Θέλουμε δεν θέλουμε, ακριβώς επειδή υπάρχει η αμαρτία μέσα στο ανθρώπινο γένος, έχουμε πότε το ένα κακό, πότε το άλλο.
Πέρα από το ότι γενικώς ο άνθρωπος είναι αμαρτωλός, και ένεκα του ότι είναι αμαρτωλός κάνει και αμαρτίες προσωπικές, έχουμε και σωματικές και ψυχοσωματικές συνέπειες της αμαρτίας.
Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων ὑμῶν, οἵτινες ἐλάλησαν ὑμῖν τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν.
᾿Ιησοῦς Χριστὸς χθὲς καὶ σήμερον ὁ αὐτὸς καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.
διδαχαῖς ποικίλαις καὶ ξέναις μὴ παραφέρεσθε· καλὸν γὰρ χάριτι βεβαιοῦσθαι τὴν καρδίαν, οὐ βρώμασιν, ἐν οἷς οὐκ ὠφελήθησαν οἱ περιπατήσαντες.
ἔχομεν θυσιαστήριον ἐξ οὗ φαγεῖν οὐκ ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ τῇ σκηνῇ λατρεύοντες·
Tοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀντωνίου Καλλιγέρη
Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, σέ μιά ὁμάδα γονέων, ἀκούστηκε τό παράπονο: «Κουράστηκα νά μέ κρίνουν τά πεθερικά μου καί οἱ γονεῖς μου γιά τήν ἀνατροφή πού δίνω στά παιδιά μου. Κουράστηκα μέ τήν κριτική αὐτή εἴτε γίνεται μέ λόγια εἴτε μέ νεύματα».
Δέν μέ αἰφνιδίασε τό παράπονο αὐτό γιατί τό ἔχω ἀκούσει πολλές φορές. Τόσες πού νομίζω ὅτι ἀποτελεῖ ἕνα ἀπό τά πεδία διαμάχης τῶν γενεῶν!
Ας αναφέρουμε κάποια πρακτικά πράγματα, χωρίς όμως να σκανδαλισθείτε :
Να κυνηγάμε τον άλλον ερωτικά και να του δείχνουμε την αγάπη μας, χωρίς ρολόγια και προγράμματα.
Να τον αγκαλιάζουμε, να του χαμογελάμε, να λέμε ότι τον αγαπάμε χωρίς όρους και προϋποθέσεις, εκεί που δεν το περιμένει.
Μέ τήν ἔναρξη κάθε καινούργιας χρονιᾶς ἡ εὐχή πού κυριαρχεῖ στίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι: ῾Χρόνια πολλά καί καλή χρονιά!᾽
Ακριβῶς λοιπόν τήν εὐχή αὐτή θά σχολιάσουμε, δεδομένου ὅτι τίς περισσότερες φορές τή λέμε, ἀλλά χωρίς νά τή βλέπουμε στίς χριστιανικές της διαστάσεις. Βοηθό στόν ὀρθό προσανατολισμό τῶν σκέψεών μας θά ἔχουμε τόν ἁγιασμένο Γέροντα Παΐσιο μέσα ἀπό ἕνα μικρό λόγιό του.
π. Ανδρέα Αγαθοκλέους
Η αντίληψη ότι τιμωρεί ο Θεός όσους αμαρτάνουν, παραπέμποντας στον αυστηρό πατέρα που τιμωρεί τα άτακτα παιδιά του, φαίνεται πως δύσκολα μπορεί να αφαιρεθεί από την καρδιά του ανθρώπου. Άλλωστε, η Εκκλησία μιλά για την κόλαση, το «πυρ το εξώτερο» και αρκετοί Πατέρες μάς παροτρύνουν να σκεφτόμαστε τον Άδη για να είμαστε πιο δυσκίνητοι στο κακό.
Πως να μιλήσουμε για τα πνευματικά, όταν η ζωή μας είναι τόσο ρυπαρή;Κι όμως το κάνουμε. Και το κάνουμε φωνακτά, το κάνουμε επιδεικτικά, να δείξουμε σε όλους ότι ενδιαφερόμαστε για τα αιώνια ενώ συγχρόνως εμμένουμε στα πρόσκαιρα. Μιλούμε για την αγάπη και την ταπείνωση του Θεού ενώ συγχρόνως επιζητούμε πρωτοκαθεδρίες και δικαιώματα. Προβάλλουμε τον Χριστό και συγχρόνως ρίχνουμε λάσπη στο πρόσωπό Του με την αμετανοησία μας. Μιλούμε για πνευματική ζωή ενώ παραμένουμε χωρίς πνευματικό, χωρίς άσκηση, χωρίς συγχώρεση.
Συχνά ἀναλογίζομαι τήν προειδοποίηση τῶν πατέρων: « διαφυλάξτε τήν καρδία σας». Μοῦ φαίνεται πολύ φανερό ὅτι ἡ προδιάθεση τῆς καρδίας μου ἔχει νά κάνει μέ τό πῶς ἀντιλαμβάνομαι καί ἀντιδρῶ σέ ὁτιδήποτε ὑπάρχει στό περιβάλλον μου. Μία ἀγχώδης καρδία ἀντιλαμβάνεται ὁτιδήποτε σάν ἀπειλῆ, ὡς μία ἐπικείμενη καταστροφή ἤ δυστυχία. Μία θυμωμένη καρδία ἀντιλαμβάνεται τό παραμικρό ἐμπόδιο ὡς μία μεγάλη πρόκληση. Μία θλιμμένη καρδία δυσκολεύεται νά βρεῖ χαρά σέ ὁτιδήποτε γύρω της. Εἶναι λοιπόν φανερό πώς δέν εἶναι ὁ κόσμος πού μᾶς καταδιώκει ,ἀλλά οἱ ἴδιες οἱ καρδίες μας πού χρησιμοποιοῦν τόν κόσμο ὡς ὅπλο ἐναντίον μας.
Η νέα κοπέλα μπαίνει στο τρένο και κάθεται δίπλα στο παράθυρο. Ενας νεαρός, της λέει πως η θέση δίπλα στο παράθυρο είναι δική του, και πως εκείνη οφείλει να σηκωθεί.
Έχω την αίσθηση πως πρόκειται πως μια απλή παρεξήγηση μεταξύ δύο ξένων ταξιδιωτών. Εκείνη, σηκώνεται με απροθυμία και του παραχωρεί την θέση. Εκείνος κάθεται και την παίρνει αγκαλιά. Αρχίζουν να μιλούν για τον αρραβώνα τους.
Ο νεαρός μετά από λίγο θέλει κάτι από την βαλίτσα του, η οποία είναι ψηλά τοποθετημένη. Η κοπέλα σηκώνεται, πιάνει την μεγάλη βαλίτσα και με δυσκολία την κατεβάζει για να πάρει εκείνος αυτό που έψαχνε.
“Σ’ ένα μακρινό χωριό, κάπου στην Ανατολή, ζούσε ο πιο σπουδαίος ιερωμένος εκείνων των καιρών. Ένας άνθρωπος με μεγάλο κύρος και επιρροή, που παρέμενε απλός και διέθετε απίστευτη σοφία και σπάνια ευαισθησία.
Μια μέρα φτάνει γι αυτόν, στο μοναστήρι όπου ζούσε, μια πρόσκληση να πάει να δειπνήσει στο σπίτι του πλουσιότερου ανθρώπου της περιοχής. Ο μοναχός, που δεν βγαίνει σχεδόν ποτέ από το κελί του, αποφασίζει ότι δεν μπορεί να φερθεί αγενώς και αποδέχεται την πρόσκληση.
ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗ... ΣΥΝΗΘΕΙΑ!
«Μη συνηθίζεις να ηττάσαι στον πνευματικό πόλεμο, γιατί η συνήθεια γίνεται δεύτερη φύση στον άνθρωπο» (όσιος Εφραίμ ο Σύρος).
Μία βαθειά ψυχολογική αλλά και πνευματική παρατήρηση κάνει με τη φράση του ο μέγας όσιος Πατήρ Εφραίμ ο Σύρος. Μία παρατήρηση που την αλήθεια της τη διαπιστώνουμε όλοι στην καθημερινότητά μας: ποιος αμφιβάλλει για τη δύναμη της συνήθειας; Ό,τι κάναμε μία φορά και το επαναλάβαμε έπειτα, είναι δύσκολο να το σταματήσουμε. Τόσο που η επανάληψή του που μας έγινε συνήθεια καταστάθηκε τελικώς δεύτερη φύση μας – η προσπάθεια να σταματήσουμε μία συνήθειά μας βιώνεται συχνά ως... ξεριζωμός!
Ἀπὸ γραφικὸ χωριὸ τοῦ Πηλίου ἦταν ὁ Στρατής. Θεοσεβὴς ἄνθρωπος, μὲ πολλὴ πίστη, ὅπως καὶ ἡ οἰκογένειά του. Συχνά, ὅταν ἤθελε λίγο νὰ ξαποστάσει ἀπὸ τὴ δουλειά, πήγαινε στὸ ἐκκλησιδάκι τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, κοντὰ στὸ σπίτι τους, καὶ προσευχόταν ἐκεῖ. Τὸ φρόντιζε κιόλας, μὲ ἰδιαίτερη μάλιστα ἐπιμέλεια· τὴν καθαριότητά του, τὸ ἄναμμα τῶν καντηλιῶν…
2. Ο Ιερός Ναός είναι χώρος λατρείας και προσευχής. Πριν μπεις μέσα σκέψου που πρόκειται να μπεις και τι πρόκειται να κάνεις. «Είσελθε εις τον οίκόν μου και στήθι μετά φόβου· ο γαρ τόπος ούτος άγιός εστι».
3. Μπαίνουμε μέσα «ευπρεπώς ενδεδυμένοι» με σιωπήν, και με ευλάβειαν προσκυνούμεν τας αγίας εικόνας.
4. Καθόμαστε σε στάση ευλαβείας και προσοχής.
« Η ευτυχία σε έξυπνους ανθρώπους
Μικρό απόσπασμα από την εκπομπή του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου Ράδιο παράγκα αφιερωμένη στον Μέγα Βασίλειο (1994) σε mp3 εδώ
Μέχρι την ημέρα που μπήκα στο ιερό της Παναγίας, για να διακονώ ως παιδί του ιερού, το μόνο που ήξερα για τον μεγάλο Βασίλειο ήταν, το ότι έφερνε δώρα πολλά και το μόνο που ήξερα για την Καισάρεια ήταν, ο μυρωδάτος παστουρμάς της.
Είναι παλιό το έθιμο: την παραμονή του Νέου Έτους, όταν το ρολόι κτυπήσει μεσάνυχτα, σκεφτόμαστε τις επιθυμίες μας για το νέο έτος και προσπαθούμε να εισέλθουμε στο άγνωστο μέλλον μ’ ένα όνειρο, προσδοκώντας ταυτόχρονα την εκπλήρωση κάποιας αγαπητής μας επιθυμίας.
Σήμερα, για άλλη μια φορά βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα νέο έτος. Τι επιθυμούμε για τους ίδιους, για τους άλλους, για τον καθένα; Ποιο είναι το τέλος όλων μας των ελπίδων; Η απάντηση είναι μονίμως η ίδια αιώνια λέξη: ευτυχία. Ευτυχές το Νέο Έτος! Ευτυχία για το Νέο Έτος!
Η άσκηση της σιγής του οσίου ΣεραφείμΑγιος Ιουστίνος ΠόποβιτςΓια τους υψηλούς του αγώνες και την θεάρεστη ζωή του ο όσιος Σεραφείμ αξιώθηκε να λάβει από τον Θεό το χάρισμα της διορατικότητας. Αλλά εκείνος ακόμη περισσότερο απέφευγε την δόξα των ανθρώπων και στρεφόταν προς την ησυχαστική ζωή και την άσκηση.Το 1806 ο ηγούμενος της μονής του Σάρωφ π. Ησαΐας παραιτήθηκε λόγω ασθενείας και γήρατος και η αδελφότητα εξέλεξε ομόψυχα και ομόφωνα τον όσιο Σεραφείμ. Αυτός όμως το αρνήθηκε τόσο λόγω της βαθιάς του ταπεινοφροσύνης όσο και για την άκρα αγάπη του προς την έρημο και την ησυχία. Για ηγούμενο τότε εξέλεξαν τον π. Νήφωνα, γνωστό από παιδί στον όσιο Σεραφείμ.
Γράφει λοιπόν η πρεσβυτέρα, η οποία, αξίζει να σημειωθεί, είναι και κλινική ψυχολόγος: «Όταν ακούω ανθρώπους να μοιράζονται κάτι που δεν πάει καλά στη ζωή τους, παρατηρώ ότι στην αρχή εστιάζουν βαθιά μέσα τους για να περιγράψουν το πρόβλημα. Ωστόσο, στη συνέχεια και πολύ γρήγορα μετατοπίζουν τις αιτίες και τις ευθύνες σε κάποιον ή κάτι άλλο. Πιστεύουν ότι ο άλλος πρέπει να ενεργήσει διαφορετικά, να αλλάξει συμπεριφορά, να αρχίζει να σκέφτεται διαφορετικά, ώστε να αισθανθούν οι ίδιοι καλύτερα. Ψάξαμε, όμως, μέσα μας πού είναι το λάθος στη στάση μας αυτή; Καταφέραμε να βρούμε πώς μπορεί να διορθωθεί;
Είμαστε λοιπόν μέλη της Εκκλησίας του Χριστού πνευματικοί απόγονοι αγίων ανθρώπων, κοινωνοί των θείων δωρεών του Θεού, και εν δυνάμη μέτοχοι της χάριτος του Παρακλήτου. Και αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα θα πρέπει να την καταλάβουμε καλά. Ότι δηλαδή η Εκκλησία του Χριστού δεν έχει σκοπό απλά να μας βοηθήσει στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σε αυτήν την ζωή, ή να μας θεραπεύσει θαυματουργικά από αρρώστιες ή να μας λύσει τα άλυτα προβλήματα της καθημερινότητάς μας. Διότι αν είχε μόνο αυτούς τους σκοπούς η Εκκλησία μας τότε δεν θα είχε λόγο ύπαρξης, γιατί όλα αυτά μπορούν κάλλιστα να μας τα προσφέρουν οι Θρησκείες των ανθρώπων και οι διάφοροι κοινωνικοί φορείς και θεσμοί της πολιτείας. Η Ορθοδοξία όμως δεν είναι μία ακόμα θρησκεία που σαν κριτήριό της έχει την βοήθεια του ανθρώπου. Ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι η Εκκλησία του Χριστού που σαν κριτήριο έχει όχι την βοήθεια αλλά την Αλήθεια. Να μεταδώσει την Αλήθεια στους Ανθρώπους και να τους αναστήσει πνευματικά μεταμορφώνοντάς τους σε αγίους και όχι απλά σε ψευτοευτυχισμένους ανθρώπους που η ευτυχία τους εξαρτάται τελικά από τον τραπεζικό τους λογαριασμό.
Γνωρίζατε, ότι το διαστημικό πρόγραμμα ασχολείται εις το να αποδείξει, ότι αυτό το οποίον έχει αποκληθεί «μύθος» εις την Αγία Γραφή είναι αληθές;
Ό κ. Harold Hill (Χάρολτ Χίλλ), Πρόεδρος της Curtis Engine Company (Εταιρία Κούρτις Έντζιν), εκ Βαλτιμόρης (Πολιτεία Μαίρυλαντ, Η.Π.Α.) και Σύμβουλος εις το διαστημικό πρόγραμμα διηγείται τα ακόλουθα:
Αρχιμανδρίτης Πέτρος, Καθηγούμενος Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας
Είναι άραγε ο χρόνος μια τραγική παράμετρος στη ζωή του ανθρώπου; Κάθε πρωτοχρονιά συνήθως στρέφουμε τον νου μας στον αποκαλούμενο «καινούργιο χρόνο», αποφεύγοντας να σκεφτούμε το αυτονόητο, πως κάθε νέα χρονιά μας φέρνει ακόμη πιο κοντά στο αναπόφευκτο τέρμα της ζωής μας. Είναι τελικά ο χρόνος φίλος ή εχθρός, ευλογία ή κατάρα; Ο τρόπος που μετράμε τον χρόνο είναι αναγκαίος για τη ζωή μας σε αυτόν το κόσμο, αλλά είναι και τεχνητός, ένα ανθρώπινο επιτήδευμα. Όμως, κάθε αρχή του χρόνου είναι μια ευκαιρία να κάνουμε έναν απολογισμό πνευματικό, μια καινούργια αρχή στη ζωή μας.
Αλλος ενας χρονος προστεθηκε στη ζωη μας. Χτες μια καλη φιλη κοιμηθηκε για παντα ανωδυνα κι ειρηνικα.
Στά Πληρωτικά ,κατά τήν θεία Λειτουργία, οι δεήσεις μας αναφέρονται Σέ Πράξεις Τού Παρελθόντος γιά τίς οποίες ζητάμε μετάνοια, Σέ Πράξεις Τού Παρόντος γιά τίς οποίες ζητάμε βοήθεια, και σέ Πράξεις Τού Υπολοίπου Χρόνου Τής Ζωής Μας γιά τίς οποίες ζητάμε θεϊκή προστασία.
“Να τρως με όρεξη, αλλά να θυμάσαι ότι η σάρκα σου θα είναι η λεία των σκουληκιών.
Να κοιμάσαι σε πλούσιο κρεβάτι, αλλά να θυμάσαι και τις σκληρές σανίδες του φέρετρού σου.
Πρέπει να αποφεύγει κανείς όλες τις αφορμές για την αμαρτία, όλους τους χώρους, τα πρόσωπα, τα πράγματα που μπορούν να είναι για σας απ’ τον πειρασμό και να σας επιβάλλουν αμαρτωλές επιθυμίες.
