Πώς εξομολογείται κανείς;

Έχω εξομολογηθεί μόνο μια φορά στη ζωή μου, όταν ήμουν παιδί, σε μια γιορτή. Ωστόσο, δεν το ξαναεπιχείρησα από τότε! Κανονικά, κάθε χριστιανός πρέπει να εξομολογείται. Έτσι δεν είναι; Όμως κάτι τέτοιο μου προκαλεί φόβο.

Πώς να εξομολογούμαι; Τί να λέω;

Η ερώτηση αυτή στηρίζεται στο «πώς». Το θέμα θα λυθεί εύκολα, αν μπορέσετε ν᾿ απαντήσετε στην ερώτηση «Γιατί».

Γιατί πρέπει να καταφεύγουμε στο «μυστήριο της συγχώρησης»; Διότι όλοι έχουμε ανάγκη απ᾿ τη συγχώρηση του Θεού: «Αν ισχυριστούμε πως είμαστε αναμάρτητοι, εξαπατούμε τον εαυτό μας και δε λέμε την αλήθεια» (Α’ Ιω. 1, 8).

Πώς να εξομολογείται κανείς;

Όταν συναντήσετε έναν ιερέα, θα σας βοηθήσει. Θα σας δεχτεί λέγοντάς σας ότι το Μυστήριο είναι η στιγμή κατά την οποία η αγάπη σας γι᾿ Αυτόν συναντάται με το έλεος του Θεού. Στη συνέχεια, θα σας ζητήσει να φέρετε στο νου σας ένα κείμενο απ᾿ το Ευαγγέλιο, το οποίο σας εκφράζει.

Με το φως των λόγων του Χριστού θα φτάσετε «να ομολογήσετε αφ᾿ ενός την αγάπη του Θεού, αλλά αφ’ ετέρου και την αμαρτία σας». Θα θυμηθείτε για ποιους λόγους πρέπει να ευχαριστήσετε προσωπικά τον Θεό. Κατόπιν, «στο φως του Ευαγγελίου» θα παραδεχτείτε τις αμαρτίες σας: μια ομολογία προσωπική. Μιλώντας απλά, αναθέτουμε με εμπιστοσύνη τη ζωή μας στο έλεος του Θεού και Τον κάνουμε ρυθμιστή της ζωής μας, υπακούοντας στο θέλημά Του, όπως εκφράζεται μέσα στο Μυστήριο της Εκκλησίας. Η εξομολόγηση θα δείτε ότι ελαφρώνει και δεν κουράζει.

Η εξομολόγηση δεν είναι μια ενασχόληση με τα "ακάθαρτα" της ζωής σας. Είναι ένας κόπος να τα απορρίψετε εσείς προσωπικά και να τα πετάξει ο Χριστός με την συγχώρησή Του, ώστε τα μάτια σας βλέποντας προς το μέλλον να μην έχουν εμπόδια στο να βλέπουν καθαρά. Η εξομολόγηση λοιπόν αφορά όχι το παρελθόν, αλλά το μέλλον. Είναι ανακούφιση με την ελάφρυνση της συγχώρησης, αλλά το ουσιαστικότερο για να "περπατάτε" ανετότερα στο μέλλον. Η όλη προσπάθεια δεν είναι θρησκευτική ψυχανάλυση, αλλά συνειδητοπόιηση της σχέσης με τον Θεό Πατέρα, και της θέσης μας μέσα στο σπίτι Του, που είναι η Εκκλησία, στην οποία επιστρέφουμε με την εξομολόγηση, μετά τις αδιέξοδες και τραυματικές περιπλανήσεις μας μακρυά της.

Ακολουθεί η συγχώρηση. Μια προσευχή από τον Ιερέα: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Συ που συγχώρησες στον Δαβίδ τις αμαρτίες που εξομολογήθηκε και στον Πέτρο την άρνηση όταν έκλαψε πικρά και στην πόρνη και στον ληστή και στον τελώνη, Συ Κύριε Ιησού, συγχώρεσε όλες τις αμαρτίες του δούλου (ης) Σου και δέξου τον (την) πάλι στην αγία Σου Εκκλησία» εκφράζει τη μετάνοια σας, δηλαδή την απόφαση αλλαγής της ζωής σας (... δέξου τον πάλι στην αγία Σου Εκκλησία...). Ο ιερέας θα σας δώσει «την άφεση» και θα σας στείλει «να διηγηθήτε τα θαύματα του Σωτήρα μας Θεού» (Λουκ. 8, 39).



Αν διαθέτετε αυτά τα λίγα κι αληθινά, τα υπόλοιπα είναι υπόθεση συνέπειας και συνέχειας.