Ας γίνει το θέλημά Σου, Θεέ μου, ότι κι αν μου στοιχίσει!

Εν τέλει, όλα οδηγούν σε μία δοκιμασία όπου απειλείται το παν, σε μία κρίση που ξεπερνά συχνά τη λογική και την αντοχή σου.

Εκείνη λοιπόν την ώρα της έσχατης απορίας και εγκαταλείψεως, αν συνειδητά πεις με όλη σου την ύπαρξη «ας γίνει το θέλημά Σου, Θεέ μου, ότι κι αν μου στοιχίσει», τότε αλλάζεις όλος. Ενδύεσαι τον Χριστό. Αλλάζει όνομα ο τόπος. Γίνεσαι άλλος.

Νοιώθεις ότι έζησες μια ζωή, για να φτάσεις σ’ εκείνη τη στιγμή και σ’ εκείνο τον τόπο. Αυτή η στιγμή είναι αστραπή και αιωνιότης.

Τότε δεν έχεις καμία απορία. Δεν αναπολείς τίποτε, ούτε προσδοκάς. Η θεία επίσκεψη δια μιας εξαφάνισε τον χωρισμό σε παρελθόν και μέλλον, κάνοντας τα πάντα ένα παρόν πλησμονής.

Ακινητείς. Μένεις ενεός. Γεμάτος έκπληξη. Με ανοικτές τις αισθήσεις. Με το να είσαι όλος μία αίσθηση.

Αξιολογείς τα πάντα διαφορετικά. Βρίσκεις τον πλούτο, την δόξα και τον παράδεισο εκεί όπου άλλοι βλέπουν τη συμφορά που πρέπει να αποφύγουν.

«Βασιλεύς της Δόξης» γνωρίζεται ο Χριστός πάνω στον Σταυρό και απλωμένος ύπτιος νεκρός στον Επιτάφιο Θρήνο.

Από τότε ευφραίνεσαι περιφρονούμενος. Χαίρεσαι υποτιμούμενος. Και βοηθείσαι διαγραφόμενος.

Γράφεται στις πλάκες της καρδιά σου ένας νέος νόμος, όπως γράφτηκε στις πέτρινες πλάκες στο όρος Σινά. Η νέα νομοθεσία, της αγάπης, που τη δέχτηκες προσωπικά, σε σφράγισε, ως «σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου.

Έκτοτε κυκλοφορείς διαφορετικά. Κουβαλάς την εμπειρία αυτή ως αιμορραγία. Κουβαλάς τη θανή, που σε έφερε στη ζωή. Δεν βγαίνεις έξω από τον τάφο. Τρέφεσαι απ’αυτόν, όπως το φυτό τρέφεται από τις ρίζες του μέσα στη γη. Από αυτή τη εμπειρία αρθρώνεται ο λόγος σου, διαμορφώνεται ο χώρος σου. Είναι όλα φανέρωση αυτής της νεκραναστάσεως. Είναι όλα ντυμένα με σεμνότητα κατανύξεως και πηγαίο δυναμισμό αιωνίου ζωής.

Από το βιβλίο: «Φως Χριστού φαίνει πάσι»
Αρχιμ. Βασιλείου,Εκδ. Ιεράς Μονής Ιβήρων