Ὁ ἅγιος Ἰωάννης γράφει: «ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν» (Ἰω. 4,16). Πολλοὶ ἀπὸ μᾶς ζητοῦμε τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στὰ ὑλικὰ πράγματα. Ἄν μᾶς δίνει τὴν ὑγεία μας, ἄν προστατεύει τὴ ζωή μας, τὰ παιδιά μας, ἄν μᾶς δίνει ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθά, τότε λέμε ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ. Κάνουμε όμως λάθος.
Ο Θεός δεν θέλει απλά να περνάς καλά σε αυτήν την ζωή. Δεν είναι η αγάπη του Θεού τόσο ρηχή.
Ο Θεός «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». (Τιμ.2.4)
Ο Θεός δηλαδή θέλει να σωθεί ο άνθρωπος. Και να σωθεί σημαίνει να γίνει κατα χάριν θεός, να ολοκληρωθεί σαν οντότητα διαμέσου της εξελικτικής πνευματικής πορείας του. Η πορεία του αυτή είναι ουσιαστικά μία σχέση. Η σχέση του με τον Θεό και τους ανθρώπους. Μία σχέση η οποία είτε θα τον οδηγήσει στην υπαρξιακή καταστροφή του ή στην υπαρξιακή του εξέλιξη.
Ο Θεός ο οποίος θέλει να σωθεί ο κάθε άνθρωπος είναι δεσμευμένος από ένα πράγμα το οποίο Τον "εμποδίζει" στην επίτευξη του «θέλω» του. Και αυτό είναι η ελευθερία του ανθρώπου. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου, τόσο πολύ που του επιτρέπει ακόμα και να Τον απορρίψει.
Είναι λοιπόν η θέωση υπόθεση αμοιβαίων ενεργειών. Δεν φτάνει δηλαδή μόνο η θέληση του Θεού να σωθούμε, χρειάζεται και η δική μας συγκατάθεση, χρειάζεται και η δική μας ελεύθερη επιλογή να μείνουμε σε σχέση με τον Θεό.
Μία σχέση λοιπόν δεν μπορεί να διατηρηθεί όταν τα πρόσωπα συναντιούνται μία φορά την εβδομάδα για μία ώρα. Όταν δύο άνθρωποι είναι σε ερωτική σχέση συναντιούνται κάθε ημέρα, περνάνε πολλές ώρες μαζί, ακόμα και όταν απομακρύνονται σωματικά η σκέψη τους είναι στον άλλο. Αυτό δείχνει ότι ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλο, ότι έχουν κάνει κέντρο της ζωής τους το πρόσωπο του άλλου.
Εάν λοιπόν αυτό συμβαίνει μεταξύ ανθρώπων, πόσο μάλλον θα έπρεπε να συμβαίνει μεταξύ ανθρώπων και Θεού.
Εάν λοιπόν αγαπάμε τον Θεό καλούμαστε να το δείχνουμε με την ζωή μας, με την σχέση μας με τον Θεό, μία σχέση η οποία δεν εξαντλήται στον Κυριακάτικο εκκλησιασμό μας, ούτε σε ένα κεράκι που θα ανάψουμε καθώς περνούμε φευγαλέα από έναν ναό.
Ο Θεός είναι ζηλωτής μας λέγει ο προφήτης Ναούμ. Δεν αρέσκεται ο Θεός στο να αγαπάμε άλλα πράγματα πιο πολύ απ’ Αυτόν, να βάζουμε την δουλειά μας, υλικά πράγματα ακόμα και ανθρώπους πιο ψηλά από την σχέση μας με Αυτόν.
Όχι ότι ο Θεός έχει πάθος. Ο Θεός είναι απαθής. Όμως ο προφήτης λέγοντας ότι ο Θεός είναι ζηλωτής θέλει να δείξει την άμετρη αγάπη Του προς εμάς, θέλει να δείξει την φιλοστοργία Του.
Χριστιανική ζωή σημαίνει ζωή με κέντρο μια σχέση ερωτική, όχι όμως με έναν άνθρωπο αλλά με τον Θεάνθρωπο Χριστό ο οποίος την σχέση μας αυτή την κάνει οικουμενική, παγκόσμια, αιώνια, την αναγάγει πέρα από τον βιολογικό μας θάνατο, και μας ενώνει με τους πάντες δια πάντα.
αρχιμ.Παύλος Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου