Ζητάς με πάθος και μανία τον έπαινο, την αναγνώριση και τη δόξα των ανθρώπων. Εκτός από τον Θεό, τον πάντων ποιητή, κανείς άλλος δεν είναι άξιος επαίνου και δόξας. «Να μη καυχιέται ο σοφός για τη σοφία του, ούτε ο δυνατός για τη δύναμή του, ούτε ο πλούσιος για τον πλούτο του, αλλά γι’ αυτό να καυχιέται όποιος καυχιέται, για το ότι κατανοεί και γνωρίζει τον Κύριο και κάνει τις εντολές Του» (Α’ Βασ. 2:10).
Σε καμιά περίσταση να μην αυτοεπαινείσαι αλλά και να μη ζητάς τον έπαινο των άλλων. Ούτε να ζηλεύεις εκείνους που επαινούνται από τους ανθρώπους. Αληθινά συνετός είναι εκείνος που επαινείται από τον Θεό και δοξάζεται από τον Θεό.