Πνευματικότητα, ο σκοπός της ζωής μας και η ευχή Φανουρόπιτας

Τι είναι πνευματικό; Πνευματικό είναι ό, τι έχει σχέση με το Άγιο Πνεύμα, ό, τι προέρχεται και εμπνέεται από το Πνεύμα του Θεού και κατ' επέκταση στην ανθρώπινη ζωή. Πνευματικό είναι ό, τι είναι ελεύθερο από τα πάθη, από την εμπάθεια, από τη φθορά που προκαλεί αυτή η πτωτική ζωή, από τις σκοπιμότητες και τους εγωισμούς. 

Επομένως, πνευματικό είναι αυτό που είναι κρυστάλλινο, είναι πεντακάθαρο, λατρεύει τον Θεό, υπηρετεί το θέλημα του Θεού, υπερέχει το σχέδιο του Θεού. Επομένως, δεν είναι αυτό το στοιχείο το μεροληπτικό που έχει ο άνθρωπος, το προκατειλημμένο, εφόσον δηλαδή δεν είναι απλώς μια στάση ανθρώπινη που κινείται από τη μια και μόνη πνευματική γωνία την οποία έχει ο άνθρωπος ως πεπερασμένο ον να βλέπει τα πράγματα.
 

Αλλά ανάγεται στη σφαίρα του θελήματος του Θεού, ανάγεται δηλαδή σε μια εντελώς σφαιρική αντιμετώπιση ολόκληρου του φαινομένου και του μυστηρίου της ζωής, ανάγει την ύπαρξη σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, σε ένα ευρύτερο ορίζοντα της υπάρξεως και αυτή είναι, ούτε λίγο ούτε πολύ η θεολογία των Πατέρων της εκκλησίας, η νοοτροπία των Αγίων μας, δηλαδή η φιλοσοφία κατά Χριστόν. Όχι η κοσμική φιλοσοφία των αρχαίων ή των άλλων δογμάτων, αλλά η κατά Χριστόν φιλοσοφία. 

Ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός το ονομάζει "τό μόνο καινόν", δηλαδή το μόνο καινούργιο "ὑπό τόν ἥλιον" από όλα όσα ανθρώπινα πράγματα φωτίζει ο ήλιος. ''Ὁ αὐτός εἰς τούς αἰῶνας" και σήμερον και χθες και στο μέλλον θα είναι ο ίδιος. Αυτό το ζούμε εμείς οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί στη Θεία Λειτουργία. ''Ὁ ὄντως Ὤν" και γι' αυτό στην εικόνα Του έχει το ίδιο φωτοστέφανο με το σημείο του σταυρού και στις κεραίες του σταυρού την οντολογική φράση:''Ὁ Ὤν" 
(Απόσπασμα από το βιβλίο Ασκητική της αγάπης του πατρός Σταματίου Σκλήρη)
__________________________________________

Ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μας; Ασφαλώς....η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Το Άγιον Πνεύμα μπαίνει μέσα μας, όπως το οξυγόνο στο σώμα μας και μας δίνει ζωή. Οι πολλοί, ο κόσμος δηλαδή, μένει αδιάφορος σ’ αυτή την απόκτηση. Θεωρούν τούτο ανώφελο. 

Ξεχνούν όμως, ξεχνούμε κι εμείς, πως χωρίς αυτή τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος ο Χριστιανός κι ο Χριστιανισμός γενικότερα, είναι σαν το αλάτι που έχει μαραθεί και το φως που έχει σβηστεί. Πράγματι, η χάρις του Αγίου Πνεύματος είναι απαραίτητη και μάλιστα σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη εποχή, γιατί μας λυτρώνει από τον κακό εαυτό μας,από την αναστάτωση την εσωτερική. Ειρηνεύει την ψυχή και συγχρόνως ειρηνεύει ολόκληρη την ανθρωπότητα και μαζί τη φύση. 

Σύμφωνα με τον Άγιο Σεραφείμ του Σαρώφ: «Σε ικετεύω, χαρά μου, έλεγε, απόκτησε το πνεύμα της ειρήνης. Ο άνθρωπος που κατέχει αυτό το πνεύμα δεν ταράσσεται από τίποτε, είναι σαν κουφός και άλαλος, σαν νεκρός, όταν πέφτουν επάνω του λύπες. Είναι η αιώνια χαρά, ο θρίαμβος και η γιορτή. Απόκτησε την εσωτερική ειρήνη και χιλιάδες ψυχές θα βρουν κοντά σου τη σωτηρία». 

Ίσως ρωτήσουμε: «Εμείς γιατί στερούμεθα αυτών των χαρισμάτων;» Απαντούμε: «γιατί μας λείπει η αποφασιστικότητα να το ζητήσουμε και τότε θα ζούσαμε κι εμείς σαν τους Άγιους Πατέρες». Ο Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης έγραψε περί του Οσίου πατρός Εφραίμ του Σύρου, ότι «εἰσελθών ποτέ εἰς τόν ναόν, ὅπου ὁ Μέγας Βασίλειος ἐδίδασκε, δηλαδή κατά τήν ὥρα πού ὁμιλοῦσε, «εἶδε σέ ὅραμα μιά περιστερά ἀγλαοφανή ἐπάνω στό κεφάλι τοῦ Μεγάλου Βασιλείου καί χορησοῦσαν αὐτῷ διδασκαλίας», δηλαδή χορηγούσε την αλήθεια την οποία εκείνη τη στιγμή ο Μέγας Βασίλειος έλεγε. 

Ω! Εάν είχαμε το χάρισμα τούτο του Οσίου Εφραίμ, ποσά τέτοια θαύματα θα βλέπαμε ενεργούμενα υπό του Αγίου Πνεύματος! Ναι, αδελφοί, ας αναπέμψουμε Δόξα εις το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και να το παρακαλέσουμε να μας δίδει την ευλογία και τη Χάρη, ιδιαιτέρως στις ιερές στιγμές των Ιερών Μυστηρίων, στις οποίες κατέρχεται και να ανεβαίνουμε υψηλά και να ανοίγουμε την καρδιά μας, να κατοικήσει στην ψυχή μας ο Παράκλητος. ....Να μην έχουμε "ακράτεια" στις σκέψεις-λογισμούς, στα λόγια, στις πράξεις, σε όλα, γιατί "ανάβουμε" πνευματικές και υλικές φωτιές. Όλοι έχουμε ευθύνες. Να προσεύχεστε και να εξομολογείστε.