Από δω είναι ο δρόμος

Όταν ήμουν μαθητής είχα διαβάσει την εξής ιστοριούλα.

Σ’ ένα ξερονήσι υπήρχε ένας φάρος και σ’ αυτόν τον φάρο φαροφύλακας ήταν ένας άνθρωπος πτωχός, οικογενειάρχης, που έπαιρνε ασφαλώς το μισθουδάκι του, αλλά ψάρευε κιόλας και τον κόπο της εργασίας του τον μετέφερε εκεί, σ’ ένα κοντινό νησί.

Τί δέν μᾶς ἀφήνει νά σηκώσουμε κεφάλι...

Ὅ,τι ἀγαπᾶ κάποιος ἀπὸ τὰ πράγματα τοῦ κόσμου, αὐτὸ καταβαραίνει τὸν νοῦ του καὶ τὸν δεσμεύει καὶ δὲν τὸν ἀφήνει νὰ σηκώσει κεφάλι.

Σὲ αὐτὸν τὸ σταθμὸ καὶ τὴ ροπὴ καὶ τὸ ζύγι τῆς κακίας δοκιμάζεται ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, Χριστιανοὶ τῶν πόλεων καὶ τῶν βουνῶν, τῶν μονῶν, τῶν ἀγρῶν ἢ τῶν ἐρήμων, ὅτι δελεαζόμενος ὁ ἄνθρωπος ἀπὸ τὸ δικό του προσωπικὸ θέλημα, ἀγαπᾶ κάποιο πράγμα ἤ πάθος, καὶ δένεται σὲ αὐτὸ ἡ ἀγάπη του, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν προσφέρεται ὅλη στὸν Θεό.

Η πνευματική αντιμετώπιση των ψευδών ειδήσεων (fake news) - π. Βαρθολομαίος Εσφιγμενίτης

Μεγάλος προβληματισμός επικρατεί το τελευταίο διάστημα για την ευρεία διάδοση ψευδών ειδήσεων (fake news).

Οι ψευδείς ειδήσεις άλλοτε κυκλοφορούν ανώνυμα και άλλοτε επώνυμα. Άλλοτε δημιουργούνται από νοσηρή φαντασία, άλλοτε από σκοπιμότητα. Άλλοτε πηγάζουν από άτομα με ψυχικά νοσήματα, άλλοτε από επιτήδειους, από μεμονωμένα άτομα, έως και από ξένες κυβερνήσεις που θέλουν να αποσταθεροποιήσουν την χώρα μας και την τοπική Εκκλησία.

Η παγκόσμια δοκιμασία και τα αίτιά της

Ἕνας ἀδιόρατος μικροοργανισμός, ποὺ ἔχει μέγεθος μερικὰ ἑκατομμυριοστὰ τοῦ χιλιοστομέτρου, ἔ­κανε τὴν ἐμφάνισή του πρὶν ἀπὸ λίγους μῆνες σὲ μεγάλη χώρα τῆς Ἀσίας. Ἀπὸ ἐκεῖ διαδόθηκε ἀστραπιαῖα σ’ ὅλη τὴ γῆ. Εὐρώπη, Ἀμερική, Αὐστραλία, Ἀφρικὴ μολύνθηκαν. Ὅλη ἡ γῆ μολύνθηκε ἀπὸ αὐτὸν τὸν ἰό, πού, δυστυχῶς, προσέβαλε ἑκατοντάδες χιλιάδες συνανθρώπων μας καὶ γιὰ ἕνα μεγάλο ποσοστὸ ἀπὸ αὐτοὺς ἀποδείχθηκε θανατηφόρος.

Και ανέβηκε στον μιναρέ και έψαλλε το ''Χριστός Ἀνέστη!''

Χριστός Ἀνέστη!

1. Φτάνει ὁ χαιρετισμός αὐτός γιά νά δονήσει τήν καρδιά μας ἀπό χαρά καί ἐνθουσιασμό, γιατί τό «Χριστός ἀνέστη» εἶναι μιά μικρή μέν, ἀλλά δυνατή ὁμολογία τῆς πίστης μας.

«Χριστός ἀνέστη», γιατί ὁ Ἀρχηγός τῆς πίστης μας εἶναι Θεός καί δέν μπορεῖ νά Τόν κρατήσει τό σκοτεινό βασίλειο τοῦ θανάτου. Κατέβηκε μέχρις ἐκεῖ γιά νά τό διαλύσει καί νά δώσει ἀληθινή ζωή στούς ἐκεῖ νεκρούς. Γι᾽ αὐτό καί λέμε «καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος»!

Χωρίς αγάπη δεν υπάρχει ζωή!

Τι είναι αγάπη;

Αγάπη είναι να μην κουράζεσαι. Να μην κουράζεσαι να κάνεις, να μην κουράζεσαι να λες.

Αγάπη είναι να μην ακούς, να μη σκέφτεσαι, να μην αξιολογείς.

Αγάπη είναι να συνεχίζεις να βλέπεις την ίδια αγαπημένη σου εικόνα, ακόμα και όταν όλα γύρω σου καταρρέουν. Να βλέπεις το φως πίσω από τα σύννεφα.

Τρεις φορές

Αν χρειαστεί να πάρεις μια γρήγορη απόφαση και καταλαβαίνεις ότι πρέπει να συμβουλευτείς κάποιον για το θέμα που σε απασχολεί, αλλά δεν έχεις κοντά σου κανέναν που θα μπορούσε να σε συμβουλέψει, στρέψου στον Θεό και, όπως μας διδάσκουν οι πατέρες, επικαλέσου τη βοήθειά Του τρεις φορές. Έπειτα κάνε ό,τι σε φωτίσει Εκείνος.

Ὁ θάνατος τοῦ θανάτου

Ἡ ἰδέα τοῦ θανάτου καὶ τῆς αἰώνιας ζωῆς διαπερνᾶ σὰν ἕνα κατακόκκινο νῆμα ὁλόκληρη τὴ Γραφή, τόσο τὴν Παλαιὰ ὅσο καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ὁ θάνατος μᾶς παρουσιάζεται σὰν κάτι τὸ παράλογο, τὸ ἄσκοπο, κάτι τὸ ὁποῖο δὲ θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχει. Ὁ Ἀπ. Παῦλος μᾶς λέει (1 Κόρ.15.26) ὅτι ὁ τελευταῖος ἐχθρὸς ὁ ὁποῖος θὰ καταργηθεῖ ἀπὸ τὸν Κύριο εἶναι ὁ θάνατος. Ὁμολογοῦμε ὅτι κατὰ τὴν ἔσχατη μέρα θὰ γίνει ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν καὶ ἀναμένουμε τὴ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου. Καὶ πραγματικά, ὁ Χριστὸς δὲ μᾶς δίδαξε πὼς θὰ ἀγωνιζόμαστε γενναῖα ἐναντίον τοῦ θανάτου, οὔτε καὶ μᾶς δίδαξε ἁπλῶς πῶς νὰ τὸν ἀντιμετωπίζουμε ἄφοβα: μᾶς ἔδειξε τὴ νίκη κατὰ τοῦ θανάτου.

Το συγκλονιστικό Πάσχα του Γέροντα Γαβριήλ Διονυσιάτη με τους Κρυπτοχριστιανούς στην Κωνσταντινούπολη!

Σε μια Εκκλησία του Γαλατά στην Πόλη, όπου συχνάζουν οι ναυτικοί και ταξιδιώται ν’ ανάψουν το κεράκι τους για τους δικούς τους και το καλό ταξείδι προς τις φουρτουνιασμένες θάλασσες του Πόντου. Εκεί τη Μεγάλη Σαρακοστή του 195… πήγε να λειτουργήση και να ξομολογήση τους Χριστιανούς κάποιος Γέρων Πνευματικός, για πρώτη φορά επισκεπτόμενος την Πόλη.

Αφού μελετάς με επιμέλεια την Αγία Γραφή και τους Πατέρες, πρέπει να ξέρεις ότι καμιά αμαρτία μας δεν μπορεί ν’ αναμετρηθεί με το έλεος του Δημιουργού μας…

Αφού μελετάς με επιμέλεια την Αγία Γραφή και τους Πατέρες, πρέπει να ξέρεις ότι καμιά αμαρτία μας δεν μπορεί ν’ αναμετρηθεί με το έλεος του Δημιουργού μας, πόσο μάλλον να το νικήσει!

Αν έχεις εξομολογηθεί κι έχεις λάβει άφεση για αμαρτία που διέπραξες στο παρελθόν, δεν είναι απαραίτητο να την εξομολογηθείς πάλι. Αλλά μερικές φορές ίσως είναι ωφέλιμο να την ξαναθυμάσαι, γιατί έτσι θα ταπεινώνεσαι και θα βρίσκεσαι στη σωτήρια κατάσταση της αδιάλειπτης μετάνοιας, όπως ο προφήτης Δαβίδ: «… ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιον μού εστί διαπαντός» (Ψαλμ. 50:5).

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 26 Απριλίου 2020 (ΤΟΥ ΘΩΜΑ)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
Πράξεις Αποστόλων (ε΄12-20)
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκεῖναις, διὰ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλά· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ᾿ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. Συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων εἰς Ἱερουσαλὴμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες.
Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. Ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· πορεύεσθε, καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης.

Η Ανάσταση Κυρίου και η καταπάτηση του θανάτου

Τα ψηλά σκαλοπάτια δυσκόλευαν τα κοντά ποδαράκια της. Τα κατάφερε όμως, έφθασε σιγά-σιγά στο τελευταίο κρατώντας γερά το χέρι του παππού. Η παιδική χαρά της την περίμενε, γι' αυτό και τρέχοντας σχεδόν διέσχισε τον διάδρομο της εισόδου, στάθηκε μπροστά στην εξώπορτα κι έτοιμη να βγει στον δρόμο έχωσε πάλι το χεράκι της στο χέρι του παππού. Το άλλο, που άλλοτε στην καθημερινή πρωινή τους βόλτα, έσφιγγε και της γιαγιάς το χέρι, το σήκωσε ψηλά προς τον ουρανό και... τη χαιρέτησε: "Καλημέρα, γιαγιά".

"Η γιαγιά  βρίσκεται στον ουρανό, κοντά στον Χριστό και Τον παρακαλεί για σένα, γιατί σ' αγαπάει πολύ", της είπαν πριν από μερικές βδομάδες. Κι η Νίνα από τότε κάθε πρωί τη χαιρετάει: "Καλημέρα, γιαγιά".....

Γιατί τσουγκρίζουμε αυγά το Πάσχα ;

 

Tο τσούγκρισμα των πασχαλινών αυγών, συμβολίζει την Aνάσταση του Xριστού. Το αυγό συμβολίζει τη ζωή και τη δημιουργία που κλείνει μέσα του τη ζωή.

Όταν το κέλυφός του αυγού σπάσει, γεννιέται μια ζωή και με τον ίδιο τρόπο το πασχαλινό αυγό συμβολίζει το σπάσιμο του τάφου του Xριστού και την Aνάστασή Tου.

Κάλλιστος Γουέαρ (Ἐπίσκοπος Διοκλείας): Η Πασχάλια Χαρά.

Τό Πάσχα, ἡ γιορτή τῆς Ἀνάστασης τοῦ Σωτῆρος, εἶναι, πάνω ἀπ’ ὅλα μιὰ γιορτή μεγάλης χαρᾶς. Ὅταν ὁ ἀναστημένος Χριστός συναντᾶ τίς μυροφόρες καθώς φεύγουν ἀπό τό μνῆμα, τό πρῶτο πράγμα πού τούς λέει εἶναι ἡ λέξη «Χαίρετε». Ὅσον ἀφορᾶ σ’ αὐτή τήν πασχάλια χαρά, τρία σημεῖα ἔχουν ἰδιαίτερη ἀξία: εἶναι χαρά προσωπική, εἶναι χαρά συμπαντική καί εἶναι χαρά εὐχαριστιακή.

Γιατί δεν πρεπει να παιρνουμε Θεία Κοινωνία χωρίς εξομολόγηση

Ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα τοῦ Ἁγίου Εὐγενίου

Στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του νέου πλήθος από Σκύθες με δική του διαταγή ξεκίνησαν για την Ανατολή. Κάποτε έφτασαν και στην Τραπεζούντα.

Ἡ Ἀνάσταση, ἕνα παιδί μέσα μας

Ἠλιόπουλος Ἄνθιμος (Ἀρχιμανδρίτης)

Στὴν πορεία πρὸς τὸν Γολγοθᾶ βλέπουμε τὴν πορεία πρὸς τὴν ὁριστικὴ καὶ ἀπόλυτη σύγκρουση τῶν δυνάμεων τοῦ κακοῦ πρὸς τὶς δυνάμεις τοῦ καλοῦ. Μιὰ σύγκρουση ποὺ γίνεται στὸν ἀπόλυτο βαθμό. Ὁ Κύριος πάνω στὸν σταυρὸ δέχεται τὴν τελικὴ ἐπίθεση. Ὅλες οἱ δυνάμεις τοῦ κακοῦ πέφτουν πάνω του νὰ τὸν ξεκάνουν. Νὰ τὸν ἀκυρώσουν.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ κι' εμείς είμαστε μαζί Του

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Χριστός Ανέστη, αδέλφια και αυτό δεν αλλάζει με τίποτε !

Χριστός Ανέστη και πεπτώκασι δαίμονες. Ούτε αυτό αλλάζει.

Χριστός Ανέστη και γιαυτό η ηδύτης μέσα σου. 

Δεν είναι η Άνοιξη που σε γλυκαίνει απόψε. 

Ανάσταση στο Νταχάου

Κάθε Θεία Λειτουργία της Ανάστασης είναι ξεχωριστή, ωστόσο αυτή που έγινε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου είναι μοναδική. Το κολαστήριο που δημιούργησαν οι Ναζί στο Νταχάου, λίγο έξω από το Μόναχο, δέχθηκε τους πρώτους κρατούμενους- πολιτικούς αντιπάλους αρχικώς του Αδόλφου Χίτλερ το 1933 και μέχρι το 1945 , πάνω από 200.000 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν εκεί.

Τὸ Πάσχα καὶ ἐμεῖς, Γιαννουλᾶτος Ἀναστάσιος ( Ἀρχιεπίσκοπος Τιράνων καὶ πάσης Ἀλβανίας)

Τό Πάσχα ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ὀρθόδοξης λατρείας. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ κορωνίδα τῆς πίστεώς μας. Σφραγίζει τήν πνευματική ταυτότητα τῶν Ὀρθοδόξων. Καθορίζει τή δύναμη τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος.

Γιατί η Εβδομάδα αυτή ονομάζεται Διακαινήσιμος;

Ολόκληρη η εβδομάδα από το άγιο Πάσχα μέχρι την επομένη Κυριακή, δηλαδή, την Κυριακή του Θωμά, λέγεται «διακαινήσιμος». Γιατί ονομάζεται έτσι;

Χριστός Ανέστη!

1. ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΑ ΤΕΚΜΗΡΙΑ

«Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως»! Ἀνέστη! Καὶ τὸ θριαμβευτικὸ αὐτὸ μήνυμα ἀντηχεῖ μέσα­ στοὺς αἰῶνες καὶ πλημμυρίζει τοὺς πι­­­στοὺς μὲ ἀγαλλίαση. Μ’ αὐτὸ τὸ μήνυμα­ ξε­­­κινᾶ ὁ ἅγιος εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς τὶς «Πρά­ξεις τῶν Ἀποστόλων». Καὶ λέει ὅτι τὸ πρῶτο του βιβλίο, τὸ κατὰ Λουκᾶν Εὐαγ­γέλιο, τὸ ἔ­­­­­­­γραψε γιὰ νὰ ἐξιστορήσει ὅλα τὰ ἐκπλη­κτι­κὰ θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Ἰησοῦς καὶ τὶς­ θαυμαστὲς διδασκαλίες, ποὺ κήρυξε­ μέ­­­­­χρι τὴν ἡμέρα ποὺ ἀναλήφθηκε στοὺς οὐ­­­­­ρανούς. Πρὶν ὅμως ἀπὸ τὴν Ἀνάληψή του ὁ Κύριος μετὰ τὴ Σταύρωσή του καὶ τὸ θάνατό του ἐμφανίστηκε ἀναστημένος στοὺς Ἀποστόλους του. Καὶ τοὺς ἔδωσε τὶς τε­λευ­ταῖες του ὁδηγίες καὶ ἐντολές. «Πα­­­ρέ­στησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν ­αὐ­­τὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις». Μὲ πολλὰ καὶ­ ἀ­δι­αμφι­σ­βήτητα τεκμήρια τοὺς βεβαί­ωσε ὅτι ἦταν πραγματικὰ ζωντανός. Γι’ αὐ­­­τὸ κά­ποιες φορὲς μάλιστα ἔτρωγε μαζί τους. Καὶ ἐπὶ σαράντα ἡμέρες ἐμφανιζόταν σ’ αὐτοὺς καὶ τοὺς ἐξηγοῦσε τὰ μυστήρια τῆς Βα­σιλείας τοῦ Θεοῦ. Καὶ τοὺς παρήγ­γει­λε νὰ μὴν ἀπομακρυνθοῦν ἀπὸ τὰ Ἱε­ροσό­λυμα, ἀλλὰ νὰ περιμένουν τὴν πραγ­ματο­ποίηση τῆς ὑποσχέσεως ποὺ τοὺς ἔ­­­δω­­σε: ὅτι ὁ Θεὸς Πατὴρ θὰ τοὺς ἔστελ­νε τὸ Ἅ­γι­ον Πνεῦμα, ποὺ θὰ τοὺς ἐνί­σχυε στὸ ἔργο τους καὶ στὴ ζωή τους.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΑΣΧΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ κ. ΣΥΜΕΩΝ

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η    Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

ΠΑ­ΣΧΑ 2020 

 Πρός

τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆ­ρο

καί τούς εὐ­σε­βεῖς Χρι­στια­νούς

τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας

  

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

          ΕΝ ΜΕ­ΣΩ μιᾶς πρω­το­φα­νοῦς παν­δη­μί­ας πού ἔ­πλη­ξε ὁ­λό­κλη­ρο τόν πλα­νή­τη μας, ἔ­φθα­σε κι ἐ­φέ­τος τό Πά­σχα, ἡ κο­ρυ­φαί­α ἑ­ορ­τή τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας.

Πάσχα, Κυρίου Πάσχα

Θὰ ψάλουμε καὶ φέτος στοὺς φωτόλουστους Ναούς μας μὲ ὕμνους πανηγυρικοὺς τὸ Πάσχα τοῦ Κυρίου. Θὰ τὸ ὑμνήσουμε μὲ πολλὰ χαρακτηριστικὰ ἐπίθετα. Πάσχα «ἱερόν», «ἄμωμον», «ἅγιον», Πάσχα «πανσεβάμιον» καὶ «τερπνόν», Πάσχα «καινόν», «μέγα» καὶ «μυστικόν». «Πάσχα, Κυρίου Πάσχα»!

Ἀλλὰ τί εἶναι αὐτὸ τὸ Πάσχα;

Ανάσταση: Η δοκιμασία της λογικής

Δεν είναι καθόλου παράλογο το κήρυγμα περί της Αναστάσεως του Χριστού να εγείρει πλείστες όσες αμφιβολίες και ερωτηματικά. Οι ενστάσεις για το θέμα αυτό άρχισαν να καταγράφονται ευθύς ως συνέβη το υπερφυσικό αυτό γεγονός, που αποτέλεσε τη βάση πάνω στην οποία στηρίχθηκε το οικοδόμημα της Χριστιανικής Εκκλησίας.

«Για τους Εβραίους της Βιβλικής Ιερουσαλήμ ήταν βλασφημία των αποστατών Χριστιανών να ισχυρίζονται ότι ένας σταυρωμένος εγκληματίας μπορούσε ποτέ να είναι ο Μεσσίας.

Για τους καλλιεργημένους Έλληνες, που ήδη πίστευαν στην αθανασία της ψυχής, ακόμα και η σκέψη ενός αναστημένου σώματος ήταν αποκρουστική.

Ἐγὼ εἶμαι ἡ Ἀνάσταση καὶ ἡ Ζωή

Ἐὰν ὑπάρχει μιὰ ἀλήθεια στὴν ὁποία θὰ μποροῦσαν νὰ συνοψισθοῦν ὅλες οἱ εὐαγγελικὲς ἀλήθειες, ἡ ἀλήθεια αὐτὴ θὰ ἦταν ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Καὶ ἀκόμη, ἐὰν ὑπάρχει μιὰ πραγματικότητα στὴν ὁποία θὰ μποροῦσαν νὰ συνοψισθοῦν ὅλες οἱ καινοδιαθηκικὲς πραγματικότητες, ἡ πραγματικότητα αὐτὴ θὰ ἦταν ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Μόνο στὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἐξηγοῦνται ὅλα τὰ θαύματά Του, ὅλες οἱ ἀλήθειές Του, ὅλα τὰ λόγια Του, ὅλα τὰ γεγονότα τῆς Καινῆς Διαθήκης.

Ο κόσμος αυτός δεν θέλει να ακούει για εγκράτεια, για κυριαρχία στα πάθη, για νηστεία και άσκηση, κι έτσι κατά βάθος αρνείται το Σταυρό, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να συναντηθεί με τον Χριστό

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΤΖΑΜΠΑΣΗΣ
Υπεύθυνος Τμήματος Βεροίας
του Συλλόγου Φίλων των Απανταχού Κρυπροχριστιανών


Ο ΠΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ

Ο άνθρωπος, το αγαπημένο πλάσμα του Θεού, το κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, ως είναι γνωστόν, είναι η αιτία της όλης δημιουργίας. Με την παρακοή όμως των πρωτοπλάστων, κάνοντας χρήση του αυτεξουσίου και της ελευθερίας, ο άνθρωπος, στο προχριστιανικό παρελθόν, όσο κι αν προσπάθησε με τις δικές του δυνάμεις και θυσίες να επανορθώσει και ν’ απαλλαγεί από το βάρος των αμαρτιών και να ενωθεί και πάλι με τον Θεό, δεν τα κατάφερε.

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 2020 ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ κ. ΣΥΜΕΩΝ

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 2020

Πρός

τόν Ἱ­ε­ρό Κλῆ­ρο

καί τούς εὐ­σε­βεῖς Χρι­στια­νούς

τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ώς μας

Ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί,

          Με­γά­λη Πα­ρα­σκευ­ή! Τό Πά­θος τοῦ Κυ­ρί­ου Ἰ­η­σοῦ στήν κο­ρύ­φω­σή του.  «Σή­με­ρον κρε­μᾶ­ται ἐ­πί ξύ­λου…­». Ὁ Χρι­στός κα­θη­μαγ­μέ­νος πά­νω στό Σταυ­ρό. Καί σέ λί­γο, τό ἄ­χραν­το σῶ­μα Του κα­τα­τε­θει­μέ­νο «ἐν και­νῷ μνη­μεί­ῳ». Σταύ­ρω­ση, ἀ­πο­κα­θή­λω­ση, ἐν­τα­φια­σμός, τρία γεγονότα τοῦ θείου Πάθους πού μᾶς ὑπενθυμίζει ἡ Με­γά­λη Πα­ρα­σκευ­ή.

Ἀρχιμ. Γεώργιος Καψάνης - Τό παράπονο τοῦ Ἐσταυρωμένου

  Λαός μου, τι εποίησά σοι και τι μοι ανταπέδωκας;

αντί του μάννα χολήν, αντί τον ύδατος όξος·

αντί τον αγαπάν με, σταυρώ με προσηλώσατε.

(Αντίφωνο ιβ’ Μ. Παρασκευής)

Ακούμε κάθε χρόνο το παράπονο του πάσχοντος Χριστού προς τους Ιουδαίους, που η αγάπη του είχε πλούσια ευεργετήσει.

Ας διερωτηθούμε μήπως το παράπονο αυτό έχει ο Χριστός και από εμάς τους συγχρόνους Χριστιανούς και μάλιστα τους Ορθοδόξους Έλληνες Χριστιανούς.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ (ΧΑΡΑ ΘΕΟΥ-ΕΡΤ3)

https://www.youtube.com/watch?time_continue=2729&v=e1y8wf-hUf4

Προσωπική Γεθσημανή: Ἡ καρδιά τοῦ Μυστηρίου τῆς ἐν Χριστῷ Σωτηρίας

Ἀρχιμανδρίτης Ἀντώνιος, Γρηγοριάτης

Ὅλα τά χρόνια τῆς διακονίας μου στό Μυστήριο τῆς Σωτηρίας, ἀλλά περισσότερο τώρα πού βρίσκομαι στό τέρμα τῆς ἐπίγειας παρουσίας μου, μέ ἀπασχολοῦσε καί μέ ἀπασχολεῖ τό βασικό αὐτοκριτικό ἐρώτημα: ποιό εἶναι τό αἴτιο πού κάνει ἰσχνή καί, καμιά φορά, ἀνύπαρκτη τήν ἱκανότητα τῶν χριστιανῶν νά εἴμαστε «φῶς», «ἁλάτι» καί «ζύμη», γιά τήν κοινωνία μέσα στήν ὁποία ζοῦμε καί δραστηριοποιούμαστε, ὅπως ζητεῖ ἀπό τόν καθένα μας –καί μάλιστα ἀπό ἐμᾶς τούς ἱερωμένους- ὁ Κύριος καί Σωτήρας μας Ἰησοῦς Χριστός;

Πάρε Θεέ μου την ζωή μου και δος μου την δική Σου...

Κάποιος αγιορείτης είχε πει κάποτε, ότι η Θεία Λειτουργία, είναι το «γλέντι του μοναχού». Εγω θα έλεγα της ανθρώπινης ψυχής. Γιατί αυτή η πράξη, σε πάει σε μέρη που δεν μπορεί κανείς εύκολα να επισκεφθεί, τόσο μακρινά όσο η ψυχή, όσο ο ουρανός. Κάποιος άλλος είπε, ότι η Θεία Λειτουργία, είναι «ένα ταξίδι». Αλήθεια κι αυτό. Όλη η ζωή μας είναι ένα ταξίδι άλλωστε. Μια οδοιπορία. Μια μαθητεία σε κάτι που ξημερώνει στο βαθύ σκοτάδι μας, σε κάτι που θα γεμίσει μια για πάντα το κενό στα στήθη μας.

Μεγάλη Εβδομάδα, μέρα προς μέρα... Καλή ανάσταση, αδελφοί!

Εδώ και αιώνες έχει επικρατήσει οι ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας (δηλ. οι εκκλησιαστικές τελετές που γίνονται κατά τη διάρκειά της) να τελούνται περίπου μισή μέρα νωρίτερα από την κανονική τους θέση.

Έτσι, την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ τελείται ο Όρθρος (πρωινή ακολουθία – το λεγόμενο στην Κρήτη «Αυγικό») της Μ. Δευτέρας. Τη Μ. Δευτέρα το βράδυ, ο Όρθρος της Μ. Τρίτης κ.ο.κ. Τα δώδεκα ευαγγέλια κανονικά διαβάζονταν τη Μ. Παρασκευή το πρωί, ο εσπερινός της αποκαθήλωσης γινόταν τη Μ. Παρασκευή το βράδυ, ο επιτάφιος θρήνος ψαλλόταν το Μ. Σάββατο το πρωί. Η πρωινή λειτουργία του Μ. Σαββάτου (που είναι ο εσπερινός του Πάσχα, ο οποίος καταλήγει σε θεία λειτουργία, λόγω της σπουδαιότητας της εορτής) γινόταν το βράδυ, ενώ η νυχτερινή λειτουργία του Μ. Σαββάτου (λειτουργία της Αναστάσεως) γινόταν το ξημέρωμα της Κυριακής.

...κι εγώ ήθελα πάντοτε όπως Αυτή έτσι να κλαίω

Διηγήθηκε ο αββάς Ιωάννης το εξής:

''Κάποτε καθόμουν μαζί με τον αββά Ποιμένα και είδα να πέφτει σε έκσταση. Κι επειδή του είχα πολύ θάρρος, του έβαλα αμέσως μετάνοια παρακαλώντας τον να μου πει που ήταν και που βρέθηκε. ''

Κι εκείνος αναγκάστηκε και μου είπε:

Η αντιφατικότητα των Ελλήνων ορθοδόξων πιστών

Η επικέντρωση στα έθιμα και στην αισθητική είναι ο εύκολος δρόμος

• π. Βασίλειος Θερμός Ψυχίατρος παιδιών καί εφήβων. Δρ. Θεολογικής Σχολής του Παν/μιου Αθηνών. Αναπληρωτής καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών

Σήμερα θα υπομνηματίσω τον σταθερά οξυδερκή και εύστοχο Τάκη Θεοδωρόπουλο:

«Η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία δεν απαιτεί πολλά από τον πιστό της. Ούτε καν να ξέρει το Σύμβολο της Πίστεως, το οποίο ο ιερεύς συνήθως υπαγορεύει στους νονούς στα βαφτίσια. Ας εκκλησιάζεται τουλάχιστον τη Μεγάλη Εβδομάδα, και μετά το «Χριστός Ανέστη» ας γεμίζει τον κόσμο γύρω του μπαρούτι. Είναι η δύναμή της και η αδυναμία της. Για έναν Eλληνα δεν κοστίζει τίποτε να δηλώσει ορθόδοξος και να κάνει το σημείο του σταυρού. Είναι απλώς μια δήλωση στη χώρα όπου είσαι ό,τι δηλώσεις». 1

Οι κληρικοί μπορούμε να πιστοποιήσουμε την αλήθεια των ισχυρισμών του. Ενώ αποτελούν πραγματικότητα και οι πιστοί εκείνοι οι οποίοι ταλαιπωρούνται μια ζωή από παθολογικές ενοχές, οφειλόμενες σε προβληματικές θεολογίες, εν τούτοις η πλειονότητα περνούν τη ζωή τους αρκούμενοι σε μια τυπική φολκλορική σχέση με την πίστη. Είναι πολιτισμικά ορθόδοξοι (βλέπε παλιότερο άρθρο μου επ’ αυτού) και αυταπατώνται πως είναι Χριστιανοί. Κάποιοι δε από τους κληρικούς αυταπατώνται ότι εκφράζουν την συντριπτική πλειοψηφία του κοινωνικού σώματος, δηλαδή πως η Ελλάδα είναι ακόμη ορθόδοξη χώρα.