Είναι Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή! Χαρείτε!

 

Η Ανάστασις. (Τοιχογραφία) Μονή της Χώρας, Κωνσταντινούπολη.

Ναι, είναι και φέτος Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή! Χαρείτε!
Όπως κάθε χρόνο! Και πέρσι!
Δεν μπορεί να υπάρχει κάποιο κενό!
Μόνο ο τάφος μένει εσαεί κενός και χάσκει…

Καινή γίνεται η ζωή μας!
Και η ψυχή μας ρεμβάζει την Θεία μεγαλοσύνη!
Την Θεία Ανάσταση!

Όσο και αν μας ξεπερνά.
Αλλά γι’ αυτό την έχουμε ανάγκη!

Είναι Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή! Χαρείτε!
Όλοι μαζί και παγκοσμίως ζήσαμε και ζούμε μια ιδιαίτερη Μεγάλη Εβδομάδα.
Μια ασύμμετρο απειλή κατά την ανθρωπότητας.
Ο θάνατος απελευθερώθηκε σε έναν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και στήνει συνέχεια καρτέρια… Και από μας χρειάζεται καρτερία, προσοχή!

Τις ψυχές, όμως, δεν μπορεί να τις αγγίξει!
«Δεν πέθανε από κορωνοϊό ο αδελφός σου», παρηγορούσε ένας διακριτικός Γέροντας κάποιον που έχασε τον αδελφό του από την νόσο. «Έτσι ήθελε ο Θεός», του είπε και τον ανέπαυσε!

Είναι Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή! Χαρείτε!
Είναι ανακαίνιση και αναγέννηση του κόσμου!
Ούτε και αυτή η ανθοφόρος και μυροβόλος άνοιξη ανταγωνίζεται την Ανάσταση!
Απλώς, θέτει τον εαυτό της και τα χαρακτηριστικά της στη διακονία του Νυμφίου!
Σε σάρκα μία: Ω γλυκύ μου έαρ!
Ο αναστάς Χριστός το γλυκύ έαρ της άνοιξης!

Είναι Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή! Χαρείτε!
Κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει!
Καμία μικρότητα, ιδιοτέλεια, πειθαναγκασμός, καμώματα του νου.
Θεωρία, διχασμός, αυταπάτη!

Ο Χριστός αναστήθηκε άπαξ και διά παντός και αφ’ εαυτού!
Δεν τον ανασταίνουμε εμείς κατ’ έτος!
Κάθε μέρα, λοιπόν, είναι Ανάσταση!
Και κάθε μέρα συνάμα μια περίληψη της Μ. Εβδομάδας!

Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μια προσδοκία Ανάστασης!
Διαφορετικά δεν θα την αντέχαμε!
Θα ήταν βασανιστική αν όχι τυρανική!
Μια αποκρουστική παράσταση χωρίς αύριο!
Μια καταθλιπτική ιστορία απανθρωπιάς και Θεοκτονίας!

Αλλά πεθαίνει ο Θεός; Ναι, όταν τον κόβουμε στα μέτρα μας!
Έτσι πέθανε στην Δύση! Έτσι, τον σκότωσαν ξανά!
Όταν οι φοβεροί ιεροξεταστές, ως άλλοι γραμματείς και φαρισαίοι και ταυτόχρονα πολιτικοί και στρατιωτικοί σε μία ιδιότητα, στέρησαν από τους ανθρώπους την ελευθερία, δηλαδή την Θεία Χάρη να «συνομιλεί» με τις ζωές των ανθρώπων.

Και έτσι ο Θεός «πέθανε»! Ο Θεός «απομακρύνθηκε» από τις ψυχές των ανθρώπων!
Ποιος θέλει ένα Θεό δυνάστη, και όχι έναν Θεό που πεθαίνει και ανασταίνεται γι’ αυτόν;
Έναν Θεό αγάπης! Και όχι έναν Θεό για να τον «αγαπούμε» καταναγκαστικά!

Έτσι, ο άνθρωπος έμεινε μόνος, και μάλιστα χωρίς να παραμένει πια κανέναν μεσσία.
Οι… ενδιάμεσοι τον είχαν, ήδη, ξεπαστρέψει!

Και τότε αναστήθηκε ο άνθρωπος. Ο Υπεράνθρωπος!
Σε ένα απέραντο νεκροταφείο, όπως είδε ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι!
Βίαιος και καταστρεπτικός με δύο παγκόσμιους, πλέον, πολέμους στο βιογραφικό του με Άουσβιτς, Νταχάου, Γκουλάγκ, ολοκαυτώματα, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις…

Ο Υπεράνθρωπος μόνος, βλοσυρός, θλιβερός και δολοφόνος σε ένα απέραντο θανατηφόρο θέατρο του παραλόγου!

Σήμερα ζούμε τον βουλιμικό Υπεράνθρωπο για χρήμα και εξουσία!
Στερώντας τα από όλους τους άλλους.
Άλλωστε χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται (Ντοστογιέφσκι)!

Άνθρωποι και κτίση συστενάζουν στα χέρια του Υπερανθρώπου, των Υπερανθρώπων και στην ουσία του Αχυρανθρώπου που ζει για το πώς θα γεμίσει… άχυρο τις ξέχειλες αποθήκες του. (Αν ερχόταν και πάλιν ο Χριστός θα άλλαζε κάτι από την διδασκαλία του);
Να γεμίσει με κτέρεα και κτερίσματα τους πολυτελείς του τάφους στους οποίους κατοικεί!

Δεν έχει μάθει την χαρά του μοιράσματος και της προσφοράς!
Άλλα ούτε να δέχεται και να νιώθει την ευγνωμοσύνη από τους ευεργετημένους από αυτόν.
Η καρδιά του έχει παγώσει και αποτελεί ένα απέραντο νεκροταφείο!

Αλλά είναι Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή! Χαρείτε!
Είναι η Βασιλεύουσα των γιορτών.
Η γιορτή που χωρίς αυτή δεν δικαιολογείται άλλη γιορτή!

Δεν μπορεί να συνδυαστεί η γιορτή με την θλίψη!
Η Ανάσταση είναι το τέλος της θλίψης!

Γιορτάζουμε όλες τις άλλες γιορτές με εορταστικό «άλλοθι» την Ανάσταση!
Χωρίς αυτήν την κραταιά εορτή κάθε άλλος εορτασμός είναι μάταιος!

Πρόκειται για γιορτή με προοπτική!
Χωρίς αυτήν δεν υπάρχει ζωή!
Δεν υφίσταται ζωή! Καθημερινή ή σκόλη!

Τούτη η ζωηφόρος άνοιξη από τα ταμεία του Άδη ανασταίνει και μας!
Αυτό το γλυκύ έαρ νοηματοδοτεί την ζωή μας!
Ακόμα και τις δυσκολίες μας.

Η Ανάσταση μοίρασε την ιστορία στα δύο και προσέφερε στον άνθρωπο και στην κτίση μια αέναη νιότη!
Και ανακαινισθήσεται ως αετού η νεότης σου…
Η αέναος νεότης ενός κόσμου γηρασμένου και ταλαίπωρου από την εξορία του Αδάμ και μετά!
Όποιος διψά για ζωή, για νιότη και πλούσια ελέη ας κοιτάζει το κενό μνημείο του τάφου!
Το μνήμα που έγινε μνήμη ζωής! Αναστάσιμης!

Και να, όμως, θα πει κάποιος ένα ακόμη Πάσχα σε αντίξοες συνθήκες!
Ναι, αλλά υπάρχει κάτι που ξεπερνά τις συνθήκες αυτές!
Η εις Άδου κάθοδος και η Ανάσταση!

Ω των θαυμάτων των καινών!

Η Ανάσταση είναι γεγονός!

Η έναρξη της πάνδημης γιορτής έχει αρχίσει!
Η μόνη ουσιαστική και ολική απάντηση στην πανδημία!
Αφού, είτε ζούμε, είτε πεθαίνουμε μπορούμε να πολιτευόμαστε ως εν δυνάμει αναστημένοι!
Πού σου θάνατε το κέντρον;

Είναι Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή! Χαρείτε!
Και είναι Πάσχα Ρωμαίικο!
Μα θα μου πείτε πάσχα Ρωμαίικο σε κλειστό χώρο!
Γιατί όχι!

Πόσα χρόνια έμεινε έγκλειστος ο αναστάσιμος άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ για να του γίνει καθοριστικό βίωμα της ζωής του η Ανάσταση και να υποδέχεται τους προσκυνητές όλες τις εποχές του έτους με το: Χριστός Ανέστη χαρά μου!

Και είναι Πάσχα και Ανάσταση και Λαμπρή για το Γένος! Χαρείτε!
200 χρόνια μετά την επ-Άνασταση και την ανασύσταση ελληνικού κρατικού μορφώματος!

Χαρείτε, και μνημονεύετε Μάρτυρες της Αλώσεως, Νεομάρτυρες της σκλαβιάς, Δασκάλους και Φωτιστές του Γένους, Πατριάρχες, Ιερομονάχους, Ιερείς, Μοναχούς, ολόκληρο το δούλο Γένος, τους γνωστούς μας ήρωες και ιδιαίτερα τους αγνώστους που όλοι μαζί και με τον τρόπο του ο καθένας βάστηξαν, και ανάστησαν με τις θυσίες τους και με το Ορθόδοξο βίωμα και φρόνημά τους το εμπερίστατο δούλο Γένος!

Είναι Πάσχα, Ανάσταση, Λαμπρή! Χαρείτε!
Χαράν μεγάλην!