«Τo έλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου»

 

Ο ιερός Ψαλμωδός στον υπέροχο ει­κοστό δεύτερο (κβ΄) Ψαλμό παρου­σιάζει τον Κύριο ως Καλό Ποιμένα, που ποιμαίνει με αγάπη και στοργή τα λογικά πρόβατά Του και φροντίζει τίποτε να μη μας λείψει: «Κύριος ποιμαίνει με, και ουδέν με υστερήσει» (στιχ. 1).

Μία από τις ωραιότερες απεικονίσεις που χρησιμοποιεί είναι αυτή με την οποία παρουσιάζει το έλεος του Θεού ως ακούραστο δρομέα που καταδιώκει τον αν­θρωπο, για να τον λυτρώσει και να τον σω­­σει: «Το έλεός σου καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου» (στιχ. 6).

Το έλεός Σου, Κύριε, θα με καταδιώκει όλες τις ημέρες της ζωής μου, και η Χάρι Σου θα επιμένει να βρίσκει διάφορα μέσα, ώστε και αν ακόμη εγώ φεύγω από κοντά Σου, να με συλλαμβάνει στο δίχτυ της σωτηρίας.

Πόσο πολύ μας συγκινεί η ευσπλαχνία του Θεού! «Ο Θεός ημών ελεεί» (Ψαλ. ριδ΄ [114] 5). Το έλεός Του μας πολιορκεί. Σαν άλλος ακούραστος δρομέας μας καταδιώκει όλες τις ημέρες της ζωής μας μέχρι την τελευταία μας αναπνοή.

Το έλεος του Θεού σε έκταση σκεπάζει ολόκληρο το σύμπαν, επεκτείνεται σε όλη τη δημιουργία. Αλλά και σε διάρκεια χρόνου παρέχεται συνεχώς σε όλα τα δη­μιουργήματα του Θεού και θα παρέχεται έως της συντελείας του αιώνος. Πόσο θαυ­μαστή είναι η σωτήρια καταδίωξη του Θεού!

Ο πολυεύσπλαχνος Κύριος, από τότε που είμαστε έμβρυα στα σπλάχνα της μητέρας μας μέχρι τον τάφο μας ελεεί διαρκώς. «Διηνεκώς ελεεί… αεί ελεεί, και ουδέποτε ίσταται τους ανθρώπους ευεργετών», σημειώνει ο ιερός Χρυσόστομος (PG 55, 399). Δεν παύει ποτέ να μας ευεργετεί.

Εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε όλες τις ευεργεσίες του Θεού. Οι αφανείς ευεργεσίες Του είναι ασυγκρίτως περισσότερες!

Κι όταν εμείς με την ελεύθερη θέλησή μας φεύγουμε μακριά Του, το έλεος του Θεού δεν παραιτείται από τη σωτήρια καταδίωξη, χωρίς να παραβιάζει την ελευθερία κανενός. Εκείνους που αντιδρούν, δεν τους αναγκάζει.

Ενώ εκείνους που έχουν καλή διάθεση, τους ελκύει με πολλή δύναμη κοντά Του: «Τους προαιρουμένους επισπάται μετά πολλής της σφοδρότητος» (PG 56, 162).

Κι όταν μετανοούμε, όπως ο άσωτος υιός, και ανταποκρινόμαστε θετικά στη σωτήρια καταδίωξή Του, με πόση αγάπη μας περιβάλλει!

Δεν υψώνει τη φωνή Του, δεν χρησιμοποιεί την παιδαγωγική ράβδο Του, αλλά διανοίγει την πατρική Του αγκαλιά και μας δέχεται πάλι κοντά Του! Φορτώνεται στους ώμους Του το χα­­μένο πρόβατο και το φέρνει πάλι στο κοπάδι: «Επί τα όρη το πλανηθέν αναζητήσας και επί τοις ώμοις αυτό αναλαβών (τουτέστιν επί του ξύλου του σταυρού), τω Πατρί προσήγαγε»!

Να αναφέρουμε μερικά παραδείγματα της σωτήριας καταδιώξεως του θείου ελέους: Όταν αμάρτησαν οι Πρωτόπλαστοι στον Παράδεισο, δεν επετίμησε ο Θεός τον Αδάμ λέγοντάς του: «Εις οίον πτώμα κατελήλυθας από τηλικούτου ύψους;»· πόσο χαμηλά έχεις πέσει από τόσο μεγάλο ύψος!, αλλά του είπε: «Αδάμ, που ει;»· Αδάμ, που είσαι; (Γεν. γ΄ 9).

Πίσω από την ερώτηση αυτή διαφαίνεται ότι το έλεος του Θεού δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή τον Αδάμ και την Εύα, αλλά τους κατεδίωκε για να τους βοηθήσει να μετανοήσουν.

Με παρόμοιο τρόπο φέρθηκε ο Θεός και στον Κάιν. Για να τον βοηθήσει – μετά την απαράδεκτη θυσία που προσέφερε – να μη σκοτώσει τον αδελφό του Άβελ, του μίλησε στοργικά και του είπε: «Ήμαρτες; ησύχασον» (Γεν. δ΄ 7). Κι εδώ βλέπουμε ότι το έλεος του Θεού κατεδίωκε τον Κάιν. Ήθελε να τον συγκρατήσει, για να μη γίνει αδελφοκτόνος.

Να θυμηθούμε και τις προσπάθειες που έκανε ο Κύριος, για να βοηθήσει τον Ιούδα να μην Τον προδώσει. Αλλ᾿ «ο πα­­ράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συν­ιε­ναι»· δεν θέλησε να συνετισθεί. Όμως δεν ανταποκρίνονται, δυστυχώς, όλοι οι αν­­θρωποι στο έλεος του Θεού, όσοι ο­μως ανταποκρίνονται, σώζονται.

Χαρακτηριστικότερο είναι το παράδει­γμα της καταδιώξεως του αποστόλου Παύλου. Ο πριν Σαύλος κυριεύθηκε από αχαλίνωτη μανία να καταδιώξει τους Χριστιανούς. Ξεκίνησε έφιππος για τη Δαμα­σκο με συνοδεία στρατιωτών, αλλά στο δρόμο συνειδητοποίησε ότι ο θείος Κυνη­γος ακολουθούσε τα ίχνη του.

Ο Σαύλος νόμιζε ότι καταδιώκει, ενώ καταδιωκόταν. Δεν είμαστε εμείς οι κυνηγοί κι ο Κύριος το θήραμα. Ο Κύριος είναι ο Κυνηγός κι ε­μείς τα θηράματα. Βγαίνει τις μέρες, βγαί­νει τις νύχτες και μας κυνηγά.

Μέσα στα χρόνια, στους μήνες, στις μέρες Αυ­τος κινείται και δρα. Πληγωμένοι από το βε­λος της θείας αγάπης Του, πόσες φο­ρες έχουμε πέσει στη θεική αγκάλη Του! Κι όταν σαν άτακτα παιδιά Του πάμε να Του ξεφύγουμε, βάζει τα καλύτερα «λαγωνικά» Του, για να μας επαναφέρει κον­τα Του!

Το ακαταπόνητο κυνήγι του Θεού για τις ψυχές που φεύγουν μακριά Του, είναι ένα μυστήριο! Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έχυσε το τίμιο Αίμα Του για τη σωτηρία μας και θέλει, αν είναι δυνατόν, όλοι οι άνθρωποι να σωθούν. Γι᾿ αυτό παρατείνει το έλεός Του και παρουσιάζει πάρα πολλές ευκαιρίες στον καθένα μας, για να μας ελκύσει στη σωτηρία.

Να μην αντιδρούμε λοιπόν ποτέ στη σωτήρια καταδίωξη του θείου ελέους, αλλά να Τον παρακαλούμε λέγοντας: «Μη αποστήσης το έλεός σου αφ᾿ ημών» (Δανιήλ, προσευχή Αζαρίου 11). Χωρίς την προσ­τασία του θείου ελέους Σου, Κύριε, δεν μπορούμε να ζήσουμε ούτε στι­γμη. Όταν μας κυκλώνει το έλεος Σου, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτε.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”