Τό νέο ἐμβόλιο κατά τοῦ Κορωνοϊοῦ ἀπό ἐπιστημονικῆς πλευρᾶς

 Ὁ ἐμβολιασμός σέ ὅλη τήν Εὐρώπη καί στήν χώρα μας ἄρχισε τήν 27η Δεκεμβρίου 2020 καί συνεχίζεται. Ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας ἐμβολιάσθηκε ἀπό τούς πρώτους καί μάλιστα πρῶτος ἀπό τούς Ἱεράρχες καί ὅλους τούς Κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ ἐρώτησε τρεῖς εἰδικούς καθηγητές Πανεπιστημίου στήν Ἑλλάδα καί τέσσερεις καθηγητές-ἐρευνητές σέ Πανεπιστήμια τῆς Ἀμερικῆς, καθώς ἐπίσης καί μερικούς Ἕλληνες ἰατρούς, οἱ ὁποῖοι καί τόν διαβεβαίωσαν γιά τήν ἀσφάλεια τοῦ ἐμβολίου, καί μετά ἀπό δική του μελέτη ἐπιστημονικῶν κειμένων. Τίς ἀπόψεις του δέ περί τοῦ θέματος τίς κατέγραψε σέ κείμενο μέ τίτλο «Γιατί ἐμβολιάστηκα», τό ὁποῖο ἔχει δημοσιευθῆ.

Εμβόλιο Κορωνοϊού: Δώρο Θεού ή «δώρο» της αντίχριστης εξουσίας στους ανυποψίαστους πολίτες;

 Του Δημητρίου Νικ. Δασκαλάκη, Δικηγόρου Αθηνών.

Όπως αναρτήθηκε στην Ιστοσελίδα της Ενωμένης Ρωμυοσύνης.

 «Πιστός δε ο Θεός, ος ουκ εάσει υμάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι υμάς υπενεγκείν». (Άγιος Απόστολος Παύλος, Α΄ Προς Κορινθίους Επιστολή, κεφάλαιο Ι΄, στίχος 13). Μετάφραση με σύντομο ερμηνευτικό σχολιασμό από τον Παναγιώτη Τρεμπέλα: «Μην ξεχνάτε ότι είναι άξιος πάσης εμπιστοσύνης ο Θεός, ο οποίος σύμφωνα με τις υποσχέσεις του, δεν θα σας αφήσει να πειρασθείτε παραπάνω από την δύναμή σας, αλλά μαζί με τον πειρασμό θα φέρει και το τέλος του πειρασμού, ώστε να μπορέσετε να υποφέρετε αυτόν».

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2021

 

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 31-1-2021 (Ζακχαίου)

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Τιμόθεον Α΄ (δ΄ 9–15)
Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος· εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν.
Παράγγελλε ταῦτα καὶ δίδασκε. Μηδείς σου τῆς νεότητος καταφρονείτω, ἀλλὰ τύπος γίνου τῶν πιστῶν ἐν λόγῳ, ἐν ἀναστροφῇ, ἐν ἀγάπῃ, ἐν πνεύματι, ἐν πίστει, ἐν ἁγνείᾳ.
Ἕως ἔρχομαι πρόσεχε τῇ ἀναγνώσει, τῇ παρακλήσει, τῇ διδασκαλίᾳ. Μὴ ἀμέλει τοῦ ἐν σοὶ χαρίσματος, ὃ ἐδόθη σοι διὰ προφητείας μετὰ ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τοῦ πρεσβυτερίου.
Ταῦτα μελέτα, ἐν τούτοις ἴσθι, ἵνα σου ἡ προκοπὴ φανερὰ ᾖ ἐν πᾶσιν.

Εν μέσω πανδημίας… Του Αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη, Πρωτοσυγκέλλου της Ι. Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως

 

Είναι γεγονός ότι η Πανδημία έχει αφήσει άφωνο τον πλανήτη. Πλήττονται σε πολλά επίπεδα πλούσιοι και φτωχοί, μικροί και μεγάλοι, σε όλα τα μέρη της. «Αόρατος εχθρός»  χαρακτηρίζεται από πολλούς. Εκτός της ανησυχίας και της ανασφάλειας, που φθάνει σε ακραία σημεία – όλα αυτά βέβαια είναι μη επιθυμητά-  έχει και κάποιο θετικό όλο αυτό που περνάμε. Δόθηκε ο χρόνος να σκεφθούμε βαθύτερα, να αξιολογήσουμε διαφορετικά πολλά πράγματα και αυτήν την ίδια την ζωή και την ύπαρξή μας.  «Σταμάτησε το τραίνο, που έτρεχε με ιλιγγιώδη ταχύτητα, και αναγκαστικά έχουμε κατέβει», έτσι μου το περιέγραψε κάποιος, και έχει απόλυτο δίκιο. Αφού λοιπόν «κατεβήκαμε»  και έχουμε πλέον κάποιο χρόνο για να σκεφθούμε, μπαίνουμε σε έναν νέο κύκλο σκέψεων, προβληματισμών γύρω από το πώς ζούσαμε. Ακόμα δε, πώς ένας αστάθμητος παράγοντας έχει αλλάξει την καθημερινότητά μας. Συμφωνούμε κατ’  αρχήν όλοι σε αυτό, ότι έχουμε πραγματικά προβληματιστεί. Έχουμε όμως αλλάξει; Το θετικό που αναφέραμε πιο πάνω είναι ότι συζητούμε βαθύτερα πράγματα, για την ψυχή, για το μέλλον, ακόμα και για τα έσχατα. Και στο σημείο αυτό καλείται ο καθένας να αναλογιστεί μέσα από τις γνώσεις του και την εμπειρία του.

Η Εκκλησία και τα μέτρα για την πανδημία

 Η πανδημία του κορωνοϊού και η ανάγκη λήψης μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσής της έφεραν στο δημόσιο διάλογο και τους περιορισμούς που έπρεπε να υπάρξουν στη θρησκευτική λατρεία και στη λειτουργία των ναών.

Του π. Βασιλείου Χαβάτζα*

Ο διάλογος αυτός φρονούμε ότι θα έπρεπε να λάβει υπόψη του και τα εξής:

• Η πρωτοφανής για τις δικές μας γενιές πανδημία, αλλά και η δυνατότητα παγκόσμιου συντονισμού για την αντιμετώπισή της ώστε να περιοριστεί δραστικά ο αριθμός των θυμάτων, επέβαλε τη λήψη μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης. Παρόλη τη δυσκολία πολλών πιστών να συνειδητοποιήσουν εγκαίρως την ανάγκη να περιοριστεί ο συγχρωτισμός και στους ναούς -δυσκολία η οποία άλλοτε πήγαζε από την αίσθηση της ανάγκης εντονότερης προσφυγής στο Θεό σε τέτοιες δύσκολες στιγμές και άλλοτε από μια μαγική αντίληψη περί μη προσβολής του χώρου του ναού από τον ιό – η Εκκλησία δια των αρμοδίων οργάνων της από την πρώτη στιγμή (τον Μάρτιο) αποφάσισε δραστικούς περιορισμούς και στη συνέχεια ευθυγραμμίστηκε με τους ακόμα δραστικότερους που επιβλήθηκαν από την πολιτεία.

Η Πνευματική αντιμετώπιση της ασθένειας.

Η προυπόθεση για να ωφεληθεί ο άνθρωπος από την δοκιμασία της αρρώστιας του είναι να την αντιμετωπίσει πνευματικά.

Τότε ευχαριστεί τον Θεό, ο οποίος σαν καλός πατέρας τον αξίωσε της παιδείας Του, ενθυμούμενος τον προφητικό λόγο: Ον αγαπά Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν ον παραδέχεται.

Ενθυμείται ακόμη τον λόγο του Αποστόλου…

Ἡ εὐσπλαχνία, Μελέτιος Καλαμαρᾶς

 

Ἔχομε χρέος, νά εἴμαστε εὔσπλαγχνοι: στούς φτωχούς· στούς πονεμένους· στούς ξένους. Αὐτό οἱ ἅγιοι πατέρες μας, οἱ μεγάλοι φωστῆρες τῆς Ἐκκλησίας, τό εἶχαν κάμει πρόγραμμα τῆς ζωῆς τους.

Γιά νά φθάσωμε καί ἐμεῖς στήν ἀρετή αὐτή, πρέπει νά ἀγωνισθοῦμε μέ ὅλες μας τίς δυνάμεις, νά κάμωμε ἔργο τά λόγια τοῦ Χριστοῦ: «Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ Πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος οἰκτίρμων ἐστί» (Λουκ. 6,36).

Το νόημα της ζωής.

Γράφει ο Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Μερικοί λένε πως η ζωή μας είναι αρκετά σύντομη. Νομίζουμε όμως πως από μόνοι μας συντομεύουμε το χρόνο της ζωής μας από την κατάχρηση, την παράχρηση και την ηθοφθορία.

Αν τη ζωή τη χρησιμοποιήσουμε με σεβασμό, περίσκεψη και φειδώ είναι σίγουρα αρκετά μεγάλη.

Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε…

Την προτροπή του Αποστόλου Παύλου “να βαστάζουμε ο ένας τα βάρη του άλλου” πρέπει να την εννοούμε μέσα στο πλαίσιο που ήθελε ο Χριστός, να μην απορρίπτουμε δηλαδή κανένα, να μην αντιμετωπίζουμε κανένα σαν να είχε χάσει κάθε ελπίδα βελτίωσης, να βοηθούμε πάντα τον διπλανό μας.

Όταν το βάρος στους ώμους μας είναι ευγενές και τραγικό, τότε αυτά μας φαίνονται εύκολα.

Αποφθέγματα Ιωάννου Χρυσοστόμου

 

Τα πουλιά έχουν φτερά για να αποφεύγουν τις παγίδες και οι άνθρωποι το λογικό για να αποφεύγουν τα αμαρτήματα.

Δεν θα χρειαζότανε λόγια, αν έλαμπε η ζωή μας. Δεν θα χρειαζότανε δάσκαλοι, αν επιδεικνύαμε έργα. Κανείς δεν θα παρέμενε άπιστος, αν εμείς είμασταν πραγματικοί Χριστιανοί.

Οι τρεις κήποι

 

Mεγάλοι σταθμοὶ στὴν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπῆρξαν τρεῖς κῆποι: ὁ κῆπος τῆς Ἐδέμ, ὁ κῆπος τῆς Γεθσημανῆ καὶ ὁ κῆπος τῆς Ἀναστάσεως. Παραμένουν τρία ἀν­­­­εξίτηλα ὁρόσημα τῆς ­πανανθρώπινης ἱστορίας.

Ὁ κῆπος τῆς Ἐδέμ. Ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ἡ θεία Γραφή, «ἐφύτευσεν ὁ Θεὸς παράδεισον ἐν Ἐδὲμ κατὰ ἀνατολὰς καὶ ἔθετο ἐκεῖ τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε» (Γεν. β΄ 8). Ὁ παντοδύναμος καὶ ἀπειροτέλειος Θεὸς διέταξε καὶ φύτρωσε κῆπος, παράδεισος, μὲ πλούσια καὶ ποικίλη βλάστηση, στὴν Ἐδέμ, ποὺ βρίσκεται πρὸς τὴν Ἀνατολή. Ἐκεῖ τοποθέτησε τὸν ἄνθρωπο ποὺ δημιούργησε. Ὁ κῆπος τῆς Ἐδὲμ εἶναι ὁ κῆπος τῆς ἄδολης χαρᾶς, τῆς ἀληθινῆς εὐ­φροσύνης καὶ τῆς πραγματικῆς εὐτυχίας τοῦ ἀν­θρώπου. Ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀνάμε­σα στοὺς πρώτους ἀν­θρώπους, τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔα, ἡ ἀναστρο­φή Του μὲ αὐτούς, τὸ μεγαλεῖο καὶ τὸ πλῆθος τῶν ­δημιουργημάτων, ὅλα συντελοῦσαν στὸ νὰ κάνουν ὅλο καὶ μεγαλύτερη τὴν εὐ­τυχία καὶ τὴ χαρά τους.

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης – Ο Γάμος, το Μέγα Μυστήριο!

 

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η σπουδαιότερη ημέρα της ζωής του ανθρώπου, μετά από την γέννησι και την βάπτισι, είναι εκείνη του γάμου. Βεβαίως, η κοσμική λαίλαπα της εποχής μας ανάμεσα στους θεσμούς, τους οποίους προσπάθησε να συντρίψη, ήταν και το τιμιώτατο και ιερώτατο μυστήριο του γάμου.

Για πολλούς ο γάμος είναι μία ευκαιρία για διασκεδάσεις και απολαύσεις. Όμως η ζωή είναι μία σοβαρή υπόθεσις. Είναι ένας …πνευματικός αγώνας, μία πορεία προς ένα τέρμα, τον ουρανό. Της πορείας αυτής κρισιμώτερο σημείο και σπουδαιότατο μέσον είναι ο γάμος. Κανείς δεν επιτρέπεται να ξεφύγη τα δεσμά του γάμου, είτε κάνει έναν μυστικό γάμο, αφιερώνοντας τον εαυτό του εις τον Θεόν, είτε κάνει έναν μυστηριακό.

Ακολουθούντες τις εντολές του Θεού

 

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ μας οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἀρνοῦνται τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί μιλοῦν μόνο γιά δικαιώματα.
Πιστεύουν ὅτι οἱ ἐντολές δυσκολεύουν τή ζωή καί ἐμποδίζουν τή δημιουργικότητα. Τίς ἐκλαμβάνουν ὡς ἐμπόδια πού πρέπει νά ἐκλείψουν, γιατί καταργοῦν τήν ἐλευθερία τους!

Αὐτό, ὡστόσο, συμβαίνει μόνο στήν περίπτωση πού οἱ ἄνθρωποι ἐπιλέγουν τό κακό, τό ἄδικο, τό ἰδιοτελές καί κάθε ἐγωιστική καί προκλητική ἐνέργεια.

Η πάλη της Προσευχής.

 

« Υπελείφθη δε Ιακώβ μόνος, και επάλαιεν άνθρωπος μετ αυτού έως πρωϊ… και εκάλεσεν Ιακώβ το όνομα του τόπου εκείνου, Είδος Θεού• είδον γαρ Θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον, και εσώθη μου η ψυχή» (Γεν. λβ´ 24, 30).
Είναι γνωστός ο ορισμός της προσευχής, σύμφωνα με τον οποίο προσευχή είναι η κοινωνία και ένωση του ανθρώπου με τον Θεό1. Η προσευχή, λέγει ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, κατά την ενέργειά της είναι «Θεού καταλλαγή, αμαρτημάτων ιλασμός, η μέλλουσα ευφροσύνη, τροφή ψυχής»2. Και ο ιερός Χρυσόστομος προσθέτει• «Ευχή, γαλήνη ψυχής… Ποθος εστί προς Θεόν, αγάπη ανεκλάλητος, πλούτος αναφαίρετος, σίτισις ουρανία κορεννύουσα την ψυχήν»3.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 24 Ιανουαρίου (ΙΔ´ Λουκά)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
(Α´ Τιμ. α´ 15-17)

Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς ᾿Ιησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξηται ᾿Ιησοῦς Χριστὸς τὴν πᾶσαν μακροθυμίαν, πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόντων πιστεύειν ἐπ᾿ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

Απόδοση:

Εξομολόγηση: Λάθος και ορθή προσέγγιση του Μυστηρίου, αρχιμ. Παύλος Παπαδόπουλος

 

Άραγε μετανοούμε ποτέ; Καταλαβαίνουμε ποτέ το μέγεθος της αμαρτίας μας; Συνειδητοποιούμε την ανεπάρκειά μας; Έχουμε γκρεμίσει το αυτοείδωλό μας; Ομολογούμε την αμαρτία μας; Γιατί τελικά εξομολογούμαστε;

Λέγει ο γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης: “Ο άνθρωπος σπάνια αποκτά πλήρη επίγνωση της κατάντιας του. Κι αν καμια φορά έχουμε κανένα δακρυάκι και λέμε, “εγώ αμαρτωλός είμαι, Χριστέ μου, συγχώρεσέ με”, και τότε ψέματα λέμε. Κάποιος εγωισμός υπάρχει μέσα μας, κάποιο πλήγμα, κάποιο θέλημα, κάποια επιθυμία, κάποια ιδέα, κάποια επιδίωξις, κάποια αποτυχία, κάποια επιτυχία άλλου, κάποια απογοήτευσις· γιαυτό λέμε πως είμαστε αμαρτωλοί ή βγάζουμε δάκρυ, όχι διότι πραγματικά σκεφθήκαμε τον Θεόν”.

Το Δισκοπότηρο

 Εξαιρετικό ψαλτοτράγουδο με θαυμάσιους στίχους.

Ἦταν μιὰ φορὰ κ᾿ ἕναν καιρὸ
μέσ᾿ στὴν ἐκκλησιὰ τὴν τρισυπόστατη,
ἦταν τὸ χρυσὸ καὶ τ΄ἀργυρὸ
τ᾿ ἀχτινοδεμένο δισκοπότηρο—
ἦταν μιὰ φορὰ κ᾿ ἕναν καιρό.

Κι᾿ ὅταν λειτουργοῦσεν ὁ παπᾶς,
τὴ στιγμὴ ποὺ μόνος ἐπροσκόμιζε,
κάποιος τοῦ τὸ πῆρε, —Ποῦ τὸ πᾷς,
τ᾿ ἀχτινοδεμένο δισκοπότηρο;
στράφηκε καὶ ρώτησ᾿ ὁ παπᾶς.

“Ο Αόρατος πόλεμος» ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

Απόδοση στη νέα Ελληνική: Ιερομόναχος Βενέδικτος
Έκδοση Συνοδείας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου, Νέα Σκήτη, Άγιον Όρος

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄.
Σε τι βρίσκεται η χριστιανική τελειότητα. Γιά να την αποκτήση κάποιος, πρέπει να πολεμά. Τα τέσσερα αναγκαία σ αυτόν τον πόλεμο.
Το μεγαλύτερο και τελειότερο κατόρθωμα, που μπορεί να πή ή να συλλογισθή ο άνθρωπος, είναι το να πλησίαση κάπως στο Θεό και να ενωθεί με αυτόν. Λοιπόν, εάν εσύ, αγαπητέ μου εν Χριστώ αναγνώστη, επιθυμείς να φθάσης σε αυτήν την κορυφή, πρώτα πρέπει να γνωρίσης, από τι αποτελείται η πνευματική ζωή και η χριστιανική τελειότητα(1).

Σιωπή

 

Δεν είναι πάντα η σιωπή δείγμα σοφίας. Η ποιότητά της κρίνεται από τα ελατήρια, τα κίνητρα. Υπάρχει, βέβαια, η σιωπή της υπομονής, της αγιότητας, του πόνου, των συλλογισμών και προβληματισμών. Μια σιωπή που αφουγκράζεσαι τα μηνύματα του «ετέρως οράν τα πράγματα».


Είναι όμως και η σιωπή της σκληρότητας, της έπαρσης, της απομόνωσης. Μια σιωπή που μυρίζει θάνατο, γι’ αυτό και αποκρουστική.
Γνωρίζουμε τη σιωπή του Χριστού μπροστά στο «συνέδριο των παρανόμων», όπως και στον Πιλάτο, καθώς τον ρωτούν τα αυτονόητα και «όπως παγιδεύσωσιν αυτόν εν λόγω» (Ματθ.22,15).

Έρωτας, σεξ, γάμος και μοναχισμός

Γιατί ο γάμος & ο έρωτας είναι θρησκευτικά θέματα; Τον νοιάζει το Θεό τι κάνω εγώ στο κρεβάτι μου;
Ό,τι και να λέει ο κόσμος, ό,τι και να νομίζει ο καθένας, εμείς το ζήτημα θα το εξετάσουμε όχι ψυχολογικά, κοινωνιολογικά ή ιστορικά, αλλά θα δούμε πώς σχετίζεται με τη σωτηρία ή την απώλεια της αιώνιας ψυχής του ανθρώπου.
Υπενθυμίζω ότι σωτηρία (παράδεισος) είναι η ένωση με το Θεό (και κατ’ επέκτασιν με όλα τα όντα), ενώ απώλεια (κόλαση) είναι η οδυνηρή απομόνωση που συνεπάγεται η απόρριψη αυτής της ένωσης. Και ο παράδεισος και η κόλαση αρχίζουν εδώ και συνεχίζονται στην αιωνιότητα. Οι μαρτυρίες που επιβεβαιώνουν την πραγματικότητα αυτή είναι αμέτρητες. Βλ. γενικώς στο Σεραφείμ Ρόουζ, Η ψυχή μετά το θάνατο – Οι μεταθανάτιες εμπειρίες στο φως της ορθόδοξης διδασκαλίας, εκδ. Μυριόβιβλος (διάβασέ το ολόκληρο εδώ).

π. Γεώργιος Μεταλληνός - Ἡ Ὀρθόδοξη «σεξουαλικὴ ἀγωγή»

 

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο «Τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ ὁ κῆπος τῶν τέρψεων», Ἐκδόσεις «ΕΓΡΗΓΟΡΣΗ»

---

Ἐπίμονα προβάλλεται σήμερα ἡ ἀνάγκη γιὰ «σεξουαλικὴ ἀγωγή» τῶν παιδιῶν μας, στὸ πλαίσιο μάλιστα τῆς σχολικῆς τους παιδείας. Ὅπως σὲ πολλοὺς ἄλλους τομεῖς τῆς ζωῆς μας μάθαμε νὰ ἀκολουθοῦμε τυφλὰ τὴν «πολιτισμένη» Δύση, ἔτσι καὶ στὸ θέμα αὐτό. Ὁ φόβος μας εἶναι πάντα νὰ μὴν ὑστερήσουμε ἀπέναντί της. Γι᾿ αὐτὸ ἀντιγράφουμε πάντα πρόθυμα τὸν προβληματισμὸ καὶ τὶς μεθόδους της. Ἑπόμενο, λοιπόν, νὰ θεωροῦμε ἀπαραίτητο ὁ «διαφωτισμὸς» νὰ προχωρήσει καὶ στὴν προβληματολογία τοῦ «γενετησίου ἐνστίκτου». Βέβαια, τὸ τί διδάσκει ἡ Δύση σχετικὰ μὲ τὸ ζήτημα αὐτό, δὲν φαίνεται νὰ θεωρεῖται πρωταρχικῆς σημασίας. Γιατί δὲν πρέπει νὰ ξεχνᾶμε ὅτι ἡ Δύση – καὶ μεῖς μαζί της, ἀφοῦ εἴμαστε κομμάτι της – κλυδωνίζεται σὲ μία λαίλαπα πανσεξουαλισμοῦ.

Υπομονή!

 

Η ψυχική κόπωση, στην οποία έχει περιέλθει ο σημερινός άνθρωπος, είναι αποτέλεσμα δικών του ενεργειών και πράξεων. Αίτια είναι ο τρόπος ζωής, ο τρόπος σκέψης, η αδιαφορία για την πνευματική του κατάσταση, σε συνδυασμό με την προσκόλληση στα υλικά αγαθά και την έλλειψη διαθέσεως για αγώνα.

Ακούγονται κατά κόρον οι εκφράσεις:-«Κουράστηκα, δεν αντέχω άλλο!»-«Πόση υπομονή να κάνω, έχω εξαντλήσει κάθε όριο!»-«Όλα σ' εμένα τυχαίνουν!»

Έχει πολιτικό λόγο η Εκκλησία;

 

Του Αλεξάνδρου Π. Κωστάρα - Ομότιμου Καθηγητή Νομικής Σχολής Πανεπιστημίου Θράκης*

Ένα από τα πιο παρεξηγημένα ζητήματα στην Ελλάδα της σύγχρονης εποχής είναι ο χαρακτηρισμός των συχνών παρεμβάσεων της Εκκλησίας σε θέματα της τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. Αυτό είναι πιο εμφανές στη σημερινή πολιτική συγκυρία, κατά την οποία την εξουσία κατέχει μια κυβέρνηση εθνομηδενιστών πολιτικών.

Έτσι, κάθε φορά που η Εκκλησία, δια των κατά τόπους Ιεραρχών ή δια της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, σχολιάζει δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών ή συμβάντα του δημόσιου βίου ή προβαίνει σε κάποιο ανακοινωθέν με αφορμή ορισμένο μελετώμενο ή ψηφισθέν κυβερνητικό μέτρο, ακολουθεί η αξιολόγηση της σχετικής εκκλησιαστικής αντίδρασης: «Αυτό που κάνει η Εκκλησία συνιστά ανεπίτρεπτη πολιτική παρέμβαση.

Διαπροσωπικές σχέσεις

 

Οι κοινωνίες σήμερα είναι πολυπολιτισμικές. Διαφορετικοί άνθρωποι, σκέψεις, νοοτροπίες, ήθη, έθιμα και -πάνω από όλα- ο εγωισμός εκάστου, που κανει τον άνθρωπο να μην ταιριάζει με κανέναν...

Για να προχωρήσουν, όμως, μπροστά οι κοινωνίες χρειάζεται κάτι κοινό, μια κοινή αναφορά. Στο παρελθόν ήταν η κοινή πίστη, σήμερα όμως δεν υπάρχει αυτό. Συνεπώς, μένει ο νόμος, που είναι κοινός για όλους.

ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ

 

Σήμερα θά ἀσχοληθοῦμε μέ ἕνα ἀπό τά βαπτίσματα, μέ αὐτό τῶν Ὀρθοδόξων.
Κατ᾿ἀρχήν τό Ἅγιον Βάπτισμα εἶναι ἕνα ἀπό τά ἑπτά Μυστήρια καί μάλιστα μυστήριο θεοσύστατο. Τό συνέστησε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας μας. Μετά τήν ἀνάστασή του παρήγγειλε στούς ἀποστόλους, πορευθέντες οὖν μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στό κατά Μᾶρκον Εὐαγγέλιο διαβάζουμε, ὁ πιστεύσας καί βαπτισθείς σωθήσεται, ὁ δέ ἀπιστήσας κατακριθήσεται. Στό κατά Ἰωάννην Εὐαγγέλιο ἔχουμε τήν συνομιλία τοῦ Χριστοῦ μέ τόν Νικόδημο, πού τοῦ λέγει, ἐάν δέν ἀναγεννηθεῖ κάποιος ἀπό τό νερό καί Ἅγιο Πνεῦμα, δέν μπορεῖ νά σωθεῖ, δέν θά μπεῖ στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν, Κουτσίδης Νίκων (Ἀρχιμανδρίτης)

 

Κάποια φορά, πηγαίνοντας ὁ Κύριος στὴν Ἱερουσαλήμ, θέλησε νὰ σταματήσει σ' ἕνα χωριὸ Σαμαρειτῶν. Ἔστειλε ἀγγελιοφόρους νὰ προετοιμάσουν τὸν ἐρχομό του. Ὅμως οἱ Σαμαρεῖτες δὲν τὸν δέχτηκαν, γιατί πήγαινε στὴν Ἱερουσαλήμ. Μετά, ὅταν Τὸν εἶδαν, τοῦ εἶπαν οἱ μαθητὲς του Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης:

-Κύριε, θέλεις νὰ ποῦμε νὰ πέσει φωτιὰ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ τοὺς κάψει, ὅπως ἔκανε καὶ ὁ Ἠλίας;

Ὁ Ἰησοῦς τότε τοὺς ἐπέπληξε λέγοντας:

«Εκκλησία; Αυτά είναι για τους γέρους»

Συντάκτης  Γεώργιος Αραμπατζόγλου 

Μέσα στα πλαίσια της γενικότερης απομάκρυνσης του ανθρώπου από το Θεό, δεν είναι λίγες οι φορές που γινόμαστε μάρτυρες νοσηρών τοποθετήσεων, από ανθρώπους που βλέπουν την Εκκλησία με προκατάληψη.Χαρακτηριστική η φράση: «Τι τις θες τις Εκκλησίες; Ακόμα είσαι νέος. Αυτά είναι για μετά τα εξήντα».Λογικό είναι μετά από αυτό, να αναρωτιούνται κάποιοι: «Ποιός το υπογράφει ότι θα φτάσω στα εξήντα;»

Ο χρόνος της ψυχής...

 

Στην ζωή πολλές φορές θα προκύψει ένα σοβαρό πρόβλημα που θα απειλήσει το γαλάζιο της ψυχής μας; Θα βασανιστούμε και θα υποφέρουμε.

Παρά ταύτα όμως, αισθανόμαστε ότι τελικά τα καταφέραμε να περάσουμε απέναντι κι ας κοντέψαμε να πνιγούμε σε απύθμενα πελάγη.

Οἱ δέκα ὀφθαλμοί τοῦ ἀνθρώπου

 

Γίνεται κατανοητό, ὅτι τὸ ἀνθρώπινο πνεῦμα δὲν εἶναι ἕνα αὐτόματο καὶ νεκρὸ μηχάνημα, μὲ τὸ ὁποῖο τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἐνεργεῖ καὶ πράττει, ἀλλὰ ζωντανὸς συνεργάτης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὅλος ὁ ἄνθρωπος μετατρέπεται σὲ «πράξη», «ἐνέργεια».

Καὶ μὲ τὴν βοήθεια τῶν ἁγίων ἀρετῶν μετατρέπει τὶς «Θεοκεχαριτωμένες» δυνάμεις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σὲ δικές του δυνάμεις. Τὶς μεταφέρει σὲ κάθε «συστατικό» της ὑπάρξεώς του, τὶς ἐκχέει σ’ ὁλόκληρο τὸν ἑαυτό του καὶ αὐτὲς συμμετέχουν σὲ ὅλες τὶς σκέψεις τοῦ (τοῦ ἀνθρώπου δηλ.), σὲ ὅλα τὰ αἰσθήματά του, στὶς θελήσεις του, στὶς ἐνέργειές του καὶ σὲ ὅλους τοὺς λόγους του. Μὲ μία λέξη, στὴν ὁλόπλευρη ζωή του.

Όταν η σιωπή κραυγάζει και όταν η κραυγή σωπαίνει

Συντάκτης  π. Αντώνιος Χρήστου 

Εισήλθαμε αδελφοί μου για άλλη μια φορά και χρονιά, στην περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Την κατεξοχήν κατανυκτική και πυκνή σε Ιερές Ακολουθίες περίοδο της Εκκλησίας μας, σε συνδυασμό πάντα με την έντονη ψυχοσωματική άσκηση και την καλλιέργεια των αρετών, αφού προηγουμένως απαλλαγούμε των παθών και των αμαρτιών μας. Γι αυτήν την σπουδαία και ψυχωφέλιμη περίοδο πολλά έχουν ειπωθεί και περιγραφθεί. Πολλοί την επιχειρούν να την ζήσουν κάθε χρόνο, όμως σε σχέση με το σύνολο των βαπτισμένων είναι πάντα λίγοι που την προσπαθούν και ακόμη λιγότεροι που την καταφέρνουν...!

Γνωρίζεις το συμφέρον της ψυχής σου; (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος)

Χρειάζεται μεγάλος ἀγώνας, διότι τὰ πάθη ἔχουν μεγάλη δύναμη. Μὲ τὴ χάρη ὅμως τοῦ Θεοῦ θὰ νικήσει ὁ γενναῖος ἀθλητὴς ποὺ ἀγωνίζεται μ᾿ ὅλες τὶς δυνάμεις του.

Ὁ σωματικὸς κόπος καὶ ἡ μελέτη τῶν θείων Γραφῶν φυλᾶνε τὴν καθαρότητα τοῦ νοῦ. Ἀκόμη χρειάζεται καὶ πολλὴ προσευχή, ὥστε νὰ ἐπισκιάσῃ τὸν ἀγωνιστὴ ἡ Θεία Χάρη. Γιὰ ν᾿ ἀποκτήσῃ κανεὶς τὴ Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος χρειάζεται μεγάλος πνευματικὸς ἀγώνας, διότι εὔκολα παρασύρεται ὁ ἄνθρωπος στὸ κακὸ καὶ χάνει σὲ μιὰ στιγμὴ αὐτὸ ποὺ ἀπέκτησε ὕστερα ἀπὸ μεγάλους ἀγῶνες..

Η διαχείριση της αγάπης

Η διαχείριση της αγάπης

Συντάκτης  π. Σπυρίδων Σκουτής 

H αγάπη παράγει αγάπη. Ότι δεν παράγει αγάπη δεν είναι αγάπη. Οι γονείς των οποίων τα παιδιά είναι ναρκισσιστικά, εγωκεντρικά και αυτοαπασχολούμενα δεν έχουν πραγματικά αγαπήσει τα παιδιά τους.

Τα χρησιμοποίησαν για την δική τους ικανοποίηση. Παρέχοντας τους διαρκώς υλικά πράγματα, ικανοποιώντας πάραταυτα κάθε επιθυμία τους, δίνοντας τους την εντύπωση ότι είναι το κέντρο του κόσμου, φροντίζοντας να μηναντιμετωπίσουν καμία δυσκολία, δεν ανταποκρίθηκαν στις πραγματικές τους ανάγκες και δεν νοιάστηκαν για τις πραγματικές τους ανάγκες .

Περί της θείας πίστης στον Χριστό

Ο Απόστολος Παύλος, δίνοντας τον ορισμό της πίστης λέει: «εστί δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων». (Εβρ. ια’ 1)

Ο δε Κλήμης ο Αλεξανδρεύς τονίζει: «Η πίστη είναι ένα έμφυτο εσωτερικό αγαθό και, χωρίς να αναζητά τον Θεό, ομολογεί ότι Αυτός υπάρχει και τον δοξάζει επειδή υπάρχει». Ο ίδιος ορίζει την πίστη και με άλλο τρόπο: «Πίστη είναι η σύντομη γνώση των αναγκαίων».

Αλλά και ο Μέγας Βασίλειος ορίζει την πίστη ως εξής: «Πίστη είναι η με τη χάρη του Θεού χωρίς αμφιβολία αποδοχή αυτών που έχουν κηρυχθεί και αφορούν την περί Θεού αλήθεια».

Πνευματικές συμβουλές (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)

Ὅποιος γνωρίζει τήν ἀρρώστια του βρίσκεται στήν ἀρχή τῆς ταπεινώσεως. Ὁ Θεός ὑποφέρει ὅλες τίς ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων. Δέν ὑποφέρει ὅμως ἐκεῖνον πού γογγύζει. Αὐτός πού εὐχαριστεῖ πάντοτε τόν Θεό γιά τ’ ἀγαθά καί τίς εὐεργεσίες πού τοῦ χαρίζει, δέχεται τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ καί στήν καρδιά του κατοικεῖ ἡ χάρη Του.

Ὅποιος ὑπερηφανεύεται, παραχωρεῖ ὁ Θεός καί πέφτει στή βλασφημία. Ὅποιος κομπάζει γιά τίς ἀρετές του, πάλι κατά παραχωρήση Θεοῦ πέφτει στήν πορνεία. Ὁ ἐγωιστής μπορεῖ νά πέσει σέ πολλές ἀκόμη σκοτεινές παγίδες τοῦ πονηροῦ.

Απλοποιήστε τη ζωή σας.

Οἱ κοσμικοί λένε: «Καλότυχοι αὐτοί ποὺ ζοῦν στὰ παλάτια καὶ ἔχουν ὅλες τὶς εὐκολίες».

Ἀλλʹ ὅμως μακάριοι εἶναι αὐτοί ποὺ κατόρθωσαν νὰ ἁπλοποιήσουν τὴν ζωή τους καὶ ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὴν θηλειά τῆς κοσμικῆς αὐτῆς ἐξελίξεως τῶν πολλῶν εὐκολιῶν, ἴσον τῶν πολλῶν δυσκολιῶν, καὶ ἀπαλλάχθηκαν ἀπὸ τὸ φοβερό ἄγχος τῆς σημερινῆς ἐποχῆς μας.

Ἄν δὲν ἁπλοποιήση τὴν ζωή τοῦ ὁ ἄνθρωπος, βασανίζεται. Ἐνῶ, ἄν τὴν ἁπλοποιήση, δὲν θὰ ἔχη αὐτὸ τὸ ἄγχος.

Όλες οι απαντήσεις για το εμβόλιο - Να το κάνω ή να μην το κάνω;

της Ευανθίας Τασσοπούλου

Πολλά ερωτήματα τίθενται για το εμβόλιο για τον κορονοϊό, προκαλώντας έναν προβληματισμό στους πολίτες αν και πότε πρέπει να κάνουν το εμβόλιο ενόψει της έναρξης της επιχείρησης "Ελευθερία". Ο Ιωάννης Κιουμής, ο οποίος είναι Πνευμονολόγος Λοιμωξιολόγος και Αναπληρωτής Καθηγητής Πνευμονολογίας – Λοιμωξιολογίας στο Α.Π.Θ., Γ.Ν.Θ. «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ» απαντά στο enikos.gr και διευκρινίζει τις πιο συχνές απορίες που εκφράζονται σχετικά με τα εμβόλια.

1.Συνήθως χρειάζονται πολλά χρόνια για να κυκλοφορήσει ένα εμβόλιο. Πώς τα εμβόλια για την Covid-19 δημιουργήθηκαν και κυκλοφορούν μέσα σε μερικούς μήνες;

Πρωτοχρονιάτικο μήνυμα (Κωνσταντίνος Γανωτής)

Ο χρόνος που πέρασε είναι ο χρόνος της ζωής μας· δεν υπάρχει χρόνος ουδέτερος. Χαρές και λύπες, αρετές και κακίες, λάθη κι επιτυχίες γεμίζουν το χρόνο μας.

Το 2018 ήταν ένα μέρος του χρόνου της ιστορίας της ζωής του ανθρώπινου γένους. Ο χρόνος των αψύχων δεν γίνεται αισθητός από τα άψυχα. Είναι χρόνος ανθρώπινος κι αυτός.

Όταν λογαριάζουμε το χρόνο λογικά, περιγράφοντας εξωτερικά τα γεγονότα και τα πράγματα, είμαστε πάντοτε χαμένοι. Ο χρόνος που πέρασε είναι η ζημιά μας σε όλα γενικά τα πράγματα. Χάνουμε πλούτο, χάνουμε νιάτα, χάνουμε αισθήσεις και αισθήματα, ακόμα και τις ευγενικότερες αισθήσεις και αρετές και τις επιτυχίες μας. Όλα τα καταπίνει ο χρόνος που περνάει.

Μεταλαμβάνοντας σε καιρούς πανδημίας ή τα Χριστολογικά βάθη του εαυτού και η Θεία Κοινωνία, π. Νικόλαος Λουδοβίκος

Η παγκόσμια επιδημία με τους θανάτους και την συνοδό φοβική της αύρα επέβαλε όχι μόνον ψυχολογική αλλά και πνευματική διερώτηση σε κάποιο τμήμα του πληθυσμού, όπως είναι φυσικό. Πολύς λόγος έγινε και για την Ευχαριστία, για την δυνατότητα μετάδοσης της ασθένειας μέσω αυτής, μέσω δηλαδή του τρόπου της προσφοράς της με κοινής χρήσης λαβίδα. Το ζήτημα εξελίχθηκε σε θεολογική διαμάχη και μάλιστα διεθνή. Στην πραγματικότητα βέβαια το τεθέν ερώτημα είναι θεολογικό κυρίως: πώς μπορεί θεολογικά να στηριχθεί η πεποίθηση πως η Ευχαριστία δεν μεταδίδει ασθένειες με τον τρόπο που ενεργείται στην Ορθόδοξη Εκκλησία; Το ερώτημα φαίνεται ασφαλώς να επιδέχεται καταρχήν μιαν εμπειρική απάντηση: τεράστιο πλήθος ιερέων, του γράφοντος τις γραμμές αυτές συμπεριλαμβανομένου, έχει πάμπολλες φορές κοινωνήσει εξακολουθητικά ανθρώπους με βαρύτατες και κάποτε αθεράπευτες ασθένειες και φυσικά, όπως επιβάλλεται από τους λειτουργικούς κανόνες, κατέλυσε το υπόλοιπο, χωρίς ποτέ να πάθει τίποτα. Αλλά χρειάζεται και συζήτηση θεολογική. Αφορμή γι’ αυτήν μεταξύ άλλων δίνει πρόσφατο δημοσίευμα του Σταύρου Ζουμπουλάκη στο Lifo, όπου υποστηρίζεται πως οι ουσιώδεις ιδιότητες του καθαγιασμένου άρτου δεν μεταβάλλονται και αυτός υπόκειται σε παντοειδείς φθορές και μολύνσεις και συνεπώς μεταδίδει ιούς και ασθένειες· μόνη ελπίδα, ο τρόπος μετάδοσης να αλλάξει. Εάν ο ισχυρισμός αυτός ήταν σωστός, τότε κανείς από τους ιερείς δεν θα ξεπερνούσε τα 35 ή 40 χρόνια ζωής, το δε εκκλησίασμα, κοινωνώντας μάλιστα μαζικά κατά τις μεγάλες εορτές, θα έπασχε συνεχώς και βαρέως. Παρά ταύτα, εδώ υπάρχει ένα βαθύτερο θεολογικό ζήτημα.

Πώς θα θεραπευτεί ο χαρακτήρας που εύκολα πέφτει στην κατάκριση;

Κάθε ανθρώπινος χαρακτήρας θεωρείται ασθενής, όταν απουσιάζει απ’ αυτόν η θεία Χάρη, που τελειοποιεί και συνέχει τα πάντα, αφού «τα ασθενή θεραπεύει και τα ελλείποντα αναπληροί». Αυτό τονίζει και ο Κύριος μας, όταν λέει ότι «χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15,5). Έκτος όμως της παρουσίας της Χάριτος, απαραίτητα χρειάζεται και η ανθρώπινη πρόθεση και συνεργασία, σύμφωνα με τους ηθικούς κανόνες της λογικής και τις θείες εντολές, που θα προκαλέσουν τη θεία επέμβαση.

Ο άνθρωπος που εύκολα κατηγορεί, το κάνει γιατί συνήθισε να ερευνά τις ξένες πράξεις και σκέψεις παρά τις δικές του. Λησμόνησε τα λόγια της Γραφής «μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» και το «εν ω κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε»

Εσύ βάλε μετάνοια

 

Δεν σε κατηγορώ ότι έκανες αμαρτίες πολλές και σοβαρές, όχι, άνθρωπος είσαι. Σε κατηγορώ, γιατί δεν εξομολογείσαι. Αυτό σε κατηγορώ. Έπεσες; Στον πνευματικό. Έπεσες; Στον πνευματικό, όλα στον πνευματικό. Και η οσία Μαρία, πρώτα εξομολογήθηκε.

Στη γειτονιά μας ήτανε κάποιος Κύπριος και είχε έναν υποτακτικό, ο οποίος τους γονείς του δεν είχε αναπαύσει, να πούμε. Όταν καλογέρευσε, και τον Γέροντά του δεν τον ανέπαυσε. Κι’ εκεί που καθόμαστε στη Μικρή Αγία Άννα, τον έστειλε ο Γέροντάς του στον Γέροντα, τον Γέρο-Ιωσήφ, να πει τον λογισμό του και ό,τι μπορεί να τον βοηθήσει. Όταν ήρθε εκεί, ήμαστε γύρω έτσι με τον Γέροντα, λέει: «Άντε εσύ, πήγαινε εσύ, πηγαίνετε στα δωματιά σας· έλα ‘δω, πατερ- Ιωάννη». Ανεβαίνει, πήγαινε στο δωμάτιό του.

Προσευχή στο Φως του Θεού

 

Η δεύτερη θεωρία του φωτός που αξιώθηκε να δεχθεί ο νεαρός τότε δόκιμος όσιος Συμεών ο νέος Θεολόγος, σε ηλικία 28 ετών, συνέβη το 977 σ’ ένα κελλί της μονής του Στουδίου, στην Κωνσταντινούπολη.

Το βράδυ μιας κοπιαστικής μέρας ο γέροντας του όσιος Συμεών ο Ευλαβής, βλέποντάς τον να μην τρώη και να μην πίνη τίποτε, του είπε

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής μετά τα Φώτα (10-1-2021)

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Εφεσίους (δ΄ 7-13)
Ἀδελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ. Διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλωσίαν καὶ ἔδωκε δόματα τοῖς ἀνθρώποις. Τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς;
Ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. Καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκάλους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.

Σωτηρία χωρίς Αυτόν δεν γίνεται...

Εἶναι λυπηρό. Ὁμως σήμερα ὑπάρχουν χριστιανοί, πού ἁπλά δέν γνωρίζουν τί σημαίνει νά πιστεύεις στό Χριστό, ἀλλά καί ἔχουν μία ἐντελῶς συγκεχυμένη ἀντίληψη γιά τήν πίστη στόν Ἕνα καί μοναδικό Σωτήρα καί Θεό, τόν Χριστό. Λένε:

-Γιατί ἐσεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἐπιμένετε ὅτι ἔχετε τήν ἀποκλειστικότητα τῆς ἀληθείας;

– Γιατί τάχα, μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι θά σωθοῦν;

Με την έναρξη της νέας χρονιάς, ας έχουμε υπόψη μας 4 απλά πράγματα

 

Μέ τήν ἔναρξη κάθε καινούργιας χρονιᾶς ἡ εὐχή πού κυριαρχεῖ στίς σχέσεις τῶν ἀνθρώπων εἶναι: ῾Χρόνια πολλά καί καλή χρονιά!᾽ ᾽Ακριβῶς λοιπόν τήν εὐχή αὐτή θά σχολιάσουμε, δεδομένου ὅτι τίς περισσότερες φορές τή λέμε, ἀλλά χωρίς νά τή βλέπουμε στίς χριστιανικές της διαστάσεις. Βοηθό στόν ὀρθό προσανατολισμό τῶν σκέψεών μας θά ἔχουμε τόν ἁγιασμένο Γέροντα Παΐσιο μέσα ἀπό ἕνα μικρό λόγιό του.

῾῞Οταν εὔχεσθε σέ κάποιον νά τοῦ λέτε: Σοῦ εὐχόμαστε χρόνια πολλά καί εὐάρεστα στόν Θεό᾽ (ἱερομ. Χριστοδούλου, ῾Ο Γέρων Παΐσιος, σελ. 237).

Κισάμου Αμφιλόχιος: Η πίστη σε… «καραντίνα»;

 

Γράφει ο Μητροπολίτης Κισάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος

---

Θεοφάνια 2021. Τα Θεοφάνια που, ως φαίνεται, θα μείνουν βαθιά χαραγμένα στην μνήμη και στις καρδιές ως η μεγάλη εορτή της Εκκλησίας (κορυφαία και εκ των αρχαιοτέρων) που φανέρωσε, αποκάλυψε όχι μόνον την παρουσία της Παναγίας Τριάδας, αλλά και την δίψα, τον πόθο ενός λαού, του Ελληνικού, για βιωματική συμμετοχή του στο μυστήριο της Εκκλησίας.

Ταυτόχρονα όμως χαράσσεται στην μνήμη ως η ημέρα εκείνη που φανερώνονται - αποκαλύπτονται προθέσεις και διαθέσεις προσώπων που, με αιτιολογία την διαφύλαξη της δημοσίας υγείας, βάλλουν με τρόπο εμμονικό, για πολλοστή φορά, εναντίον της Εκκλησίας.

Ο ανεξίκακος Ιωάννης, ο Άγιος, ο Βαπτιστής, ο Πρόδρομος...

 

Γεννήθηκε μέγας άνδρας από γυναίκα.
Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του.
Περπάτησε ανάμεσα στον κόσμο.
Έζησε ανάμεσα στον ουρανό και την γη,
μέσα στην έρημο, στην σιωπή, στην προσευχή, την νηστεία.
Μέγας ασκητής, μέγας προφήτης.
Τρυφερός, απλός, αγνός. Σκληρός με τους αμετανόητους, επιεικής με τους μετανοουμένους.
Και όταν ήρθε η στιγμή φανερώθηκε στους λοιπούς των ανθρώπων.
Φανερώθηκε για να ετοιμάσει τον δρόμο Του, για να κηρύξει μετάνοια, δηλαδή ελπίδα.
Η μορφή του, η χρειά της φωνής του, η σιωπή του, οι κινήσεις του σώματός του, η οσμή της παρουσίας του, τα πάντα μιλούσαν για τον Θεό, κήρυτταν την Βασιλεία Του.
Προφήτης που ζει αυτά που προφήτευσε.
Ο ανεξίκακος Ιωάννης βαπτίζει στα ρείθρα του Ιορδάνου τον Ιησού.
Τον βλέπει να έρχεται, μα δεν Τον αναγνωρίζει ως τον γλυκύ Ιησού μια ρομαντικής ιστορίας, αλλά ως τον Μεσσία που στέκει στο μέσο του ποταμού και ζητά από το πλάσμα του να Τον ευλογήσει.
Τί φοβερό, να βλέπεις δίπλα δίπλα, τον Μέγα Προφήτη και τον Μεσσία Χριστό να συζητούν, να στέκουν μπροστά στο πλήθος μα κανείς να μην καταλαβαίνει τί γίνεται, ποιοι είναι.

Τα άγια Θεοφάνεια και το μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος

Η εορτή των Θεοφανείων ονομάζεται και εορτή των Φώτων. Η πρώτη αυτή αποκάλυψη του Θεού ως Τριάδος (Τρι-ενότης) αποτελεί επίσης αποκάλυψη της ύπατης κλήσης του ανθρώπου, που καλείται να γίνει θέσει υιός Θεού, χρισμένος «χριστός» του Αγίου Πνεύματος και μέτοχος του τριαδικού Φωτός δια της συσσωματώσεως του εν Χριστώ στο μυστήριο του αγίου Βαπτίσματος, που καθιερώνεται την σημερινή ημέρα.

Μετάνοια – Εξομολόγηση – Θεία Λειτουργία

Κοινή Λειτουργία και Ιδιαιτερότητα στα Μυστήρια της Άφεσης των Αμαρτιών

Η Μετάνοια είναι το κατ’ εξοχήν Μυστήριο της Άφεσης Αμαρτιών.

Η Μετάνοια και Άφεση Αμαρτιών μας δόθηκαν με τη Σταυρική Θυσία και την Ανάσταση του Χριστού και ενεργοποιούνται μέσα μας μετά τη Βάπτιση και το Χρίσμα στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Κήρυγμα επί τη εορτή των Θεοφανείων

 

Εορτάζει σήμερα η αγία μας Εκκλησία την μεγάλη εορτή των Θεοφανίων, δηλαδή της Βαπτίσεως του Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη. 

Και ονομάζεται Θεοφάνεια τούτο το γεγονός, διότι φανερώνεται στον κόσμο ο Τριαδικός Θεός και η παρουσία του Χριστού επί της γης, με σκοπό την σωτηρία των ανθρώπων. 

Ο Μ. ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

 

   Ἀρχικῶς ὁ μέγας Ἁγιασμὸς ἐτελεῖτο εἰς ἀνάμνησιν τοῦ βαπτίσματος τοῦ Κυρίου κατὰ τὴν παννυχίδα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανείων ἀμέσως μετὰ τὴν ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου, ἀντλοῦσαν οἱ πιστοὶ ὕδωρ, ἔπιναν καὶ ἐρραντίζοντο καὶ ἐν συνεχείᾳ ἐβαπτίζοντο σ᾽ αὐτὸ οἱ κατηχούμενοι. Στὴν Λειτουργία τῆς Ἑορτῆς, ποὺ ἐτελεῖτο εὐθὺς ἀμέσως, παρίσταντο καὶ οἱ νεοφώτιστοι, γι᾽ αὐτὸ καὶ μέσρι σήμερα ψάλλεται κατ᾽ αὐτὴν ἀντί τρισαγίου τὸ «Ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε». Κατ᾽ οὐσίαν ὁ μέγας Ἁγιασμὸς εἶναι εὐλογία τοῦ ὕδατος τοῦ Βαπτίσματος.(…)

Το φτιαγμένο από τα Μίντια είδωλο (Βασίλης Καραποστόλης, καθηγητής Πολιτισμού και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αθηνών)

 

Λογαριασμοί, συναλλαγές, ύποπτα χρήματα και πάλι ύποπτα χρήματα. Όλος ο κόσμος μιλάει για λεφτά στο σαλόνι του την ώρα που δίπλα, στην εφηβική κρεβατοκάμαρα ακούγονται παραμιλητά. Η νεολαία είναι άρρωστη, προσβεβλημένη από έναν ιό ύπουλο, διαβρωτικό, συνέπειες που στον καθένα είναι πια γνωστές. Διαβάζουμε πως ο ένας στους τέσσερις νέους δηλώνει απογοητευμένος από τη ζωή. Πότε πρόλαβε;