Με τήν έπαρσιν της δεξιάς χειρός στο μέτωπο πρώτον σημειώνομεν, ότι ο Θεός ήτο εις τούς ουρανούς, ως προάναρχος Λόγος του Πατρός μετά του Ζωοποιού Πνεύματος συνδοξαζόμενος• καί με τήν κατάβασιν της χειρός στην κοιλίαν σημειώνομεν, ότι δια τήν σωτηρίαν ημών κατήλθεν εκ των ουρανών, καί εσαρκώθη στην κοιλίαν της Παρθένου καί έγινε άνθρωπος.
Μετά δε τήν ανάβασιν της χειρός στον δεξιό ώμο, καί μετάβασιν στον αριστερό, σημαδεύομεν, ότι εσταυρώθη καί πέθανε δια τάς αμαρτίας ημών είτα καταβιβάζοντες τήν χείρα στην γην κάτω, σημαίνομεν, ότι ετάφη καί καταβάς στον Άδη ελύτρωσε τούς απ` αιώνος δικαίους• καί αύθις με τήν ανάβασιν της χειρός σημαίνομεν τήν ανάστασιν καί τήν εις ουρανούς ανάληψιν.
Με τήν κατάβασιν πάλι της χειρός στην κοιλίαν δηλούμεν, ότι μέλλει πάλιν άρχεσθαι στην γην κρίνοι ζώντας καί νεκρούς• καί με τήν ανάβασιν στον δεξιό ώμο, καί αριστερό, δηλούμεν, ότι έχει να στήση τούς μεν δικαίους εκ δεξιών αυτού, τούς δε αμαρτωλούς εξ αριστερών καί δεόμεθα να αξιωθώμεν της εκ δεξιών αυτού παραστάσεως. Αυτό φανερώνει ο Σταυρός.
Όταν γίνεται με ευλάβεια, καί βάνομεν τήν χείρα κάτω στο έδαφος, καί σφραγίζομεν τόν εαυτόν μας με τό σημείον του Τιμίου Σταυρού, καί σημαδεύομεν όλο τό μυστήριον της ενσάρκου οικονομίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού διότι με τήν ένωσιν των τριών δακτύλων σημειώνομεν τήν Τρισυπόστατον Θεότητα, καί τό αδιαίρετον των τριών προσώπων, καί ότι ο Υιός σαρκωθείς, ουκ απέστη του Πατρικού κόλπου, κάν τοις βροτοις ωμίλησε.
Απόσπασμα εκ του βιβλίουΟΙ ΑΔΑΜΑΝΤΕΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
Εκδόσεις Κων/νου Δουκάκη - Αθήναι 1885
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου