Σάββατο 16 Μαΐου 2020

Επιστολή παραμυθίας από την Γερόντισσα Θεολογία για τις ημέρες της πανδημίας


Γερόντισσα Θεολογία, Καθηγουμένη Ιεράς Μονής Κοιμήσεως της Θεοτόκου Σιατίστης. (Φωτογραφία Αγιοτόπια από https://sierafm.gr)

Γερόντισσα Θεολογία, Καθηγουμένη Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Μικροκάστρου Σιαστίστης.

Πρός τούς ν Χριστ δελφούς μας στόν κόσμο καί ν τατ προσπάθεια πνευματικς προσέγγισης τν σων συμβαίνουν π’ σχάτων τν μερν μέ τήν πέλαση τς πιδημίας το κορωνοϊο καί στήν πατρίδα μας.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΟΥ!
ΕΥΧΟΜΑΙ Ο ΤΟΝ ΑΔΗΝ ΣΚΥΛΕΥΣΑΣ καί τόν θάνατον καταργήσας Χριστός Θεός μν, πως καταυγάση καί μς μέ τό φς τς ναστάσεώς Του καί μς παλλάξη ξ ρατν καί οράτων χθρν.

Εναι γεγονός τι φοβερή μάστιγα τς νόσου το κορωνοϊο, πού πλήττει τούς νθρώπους σέ παγκόσμια κλίμακα, πηρεάζει ναπόφευκτα καί τίς τάξεις τν Μοναχν καί τν Μοναζουσν, ετε μέ τό νδεχόμενο νά προσβληθον καί ο διοι, ετε ς φορμή συμπαθείας στήν πανανθρώπινη συμφορά. πόδειξη γιά τό δεύτερο ποτελε τό κείμενο πού δημοσιεύθηκε στήν Πεμπτουσία στίς 14 πριλίου 2020, τς Γερόντισσας Θέκλας, γουμένης τς .Μ. Παναγίας τς Παρηγορήτισσας στό Québec το Καναδ.
Συγχαίρομε τήν Γερόντισσα Θέκλα γιά τόν ντως παρήγορο καί συμβουλευτικό λόγο της πρός τούς ν Χριστ δελφούς, πού δίκαια διαμαρτύρονται γιά τόν διόμορφο γκλεισμό στά σπίτια τους καί τή στέρηση τς συμμετοχς τους στή δημόσια λατρεία καί μάλιστα σέ περιόδους μέ διαίτερη λατρευτική καί πνευματική σημασία γιά τούς Χριστιανούς καθώς ατές το Τριωδίου καί το Πεντηκοσταρίου.
Τό κείμενο ατό μο δωσε τήν φορμή νά σχολιάσω σχετικς τό τραγικό φαινόμενο τς πρόσφατης πιδημίας μέ τίς νάλογες πιπτώσεις του στό χρο τς κκλησίας καί μέ τήν ελογία το σεβαστο Γέροντος μου, π. Στεφάνου Ρήνου, νά πευθύνω πρός τούς ν τ κόσμ δελφούς μας μαζί μέ τόν ναστάσιμο χαιρετισμό μου καί τίς παρακάτω ταπεινές μου σκέψεις.
π’ ,τι γνωρίζω πιδημία το κορωνοϊο μφανίστηκε στήν πατρίδα μας στίς ρχές το περασμένου μνα, σάν «κεραυνός ν αθρί» καί πηρέασε λους τούς τομες τς κοινωνικς ζως, μηδέ τς κκλησιαστικς ξαιρουμένης. Καί νά θυμόμαστε πώς κάπως τσι θά λθει καί Χριστός στήν σχατη μέρα γιά νά κρίνει τόν κόσμο, «ν ρ ο γινώσκομεν (Λουκ. ιβ΄,46)». Νά εναι ραγε τυχαο τό τι συνέπεσε χρονικά μφάνιση τς νόσου μέ τήν ναρξη τς Μ. Τεσσαρακοστς καί μέ τήν εσοδο τν Χριστιανν στό «τς νηστείας μέγα πέλαγος»;
Τήν ρα δηλαδή πού ρθόδοξος λαός μας ναλάμβανε κούσια τόν γνα τς γκράτειας καί μέ πίγνωση τς μεγάλης σημασίας πού χουν ο πνευματικοί γνες κατά τν σωματικν καί τν ψυχικν παθν, πέβαλε καί Πολιτεία τά περιοριστικά μέτρα στούς περισσότερους τομες το δημόσιου βίου, μέ παράλληλη βέβαια συνέπεια τήν παράλυση καί λων τν δημοσίων κέντρων τς ργανωμένης καί νομιμοποιημένης μαρτίας.
δ σχύει πόλυτα ατό πού λεγαν ο σοφοί πρόγονοί μας: «Οδέν κακόν μιγές καλο». Καί δέν εναι φυσικά τό μόνο καλό πού προέκυψε πό τά κτακτα ατά μέτρα τς Πολιτείας, φο γίνεται λόγος καί γιά μείωση καί τς τμοσφαιρικς κόμα ρύπανσης.
γία κκλησία μας συνετς καί οκονομικς κινούμενη, συμμορφώθηκε μέ τίς ποδείξεις τς Πολιτείας καί τσι στερήθηκε πιστός λαός καί τόν κκλησιασμό του καί τίς διαίτερα προσφιλες καί κατανυκτικές κολουθίες τς περιόδου το Τριωδίου, τς Μεγάλης βδομάδας καί τς Λαμπροφόρου ναστάσεως το Χριστο γιά τήν διαφύλαξη το μεγάλου γαθο τς γείας.
Τό πόσο πράγματι μεγάλο γαθό εναι γεία φαίνεται καί πό τή στάση το διου το Χριστο στήν πίγεια ζωή καί τριετ δράση Του, πού ο θεραπεες τν σθενν ταν μέγιστη πόδειξη καί τς φιλανθρωπίας Του καί τς θεανθρώπινης πόστασής Του, φο κατά τήν κφραση το Εαγγελίου «ἰᾶτο πάντας», θεράπευε δηλαδή λους.
Πς θά μποροσε κκλησία νά καταφρονήσει τίς δηλώσεις τν εδικν πιστημόνων γιά μεσο κίνδυνο τς δημόσιας γείας, πού ποδεδειγμένα γκυμονον ο λατρευτικές συναθροίσεις τν πιστν; Θυσίασε, λοιπόν προσωρινά, λλά μέ πόνο ψυχς, τό πνευματικό φελος πό τή συμμετοχή τν πιστν στίς ερές κολουθίες καί τά Μυστήρια, γιά νά περιορίσει τό κακό το θανάτου. λλωστε «τό μή χερον βέλτιστον».
Βέβαια μεγαλύτερη στέρηση ταν Θεία Κοινωνία, ποία σφαλς καί δέν ποτελε μέσο μεταφορς τς νόσου, πως μς βεβαιώνει περδισχιλιετής Παράδοση τς κκλησίας μας, λλά φόβος μήπως δέν τηρηθον τά μέτρα σφαλείας στή Θεία Λειτουργία, εχε ς συνέπεια νά στερηθον ο Χριστιανοί τό Σμα καί τό Αμα το Χριστο σ’ ατήν τήν κατ’ ξοχήν γιασμένη περίοδο.
Βέβαια δέν σταμάτησε νά τελεται τό Μυστήριο τς Θ. Εχαριστίας, στω καί άν ταν λίγοι ο Κοινωνοντες. Τό Μυστήριο τελεται πέρ το σύμπαντος κόσμου καί χι μόνον γιά σους θά κοινωνήσουν. προσφορά το ρτου καί το ονου μέ τίς Εχές τς κκλησίας γίνεται μέσον γιασμο καί εροποίησης λου το κτιστο κόσμου καί δέν παυσε ποτέ νά συντελεται τό Μυστήριο.
Τό γεγονός τι κούστηκαν βλάσφημα λόγια γιά τή Θεία Κοινωνία πό στόματα «μή εδότων», δέν πρέπει νά μς τρομάζει. Πάντοτε πάρχουν, καί εναι περισσότεροι ατοί, ο γνοοντες τό βάθος τς πίστεώς μας καί τό περβατικό τν δογμάτων μας.
Στερήθηκαν λοιπόν πολλοί, ο περισσότεροι, τήν Μετάληψη τν γιασμάτων το Χριστο μας, λλά στή θυσία ατή προέβη κκλησία, «κρεττον τι προβλεψαμένη», γιατί πέβλεπε στήν πέρβαση το μεσου κινδύνου, τόν θάνατο τν νθρώπων, «δι’ ος Χριστός πέθανε».
Γνωρίζουν ο Χριστιανοί νά πομένουν καί νά κάνουν μικρούς συμβιβασμούς γιά μεγαλύτερο πνευματικό συμφέρον. δια Γραφή μς λέει: «ποκρύβηθι μικρόν σον σον, ως ν παρέλθ ργή το Κυρίου» (σ. κστ΄,20). Κρύψου, νθρωπέ μου, γιά λίγο, σύχασε, προσευχήσου, ταπεινώσου, μετανόησε, μέχρι νά καταλαγιάσει δικαιοσύνη το Θεο, πού ποβλέπει στήν ποκατάσταση τν πραγμάτων.
Δίκαια πολλοί χριστιανοί λυπήθηκαν, ο μή μετασχόντες στό Μυστήριο, καί μάλιστα στίς πάνσεπτες ατές μέρες καί μετά τήν τεσσαρακονθήμερη νηστεία τους. ταν ο διψασμένοι δοιπόροι πού φθασαν στήν πηγή καί τούς μπόδισαν νά πιον νερό.
Χρειάζεται πολλή ταπείνωση νά παραδεχθομε πώς δέν εμασταν ξιοι νά κοινωνήσουμε, φο δια κκλησία πολλές φορές μς βάζει σάν πιτίμιο τή στέρηση τς Θείας Κοινωνίας. λλά προϋποθέτει μεγαλύτερη κόμη εγένεια ψυχς τό νά στερηθες οκειοθελς τή Θεία Κοινωνία, ν βρίσκεσαι μπροστά στό γιο Ποτήριο καί σύ νά πέχεις κούσια γιά λόγους συμπαράστασης στούς στερημένους δελφούς. Ατό διδαχθήκαμε πό τή ζωή το γίου Παϊσίου, το νθρώπου μέ τή μεγάλη πνευματική εαισθησία, ταν γιος Γέροντας ζοσε στό ρος Σιν.
Ο Πατέρες τς Μονς τς γίας Ακατερίνης εχαν Τυπικό νά κοινωνον σέ ραιά χρονικά διαστήματα. π. Παΐσιος κατέβαινε κάθε βδομάδα, κάθε δεκαπέντε μέρες πό τό σκητήριό του προετοιμασμένος νά κοινωνήσει, λλά προσέκρουε στό Τυπικό τς Μονς. Κι ν ερεύς κφωνοσε τό «Μετά φόβου Θεο» κενος σκυβε τό κεφάλι του καί λεγε: «σύ Χριστέ μου γνωρίζεις, πόση νάγκη χω», καί «νοιωθα, γράφει, τέτοια λλοίωση πού δέν ξέρω ν θά τήν νοιωθα, ν κοινωνοσα» (Πνευματική φύπνιση, σελ. 53)
Σ’ ατήν τήν πέραντη συμφορά λοι κάτι χάνουν. λλοι τή ζωή τους, λλοι τούς συγγενες, λλοι τά λικά γαθά τους καί κάποιοι λλοι μέ λεπτότερη συνείδηση, θυσιάζουν τό μεγαλύτερο πνευματικό γαθό πού τούς προσφέρει Θεός, τόν διο τόν αυτό Του.
Βέβαια, ο παραπάνω τοποθετήσεις, δέν σημαίνουν τι δέν πρέπει νά γίνει προσπάθεια ξεύρεσης συμβιβαστικς λύσης. Καί τώρα λόγου χάριν, στήν περίοδο το Πεντηκοσταρίου, ν γίνονται καθημερινές Θεες Λειτουργίες, θά μπορον νά κοινωνον λίγοι-λίγοι ο χριστιανοί, φ’ σον τηρονται τά δέοντα μέτρα καί φ’ σον ο εδικοί πιστήμονες κρίνουν τι πρέπει νά παραταθον τά μέτρα πρόληψης.
λλά σύγχρονη τεχνολογία λθε ατή τή φορά νά διακονήσει τόν λαό το Θεο καί μετρίασε τήν ασθηση τς σωματικς πουσίας τους πό τούς Ναούς καί τς λλειψης τν κολουθιν. Πολλοί μολογον τι τούς συνέβη ατό πού λεγαν ο ρχαοι «τό πορεν κ το επορεν». Νά μήν ξέρουν δηλαδή τί νά διαλέξουν πό τά πολλά πού εχαν στή διάθεσή τους. Ποιό ραδιοφωνικό τηλεοπτικό κανάλι νά πληκτρολογήσουν. Εχαν περιθώρια πιλογς Ναο, ερέων, ψαλτν, περιοχς πόλης. λλοι πάλι βεβαιώνουν τι πρώτη φορά παρακολούθησαν λους τούς μνους τν ερν κολουθιν, γιατί στούς Ναούς εχαν καί κάποια περίσπαση.
Τολμ νά π, δελφοί μου, τι σ’ ατή τήν περίπτωση, Πολιτεία γινε ρωγός στή διαφύλαξη τς γείας το πληρώματος τς κκλησίας. Θά πειθαρχούσαμε ραγε, ν μς πέβαλλε κκλησία παρόμοια μέτρα; μφιβάλλω. ν τώρα πειλή το νόμου συνέβαλε στή συμμόρφωση λων τν πολιτν. χει πόλυτο δίκαιο μέγας πόστολος Παλος πού παραθέτει στήν πρός Ρωμαίους πιστολή του λόκληρο πόσπασμα γιά τόν ρόλο τς Πολιτείας καί ναφέρεται χαρακτηριστικά στήν νάγκη χρήσης καί το φόβου∙ «ο γάρ εκ τήν μάχαιραν φορε» (ιγ΄,4) (Δέν φοράει δηλαδή τή μάχαιρα χωρίς λόγο τό ργανο τς Πολιτείας).
Δέν διστάζει μάλιστα νά συστήνει τήν καλή ποταγή στήν Πολιτεία, καί φθάνει νά πε: «α δέ οσαι ξουσίαι πό το Θεο τεταγμέναι εσί». Καί λλο «Πσα ψυχή ξουσίαις περεχούσαις ποτασσέσθω» (ιγ΄,1) καί ν ο ξουσίες στήν ποχή το ποστόλου ταν εδωλοκρατούμενες.
Νά προσθέσομε δ τι σέ προηγούμενες δεκαετίες Πολιτεία πρξε σημαντικός οκονομικός συντελεστής σέ ργα τς κκλησίας: Πόσοι ναοί, Μοναστήρια, φιλανθρωπικά δρύματα δέν κτίσθηκαν καί νακαινίσθηκαν, πόσες ξιόλογες κδόσεις δέν χρηματοδοτήθηκαν, πόσα Προγράμματα δέν λοποιήθηκαν μέ τήν οκονομική συμπαράσταση πολιτικν παραγόντων; Ατό μπορομε νά τό βεβαιώσουμε νεπιφύλακτα τουλάχιστον γιά τά δεδομένα τς Δυτικς Μακεδονίας τόσο σέ Νομαρχιακό σο καί σέ Περιφερειακό πίπεδο.
Τά δια τά πολιτικά πρόσωπα διέθεταν πίστη καί ρθόδοξο φρόνημα, καί μετά τό πέρας τς ποστολς τους διατηρντας τήν πίστη τους ς πλοί προσκυνητές νάβουν τό κερί τους στίς κκλησιές πού χτίστηκαν μέ τή βοήθειά τους.
Νά θεωρήσουμε τυχαο τό γεγονός τι Πολιτεία τοποθέτησε σέ νευραλγική πιστημονική θέση ναν νθρωπο μέ σπάνια πιστημονική κατάρτιση, μέ ρθόδοξη πίστη, κκλησιαστικό θος, πνευματική εαισθησία καί πλθος λλο ρετν καί ξιν; χω «δίαν περαν» το νθρώπου ατο, ννο βέβαια τόν φίλτατο Σωτήριο Τσιόδρα, τόν ποο χαρακτηρίζω ς «τόν πεσταλμένο το Θεο». Τό οκογενειακό του πλαίσιο ποπνέει χάρη Θεο καί παρουσία του σ’ ατή τή θέση γγυται σφάλεια πιστημονική καί θρησκευτική.
ν καί δέν πορρίπτουμε παντελς καί κάποιους φόβους πού αωρονται γιά πουλες προθέσεις καί πικίνδυνες σκοπιμότητες τς Πολιτείας, μως δέν δικαιούμαστε, σήμερα τουλάχιστον, νά κινδυνολογομε.
φόσον Πολιτεία δέν λλάξει προσωπεο, δέν χομε, νομίζω, δίκαιο νά μφισβητομε τίς προθέσεις της. άν ντως ποκρίνεται θεοσέβεια, ατό δέ θά ργήσει νά ποκαλυφθ καί φυσικά θά μς βρ ντίθετους.
Τό γεγονός τι σημειώθηκαν κτροπα καί περβολές στυνομικν ργάνων, τιμωρίες, τραμπουκισμοί, κφοβισμοί καί λλα, πιστεύω τι ατά εναι ρνητικές συμπεριφορές πό κάποια ργανα τάξης, πού χουν ς κίνητρο προσωπικές τους ντιεκκλησιαστικές δεολογίες, ντεκδικήσεις, ντιπάθειες καί τάσεις ντυπωσιασμο.
ποχρεώθηκαν κόμη ο Χριστιανοί νά παραμείνουν στά σπίτια τους, γκλειστοι στό βασίλειό τους. λλά τσι ο γονες πόλαυσαν τά παιδιά τους καί τά παιδιά τούς γονες. Ο γέροι γονες εχαν χρόνο νά θυμηθον τό παρελθόν τους, τά λάθη τους, τίς μαρτίες τους, τά πεπραγμένα τους, τήν γνωστη, λλά βέβαιη, μέρα το θανάτου τους.
Δέν μς κλείσανε λλωστε σέ στρατόπεδα συγκεντρώσεων, πως λλοτε στήν πανίσχυρη Γερμανία, οτε στά γκουλάγκ τς Ρωσίας, οτε κν σέ καταυλισμούς μεταναστν. Δέν κούγονται τά τάνκς το κατακτητ νά περννε στό δρόμο, οτε ο πυροβολισμοί πό τό κτελεστικό πόσπασμα.
Ο ξοδοι ντικαταστάθηκαν σέ πολλές περιπτώσεις προσωρινά πό τό σερβίρισμα τν ναγκαίων πραγμάτων στήν πόρτα το σπιτιο σας. Ο τηλεπικοινωνίες ντικατέστησαν τίς ατοπρόσωπες συναντήσεις. Οσιαστικά λοιπόν ν καί κλεισαν ο κκλησίες, μέ τή σύγχρονη τεχνολογία λθαν ο κκλησίες στά σπίτια σας. πως, ταν κλείνουμε τήν πόρτα στόν λιο, κενος μπαίνει πό τό παράθυρο στό δωμάτιό μας καί μς λούζει μέ τό φς του, τσι καί τώρα χύθηκε στούς διωτικούς καί οκογενειακούς μας χώρους λόγος το Θεο καί λατρεία το Θεο γινε μέσα πό τίς ραδιοφωνικές καί διαδικτυακές κπομπές.
Κανονικά κάθε νθρωπος φείλει νά ποσύρεται κατά διαστήματα γιά προσωπικό του φελος, γιά πνευματική ποτοξίνωση, γιά νδοσκόπηση, γιά ατογνωσία. Σήμερα μς τό πέβαλαν τά γεγονότα. ς κμεταλλευθομε τήν εκαιρία.
Εναι καιρός νά φιλοσοφήσουμε πάνω στά πώδυνα γεγονότα τν μερν μας καί μαζί μέ τή συμπάθειά μας πρός τά ναρίθμητα παγκοσμίως θύματα τς νόσου νά ξιολογήσουμε τήν ξέλιξη τς πανδημίας στή δική μας χώρα.
καλή κβαση σφαλς καί φείλεται κατά να μεγάλο μέρος στά μέτρα προστασίας καί πρόληψης μέ τήν καθοδήγηση τν εδικν πιστημόνων, πράγμα τό ποο μς νέδειξε παγκοσμίως καί ς παράδειγμα πρός μίμηση, λλά παράλληλα φείλουμε νά ναγνωρίσουμε τήν μεση παρέμβαση καί ελογία το Θεο, πού ναντίρρητα στέλνει πρός τό φιλευσεβές γένος μας διά μέσου τν αώνων καί τίς μητρικές πρεσβεες τς Κυρίας Θεοτόκου, λλά καί πάντων τν γίων, στίς ποες προστέθηκαν καί ο μεσιτεες τν νεοφανν γίων μας. λλά καί τό πλθος τν προσευχν πού σταμάτητα κπέμπουν ο Λειτουργοί τς κκλησίας μας, ο πίσκοποι, ο Κληρικοί, τά τάγματα τν Μοναχν μας, πιστός λαός μας καί πειρόκακη τάξη «τν νηπίων καί θηλαζόντων», πού διδάσκονται πό τούς γκλωβισμένους θεοσεβες γονες τους νά παρακαλον καί ατά τό Θεό καί τόν συγκινον μάλιστα μέ τήν κακία τους.
φο λοιπόν Θεός μέσα πό τά ποικίλα γεγονότα καί τίς διάφορες νθρώπινες μεθοδεύσεις, λλοτε συνετές καί λλοτε διάκριτες, μς δήγησε ατόν τόν καιρό σέ βίο πράγμονα, ς ξιοποιήσουμε τό χρόνο μας δημιουργικά μέ προσευχή καί μέ μελέτη, ν δέ τό κάναμε μέχρι τώρα.
Καιρός νά πανεκτιμήσουμε τήν φανερή φανή προσφορά το τς συζύγου, νά σχοληθομε μέ τή σωστή νατροφή τν παιδιν, νά φουγκραστομε τά προβλήματα τν φήβων μας καί νά συναρμολογήσουμε κ νέου τόν ξεφτισμένο καί διερρηγμένο οκογενειακό μας στό. Καί πάνω π’ λα νά μβαθύνουμε πιό πολύ στό νόημα καί τήν οσία το προβλήματος πού μέ τή μορφή τς πανδημίας μαστίζει τήν νθρωπότητα.
Σαστίζει νος μας μπροστά στή θανατηφόρα δίνη τς πιδημίας σέ παγκόσμια κλίμακα καί τρομάζει μπροστά στή φαινομενική πουσία το Θεο. Διερωτται: πνο Θεός; Γιατί τόση ξουσία στόν κοσμοκράτορα το σκότους το αἰῶνος τούτου; Γιατί φανισμός τόσων χιλιάδων νθρώπων πό προσώπου τς γς; Ποιός θά πατάξει τή μάστιγα;
Πολλά παρόμοια ρωτηματικά συνθλίβουν τόν νο τν σκεπτομένων νθρώπων. λλά γιά σους χουν παιδεία Κυρίου, λήθεια εναι πλή. πλήθυναν γάρ α νομίαι τν νθρώπων καί παρώργισαν τήν γαθότητα το Θεο.
Δέν εναι πρώτη φορά πού ο νθρωποι γκατέλειψαν τόν Δημιουργό τους καί συνετάγησαν τ Διαβόλ. δη ο Πρωτόπλαστοι, δάμ καί Εα, μέ τήν παρακοή τους στό θέλημα το Θεο, μέ τή βρώση το παγορευμένου καρπο κατόπιν τς συμβουλς το Διαβόλου, πώλεσαν τή χάρη το Θεο καί ποτάχθηκαν στή φθορά καί στό θάνατο. τσι βασίλευσε θάνατος στή ζωή τν νθρώπων καί πολλές φορές, θρασύτητα τς μαρτίας προκαλοσε τή θεία δικαιοσύνη καί συνέβαιναν κοσμογονικές καταστροφές.
Μέχρις του γινε Χριστός νθρωπος καί νίκησε μέ τόν δικό του θάνατο τόν θάνατο τν νθρώπων καί δωσε τή δυνατότητα σωτηρίας σέ σους τόν πιστεύσουν. πέτρεψε στόσο νά πεθαίνει σωματικς νθρωπος, γιά νά μήν παραμένει θάνατο τό κακό. θάνατος δηλαδή παρόλο πού εναι καρπός τς μαρτίας το νθρώπου, στά χέρια το Θεο ποβαίνει καί ατός χρήσιμος. Μπροστά στήν προοπτική τς αωνιότητας θάνατος γίνεται γέφυρα , μετάγουσα πρός τήν αώνια ζωή σους γκεντρίζονται στή ζωή το Χριστο.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει καί στίς μέρες μας. σύστολη διάπραξη τς μυριώνυμης μαρτίας προκάλεσε τή δικαιοσύνη το Θεο, ποος πέτρεψε στόν Διάβολο νά κπειράσει τούς νθρώπους, μήπως καί μετανοήσουν καί πιστρέψουν πό τίς νομίες τους.
Καί ν φαίνεται προσωρινά νά θριαμβεύει δύναμη το Διαβόλου, στήν οσία σοφία το Θεο πεξεργάζεται τή σωτηρία τν νθρώπων μέσα πό τή σκληρή ατή δοκιμασία καί τόν νθρώπινο πόνο.
Τό τραγικό φαινόμενο τν μερν μας μισάνθρωπος Διάβολος τό χρησιμοποιε γιά νά φανίσει τούς νθρώπους, λλά φιλάνθρωπος Θεός τό χρησιμοποιε γιά νά φυπνίσει τούς νθρώπους.
Ο σχυροί τς γς, ο πεποιθότες πί τ πλούτ ατν καί ο κατακυριεύοντες τν λαν θά ναγνωρίσουν τήν δυναμία τους ντικρύζοντας τό θανατηφόρο ατό ποτάμι καί θά μολογήσουν τήν νικανότητά τους νά ναχαιτίσουν τήν ρμή του. τσι, ο λαοί τς γς, ο πιλαθόμενοι το Θεο, σως συνετισθον καί πιστρέψουν στόν Θεό καί Δημιουργό τους.
Σ’ ατή τήν πνευματική φύπνιση προσκαλε Θεός πσα φυλή καί γλσσα καί διαίτερα μς τούς ρθοδόξους, γιατί καί μες ναμιχθήκαμε μέ τά θνη καί πωλέσαμε καί τήν πίστη μας καί τά χρηστά μας θη καί τίς ρθόδοξες Παραδόσεις μας.
χριστιανική μας συνείδηση μς καταμαρτυρε γιά πλθος παραβάσεων το νόμου το Θεο, γιά κατανόμαστες θικές κτροπές, γιά φανες καί φανερές δικίες, γιά ποκριτική εσεβοφάνεια, γιά δικο πλουτισμό, γιά σκληροκάρδιες συμπεριφορές, γιά εκολη διάρρηξη το οκογενειακο δεσμο, γιά τήν κώφευσή μας μπροστά στήν ομωγή τν γεννήτων βρεφν μέσα στά μητρα κόμη σπλάγχνα, γιά τήν ναίσχυντη πέρβαση τς διάκρισης τν φύλων στόν νθρωπο, πού εναι κατάφωρη βρις στό δημιουργό Θεό, γιά τήν νιση κατανομή το πλούτου, γιά τήν πάνθρωπη καταδυνάστευση τν ποκλήρων τς ζως, γιά τήν μελετώμενη σέ παγκόσμια κλίμακα μετάλλαξη το νθρώπου μέ τή βοήθεια τς σύγχρονης τεχνολογίας καί μέ τήν καταστρατήγηση τς ψυχοσωματικς λευθερίας το νθρώπου.
Εδικότερα σέ , τι φορ τόν διάχυτο φόβο τς μελλούμενης πιβολς το μβολίου μέ τόν νδεχόμενο συγκερασμό το τσίπ, ς μπιστευτομε πί το παρόντος τήν πνευματική μας γεσία καί τήν εσυνειδησία τν Χριστιανν πιστημόνων μας.
άν ντως τό πίμαχο θέμα βρίσκεται πρό τν θυρν καί ο πνευματικοί μας ταγοί ρέγχουν, τότε θά ναλάβει διος Χριστός τήν περάσπιση το λαο Του, κτός άν βρισκόμαστε στήν δια θική κατάπτωση, πού νάγκασε κάποτε τόν προφητάνακτα Δαβίδ νά πε: «Πάντες ξέκλιναν, μα χρειώθησαν, οκ στι ποιν χρηστότητα, οκ στιν ως νός» (Ψλμ. ιγ΄,3). άν ντως φθάσαμε στό σχατο σημεο τς διαφθορς καί γίναμε λοι «σάρκες» καί, άν ο πάντες «χουν κλίνει γόνυ τ Βάαλ» (Ρωμ. ια΄, 4), πού σημαίνει τι χουμε προσκυνήσει λοι τόν ρχοντα το σκότους, τότε, γιατί χρειάζεται νά συνεχίζεται ζωή στόν Πλανήτη;
Στμεν καλς, δελφοί, καί άν δέν χομε δείγματα γαθοεργίας καί δύναμη πίστεως πού νά καταλύει τά ργα το Σαταν, ς ποκτήσουμε τουλάχιστον ργα μετανοίας, συντριβή καρδίας, φρόνημα τεταπεινωμένο, κούσια πομονή, θερμή προσευχή, νεξίκακη φιλαδελφία, γκράτεια παθν καί δονν, συστολή τν ασθήσεων, ξαγόρευση τν μαρτιν καί περιποίηση τν θείων ντολν.
ν Θεός διαγνώσει ατή τή διάθεση καί προσπάθεια πιστροφς, θά μς παλλάξει πό τήν, προσωρινή στω, πιβολή μέτρων περιορισμο τν καθημερινν δραστηριοτήτων μας, θά ξαλείψει τόν φόβο τς σθένειας, θά ποδυναμώσει ατή τήν δια τήν σθένεια καί θά εσπλαγχνισθ στά δικά μας πρόσωπα καί τήν παγκόσμια κοινότητα πού δεινοπαθε πό τήν πικράτηση τς νόσου.
σως δική μας μετάνοια λειτουργήσει λυτρωτικά καί γιά τούς λλους. σως λιγαριθμία μας δέν μποδίσει τό Θεό νά δείξει τό λεος Του, ν βρεθον νάμεσα στούς ρθοδόξους δέκα μόνον δίκαιοι, λάχιστος δηλ. ριθμός, πού ν τούς βρισκε Θεός στήν Παλαιά Διαθήκη, δέν θά ριχνε φωτιά στά Σόδομα καί Γόμορα.
Καί πως ρχιμήδης, ταν νακάλυψε τή δύναμη τν μοχλν, ναζητοσε να σημεο γιά νά σταθ καί νά κινήσει μέ τό μοχλό λόκληρη τή γ, τσι καί Χριστός ζητάει τόπο νά σταθ, τήν πίστη καί τήν ρετή τν ρθοδόξων, γιά νά ναστρέψει μέ τό μοχλό τς κρας φιλανθρωπίας του καί τς σταυρωμένης γάπης του τό κράτος το Διαβόλου καί ς πανσθενουργός νά δηγήσει μέ τήν νάστασή Του τόν νθρωπο στήν αώνια κατάπαυσή Του καί στήν κατά χάρη θέωσή Του.
Τό λοιπόν, δελφοί, χοντες «τοιαύτας παγγελίας» ς μή φοβόμαστε τή λύσσα τς πιδημίας, στω καί ν κάποιοι δελφοί μας ξεδήμησαν μέ ατή τήν φορμή. Γιά μς θάνατος εναι κδημία ν χώρ ζώντων.
ποδίδουμε λοιπόν «τά το Καίσαρος τ Καίσαρι» καί πακούουμε στήν Πολιτεία χρι λογικο χρονικο ρίου μέ κόστος τήν στέρηση τς κκλησιαστικς μας ζως, λλ’ χι καί τς ν πνεύματι λατρείας το Θεο, πιστεύοντας μάλιστα πώς οτε ο ες τόν Καίσαρα δουλεύοντες, ννο τούς πολιτικούς τς Πατρίδας μας, δουλεύουν λοι στό μαμων, γιατί ο περισσότεροι εναι βαπτισμένοι καί κεχρισμένοι καί ν σκύψουν λίγο μέσα τους θά ναδυθον πό τήν παιδική τους λικία ο δύπνοοι μνοι « γλυκύ μου αρ, γλυκύτατόν μου τέκνον» καί ναστάσιμος παιάνας «Χριστός νέστη» πό τό φς τς ναστάσιμης λαμπάδας καί τήν λησμόνητη γεύση τν πασχαλινν αγν.
Ποιός τό περίμενε Νικόδημος πό τό στενό κύκλο το Πιλάτου νά εναι ταυτόχρονα καί μυστικός μαθητής το Χριστο καί στήν κατάλληλη ρα νά ζητήσει πό τόν Ρωμαο παρχο καί νά θάψει τό σμα το ησο, προσφέροντας τσι ψιστη κδούλευση στόν παρά πάντας νθρώπους δικημένο Χριστό;
χοντας λοιπόν πειθαρχήσει στούς νθρώπινους νόμους, γιατί πιστέψαμε στήν μέχρι νός σημείου χρησιμότητά τους, ς μεθοδεύσουμε στή συνέχεια, μετά τήν περα κάποιων λαθν, ετε περβολν ετε λλείψεων, τό πς θά καλυφθον ο λατρευτικές καί μυστηριακές νάγκες το πιστο λαο.
Καλλιεργντας μοιβαία μπιστοσύνη καί παιτντας πό τήν Πολιτεία τόν σεβασμό στήν ρθόδοξη κληρονομιά μας, ς πολιτευθομε καθώς ρμόζει στήν εγένεια καί τό θος καί τό βάθος τς κραιφνος πίστεώς μας καί ς συνεχίσουμε «δι’ πομονς τρέχοντες τόν προκείμενον μν γνα» λπίζοντας κλινς τι νίκη θά λθει πό τόν Νικητή το θανάτου, τόν λυτρωτή τν ψυχν μας, καί χι μόνον τν σωμάτων μας, πού κινδυνεύουν πό οονδήποτε θανατηφόρο ό.
Καί τσι δικαιωματικά μετά τήν κροαματική στω μέχρι σήμερα βίωση τν Παθν καί τς ναστάσεως το Χριστο νά ναβοήσωμεν:
«Θανάτου ορτάζωμεν νέκρωσιν,
δου τήν καθαίρεσιν
λλης βιοτς, τς αωνίου παρχήν
καί σκιρτντες μνομεν τόν ατιον,
τόν μόνον ελογητόν τν πατέρων,
Θεόν καί περένδοξον».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...