Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2021

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ Η ΧΑΡΑ


Η αλλαγή του χρόνου για το κοσμικό πρότυπο ζωής συνοδεύεται από πλήθος εκδηλώσεων που μαρτυρούν την ανάγκη του ανθρώπου να χαρεί, να ελπίσει, να φανεί αισιόδοξος. Δίνουν και παίρνουν οι ευχές. Τα αυτονόητα θα έλεγε κάποιος. Όμως το ζητούμενο είναι η χαρά την οποία ευχόμαστε να την ζούμε αληθινά και με διάρκεια. Αυτό το «καλή χρονιά» να μην είναι η ευχή των πρώτων ημερών ή της βασιλόπιττας, αλλά να είναι η έγνοια μας για όλο τον χρόνο. Όσο εξαρτάται από μας, να παλεύουμε ώστε η χρονιά να είναι όντως καλή. Να μην έχει να κάνει μόνο με την εκπλήρωση των στόχων μας, αλλά να συνδέεται με την αλλαγή της καρδιάς μας. Για να έχει διάρκεια η χαρά σε μία ύπαρξη η οποία έχει νόημα ζωής και η οποία μπορεί να διαχειριστεί και τα λυπηρά και τα ευχάριστα με το μέτρο της παρουσίας του Χριστού στη ζωή μας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

 

Πώς θα κάνουμε τον Χρόνο μας Καιρό; - π. Βασίλειος Θερμός

 


Πώς θα κάνουμε τον Χρόνο μας Καιρό;
Χρόνος είναι το φυσικό φαινόμενο. Καιρός είναι οι επιλογές μας που τοποθετούμε μέσα σ’ αυτόν.

π. Βασίλειος Θερμός*

 Μέσα στον κατακλυσμό των ευχών που ανταλλάξαμε για ‘καλή χρονιά’, ας επισημάνουμε και μια πτυχή που δεν αποτελεί καθόλου λεπτομέρεια.
Η εκκλησιαστική χρήση του όρου ‘καιρός’ είναι κατάφορτη από βαθύ νόημα. Εντελώς διαφορετική από τη σημερινή, κατά την οποία εκλαμβάνεται ως συνώνυμο του ‘χρόνου’. 
Ο Χριστός δηλώνει: «Δεν ήλθε ακόμη ο καιρός μου (η κατάλληλη στιγμή)» (κατά Ιωάννην, κεφ. 7, στίχοι 6 και 8).
Χρόνος είναι το φυσικό φαινόμενο. Καιρός είναι οι επιλογές μας που τοποθετούμε μέσα σ’ αυτόν. 
Ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει να πορευόμαστε στη ζωή «εξαργυρώνοντας τον καιρό» (προς Εφεσίους 5: 16).

Πέμπτη 30 Δεκεμβρίου 2021

Τι νόημα έχει μια ζωή που τελειώνει στον θάνατο;

 

sisaniou 234

Από το νέο βιβλίο "ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΡΑ" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εν Πλω

Δεν υπάρχει τίποτε που να είναι πιο σίγουρο στη ζωή́ μας από το ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε. Δεν κρατάμε τίποτε πιο σταθερά στα χεριά μας όσο τον θάνατό́ μας.

Για τίποτε άλλο δεν είμαστε τόσο βέβαιοι, όσο για το ότι θα πεθάνουμε. Και για τίποτε άλλο δεν είμαστε τόσο αβέβαιοι, όσο για την ώρα που θα έλθει. Και ξέρουμε όλοι μας ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένη ώρα.

Τι είναι ο θάνατος; Είναι η άρνηση της ζωής. Όταν ο Θεός είπε στον πρώτο άνθρωπο ότι τη μέρα που θα δοκιμάσει από́ τον καρπό αυτού του δέντρου θα πεθάνει, δεν τον απειλούσε.

Εσύ κι η μοναξιά...



Μάρως Βαμβουνάκη.Η σχέση σου με τη μοναξιά καθορίζει την ποιότητα των σχέσεων με τους άλλους. Εννοούμε με άλλους με τους οποίους δε «σκοτώνεις την ώρα σου», αλλά «ζεις την ώρα σου». Δεν περνάς τον καιρό σου , αλλά τον γεμίζεις. Η ώρα μου! Ο καιρός μου! Τι ωραίες λέξεις, τι νόημα!

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2021

Οι πειρασμοί των εορτών

 


Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ θὰ ἀξιωθοῦμε νὰ ζήσουμε τὸ μεγάλο καὶ κοσμοσωτήριο γεγονὸς τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ μας.

Ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μέρες τώρα μᾶς προετοιμάζει μὲ τὴ νηστεία, τὶς Ἀκολουθίες, τ᾿ ἀναγνώσματα, τὴ συμμετοχή μας στὰ ἱερὰ Mυστήρια. Ὅλα μ᾿ ἕνα σκοπό:
τὴν πνευματική μας ἀνύψωση, τὴ βαθύτερη καὶ οὐσιαστικότερη μετοχή μας στὸ μυστήριο τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως.

Καὶ ἐνῶ ὅλα μᾶς βοηθοῦν καὶ μᾶς ἀνεβάζουν, ὁ πόλεμος τοῦ πονηροῦ γίνεται ἐντονότερος. Δὲν σταματᾶ ὁ διάβολος νὰ μᾶς ἐνοχλεῖ, νὰ στήνει παγίδες, νὰ μᾶς δημιουργεῖ πειρασμοὺς τὶς ἅγιες αὐτὲς ἡμέρες.

Ενας Χριστός για τις ανάγκες μας...

 Παραμονές ενός  παιδιού που ήλθε πριν από 2.000 χρόνια για να φέρει ειρήνη και να μιλήσει για αγάπη και των εχθρών. Έρχεται ξανά ο… Χριστός σε μια εκκοσμικευμένη κοινωνία, με οικονομική κρίση, με δώρα, κίνηση και θόρυβο.

      Για τις ανάγκες μας. Παρουσιάζεται και ένας Χριστούλης, καημενούλης, φτωχούλης, σε μια σπηλιά με ζώα, λίγο στρουμπουλός και χαμογελαστός, όπως τον θέλει η Δύση. Είναι για τις ανάγκες μας. Για να περνάμε καλά και να μας τα φέρνει καλά, που είμαστε τόσο πολύ καλοί. Αυτή είναι η θρησκειοποίηση και της Ορθοδοξίας.Ο Χριστός της Βηθλεέμ δεν είναι για λύπηση ή για εκμετάλλευση. Δεν είναι της φαντασίας και του γλυκερού συναισθήματος, αλλά της αποκαλύψεως του Ευαγγελίου και του γνήσιου βιώματος. Δεν είναι του παραμυθιού, του εύκολου κηρύγματος και του φολκλορισμού. Η γέννηση του Χριστού είναι θεία επίσκεψη ειρήνης σε ένα ταραγμένο κόσμο, που τη συνειδητοποιούν οι γνήσια ταπεινοί, αγρυπνούντες, απλοί ποιμένες και οι αληθινά σοφοί μάγοι της Ανατολής ως προσκυνητές.

Τρίτη 28 Δεκεμβρίου 2021

Σοφές συμβουλές προς όλους…

 Î‘ποτέλεσμα εικόνας για αιμιλιανος σιμωνοπετριτης


Το να γνωρίζουμε την πονηρία των ανθρώπων, δηλαδή το κακό που κάνουν οι άλλοι, μικρό ή μεγάλο, μας αλλοιώνει την λογική, μας εξασθενίζει τις δυνάμεις μας, διότι δεν συμμαρτυρεί με τον Θεό. Τελικά έχουμε αδιαλείπτως έναν πειρασμό μπροστά μας.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να θέλουμε να μαθαίνουμε, να γνωρίζουμε τί κάνει ο άλλος. Αν έρθουν αν μου μιλήσουν για άλλους, θα τους κλείσω το στόμα ή θα σηκωθώ να φύγω. Και αν κάποιος έρθει να μου πει τον πόνο του, θα του πω, δεν έχεις Γέροντα; στον Γέροντά σου να μιλήσεις. Και αν μου απαντήσει ότι δεν έχει, θα του πω: Να βρεις! Εγώ δεν είμαι Πνευματικός… πήγαινε να βρεις έναν Πνευματικό που θα μπορεί να σε παρακολουθεί. Ξέφυγε δηλαδή εσύ την αμαρτία του άλλου. Όσο μένεις άτρωτος από τα κακά του άλλου, τον βοηθάς.

Η αγάπη


«Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλού, … ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν…΄ πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει» (Α΄ Κορ. 13:4, 5, 7)

Ο λόγος για την αγάπη είναι πάντοτε επίκαι­ρος. Ιδιαίτερα στην εγωκεντρική εποχή μας, που πέτρωσαν οι καρδιές και χάθηκαν τα ειλικρινή αισθήματα, και που λόγια πολλά δίχως αντίκρυ­σμα ζωής, στείρα ιδεολογήματα και νοσηροί συναι­σθηματισμοί διεκδικούν τη θέση της αγάπης.

Δευτέρα 27 Δεκεμβρίου 2021

Όταν εναποθέτω τα πάντα στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία



Ο Κύριος πήρε πάνω του όλες μας τις οδύνες και τις μέριμνες, και είπε ότι θα μας παράσχει καθετί που χρειαζόμαστε. Και παρόλα αυτά εμείς κρατιόμαστε τόσο σφιχτά από τις μέριμνές μας, που δεν αφήνουμε το νου και την καρδιά μας, τις οικογένειες και καθένα τριγύρω μας, να βρει ανάπαυση.

Δεν δημιούργησε ο Θεός τον πόνο.

 


 

Ο πόνος είναι ξένος προς το σχέδιο του Θεού και δεν δημιουργήθηκε από Αυτόν

Ότι ο Θεός δεν θέλει ουσιαστικά τον πόνο, τούτο φανερώνεται με σαφήνεια από το γεγονός ότι δεν τον δημιούργησε στην απαρχή της δημιουργίας και ούτε τον πρόσθεσε μεταγενέστερα σε αυτή. Είναι ξένος προς το θείο σχέδιο σε ό,τι αφορά τον άνθρωπο και τα υπόλοιπα όντα της δημιουργίας, όπως αυτό εκδηλώνεται από τις απαρχές του και στους αιώνες των αιώνων.

Ο καθολικά αγαθός χαρακτήρας και η απουσία του κακού από καθετί που δημιούργησε ο Θεός υπογραμμίζονται στο βιβλίο της Γενέσεως, τόσο για κάθε στάδιο της δημιουργίας: «Και είδεν ο Θεός ότι καλόν» (πρβλ. Γεν. 1, 4.8.10.12.18.21.25), όσο και στο τέλος αυτής για το σύνολό της. Με μια διατύπωση που επιμένει στο γεγονός ότι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός ήταν πολύ καλά: «Και είδεν ο Θεός τα πάντα όσα εποίησεν, και ιδού καλά λίαν» (Γεν. 1, 31).

Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2021

Θεέ μου, γιατί σε εγκατέλειψα;

 Αποτέλεσμα εικόνας για Θεέ μου, γιατί σε εγκατέλειψα;


Μπροστά στο φάσμα της γενικευμένης κρίσης που διερχόμαστε πνευματικής, οικονομικής, οικογενειακής, προσωπικών σχέσεων, έχουμε και την σοβαρότητα του φαινομένου στον άλλοτε πιστό άνθρωπο και την απομάκρυνσή του από το Θεό, σε μία υφιστάμενη πλέον κρίση σχέσεως του ανθρώπου με το Θεό Πατέρα και Δημιουργό μας

Σωστά μας είπαν, πως η ουσία της πνευματικής κρίσης είναι η απουσία νοήματος ζωής και ο εγκλωβισμός του ανθρώπου στο ευθύγραμμο παρόν, δηλαδή ο εγκλωβισμός του στο εγωκρατούμενο ένστικτο. Ένα παρόν δίχως μέλλον, χωρίς όραμα, καταδικασμένο στο ανιαρό και μονότονο.

Προσοχή την ψυχή μας!

 Αποτέλεσμα εικόνας για ακτιστη εκκλησια


Η ψυχή μας είναι εικόνα του Θεού, όταν όμως τη μολύνουμε με αμαρτία, τι κάνουμε τότε; Ρίχνουμε την εικόνα του Θεού στον βόρβορο. Ω ψυχή μας, πόσο σε καταφρονούμε!

Ω Θεέ, πώς υπομένεις τέτοια καταφρόνηση! Τιμούμε την εικόνα ενός βασιλιά ή άρχοντα και δεν τιμούμε την ψυχή μας στην οποία χάραξες Εσύ την εικόνα Σου. Τίποτε δεν είναι πολυτιμότερο της ψυχής, και όμως για μία εφήμερη απόλαυση ή για πρόσκαιρη τιμή ή γι’ απόκτηση λίγου πλούτου πωλούμε την ψυχή μας, τον πολύτιμο αυτό θησαυρό.

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2021

Ανούσια Χριστούγεννα...

Ὁ ἄνθρωπος κάνοντας κατάχρηση τῆς Θεόσδοτης ἐλευθερίας του ἄρχισε τήν τραγική ἱστορία τῆς πτώσης καί τῆς φθορᾶς. Ἐπιλέγοντας νά διακόψει τήν ἄμεση ἀγαπητική ἀναφορά στό Δημιουργό του, ἀναίρεσε τόν βαθύτερο σκοπό τῆς ὑπάρξεώς του πού εἶναι ἡ θέωση. Χωρίς τόν Θεό καί ἀκόμη περισσότερο ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος ξέπεσε σέ μία θλιβερή κατάσταση ἀπανθρωπισμοῦ καί ἀποκτηνώσεως.
Χάνοντας ὁ ἄνθρωπος τόν τρόπο τιμῆς τοῦ παραδείσου, αὐτοεξορίστηκε στην κόλαση τῆς ἀτιμίας μιᾶς ἀθεωμένης ζωῆς πού ἐξαντλεῖται στά ὅρια τῆς βιολογικῆς ἐπιβίωσης.
Ἀπό τήν πρώτη στιγμή ὁ Θεός δέν ἐγκατέλειψε τόν ἄνθρωπο στό ἔρεβος τῆς ἀπελπισίας, ἀλλά μέ πατρική ἀγάπη τόν στήριξε μέ τό ἀμυδρό μα ἐλπιδοφόρο φῶς τοῦ «πρωτευαγγελίου». Μέσα στό πτωτικό του κατάντημα ὁ ἄνθρωπος εἶχε γιά στήριγμα τήν θεϊκή ὑπόσχεση.
Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ, τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας ἔφθασε στήν κορύφωσή του καί «… ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ…» . Ὁ Ἴδιος ὁ Θεός Λόγος μέ μιά ἄφατη κίνηση ἀγαπητικῆς κενώσεως λαμβάνει σάρκα «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου» καί ὁ τέλειος Θεός γίνεται τέλειος ἄνθρωπος «ἵνα καί ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Ἔτσι «τά Θεῖα ἀνθρώπινα γίνεται, ἵνα τά ἀνθρώπινα θειότερα γένηται».
Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ ἀποδίδει στόν ἄνθρωπο τήν δυνατότητα τῆς θεώσεως.
Μέ τό μυστήριο τῆς Σαρκώσεως ἡ ἀνθρώπινη φύση εἰσάγεται σέ μιά νέα δυναμική πού ὑπερβαίνει τά γεγονότα τῆς πτώσης. Ἐνεργεῖται τό κατ’ ἐξοχήν θαῦμα τῆς θείας οἰκονομίας καί ἐγκαινιάζεται ὁ ἁγιοτριαδικός τρόπος ὑπάρξεως γιά τόν ἄνθρωπο.
Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νίκησε τήν μικρότητα καί τήν κακία τοῦ ἀποστάτη ἀνθρώπου.
Ἀπό τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ἀνέτειλε τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Χάριτος καί τῆς καταλλαγῆς.
Ὁ Θεός πού ἀποκαλύφθηκε ἐν Χριστῷ δεν εἶναι μιά ψυχρή σύλληψη τοῦ νοῦ, ἀλλά ζωντανός Θεός «ἐρχόμενος» πρός τόν ἄνθρωπο, «Θεός ἐγγύς» στά ἀνθρώπινα προβλήματα, ὄντως «Ἐμμανουήλ», δηλαδή ὁ Θεός ἀνάμεσά μας, ὅπως προέβλεπε ὁ Εὐαγγελιστής Προφήτης Ἠσαΐας.
Αὐτά ἀκριβῶς τά ὑπερφυέστατα γεγονότα τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας τιμᾶ μέσα στήν λειτουργική μνήμη Της ἡ Ἐκκλησία μέ τήν δεσποτική ἑορτή τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἀλλά δυστυχῶς ὁ περισσότερος κόσμος ἑορτάζει τά δικά του ἀνούσια καί ψευδεπίγραφα Χριστούγεννα στό ρυθμό τοῦ ξέφρενου καταναλωτισμοῦ. Στήν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας ὅμως, τά Χριστούγεννα δέν εἶναι αὐτή ἡ φαντασμαγορική φιέστα γιά παιδιά μέ ἔντονο τό μαγικό στοιχεῖο, ἀλλά μιά κορυφαία Δεσποτική ἑορτή μέ βαθύ πνευματικό περιεχόμενο. Καί ἄν θέλουμε νά εἴμαστε ἀληθινοί χριστιανοί δέν πρέπει νά παρασυρόμαστε ἀπό τόν κόσμο.
Προφητικά ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς προειδοποιεῖ: «Ἄς γιορτάσουμε, λοιπόν ὄχι μέ θορυβώδεις πανηγυρισμούς, ἀλλά ὅπως ἁρμόζει στόν Θεό, ὄχι κοσμικά, ἀλλά ξεπερνώντας τόν κόσμο, ὄχι μέ τό δικό μας ἀνθρώπινο τρόπο, ἀλλά μέ τόν τρόπο τοῦ Κυρίου μας, ὄχι γιά τήν ἀσθένεια, ἀλλά γιά τήν θεραπεία, ὄχι ἁπλά γιά τή δημιουργία, ἀλλά γιά τήν ἀναδημιουργία».
Πιστεύοντας συνειδητά στήν Σάρκωση τοῦ Λόγου πού συντελέστηκε ὡς ἱστορικό γεγονός καί μέγα θαῦμα τῆς Θείας Φιλανθρωπίας, ἔχουμε τήν βιωματική βεβαιότητα τῶν συνεπειῶν της στήν προσωπική μας ζωή καί τήν ζωή τοῦ κόσμου.
Μόνον ἔτσι τά Χριστούγεννα γίνονται πηγή ἀληθινῆς χαρᾶς καί ἐλπίδας γιά προσωπική καί κοινωνική μεταμόρφωση καί ὄχι μία δίχως οὐσιαστικό ἀντίκρυσμα ἐπέτειος τοῦ κοσμικοῦ ἑορτολογίου.
Μακάρι ὅλοι μας νά ζήσουμε καί νά βιώσουμε τό αὐθεντικό καί βαθύτερο νόημα τῶν Χριστουγέννων συναισθανόμενοι τίς εὐλογίες πού ἀπορρέουν ἀπό αὐτά.
Ἔτη πολλά, εὐλογημένα, ὑγιεινά καί εὐφρόσυνα μέ τή χάρη τοῦ νηπιάσαντος Κυρίου μας.
«Καλή καί εὐλογημένη Χρονιά!»
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί πολλῆς ἀγάπης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Ὁ ἄνθρωπος κάνοντας κατάχρηση τῆς Θεόσδοτης ἐλευθερίας του ἄρχισε τήν τραγική ἱστορία τῆς πτώσης καί τῆς φθορᾶς. Ἐπιλέγοντας νά διακόψει τήν ἄμεση ἀγαπητική ἀναφορά στό Δημιουργό του, ἀναίρεσε τόν βαθύτερο σκοπό τῆς ὑπάρξεώς του πού εἶναι ἡ θέωση. Χωρίς τόν Θεό καί ἀκόμη περισσότερο ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος ξέπεσε σέ μία θλιβερή κατάσταση ἀπανθρωπισμοῦ καί ἀποκτηνώσεως.Χάνοντας ὁ ἄνθρωπος τόν τρόπο τιμῆς τοῦ παραδείσου, αὐτοεξορίστηκε στην κόλαση τῆς ἀτιμίας μιᾶς ἀθεωμένης ζωῆς πού ἐξαντλεῖται στά ὅρια τῆς βιολογικῆς ἐπιβίωσης.Ἀπό τήν πρώτη στιγμή ὁ Θεός δέν ἐγκατέλειψε τόν ἄνθρωπο στό ἔρεβος τῆς ἀπελπισίας, ἀλλά μέ πατρική ἀγάπη τόν στήριξε μέ τό ἀμυδρό μα ἐλπιδοφόρο φῶς τοῦ «πρωτευαγγελίου». Μέσα στό πτωτικό του κατάντημα ὁ ἄνθρωπος εἶχε γιά στήριγμα τήν θεϊκή ὑπόσχεση.

Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ, τό μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας ἔφθασε στήν κορύφωσή του καί «… ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ…» . Ὁ Ἴδιος ὁ Θεός Λόγος μέ μιά ἄφατη κίνηση ἀγαπητικῆς κενώσεως λαμβάνει σάρκα «ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου» καί ὁ τέλειος Θεός γίνεται τέλειος ἄνθρωπος «ἵνα καί ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». Ἔτσι «τά Θεῖα ἀνθρώπινα γίνεται, ἵνα τά ἀνθρώπινα θειότερα γένηται».Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ ἀποδίδει στόν ἄνθρωπο τήν δυνατότητα τῆς θεώσεως.Μέ τό μυστήριο τῆς Σαρκώσεως ἡ ἀνθρώπινη φύση εἰσάγεται σέ μιά νέα δυναμική πού ὑπερβαίνει τά γεγονότα τῆς πτώσης. Ἐνεργεῖται τό κατ’ ἐξοχήν θαῦμα τῆς θείας οἰκονομίας καί ἐγκαινιάζεται ὁ ἁγιοτριαδικός τρόπος ὑπάρξεως γιά τόν ἄνθρωπο.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νίκησε τήν μικρότητα καί τήν κακία τοῦ ἀποστάτη ἀνθρώπου.Ἀπό τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ἀνέτειλε τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Χάριτος καί τῆς καταλλαγῆς.Ὁ Θεός πού ἀποκαλύφθηκε ἐν Χριστῷ δεν εἶναι μιά ψυχρή σύλληψη τοῦ νοῦ, ἀλλά ζωντανός Θεός «ἐρχόμενος» πρός τόν ἄνθρωπο, «Θεός ἐγγύς» στά ἀνθρώπινα προβλήματα, ὄντως «Ἐμμανουήλ», δηλαδή ὁ Θεός ἀνάμεσά μας, ὅπως προέβλεπε ὁ Εὐαγγελιστής Προφήτης Ἠσαΐας.Αὐτά ἀκριβῶς τά ὑπερφυέστατα γεγονότα τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας τιμᾶ μέσα στήν λειτουργική μνήμη Της ἡ Ἐκκλησία μέ τήν δεσποτική ἑορτή τῆς κατά σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἀλλά δυστυχῶς ὁ περισσότερος κόσμος ἑορτάζει τά δικά του ἀνούσια καί ψευδεπίγραφα Χριστούγεννα στό ρυθμό τοῦ ξέφρενου καταναλωτισμοῦ. Στήν συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας ὅμως, τά Χριστούγεννα δέν εἶναι αὐτή ἡ φαντασμαγορική φιέστα γιά παιδιά μέ ἔντονο τό μαγικό στοιχεῖο, ἀλλά μιά κορυφαία Δεσποτική ἑορτή μέ βαθύ πνευματικό περιεχόμενο. Καί ἄν θέλουμε νά εἴμαστε ἀληθινοί χριστιανοί δέν πρέπει νά παρασυρόμαστε ἀπό τόν κόσμο.Προφητικά ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς προειδοποιεῖ: «Ἄς γιορτάσουμε, λοιπόν ὄχι μέ θορυβώδεις πανηγυρισμούς, ἀλλά ὅπως ἁρμόζει στόν Θεό, ὄχι κοσμικά, ἀλλά ξεπερνώντας τόν κόσμο, ὄχι μέ τό δικό μας ἀνθρώπινο τρόπο, ἀλλά μέ τόν τρόπο τοῦ Κυρίου μας, ὄχι γιά τήν ἀσθένεια, ἀλλά γιά τήν θεραπεία, ὄχι ἁπλά γιά τή δημιουργία, ἀλλά γιά τήν ἀναδημιουργία».

Πιστεύοντας συνειδητά στήν Σάρκωση τοῦ Λόγου πού συντελέστηκε ὡς ἱστορικό γεγονός καί μέγα θαῦμα τῆς Θείας Φιλανθρωπίας, ἔχουμε τήν βιωματική βεβαιότητα τῶν συνεπειῶν της στήν προσωπική μας ζωή καί τήν ζωή τοῦ κόσμου.Μόνον ἔτσι τά Χριστούγεννα γίνονται πηγή ἀληθινῆς χαρᾶς καί ἐλπίδας γιά προσωπική καί κοινωνική μεταμόρφωση καί ὄχι μία δίχως οὐσιαστικό ἀντίκρυσμα ἐπέτειος τοῦ κοσμικοῦ ἑορτολογίου.Μακάρι ὅλοι μας νά ζήσουμε καί νά βιώσουμε τό αὐθεντικό καί βαθύτερο νόημα τῶν Χριστουγέννων συναισθανόμενοι τίς εὐλογίες πού ἀπορρέουν ἀπό αὐτά.

Ἔτη πολλά, εὐλογημένα, ὑγιεινά καί εὐφρόσυνα μέ τή χάρη τοῦ νηπιάσαντος Κυρίου μας.

«Καλή καί εὐλογημένη Χρονιά!»

Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί πολλῆς ἀγάπης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ο ΘΗΒΩΝ ΚΑΙ ΛΕΒΑΔΕΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

Χριστούγεννα: ένας ετήσιος σταθμός λύτρωσης για τον άνθρωπο

 

Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος Βλάχος

Οι πιστοί Χριστιανοί βιώνουν στην καρδιά τους την Γέννηση του Θεανθρώπου, ως προσωπική τους θέωση. Οι Πατέρες τόνισαν την αλήθεια ότι «αεί Χριστούγεννα εστί» και «αεί Πάσχα εστί» και «αεί Πεντηκοστή εστί».

Η εν Χριστώ ζωή, ως ενότητα του πιστού με τον Χριστό, είναι βίωση της ζωής του Χριστού. Επειδή όμως, ως πεπτωκότες, εύκολα ξεχνούμε και έχουμε ανάγκη πνευματικών σταθμών για μεγαλύτερη πνευματική εμβάθυνση, γι’ αυτό η Εκκλησία διένειμε τους απολυτρωτικούς σταθμούς του έργου του Χριστού σε ολόκληρο το χρόνο.

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2021

Ποια μεγαλύτερη χαρά μπορεί να υπάρχει στον κόσμο από την χαρά της ενανθρωπήσεως του Θεού; (Αρχ. Γεώργιος Καψάνης)

 

Σχετική εικόνα

*Χρόνια πολλά και ευλογημένα σε όλο τον κόσμο, με την ευχή και την ελπίδα η Γέννησή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να σημάνει την αρχή για μια καλύτερη ζωή γεμάτη αλήθεια και φως.

(†) Αρχ. Γεώργιος Καψάνης

~ Ὅταν οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι ἀνήγγειλαν στούς  ποιμένες τό γεγονός τῆς γεννήσεως τοῦ Κυρίου, τούς εἶπαν ὅτι «θά σᾶς εὐαγγελισθοῦμε ἕνα γεγονός τό ὁποῖον θά εἶναι μεγάλη χαρά γιά ἐσᾶς καί γιά ὅλο τόν κόσμο». «Παντί τῶ λαῶ». Καί ὅταν οἱ μάγοι εἶδον τόν ἀστέρα, πού ἐστάθη ἐπάνω ἀπό τό οἴκημα, πού εὑρίσκοντο ὁ Κύριος Ἰησοῦς καί ἡ Παναγία μας, κι αὐτοί ἐχάρησαν χαράν μεγάλην, διότι ηὕραν τόν ποθούμενον τόν ἀναμενόμενον, τόν ἐλπιζόμενον.

Ο λόγος των Χριστουγέννων

 


Επισκόπου Διοκλεία Κάλλιστου Ware

Η γέννηση του Χριστού στη Βηθλεέμ, λέγει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος, είναι το ευτυχέστερο γεγονός που θα μπορούσε ποτέ να συμβεί σε ολόκληρη την ιστορία του κόσμου. Δεν είναι παράλογο, λοιπόν, να προσδιορίζεται ως αιτία αυτού του υπερβολικά χαρμόσυνου γεγονότος κάτι που δεν θα μπορούσε και όντως, δε θα έπρεπε ποτέ να έχει συμβεί – δηλαδή, η ανθρώπινη αμαρτία;

Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2021

Το χριστουγεννιάτικο δένδρο και η σχέση του με τον κεντρικό πολυέλαιο στην Εκκλησία

 Τα έθιμα των Χριστουγέννων: το δέντρο, η φάτνη και η ανάμνηση από το  ανδριώτικο καραβάκι...

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

«Γιὰ τὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο λίγοι ξέρουν ὅτι δὲν εἶναι εὐρωπαϊκὸ ἀλλὰ ἑλληνικό, βυζαντινὸ ἔθιμο.

Ὑπάρχει ἕνα τροπάριο στὴν Προσκομιδὴ ποὺ μιλᾶ γιὰ τὸ δένδρον τῆς ζωῆς στὸν παράδεισο, ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

Οἱ βυζαντινοὶ ἔβαζαν μέσα στὴν Ἐκκλησία ἕνα δένδρο γιὰ νὰ δώσουν τὴν εἰκόνα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς τὸ δένδρον τῆς ζωῆς. …

Η επανεύρεση της χριστιανικής μας ταυτότητας μέσα από το Πνεύμα των Χριστουγέννων

 Ο Απ. Παύλος παραγγέλλει στους Χριστιανούς: «Το Πνεύμα μη σβέννυτε», δηλαδή, τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, μη τα σβήνετε και μη τα αχρηστεύετε) (Α΄ Θεσ. 5, 19-20). Καθώς πλησιάζει και φέτος η Μεγάλη Εορτή της Θείας Ενανθρωπήσεως του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού,  πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί φαίνεται να επαναλαμβάνουν μια τεράστια θεολογική παρέκκλιση.

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2021

Η ακολουθία των «Μεγάλων και Βασιλικών Ωρών» Γιατί λέγονται έτσι;

 

«Μεγάλες Ώρες» ονομάζονται οι ακολουθίες των ωρών όπως τελούνται σε τρείς διακεκριμένες ημέρες του λειτουργικού έτους, συγκεκριμένα την Μεγάλη Παρασκευή, την παραμονή των Χριστουγέννων και την παραμονή των Θεοφανείων.

Κατά βάση αποτελούν μία σταδιακή εξέλιξη των κανονικών ακολουθιών των ωρών των υπολοίπων ημερών του χρόνου, ωστόσο συγκρινόμενες με αυτές είναι μεγαλύτερες σε έκταση με εκλεκτό περιεχόμενο.

Αυτό που τις διαφοροποιεί ιδιαίτερα είναι η προσθήκη τριών ιδιομέλων και τριών αναγνωσμάτων, της Προφητείας, του Αποστόλου και του Ευαγγελίου, τα οποία αναφέρονται στην επικείμενη εορτή.

Όσον αφορά τη εορτή των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων, η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών τελείται, όπως επικράτησε στην πράξη, την παραμονή το πρωί ως μέρος του συνόλου των ακολουθιών, Όρθρος – Ώρες – Εσπερινός και Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου.

Ωστόσο υπάρχει διαφοροποίηση όταν η εορτή είναι Κυριακή ή Δευτέρα και η παραμονή είναι αντίστοιχα Σάββατο ή Κυριακή. Τότε η τέλεση των ακολουθιών των Μεγάλων Ωρών κατά το Τυπικό της Εκκλησίας μεταφέρεται την Παρασκευή μετά τον Όρθρο χωρίς όμως την τέλεση Θείας Λειτουργίας.

Η ακολουθία των Μεγάλων Ωρών δίνει την αφορμή και την ευκαιρία στους πιστούς να μετέχουν στα εορταζόμενα αυτά σημαντικά γεγονότα της θείας Οικονομίας, της Σταύρωσης, της Γέννησης και της Βάπτισης.

Η επιλογή συγκεκριμένων ψαλμών και βιβλικών αναγνωσμάτων στην κάθε γιορτή υπογραμμίζει ότι ο Χριστός είναι ο Σωτήρας που προφήτευσαν οι προφήτες, είναι η πραγμάτωση της υπόσχεσης του Θεού και η ενανθρώπιση του Υιού και Λόγου. Είναι η γέννηση, η βάπτιση και η σταύρωση του Χριστού για τη σωτηρία του ανθρώπου.

Τις άγιες ημέρες του δωδεκαημέρου που πλησιάζουν, από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Θεοφάνεια, έχουμε την ευκαιρία να συμμετέχουμε στις ακολουθίες των Μεγάλων Ωρών των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων.

Η συμμετοχή μας γενικά στις ιερές ακολουθίες είναι πολύ σημαντική για να μπορέσουμε εισχωρήσουμε στο νόημα των αγίων αυτών ημερών. Για τον λόγο αυτό η παρουσία μας στην Εκκλησία δεν πρέπει να είναι τυπική.

Οι ιερές ακολουθίες δεν είναι απλώς και μόνο μία ανάμνηση αυτών των γεγονότων, αλλά όταν συμμετέχουμε συνειδητά και με πίστη τότε βιώνουμε τα σπουδαία αυτά γεγονότα της θείας Οικονομίας.

Διακόνου Νικολάου Παπαντωνίου, θεολόγου

Τα Χριστούγεννα δεν είναι παραμύθι...

Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα… για την Φάτνη τον Ιωσήφ την Παναγίτσα και το Χριστούλη, τους Μάγους και τ΄ Αστέρι… Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν, ζεσταίνονται, μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων. Θυμόμαστε τα χρόνια που σαν παιδιά καρτερούσαμε τον ερχομό του μικρού Χριστού… που πάντα γεννάται… δεν γεννήθηκε ούτε θα γεννηθεί… Γεννάται. Ο ενεστώς… διαρκείας. Και εμείς ελπίζουμε πως αυτή η διάρκεια πάντα θα μας σκεπάζει, όπως οι γονείς μας όταν μετά το βραδινό παραμύθι σκέπαζαν τα ονείρατά μας και μας σταύρωναν για καληνύχτα.

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2021

Πως θα περάσουμε τα Χριστούγεννα?

 

Σὲ τρεῖς τέσσερεις ἡμέρες ἀδελφοί μου, θὰ γιορτάσουμε Χριστούγεννα. Ἔτσι τὸ σημερινό μας κήρυγμα θὰ τὸ ἀρχίσουμε μὲ μερικὲς ἐρωτήσεις.Ἀσφαλῶς ὅλοι σας βάλατε στὰ σπίτια σᾶς Χριστουγεννιάτικο δένδρο καὶ τὸ στολίσατε καὶ καλῶς κάματε. Τὸν Χριστὸ ὅμως Τὸν γνωρίσατε;Πολλοὶ ἀπὸ σᾶς στολίσατε καὶ τὰ μπαλκόνια καὶ τὶς ταράτσες, ἀκόμα καὶ τὰ φυσικὰ δένδρα ποὺ πιθανὸν νὰ εἴχατε στὶς μικρὲς αὐλές σας ἢ στὶς μεγάλες, τὰ στολίσατε μὲ πλῆθος ἀπὸ φῶτα καὶ λαμπάκια καὶ καλῶς κάνατε. Τὸν Χριστὸ ὅμως Τὸν γνωρίσατε;Καὶ δένδρα καὶ δῶρα ψωνίσατε καὶ τρόφιμα πολλά, καὶ μὲ γαλοπούλα καὶ μὲ κοτόπουλο καὶ μὲ ἀρνάκι καὶ γλυκὰ γιὰ ἕνα πλούσιο γιορταστικὸ Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Καλῶς κάνατε, καὶ μεῖς στὸ σπίτι μᾶς τὸ ἴδιο κάναμε. Τὸν Χριστὸ ὅμως Τὸν γνωρίσαμε;Ἀγαπᾶμε τὸν Χριστό, τὴν Παναγία μητέρα Του καὶ τοὺς Ἁγίους;Εἴμεθα ἕτοιμοι νὰ δώσουμε καὶ τὸ αἷμα μας γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ; Αὐτὸ τὸ πιστεύουμε, ναὶ ἢ ὄχι;Λέμε ὅτι λατρεύουμε τὸν Χριστό, σὰν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ Σωτήρα μας. Ἂν τὸ πιστεύουμε αὐτὸ τὸ πράγμα, μποροῦμε νὰ τὸ ἀποδείξουμε μὲ ἔργα καὶ πράξεις ποὺ ἰδιαιτέρως ἔχουμε τονίσει ἐπανειλημμένως καὶ τὰ ζητάει ὁ Θεὸς ὁ ἴδιος διὰ τῆς Ἁγίας Γραφῆς;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΩΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

 

Δεν υπάρχει ανώτερο πράγμα απ’ αυτό που λέγεται μετάνοια και εξομολόγηση. Αυτό το μυστήριο είναι η προσφορά της αγάπης του Θεού στον άνθρωπο. Μ’ αυτό τον τέλειο τρόπο απαλλάσεται ο άνθρωπος απ’ το κακό,

Πηγαίνομε, εξομολογούμαστε, αισθανόμαστε τη συνδιαλλαγή μετά του Θεού, έρχεται η χαρά μέσα μας, φεύγει η ενοχή.

Στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει αδιέξοδο

Το θαύμα της πίστεως

 Για να έχουν αποτέλεσμα οι προσευχές μας - ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE

Έχουμε δικαίωμα, αδελφοί μου, να παρακαλούμε τον Θεό να μας θεραπεύσει· να θεραπεύσει τις οποιεσδήποτε σωματικές αρρώστιες μας και την ψυχή μας από τις οποιεσδήποτε πληγές και αδυναμίες, από τα πάθη, από το χτικιό της αμαρτίας.

Μπορεί όμως κάποιος από μας, καθώς ζητάει τη θεραπεία του, να φθάνει στο σημείο –επειδή δεν απαντά ο ουρανός, επειδή δεν απαντά ο Θεός, επειδή τα πράγματα δείχνουν ότι δεν προσέχει ο Θεός– να βγάζει τέτοιο συμπέρασμα: «Δεν ακούει ο Θεός. Δεν με δέχεται· με απορρίπτει. Μπορεί σε άλλους να το έκανε το θαύμα, αλλά σε μένα δεν θα το κάνει». Ή ακόμη χειρότερα –γιατί είναι πολύ κρίσιμες αυτές οι ώρες– μπορεί να μπαίνει μέσα στην ψυχή του η αμφιβολία: «Μήπως έγινε ποτέ κάποιο θαύμα; Μπορεί να διαβάσαμε, και να μας είπαν ότι κάποτε έγιναν θαύματα, όχι μόνο από τον ίδιο τον Κύριο, αλλά και από τους αποστόλους του και από τους αγίους· μήπως όμως δεν έγιναν, παρά μόνο γράφονται και λέγονται;» Αυτό, όπως είπα, είναι ακόμη χειρότερο. Διότι όχι απλώς πείθεται κανείς ότι δεν υπάρχει για τον εαυτό του καμιά θεραπεία ούτε σωτηρία, αλλά γενικότερα φεύγει η πίστη που έχει μέσα του.

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2021

Αυτές είναι οι φωτογραφίες που κέρδισαν στον διαγωνισμό του National Geographic

 Για πάνω από 120 χρόνια, το National Geographic φέρνει τον κόσμο στο σπίτι σας.

Μέσα από το περιοδικό, το τηλεοπτικό κανάλι και το διαδίκτυο μας φέρνει πιο κοντά στα ωραιότερα και πιο παράξενα μέρη του κόσμου. Κάθε μήνα στις γυαλιστερές σελίδες του περιοδικού δημοσιεύονται μερικές από τις καλύτερες φωτογραφίες του κόσμου!

Κάθε χρόνο το National Geographic διοργανώνει ένα διαγωνισμό φωτογραφίας για ερασιτέχνες αλλά και για φωτογράφους που δεν εργάζονται στον οργανισμό. Έναν διαγωνισμό που προσφέρει την ευκαιρία σε φωτογράφους από όλο τον κόσμο να παρουσιάσουν τον έργο τους.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν, όπως φαντάζεστε, κόβουν κυριολεκτικά την ανάσα!

Ο μεγάλος νικητής! “Καβαλάρης του Χειμώνα» του Anthony Lau (Μογγολία)

 

Οι αμφιβολίες για την πίστη μας (Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

 


Αμφιβολίες γύρω από το Θεό και την πίστη έχουν κάποτε-κάποτε σχεδόν όλοι. Μπορούν, ωστόσο, να τις διώξουν εύκολα με σκέψεις αντιρρητικές, που επιβεβαιώνουν την αλήθεια της θείας αποκαλύψεως για τον κόσμο και τον άνθρωπο: η τάξη και αρμονία του σύμπαντος, το θαύμα της ζωής, όλα τα άλλα υπερφυσικά και εξαίσια θαύματα του Κυρίου και των αγίων Του, πάνω απ’ όλα όμως η μαρτυρία της συνειδήσεως των καλοπροαίρετων και αγνών ψυχών.

Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2021

Περί λογισμών

Από τους πονηρούς λογισμούς πού πολεμούν τον άνθρωπο, τρεις είναι οι πιο σκληροί: της απιστίας, της βλασφημίας και της πορνείας.

Για να κοπάσει αυτός ο πόλεμος, πρέπει πρώτα να γνωρίζεις πότε αμαρτάνεις και πότε όχι:
Δεν αμαρτάνεις όταν ο νους, η βούλησις, δεν συγκατατίθεται στους λογισμούς, πολύ περισσότερο όταν τους αποστρέφεσαι η τους περιφρονεί.

Εγωϊσμός - Ταπείνωση. Του Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου

 

(Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)

Εγωϊσμός – Ταπείνωση

Η αυτοεκτίμηση που βλάπτει την ψυχή…

Προσέχετε τον εαυτό σας. Η πρόοδος στην πνευματική ζωή διακρίνεται με την ολοένα και περισσότερη συναίσθησι της μηδαμινότητός μας. Ενώ όσο αυξάνει η εκτίμησις του εαυτού μας σε κάτι, τόσο βαδίζουμε στην καταστροφή. Ο εχθρός θα το εκμεταλλευθή αυτό. Θα πλησιάση και θα επιχειρήση να πετάξη κανένα πετραδάκι στον δρόμο μας για να σκοντάψουμε. Μια ψυχή που δίνει στον εαυτό της αξία, μοιάζει με τον κόρακα του Αισώπου που ακούγοντας τις κολακείες της αλεπούς για την «ωραία» του φωνή, άνοιξε το στόμα και του έπεσε το τυρί…».

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2021

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 19-12-2021 (Πρό των Χριστουγέννων)

 


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Εβραίους (ια΄ 9-10, 24-26, 32-40)

Ἀδελφοί,
(9-10) Πίστει παρῴκησεν Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.
(24-26) Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν.


(32-40) Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς.
Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.


Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Ἀδελφοί,
(9-10) Μὲ τὴν πίστιν κατῴκησε ὁ Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας σὰν ξένος σὲ μιὰ ξένη χώρα, ζῶν σὲ σκηνές, μαζὶ μὲ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, οἱ ὁποῖοι ἦσαν συγκληρονόμοι τῆς ἰδίας ὑποσχέσεως, διότι ἐπερίμενε τὴν πόλιν, ἡ ὁποία εἶχε στερεὰ θεμέλια καὶ τῆς ὁποίας ἀρχιτέκτων καὶ δημιουργὸς εἶναι ὁ Θεός.
(24-26) Μὲ τὴν πίστιν ὁ Μωϋσῆς, ὅταν ἐμεγάλωσε, ἀρνήθηκε νὰ ὀνομάζεται υἱὸς τῆς θυγατρὸς τοῦ Φαραώ, διότι ἐπροτίμησε μᾶλλον νὰ ὑποφέρῃ μαζὶ μὲ τὸν λαὸν τοῦ Θεοῦ παρὰ νὰ ἔχῃ τὴν πρόσκαιρη ἀπόλαυση ἁμαρτωλῶν πραγμάτων. Ἐθεώρησε μεγαλύτερον πλοῦτον ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τῆς Αἰγύπτου τὸν ἐξευτελισμὸν τοῦ Χριστοῦ, καθ’ ὅσον ἀπέβλεπε εἰς τὴν ἀνταπόδοσιν.
(32-40) Καὶ τί ἀκόμη νὰ πῶ; Δὲν μοῦ ἐπιτρέπει ὁ χρόνος νὰ σᾶς διηγηθῶ διὰ τὸν Γεδεών, τὸν Βαράκ, τὸν Σαμψών, τὸν Ἰεφθάε, τὸν Δαυΐδ καὶ Σαμουὴλ καὶ τοὺς προφήτας, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν πίστιν ἀνέτρεψαν βασίλεια, ἔκαναν ἔργα δικαιοσύνης, ἐπέτυχαν τὴν πραγματοποίησιν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβησαν τὴν δύναμιν φωτιᾶς, διέφυγαν τὴν σφαγήν, ἔγιναν ἀπὸ ἀδύνατοι δυνατοί, ἔγιναν ἰσχυροὶ σὲ καιρὸν πολέμου, ἔτρεψαν εἰς φυγὴν παρατάξεις τῶν ἐχθρῶν. Γυναῖκες ἔλαβαν τοὺς νεκρούς των δι’ ἀναστάσεως, ἄλλοι δὲ ἐβασανίσθησαν καὶ δὲν ἐδέχθησαν νὰ ἀφεθοῦν ἐλεύθεροι, διὰ νὰ ἐπιτύχουν μίαν ἄλλην καλυτέραν ἀνάστασιν. Ἄλλοι ἐδοκιμάσθησαν μὲ ἐμπαιγμοὺς καὶ μαστίγωσιν, ἀκόμη δὲ καὶ μὲ δεσμὰ καὶ φυλακήν. Ἐλιθοβολήθησαν, ἐπριονίσθησαν, ὑπέστησαν πολλὰς δοκιμασίας, ἐθανατώθησαν μὲ μάχαιραν, περιπλανῶντο φοροῦντες δέρματα προβάτων καὶ δέρματα αἰγῶν, ἐστεροῦντο, ὑπέφεραν θλίψεις καὶ κακουχίας, (ἄνθρωποι διὰ τοὺς ὁποίους δὲν ἦτο ἄξιος ὁ κόσμος), ἐπλανῶντο σὲ ἐρήμους καὶ σὲ βουνὰ, σὲ σπήλαια καὶ σὲ τρύπες τῆς γῆς.
Ὅλοι αὐτοί, ἂν καὶ εἶχαν καλὴν μαρτυρίαν διὰ τὴν πίστιν τους, δὲν ἔλαβαν ὅ,τι εἶχε ὑποσχεθεῖ ὁ Θεός, διότι εἶχε ὁ Θεὸς προβλέψει κάτι καλύτερον ἀναφορικῶς μ’ ἐμᾶς διὰ νὰ μὴ φθάσουν ἐκεῖνοι εἰς τὴν τελειότητα χωρὶς ἐμᾶς.


ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Κατά Ματθαίον (α΄1-25)
Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυῒδ, υἱοῦ Ἀβραάμ.
Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ, Ἰούδας δὲ ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἐκ τῆς Θάμαρ, Φαρὲς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐσρώμ, Ἐσρὼμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀράμ, Ἀρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμιναδάβ, Ἀμιναδὰβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, Ναασσὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Σαλμών, Σαλμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἐκ τῆς Ραχάβ, Βοὸζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὠβὴδ ἐκ τῆς Ρούθ, Ὠβὴδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεσσαί, Ἰεσσαὶ δὲ ἐγέννησε τὸν Δαυῒδ τὸν βασιλέα. Δαυῒδ δὲ ὁ βασιλεὺς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἐκ τῆς τοῦ Οὐρίου, Σολομὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, Ροβοὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιά, Ἀβιὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀσά, Ἀσὰ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσαφάτ, Ἰωσαφὰτ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωράμ, Ἰωρὰμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ὀζίαν, Ὀζίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ, Ἰωάθαμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἄχαζ, Ἄχαζ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐζεκίαν, Ἐζεκίας δὲ ἐγέννησε τὸν Μανασσῆ, Μανασσῆς δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀμών, Ἀμὼν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσίαν, Ἰωσίας δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος.
Μετὰ δὲ τὴν μετοικεσίαν Βαβυλῶνος Ἰεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, Σαλαθιὴλ δὲ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ, Ζοροβάβελ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀβιούδ, Ἀβιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιακείμ, Ἐλιακεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀζώρ, Ἀζὼρ δὲ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, Σαδὼκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἀχείμ, Ἀχεὶμ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλιούδ, Ἐλιοὺδ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἐλεάζαρ, Ἐλεάζαρ δὲ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, Ματθὰν δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα Μαρίας, ἐξ ἧς ἐγεννήθη Ἰησοῦς ὁ λεγόμενος Χριστός.
Πᾶσαι οὖν αἱ γενεαὶ ἀπὸ Ἀβραάμ ἕως Δαυῒδ γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ Δαυῒδ ἕως τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος γενεαὶ δεκατέσσαρες, καὶ ἀπὸ τῆς μετοικεσίας Βαβυλῶνος ἕως τοῦ Χριστοῦ γενεαὶ δεκατέσσαρες.
Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. Μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ Ἰωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος Ἁγίου. Ἰωσὴφ δὲ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς, δίκαιος ὢν καὶ μὴ θέλων αὐτὴν παραδειγματίσαι, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. Ταῦτα δὲ αὐτοῦ ἐνθυμηθέντος ἰδοὺ ἄγγελος Κυρίου κατ᾿ ὄναρ ἐφάνη αὐτῷ λέγων· Ἰωσὴφ υἱὸς Δαυῒδ, μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν Μαριὰμ τὴν γυναῖκά σου· τὸ γὰρ ἐν αὐτῇ γεννηθὲν ἐκ Πνεύματός ἐστιν Ἁγίου. Τέξεται δὲ υἱὸν καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.
Τοῦτο δὲ ὅλον γέγονεν ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν ὑπὸ τοῦ Κυρίου διὰ τοῦ προφήτου λέγοντος· Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός.
Διεγερθεὶς δὲ ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ὕπνου ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου καὶ παρέλαβε τὴν γυναῖκα αὐτοῦ, καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν.

Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Βιβλίο τῆς ἱστορίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Δαυὶδ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἀβραάμ.
Ὁ Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, ὁ Ἰσαὰκ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, ὁ Ἰακὼβ ἐγέννησε τὸν Ἰούδα καὶ τοὺς ἀδεφλούς του, ὁ Ἰούδας ἐγέννησε τὸν Φαρὲς καὶ τὸν Ζαρὰ ἀπὸ τὴν Θαμάρ, ὁ Φαρὲς ἐγέννησε τὸν Ἐσρώμ, ὁ Ἐσρὼμ ἐγέννησε τὸν Ἀράμ, ὁ Ἀρὰμ ἐγέννησε τὸν Ἀμιναδάβ, ὁ Ἀμιναδὰβ ἐγέννησε τὸν Ναασσών, ὁ Ναασσὼν ἐγέννησε τὸν Σαλμών, ὁ Σαλμὼν ἐγέννησε τὸν Βοὸζ ἀπὸ τὴν Ραχάβ, ὁ Βοὸζ ἐγέννησε τὸν Ὠβήδ ἀπὸ τὴν Ρούθ, ὁ Ὠβὴδ ἐγέννησε τὸν Ἰεσσαί, ὁ Ἰεσσαὶ ἐγέννησε τὸν Δαυΐδ τὸν βασιλέα.
Ὁ Δαυὶδ ὁ βασιλεύς ἐγέννησε τὸν Σολομῶντα ἀπὸ τὴν σύζυγον τοῦ Οὐρία, ὁ Σολομὼν ἐγέννησε τὸν Ροβοάμ, ὁ Ροβοὰμ ἐγέννησε τὸν Ἀβιά, ὁ Ἀβιὰ ἐγέννησε τὸν Ἀσά, ὁ Ἀσὰ ἐγέννησε τὸν Ἰωσαφάτ, ὁ Ἰωσαφὰτ ἐγέννησε τὸν Ἰωράμ, ὁ Ἰωρὰμ ἐγέννησε τὸν Ὀζιάν, ὁ Ὀζίας ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ, ὁ Ἰωάθαμ ἐγέννησε τὸν Ἄχαζ, ὁ Ἄχαζ ἐγέννησε τὸν Ἐζεκίαν, ὁ Ἐζεκίας ἐγέννησε τὸν Μανασσῆν, ὁ Μανασσῆς ἐγέννησε τὸν Ἀμών, ὁ Ἀμὼν ἐγέννησε τὸν Ἰωσίαν, ὁ Ἰωσίας ἐγέννησε τὸν Ἰεχονίαν καὶ τοὺς ἀδελφούς του κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς αἰχμαλωσίας εἰς τὴν Βαβυλῶνα.
Μετὰ δὲ τὴν αἰχμαλωσίαν εἰς τὴν Βαβυλῶνα ὁ Ἰεχονίας ἐγέννησε τὸν Σαλαθιήλ, ὁ Σαλαθιὴλ ἐγέννησε τὸν Ζοροβάβελ, ὁ Ζοροβάβελ ἐγέννησε τὸν Ἀβιούδ, ὁ Ἀβιοὺδ ἐγέννησε τὸν Ἐλιακείμ, ὁ Ἐλιακεὶμ ἐγέννησε τὸν Ἀζώρ, ὁ Ἀζὼρ ἐγέννησε τὸν Σαδώκ, ὁ Σαδὼκ ἐγέννησε τὸν Ἀχείμ, ὁ Ἀχεὶμ ἐγέννησε τὸν Ἐλιούδ, ὁ Ἐλιοὺδ ἐγέννησε τὸν Ἐλεάζαρ, ὁ Ἐλεάζαρ ἐγέννησε τὸν Ματθάν, ὁ Ματθὰν ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, ὁ Ἰακὼβ ἐγέννησε τὸν Ἰωσήφ, τὸν ἄνδρα τῆς Μαρίας, ἀπὸ τὴν ὁποίαν ἐγεννήθη ὁ Ἰησοῦς, ὁ ὁποίος λέγεται Χριστός.
Ὅλαι λοιπὸν αἱ γενεαὶ ἀπὸ τοῦ Ἀβραὰμ μέχρι τοῦ Δαυΐδ εἶναι γενεαὶ δεκατέσσερις καὶ ἀπὸ τοῦ Δαυΐδ μέχρι τῆς αἰχμαλωσίας εἰς τὴν Βαβυλῶνα εἶναι γενεαὶ δεκατέσσερις καὶ ἀπὸ τῆς αἰχμαλωσίας εἰς τὴν Βαβυλῶνα μέχρι τοῦ Χριστοῦ εἶναι γενεαὶ δεκατέσσερις. Τοῦ δὲ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις ἔγινε κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπον. Ἀφοῦ ἡ μητέρα του Μαρία ἀρραβωνιάσθηκε μὲ τὸν Ἰωσήφ, ἔμεινε ἔγκυος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου πρὶν νὰ συνευρεθοῦν. Ὁ ἄνδρας της, ὁ Ἰωσήφ, ἐπειδὴ ἦτο δίκαιος καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὴν ἐκθέσῃ, ἐσκέφθηκε νὰ τὴν διώξῃ κρυφά. Καὶ ἐνῷ ἔτσι ἐσκέπτετο, ἄγγελος τοῦ Κυρίου τοῦ παρουσιάσθηκε εἰς τὸ ὄνειρόν του καὶ τοῦ εἶπε, «Ἰωσήφ, υἱὲ τοῦ Δαυΐδ, μὴ φοβηθῇς νὰ πάρῃς μαζί σου τὴν Μαριάμ, τὴν γυναῖκα σου, διότι ἐκεῖνο ποὺ ἐγεννήθηκε μέσα της προέρχεται ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον. Θὰ γεννήσῃ δὲ υἱὸν, τὸν ὁποῖον θὰ ὀνομάσῃς Ἰησοῦν, διότι αὐτὸς θὰ σώσῃ τὸν λαόν του ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας του».
Ὅλα αὐτὰ ἔγιναν διὰ νὰ ἐκπληρωθῇ ἐκεῖνο, τὸ ὁποῖον ἐλέχθη ἀπὸ τὸν Κύριον διὰ τοῦ προφήτου, «Ἰδοὺ ἡ παρθένος θὰ συλλάβη καὶ θὰ γεννήσῃ υἱὸν καὶ θὰ τὸν ὀνομάσουν Ἐμμανουήλ», τὸ ὁποῖον μεταφραζόμενον σημαίνει, «Μαζί μας εἶναι ὁ Θεός».
Ὅταν ὁ Ἰωσὴφ ἐξύπνησε, ἔκανε ὅπως τὸν διέταξε ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου, ἐπῆρε δηλαδὴ τὴν γυναῖκα του μαζί του· καὶ δὲν εἶχε καμίαν σχέσιν μαζί της μέχρις ὅτου ἐγέννησε τὸν υἱόν της τὸν πρωτότοκον καὶ τὸν ὠνόμασεν Ἰησοῦ.

Σχόλια στη σημερινή Θεία Λειτουργία

 

Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης

Η Θεία Λειτουργία, παρά τη στερεότυπη επανάληψή της τις Κυριακές, κατά τις οποίες συνήθως τελείται, έχει μια μοναδικότητα: Είναι το πνευματικό «συσσίτιο», που διοργανώνει η Εκκλησία, κατ’ εντολήν του Ιδρυτού της («τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν», Λουκ κδ 19), για να μας προσφέρει μέσα σε μια ατμόσφαιρα κοινής προσευχής ως «γεύμα» το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου. Γι’ αυτό και ο τακτικός εκκλησιασμός αποτελεί βασική θρησκευτική υποχρέωσηκάθε ενσυνείδητου πιστού. Πρέπει μάλιστα όσοι αισθάνονται την ανάγκη να προσέλθουν στη σχετική «συνεστίαση» της Εκκλησίας να μην περιορίζονται απλώς στη μέθεξη της κοινής προσευχής, αλλά να μετέχουν, όπως πρέπει,και της Τραπέζης της Θείας Ευχαριστίας, διότι μόνον έτσι αποκτάται ζωντανή προσωπική κοινωνία  του πιστού με τον Χριστό. Το υπογράμμισε αυτό ο Ιδιος ο Κύριος, που μας παρέδωσε το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας ως ανάμνηση του Εκουσίου Πάθους Του, όταν έλεγε ότι «ο τρώγων μου την σάρκα και πίνων μου τα αίμα εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ».

Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2021

Η συγκλονιστική απλότητα του σπηλαίου...



Οὐσία τῶν Χριστουγέννων εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἡ συγκατάβασις τῆς θείας ἀγάπης, ἡ θυσία τοῦ Θεοῦ, ὁ πλοῦτος τῆς συγκαταβάσεως τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιά µᾶς.Θεὸς δὲν σηµαίνει κυβερνήτης ποὺ κάθεται ψηλὰ στὰ σύννεφα ἀδιάφορος, ὅπως τὸν εἰκόνιζαν µερικοὶ ἀρχαῖοι λαοί, ἀλλὰ σηµαίνει Ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἔρχεται γιά µᾶς, ἔρχεται κοντὰ στὸ πλάσµα Του, γιὰ νὰ τὸ ἁρπάξει στὴν ἀγκαλιά Του, νὰ τὸ πάρει στοὺς ὤµους Του, νὰ λυτρώσει τὸ ἀπολωλός, νὰ τὸ πάρει κοντά Του, νὰ τὸ βάλει σὲ µιὰ νέα ζωή, νὰ τοῦ φτιάξει µία καινούρια κατάσταση χάριτος, ἀγάπης, ἑνότητος µὲ τὸν Θεό.

Δεν υπάρχει καλύτερος γιατρός από Αυτόν!

 

 Ο ΨΥΧΟΣΩΣΤΗΣ ΜΟΥ!

*Ένα καταπληκτικό κείμενο για την μετάνοια… Ο Ιησούς Χριστός μας καλεί κοντά Του για να μας θεραπεύσει και είναι η μόνη ελπίδα που δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ!

~ Όταν πήρα την απόφαση να οδηγηθώ στο Χριστό και στην Εκκλησία Του ήταν γιατί ένιωθα ότι η ψυχή μου νοσούσε τόσο πολύ που είχα φτάσει στο σημείο μηδέν!

Αν δε γινόταν κάτι δραστικό είτε θα τρελαινόμουν είτε θα έκανα ανεπανόρθωτο κακό στον εαυτό μου ή στους άλλους… χρόνια τη σκεφτόμουν αυτή τη στιγμή και αυτή τη λύση, το Χριστό, αλλά όλο με νικούσαν οι κακοί λογισμοί και το ανέβαλλα… ακόμα και την τελευταία στιγμή, ενώ περίμενα να έρθει η σειρά μου να εξομολογηθώ μου ήρθε ο λογισμός ‘ τί δουλειά έχεις εσύ με τους παπάδες; γιατί δεν πας σε έναν ψυχίατρο;’

Πέμπτη 16 Δεκεμβρίου 2021

Τι σημαίνει μετάνοια;

 


Μετάνοια σημαίνει ανανέωσις του βαπτίσματος.

Μετάνοια σημαίνει συμφωνία με τον Θεό για νέα ζωή.
Μετανοών σημαίνει αγοραστής της ταπεινώσεως.
Μετάνοια σημαίνει μόνιμος αποκλεισμός κάθε σωματικής παρηγορίας.
Μετάνοια σημαίνει σκέψις αυτοκατακρίσεως, αμεριμνησία για όλα τα άλλα και μέριμνα για την σωτηρία του εαυτού μας.

Το Μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου – Γιατί τελούμε το Ευχέλαιο



*Το μυστήριο του Ιερού Ευχελαίου τελείται στους Ιερούς ναούς την «μικρή» Τεσσαρακοστή των Χριστουγέννων και την Μεγάλη Τεσσαρακοστή του Πάσχα.
Ένα από τα διαδεδομένα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, που δεν ανήκει στην κατηγορία των υποχρεωτικών(εκείνων δηλ. που πρέπει οπωσδήποτε να συμμετάσχει ο πιστός εάν πραγματικά επιθυμεί την σωτηρία του Βάπτισμα, Χρίσμα. Εξομολόγηση, Θεία Ευχαριστία) είναι το Ευχέλαιο του οποίου το κύριο συστατικό είναι το έλαιο, το λάδι.
Το λάδι ως υλικό χρησιμοποιήθηκε από τα πανάρχαια χρόνια ποικιλότροπα. Μ΄ αυτό εχρίοντο οι Βασιλείς και οι αυτοκράτορες πριν αναλάβουν τα καθήκοντα τους. Ακόμα θεράπευαν οι πρόγονοι μας πληγές και διάφορες παθήσεις. Ας θυμηθούμε τον καλό Σαμαρείτη ο οποίος άλειψε τις πληγές του τραυματισμένου με κρασί και λάδι.
Αυτός είναι ο λόγος που όταν τελούμε το Ευχέλαιο βάζουμε στο κανδήλι κρασί και λάδι και όχι νερό ως συνήθως.

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2021

Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα…

Πες μας μπαμπά για τα Χριστούγεννα…για την Φάτνη, τον Ιωσήφ, την Παναγίτσα και το Χριστούλη, τους Μάγους και τ’ Αστέρι… Πάντα αυτές τις μέρες οι ψυχές μας γλυκαίνουν, ζεσταίνονται, μετράνε αντίστροφα ως το ξημέρωμα των Χριστουγέννων.

Θυμόμαστε τα χρόνια που σαν παιδιά καρτερούσαμε τον ερχομό του μικρού Χριστού… που πάντα Γεννάται… δεν γεννήθηκε ούτε θα γεννηθεί… Γεννάται. Ο ενεστώς… διαρκείας. Και εμείς ελπίζουμε πως αυτή η διάρκεια πάντα θα μας σκεπάζει, όπως οι γονείς μας όταν μετά το βραδινό παραμύθι σκέπαζαν τα ονείρατα μας και μας σταύρωναν για καληνύχτα.

ΟΛΙΓΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ



Η διαστρέβλωση του νοήματος των Χριστουγέννων (π.χ. από την εμπορευματοποίηση της εορτής) από τους ίδιους τους χριστιανούς συνήθως, αποτελεί ένα τραγικό αδιάκοπα επιβεβαιούμενο γεγονός πολλών χρόνων, και μάλιστα από ό,τι φαίνεται θα επιβεβαιώνεται και στα μετέπειτα χρόνια. Κι αυτό γιατί δύσκολα αλλάζουμε οι άνθρωποι, έστω και μετά Χριστόν, κάτι που πολύ καθαρά εξέφρασε ο Κύριος, ιδίως με την προτροπή Του «μή φοβοῦ τό μικρόν ποίμνιον». Οι χριστιανοί, οι αληθινοί και άγιοι, σε κάθε εποχή είναι μάλλον πολύ λίγοι. Υπάρχουν, αλλά δεν τους βρίσκεις στο «σωρό».

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2021

Βοηθός Εξομολόγησης


Πολλοί προσερχόμενοι στην εξομολόγηση, δεν γνωρίζουμε πολλά πράγματα ή δεν έχουμε κάτι να πούμε και φέρνουμε σαν δικαιολογία την αδύναμη μνήμη μας. Γι’ αυτό και ζητάμε από τον ιερέα να μας βοηθήσει.
Όπως λέει και ο π. Αλέξανδρος Ελτσιανίνωφ, «η αδύναμη μνήμη και η ξεχασιά δεν αποτελεί πάντα δικαιολογία. Μπορεί να προέρχεται από έλλειψη σοβαρότητος απέναντι στην αμαρτία, από την πώρωσή μας. Η αμαρτία που βαραίνει τη συνείδησή μας δεν θα ξεχαστεί».
Είναι απαραίτητο πριν προσέλθουμε στον πνευματικό, να καθίσουμε σ’ ένα ήσυχο μέρος, να προσευχηθούμε θερμά στον Θεό να μας δώσει αληθινή μετάνοια να φωτίσει τα κρυπτά των καρδιών μας και να κάνουμε μια όσο το δυνατόν τίμια βυθοσκόπηση.

Ποιὸς ἀγαπάει ἀληθινὰ σήμερα; Βουλγαράκης Ἠλίας

 


Συνέντευξη μὲ τὸν Καθηγητὴ κ. Ἠλία Βουλγαράκη


ΕΡΩΤΗΣΗ: Πολὺ συχνὰ χρησιμοποιοῦμε τὴ λέξη ἀγάπη στὴν καθημερινή μας ζωή. Τί ἀκριβῶς ἐννοοῦμε;


ΒΟΥΛΓΑΡΑΚΗΣ:
 Δὲν μπορεῖ κανεὶς ν\’ ἀπαντήσει εὔκολα στὸ ἐρώτημά σας, γιατί δὲν νομίζω ὅτι ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῶν ἀνθρώπων ὑπάρχει ἕνας ἑνιαῖος τρόπος ποὺ ἀντιλαμβάνονται τὴν ἀγάπη. Βλέπουμε συχνὰ νὰ χρησιμοποιεῖται ἡ λέξη μὲ τόσο διαφορετικὰ νοήματα. Ἀπὸ τὸ «κάνω ἀγάπη» ποὺ μπορεῖ νὰ δηλώνει ἀκόμη καὶ μία ἀνέραστη σωματικὴ ἐπαφή, ὥς τὴν ἀγάπη σὰν βαθειὰ κοινωνία ἑνὸς ζευγαριοῦ γερόντων, ἀπὸ τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει κίνητρο τὸ συμφέρον, ἔστω κι ἂν δὲν τὸ συνειδητοποιοῦμε, ὥς τὴν ἀγάπη ποὺ εἶναι ὁλοκληρωτικὴ ἀφοσίωση, ἀπὸ τὴν ἀγάπη στὸ Θεὸ γιὰ νὰ εἰσπράξουμε μία ἐλπίζομενη ἀνταπόδοση, ὥς τὴν ἀγάπη ποὺ εἶναι ἕνα καθολικὸ δόσιμο τοῦ ἑαυτοῦ μας σ\’ Αὐτόν, ὑπάρχει τεράστια διαφορά. Συνήθως οἱ ἄνθρωποι συλλογιοῦνται, ζοῦν καὶ μιλοῦν γιὰ τὴν ἀγάπη, βλέποντας μόνο μία της πλευρά, δηλαδὴ μὲ τρόπο ἀποσπασματικό. Ἄλλοτε τὴ βιώνουν ἀρρωστημένα, σὲ μορφὲς ποὺ ἀνήκουν στὴν παθολογία της. Κάποτε, καὶ δὲν εἶναι αὐτὸ καθόλου σπάνιο, τὴ ζοῦν μέσα στὴν πλήρη ἄρνησή της, ποὺ δὲν εἶναι τὸ μίσος ὅπως συνήθως πιστεύουμε, ἀλλὰ ὁ ἐγωισμός.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2021

Προσκεκλημένοι στο Δείπνο του Χριστού!...

 


"Ν": Παρακαλώ, διαβάστε το ώς το τέλος.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΟΥΣΜΑ (εκφωνήθηκε προφανώς την ημέρα του αγίου Ελευθερίου, 17 Δεκ., Κυριακή των Προπατόρων, δηλ. δύο Κυριακές πριν τα Χριστούγεννα).
Φιλούμενος - Ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων

Παιδιά μου κι αδελφοί. Βρισκόμαστε, όπως λέει ο Λόγος, εις την τελευταίαν ευθείαν. Είμαστε προ της μεγάλης Δεσποτικής Εορτής των Χριστουγέννων, γι’ αυτό και η Μητέρα μας Εκκλησία έχει ορίσει πρώτον από αύριο να ξεκινά αυστηρότερη νηστεία. Πλέον δεν καταλύουμε, δεν τρώμε ψάρια. Κι αν παραμονή της ημέρας των Χριστουγέννων δεν είναι Κυριακή, όπως φέτος, ή Σάββατο, τότε την παραμονή της ημέρας των Χριστουγέννων δεν καταλύουμε ούτε έλαιον, δεν τρώμε δηλαδή ούτε λάδι.

Η Μητέρα μας Εκκλησία όρισε να ακούγεται αυτήν την Κυριακή ένα Αποστολικό κείμενο που αξίζει να το διαβάσουμε όλοι προσεκτικά στο σπίτι γιατί ο Απόστολος Παύλος μας υπενθυμίζει τις προσωπικές μας αμαρτίες και πτώσεις, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να μας κλείσει το στόμα καθώς συχνά πυκνά λέμε, ‘δεν σκότωσα, δεν έκλεψα, τί να εξομολογηθώ;’ και να μας οδηγήσει έστω και τις τελευταίες αυτές ημέρες στο Ιερό Μυστήριο της Εξομολογήσεως. Η Μητέρα μας λοιπόν Εκκλησία όρισε από αύριο, τώρα που είμαστε στην τελική ευθεία λίγο προ των Χριστουγέννων, αυστηρότερη νηστεία, Αποστολικό κείμενο που μας υπενθυμίζει τις αμαρτίες μας και αυτήν την Κυριακή την ονόμασε Κυριακή των Προπατόρων.

Ἡ ὑπομονή (Ἅγιος Τύχων, ἀρχιεπίσκοπος Βορονέζ καί Ζαντόνσκ)

 


Πρόλογος

ΣΤΗ ΖΩΗ μας οἱ δοκιμασίες ἐναλλάσσονται μέ τίς χαρές. Ὁ ἄνθρωπος κυοφορεῖται μέ πόνους καί γεννιέται μέ ὠδίνες. Τό κλάμα εἶναι ἡ πρώτη ἐγκόσμια ἐκδήλωση τοῦ νεογνοῦ, πού συνεχίζει τήν ἐπίγεια πορεία του μέ ἱκανοποιήσεις ἀλλά καί μέ ἀπογοητεύσεις, μέ πανηγυρισμούς ἀλλά καί μέ πένθη, μέ ἠρεμία ἀλλά καί μέ ἀναστατώσεις, μέ χορτασμό ἀλλά καί μέ πείνα, μέ εὐτυχία ἀλλά καί μέ δυστυχία. Ἔτσι κυλᾶ ὅλος ὁ ἀνθρώπινος βίος, γιά νά τελειώσει μέ τήν ἀρρώστια, τά γηρατειά καί τόν θάνατο.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...