ΑΙΜΑ ΘΕΟΥ !

 

Ο ἄνθρωπος μετὰ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων ἀρρώστησε βαριά. Τὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας εἰσχώρησε στὴ ζωὴ κάθε ἀνθρώπου καὶ κατέτρωγε ἄσπλαχνα τὰ σπλάχνα τῆς ἀνθρωπότητος. Ὁ θάνατος ὁ σωματικός, ὁ χωρισμὸς τῆς ψυχῆς ἀπὸ τὸ σῶμα, καὶ ὁ θάνατος ὁ πνευματικός, ὁ χωρισμὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Θεό, βασίλευε παντοῦ. Μὲ ποιὸν τρόπο θὰ μποροῦσε νὰ θεραπευθεῖ; Ποιὸ φάρμακο θὰ μποροῦσε νὰ καθαρίσει τὸ θανατηφόρο δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας; Ποιὸς αἱμοδότης θὰ μποροῦσε νὰ προσφέρει αἷμα ζωογόνο στὸν μισοπεθαμένο ἄνθρωπο; Αἱμοδότης τοῦ θνήσκοντος ἀνθρωπίνου γένους ἔγινε ὁ Θεάνθρωπος Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός. Αὐτός, ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, ἔγινε καὶ ἄνθρωπος, ὅμοιος μὲ μᾶς τὰ πλάσματά του καὶ παιδιά του. Τὸ λέει τόσο δυνατὰ ὁ θεόπνευστος συγγραφέας τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς: «Ἐπεὶ οὖν τὰ παιδία κεκοινώνηκε σαρκὸς καὶ αἵματος, καὶ αὐτὸς παραπλησίως μετέσχε τῶν αὐτῶν...» (Ἑβρ. β΄ 14)· ἐπειδὴ οἱ ἄνθρωποι, τὰ παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, ἔχουν συμμε- τάσχει ὅλα στὴν ἀσθενὴ καὶ φθαρτὴ ἀνθρώπινη φύση, γι’ αὐτὸν τὸν λόγο καὶ Αὐτός, δηλαδὴ ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ, παρομοίως μετέσχε στὴν ἴδια αὐτὴ ἀνθρώπινη φύση, καὶ στὴν ὑπερβολὴ τῆς ἀγάπης του πρόσφερε τὸν Ἑαυτό του θυσία ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Τώρα πλέον «τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας» (Α΄ Ἰω. α΄ 7). Χάρισε ἔτσι ὁ Κύριος γιὰ μᾶς ὄχι προσωρινὴ ἀλλὰ αἰώνια ἀπολύτρωση (Ἑβρ. θ΄ 12), γιὰ ὅλους τοὺς ἀν- θρώπους ποὺ ἔζησαν, ποὺ ζοῦν καὶ θὰ ζήσουν μέχρι συντελείας τῶν αἰώνων. Ναί! Τὸ Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔχει τὴ δύναμη νὰ μᾶς καθαρίζει ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας. Ὅπως πολὺ ὡραῖα τὸ λέει τὸ δοξαστικὸ τοῦ ἑσπερινοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, «αἵματι Θεοῦ ὁ ἰὸς τοῦ ὄφεως ἀποπλύνεται»· μὲ αἷμα Θεοῦ ξεπλένεται τὸ δηλητήριο τοῦ φιδιοῦ (τοῦ σατανᾶ). Χρησιμοποιοῦν ἀκόμη οἱ ὑμνογράφοι τὴν εἰκόνα τοῦ πελεκάνου ποὺ ζωντανεύει τὰ δηλητηριασμένα ἀπὸ δάγκωμα φιδιοῦ παιδιά του τρυπώντας μὲ τὸ ράμφος του τὴν πλευρά του καί ποτίζοντάς τα μὲ τὸ αἷμα του: «Ὥσπερ πελεκὰν τετρωμένος τὴν πλευράν σου, Λόγε, σοὺς θανόντας παῖδας ἐζώωσας ἐπιστάξας ζωτικοὺς αὐτοῖς κρουνούς», ὅπως ἀκριβῶς τὸ ψάλλουμε τὴ Μεγάλη Παρασκευή. Αὐτὸ τὸ Αἷμα δίνει αἰώνια ζωὴ στὸν ἄνθρωπο. Ὁ Κύριος τὸ βεβαίωσε μὲ σαφέστατα λόγια: «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον», εἶπε (Ἰω. ς΄ 54)· ὅποιος τρώει τὴ σάρκα μου καὶ πίνει τὸ αἷμα μου καὶ διὰ μέσου τοῦ Μυστηρίου τῆς θείας Εὐχαριστίας γίνεται κοινωνὸς καὶ συμμέτοχος τῆς ζωῆς μου καὶ τῆς θυσίας μου, ἔχει ἤδη ἀπὸ τώρα ζωὴ αἰώνια, καὶ ἐγὼ θὰ τὸν ἀναστήσω ἐνδόξως κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως. 

 Ὅλοι μας ἔχουμε ἀνάγκη νὰ καθαριστοῦμε μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Κυρίου, τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ μας. Μὲ τὴ βαθιὰ μετάνοιά μας καὶ τὴν εἰλικρινὴ ἐξομολόγησή μας, μὲ τὴν κάθαρση τοῦ ἐσωτερικοῦ μας κόσμου ἀπὸ καθετὶ ποὺ εἶναι ξένο πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ μᾶς μολύνει, νὰ προετοιμάζουμε τὸν ἑαυτό μας. Νὰ προσερχόμαστε δὲ «μετὰ φόβου Θεοῦ, πίστεως καὶ ἀγάπης» καὶ νὰ κοινωνοῦμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καὶ εἰς ζωὴν αἰώνιον». Ἰδιαιτέρως τώρα, τὸ Πάσχα, νὰ πλησιάσουμε μὲ φόβο στὸ μυστικὸ Τραπέζι τοῦ Κυρίου καὶ μὲ καθαρὲς τὶς ψυχὲς νὰ κοινωνήσουμε: «τῇ μυστικῇ ἐν φόβῳ τραπέζῃ προσεγγίσαντες πάντες, καθαραῖς ταῖς ψυχαῖς» νὰ μετάσχουμε «τῆς δεσποτικῆς ξενίας». Αὐτὸ θὰ μᾶς βοηθήσει νὰ ζήσουμε βαθιὰ τὴ χαρὰ τῆς λυτρώσεως ποὺ μᾶς χαρίζει τὸ Αἷμα τοῦ Θεοῦ μας καὶ νὰ γίνουμε μέτοχοι τῆς αἰωνίου ἀναστάσεως!