Γιά νά ἀγα­πᾶ κα­νείς τόν Θε­ό...

Για να α­γα­πά κα­νείς τον Θε­ό, ή μάλ­λον για να α­φή­νει τον Θε­ό νά τον α­γα­πά, δεν χρει­ά­ζε­ται να α­πο­συρ­θει στην έ­ρη­μο, δεν χρει­ά­ζε­ται να φο­ρέ­σει πα­ρά­ξε­να ρού­χα, δεν χρει­ά­ζε­ται να λαμ­βά­νει α­συ­νή­θι­στη τρο­φή, δεν χρει­ά­ζε­ται να εγ­κα­τα­λείψει τις α­σχο­λί­ες του και ν' άλ­λά­ξει τις συ­νή­θειές του. Δι­ό­τι παν­τού και πάν­το­τε μ­πο­ρεί να βρει τον Θε­ό και παν­τού και πάν­το­τε να τον α­γα­πή­σει και παν­τού και πάν­το­τε να τον δι­δά­ξει . . .

Η α­πλή και συ­νη­θι­σμέ­νη ζω­ή εί­ναι α­πό­δει­ξη τα­πει­νο­φρο­σύ­νης, εί­ναι ση­μεί­ο, ό­τι το Πνεύ­μα του Θε­ού κα­τοι­κεί στην ψυ­χή μας και α­γιά­ζει το σώ­μα μας και την ερ­γα­σί­α μας. Του­ναν­τί­ον, οι α­σκη­τι­κές υ­περ­βο­λές και οι έ­ξω­φρε­νι­σμοί, η αυ­στη­ρό­τητα του ύ­φους και του εν­δύ­μα­τος, η α­κα­τά­σχε­τη φλυ­α­ρί­α πε­ρί Θε­ού και πε­ρί πνευ­μα­τι­κών πραγ­μά­των, η­ πε­ρι­φρό­νη­ση του σώ­μα­τος, η άρ­νη­ση των α­θώ­ων α­πο­λαύ­σε­ων, ο φό­βος των κτι­σμά­των, κρύ­βουν πο­λύ συ­χνά καρ­δί­α πο­νη­ρή καί φρό­νη­μα σαρ­κι­κώ­τα­το.

Α­γιος Νι­κό­λα­ος ο Κα­βά­σι­λας,