ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΟΥΝΙΟΥ 2019

«Γέροντα, δεν μπορώ, είναι γκρινιάρης!»

Του είπα κάποτε του Γέροντα Πορφύριου:

-«Γέροντα, δεν μπορώ να συνεργασθώ μ’ αυτόν τον αδελφό… είναι γκρινιάρης».
-«Μωρέ εσύ έχεις εγωισμό. Το ξέρεις; Απ’ αυτόν τα παθαίνεις όλα».

-«Το ξέρω, Γέροντα, τον έχω από μικρός. Εύχεσθε να μου δώσει ο Θεός ταπείνωση στην καρδιά μου».
-«Όταν η καρδιά έχει την αγία ταπείνωση, όλα τα βλέπει καλά και ζει στην επίγεια Άκτιστη Εκκλησία του Θεού από τώρα».

«Κι ἄλλη μία ἁμαρτία ἔκαμα, Κύριέ μου, μά δέν τολμῶ νά τήν ξεστομίσω. Δέν τολμῶ, φιλάνθρωπε! »

  Κάποιος από τους επίσημους άρχοντες είχε μεγάλη πίστη και ιδιαίτερη αγάπη στον ιεράρχη του Χριστού, τον άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο· αρρώστησε κάποτε και πρόσταξε τους υπηρέτες του να τον σηκώσουν και να τον φέρουν στο σεβάσμιο και ιερό ναό των αγίων Αποστόλων, όπου βρίσκεται και ο τάφος του θεοφόρου πατρός και όπου πολλοί ασθενείς έβρισκαν θεραπεία.

Φθάνοντας εκεί ο άρχοντας, άρχισε να προσεύχεται με δάκρυα μπρος στον ιερό τούτο χώρο και ξάπλωσε στο στρώμα που είχαν ετοιμάσει, καταγής. Μισοξαπλωμένος καθώς ήταν, αισθανότανε δυνατούς πόνους και επικαλούνταν στην προσευχή του τους αγίους Αποστόλους του Χριστού και τον ιερό Χρυσόστομο να τον ελεήσουν τώρα, που βρισκόταν σε μεγάλο κίνδυνο.

Οι κουβέντες μας να είναι μετρημένες και ταπεινές.

Συνήθως δεν ξέρουμε να κουβεντιάζουμε. Τα λόγια μας, οι συζητήσεις μας, είναι μαχαιριές που σπάζουν τους δεσμούς και σκοτώνουν την αγάπη μας. 

-----------------------------
Αντί η κουβέντα μας να γίνει άλλος ένας τρόπος ισχυροποίησης της σχέσης μας, πολλές φορές γίνεται η αιτία να απομακρυνθούμε από τον άλλον.
Και αυτό διότι όταν ανοίγουμε το στόμα μας δείχνουμε τί έχουμε μέσα μας. Και αυτό το "μέσα" έχει αρκετό εγώ ώστε να μην ακούμε τον άλλον, να μην υπολογίζουμε τον άλλον, να προσβάλλουμε τον άλλον.

Η Αγάπη διατηρείται με το πνεύμα της θυσίας.

Ούτε οι τοίχοι, ούτε η πλούσια επίπλωση κάνουν το σπίτι. Οι εκατομμυριούχοι στα μεγαλοπρεπή τους μέγαρα μπορεί ποτέ να μην γνωρίσουν τί θα πει σπίτι.

Αλλά όπου υπάρχουν καλές σχέσεις, όπου η αγάπη δένει τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους και με τον Θεό, εκεί πάντοτε βρίσκεται η ευτυχία.

Η αγάπη “φονεύει” τον φόνο (Αρχ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ιεροκήρυκας Ι. Μ. Πατρών)

Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μᾶς ἀποκαλύπτει τὸ «τὶ» τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ: «Ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστί».[i] Ὅταν τὸ δημιούργημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄνθρωπος, ζῆ «ἐν τῷ Θεῷ», τότε ἀποκτᾶ τὸ χάρισμα τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸν καὶ τὸν συνάνθρωπο. Καὶ τοῦτο γιατὶ ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ συνεκτικὴ ἐκείνη δύναμη, ἡ ὁποία συγκρατεῖ καὶ ὁδηγεῖ τὰ πάντα σὲ μία ἁρμονικὴ συμπόρευση καὶ κοινωνία. Ὁ Ἱερὸς Χρυσόστομος τονίζει: «Τὸ γὰρ πάντων αἴτιον τῶν κακῶν, τὸ μὴ εἶναι ἀγάπην».[ii] Καὶ ὁ Μ. Βασίλειος συμπερασματικῶς ἀποφαίνεται: «Εἰ γὰρ ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν, ὁ τὴν ἀγάπην οὐκ ἔχων τῆς θείας ἐστέρηται χάριτος».[iii]

Η Εκκλησία αντιμέτωπη με τη Νέα Εποχή και την Παγκοσμιοποίηση

Άνεμοι τυφωνικοί συνεχίζουν να καταλύουν τα διαχωριστικά τείχη, που οριοθετούσαν, ως τον εικοστό αιώνα, τις εθνικές, τις πνευματικές και τις πολιτιστικές ιδιαιτερότητες των ανθρώπινων κοινωνιών. Είναι οι άνεμοι της λεγομένης Νέας Εποχής, βασική επιδίωξη της οποίας είναι η παγίωση της νέας τάξης πραγμάτων και της παγκοσμιοποίησης.

Ποιές μπορεί να είναι οι επιπτώσεις αυτών των δράσεων στην εκκλησιαστική εμπειρία; Μέσα στη χοάνη, στο ανακάτεμα των ανθρώπων και των ιδεών, στις μεθοδεύσεις για τη σύντηξη των πολιτισμών και την εμπορευματοποίηση των  υπαρξιακών αξιών, πώς θα μπορέσει η Εκκλησία να διατηρήσει τους θησαυρούς της και να κινηθεί αδέσμευτα μέσα στο πυκνό δάσος των νέων δομών; Θα καταφέρει να συνεχίσει την εξαγγελία του αιώνιου μηνύματός της ανόθευτα, μιλώντας αφυπνιστικά στις ακοές, τις ναρκωμένες από την παραίτηση από το αγωνιστικό πνεύμα και το ορθόδοξο φρόνημα;

Γράμμα ενός διευθυντή σχολείου της Σιγκαπούρης προς τους γονείς, πριν τις εξετάσεις

Σπύρος Δρόσος, γυμναστής
Καταθέτω το κείμενο που ακολουθεί, γνωρίζοντας ότι ελάχιστοι γονείς τηρούσαν αυτά που αναφέρει. Μάλιστα, από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, όσα παιδιά το διάβασαν, μακάριζαν που έχουν γονείς με τέτοια συμπεριφορά!
Και, για να καταλάβετε για τι ακριβώς μιλάω, η προσωπική μου στάση ήταν, όταν μου έλεγε ένα παιδί το βαθμό που πήρε σε ένα μάθημα ή διαγώνισμα, η ερώτησή μου (ανεξάρτητα από το αν ο βαθμός αυτός ήταν 19 ή …3!) ήταν πάντα η ίδια: «Πιστεύεις ότι μπορούσες να κάνεις κάτι καλύτερο;».

Ἡ δύναμη τῆς συνήθειας, Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov (Ἐπίσκοπος Καυκάσου καί Μαύρης Θάλασσας)

Ἡ δύναμη μιᾶς ριζωμένης στὴν ψυχὴ συνήθειας εἶναι ἴση μὲ τὴ δύναμη μιᾶς φυσικῆς ἰδιότητας. Ὁ μαθητὴς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ὀφείλει νὰ ἀποκτήσει καλὲς συνήθειες καὶ νὰ ἀποφεύγει τὶς ἄτοπες. Νέε μου! Νὰ εἶσαι συνετὸς καὶ προνοητικός. Στὰ χρόνια τῆς νεότητάς σου φρόντισε μὲ ἐπιμέλεια νὰ ἀποκτήσεις καλὲς συνήθειες. Ἔτσι, στὴν ὥριμη καὶ στὴ γεροντική σου ἡλικία θὰ χαρεῖς τὸν πλοῦτο ποὺ σχεδὸν ἄκοπα ἀπέκτησες στὴ νεανική.

Τουλάχιστον ισορροπία

«Να σκέφτεστε τον Θεό τουλάχιστον όσο σκέφτεστε τους ανθρώπους. 

Να φοβάστε τον Θεό τουλάχιστον όσο φοβάστε τους ανθρώπους. 

Να σκέφτεστε τον Θεό τουλάχιστον όσο σκέφτεστε τους ανθρώπους. 

Να σέβεστε τον Θεό τουλάχιστον όσο σέβεστε τους ανθρώπους. 

Τί δεν είναι;

Ο χριστιανισμός δεν είναι σύστημα φιλοσοφικό, ούτε στηρίζεται μόνο στη γνωστική δυνατότητα του ανθρώπου, αλλά περισσότερο στη θέληση και στα συναισθήματά του. 

ΚΑΛΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ

ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ ΚΑΛΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ (Πατρος παϊσιου)

Μια ημερα ενα 14χρονο παιδι κτυπησε το σιδερακι της καλυβας μου...

Ειχα ενα τσουβαλι γραμματα να διαβασω, αλλα ειπα: ας βγω να δω τι θελει...

--- τι ειναι παιδι μου; του λεω...

--- αυτο ειναι το καλυβι του πατερα παϊσιου; με ρωταει...

Τα μηνύματα.

Τα μηνύματα.

π. Ανδρέας Αγαθοκλέους: 

 Ο π. Ανδρέας Αγαθοκλέους γράφει για την μοναξιά της εποχής, για τον τρόπο που οι άνθρωποι έχουν αποστασιοποιηθεί μεταξύ τους και για τον λόγο που διατυπώνουν πολλοί άνθρωποι νεαρής ηλικίας στον οποίο υποστηρίζουν ότι πιστεύουν στον Θεό, όχι όμως στην Εκκλησία.

O Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 26/5/2019 (Κυριακή της Σαμαρείτιδας) με απόδοση

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξεις Αποστόλων (ια΄19-30)
Ἐν ταις ημέραις εκείναις, οἱ διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις. Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν. Καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον.
Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως Ἀντιοχείας· ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ πίστεως καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ. Ἐξῆλθε δὲ εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον, καὶ εὑρὼν αὐτὸν ἤγαγεν αὐτὸν εἰς Ἀντιόχειαν.

Μιλώντας στους γονείς, καθώς πλησιάζουν οι εξετάσεις…

Σε λίγες μέρες ξεκινούν οι Πανελλήνιες εξετάσεις. Όνειρα, προσδοκίες, ελπίδες, προσπάθεια, διάβασμα, άγχος… Τέτοιες μέρες το άγχος εντείνεται. «Το άγχος είναι ένα διάχυτο, δυσάρεστο, συχνά ασαφές συναίσθημα που εκδηλώνεται με φόβο, ένταση και ανησυχία και που τις περισσότερες φορές συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα (ταχυκαρδία, καρδιακή αρρυθμία, πεπτικές εσωτερικές διαταραχές, ξηροστομία, ωχρότητα, τρόμος, κεφαλαλγία, κ.ά.)» (Ελληνική Εταιρία Προαγωγής και Αγωγής της Υγείας).

«Μία πάνω και μία κάτω».

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Είναι οι στιγμές της χάριτος, που γεμίζει την ύπαρξή μας. Τότε όλα είναι ωραία! Η ζωή έχει νόημα, η ειρήνη και η χαρά κυριαρχούν στην καρδία, η ευτυχία πηγάζει από μέσα μας.

Είναι όμως και οι στιγμές του πειρασμού, της δοκιμασίας. Τότε όλα είναι σκοτεινά. Η ζωή δεν κυλά. Η θλίψη γεμίζει τον καρδιακό χώρο. Τίποτε δεν μας ικανοποιεί. Αναζητούμε τη χαμένη χαρά.

Φαίνεται πως κανείς δεν περνά τη ζωή του μόνο με τη μια κατάσταση. Ούτε, βέβαια, οι άγιοι είχαν μόνιμη τη χάρη του Θεού. Κι αυτοί, όπως όλοι οι άνθρωποι, είχαν και τους πειρασμούς και τη χάρη, τη θλίψη και τη χαρά, την αναστάτωση και την ειρήνη.

Αφήνουμε, δυστυχώς, να καθορίζεται η ζωή μας από φόβους.

Κάνουμε πράγματα λόγο του φόβου, χάνουμε πράγματα λόγο του φόβου.
Φοβόμαστε να μην χάσουμε, να μην αποτύχουμε.
Φοβόμαστε να αγαπήσουμε, να δοθούμε.
Ο φόβος αυτός πηγάζει από τον λογισμό μας «μην τυχόν και πονέσουμε», γι’αυτό και οι σχέσεις μας με τους άλλους δεν είναι γνήσιες σχέσεις, αλλά σχέσεις τακτικής και υπολογισμών.

Νέοι και γάμος

Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Όσοι έχετε νέα παιδιά και πρόκειται να τα οδηγήσετε στον κοσμικό βίο, να τα παρακινήτε γρήγορα για τον γάμο. Στους νέους είναι εξημμένες και ενοχλητικές οι σαρκικές επιθυμίες. Γι' αυτό στον προ του γάμου καιρό να

τους συγκρατήτε με συμβουλές, με απειλές, με φόβους, με υποσχέσεις, με αναρί­θμητα άλλα. Όταν όμως είναι καιρός γάμου, να μη αναβάλλετε να τους στεφανώνετε.

Ποιὸς μὲ καταδιώκει; Βαρνάβας Λαμπρόπουλος (Ἀρχιμανδρίτης)

Ρώτησαν πρόσφατα γνωστό ἡλικιωμένο ἠθοποιό, ἄν ἔνιωσε ποτέ στήν ζωή του ἰδιαίτερες ἐνοχές. Καί αὐτός - ἐξομολογούμενος δημόσια - ἀπάντησε:

- Εἶχα κλέψει κάτι ἀσήμαντο στήν διάρκεια τῆς Κατοχῆς. Καταλόγισαν τήν κλοπή σέ ἕναν ἄνθρωπο μειωμένης νοημοσύνης καί τοῦ ἔδωσαν δυό χαστούκια. Δέν εἶπα ὅτι τό ἔκανα ἐγώ. Φοβήθηκα... Αὐτό μέ κυνηγάει σέ ὅλη μου τήν ζωή...
 

* * *

Δίψα Θεού. Αντίδωρο για την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Διψά η ψυχή μου τον Κύριο.

«Έάν τις διψά ερχέσθω πρός με και πινέτω» (Ιωάν. 7, 37)

Τί  έχομε κάνει, Κύριε, για Σένα ή σε τι Σε ευχαριστήσαμε, ώστε να θέλεις, να είσαι μέσα μας και εμείς κοντά Σου;

Εμείς Σε σταυρώσαμε με τις αμαρτίες μας και Συ θέλεις να είμαστε μαζί Σου; Ω, πόσο μεγάλο έλεος έδειξες σ’ εμένα! σ’ εμένα, που μου αξίζει ο Άδης και τα βάσανά του, Εσύ δίνεις τη χάρη του Αγίου Πνεύματος

Η εορτή της Μεσοπεντηκοστής

Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου, η Ορθόδοξη Εκκλησία καθόρισε την εορτή της Μεσοπεντηκοστής, η οποία και θεωρείται ως Δεσποτική εορτή. Κατά την Μεσοπεντηκοστή σημειώνεται η 25η μέρα από την Ανάσταση και η 25η πριν την Πεντηκοστή. Η εορτή αυτή, δηλαδή, αποτελεί ένα ενδιάμεσο σταθμό. Γι’ αυτό και συνδυάζει πασχάλια θέματα με τα γεγονότα της Πεντηκοστής, αλλά και μας προϊδεάζει για την εορτή της Ανάληψης του Κυρίου, με σημείο αναφοράς την Σοφία του Θεού που είναι ο Ιησούς Χριστός, ο οποίος είναι η Σοφία και η ζώσα Βουλή του Θεού Πατέρα. Η εορτή αυτή, λοιπόν, αποτελούσε μεγάλο γεγονός για την Κωνσταντινούπολη, γιατί κατά την ημέρα αυτή πανηγύριζε ο Ναός της του Θεού Σοφίας. Τον λαμπρό χαρακτήρα της παλαιάς αυτής εορτής διασώζουν τα λειτουργικά βιβλία της Εκκλησίας, τα οποία είναι εμπλουτισμένα με αναγνώσματα, σπουδαία τροπάρια, κανόνες και έργα μεγάλων υμνογράφων όπως του Αγίου Ανδρέου Κρήτης.

“Σε συγχωρώ” , Μάρως Βαμβουνάκη

Υπάρχουν τα συγχωρώ τα γεμάτα έπαρση. Εννοούν: εγώ ο καλότατος, ο γενναιόκαρδος, ο άριστος, ο ακομπλεξάριστος, συγχωρώ βέβαια εσένα, ο οποίος, σαν μυρμήγκι που είσαι, τι βλάβη θα μπορούσες να μου προξενήσεις…

Υπάρχουν τα συγχωρώ του καλόπαιδου του Θεού!

Πως χορταίνει η ψυχή;

Κόπος καὶ μόχθος ἡ ζωή. Προσπάθεια ἐπίπονη καὶ ἀγώνας μεγάλος γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε, νὰ πετύχουμε, νὰ εὐτυχήσουμε.

Πῶς θὰ εὐτυχήσουμε ὅμως; Ποιὸς θεωρεῖται πετυχημένος στὴ ζωή; Ποιὸν ζηλεύουν οἱ ἄλλοι γιὰ τὴν πορεία του στὸν κόσμο αὐτὸ καὶ γιὰ ὅσα ἀπολαμβάνει;

Πρακτικές συμβουλές περί κατάκρισης και ανεξικακίας (Αγ. Σεραφείμ του Σάρωφ)

• Μη κατακρίνεις κανένα, κι αν ακόμα τον βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια να αμαρτάνει. Λέει ο Κύριος: «Μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε»

• Γιατί κρίνουμε τους αδελφούς μας; Διότι δεν προσπαθούμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας. Όποιος καταγίνεται με τη γνώση του εαυτού του δεν προλαβαίνει να παρατηρεί τους άλλους. Κατάκρινε τον εαυτό σου και θα παύσεις να κατακρίνεις τους άλλους.

• Να κρίνεις την κακή πράξη, όχι αυτόν που την έκανε. Πρέπει να θεωρούμε τον εαυτό μας αμαρτωλότερο απ’ όλους. Πρέπει να συγχωρούμε κάθε κακό του πλησίον και να μισούμε μόνο τον διάβολο που τον παρέσυρε.

Πάλεψα πενήντα χρόνια μέ τόν διάβολο. Μήν φοβᾶσαι, στροφή και καταφυγή στόν Κύριο !

Βλέποντας κανείς τον Γέροντα να έχει φθάση σε υψηλά μέτρα αρετής, δεν μπορούσε να φαντασθεί τον μαρτυρικό δρόμο πού είχε διανύσει, μέχρι να γίνει δοχείο του Αγίου Πνεύματος. Οι ομολογίες του είναι αποκαλυπτικές:

Πώς είδε το Μυστήριο της θείας Ευχαριστίας ο Οσιομάρτυς Ιάκωβος ο νέος

Κάποτε, ο όσιος Ιάκωβος επήγε στις Καρυές Αγίου Όρους μαζί με τον μαθητή του Μαρκιανό, για να δει τους γνωστούς του και καθώς ήλθε η ώρα της λειτουργίας εμπήκε εις την εκκλησία.
Σταθείς δε κάπου, έβλεπε προσεκτικά —με το διορατικό χάρισμα που είχε— προς τα βημόθυρα και εθαύμαζε, ενώ ο μαθητής του τον παρακολουθούσε που μερικές φορές υπομειδιούσε και κάτι ετραύλιζε.
Όταν ετελείωσε η Θεία Λειτουργία, ο μαθητής του με πολύ σεβασμό τον ερώτησε να του ειπεί, τι έβλεπε εις την εκκλησία. Ο άγιος όμως, κατ’ αρχήν, ήταν επιφυλακτικός, αλλά, μετά από πολλές παρακλήσεις, εδέησε να του διηγηθεί τα εξής:

Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός, Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

Ὁ τακτικός ἐκκλησιασμός δέν ἀποτελεῖ γιά τόν πιστό μίαν ἁπλή συνήθεια, ἕνα τυπικό θρησκευτικό καθῆκον, μία κοινωνική ὑποχρέωση ἤ ἔστω μία ψυχολογική διέξοδο ἀπό τόν ἀσφυκτικό κλοιό τῆς καθημερινότητος.

Ἀντίθετα, μέ τήν προσέλευσή του στό ναό ἐκφράζει μίαν ὑπαρξιακή του ἀνάγκη. Τήν ἀνάγκη νά ζήσει ἀληθινά, αὐθεντικά. Νά συναντήσει τήν Πηγή τῆς ζωῆς του, τό Δημιουργό του, καί νά ἑνωθεῖ μαζί Του.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο (με απόδοση) της Κυριακής 19 Μαΐου 2019 (Κυριακή του Παραλύτου)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα
(Πραξ. θ´ 32-42)
Εν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, ἐγένετο Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. Εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. Καὶ εὐθέως ἀνέστη. Καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾿Εν ᾿Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς·

Οι αληθινοί Χριστιανοί δεν φοβούνται. Φοβάται αυτός που βρίσκεται μακριά από Τον Ιησού Χριστό

Η δειλία είναι νηπιακή συμπεριφορά μιας ψυχής πού εγήρασε στην κενοδοξία. Η δειλία είναι απομάκρυνσις της πίστεως, με την ιδέα ότι αναμένονται απροσδόκητα κακά.

Ο φόβος είναι κίνδυνος που προμελετάται. Ή διαφορετικά, ο φόβος είναι μία έντρομη καρδιακή αίσθησις, πού συγκλονίζεται και αγωνιά από αναμονή απροβλέπτων συμφορών. Ο φόβος είναι μία στέρησις της εσωτερικής πληροφορίας. Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας∙ έχοντας πεποίθησι στον εαυτόν της και όχι στον Θεόν, φοβείται τους κρότους των κτισμάτων και τις σκιές.

Η προσευχή του πιστού και η λεγόμενη «προσευχή του Ιησού»

Τα είδη και οι τρόποι της προσευχής ποικίλουν. Προσευχή γίνεται στις ακολουθίες της Εκκλησίας μας και στη μυστηριακή της ζωή. Υπάρχει βεβαίως και η κατά μόνας προσευχή του πιστού και η λεγόμενη «προσευχή του Ιησού». Στην τελευταία θα σταθούμε λίγο, γιατί συχνά παραθεωρείται ως έργο μόνο των μοναχών. Η αξία της μονολογίστου ευχής «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με» έχει ανυπολόγιστη αξία, γιατί μέσα σε λίγες λέξεις συνδέεται η ομολογία του Θεανθρώπου με την ομολογία της ανάγκης μας για το έλεός Του σε μας.

Σημερινός άνθρωπος και Θεός

“Σήμερα… οι περισσότεροι άνθρωποι έχουνε γυρίσει πάλι στην κατάσταση που βρισκότανε η ανθρωπότητα σε κείνα τα φοβερά χρόνια που εξουσιάζανε την οικουμένη οι Ρωμαίοι.

Δηλαδή, σε πολλά ξαναπέσανε στο κτήνος κι ας μη το παραδέχουνται.

Οι δαίμονες και τα πάθη της ψυχής

Κάποιος αδελφός ρώτησε τον αββά Αρσένιο:

Σε παρακαλώ, πάτερ, να μου πεις, πώς γίνεται η ένωση των πονηρών πνευμάτων με την ψυχή, με τρόπο τόσο αφανή, ώστε και να μιλούν ανεπαίσθητα σε αυτήν και να συνδέονται στενά με αυτήν και να της υποδεικνύουν ό,τι θελήσουν; Επίσης, πώς συνδέεται με τα πνεύματα αυτά ο νους, έτσι που να είναι αδύνατο χωρίς τη χάρη του Θεού να διακρίνει κανείς τι προέρχεται από την επιβουλή εκείνων και τι από τη δική μας πρόθεση;

Συμπόρευση με τον Αναστημένο Χριστό

Ολόκληρο το μήνα αυτό κάθε εκκλησιαστική τελετή και ακολουθία θα διαπνέεται από ένα έντονο αναστάσιμο χαρακτήρα. Ο πασχαλινός παιάνας «Χριστός ανέστη εκ νεκρών…» θα είναι η προμετωπίδα αλλά και η κατάληξη κάθε ιερουργίας. Αποτελεί τούτο την ενσυνείδητη προσπάθεια της Εκκλησίας να μας εμποτίσει στη βέβαιη πραγματικότητα ότι «τα αρχαία παρήλθον, ιδού γέγονε καινά τα πάντα».

Η Μιζέρια στοιχείο μη υγιούς Πνευματικότητας!!!

Του π. Χρήστου Αιγίδη | Romfea.gr

---

Αν και βρισκόμαστε λίγες μέρες μετά την Ανάσταση του Κυρίου μας και θα έπρεπε να βιώνουμε τη Χαρά που πηγάζει από το καινό Μνημείο και να είμαστε λουσμένοι στο Φως της Αναστάσεως Του, εντούτοις πολλές ανθρώπινες αδυναμίες και καταστάσεις δεν μας αφήνουν να ζούμε όπως πρέπει και όπως αρμόζει στους φίλους και στους Αδελφούς του Αναστάντος Χριστού.

Ένα στοιχείο που συντελεί σε αυτή την πραγματικότητα είναι η συνήθεια, η συνήθεια που γίνεται ρουτίνα και καθημερινότητα.

Η κουλτούρα της κατάθλιψης

Γράφει ο Κων/νος Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Εἶναι ἀλήθεια πώς ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς τεχνολογίας, τῆς ἐπιστήμης, τῆς ὑπεραφθονίας, τοῦ καταναλωτισμοῦ, τῶν ἀ­νέ­σε­ων. Καί στήν ἐποχή τῶν ραγδαίων ἐξελίξεων πού ὑπόσχον­ται τά πάντα.

Ὡστόσο ποιός θά τό περίμενε ὅτι ταυτόχρονα ζοῦμε καί στήν ἐποχή τῶν ψυχολογικῶν προβλημάτων, τοῦ μεγάλου ψυχικοῦ κενοῦ καί τῶν ἀδιεξόδων, ὅτι τελικά ζοῦμε στόν «πολιτισμό τῆς κατάθλιψης», ὅπως ἀποκαλεῖται; 

Η ΠΡΟΣΕΥΧΉ.

Η προσευχή μένει ἀναπάντητη, ὅταν τό περιεχόμενό της ἔλθη σέ ἀντίθεσι μέ ἐκεῖνο πού παρέδωσε ὁ Κύριος. "Ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀφήση τά θελήματά του, τότε συμφιλιώνεται μαζί του ὁ Θεός καί δέχεται τήν προσευχή του". 

Ἡ κάθε μέρα τῆς ζωῆς μας

Ὅταν ὁ ἥλιος ἀνατείλει, μιὰ καινούργια ἡμέρα ξεκινᾶ. Ἕνα ἀκόμη δῶρο ποὺ μᾶς χαρίζει ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε γιὰ τὴ σωτηρία μας.

Ἡ κάθε μας ἡμέρα εἶναι μοναδική, ξεχωριστὴ καὶ ἀνεπανάληπτη. Δὲν γυρνᾶ ὁ χρόνος πίσω, ὅσες εὐκαιρίες κερδίζουμε ἢ χάνουμε δὲν ἐπαναλαμβάνον­ται.

Ἡ Ἐκκλησία μας στὶς Ἀκολουθίες της εὔχεται καὶ μᾶς παρακινεῖ νὰ ζητοῦμε «τὴν ἡμέραν πᾶσαν», τὴν κάθε μας ἡμέρα νὰ μᾶς τὴν χαρίζει ὁ Θεὸς «τελείαν, ἁγίαν, εἰρηνικὴν καὶ ἀναμάρτητον».

Το πείραμα με τα μπαλόνια

Μία ομάδα 50 ανθρώπων συμμετείχε σ’ ένα συνέδριο. Ξαφνικά, ένας ομιλητής αποφάσισε να κάνει ένα ομαδικό πείραμα.

Έδωσε σε κάθε σύνεδρο από ένα μπαλόνι, και ζήτησε από τον κάθε ένα να γράψει επάνω, με μαρκαδόρο, το όνομά του/της. Έπειτα, μεταφέρθηκαν όλα τα μπαλόνια σε άλλο δωμάτιο. Ακολούθως, οι σύνεδροι κλήθηκαν να πάνε στο δωμάτιο εκείνο και να βρουν, μέσα σε πέντε λεπτά, το μπαλόνι με το όνομά τους.

Πως καθαρίζεται η καρδιά;

του Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης

Για να καθαρίσουμε την καρδιά μας πρέπει να καταβάλουμε μεγάλες προσπάθειες, να κάνουμε γενναίους αγώνες.

Έχουμε ανάγκη από συχνά δάκρυα, αδιάλειπτη καρδιακή προσευχή κι εγκράτεια. Πρέπει να μελετάμε το λόγο του Θεού, όπως επίσης τα κείμενα και τους βίους των αγίων.

Σώμα και σαρκικό φρόνημα

LOCKHEART WORLD

Αγίου Ιωάννη του Χρυσόστομου [ακολουθεί και κείμενο του αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς, γι' αυτό μπαίνει & στην ενότητα "Σύγχρονοι άγιοι"]

«Πνεύματι περιπατείτε και επιθυμίαν σαρκός ου μη τελέσητε. Η γαρ σαρξ επιθυμεί κατά του Πνεύματος, το δε Πνεύμα κατά της σαρκός ταύτα δε αντίκειται αλλήλοις, ίνα μη α αν θελητε, ταύτα ποιήτε» (Γαλάτας 5, 16-17 [για τις παραπομπές στην Καινή Διαθήκη, μπορείς να μπεις εδώ]). (Να καθορίζει το Πνεύμα τη διαγωγή σας και τότε δεν θ'ακολουθείτε τις αμαρτωλές επιθυμίες σας γιατί οι αμαρτωλές επιθυμίες είναι αντίθετες με το Πνεύμα και το Πνεύμα αντίθετο με τις αμαρτωλές επιθυμίες).

Να προσπερνάς τα "γιατί" και να μένεις στην αγάπη.

Καταναλώνουμε το χρόνο μας για να αναλύουμε τα πράγματα.
---------------------------
Προσπαθούμε να διεισδύσουμε σε όλα αυτά τα "γιατί" που γεννά ο λογισμός μας. Ο νους μας γυρνά και γυρνα γύρω από τα ίδια, ξανά και ξανά. Γι'αυτό ενώ δεν κάνουμε τίποτα σωματικά, κουραζόμαστε, γινόμαστε πτώμα. Ένα πτώμα λογισμών.
Δεν έχουμε αυτήν την "καλή αδιαφορία". Να πούμε "δεν με νοιάζει τι έγινε, γιατί έγινε, αν με αδίκησες, πόσο με αδίκησες".

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 12-5-2019 (Κυριακή των Μυροφόρων)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Πράξεις Αποστόλων (στ΄ 1 - 7)

Πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν.

Προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. Ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλήρεις Πνεύματος Ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν.