Ποίημα...

Κόψε το σχοινί, λέει μια φωνή γλυκά στα αυτιά μας

το σχοινί, που σε κρατεί γαντζωμένο στο εγώ

σε  ανασφάλεια, σε φόβο, στο σκοτάδι το πυκνό.

Κόψε το σχοινί, να πέσεις στην αγκάλη του Θεού,

του  Πατέρα, που για σένα  πρόσφερε θυσία αιώνια

τον Υιό Του στο Σταυρό.

Κόψε το σχοινί του εγώ σου, έλα στη χαρά του εμείς

γίνε διάκονος και φίλος κάθε ανθρώπου εδώ στη γη.

Γίνε λάτρης και εργάτης  της Αγάπης, της  Χαράς, του Ωραίου,

της Αλήθειας, της Ζωής, της ζωής της ανωτέρας που αρέσει στο Θεό.

Κληρονόμος για να γίνεις κει ψηλά στον Ουρανό

Βασιλείας Ουρανίου με Αφέντη το ΧΡΙΣΤΟ.

"Ανώνυμη" ενοριτισσά μας