Εις το όνομα του Θεού, δημοσιεύουμε παρακάτω ολόκληρο ένα βιβλιαράκι, που συνέταξε ένας αξιόλογος χριστιανός από την Κρήτη και (αφού συμβουλεύθηκε τον πνευματικό του, αλλά και τον οικείο επίσκοπο, δίνοντάς τους το να το διαβάσουν και δεχόμενος τις παρατηρήσεις τους) το εξέδωσε με δική του δαπάνη και το κυκλοφόρησε δωρεάν, προς δόξαν Θεού και σωτηρία των αδελφών του. Ο αδελφός μας αυτός εκοιμήθη εν Κυρίω στις 28 Αυγούστου 2021. Το βιβλιαράκι του διατίθεται ελεύθερα για ανατύπωση προς κάθε ορθόδοξο χριστιανό προσωπικά, καθώς και προς ιερές μονές, ενορίες κ.τ.λ., με ανιδιοτελές κίνητρο.
Χ. Φ.
Ποτέ δέν εἶναι ἀργά
ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΕΛΠΙΔΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΑΣ
Ἀντί προλόγου
Αὐτό τό βιβλίο, ἀγαπητέ ἀναγνώστη, ἀγαπητή ἀναγνώστρια, μπορεῖ νά μᾶς δώσει χαρά καί ἐλπίδα, ἀλλά μπορεῖ καί νά μᾶς ἐξοργίσει.
Ἄν συμβεῖ τό δεύτερο, ἴσως ὁ θυμός μας ὀφείλεται στό ὅτι μᾶς δίνει, μέ εὐθύτητα καί ἁπλότητα, μιά πυξίδα γιά τήν πνευματική καί ἠθική πορεία τῆς ζωῆς μας. Οἱ σελίδες του γίνονται ἔτσι ἕνας καθρέφτης, στόν ὁποῖο ἴσως δοῦμε ὅτι δέν εἴμαστε ὄμορφοι. Ἐμεῖς ὅμως προβάλλουμε στόν ἑαυτό μας καί στούς ἄλλους τήν ἰδέα ὅτι εἴμαστε «σέ ὅλα ἐντάξει» καί δέν ἀνεχόμαστε κάποιος τρίτος (ἔστω καί χωρίς νά τό θέλει) νά ἐπισημαίνει τά ἐλαττώματα καί τίς ἀδυναμίες μας καί νά μᾶς συμβουλεύει σχετικά μέ αὐτά. Καί μποροῦμε νά βροῦμε ἕνα σωρό δικαιολογίες γιά νά μειώσουμε μέσα μας τήν ἀξία αὐτῶν τῶν συμβουλῶν καί τῶν ἐπισημάνσεων, γιά νά δικαιολογήσουμε τή μέχρι τώρα πορεία μας.
Ἄς κάνουμε μιά δοκιμή. Χαρά καί ἐλπίδα θά ἀντλήσουμε ἀπό τό βιβλίο ἤ θυμό;
Γιά νά παραδεχτεῖ κάποιος τά ἐλαττώματά του καί νά δεχτεῖ συμβουλές, ἀκόμη κι ἄν βασίζονται στό ἴδιο το Εὐαγγέλιο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, χρειάζεται κάποια σοφία καί ἀρκετή ταπείνωση. Ὁ ἐγωιστής συνήθως δέν διορθώνεται.
Καλή ἀνάγνωση λοιπόν, καλό ταξίδι σ’ αὐτή τή λιμνοθάλασσα μέ τίς ὄμορφες νησίδες. Μακάρι νά βροῦμε αὐτό πού χρειαζόμαστε.
ΥΓ. Στό τέλος τοῦ βιβλίου πῆρα τό θάρρος καί πρόσθεσα μερικές δικές μου σκέψεις. Εὐχαριστῶ τόν ἀδελφό μου πού μοῦ τό ἐμπιστεύτηκε. Ὁ Θεός μαζί του καί μαζί σας.
Μέ ἀγάπη
Θ. Ρ.
θεολόγος (δῆθεν)
ΓΕΝΙΚΑ ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ - ΤΑ ΕΠΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ
Ἡ ἁμαρτία εἶναι τό ἀκριβότερο προϊόν παγκοσμίως, πού πωλεῖται ἀπό τόν σατανᾶ μέ ἀνταμοιβή τήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου.
Τό προϊόν του, τήν ἁμαρτία, τήν καμουφλάρει, ὥστε νά ἑλκύει καί νά γίνεται ποθητή στούς ἀνθρώπους, μιᾶς καί οἱ περισσότεροι ἀγνοοῦν τήν ὕπαρξή του ἤ δέν πιστεύουν σ’ αὐτήν.
Ἡ ἁμαρτία ὅμως σέ βάθος χρόνων μᾶς καταστρέφει τήν αἰωνιότητα, πού εἶναι τό ποθητό γιά κάθε ὀρθόδοξο χριστιανό, γιατί μᾶς κόβει κάθε σχέση μέ τόν Θεό.
Τήν ἀκολουθοῦμε τυφλά, γιατί εἴμαστε καί ἀδιάβαστοι καί ἀδιάφοροι. Μᾶς διαφθείρει πλήρως καί μᾶς ρίχνει στό βοῦρκο, στή λάσπη, λέγοντας καί εὐχαριστῶ στόν διάβολο πού μᾶς διαβάλλει. Μᾶς βγάζει ἀπό τόν θεάρεστο δρόμο, μέ τίμημα μέγιστο τήν ἀπώλεια τῆς ψυχῆς μας.
Κάνουμε μεγάλο λάθος ὅταν λέμε «ὅλα ἐδῶ πληρώνονται» ἤ ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε μετά θάνατον. Λάθος...
Ἡ ἁμαρτία σέ ὑποβάλλει στήν διαφθορά καί δηλητηριάζει τήν ψυχή καί τό σῶμα ποικιλοτρόπως, δημιουργώντας πάθη, κάποιες φορές ἀθεράπευτα, θανάσιμα.
Γιά νά ξεφύγουμε πρέπει νά θέλουμε νά κάνουμε μετάνοια (εἰλικρινή), νά δοῦμε τά λάθη μας καί νά ἐπικρατήσει ἡ λογική μας, σάν ἀνώτερα ὄντα πού εἴμαστε κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν τοῦ Χριστοῦ μᾶς, πράγμα τό ὁποῖο ἀπαιτεῖ τεράστια δύναμη ψυχική καί σωματική, γιά νά ξεφύγουμε ἀπό τόν αἰώνιο ἐχθρό μας, τόν διάβολο.
Καταφεύγοντας σέ πνευματικό (ἱερέα), ὁ ὁποῖος, μέσα ἀπό τό Ἱερό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν ἁγία ἐξομολόγηση, θά καθαρίσει τούς ρύπους τῆς ψυχῆς μας καί θά μᾶς ἀνανεώσει πλήρως, σάν τό ἅγιο βάπτισμα πού πήραμε ὡς ὀρθόδοξοι χριστιανοί πού εἴμαστε, γιά νά ἐνταχθοῦμε καί νά ἐκτελοῦμε σωστά τά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, πού εἶναι ὀνομαστικά τα παρακάτω: ΒΑΠΤΙΣΜΑ – ΧΡΙΣΜΑ – ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ – ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ – ΑΓΙΟ ΕΥΧΕΛΑΙΟ – ΓΑΜΟΣ – ΙΕΡΟΣΥΝΗ.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΣΩΣΤΑ ''ΣΥΝ ΘΕΩ''
Τά παραπάνω ὀφείλονται στήν ἀνυπακοή μας στόν Τριαδικό Θεό μας καί στή μή τήρηση τῶν 10 ἐντολῶν, τίς ὁποῖες παρέδωσε ὁ ἴδιος ὁ Θεός στόν Μωυσῆ κατά τήν Παλαιά Διαθήκη καί πού ὀφείλουμε νά ἐφαρμόζουμε γιά νά εἴμαστε σύν Θεῷ, δηλαδή ἐντάξει ἐνώπιόν του Θεοῦ καί κατ' ἐπέκταση καί τῶν συνανθρώπων μας.
Ἐάν ἐφαρμόζονταν οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ, δέν θά ὑπῆρχαν ἀδικία, πόλεμοι, παράνοια, πείνα, δυστυχία κ.λ.π., οἱ λαοί θά εὐημεροῦσαν, θά ὑπῆρχε ἀγάπη, εἰρήνη, ὁμόνοια, εὐημερία. Πρέπει ὅλοι νά προσπαθήσουμε γιά τό καλό, τό πρέπον.
Ποτέ δέν εἶναι ἀργά.
Μᾶς διαφημίζουν κάθε τί ξενόφερτο καί τό υἱοθετοῦμε χωρίς διάκριση – κατάχρηση τῆς τεχνολογίας, ντύσιμο, συμπεριφορά, ἀνωμαλίες, διαστροφές, εὔκολο χρῆμα, παρανομία γενικῶς: αὐτά δυστυχῶς τά νομιμοποιοῦμε.
Χρήση καί ὄχι κατάχρηση, λοιπόν, σέ ὅλα.
Τά πράγματα γίνονται πανεύκολα ὅταν γνωρίζουμε καί μελετᾶμε τήν Ἁγία Γραφή, δηλ. Παλαιά Διαθήκη - Καινή Διαθήκη, καθώς ἐπίσης μελετώντας τό Ψαλτήριον καί τήν Κλίμακα (δύο ἀπό τά σημαντικότερα χριστιανικά βιβλία ὅλων τῶν ἐποχῶν), πού ἀναφέρουν δοξολογία τοῦ Θεοῦ, θεϊκές παρεμβάσεις, αἰτήσεις πρός τόν Θεό.
Οἱ βίοι τῶν ἁγίων μᾶς δυναμώνουν στούς καθημερινούς μας ἀγῶνες.
Ὅταν μελετᾶμε τά παραπάνω καί παράλληλα τηροῦμε τίς 10 ἐντολές, σίγουρα βαδίζουμε στό σωστό καί θεάρεστο δρόμο, πάντοτε βέβαια μέ τήν καθοδήγηση τοῦ πνευματικοῦ πατέρα, μιᾶς καί ὁ κάθε ἕνας ἀπό ἐμᾶς χρειάζεται καί τίς ἀνάλογες συμβουλές γιά γιατρειά ψυχική, λόγῳ τῶν προβλημάτων πού βιώνουμε.
Νά προσπαθοῦμε συνεχῶς νά βαδίζουμε στό δρόμο τῆς ἀλήθειας καί ὄχι νά ζοῦμε στό ψέμα, στή ζάλη, στίς αὐταπάτες, στήν παραζάλη, πού μᾶς πουλοῦν καί δυστυχῶς τ’ ἀγοράζουμε ἀκριβά.
Νά διατηρήσουμε Πίστη, Πατρίδα, Οἰκογένεια, ἀξίες καί ἰδανικά γιά τά ὁποῖα ἀγωνίστηκαν οἱ πρόγονοί μας.
Πάντοτε κατόπιν προσευχῆς ἐγίνοντο οἱ μεγάλοι μας ἀγῶνες. Ἄς τούς συνεχίσουμε καί ἐμεῖς μέ τήν εὐλογία τῆς Ἁγίας Τριάδος, τῆς Παναγίας & Πάντων τῶν Ἁγίων.
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΞΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΕΟΠΛΟΥΤΙΣΜΟ
Νά νοιαζόμαστε γιά τά οὐράνια ἀγαθά, τά αἰώνια, ὄχι γιά τά ἐπίκαιρα καί πρόσκαιρα (φθαρτά).
Τό σῶμα φθείρεται, ἀλλά ἡ ψυχή μας εἶναι αἰώνια, πρέπει νά τό κατανοήσουμε.
Τί βλέπουμε ὅταν πᾶμε στίς κηδεῖες, τά μνημόσυνα, τά κοιμητήρια;
ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΩΝ 10 ΕΝΤΟΛΩΝ
Οἱ δέκα ἐντολές παραδόθηκαν ἀπό τό Θεό στό Μωυσῆ, στό ὅρος Σινά, καί εἶναι γραμμένες στήν Παλαιά Διαθήκη, στά βιβλία Ἔξοδος, κεφ. 20, στίχοι 2-17, καί Δευτερονόμιο, κεφ. 5, στίχοι 6-21. Ἐκεῖ εἶναι γραμμένες πιό ἀναλυτικά. Ἐδῶ θά παραθέσουμε τό κείμενό τους κάπως ἁπλοποιημένο καί μετά θά γράψουμε τή μετάφρασή τους στά νέα ἑλληνικά, μαζί μέ μερικά ἐξηγητικά σχόλια.
Ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου. οὐκ ἔσονταί σοι θεοὶ ἕτεροι πλὴν ἐμοῦ.
Οὐ ποιήσεις σεαυτῷ εἴδωλον, οὐδὲ παντὸς ὁμοίωμα, ὅσα ἐν τῷ οὐρανῷ ἄνω καὶ ὅσα ἐν τῇ γῇ κάτω καὶ ὅσα ἐν τοῖς ὕδασιν ὑποκάτω τῆς γῆς.
Οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπί ματαίῳ.
Μνήσθητι τὴν ἡμέρα τῶν σαββάτων ἁγιάζειν αὐτήν. ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου.
Τίμα τὸν πατέρα σου καὶ τὴν μητέρα σου, ἵνα εὖ σοι γένηται, καὶ ἵνα μακροχρόνιος γένῃ ἐπὶ τῆς γῆς.
Οὐ μοιχεύσεις.
Οὐ κλέψεις.
Οὐ φονεύσεις.
Οὐ ψευδομαρτυρήσεις κατὰ τοῦ πλησίον σου μαρτυρίαν ψευδῆ.
Οὐκ ἐπιθυμήσεις πάντα ὅσα τῷ πλησίον σου ἐστί.
Μετάφραση καί σχόλια
Ἐγώ εἶμαι ὁ Κύριος καί Θεός σου. Δέ θά λατρεύεις ἄλλους θεούς ἐκτός ἀπό μένα. (Δικό μας σχόλιο: δέν εἶναι ἐγωιστικό αὐτό ἀπό πλευρᾶς τοῦ Θεοῦ, γιατί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ μόνος ἀληθινός Θεός καί ἡ λατρεία πρός Αὐτόν φέρνει τόν ἄνθρωπο στή σωτηρία καί τήν αἰώνια ζωή).
Δέ θά κατασκευάσεις γιά τόν ἑαυτό σου εἴδωλο, οὔτε ὁμοίωμα, ὅσων ὑπάρχουν στόν οὐρανό, στή γῆ καί στά νερά. (Ἐδῶ μιλάει γιά τά εἴδωλα πού λατρεύουν οἱ εἰδωλολάτρες σάν θεούς καί ὄχι γιά τίς ἱερές εἰκόνες τῶν ἁγίων, οὔτε γενικά γιά τή ζωγραφική καί τή γλυπτική).
Δέ θά πιάσεις στό στόμα σου τό ὄνομα τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ σου γιά ἀσήμαντη ἀφορμή. (Φανταστεῖτε, δηλαδή, ὅτι ἐμεῖς ὄχι μόνο λέμε τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας χωρίς σοβαρό λόγο, ἀλλά πολλές φορές τούς βλασφημοῦμε χυδαία, σά νά εἶναι οἱ χειρότεροι ἐχθροί μας! Κανονικά πρέπει νά ἀναφέρουμε τό ὄνομά τους κάθε μέρα, ἀλλά μέ τό νά προσευχόμαστε σ’ αὐτούς, στό Χριστό, τήν Παναγία καί τούς ἁγίους μας, ὄχι γιά ψύλλου πήδημα).
Νά θυμᾶσαι τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου γιά νά τήν ἁγιάζεις. Ἕξι ἡμέρες θά ἐργάζεσαι καί θά κάνεις ὅλες σου τίς δουλειές καί τήν ἕβδομη ἡμέρα θά τήν ἀφιερώνεις στόν Κύριο καί Θεό σου. (Ἐμεῖς οἱ χριστιανοί ὡς ἁγία ἡμέρα ἀφιερωμένη στόν Κύριο δέν ἔχουμε τό Σάββατο, ὅπως οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλά τήν Κυριακή, ἐπειδή εἶναι ἡ μέρα πού ἀναστήθηκε ὁ Χριστός. Τό Σάββατο, κάθε ἑβδομάδα, τό ἔχουμε ὡς ἡμέρα ἀφιερωμένη στίς ψυχές τῶν νεκρῶν μας καί ἡμέρα τῶν μνημοσύνων, ἀφοῦ ὁ Χριστός τό Μέγα Σάββατο ἦταν νεκρός, ἀφοῦ εἶχε πεθάνει στό σταυρό. Ἡ ἐντολή τοῦ Σαββάτου μεταφέρθηκε, ἀπό τούς πρώτους χριστιανούς ἀκόμη, στήν Κυριακή, πού εἶναι ἡμέρα ὄχι μόνο ξεκούρασης, ἀλλά καί ἐκκλησίας καί προσευχῆς).
Τίμα τόν πατέρα σου καί τήν μητέρα σου, γιά νά πηγαίνει ἡ ζωή σου καλά καί νά ζήσεις πολλά χρόνια.
Δέ θά μοιχεύσεις (δηλ. δέν θά ἀπατήσεις τόν ἤ τήν σύζυγό σου).
Δέ θά κλέψεις.
Δέ θά φονεύσεις.
Δέ θά ψευδομαρτυρήσεις ψεύτικη μαρτυρία ἐναντίον τοῦ πλησίον σου (δηλ. τοῦ συνανθρώπου σου).
Δέ θά ἐπιθυμήσεις ὅσα ἀνήκουν στόν πλησίον σου.
*****
Ὁ χριστιανός δέν φοβᾶται τόν θάνατο. Ἔχουμε μαρτυρίες περί παραδείσου & κόλασης.
Πόσα χρόνια θά ζήσουμε καί μετά ποῦ πᾶμε; Αὐτό πρέπει νά τό κατανοήσουμε καλά καί νά πράξουμε τά δέοντα, κάνοντας (ὅπως προείπαμε) εἰλικρινή μετάνοια καί ἐξομολόγηση.
Ὅλα τά ἄλλα μετά εἶναι παραδομένα σωστά στά χέρια τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ μας καί δημιουργοῦ μας, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει εἰς τήν αἰωνιότητα.
Νά τό καταλάβουμε ὅτι ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι χριστιανοί εἴμαστε χριστοφόροι, θεοφόροι, αἰωνόβιοι.
Ἐάν ἤμασταν σύν Θεῷ, δέν θά συνέβαιναν ὅλα αὐτά τά ἀκατανόητα πού συμβαίνουν γύρω μας, στήν πατρίδα μας καί παγκοσμίως.
Πρέπει ὅλοι μας νά μάθουμε τό ''Πάτερ ἡμῶν'' καί νά τό ἐφαρμόζουμε κατά γράμμα.
Μέ ἐμπιστοσύνη στό Θεό καί προσευχή λύνονται καί τά πιό δύσκολα προβλήματά μας. Γίνονται αὐτό πού λέμε 'θαύματα'.
Τά ἀδύνατα γιά τούς ἀνθρώπους εἶναι δυνατά γιά τό Θεό, ἀρκεῖ νά Τοῦ ζητᾶμε νά γίνεται τό θέλημά Του, δηλαδή ὅ,τι εἶναι καλύτερο γιά τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας. Θαύματα γίνονται καθημερινά πάρα πολλά, μικρά καί μεγάλα.
Ὅ,τι ἀξίζουμε παίρνουμε,
Ὅ,τι ἀξίζουμε ἔχουμε.
Ἐάν κάναμε τά προαναφερθέντα, δέν θά εἴχαμε φθάσει ἐμεῖς καί ἡ πατρίδα μας σ’ αὐτό τό ἀντιχριστιανικό καί ἀπάνθρωπο σημεῖο.
Ἐάν λοιπόν θέλουμε νά ζήσουμε καλύτερα, ἐμεῖς & τά παιδιά μας, πρέπει νά πράξουμε ἀνάλογα, ὅπως προείπαμε.
Ὁ Θεός συγχωρεῖ, ἀρκεῖ νά Τοῦ ζητήσουμε ὁτιδήποτε καί, ὅ,τι καί ἄν ἔχουμε πράξει στό παρελθόν, τό συγχωρεῖ.
Ἦρθε γιά νά μᾶς σώσει ἀπό τίς ἁμαρτίες μας, γι’ αὐτό δέν πρέπει νά ντρεπόμαστε νά τίς ἐξομολογούμαστε σέ πνευματικό (ἱερέα), καί ὄχι ὅπως λένε ὁρισμένοι: Ἐγώ τά ἐξομολογοῦμαι στό φίλο μου, ἐγώ τά ἐξομολογοῦμαι στήν εἰκόνα, εἴτε ἐγώ – τέλος πάντων – πιστεύω μέ τόν τρόπο μου: ἀνάβω πότε πότε τό κεράκι μου, μπαίνω σέ καμιά ἐκκλησία, κάνω τό σταυρό μου…
Γιά νά συγχωρεθοῦμε, πρέπει νά γίνει καθαρισμός τῶν ἁμαρτιῶν μας ἀπό ἱερέα καί νά διαβαστεῖ ἡ συγχωρητική εὐχή, τότε ὅλες οἱ ἁμαρτίες μας σβήνουν.
Πρέπει νά συμμετέχουμε σωστά στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας (θεία λειτουργία κ.λ.π.), γιά νά μήν εἴμαστε ἀποκομμένοι ἀπό τό Θεό.
Τότε δέν δίνουμε ἐξουσία στόν πονηρό νά μᾶς πειράξει καί νά κάνουμε τραγικά λάθη, πού πολλές φορές ὁδηγοῦν σέ παράνοια, τρέλα, ψυχοπάθεια, μιζέρια, ἕως δυστυχῶς καί τήν αὐτοκτονία: αὐτοί πού αὐτοκτονοῦν δέν γνωρίζουν τό Θεό Πατέρα, ἔχουν ξεφύγει, δέν ἔχουν ἐμπιστοσύνη στό Θεό…
Πρέπει νά μάθουμε νά ἀγωνιζόμαστε γιά τά ἰδανικά μας, γιά τά σωστά καί τά πρέποντα.
Ὁ χριστιανός πρέπει νά ἀγωνίζεται νά μήν παραδίδει τά ὅπλα ἀπό τήν πρώτη κακουχία, θλίψη καί δυσκολία.
Εἶναι ὄντως σωστό αὐτό πού λένε οἱ θεοφόροι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅτι ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ εἶναι 'χαρμολύπη' (συνδυασμός χαρᾶς καί λύπης). Ὅμως μέσῳ τῶν θλίψεων γινόμαστε δυνατοί. Ὁδηγούμαστε στήν θέωση (ἕνωση μέ τό Θεό, ἁγιότητα).
Ὅπως εἶπε καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός: «Μεγάλη χαρά γίνεται στόν οὐρανό, ὅταν κάποιος ἁμαρτωλός μετανοήσει» (κατά Λουκᾶν εὐαγγέλιο, κεφάλαιο 15, στίχοι 1-10).
ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ, ΝΑ ΣΤΡΑΦΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΟΤΙ ΟΛΑ Θ’ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.
ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟ ΘΕΟ.
ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. Νά σεβόμαστε τήν ψυχή καί τό σῶμα τοῦ κάθε ἀνθρώπου.
ΟΧΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΕΣ – ΚΤΗΝΟΒΑΣΙΕΣ.
ΟΧΙ ΕΚΤΡΩΣΕΙΣ.
ΟΧΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΓΑΜΟΙ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΑΜΟΙ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΝΟΜΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ (δέν ἔχουν εὐλογία).
ΟΧΙ ΔΙΑΖΥΓΙΑ. Ὁ Γάμος εἶναι ἕνας στίβος, πού θά μᾶς ὁδηγήσει στό βραβεῖο τοῦ παραδείσου. Κι ἄν δέν εἶναι ἀμοιβαία ἡ ἀγάπη (πού ὅμως πρέπει νά εἶναι ἀμοιβαία), ἐκεῖνος πού ἀγαπᾶ καί συγχωρεῖ πιό πολύ θά κερδίσει τό μεγαλύτερο, λαμπρό, αἰώνιο καί ἄφθαρτο βραβεῖο. Εἴτε ὁ ἄντρας εἴτε ἡ γυναίκα, ἄν τόν διαλύσει μέ εὐκολία, ἐγκαταλείπει τόν ἀγώνα καί χάνει τήν εὐκαιρία τῆς ζωῆς του γιά τό βραβεῖο του.
Μιλᾶμε γιά τό βραβεῖο τῆς ἁγιότητας καί ὄχι ἁπλῶς γιά «εὐτυχισμένες στιγμές».
ΟΧΙ ΠΟΡΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΜΟΙΧΕΙΕΣ.
ΟΧΙ ΑΔΙΚΙΕΣ, ΑΠΑΤΕΣ, ΨΕΥΔΟΜΑΡΤΥΡΙΕΣ.
ΝΑ ΣΕΒΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ.
ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΩΛΟΤΑ ΠΡΟΒΑΤΑ, ΠΟΥ ΤΑ ΑΡΠΑΖΕΙ Ο ΛΥΚΟΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ…
ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΙ, ΒΙΑ, ΦΘΟΝΟΣ, ΜΙΣΗ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΜΠΑΘΕΙΑ.
ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ.
ΟΧΙ ΣΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ, ΣΕ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ.
ΟΧΙ ΤΑΤΟΥΑΖ ΚΑΙ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙΑ ΠΑΝΤΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΜΑΣ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΚΑΙ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑ.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΤΙΑ. ΟΥΤΕ ΤΑ ΖΩΑ ΔΕΝ ΠΡΑΤΤΟΥΝ ΕΤΣΙ.
Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ
Δώσαμε τά φῶτα παγκοσμίως καί τώρα μᾶς πολεμοῦν ποικιλοτρόπως.
Ἡ Ὀρθοδοξία πολεμεῖται βάσει σχεδίων σατανικῶν, πρέπει νά ἀφυπνισθοῦμε καί νά ἀντισταθοῦμε ὀρθά.
Ἐάν διαβάζαμε καί ξέραμε τή θρησκεία μας, θά κατανοούσαμε ἁπλά ὅτι ὅλες οἱ ἄλλες θρησκεῖες εἶναι πλάνες, ὅπως ἀναφέρεται στό Εὐαγγέλιο.
«Ὅποιος θέλει ἄς μέ ἀκολουθήσει» εἶπε ὁ Χριστός (κατά Μάρκον, 8, 34). Δέν μᾶς πιέζει, ἐμεῖς ὅμως διαλέγουμε τόν εὔκολο δρόμο τῆς ἁμαρτίας καί πέφτουμε.
Ἐπίσης «μετά πρώτης καί δευτέρας νουθεσίας σέ αἱρετικό ἄνθρωπο, παραιτοῦ» (ἀπόστολος Παῦλος, ἐπιστολή πρός Τίτον, 3, 10).
Ὁ Χριστός μας μέσα στό Εὐαγγέλιό Του εἶναι ξεκάθαρος, δέν πιέζει κανένα νά Τόν ἀκολουθήσει, οὔτε μοιράζει ὑποσχέσεις καί χρήματα ὅπως ὁρισμένες ψευτοθρησκεῖες – πλάνες.
Χωρίς θυσίες στά εἴδωλα. Δέν μποροῦμε νά λατρεύουμε δύο θεούς, καί τό Θεό καί τό ''Μαμωνά'', δηλ. τό χρῆμα (κατά Ματθαῖον, 6, 24).
Ἐάν γνωρίζαμε καί λέγαμε καθημερινῶς μέ πίστη τό ''Πάτερ ἡμῶν'' καί κάναμε τό σταυρό μας φεύγοντας ἀπό τό σπίτι μας, πολλά δεινά θά γλιτώναμε.
Ἀπό ὅλους μποροῦμε νά κρυφτοῦμε, ἀπό τόν Θεό ὅμως οὐδείς. Σκέψεις – τύψεις.
Λές: «Παλεύω μέ τίς δυνάμεις μου». Ποιός σοῦ τίς ἔδωσε; Αὐτός ὁ Παντοδύναμος θέλει καί ἐμεῖς μποροῦμε γιά ὁτιδήποτε. Πρέπει νά εἴμαστε μετριόφρονες καί προσγειωμένοι.
Νά συγχωροῦμε. Ἐάν συγχωρούσαμε, μέ ἕνα συγγνώμη θά λύναμε τεράστια θέματα.
Δυστυχῶς βγάλαμε τό Θεό ἀπό τή ζωή μας, γι’ αὐτό συμβαίνουν ὅλα τά δεινά.
«Οἱ λογισμοί καθορίζουν τή ζωή μας» (τίτλος βιβλίου τοῦ Σέρβου σύγχρονου ἁγίου γέροντα Θαδδαίου).
ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΠΕΡΙ ΚΡΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΖΩΗΣ.
ΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ (δηλ. ἕνα σημεῖο, ὅπου θά ἔχουμε τίς ἱερές εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγίων μας).
ΟΧΙ ΕΙΔΩΛΑ.
ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΖΑΜΙΑ. ΤΑ ΖΩΑ ΝΑ ΜΑΣ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ.
ΑΣ ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΚΛΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑΤΑ ΜΕ ΑΛΑΤΙ ΚΑΙ ΛΑΔΙ.
ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΠΛΕ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΙ ΧΑΝΤΡΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΤΙ, ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ Κ.Λ.Π.
ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΘΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΗΘΙΚΟΙ, ΣΕΜΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΓΩΙΣΤΕΣ.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΙ ΣΩΦΡΟΝΕΣ, ΤΑΠΕΙΝΟΙ, ΠΡΑΟΙ, ΑΠΛΟΙ.
ΤΑ ΝΕΥΡΑ, Η ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ, ΤΟ ΑΓΧΟΣ, ΤΟ ΣΤΡΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ (διαβόλου), Ο ΟΠΟΙΟΣ ΜΑΣ ΦΘΟΝΕΙ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΛΟ ΠΡΑΞΟΥΜΕ.
ΤΕΛΟΣ, ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗ, ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΘΕΟ.
ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΣΗ ΜΑΣ ;
ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΩΣΑΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΑΤΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΥΠΟΧΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ! ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ.
Μερικές σκέψεις ἀνησυχίας καί προβληματισμοῦ γιά τό μέλλον μας καί τό μέλλον τῶν παιδιῶν μας
Ὅλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί. Κι ἐκεῖνος πού γράφει αὐτά τά λόγια, δέν εἶναι ἀναμάρτητος. Εἶναι ἕνας ἁμαρτωλός ὅπως ὅλοι, πού ἐλπίζει στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά λαχταρᾶ νά πᾶμε στόν παράδεισο ὅλοι μαζί, γιατί τότε εἶναι ἀληθινός παράδεισος.
Ἡ κόλαση δέν εἶναι γιά μᾶς. Ὁ παράδεισος εἶναι γιά μᾶς – τό λέει ὁ Κύριος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός στό κατά Ματθαῖον εὐαγγέλιο, κεφ. 25, ἐκεῖ ὅπου περιγράφει πῶς θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία καί ἡ ἀνάσταση ὅλων των ἀνθρώπων.
Ὁ Θεός δέν βάζει κανέναν στήν κόλαση. Ὅλους μᾶς βάζει μέσα στό Φῶς Του. Ὅμως, ἐκεῖνοι πού βλέπουν αὐτό τό Φῶς μέσα ἀπό τήν παραμόρφωση τοῦ ἐγωισμοῦ, τῆς κακίας, τῆς σκληρότητας, ἤ τῆς ἀπιστίας πού προκαλεῖται ἀπό τόν ἐγωισμό καί τή σκληρότητα, δέν μποροῦν νά τό ἀντέξουν, ὑποφέρουν μέσα σέ αὐτό καί αὐτή τήν κατάσταση τήν ὀνομάζουμε κόλαση.
Σκοπός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας, τῆς θείας λειτουργίας, τῆς ἐξομολόγησης, τῆς θείας μετάληψης καί γενικά τῆς χριστιανικῆς ζωῆς, εἶναι νά βοηθήσει τόν ἄνθρωπο νά δεῖ καί νά νιώσει τό αἰώνιο Φῶς τοῦ Θεοῦ ὡς χαρά καί ὄχι ὡς ὀδύνη, ὡς φῶς καί ὄχι ὡς φωτιά, ὡς παράδεισο καί ὄχι ὡς κόλαση.
Αὐτά τά λόγια, πού προέρχονται ἀπό τή διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων, τά ἐξηγεῖ ἀναλυτικά ὁ μεγάλος σύγχρονος θεολόγος π. Ἰωάννης Ρωμανίδης στό βιβλίο του «Πατερική Θεολογία». Ἀλλά ἐπίσης, γιά τή μετά θάνατον ζωή μπορεῖτε νά διαβάσετε στό βιβλίο τοῦ μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἰερόθεου «Ἡ ζωή μετά τό θάνατο», στό βιβλίο τοῦ π. Σεραφείμ Ρόουζ «Ἡ ψυχή μετά τό θάνατο – Οἱ μεταθανάτιες ἐμπειρίες στό φῶς τῆς ὀρθόδοξης διδασκαλίας» ἤ στό βιβλίο τῶν ἐκδόσεων Ἑτοιμασία (Ἱερά Μονή Καρέα Ἀττικῆς) «Θάνατος, ἀνάσταση καί αἰώνια ζωή», βιβλίο ἁπλό καί κατατοπιστικό.
Στή ζωή μας ὅμως ἐμεῖς οἱ ἴδιοι, μέ δική μας εὐθύνη (ὅλων μαζί, γιατί ὅλοι ἔχουμε εὐθύνη καί γιά τούς ἄλλους καί γιά τόν ἑαυτό μας – ἐπίσης ἔχουμε καί ἐχθρούς πού μᾶς πολεμοῦν, καί αὐτοί οἱ ἐχθροί εἶναι κυρίως οἱ ἀρνητικές πλευρές τοῦ ἐαυτοῦ μας, οἱ λογισμοί – δηλαδή οἱ ἐπίμονες σκέψεις καί οἱ ἔμμονες ἰδέες – καί οἱ δαίμονες), βάζουμε ἐπιθυμίες, πράξεις καί καταστάσεις πού μᾶς ἐμποδίζουν ἀπό τή σωτηρία καί μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπό τόν ἅγιο καί γλυκύτατο Σωτήρα μας, τόν Ἰησοῦ Χριστό, τό Θεό πού ἔγινε ἄνθρωπος καί θυσιάστηκε γιά τούς ἀνθρώπους.
Μερικά ἀπό αὐτά τά ἐμπόδια, ἅς βροῦμε τό θάρρος νά ἐντοπίσουμε καί νά προσπαθήσουμε ν’ ἀπομακρύνουμε ἀπό τό δρόμο τῆς ζωῆς μας.
Τί βλέπουμε γύρω μας;
Ἐγωισμό, ὑπερηφάνεια, ἀδικίες, ἀπάτες, διαστροφές, ἐκτρώσεις, ἐκπόρνευση τῶν παιδιῶν μας στό ὄνομα δῆθεν τοῦ «ἐλεύθερου ἔρωτα», βλασφημία, κατάρες, μίσος, ψεῦδος χωρίς ὅρια, καταλαλιά (κουτσομπολιό), κακοήθεια, ἱεροκατηγορία (δηλαδή μανία νά κατηγοροῦμε τούς ἱερεῖς, νιώθοντας μιά ἱκανοποίηση πού φτάνει τά ὅρια τοῦ ρατσισμοῦ), ἐνασχόληση μέ τή μαγεία, τήν ἀστρολογία καί τά μέντιουμ, ἀδιαφορία γιά τό Χριστό καί τήν ἐκκλησιαστική ζωή…
Ἀδιαφορία καί περιφρόνηση γιά τούς ἡλικιωμένους γονεῖς μας καί συγγενεῖς μας γενικῶς – νομίζουμε ὅτι κάναμε τό χρέος μᾶς ἄν τούς πετάξουμε σ’ ἕνα γηροκομεῖο ἤ πληρώνουμε μιά γυναίκα νά τούς προσέχει κι ἐμεῖς δέν τούς δείχνουμε ποτέ τήν ἀγάπη μας.
Ἀντίθετα, νοιαζόμαστε ὑπερβολικά γιά τά σκυλάκια μας καί φτάνουμε στό σημεῖο ν’ ἀγαπᾶμε περισσότερό τά ζῶα παρά τούς ἀνθρώπους· μερικοί συνάνθρωποί μας συμπεριφέρονται σάν νά εἶναι ἐρωτευμένοι μ’ αὐτά, καί δέν θέλω νά σκεφτῶ μέχρι ποῦ μπορεῖ νά φτάνει ἡ «σχέση» τους. Πάντως μιά τέτοια σχέση συχνά φανερώνει μοναξιά καί πόνο. «Τά ζῶα δέν μᾶς προδίδουν» λέμε… Ὅμως ὁ Χριστός ἀγάπησε κι ἐκείνους πού Τόν πρόδωσαν καί Τόν σταύρωσαν.
Ζοῦμε σέ μιά πόλη πού καμαρώνει γιά τό καρναβάλι της. Ὅμως τό καρναβάλι δέν εἶναι ἀθῶο. Ἑκατοντάδες ἁμαρτίες καί λάθη διαπράττονται τήν ἡμέρα ἐκείνη, πού μπορεῖ νά στοιχίσουν καί ἀνθρώπινες ζωές ἤ – τό χειρότερο – ψυχές. Οἱ Ἀπόκριες γιά τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, πού τά πάντα τά τοποθετεῖ μέ σοφία, εἶναι περίοδος μετάνοιας καί ἠθικοῦ ἀγώνα, γι’ αὐτό καί τίς τέσσερις Κυριακές της Ἀποκριᾶς στή θεία λειτουργία διαβάζονται Εὐαγγέλια πού μιλοῦν γιά τήν ἁμαρτία, τή μετάνοια καί τή σωτηρία. Τό ἀντίθετο δηλαδή ἀπό τόν τρόπο πού βλέπει τίς Ἀπόκριες ὁ κόσμος, ὡς μιά περίοδο ξέφρενου καί ἀχαλίνωτου γλεντιοῦ, μέ ἔντονο τό στοιχεῖο τῆς μέθης καί τῆς σεξουαλικότητας, ὅπως καί τῆς προσβολῆς (δῆθεν «σάτιρας») τῶν ἱερέων καί τῆς θρησκείας μας μέσῳ κάποιων μεταμφιέσεων.
Ἔχει γραφτεῖ ὅτι στήν Πάτρα, τούς μῆνες μετά τό καρναβάλι, γίνονται δεκάδες ἐκτρώσεις, περισσότερες ἀπ’ ὅ,τι τόν ὑπόλοιπο χρόνο. Ἄραγε στή δική μας πόλη, τί γίνεται;
Γιά τό φρικτό ἔγκλημα τῆς ἔκτρωσης, βλέπουμε ἀκόμη καί μανάδες νά ὁδηγοῦν τήν κόρη τους στό γιατρό (ἄν ἀξίζει αὐτός νά ὀνομάζεται «γιατρός») γιά νά κάνει ἔκτρωση, δολοφονώντας τό ἀγέννητο παιδί της μέ τήν πρόφαση ὅτι «δέν εἶναι ἀκόμα ἄνθρωπος» καί ὅτι «ἡ ἐπιστήμη τό ἐπιτρέπει». Ἀντί ἡ μάνα νά ἀγκαλιάσει τήν κόρη της καί νά τῆς πεῖ μέ δάκρυα: «Παιδί μου, ἔκανες ἕνα λάθος. Κᾶνε κουράγιο καί θά μεγαλώσουμε μαζί το παιδί σου, νά τό κάνουμε καλό χριστιανό καί ἄνθρωπο χρήσιμο καί ἀξιοζήλευτο στήν κοινωνία!».
Ἄν ἔχεις ἤδη κάνει ἔκτρωση, ἀδελφή μου, ἤ ἔχεις βοηθήσει κάποια γυναίκα νά κάνει (εἴτε ὡς γιατρός εἴτε ὡς συγγενής καί φίλη), σέ παρακαλοῦμε, ἔλα στήν Ἐκκλησία καί στήν ἱερά ἐξομολόγηση. Ποτέ δέν εἶναι ἀργά. Ὁ Χριστός περιμένει. Μόνο νά ξέρεις πώς ἡ ἐξομολόγηση εἶναι γιά νά συγχωρεθεῖ καί νά λάβει πνευματική καθοδήγηση ἐκεῖνος πού μετανοεῖ καί θρηνεῖ στήν καρδιά του γιά τίς ἁμαρτίες του. Δέν εἶναι ἄλλοθι γιά τήν ἀλαζονεία καί τήν ἐπιπολαιότητά μας, γιά νά νομίζουμε ὅτι «δέν πειράζει» πού ἁμαρτήσαμε ἤ γιά νά κάνουμε κι ἄλλα, ὅσο περισσότερα γίνεται…
Βλέπουμε στή ζωή τῶν παιδιῶν καί τῶν ἐφήβων νά κυριαρχοῦν τά παιχνίδια βίας, ἡ πλήρης ἐξάρτηση ἀπό τό Facebook καί τό Διαδίκτυο, ἡ βίαιη καί σκοτεινή μουσική, κυρίως σκληρή ρόκ καί χέβι μέταλ πού συχνά λατρεύει ξεκάθαρά το σατανᾶ, ἤ τραγούδια πού παρακινοῦν σέ σαρκικές σχέσεις χωρίς ἀγάπη καί φυσικά χωρίς γάμο…
Κι ἀπό τήν ἄλλη, μέ τήν ἀλλοίωση τῆς ἑλληνικῆς γλώσσας, τήν ἄγνοια τῶν ἀρχαίων ἑλληνικῶν (παρότι διδάσκονται στά σχολεῖα), τήν ἀλλοίωση καί περιφρόνηση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καί τῆς Ἱστορίας καί μέ τήν ὑποβάθμιση τοῦ σχολείου γενικότερα, κυριαρχεῖ ἡ ἄγνοια τοῦ δικοῦ μας πολιτισμοῦ (ἑνός πολιτισμοῦ μέ θησαυρούς ἐλευθερίας, ἁγιότητας καί ἐντιμότητας), γι’ αὐτό ἀναζητοῦμε καταφύγιο σέ τρόπους ζωῆς, ψυχαγωγίας καί γενικά τρόπους σκέψης πού μᾶς εἰσάγουν ἀπ’ ἔξω ἐκεῖνοι πού μᾶς ἐλέγχουν καί ἐκμεταλλεύονται τή ζωή μας.
Νομίζουμε ὅτι δίνουν ποιότητα καί ὀμορφιά στή ζωή μᾶς οἱ «αἰσθησιακοί χοροί» μέ τά σεξουαλικά τους μηνύματα, τό προκλητικό ντύσιμο, οἱ πολεμικές τέχνες (βασισμένες στίς θρησκεῖες τῆς Κίνας, τῆς Ἰαπωνίας κ.τ.λ.), ἡ γιόγκα καί ὁ διαλογισμός, τό ρέικι, ἡ ἀστρολογία (ζώδια, ὡροσκόπια κ.τ.λ.), τό φένγκ σούι, τά ἰνδιάνικα φυλαχτά («ὀνειροπαγίδες»), οἱ δῆθεν «θεραπευτικοί» κρύσταλλοι καί ἕνα σωρό ἄλλα ἀντικείμενα, «μέθοδοι» καί «φιλοσοφίες», δῆθεν βελτίωσης τῆς ζωῆς μας καί τοῦ ἐαυτοῦ μας, ἐνῶ ἀρνούμαστε νά πᾶμε στήν ἐκκλησία, ἀρνούμαστε μέ πεῖσμα (ἐπηρεασμένοι ἀπό ἄλλους καί μέ χίλιες δυό δικαιολογίες) τήν ἐξομολόγηση, τή νηστεία, τή θεία κοινωνία (ὄχι μιά φορά τό χρόνο), ἀρνούμαστε ν’ ἀνάψουμε τό καντήλι καί τό θυμιατό στά εἰκονίσματα τοῦ σπιτιοῦ μας καί ὅλα αὐτά πού θέσπισαν οἱ σοφοί καί ἅγιοι διδάσκαλοι τῆς δικῆς μας πνευματικῆς κληρονομιᾶς γιά τήν ἀληθινή βελτίωση τῆς ζωῆς μας καί τοῦ ἐαυτοῦ μας, πού καταλήγει στήν ἑνότητά μας μέ τό Χριστό καί τή μεταμόρφωσή μας σέ ἁγίους, δηλαδή κατά χάριν θεούς.
Ἀκόμη καί σέ περιοδικά, ἐφημερίδες καί τηλεοπτικά κανάλια σέ ὅλη τή χώρα βλέπουμε νά διαφημίζονται μέντιουμ, ἀστρολόγοι καί ψευδομάντεις, μέ δῆθεν «ἐπιστημονικά» πτυχία, πρός ἐξαπάτησιν τῶν ἀφελῶν.
Ἄς ἔχουμε ὑπόψιν ὅτι ἡ προσευχή ἔχει δύναμη καί ὅτι ὁ Θεός ἀκούει καί εἶναι γεμάτος ἀγάπη γιά ὅλους μας, ὅποιοι κι ἄν εἴμαστε, ὅπως κι ἄν ζοῦμε, ὅ,τι κι ἄν πιστεύουμε. Καί μᾶς προσκαλεῖ. Ποτέ δέν εἶναι ἀργά.
Μέ τήν προσευχή μας, ἴσως ὁ Θεός νά μή μᾶς δώσει αὐτό ἀκριβῶς πού ζητᾶμε, ἀλλά θά μᾶς δώσει αὐτό πού πραγματικά χρειαζόμαστε, τή στιγμή πού πραγματικά το χρειαζόμαστε – καί χρειαζόμαστε κυρίως αὐτό πού θά μᾶς ὠφελήσει στήν αἰωνιότητα.
Ἄς γνωρίζουμε ἐπίσης ὅτι γύρω μας γίνονται πολλά θαύματα. Πολλοί ἄνθρωποι (ὄχι ψυχασθενεῖς ἤ ἀμόρφωτοι φανατικοί, ὅπως μᾶς λένε κάποιοι) στήν ἐποχή μᾶς ζοῦν συγκλονιστικές ἐμπειρίες τῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας καί τῶν ἁγίων στή ζωή τους. Ἄς ρωτήσουμε κι ἄς μάθουμε.
Ἄς μάθουμε γιά τούς θαυματουργούς σταυρούς καί τά ἱερά προσκυνήματα πού ὑπάρχουν στήν πόλη μας, στή μητρόπολή μας καί στό νομό μας καί σέ ὅλη τήν Κρήτη. Γιά τούς εὐσεβεῖς, ἐνάρετους καί σοφούς γέροντες καί γερόντισσες, μοναχούς καί μοναχές, ἱερεῖς καί εὐσεβεῖς ἄντρες καί γυναῖκες πού ζοῦν στήν περιοχή μας ἤ κοντά σέ ἐμᾶς, πού πιθανόν λειτουργοῦν ἤ ἐκκλησιάζονται στήν ἐνορία μας ἤ στά μοναστήρια τοῦ τόπου μας καί γενικά στίς πνευματικές φωλιές πού ὑπάρχουν πολύ κοντά μας (ὀρθόδοξες χριστιανικές, ἐκκλησιαστικές πνευματικές φωλιές, ὄχι σφηκοφωλιές μαγείας, πνευματισμοῦ, ἀνατολίτικου διαλογισμοῦ, αἱρέσεων πού δῆθεν «ζοῦν ἐμπειρίες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» κ.τ.λ.)… Καί ἄς πλησιάσουμε.
Θά ἀλλάξει ἡ ζωή μας.
Ἄς πάρουμε ἀπό ἕνα βιβλιοπωλεῖο τήν Ἁγία Γραφή, μέ μιά καλή ὀρθόδοξη μετάφραση, κι ἄς ἀρχίσουμε νά διαβάζουμε ἔστω μιά σελίδα κάθε μέρα, προπαντός ἀπό τήν Καινή Διαθήκη. Ἐκεῖ μέσα θά βροῦμε τόν ἑαυτό μας, ἀκόμη κι ἄν στήν καθημερινή μας ζωή τόν ἔχουμε χάσει!
Οἱ ἐκκλησίες ἀδειάζουν καί γεμίζουν οἱ κλινικές καί τά ψυχιατρεῖα… Ἡ νηστεία περιφρονεῖται καί θερίζουν οἱ καρδιοπάθειες… Ἡ ἀγάπη καί ἡ συγγνώμη ξεχάστηκε καί θριαμβεύουν ἡ κατάθλιψη, τά ἐγκεφαλικά, ὁ καρκίνος, ἡ δυστυχία καί ὁ θάνατος.
Εἴμαστε παραγωγοί καί τροφοδοτοῦμε τήν ἀγορά μέ προϊόντα δηλητηριασμένα μέ χημικά, ὁρμόνες, φυτοφάρμακα κ.τ.λ. Μήπως νομίζουμε πώς ἐμεῖς καί τά παιδιά μᾶς θ’ ἀποφύγουμε τόν καρκίνο;
Λόγῳ τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν μας ἀσθενοῦμε, ἄς τό παραδεχτοῦμε πιά.
Ἀδελφέ μου, ἀδελφή μου, ἔλα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, παρακολούθησε τή θεία λειτουργία, τήν Παράκληση καί τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας, πάρε ἕνα βιβλίο καί διάβασέ τα καί στό σπίτι σου, ὑπέρ ὑγείας καί φωτισμοῦ δικοῦ σου, τῆς οἰκογένειάς σου, τῶν φίλων σου καί ἀκόμη, σέ παρακαλῶ, καί τῶν ἐχθρῶν σου. Ἔτσι ἀνοίγουμε τήν πόρτα τῆς καρδιᾶς μας καί τῆς ζωῆς μας στό Χριστό καί προοδεύουμε ἀληθινά.
Ἔτσι ἡ πρόοδος τῆς ἐπιστήμης καί τῆς τεχνολογίας θά βρίσκεται στά χέρια ἀνθρώπων μέ ἀληθινή ἐντιμότητα καί ἦθος, πού θά τά χρησιμοποιήσουν πρός ὄφελος ὅλων μας καί ὄχι γιά νά μᾶς μετατρέψουν σέ θύματα τῶν μεγάλων ἑταιριῶν, πού μᾶς ἐλέγχουν καί ἐκμεταλλεύονται τή ζωή μας, ὅπως εἴπαμε καί παραπάνω.
Δέν καταλαβαίνεις τά λόγια ποῦ λέγονται στήν Ἐκκλησία; Ἄνοιξε ἕνα βιβλίο καί διάβασε. Ψάξε στό Διαδίκτυο γιά μεταφράσεις καί ἑρμηνεῖες, πού ὑπάρχουν τόσες… Σέ παρακαλῶ, ἀναζήτησε τή γνώση καί ὄχι τίς δικαιολογίες, πάλεψέ το καί θ’ ἀλλάξει ἡ ζωή σου.
Ἐσεῖς οἱ ἀδελφοί καί οἱ ἀδελφές μας, οἱ μαθητές καί μαθήτριες τοῦ γυμνασίου καί τοῦ λυκείου, διδάσκεστε καί ἀρχαία ἑλληνικά. Ἔτσι, ἔχετε τή δυνατότητα νά καταλαβαίνετε τά λόγια τῆς Ἐκκλησίας. Αὐτή ἡ δυνατότητα εἶναι πολύτιμη γιά ἐσᾶς – σᾶς παρακαλῶ, μήν τήν ἀφήνετε ἀναξιοποίητη!... Δέν φαντάζεστε πόσο θά ὠφεληθεῖτε!
Κι ἐσεῖς πού ἔχετε παιδιά ἤ ἐγγόνια μαθητές καί μαθήτριες, παρακινῆστε τα πρός αὐτό τό δρόμο. Εἶναι τό μεγαλύτερο δῶρο πού μπορεῖτε νά τούς κάνετε. Ἴσως τώρα φαίνεται ὅτι δέ σᾶς ἀκοῦνε, ὅμως στό μέλλον αὐτή ἡ προσπάθεια, μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ μας, θά φέρει τούς πολύτιμους καρπούς της. Ὅμως κάθε προσπάθεια καί συμβουλή ἅς γίνεται μέ ἀγάπη καί σεβασμό πρός τή δική τους γνώμη (ἄς εἶναι καί λανθασμένη, γιατί γιά τούς ἴδιους εἶναι σημαντική), ὄχι φορτικά καί καταπιεστικά…
Ἡ ζωή μας δέν θά βελτιωθεῖ τόσο μέ διαμαρτυρίες, ἀπεργίες καί διαδηλώσεις. Δέν θά βελτιωθεῖ καθόλου μέ τό νά βρίζουμε καί νά καταριόμαστε τούς κακούς ἡγέτες πού ἀπό τή δειλία καί τήν ἀπερισκεψία μας ἀκολουθοῦμε! Θά βελτιωθεῖ μέ τό νά πλησιάσουμε τό Χριστό, ἀπό τόν μόνο δρόμο πού ὁδηγεῖ σέ Αὐτόν, τήν Ἐκκλησία καί τή χριστιανική ζωή, τό χριστιανικό ἦθος. Ἄν τό κάναμε αὐτό, δέν θά μποροῦσε νά μᾶς βλάψει πραγματικά κανείς.
Ὅμως, ἀκόμη καί τώρα, δέν εἶναι ἀργά. Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει. Αὔριο ὅμως ἴσως εἶναι ἀργά – ἀργά γιά ἐμᾶς καί τά παιδιά μας, ἀργά ἐπειδή ἴσως μᾶς περιμένει ὁ θάνατος. Ἄς κάνουμε σήμερα τό μεγάλο βῆμα. Θά μᾶς βοηθήσουν ὁ Χριστός, ἡ Παναγία μας, οἱ ἅγιοί μας καί ὁ πνευματικός μας, δηλαδή ὁ ἐξομολόγος μας, ὁ ἄνθρωπος πού βρίσκεται στήν ἐκκλησία γιά ἐμᾶς, πού, ἀκόμη κι ἄν ὅλοι μας προδώσουν, ἐκεῖνος δέν θά μᾶς προδώσει ποτέ. Εἶναι ὁ ἄνθρωπός μας καί μᾶς περιμένει. Καί μᾶς περιμένει μαζί καί ὁ Χριστός.
Ἄς μήν τούς κάνουμε νά περιμένουν κι ἄλλο, γιατί τό νά πᾶμε κοντά τους εἶναι ἡ δική μας ὠφέλεια.
Ἄς μή λέμε ὅτι ὁ πνευματικός θά τά πεῖ ἤ ὅ,τι εἶναι χειρότερος κι ἀπό μᾶς ἤ ὅτι ἐμεῖς «πιστεύουμε μέ τόν τρόπο μας» ἤ «ἐξομολογούμαστε στήν εἰκόνα» ἤ ὅτι «δέν κάναμε κανένα κακό» ἤ ἀκόμη κι ὅτι «ἀγαπᾶμε ὅλο τόν κόσμο» κ.τ.λ. Πρόκειται γιά πλάνες. Ἀδελφοί, καλό εἶναι ἐπιτέλους νά καταλάβουμε ὅτι μόνο μέ τήν εἰλικρινή ἐξομολόγηση στόν πνευματικό (τόν ὀρθόδοξο ἱερέα μας) φεύγουν σιγά σιγά ἀπό πάνω μας οἱ ἁμαρτίες, οἱ κακοί λογισμοί καί τά πάθη πάσης φύσεως (δηλαδή οἱ πνευματικές καί ἠθικές ἐξαρτήσεις καί ἀρνητικές συνήθειές μας), πού προκαλοῦν ἄγχος, κατάθλιψη, τάσεις αὐτοκτονίας, διαζύγια, ἀπομάκρυνση ἀπό τά παιδιά μας καί ἕνα σωρό σοβαρά προβλήματα, σήμερα πού τό δίκιο παρουσιάζεται σάν ἄδικο, ἡ διαστροφή κάθε εἴδους σάν φυσικότητα, ἡ ἁμαρτία σάν ἀρετή καί ἡ ἀρετή σάν ὀπισθοδρόμηση.
Παιδιά καί ἔφηβοι, ἀγόρια καί κορίτσια τοῦ τόπου μας καί ὅλου του κόσμου, μήν ἀκοῦτε τίς σειρῆνες πού σᾶς ξεγελοῦν, σᾶς ἐκμεταλλεύονται καί σᾶς συντρίβουν, ἐσάς καί τούς γονεῖς σας! Ἀκοῦστε μέ προσοχή τίς πιστές καί ἀγαθές γιαγιάδες καί τούς καλούς καί ταπεινούς ἱερεῖς, πού σίγουρα βρίσκονται κάπου κοντά σας καί θά τούς βρεῖτε, ἄν ἀπαλλαγεῖτε ἀπό τίς προκαταλήψεις πού ἔχουν βάλει στό νοῦ σας ἐκεῖνοι πού σκλαβώνουν τίς συνειδήσεις μας καί τίς ζωές μας!
Μόλις μετανοήσουμε καί ἐξομολογηθοῦμε, θά ἐπέλθει γαλήνη. Ὁ Χριστός, ὅπως εἴπαμε, μᾶς περιμένει.
Δόξα τῷ Θεῷ.
Ἀμήν.
ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ
ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου