Ο Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου, προστάτις των καρκινοπαθών. (Βίος και θαύμα)

Ὁ Ὅσιος Παρθένιος καταγόταν ἀπὸ κάποια κωμόπολη τῆς Βιθυνίας καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.). Ἦταν υἱὸς τοῦ διακόνου τῆς Ἐκκλησίας Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, ἀπὸ τὸν ὁποῖο διδάχθηκε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστη.

Ὁ Ἅγιος ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία προέκοπτε στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν εὐσέβεια. Ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριος ἁλίευσε τοὺς Ἀποστόλους, ποὺ ἦταν ψαράδες, τὸν ἔκανε νὰ ἀγαπήσει τὴν ἁλιεία. Καὶ ὅταν ἔριχνε τὰ δίχτυα στὴν Ἀπολλωνιάδα λίμνη ἢ τὰ ἀνέσυρε γεμάτα ψάρια, αἰσθανόταν ὅτι ἐργαζόταν σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ πλοιάρια τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἢ τοῦ Ἰωάννου.

Τὰ χρήματα ποὺ εἰσέπραττε ἀπὸ τὴν πώληση τῶν ψαριῶν δὲν τὰ κρατοῦσε γιὰ τὸν ἑαυτό του ἀλλὰ τὰ μοίραζε στοῦ πτωχοὺς ἀπὸ ἀγάπη πρὸς αὐτούς. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν τὸν εὐχαριστοῦσαν ἐκεῖνος ἔλεγε: «Διατὶ μὲ εὐχαριστεῖτε; Δὲν ἔχω καμία τέτοια ἀξίωση. Μήπως εἴμαστε ξένοι; Ἐμεῖς εἴμαστε ἀδελφοί. Τί δὲ ἁπλούστερο καὶ φυσικότερο ἀπὸ τὸ νὰ βοηθᾶ ἀδελφὸς τοὺς ἀδελφούς;».

Γιὰ τὴν ἐνάρετη αὐτοῦ παρουσία ὁ Ἐπίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος (ἡ Φιλητός) τὸν χειροτόνησε Πρεσβύτερο. Ἀργότερα ὁ Ἐπίσκοπος Κυζίκου Ἀχίλλιος (ἢ Ἀσχόλιος) τὸν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο Λαμψάκου.

Ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ εὐσέβεια ποὺ ἔκρυβε στὴν ψυχή του ἦταν τόσο πολὺ μεγάλη, ὥστε ὁ Θεὸς τὸν προίκισε μὲ τὸ χάρισμα τῆς θαυματουργίας, γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ ἐκδιώκει τοὺς δαίμονες ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους καὶ νὰ θεραπεύει κάθε εἴδους ἀσθένεια. Γι’ αὐτὸ προσφεύγουν σὲ αὐτὸν ἰδιαίτερα οἱ πάσχοντες ἀπὸ τὴν ἐπάρατη νόσο τοῦ καρκίνου. Ὁ Ἅγιος ἦταν ὁ πρᾶος, ὁ ὑπομονετικός, ὁ φιλόξενος, ὁ μακρόθυμος, ὁ ἄγγελος τῆς ὁμόνοιας, ὁ ἐνθαρρύνων τοὺς μετανοοῦντες, ὁ πρόθυμος γιὰ τὸ ποίμνιό του.Ὁ Ὅσιος Παρθένιος κοιμήθηκε μὲ εἰρήνη. Τμῆμα τῆς τιμίας κάρας αὐτοῦ φυλάσσεται στὴν ἱερὰ μονὴ Μακρυμάλλη, τῆς ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος.

Ο όσιος Παρθένιος θεωρείται προστάτης των καρκινοπαθών, επειδή θεράπευσε και θεραπεύει πολλούς καρκινοπαθείς. Όταν έφυγε από την πρόσκαιρη αυτήν ζωή, η πλειοψηφία του ποιμνίου του ήταν ευσεβείς Χριστιανοί, ζωντανά μέλη της Εκκλησίας του Χριστού.

Ο Άγιος Παρθένιος εορτάζει στις 7 Φεβρουαρίου.

Ο Άγιος Παρθένιος σώζει μία εικοσιεξάχρονη κοπέλλα

Το θαύμα αυτό έχει σχέση με μία κοπέλλα, την κ. Στρατούλα από τη Χαλκίδα που στα 26 της χρόνια, το Σεπτέμβριο τού 1996, προσβλήθηκε από καρκίνο. Να πως μας διηγείται η ίδια τον θαυματουργικό τρόπο με τον οποίο απαλλάχτηκε από αυτόν.

Στα 26 μου χρόνια, ένα test έδειξε ότι είχα προ­σβληθεί από τον ίο, που αλλοιώνει τα κύτταρα έξω από τον τράχηλο. ΟΙ γιατροί μου έκαναν κάποια επέμβαση, κό­βοντας ένα κομμάτι από τον τράχηλο. Μετά από τρεις μήνες το test έδειξε ότι είχα γιατρευτεί. Ύστερα από κά­ποιο διάστημα ο ιός μου ξαναχτύπησε την πόρτα. Τότε αποφάσισα να θέσω τη ζωή μου στα χέρια τού Αγίου Παρθενίου. Νήστεψα 40 ημέρες, εξομολογήθηκα, κοινώ­νησα και καθημερινά διάβαζα τον Παρακλητικό Κανόνα τού Αγίου. Από την πρώτη κιόλας μέρα, είδα στον ύπνο μου τρεις φορές να εμφανίζεται και να χάνεται μπροστά μου μια τεράστια εικόνα τού Αγίου Παρθενίου. Ήταν μεγάλη σαν όλο το δωμάτιο και φωτεινή. Τότε ξυ­πνώντας, κατάλαβα ότι ο Άγιος με είχε ακούσει και ήταν δίπλα μου. Δεν έπαψα να είμαι και εγώ κοντά του. Όταν ξανάκανα το test, η απάντηση ήταν αρνητική για τον ιό και είχε μείνει πια μια απλή φλεγμονή. Με δάκρυα ευ­χαρίστησα τον Άγιο Παρθένιο και αποφάσισα να συνεχί­σω με περισσότερη πίστη τις προσευχές μου. Η επόμενη εξέταση ήταν αρνητική για κάθε κακοήθεια και δεν υ­πήρχε ούτε φλεγμονή. Όλα αυτά χωρίς φάρμακα, χωρίς γιατρούς, χωρίς τις επώδυνες και βασανιστικές θεραπείες για τον καρκίνο, που εφαρμόζουν οι γιατροί στις μέρες μας.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Τῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος, ποιμὴν Λαμψάκου ὀφθείς, τὴν θείαν ἐνέργειαν, παρὰ Θεοῦ δαψιλῶς, θαυμάτων ἐπλούτησας, δαίμονας ἀπελαύνειν, ἀσθενοῦντας ἰᾶσθαι, νόσους ἀποδιώκειν, καὶ πληροῦν τὰς αἰτήσεις, Παρθένιε Ἱεράρχα, τῶν προσιόντων σοι.

EYXH ΔΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ
(Ἐγκεκριμένη ἀπό την Ι.Σ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος)
[Ἀρ. Πρωτ. 1465/25-6-1984]

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ ἐπιτιμῶν τοῖς πνεύμασι τῆς ἀσθενείας καί την ὐγείαν τοῖς ἐπικαλουμένοις Σε ἐκ πόθου καρδίας και τῇ προς Σε πίστει ἐπιδαψιλεύων, ἐπάκουσον ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, παρ΄οἷς, σύν ταῖς ἂλλαις, και ἡτῆς τοῦ καρκίνου μάστιγος δεινή ἀπειλή ἀφαρπάζουσα ἐκ μέσου ἡμῶν, μετά ἐπώδυνον νόσον καί ἐν βραχεῖ χρόνω, πατέρας, ἀδελφούς και τέκνα ἡμῶν, βαθεῖαν δε θλῖψιν και ὀδύνην, ἐκ τοῦ θανάτου αὐτῶν, ὃν εκ φεῦξαι οὐ δύνανται, προκαλοῦσαν πάσι.

Τῷ φωτιστικῷ και ἁγιαστικῷ σου Πνεύματι, Κύριε, ὁδήγησον τους ἐν ἰατρικῇ ἐπιστήμῃ ἐρευνῶντας εἰς την τοῦ κακοῦ τού ἐξολόθρευσιν, το φάρμακον και τον τῆς Θεραπείας τρόπον ἀποκαλύπτων, δύναμιν παράσχου τοῖς πάσχουσι και ὐπομονήν και ἀναψυχήν ἐν τοῖς πόνοις, πᾶσι δέ την θεραπείαν ψυχῇ και σώματι ἐπιβράβευσον, πρεσβείαις τῆς 'Υπερευλογημένης Δεσποίνης Ἠμῶν Θεοτόκου και Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, Ἧς το ὒδωρ ἐν τῇ βασιλίδι τῶν πόλεων ἐπιχυθέν ἀσθενούσῃ έκ καρκίνου, το πάθος ἒπαυσε, τοῦ ἐν ἁγίοις πατρός ἡμῶν Παρθενίου, ἐπισκόπου Λαμψάκου, τῶν ἁγίων ἐνδόξων καί θαυματουργῶν Ἀναργύρων, τοῦ αγίου ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος και Ἰαματικού Παντελεήμονος και πάντων Σου τῶν Ἁγίων. Ἀμήν.