόν Τσάρο. Κινδυνεύω νά χάσω τήν δουλειά μου. Ἂν ὁ Τσάρος πεισθῆ καί μέ ἀπολύσει, ποῦ θά σταθῶ; Πῶς θά ζήσω; Σᾶς παρακαλῶ, συμβουλέψετέ με. Τί νά κάμω;

Ἐκκοσμίκευση

Μελέτιος Καλαμαρᾶς (Μητροπολίτης Νικοπόλεως καί Πρεβέζης)

Αὐτός εἶναι ὁ σύγχρονος «κόσμος»!

Ζεῖ μέ τό πνεῦμα τοῦ κόσμου,

ψάχνοντας γιά τίς ὀμορφιές τῆς ἐδῶ ζωῆς!

Κηρύσσει, κάνει ἰδεολογία του,

τήν φροντίδα του γιά τήν ἐδῶ ζωή!

Τί είναι ταπείνωση;

Ρωτήθηκε κάποιος Γέροντας τι είναι ταπείνωση.
Κι απάντησε:
«Η ταπείνωση είναι μεγάλο και Θεϊκό έργο, ο δρόμος που οδηγεί στην
ταπείνωση είναι οι σωματικοί κόποι και το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του
πιο αμαρτωλό απ ́ όλους και κατώτερο όλων».
Και είπε ο Γέροντας:
«Αυτό στην πράξη σημαίνει να μην προσέχει κανείς ξένες αμαρτίες, αλλά
πάντοτε τις δικές του και διαρκώς να παρακαλεί τον Θεό».

Από το γεροντικόν

Λόγοι περὶ ἀγάπης. Πατερικές διδαχές Οσίου Εφραίμ του Σύρου

Ὁ ὅσιος Ἐφραὶμ ὁ Σύρος σημειώνει γιὰ αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν ἀγάπη: «Εἶναι ἄθλιος καὶ ταλαίπωρος ἐκεῖνος ποὺ ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὴν ἀγάπη. Δὲν ψεύδεται ὁ Ἀπόστολος ποὺ εἶπε, ὅτι αὐτὸς ποὺ μισεῖ τὸν ἀδελφό του εἶναι φονιάς, καὶ περιπατεῖ στὸ σκοτάδι, καὶ εὔκολα κυριεύεται ἀπὸ κάθε ἁμαρτία.
Γιατί ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἔχει ἀγάπη, ἔντονα θυμώνει, ἔντονα παροργίζεται, ἔντονα μισεῖ.

Νοητική και βουλητική αγάπη

Ο πιστός πρέπει να νιώθει αγάπη και αφοσίωση αληθινή προς τον Κύριό μας, τον παθόντα, ταφέντα και αναστάντα Ιησού. Τον ρώτησαν τον Κύριο κατά το διάστημα της τριετούς δημόσιας ζωής Του ποια είναι η μεγαλύτερη εντολή. Και είπε: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εν όλη τη καρδία σου και εν όλη τη ψυχή σου και εν όλη τη διανοία σου» (Ματθ. ΚΒ’, 37). Δηλαδή με όλο σου το γνωστικό, το συναισθηματικό και το βουλητικό κόσμο, με όλη σου την ύπαρξη. Θα είναι μία αγάπη ολοκληρωτική προς τον Κύριο. Προσέξτε! Όχι μία αγάπη περιστασιακή, όχι μία αγάπη, ας το πω, συναισθηματική. Όχι! Μία αγάπη μόνιμη με συμμετοχή όλου του γνωστικού, βουλητικού και συναισθηματικού κόσμου.

Γίνε πιο τίμιος από τον πλησίον με την επίδειξη περισσότερης καλοσύνης...( Αγίου Γρηγορίου τού Θεολόγου )

Ας μη γίνουμε ,αδελφοί, κακοί διαχειριστές των αγαθών που μας δόθηκαν. Ας μην κοπιάζουμε για να θησαυρίζουμε και ν’ αποταμιεύσουμε, ενώ άλλοι υποφέρουν από την πείνα. Ας μιμηθούμε τον ανώτατο και κορυφαίο νόμο του Θεού, που στέλνει τη βροχή σε δικαίους και αδίκους και ανατέλλει τον ήλιο επίσης για όλους. Αυτός έκανε τη γη ευρύχωρη για όλα τα χερσαία ζώα, δημιούργησε πηγές , ποτάμια, δάση, αέρα για τα φτερωτά και νερά για τα υδρόβια, και έδωσε σ’ όλα τα όντα άφθονα τα απαραίτητα για τη ζωή τους στοιχεία, χωρίς να τα περιορίζει καμιά εξουσία, χωρίς να τα καθορίζει κανένας γραπτός νόμος, χωρίς να τα εμποδίζουν σύνορα.

Ὁ μῦθος τῆς ψυχοθεραπείας, (Κορναράκης 'Ιωάννης)

Μέ τίτλο ἑνός ἔργου του, «Ὁ μῦθος τῆς ψυχοθεραπείας», ὁ γνωστός ἀμερικανός καθηγητής τῆς ψυχιατρικῆς στό πανεπιστήμιο τῆς Νέας Ὑόρκης Thomas Szasz, φέρνει στό προσκήνιο τοῦ προβληματισμοῦ τῆς ψυχοθεραπευτικῆς δεοντολογίας τό εἰδικό πρόβλημα τῆς ποιότητος ἤ ταυτότητος τῆς ψυχοθεραπείας. Τί εἶναι ἡ ψυχοθεραπεία; Εἶναι πραγματικότης ἤ μῦθος;

Το μυστήριο της Αγίας Τριάδος

Το μυστήριο της Αγίας Τριάδος

Πιστεύουμε σε ένα Θεό, που είναι όμως ταυτόχρονα τρία πρόσωπα: Πατέρας, Υιός και Άγιο Πνεύμα.
Ο Θεός μας δεν είναι μια ατομική ουσία. Είναι Τριάδα Υποστάσεων με μία Ουσία, μία Θέληση και μία Ενέργεια. Ένα Θεό πιστεύουμε ή, όπως λέγει ο ιερός Δαμασκηνός: «μίαν θεότητα εν τρισίν υποστάσεσιν ασυγχύτως ηνωμέναις και αδιαστάτως διαιρουμέναις».
Η λογική κατεργασία του Μυστηρίου της Άγιας Τριάδος είναι αδύνατη. Ξεύρουμε γι' αυτό ό,τι μας έχει αποκαλυφθεί. Και αυτό προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε με το στοχασμό μας, τον αδύναμο και ασθενικό. Χρειάζεται μια ειδική μέθοδος για να προσεγγίσουμε αυτό το Μυστήριο. Και αυτή είναι η μετάνοια, δηλ. η αλλαγή του νου μας που πρέπει από ανθρωποκεντρικός να γίνει θεανθρώπινος, ακολουθώντας στα ίχνη του Κυρίου μας.

Η Πεντηκοστή, εορτή της Αγίας Τριάδος (του σεβ. Μητροπ. Ναυπάκτου & Αγ. Βλασίου κ. Ιεροθέου)

Η εορτή της Πεντηκοστής είναι εορτή της Αγίας Τριάδος, αφού με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος μαθαίνουμε ότι ο Θεός είναι Τριαδικός. Και προηγουμένως τόσο στην Παλαιά Διαθήκη, σκιωδώς, όσο και στην διδασκαλία του Χριστού οι άνθρωποι μάθαιναν το Τριαδικό του Θεού, αλλά απέκτησαν εμπειρική πείρα της τριαδικής υποστάσεως του κατά την Πεντηκοστή. Έτσι, η Πεντηκοστή είναι εορτή της ορθοδόξου θεολογίας.Κάνοντας λόγο για ορθόδοξη θεολογία λέμε ότι άλλο είναι ο λόγος περί του Θεού (θεολογία) και άλλος ο λόγος περί της ενσαρκώσεως (οικονομία). Επομένως, την ημέρα της Πεντηκοστής θεολογούμε ορθόδοξα, γιατί μαθαίνουμε ότι ο Θεός είναι Τριαδικός, Πατήρ, Υιός και Άγιον Πνεύμα. Σύμφωνα με την ορθόδοξη αποκαλυπτική διδασκαλία ο Πατήρ είναι άναρχος, αναίτιος και αγέννητος, δηλαδή δεν έχει από κανέναν την αιτία της υπάρξεώς Του.

Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού

Η λέξη Εκκλησία προέρχεται από το ρήμα εκκαλέω – ω (=προσκαλώ, συναθροίζω). Είναι, λοιπόν, η Εκκλησία μια συνάθροιση ανθρώπων, μια σύναξη.
Με την ίδια έννοια βρίσκουμε τη λέξη και στην αρχαία Ελλάδα. Η εκκλησία του δήμου ήταν μια συγκέντρωση των πολιτών με σκοπό τη συζήτηση διαφόρων πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο (με απόδοση) της Κυριακής 19 Ιουνίου 2016 (Της Πεντηκοστής)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
(Πραξ. β´ 1-11)
Εν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. ᾿Εξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· Οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι;

Πειρασμοί πριν από τη Θεία Κοινωνία.

Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

Όσα σας συμβαίνουν στο διάστημα της προετοιμασίας σας για τη Θεία Κοινωνία – φόβος, ταραχή κ.λπ. – προέρχονται, καθώς φαίνεται, από τον εχθρό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός σας τριγυρίζει… Η εξομολόγηση και η Θεία Κοινωνία τον καίνε και τον διώχνουν μακριά. Για να σας εμποδίσει, λοιπόν, απ’ αυτά, σας προξενεί τόσους πειρασμούς. Αγωνιστείτε να κρατήσετε τη μνήμη του Θεού και τη μνήμη του θανάτου. Αυτές οι δύο μνήμες – όχι μόνο όταν ετοιμάζεστε για τη Θεία Μετάληψη, αλλά πάντοτε – εξουδετερώνουν τα τεχνάσματα του πονηρού.

Το γεγονός της Εκκλησίας

Την Πεντηκοστή γιορτάζουμε το γεγονός της Εκκλησίας, αλλά η εποχή μας δεν μπορεί εύκολα να γιορτάσει το γεγονός της Εκκλησίας, γιατί είναι μια έντονα αντιεκκλησιαστική εποχή, όχι γιατί επικρίνονται, διαβάλλονται, διασύρονται ή συκοφαντούνται συχνά εκπρόσωποι της εκκλησιαστικής διοικήσεως, αλλά επειδή η φύση του πολιτισμού που κυριαρχεί σήμερα είναι αντιεκκλησιαστική.  Η εποχή μας είναι μια εποχή ατομιστική και ανταγωνιστική, είναι μια εποχή που ενθαρρύνει τον ανθρώπινο ναρκισσισμό και σαν συνέπεια καλλιεργεί τις προϋποθέσεις για την αποκοπή του ανθρώπου από τους άλλους και την απομόνωσή του.

Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής, από Ιερά Μητρόπολη Κηφισίας

 

Το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Πεντηκοστής, λέγεται «Σάββατο των Ψυχών» η Ψυχοσάββατο.Είναι το δεύτερο από τα δύο Ψυχοσάββατα του έτους (το πρώτο επιτελείται το Σάββατο πριν από την Κυριακή της Απόκριας).
Ο λόγος που το καθιέρωσε η Εκκλησία μας, παρ' ότι κάθε Σάββατο είναι αφιερωμένο στους κεκοιμημένους, είναι ο εξής:

ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟ...

Kάθε Σάββατο, που χτυπάει η καμπάνα, ο ιερεύς προσεύχεται υπέρ των νεκρών· το Σάββατο είναι ημέρα των νεκρών.

Σήμερα (ΑΥΡΙΟ) όμως είναι Σάββατο, ημέρα των νεκρών. Aλλά το σημερινό Σάββατο διαφέρει από όλα τα Σάββατα του έτους. Γι αυτό ονομάζεται Ψυχοσάββατο.

Να μην ξεχνώ αυτούς που αγαπώ...

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/6, ΩΡΑ 18.30 ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΣΑΓΙΟ-ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ 

ΣΑΒΒΑΤΟ 18/6, ΩΡΑ 7-9 ΤΟ ΠΡΩΙ ΟΡΘΡΟΣ κ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΡΙΣΑΓΙΟ κ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΗ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ.

Η αποδοχή του εαυτού μας

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους

«Η μόνη ακατανίκητη αμαρτία είναι η αμαρτία που αρνούμεθα να παραδεχθούμε και η μόνη αμαρτία που δεν συγχωρεί ο Θεός είναι η αμαρτία που την περιβάλλουμε με ένδυμα αρετής. Οι δικαιολογίες και η αυτοάμυνα μεγιστοποιούν την αμαρτία. Ακόμη και ένα ακούσιο λάθος γίνεται αμαρτία, όταν προσπαθούμε να το δικαιολογήσουμε. Αλλά ένα λάθος που αναγνωρίζει κανείς ελεύθερα, μπορεί να γίνει πηγή δυνάμεως. Ο οποιοσδήποτε θα συγχωρούσε ένα έντιμο λάθος που ομολογείται έντιμα, ενώ κανείς δεν θα συγχωρήσει ένα λάθος όταν το δικαιολογούμε ή αρνούμεθα να το παραδεχθούμε»

Μπροστά στο εικονοστάσι Της

Τα βήματα που σέρνει αργά

σαν πένθιμο τραγούδι

ο γεροντάκος,

μαζί με τα χέρια που τρέμουν

όπως τα κλαδιά στο χάδι του αέρα,

τα μάτια που κατασκηνώνουν στην ευσπλαχνία σου,

όλα μαζί στο χέρι σε φιλούν,

που κράτησε του Θεού την βρεφική ηλικία.

Καμμιά τιμή μας δεν εξισώνεται

με την Τιμή που σου έκανε ο άγιος Πατέρας!!

Κανένα βιβλίο δεν είναι τόσο απλό και τόσο καθαρό όσο είναι το Ευαγγέλιο

«Κανένα βιβλίο δεν είναι τόσο απλό και τόσο καθαρό όσο είναι το Ευαγγέλιο.
Και μ' όλα ταύτα, κανένα βιβλίο δεν ημπορεί να εξηγηθεί στραβά τόσο εύκολα, όσο το Ευαγγέλιο, επειδή η ανθρώπινη καρδιά είναι πονηρή...
Καλότυχοι όσοι είναι απλοί κι αγαπάνε τα απλά και ήμερα πράγματα!
Όλα τα ανθρώπινα μαραίνονται. Μονάχα το Ευαγγέλιο είναι πάντα δροσερό, "Ρόδον το αμάραντον"».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΘΕΟ.

Κάποτε, ο Υπεύθυνος των Θρησκευτικών Υποθέσεων της Κριμαίας, είπε στον Άγιο Λουκά, μέσα σε ένα συνέδριο:

- Πώς εσείς ο τόσο μεγάλος χειρουργός, πιστεύετε σ' αυτόν τον οποίο κανείς ποτέ δεν είδε (δηλ. το Θεό);

Ο Άγιος Λουκάς απάντησε:

- Εσείς πιστεύετε ότι υπάρχει αγάπη;

Υπεύθυνος: Ναι

Άγιος Λουκάς: Πιστεύετε ότι υπάρχει νους;

Υπεύθυνος: Ναι

Άγιος Λουκάς: Είδατε ποτέ τον νου;

Υπεύθυνος: Όχι

Άγιος Λουκάς: Κι εγώ δεν είδα ποτέ το Θεό, αλλά πιστεύω ότι υπάρχει.

(Από το βιβλίο της Δήμητρας Μαλλιαρού: ''Ο Άγιος Λουκάς ο Ιατρός-Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.

Για παιδιά, νέους...και μεγάλα παιδιά!'' - Έκδοση Ιεράς Καλύβης ''Εισοδίων της Θεοτόκου'' Νέα Σκήτη - Άγιον Όρος).

Πως κλέβουν την ταυτότητά σας στο internet

Ένα ωραίο πρωί ξυπνάτε και έχετε υποστεί αυτό που λέμε «κλοπή ταυτότητας». Παρόλο που η κλοπή ταυτότητας κάποιου, δεν είναι νόμιμη, υπάρχουν διάφοροι ύπουλοι, αλλά νόμιμοι τρόποι που απατεώνες και χάκερ μπορούν να χρησιμοποιήσουν ώστε να υποστείτε τη λεγόμενη «κλοπή ταυτότητας». Το πρώτο βήμα για να σταματήσει αυτό το ανησυχητικό σενάριο είναι να γνωρίζετε τα πιο κοινά συστήματα συλλογής δεδομένων που θα μπορούσαν να σας κάνουν ευπαθή.

Παρακάτω θα δούμε πέντε τακτικές που πρέπει να γνωρίζετε, ώστε να μπορείτε να έχετε τον «έλεγχο» της ταυτότητά σας.

Οι τρεις τρόποι.

Υπάρχουν τρεις τρόποι πνευματικής ζωής.
Ο πρώτος είναι να έχεις μία αρρώστια·
ο δεύτερος είναι να κάνεις όλες τις δουλειές με χαρά·

και ο τρίτος είναι να υπακούς σε Γέροντα.
Αυτό το τελευταίον έχει κάτι το παραπάνω.



Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

Ο πνευματικός νόμος

Μην προσπαθείς να λύσεις τα δύσκολα προβλήματα με φιλονικία, αλλά με τα μέσα που επιβάλλει ο πνευματικός νόμος, δηλαδή με την υπομονή, την προσευχή και την απλότητα της ελπίδας.


Όσιος Μάρκος ο Ασκητής

Άναψε τη ψυχή με τη προσευχή (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου)

Η προσευχή της Εκκλησίας έχει τόσο μεγάλη δύναμη, ώστε και αν ακόμη είμαστε πιο άφωνοι και από τις πέτρες, θα μπορούσε να κάνει τη γλώσσα μας πιο ελαφρά από το φτερό.
Διότι, όπως ο ζέφυρος όταν φυσάει στα πανιά του πλοίου το κάνει να τρέχει πιο γρήγορα από το βέλος, έτσι και η προσευχή της Εκκλησίας όταν πέσει στη γλώσσα αυτού που την λέει, κινεί τον λόγο δυνατότερο από τον ζέφυρο.

Πόση τιμή δε έχει το πράγμα, να είναι κάποιος άνθρωπος και να συνομιλεί με το Θεό, όλοι το γνωρίζουν, αλλά να δείξουν με λόγια το μέγεθός της δεν μπορούν οι πολλοί, διότι αυτή η τιμή ξεπερνά και των Αγγέλων τη μεγαλοπρέπεια.

Μην πηγαίνουμε στον Θεό με το ζόρι, αλλά ελεύθερα, υπεύθυνα και με αγάπη

Γράφει ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος

Η σχέση τώρα, τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό. ῞Ενα μεγάλο θέμα. Μιά προσεκτική ματιά θά μᾶς κάνει νά δοῦμε ὅτι πολλές φορές εἴμαστε μάρτυρες μιᾶς μεγάλης ἀρρωστημένης θρησκευτικότητας.

Γερόντισσα Μακρίνα: ”Η Ευχή”

Στήν ώρα τής διακονίας (εργασίας) μας, ή οτιδήποτε άλλο κάνουμε, αντί νά αργολογήσουμε, αντί νά συζητήσουμε, αντί να πούμε ιστορίες, αντί νά πούμε πνευματικά, καλύτερα είναι νά λέμε τήν “ευχή“.

Διώξαμε τον Χριστό!

Θέλουμε να σώσουμε τον κόσμο με τα μυαλά μας, με τις θεολογικές μας αναλύσεις, με τις θεωρίες μας, χωρίς να έχουμε σχέση με τον Θεό.
Τελικά θέλουμε να προβληθούμε, να αποδείξουμε ότι εμείς είμαστε του Θεού.

Δεν λογαριάζουμε τίποτα, δεν υπολογίζουμε κανέναν.

Ο υπερήφανος δεν αναζητεί το θέλημα του Θεού, αλλά προτιμά να κατευθύνει ο ίδιος τη ζωή του

Ο υπερήφανος δεν αναζητεί το θέλημα του Θεού, αλλά προτιμά να κατευθύνει ο ίδιος τη ζωή του. Και δεν καταλαβαίνει πώς, χωρίς τον Θεό, δεν επαρκεί το λογικό του ανθρώπου για να τον καθοδηγεί.

Κουράστηκα, δεν θα Προσευχηθώ…

«Το βράδυ, κατάκοπος καθώς είμαι από το μόχθο της ημέρας, δεν έχω όρεξη για προσευχή… Άλλωστε, γιατί να προσευχηθώ;…»
Μα πώς είναι δυνατό!

Να μην έχει κανείς διάθεση επικοινωνίας με τον Κύριο, έστω και εξουθενωμένος σωματικά;! Μήπως οι οποιεσδήποτε διασκεδάσεις ξεκουράζουν τον άνθρωπο; …
Όχι, αυτές τον καταπονούν περισσότερο, ενώ η προσευχή έλκει τη θεία χάρη, που αναπαύει σώμα και ψυχή.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 12-6-2016 (των Πατέρων)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Πράξεις Αποστόλων (κ΄16-18, 28-36)

Ἐν ταις ημέραις εκείναις, ἔκρινεν ὁ Παῦλος παραπλεῦσαι τὴν Ἔφεσον, ὅπως μὴ γένηται αὐτῷ χρονοτριβῆσαι ἐν τῇ Ἀσίᾳ· ἔσπευδε γάρ, εἰ δυνατὸν ἦν αὐτῷ, τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς γενέσθαι εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἀπὸ δὲ τῆς Μιλήτου πέμψας εἰς Ἔφεσον μετεκαλέσατο τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας. Ὡς δὲ παρεγένοντο πρὸς αὐτόν, εἶπεν αὐτοῖς· ὑμεῖς ἐπίστασθε, ἀπὸ πρώτης ἡμέρας ἀφ᾿ ἧς ἐπέβην εἰς τὴν Ἀσίαν, πῶς μεθ᾿ ὑμῶν τὸν πάντα χρόνον ἐγενόμην.

ΟΙ ΝΕΟΙ ΚΑΙ Η ΥΠΟΜΟΝΗ

            Χαρακτηριστικό της ζωής των νέων είναι το «εδώ και τώρα». Ή, όπως αναφέρει και κάποιος σύγχρονος μελετητής, «εγώ, εδώ και τώρα». Λείπει από τη νεανική ζωή η υπομονή. Θεωρείται στοιχείο που ταιριάζει στους μεγάλους, στους ηλικιωμένους, σε αυτούς που είναι συμβιβασμένοι με το κακό. Αντίθετα, ο νέος έχει όρεξη και ενθουσιασμό για ζωή και θέλει τα πράγματα να πορεύονται με βάση τον δικό του οραματισμό και τις επιθυμίες του, που ζητούν άμεση εκπλήρωση. Όπως ο έρωτας.

Τί εἶναι ἡ ἀστρολογία καί γιατί ἡ ἀποδοχή της ἀποτελεῖ ἄρνηση τῆς Θείας Πρόνοιας;

Αστρολογία είναι η ενασχόληση με τα άστρα για την πρόγνωση του μέλλοντος. Αναπτύχθηκε στους αρχαίους λαούς, οι οποίοι λάτρευαν τον ήλιο, τη σελήνη και κάποια αστέρια ως θεούς. Υπήρχαν καλά και κακά αστέρια. Η σελήνη ήταν κακός θεός, γι’ αυτό, όταν κάποιος πάθαινε δαιμονοληψία, έλεγαν ότι έπαθε σεληνιασμό, ότι δηλαδή τον επηρέασε η κακή σελήνη.

Οι αστρολόγοι έχουν ως κεντρική θέση της διδασκαλίας τους τα εξής: Οι συσχετισμοί και η θέση των άστρων κατά την ώρα της γέννησης επηρεάζουν το χαρακτήρα και όλη τη ζωή του κάθε ανθρώπου. Το ζώδιο, δηλαδή ο αστερισμός που προηγείται της ανατολής του ηλίου κατά την ημέρα της γέννησης, προσδιορίζει απόλυτα τον άνθρωπο. Στους δώδεκα μηνιαίους αστερισμούς οι αρχαίοι έδωσαν ονόματα ως επί το πλείστον ζώων (Κριός, Λέων, Ταύρος, Ιχθείς, Αιγόκερως, Καρκίνος, Σκορπιός), και γι’ αυτό λέγονται ζώδια.