ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ; του μακαριστού Γέροντος Ευσεβίου Βίττη

 

ΤΙ ΘΑ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΣΗΜΕΡΑ; του μακαριστού Γέροντος Ευσεβίου Βίττη «Ακούσομαι τι λαλήσει εν εμοί ο Κύριος». Θα αφουγκρασθώ τι θα μου πη ο Κύριος στα βάθη της καρδίας μου. Αυτό λέει ο ιερός ψαλμωδός. Και όντως άκουγε τον ψίθυρο του Θεού η αγαπημένη του εκείνη καρδιά. Και ό,τι άκουγε μας το έλεγε ο προφήτης. Και επειδή ήταν λόγος του Θεού, έμεινε στους αιώνες διαχρονικά μέχρι σήμερα. Και μας στηρίζει. Η δική μου όμως καρδιά δεν είναι τέτοια, Κύριε μου Ιησού, ώστε να λαλής σε αυτήν και αυτή να ακούη τα θεία Σου λόγια, όπως ο ιερός Σου προφήτης. Όμως μίλησες, όταν βρισκόσουν στη γη.

Η μετάνοια ως μονόδρομος για την αντιμετώπιση της σύγχρονης αποστασίας (Αρχιμ. Αθανάσιος Αναστασίου, Προηγούμενος Ι.Μ. Μεγάλου Μετεώρου)

 

Ἡ καθαρότητα τῆς ψυχῆς εἶναι ἡ φυσική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, καθώς ἔτσι δημιουργήθηκε ἐξ ἀρχῆς ἀπό τόν Θεό. Ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἐποίησεν οὖν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον ἄκακον, εὐθύν, ἐνάρετον, ἄλυπον, ἀμέριμνον, πάσῃ ἀρετῇ κατηγλαϊσμένον, πᾶσιν ἀγαθοῖς κομῶντα..»[1]Μέ τήν παρακοή, ὅμως, τῶν Πρωτοπλάστων ἀρχίζει διαρκῶς νά φθείρεται καί νά ἀμαυρώνεται αὐτή ἡ θεία εἰκόνα καί τή θέση τῶν ἀρετῶν, πού κοσμοῦσαν τήν ἀνθρώπινη ψυχή, κατέλαβαν οἱ παντοειδεῖς κακίες, μέ ἀποτέλεσμα ὅλο καί περισσότερο ὁ ἄνθρωπος νά χάνει τό πρωτόκτιστο κάλλος καί νά περιπίπτει στήν παρά φύσιν κατάσταση, πού εἶναι ἡ ἁμαρτία καί τά πάθη.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 27 Φεβρουαρίου 2021 (Ασώτου)

 

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα (Α´ Κορ. στ´ 12-20)

Αδελφοί, πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος. Τὰ βρώματα τῇ κοιλίᾳ καὶ ἡ κοιλία τοῖς βρώμασιν· ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην καὶ ταῦτα καταργήσει. Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι· ὁ δὲ Θεὸς καὶ τὸν Κύριον ἤγειρε καὶ ἡμᾶς ἐξεγερεῖ διὰ τῆς δυνάμεως αὐτοῦ. Οὐκ οἴδατε ὅτι τὰ σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν; ῎Αρας οὖν τὰ μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; Μὴ γένοιτο.

Αν είμαστε χριστιανοί, ας μη φοβόμαστε!

 

Ας το καταλάβουμε κι ας το πούμε χωρίς δισταγμό: το σημαντικότερο πράγμα δεν είναι να μην πεθάνουμε, αλλά να μη ζούμε μακριά από το Χριστό.

Αυτό φυσικά έχει νόημα μόνο για τους χριστιανούς… Για τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας πιθανόν υπάρχουν άλλες προτεραιότητες: αυτά που μπορεί να ζήσει και να απολαύσει ο άνθρωπος σ’ αυτόν τον κόσμο. Αυτά δεν είναι κατ’ ανάγκην κακά – περιλαμβάνουν όμορφα αισθήματα, αγάπη, μουσική, αθλητισμό, ζωή κοντά στη φύση, την υγεία και την επιτυχία των παιδιών μας και τόσα άλλα. Όλα αυτά δεν τα αρνούμαστε κι εμείς οι χριστιανοί. Τα δεχόμαστε και είμαστε ευγνώμονες όχι τόσο «στις δυνάμεις μας», όσο στον ίδιο το Θεό γι’ αυτά. Δεν τα αρνούμαστε. Όμως όλα τα παραπάνω έχουν σίγουρη ημερομηνία λήξεως, όπως και η ίδια η ζωή μας πάνω στη γη έχει σίγουρη ημερομηνία λήξεως.

Μια βραδιά στην έρημο με τον Γέροντα Εφραίμ Κατουνακιώτη (εορτάζει αύριο 27/2)

 

Ο Γέροντας ήταν πολύ τακτικός άνθρωπος. Το εσωτερικό του ρολόι δούλευε με μεγάλη ακρίβεια. Οι ώρες των ακολουθιών, της νυκτερινής προσευχής, του ύπνου και της εγέρσεως του ήταν αυστηρά καθορισμένες αλλά και επιτελούνταν με μεγάλη άνεση από τον ίδιο. Τις πρωινές ώρες, αφού είχε ξεκουραστεί λίγο από την νυκτερινή αγρυπνία, ανέβαινε σιωπηλός και έπαιρνε καιρό, για να τελέσει τη Θ. Λειτουργία. Μετά τη Θ. Λειτουργία και την πρωινή τράπεζα επιδιδόταν με πολλή χαρά στις διάφορες εργασίες, είτε λίγο εργόχειρο είτε εργασία στον κήπο με κτισίματα πεζουλιών, υποστέγων, αποθηκών κτλ. Οι αδελφοί των βοηθούσαν στις εργασίες, οι οποίες συνήθως τελείωναν τις μεσημεριανές ώρες, όταν ο ήλιος άρχιζε πια να είναι αρκετά θερμός και ενοχλητικός για την εκ’ φύσεως θερμόαιμο Γέροντα.

Χριστέ μου δεν ξέρω να διαβάζω, αλλά αυτά που γράφεις στο Ευαγγέλιο, βάλτα μέσα στην καρδιά μου!’

Κάποια αγράμματη αλλά ευσεβής γιαγιά, πήγε μια μέρα στην Εκκλησία και άκουσε τον ιεροκήρυκα να λέει:
“Αυτός που δεν διαβάζει την Αγία Γραφή, δεν θα σωθεί!”

Η γιαγιά μόλις άκουσε το λόγο αυτόν χλώμιασε, απογοητεύτηκε και γυρίζοντας σπίτι, λέει στην κόρη της:
– Παιδί μου θα κολαστώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή!
Η κόρη της προσπάθησε να την καθησυχάσει, αλλά ματαίως…

Μια μέρα, αποφάσισε η γιαγιά να πάει σε έναν φωτισμένο γέροντα, για να την βοηθήσει. Η γιαγιά μόλις τον είδε, του λέει: 
“Πάτερ μου, δεν θα σωθώ, διότι δεν διαβάζω την Αγία Γραφή, διότι είμαι αγράμματη!”
Ο γέροντας όμως την καθησύχασε και της είπε:
“Και πώς σώθηκαν τόσοι και τόσοι αγράμματοι άνθρωποι γιαγιά;
Μάλιστα έχουμε και Αγίους, που ήταν τελείως αγράμματοι! 
Αυτοί πως σώθηκαν; 
Τα γράμματα δεν σώζουν, αλλά ούτε και η αμορφωσιά κολάζει.
 Λοιπόν γιαγιά, θα κάνεις το εξής: 

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ...

 

 

 Μενουμε στο σπιτι μας απ τον φοβο του κορονοϊου. Δεν εχουμε τί να κανουμε και πιανουμε το τηλεφωνο. Καπως ετσι ξεκινα το παραμυθι της κατακρισης. Ας πουμε στην επικαιροτητα σημερα δεν ειναι η κακοκαιρια, ουτε καν ο κορονοϊος, αλλα Οι εν γενει¨σεξουαλικες ιδιαιτεροτητες¨των διαφορων διασημων του θεαματος και οχι μονο, μια και το θεατρο ειναι μονον η αρχη του νηματος…

Αποφθέγματα αγίων για την ταπεινοφροσύνη

 

•  Δεν μας σώζει ούτε η άσκηση, ούτε η αγρυπνία, ούτε η νηστεία, αλλά μόνο η αληθινή ταπεινοφροσύνη. Και αυτό το ομολόγησαν σε κάποιο μεγάλο ασκητή οι ίδιοι οι δαίμονες! [Αγία Θεοδώρα]
• Μεγάλο φάρμακο σωτηρίας είναι η ταπεινοφροσύνη. Διότι, ο σατανάς δεν κατέπεσε από τους ουρανούς ούτε εξαιτίας σαρκικής ακολασίας, ούτε εξαιτίας άλλων υλικών απολαύσεων, αλλά μόνο από υπερηφάνεια. Να γιατί ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε και μεις, οι υιοί του ανθρώπου, υιοί του Θεού [Μέγας Αθανάσιος]
• Η βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή. Για να μπεις πρέπει ή να είσαι παιδί ή να σκύψεις [Άγιος Αυγουστίνος]

..Μην κατακρίνεις κανέναν...

Βλέπεις άνθρωπο όμως όχι την καρδιά του, το μέσα του, τις μάχες του.
Γι'αυτό μην κατακρίνεις κανέναν.

----------------------

Βλέπεις το έξω, βλέπεις κάποιες εκδηλώσεις συμπεριφορών μα όχι τις αιτίες που τις προκαλούν.

Ο όλεθρος της εγωπάθειας και η ευλογία ταπεινώσεως

(Θεολογικό σχόλιο στην Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Με τη χάρη και την ευσπλαχνία του Αγίου Θεού φθάσαμε για μια ακόμα φορά στο άγιο Τριώδιο, στην ιερότερη και κατανυκτικότερη εορτολογική περίοδο του εκκλησιαστικού έτους. Η μακρά αυτή περίοδος, η οποία αρχίζει την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο, είναι η πιο σημαντική χρονική περίοδος της Εκκλησίας μας, διότι δίνει την ευκαιρία σε μας τους πιστούς να συναισθανθούμε τη λαθεμένη πορεία της ζωής μας, να τη διορθώσουμε και να επανακαθορίσουμε τη στάση μας απέναντι στο Θεό και τους συνανθρώπους μας. Αυτή η προσωπική κάθαρση και διόρθωση της γήινης πορείας μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μπορέσουμε, κεκαθαρμένοι και αλλαγμένοι, να εορτάσουμε το άγιο Πάσχα, σύμφωνα με την παύλειο προτροπή, όχι όπως οι Ιουδαίοι, τυπικά, «άλλ’ εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας», αποβάλλοντας την παλαιά  ζύμη της κακίας και της πονηρίας μας (Α΄ Κορ.5,8).

Το νου σου στον τερματικό σταθμό !

 

Επιβιβάστηκες στο συρμό την Κυριακή, ψυχή μου.
Με το εισιτήριο «ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» στο χέρι.
Έχε το νου σου στον τερματικό σταθμό!
Μόνο σ’ αυτόν!

Θα μπουν κι άλλοι επιβάτες στο συρμό.
Μην παραξενευτείς σαν θα δεις το βράδυ της Μ. Πέμπτης να μπαίνει ένας ληστής.
Πρώτος θα βγει στην αποβάθρα.
Και το δικό του εισιτήριο θα γράφει «Μνήσθητι μου Κύριε»
Στα μάτια του μηχανοδηγού θα έχει την ίδια αξία με το δικό σου.
Κι ας έκανε τόσο λίγη διαδρομή.
Είναι που είχε πολύ ανήφορο η δική του ...

Τι σημαίνει να συμφωνεί πράξη και Προσευχή;

Είπε ο αββάς Μωυσής: «Εάν δεν συμφωνήσει η πράξη με την προσευχή, είναι χαμένος ο κόπος σου».
Και τον ρώτησε άλλος αδελφός: «Και τι σημαίνει να συμφωνεί πράξη και προσευχή;»
«Σημαίνει -είπε ο Γέροντας- αυτά για τα οποία προσευχόμαστε να μας απαλλάξει ο Θεός, να μην τα κάνουμε πια.

Γιατί όταν ο άνθρωπος παραιτείται από τα θελήματά του, τότε ο Θεός γίνεται φίλος του και δέχεται την προσευχή του».

Η ειδωλοποίηση του εαυτού μας

 

Ἔχει τονισθεῖ ἀπό πολλούς. Τούς τελευταίους αἰῶνες, παρασυρμένος ὁ ἄνθρωπος ἀπό φιλοσοφικές θεωρήσεις, οἰκονομικά προτάγματα καί κοινωνικά συστήματα, ἔχει ξεχάσει τόν Θεό κι ἔχει αὐτονομηθεῖ ἔναντί του! Ζαλισμένος ἀπό ὑποσχέσεις γιά ἐπίγεια εὐδαιμονία καί ἀφοσιωμένος στό κυνήγι τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν δέν ἔχει τή δύναμη, οὔτε τή διάθεση, νά σηκώσει τό κεφάλι ἀπό τή λάσπη τῆς χοϊκότητάς του γιά νά ἀτενίσει τόν Οὐράνιο Πάτερα. Ἀκόμη κι ὅταν ἐγκλωβισμένος στό διαρκές τῶν πολλαπλῶν προβλημάτων, ἀκούει πολλούς μέ ὑπευθυνότητα νά διακηρύσσουν ὅτι ἡ κρίση δέν εἶναι οἰκονομική, ἀλλά πρώτιστα ἠθική καί πνευματική, ἀρνεῖται στήν πράξη νά μετατρέψει αὐτήν τήν παραδοχή σέ ἐνέργειες πού θά προκαλέσουν τήν πνευματική ἀνάσταση καί θά ἀνατρέψουν τή χαοτική πορεία πρός τήν κλιμακούμενη δυστυχία.

Τριώδιον υπόθεση ορθής λατρείας

  

Και πάλιν Τριώδιο και πάλι Τελώνης και Φαρισαίος και πάλι η ορθή προσευχή και  υψοποιός ταπείνωση

και έλεγχος του κομπασμού και καιρός μετανοίας και διόρθωση βίου και πάλι καρδία συντετριμμένη και πάλι συντριβή των υπερηφάνων και πάλι διατριβή αγιότητας.

 Λέει ο νηπτικός διδάσκαλος αββάς Ισαάκ ότι θέλει να μιλήσει για την ταπείνωση και αισθάνεται συστολή, διότι η ταπείνωση είναι αυτή η ίδια η στολή της θεότητας. Και ναι! Πράγματι. Με την ταπείνωση ο Υιός και Λόγος του Θεού ντύθηκε για να συναναστραφεί με τους ανθρώπους. Όχι μέσα σε αστραπές και βροντές και γνόφο όπως παλιά, αλλά με την χοϊκή ανθρώπινη φύση, ήρεμα. Σκήνωσε ανάμεσα μας και μοιράστηκε το ψωμί μας. Και με αυτή την ταπείνωση, ένδυμα και όχημα έπαθε, σταυρώθηκε, πέθανε και ετάφη για την σωτηρία μας.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 21-2-2021 (ΤΕΛΩΝΟΥ και ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Τιμόθεον Β΄ (γ΄10-15)
Τέκνον Τιμόθεε, σὺ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! Καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος.

Καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δέ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. Σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἔλεγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος.

Οι Ιερές υποσχέσεις του Τριωδίου (αρχίζει αύριο Τελώνου και Φαρισαίου)

 

Την περίοδο αυτή που διανύουμε, στην Εκκλησία μας  χρησιμοποιούμε ένα βιβλίο που λέγεται ΤΡΙΩΔΙΟ.

Ενώ τον υπόλοιπο χρόνο ψάλλουμε 9 ωδές  στον όρθρο, το διάστημα αυτό, από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, μέχρι το Μ. Σάββατο ψάλουμε 3 ωδές και γι’ αυτό λέγεται  Τριώδιο. Χωρίζεται σε τρεις περιόδους 1) από την Κυριακή του Τελώνου μέχρι την Κυριακή της τυροφάγου 2) από την καθαρά Δευτέρα μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου και3) από την Κυριακή των Βαΐων  μέχρι το Μ. Σάββατο. Δυστυχώς  στις μέρες μας έχει επικρατήσει η λανθασμένη άποψη, πως όταν λέμε άνοιξε το Τριώδιο, εννοούμε πως έφθασε ο καιρός της κραιπάλης, του γλεντιού και του καρνάβαλου. Πέτυχε ο διάβολος τον στόχο του και βρωμίζει την όμορφη και κατανυκτική αυτή περίοδο, με το να παρασύρει τον άνθρωπο στην αμαρτία.

Η τέχνη της πνευματικής προετοιμασίας

 

π. Συμεών Κραγιόπουλος

~ Την ώρα που κανείς πάει να προσευχηθεί, εάν αρχίσει αμέσως την προσευχή, κάτι θα χωλαίνει, κάτι δεν θα πηγαίνει καλά.

Ενώ, εάν σταθεί λίγο και κάνει μια σύντομη προετοιμασία, δηλαδή λίγο να συγκεντρωθεί, λίγο να ταπεινωθεί ενώπιον του Θεού, λίγο να δει την αμαρτία του, λίγο να μείνει μόνος με τον εαυτό του και να μην αρχίσει απλώς να λέει λόγια, θα κάνει καλύτερα την προσευχή του. Όπως και καθετί, εφόσον αρχίσει καλά, εφόσον αρχίσει σωστά, μέχρι ενός σημείου θα προχωρήσει. Εάν αρχίσει να προσεύχεται πρόχειρα, επιπόλαια, εάν αρχίσει εκτός πραγματικότητος, τι προσευχή θα κάνει; Πολλές φορές κανείς κάνει προσευχή και μετεωρίζεται, είναι ανεδαφικός· είναι ανεδαφική η προσευχή του.

Πώς μπορεί να απαλλαγεί ο πιστός από τον παλαιό πτωτικό άνθρωπο;

 

Όλοι αισθανόμαστε ότι φέρουμε τα ίχνη του παλαιού ανθρώπου. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι η φιλαυτία, δηλαδή η αρρωστημένη εγωκεντρική «αγάπη» του εαυτού μας. Η φιλαυτία δεν μας αφήνει να αγαπήσουμε αληθινά και ανιδιοτελώς τον Θεό και τον άνθρωπο.

Από την φιλαυτία γεννώνται τα πάθη. Εμπαθείς καθώς είμαστε δεν μπορούμε να συνδεθούμε απαθώς με τα άλλα ανθρώπινα πρόσωπα και τα πράγματα. Οι σχέσεις μας γίνονται εμπαθείς και εγωιστικές και μας εμποδίζουν να χαρούμε αληθινά τους συνανθρώπους μας και τα άλλα αγαθά του κόσμου. Αυτό τελικά μας οδηγεί στην μοναξιά, το κενό, το αδιέξοδο.

Αιώνια ερωτήματα;

Πότε ήταν η αρχή; Πότε θα έρθει το τέλος;

Ποιος είσαι; Τί είσαι; Πού κατοικείς;

Γιατί μ’ αγαπάς; Γιατί σε απορρίπτω;

Γιατί σε αμφισβητώ;

Πώς το αντέχεις; 

Γιατί κρύβεσαι μέσα στην σιωπή;

Ἀγώνας κατά τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου

 

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Ἀγώνας κατά τοῦ παλαιοῦ ἀνθρώπου

Ἡ ἄρση τοῦ σταυροῦ ἐκ µέρους τοῦ ἀνθρώπου, ὁ ὁποῖος θέλει νά ἀπελευθερωθεῖ ἀπό τήν ἁµαρτία, συµπίπτει µέ τόν πνευµατικό ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ κακοῦ.

Ὁ πνευµατικός ἀγῶνας, ὁ ὁποῖος ἀποδεσµεύει τήν ψυχή ἀπό τήν ἁµαρτία, παρουσιάζει τρία µέτωπα. Καί κατά πρῶτο καί κύριο λόγο ὁ ἀγῶνας αὐτός διεξάγεται ἐναντίον τῶν ἀδυναµιῶν καί παθῶν, τῶν ἐµφύτων πονηρῶν καταβολῶν, τίς ὁποῖες µέ τή γέννησή του φέρει ὁ ἄνθρωπος. Πολύ παραστατικά καί µέ ἐπιγραµµατική βραχυλογία, τόν περιγράφει ὁ Κύριος:

«Πού ήσουν Χριστέ μου και δεν φάνηκες από την αρχή;»

 

Μετά τους πρώτους πειρασμούς, ο Άγιος προσεύχεται με πιό πολλή πίστη. Οι πρώτες νίκες κατά του διαβόλου του δίνουν θάρρος και δύναμι. Η νηστεία και η σκληραγωγία γινότανε πιό αυστηρή.

Εκτός από το ελάχιστο ψωμί, που έτρωγε κάθε δύο, τρείς ή και τέσσερις μέρες, ούτε λάδι , ούτε κρασί, ούτε καμιά άλλη τροφή έβαζε στο στόμα του. Κοιμότανε πάνω σε μιά παλιά ψάθα ή και εντελώς κάτω στο χώμα.

Τὸ μεγαλεῖο τῆς Ἱερωσύνης

 Λαμπρόπουλος Βαρνάβας 

Σὰν σήμερα ἔγινε ἡ ἀνακομιδὴ τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ ἡ ἐπιστροφή του στὴν Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τὰ Κόμανα, ὅπου ἐξόριστος πέθανε μαρτυρικά. Ὑμνολογώντας τὸν κορυφαῖο αὐτὸν ποιμένα της ἡ Ἐκκλησία τὸν ὀνόμασε «ὑπόληψιν τῶν ἀξιωμάτων» της καὶ «ἀνάπαυσιν τῶν κροτάφων» της, γιατί τίμησε καὶ δόξασε τὴν ἱεροσύνη ποὺ τοῦ ἐμπιστεύτηκε ὁ Χριστός. Δὲν θὰ ὑπῆρχε λοιπὸν καλύτερη εὐκαιρία, γιὰ νὰ μᾶς θυμίσει ἡ Ἐκκλησία τὴ διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιὰ τὸ μεγαλεῖο της ἱεροσύνης τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ὑπεροχὴ της ἔναντι τῆς ἱεροσύνης τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Προτύπωση καὶ ἐκπλήρωση

Αληθινή προσευχή είναι αυτή....ένα S.O.S. της ψυχής πρός τον δυνάμενον σώζειν - Πατήρ Ευσέβιος Βίττης

 

Ο φαρισαίος είναι ο "καθώς πρέπει" άνθρωπος. Και οι καθως πρέπει άνθρωποι κάθε εποχής έχουν ανάμεσα στις άλλες υποχρεώσεις τους κι' αυτή΄νά τηρούν τους τύπυς - πρό πάντων αυτούς! - που επιβάλλει η κοινωνική συμβίωση. Κι' αν η κοινωνική ετικέττα απαιτεί τον εκκλησιασμό, θα πάνε, θα "προσευχηθούν" μαζί με τους άλλους. Θα φύγουν ικανοποιημένοι. Είναι εν τάξει!...

Ο φορμαλισμός όμως "οίδε τι προσεύξεται". Γι'αυτό και η προσευχή είναι τόσο φτωχή χωρίς υπαρξιακή συμμετοχή. Ξένη πρός τη Γεσθημανή. Γι' αυτό δεν είναι προσευχή.

Αληθινή προσευχή είναι αυτή, που απευθύνει στο Θεό ο τελώνης. 

Μή στενοχωρήσθε καθόλου, πάνω από όλα είναι ο Θεός, πού κυβερνά τα πάντα.

 

Πολλοί Άγιοι θα παρακαλούσαν να ζούσαν στην εποχή μας, για να αγωνισθούν.

Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι. Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά.

Μια μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσουλίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό.

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μιλάει για τον γάμο.

 

Πεθαίνοντας ἡ Γοργονία τῆς ἀφιέρωσε ὁ Γρηγόριος ἕνα συγκινητικό Λόγο, πού μᾶλλον δέ λέχτηκε στήν κηδεία τῆς ἀδελφῆς του. Ὁ Γρηγόριος πῆγε στό Ἰκόνιο ἀργότερα. Προφανῶς σ’ ἕνα ἀπό τά πρῶτα μνημόσυνά της. Τότε εἶπε τό Λόγο τοῦτο. Καί βρῆκε τήν εὐκαιρία, μέ ἀφορμή τό θάνατό της, νά μιλήσει γιά τήν ἅγια ζωή της καί τό γάμο της.  

Η στάση μας στον ναό του Θεού (Όσιος Εφραίμ ο Σύρος)

 

Το να πηγαίνει κανείς πριν από όλους στην εκκλησία είναι καλό και σωτήριο, ενώ το να βγαίνει πριν από την απόλυση χωρίς ανάγκη είναι βλαβερό και ολέθριο. Εσύ λοιπόν μείνε υπομονετικά και άκουγε τις άγιες Γραφές, για να ωφεληθείς. Όπως δηλαδή στον καύσωνα ένα ποτήρι κρύο νερό είναι ευχάριστο στον οδοιπόρο, έτσι και τα ιερά λόγια δροσίζουν την ψυχή. Αν θέλεις να ακούς, μείνε υπομονετικά· και αν ακούσεις, θα γίνεις σοφός. Αν όμως με δυσκολία κάνεις υπομονή για να ακούσεις τον λόγο, πόσο περισσότερο θα δυσκολευτείς να τον κάνεις πράξη; Από αυτό λοιπόν να καταλάβεις ότι είσαι αμελής, όπως και εγώ.

Οι νέοι που νηστεύουν αποκτούν ισχυρή προσωπικότητα

 

Ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που κάνουν οι γονείς στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους είναι να μην τους λένε ποτέ όχι σε ό,τι ζητούν. Δεν είναι δυνατόν το παιδί του γείτονα να έχει τάμπλετ και το δικό μας να μην έχει, ασχέτως αν το χρειάζεται ή όχι.

Η νηστεία είναι μια αφορμή να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας, ώστε όταν αργότερα συναντήσουν δυσκολίες και στερήσεις στη ζωή τους να μην απελπιστούν αλλά να αγωνίζονται.

Μεταξὺ ἀλήθειας καὶ ἀρετῆς, Κορναράκης 'Ιωάννης

 Ἕνα βασικὸ καὶ οὐσιαστικὸ κριτήριο τῆς γνησιότητας τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ ἀνθρώπου εἶναι πάντοτε ἡ σχέση του ἢ καλύτερα τὸ εἶδος τῆς σχέσεώς του μὲ τὶς δύο αὐτὲς εὐαγγελικὲς ἀξίες· τὴν ἀλήθεια καὶ τὴν ἀρετή!

Εἶναι γεγονὸς ἀναμφισβήτητο ὅτι κάθε συνειδητὸς χριστιανὸς βρίσκεται πάντοτε μεταξὺ ἀλήθειας καὶ ἀρετῆς, ἐφ’ ὅσον ἡ πνευματική του ζωὴ ἀποτελεῖ προσπάθεια συμμορφώσεώς του μὲ τὶς δύο βασικὲς ἐντολές· α) «γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» καὶ β) «ἔσεσθε οὖν ὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστι».

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 14-2-2021 (Χαναναίας)

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Κορινθίους Β΄ (στ΄ 16 – ζ΄1)
Ἀδελφοί, τίς συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; Ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.
Ταῦτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ.

Οι δοκιμασίες είναι το σπρώξιμο του Θεού

 

Βασανιζόμαστε. Πέφτουμε και σηκωνόμαστε. Κάνουμε και ζούμε τα ίδια λάθη, τα ίδια πάθη, τα ίδια αδιέξοδα λιμνάζουν την ζωή μας.

Φοβάστε την αλλαγή. Δυσκολευόμαστε στην μετάνοια. Έχουμε συνηθίσει την μιζέρια.
Η αρρώστια έγινε το καταφύγιο μας. Το «θύμα» ο μεγάλος ρόλος της ζωής μας. Τότε τι κάνει ο Θεός;Επιτρέπει την «καταστροφή» μας για να βρούμε τον εαυτό μας.

Γνωρίζει οτι μόνοι μας ποτέ δεν θα κάναμε τίποτα ώστε να αλλάξουμε εκείνα που μας αρρωσταίνουν και μας διαλύουν υπαρξιακά.

Οι ψαλμοί περιέχουν τα πάντα

 

Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου

 

«Λαλούντες εαυτοίς ψαλμοίς και ύμνοις και ωδαίς πνευματικαίς» ( Εφ. 5, 19 ) . Επειδή η ανάγνωσις έχει κόπο και πολλή ενόχλησι, δεν ωδήγησε σε ιστορίες, αλλά σε ψαλμούς, για να ευχαριστής συγχρόνως την ψυχή σου ψάλλοντας και να αποφεύγης τον κόσμο.

Πνευματικοί πατέρες και επιστήμονες ψυχικής υγείας: Αντίπαλοι ή σύμμαχοι; - π. Χριστοφόρου Χρόνη

 

 Πνευματικοί πατέρες 

και επιστήμονες ψυχικής υγείας: 

Αντίπαλοι ή σύμμαχοι;

«Έλα λοιπόν, μετανόησε! Δε βλάπτει».

 

Πρωτοπρεσβυτέρου Χριστοφόρου Χρόνη

Κληρικού Ι. Μ. Αιτωλίας κ΄ Ακαρνανίας (

Δρ. Θεολογίας-Μ.Α Φιλοσοφίας)

Διδάσκοντος στο ΕΚΠΑ/Θεολογική Σχολή-Τμ. Θεολογίας

 
1
        Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μία εκπληκτική διάδοση των επιστημών Ψ (ψυχιατρική, ψυχολογία, ψυχανάλυση). Βέβαια υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ ψυχιάτρου (είναι ιατρός), ψυχολόγου, ψυχοθεραπευτού, ψυχαναλυτή. Στον σύγχρονο δυτικό κόσμο είναι αδιανόητο πλέον ο άνθρωπος, να μην έχει τον ψυχολόγο του ή τον ψυχοθεραπευτή του, όπως ακριβώς έχει το δικηγόρο και το λογιστή του. Ασφαλώς αυτή η νέα πραγματικότητα ταχύτατα εξαπλώνεται και στην πατρίδα μας. Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών Λυκείου, κυρίων των κοριτσιών, θέλουν να εισαχθούν σε σχολές Ψυχολογίας. Η λέξη Ψυχολογία ελκύει τους μαθητές όπως το λουλούδι τη μέλισσα. Αλλά και πολλοί χριστιανοί διακατέχονται από δέος και σεβασμό προς οτιδήποτε έχει σχέση με την επιστήμη της Ψυχολογίας.

Σπάσε την εικόνα που έχεις για τον άλλον μέσα σου.

 

Η σχέση μας με τους άλλους καθορίζεται από τα ψεύτικα είδωλα προσωπικοτήτων που δημιουργούμε τα οποία έχουμε κτίσει μέσα μας με την κατάκριση.

Αυτή η σχέση είναι ψεύτικη διότι δεν σχετιζόμαστε με το πραγματικό και αληθινό πρόσωπο του άλλου , αλλά με αυτό που έχουμε πλάσει μέσα μας. Μια σχέση….μια απάτη….μια πληγή…

Το μεγαλύτερο λάθος γίνεται όταν αυτό το κάνουμε για τα παιδιά μας. Χτίζουμε μέσα μας μια εικόνα για το παιδί μας. Μια εικόνα για την προσωπικότητά του, τη ζωή που θα θέλαμε ΕΜΕΙΣ να ζήσει , το επάγγελμά του κλπ. Όταν το παιδί δεν μας επιβεβαιώνει αυτή την εικόνα ταραζόμαστε, αρχίζουν οι τσακωμοί γιατί η εικόνα δεν επιβεβαιώνεται και ο εγωισμός μας, μας ψιθυρίζει ότι πρέπει να σηκώσουμε το ανάστημά μας διότι δεν γίνεται αυτό που έχουμε πλάσει μέσα μας για εκείνο! Το βλέπουμε σαν προϊόν ή προέκταση της δικής μας προσωπικότητας και ζωής. Θέλουμε να ζήσουμε μέσα από τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Στα «βήματα του Αγίου Πορφυρίου». Δείτε το οδοιπορικό στη Μονή που διακονούσε. Μιλούν άνθρωποι που τον γνώρισαν

Οδοιπορικό στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους Λευκών στο Αυλωνάρι Ευβοίας, εκεί όπου διακονούσε για πολλά χρόνια ο Αγιος Πορφύριος. Ακολουθώντας τα »βήματα» του Αγίου Πορφυρίου το Πρακτορείο Ορθοδοξία κατέγραψε εικόνες και μαρτυρίες για τη ζωή του Αγίου. Η Ηγουμένη της Μονής Αγ.Χαραλάμπους Λευκών μας μιλά για τον φωτισμένο και διορατικό Γέροντα Πορφύριο ενώ η κάμερα του Πρακτορείου περιπλάναται στα μέρη όπου χειροτονήθηκε Ιερέας ο Αγιος Πορφύριος. Στον Άγιο Χαράλαμπο Λευκών στην Εύβοια, διακόνησε για πολλά χρόνια ως Πνευματικός και και Εφημέριος ο Άγιος Πορφύριος και ο Πνευματικός της Μονής μας μιλά για τον διορατικό και θαυματουργό Άγιο Πορφύριο.

Η Δύναμη της υπομονής και της αγάπης

 

Η υπομονή είναι αρετή και δώρο Θεού. ο  Γ. Γκαίτε έλεγε ότι η υπομονή είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές.

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έλεγε ότι η υπομονή είναι η βασίλισσα των αρετών, το θεμέλιο των κατορθωμάτων, το λιμάνι το ακύμαντο, η ηρεμία στους κλυδωνισμούς. Όταν συνυπάρχουν όμως η υπομονή με την καλοσύνη, είναι ίσως ο τέλειος συνδυασμός. Πολλά προβλήματα που με την πρώτη ματιά φαίνονται άλυτα, αν τα διαχειριστείς με υπομονή , με καλή θέληση, με αγάπη ανιδιοτελή θα έχεις ιδανικά αποτελέσματα.

Πώς να προσερχόμαστε στην Θεία Κοινωνία;

 

Ὅσα σᾶς συμβαίνουν στό διάστημα τῆς προετοιμασίας σας γιά τή θεία Κοινωνία, φόβος, ταραχή κλπ, προέρχονται καθώς φαίνεται ἀπό τόν ἐχθρό. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία, ὅτι αὐτός σᾶς τριγυρίζει.... Ἡ Ἐξομολόγηση καί ἡ θεία Κοινωνία τόν καῖνε καί τόν διώχνουν μακριά. Γιά νά σᾶς ἐμποδίσει λοιπόν, ἀπ’ αὐτά, σᾶς προξενεῖ τόσους πειρασμούς. Ἀγωνισθεῖτε νά κρατήσετε τή μνήμη τοῦ Θεοῦ καί τή μνήμη τοῦ θανάτου. Αὐτές οἱ δυό μνῆμες, ὄχι μόνο ὅταν ἑτοιμάζεστε γιά τή θεία Μετάληψη, ἀλλά πάντοτε, ἐξουδετερώνουν τά τεχνάσματα τοῦ πονηροῦ.

Χριστὸς ἢ κόσμος Καιρὸς τοῦ μετανοεῖν…

 

Μάρκου Δεσποτίδη, φοιτητῆ ἰατρικῆς

Χτυπάει τὸ κουδούνι. Οἱ μαθητὲς κατευθύνονται πρὸς τὶς τάξεις. Διαγώνισμα στὰ θρησκευτικά. «Στὰ θρησκευτικὰ τὸ μόνο ποὺ χρειάζεται νὰ γράψεις εἶναι ἕνα “ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστὶ”, ὁ Θεὸς σέβεται τὴν ἐλευθερία μας καὶ οὕτω καθεξῆς καὶ ἀμέσως ὁ θεολόγος θὰ τσιμπήσει, τοὺς ξέρω ἐγὼ αὐτούς…», ψιθυρίζει ἕνας μαθητὴς στὸ διπλανό του. Νέα γενιά, εἰκοστὸς πρῶτος αἰώνας. Ἑλληνικὴ κοινωνία, εἰκοστὸς πρῶτος αἰώνας.

Βέβαια, κάποιος θὰ μποροῦσε νὰ ὑποστηρίξει πὼς, ἀκόμα κι ἂν ἁπλῶς εἰρωνεύεται, τουλάχιστον αὐτὸς ὁ μαθητὴς ἔχει ἀκούσει γιὰ τὴν πεμπτουσία τῆς ὀρθοδοξίας. Τὸ ζήτημα ὡστόσο ποὺ ἀναδύεται εἶναι γιατί οἱ περισσότεροι σημερινοὶ ἄνθρωποι ἀντιλαμβανόμαστε τὴν ὀρθόδοξη διδασκαλία σὰν ἁπλὰ τσιτάτα κενὰ νοήματος, ἀντὶ νὰ συγκλονιζόμαστε, νὰ ἑλκόμαστε ἀπὸ αὐτὴν καὶ νὰ υἱοθετοῦμε τὸν τρόπο ζωῆς ποὺ αὐτὴ πρεσβεύει; 

Ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας

 

Στὸν σωτήριο ἀγώνα ἔχουμε τρεῖς ἰσχυροὺς ἐχθρούς, τὴ σάρκα, τὸν κόσμο καὶ τὸν διάβολο. […] Γιὰ νὰ μάθουμε ὅμως νὰ πολεμοῦμε μὲ ἐπιτυχία κατὰ τῶν ἀντιπάλων αὐτῶν καὶ νὰ ἀνταποκριθοῦμε στὸ πανάγιο τοῦ Κυρίου θέλημα, πρέπει νὰ μάθουμε ποιὰ εἶναι ἡ σωστὴ ὁδὸς ποὺ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ θὰ ἀκολουθήσουμε στὸν σωτήριο αὐτὸν ἀγώνα. Τὸ κύριο σύνθημα μὲ τὸ ὁποῖο μᾶς προσκαλεῖ ὁ Κύριος νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ πάθη ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν βρίσκεται στὸν ἀκόλουθο λόγο Του: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθείν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ, καί ακολουθείτω μοι»(Μάρκ. 8,34) Ὅποιος λοιπὸν θέλει νὰ προχωρεῖ σωστὰ στὴ χριστιανικὴ ζωή, ὁποιαδήποτε ἰδιότητα κὶ ἄν ἔχει, πρέπει νὰ ἔχει σταθερὰ ὑπ’ ὄψιν του αὐτὴν τὴν περικοπή, ποὺ θὰ τὸν ὁδηγήσει στὸν ἀσφαλῆ λιμένα τῆς σωτηρίας.

Ὁ εὐσεβισμὸς μέσα μας…

 Λαζαρίδου Ἄννας-Μαρίας,

χημικοῦ

 

Πρὶν καιρό μοῦ ἔδωσαν τὴν ἰδέα νὰ γράψω γιὰ τὸν εὐσεβισμὸ μέσα στὴν ἐκκλησία. Δὲν τολμοῦσα νὰ ἀγγίξω τὸ θέμα, γιατί πάντα θέλω νὰ βγαίνει ἀπὸ μέσα μου αὐτὸ ποὺ γράφω. Νὰ λοιπὸν ποὺ ἦρθε ἡ στιγμή. Καὶ ἀναρωτιέμαι ‘’μὰ γιὰ ποιὸν εὐσεβισμὸ μιλᾶμε; Τί ψάχνω νὰ δῶ;’’ Τὸ καλύτερο ποὺ ἔχω νὰ κάνω εἶναι νὰ κοιτάξω μέσα μου… Ναὶ, μέσα μου! Μένω δυστυχῶς πολλὲς φορὲς στοὺς τύπους καὶ χάνω τὴν οὐσία τῶν πραγμάτων. Εἶναι αὐτὸ ποὺ λέμε πὼς βλέπεις τὸ δέντρο καὶ χάνεις τὸ δάσος. Λυπᾶμαι ποὺ τὸ λέω, μὰ ἔτσι εἶναι!

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ και ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7-2-2021 (ΙΣΤ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ)

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ  Προς Κορινθίους Β΄ (στ΄ 1 – 10)

Ἀδελφοί, παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας· μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ἀλλ᾿ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες.

Η σωστή αντιμετώπιση των θλίψεων!

 


Όπως πλησιάζουν τα βλέφαρα το ένα το άλλο, έτσι και οι πειρασμοί είναι κοντά στους ανθρώ­πους. Και αυτό το οικονόμησε ο Θεός να είναι έ­τσι, με σοφία, για να έχουμε ωφέλεια.

Για να κρού­εις δηλαδή επίμονα, εξαιτίας των θλίψεων, τη θύρα του ελέους του Θεού και για να μπει μέσα στο νου σου, με το φόβο των θλιβερών πραγμάτων, ο σπό­ρος της μνήμης του Θεού, ώστε να πας κοντά του με τις δεήσεις, και να αγιασθεί η καρδιά σου με τη συνεχή ενθύμησή του.
Και ενώ εσύ θα τον παρακα­λείς, αυτός θα σε ακούσει…

Πέντε βήματα-στάδια για να παίρνει κανείς σωστές αποφάσεις

Γιατί δεν αρέσω σε κανέναν;
Γιατί όλες μου οι σχέσεις τελειώνουν τόσο άσχημα;
Γιατί όλα μου τ’ αφεντικά είναι τόσο απαίσια;
Μια μεγάλη σειρά από "γιατί;"
Υπάρχει ένα ρητό που λέει πως ζωή που δεν έχει δοκιμαστεί δεν αξίζει να τη ζούμε... και φυσικά, ως ψυχοθεραπεύτρια, είμαι υποχρεωμένη να μην συμφωνήσω. Αν και το κομμάτι που αφορά το «δεν αξίζει να την ζούμε» είναι λίγο σκληρό.

Τα πάθη και η θεραπεία τους

 

ΤΑ ΠΑΘΗ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥΣ (ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΒΕΝΕΔΙΚΤΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ)
“… Ούτε ακάθαρτος καθρέπτης μπορεί να δεχθή τις αντανακλάσεις των εικόνων, ούτε ψυχή που είναι κατειλημμένη από τις βιοτικές φροντίδες και σκοτισμένη από τα πάθη τον σαρκικού φρονήματος, μπορεί να υποδεχθή τις ελλάμψεις του Αγίου Πνεύματος”.
(Μ. Βασιλείου, επιστολή 210, Προς τους λογιωτάτους της Νεοκαισαρείας, ΕΠΕ 3,188)
Γενικά
Ο αιώνας μας θεωρείται ως αιώνας που η τεχνολογία έχει φθάσει σε πολύ μεγάλα ύψη. Παρόλα αυτά όμως ο άνθρωπος, ο εσωτερικός κυρίως άνθρωπος, δεν έχει ειρήνη. Κυριαρχείται από το άγχος. Ψάχνει για την ειρήνη και αυτά που βρίσκει είναι υποκατάστατα της ειρήνης.

ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ : ΓΙΑ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ......

 

Για να φτάσουμε στην αγάπη του Θεού, πρέπει να τηρούμε όλα όσα παρήγγειλε ο Κύριος στο Ευαγγέλιο. Πρέπει να συμπάσχει η καρδιά μας και όχι μόνο τον άνθρωπο να αγαπούμε, αλλά να συμπονούμε και κάθε πλάσμα, κάθε κτίσμα του Θεού.

Να, ένα πράσινο φύλλο στο δέντρο, κι εσύ το έκοψες χωρίς λόγο. Αν και δεν είναι αμαρτία, όμως, πως να το πω, προκαλεί τον οίκτο· η καρδιά που έμαθε να αγαπά λυπάται και το φύλλο, και όλη την κτίση. Και ο άνθρωπος είναι μεγάλο δημιούργημα. Αν βλέπεις ότι παραπλανήθηκε και θα καταστραφεί, προσευχήσου γι’ αυτόν και κλάψε, αν μπορείς, αλλιώς, στέναξε τουλάχιστον γι’ αυτόν ενώπιον του Θεού. Και την ψυχή που ζει έτσι την αγαπά ο Κύριος, γιατί έγινε όμοια με Αυτόν.

Η παραγκωνισμένη απλότητα, στην σκέψη και στις επιλογές μας!

Ήταν κάποτε μία γριούλα που αφού γέρασε αρκετά αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια, να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων. Έτσι ετοίμασε μία μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε. Η νοσοκόμα, που γνώριζε για την άφιξή της, την πλησίασε και της είπε:

-Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιό σας πριν το ετοιμάσουμε.

-Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το, απάντησε η γριούλα.

-Μα έχετε επιλογή σε 3 είδη, αν θέλετε να τα δείτε και να διαλέξετε ποιό από όλα σας αρέσει πιο πολύ.