Τι σημαίνει χριστιανική χαρά; (μέρος 1ο)

Γιατί να' μαι χριστιανός; με ρωτάς.
-Χριστός Ανέστη, σου απαντώ.
-Και τι σημαίνει αυτό;
"Χριστός Ανέστη" σημαίνει πως ο Χριστός είναι Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος. Σαν άνθρωπος πεθαίνει επάνω στον Σταυρό. Δέχεται θεληματικά τον θάνατο, την προπατορικό "κληρονομιά" στην ανθρώπινη φύση μας. Η ψυχή του, ενωμένη με τη Θεότητα, ζει για τρεις μέρες κοντά στις ψυχές όλων των μέχρι τότε νεκρών. 

Τους δίνει έτσι τη δυνατότητα να Τον πιστέψουν και να λυτρωθούν. Το σώμα Του, ενωμένο με τη Θεότητα, φιλοξενείται στον τάφο, χωρίς όμως να υποταχθεί στον νόμο της φθοράς που κυριαρχούσε εκεί, γι' αυτό "Χριστός Ανέστη". Η θεία Του φύση ανέστησε την ανθρώπινη. Ο Χριστός πέθανε επάνω στον Σταυρό ως άνθρωπος. Αναστήθηκε ως Θεός.

Κι εγώ... γι' αυτό είμαι χριστιανός.
Ο Χριστός δεν είναι ένας διδάσκαλος, ο πιο σοφός, δεν είναι ένας προφήτης, ο πιο μεγάλος· δεν είναι ένας αρχηγός, ο πιο λαοφιλής. Δεν είναι ούτε ένας από τους ιδρυτές κάποιας θρησκείας. Αυτούς τους θεοποίησαν οι άνθρωποι χρόνια μετά τον θάνατό τους, χωρίς κανείς τους ποτέ να πει πως είναι ο Θεός. Ο μόνος που είπε πως είναι Υιός Θεού και το έδειξε με την Ανάστασή Του, είναι ο Χριστός.

- Την Ανάσταση ποιος τη βεβαιώνει;
- Οι εχθροί Του πρώτοι. Ενώ σφράγισαν τον τάφο, για ν' αποκλείσουν την κλοπή, επέμεναν πως βρέθηκε άδειος και πως οι κοιμισμένοι φρουροί είδαν τους μαθητές να κλέβουν το σώμα του Διδασκάλου Τους. Άφησαν αναπάντητα όμως μερικά εύλογα ερωτήματα:

Πως έβλεπαν οι κοιμισμένοι, κι αν ξύπνησαν, γιατί δεν συνέλαβαν τους κλέφτες;
Κι αν - κατά τα λεγόμενά τους- οι μαθητές ήταν συνεργοί σε μια απάτη, θα θυσιάζονταν ποτέ γι' αυτήν;
Οι μαθητές- όχι μόνο οι ένδεκα μα κι άλλοι, περισσότεροι από πεντακόσιους- βλέπουν τον αναστάντα Κύριο τις σαράντα μέρες που έμεινε στη γη μέχρι την Ανάληψή Του. 

Πείθονται για την Ανάστασή Του, και μόλις, όπως τους είχε υποσχεθεί, λαμβάνουν τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος, ξεκινούν τη δύσκολη πορεία τους στα έθνη. Βαδίζοντας στα ματωμένα ίχνη του Διδασκάλου Τους, κηρύττουν τον Εσταυρωμένο κι αναστημένο Κύριο και Θεό τους.

Η Ανάσταση είναι ο  βράχος - θεμέλιο της πίστης στη Θεότητα του Χριστού. Πάνω της οικοδομήθηκε και στερεώνεται η Εκκλησία μέσα στους αιώνες.
Ο Απόστολος Παύλος κάνει μια θλιβερή υπόθεση: εάν ο Χριστός δεν είχε αναστηθεί, τι θα γινόταν;

Η πίστη μας τότε θα ήταν "κενή" και "μάταιη" (Α' Προς Κορινθίους, ιε, 14), χωρίς περιεχόμενο κι ουσιαστική επίδραση στη ζωή μας. Η αμαρτία θα ήταν ανίκητη, ο θάνατος ο φοβερός δυνάστες μας κι εμείς οι πιο αξιολύπητοι απ' όλους τους ανθρώπους.

Ποιος θα' θελε τότε να είναι χριστιανός, να ακολουθεί έναν "κοινό θνητό", που ζητά μάλιστα αυταπάρνηση και θυσία; Ποιος θα άντεχε να ομολογεί ότι είναι του Χριστού, μέσα σε έναν κόσμο που Τον εχθρεύεται και Τον διώκει; Ποιος;...πόσοι και για πόσο;

2000 χρόνια τώρα, πολλοί. Είναι εκείνοι που επιλέγουν να γίνουν και να μείνουν δικοί Του. Οι πρώτοι μαθητές, γιατί Τον είδαν με τα μάτια τους. Οι κατοπινοί, μακάριοι αυτοί, γιατί Τον βλέπουν με την καθαρή καρδιά τους. Και κάποιοι άλλοι, γιατί βλέπουν όλους τους μαθητές Του, και τους πρώτους και τους επόμενους, να μαρτυρούν μέσα στο νεκρωμένο από την αμαρτία κόσμο μας πως υπάρχει η Ανάσταση και η Ζωή, ο Χριστός.

Κι όταν οι κοσμοκράτορες τους πολεμούν, τότε η μαρτυρία τους γίνεται μαρτύριο, οι άοπλοι νικούν τους πάνοπλους κι αποδεικνύουν πως ο αναστημένος Χριστός είναι ο παντοδύναμος Θεός.
2000 χρόνια ζει το σώμα του Χριστού, η Εκκλησία. 

2000 χρόνια υπάρχουν εκείνοι που θέλουν να είναι χριστιανοί, και δεν είναι τόσο λίγοι όσο νομίζεις. Ανάμεσά τους κι εσύ, κι εγώ...
Είμαστε χριστιανοί. Δε με ρωτάς τώρα πια "γιατί".
Μόνος σου με χαρά απαντάς:
- Αληθώς Ανέστη!

συνεχίζεται...