Το ιερό Μυστήριο της Θ. Ευχαριστίας

Τι είναι η Θ. Ευχαριστία;

          Η Θ. Ευχαριστία είναι το μέγιστο Μυστήριο-μαζί μ’ αυτό του Αγίου Βαπτίσματος-ιδρυθέν υπό του ιδίου του Ιησού Χριστού κατά τον Μυστικόν Δείπνον “τη νυκτί της Μ. Πέμπτης, εν η παρεδίδετο στον θάνατον του Σταυρού” για να συνεχίζεται στην Εκκλησία Του, δια  μέσου των αιώνων και μέχρι της συντελείας των αιώνων, ήτοι μέχρι της Δευτέρας Παρουσίας Αυτού.

          Ειδικότερον, και συγκεκριμένως, ενώ ο Κύριος έτρωγε με τους Μαθητάς Του εις το Υπερώον, πήρε εις τα χέρια Του τον άρτον, ευχαρίστησε τον Πατέρα Του, έκοψε σε τεμάχια τον άρτον και είπε: “Λάβετε, φάγετε, τούτο έστί το σώμα μου, το υπέρ υμών κλώμενον, τούτο ποιείτε εις την εμήν ανάμνησιν”. Στη συνέχεια πήρε το ποτήρι με τον οίνο, πάλιν ευχαρίστησεν τον Θεό και το πρόσφερε στους μαθητές Του λέγοντας: “ Τούτο έστί το αίμα μου, το της καινής διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών” ( Ματθ. 20-29).

          Η Ευχαριστία έχει δύο όψεις:

          α) Είναι Μυστήριον γιατί ο άρτο και ο οίνος, με την δύναμη του Αγίου Πνεύματος, μεταβάλλονται σε σώμα και αίμα του Κυρίου.

          β) Είναι Θυσία, γιατί επαναλαμβάνεται αναίμακτα η σταυρική θυσία του Γολγοθά.

          Κατά την Διδασκαλίαν των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, η Θ. Ευχαριστία αποτελεί πρόγευση των εσχάτων, της Βασιλείας του Θεού. Στο παρελθόν, μάλιστα, όλα τα υπόλοιπα μυστήρια ετελούντο μέσα στην Θ. Ευχαριστία και από τον 12ο αιώνα και μετά, όμως, άρχισαν να τελούνται χωριστά. Η Θ. Ευχαριστία είναι μία, παντού όπου ζει η Ορθοδοξία, και τελείται με το ίδιο τυπικό, σε διάφορες γλώσσες .      

          Υπέρ ποίων τελείται η Θεία Ευχαριστίας

          Το υπερφυές τούτο ιερό Μυστήριο τελείται, ου μόνον δια την βοήθειαν και συγχώρεση των ζωντανών που συμμετέχουν στο μυστήριον, αλλά και για την αναύπασιν των κεκοιμημένων Ορθοδόξων Χριστιανών, πατέρων και αδελφών ημών. Όπως λέγει ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων: “Είτα-μνημονεύουμε-και υπέρ των προκεκοιμημένων αγίων Πατέρων και Επισκόπων και πάντων των, απλώς, εν ημίν προκεκοιμημένων, μεγίστην όνησιν πιστεύοντες έσεσθαι ταις ψυχαίς υπέρ ων η δέησις αναφέρεται, της αγίας και φρικωδεστάτης προκειμένης θυσίας”. Τα ίδια λέγει και ο ιερός Χρυσόστομος. Γι’ αυτό και κατά την Θ. Λειτουργία μνημονεύονται ονόματα, όχι μόνον των ζωντανών αλλά και των πεθαμένων, και μετά την υπέρ των νεκρών ευχήν λέγει ο ιερέας, “και ανάπαυσον αυτούς, όπου επισκοπεί το φως του προσώπου σου”.

          Η Ευχαριστία δεν είναι μόνον ανάμνησις και πραγματική αναπαράστασις της θυσίας του Σταυρού, προς διαβίβασιν των αγαθών της προς τους πιστούς, αλλά και θυσία δια της οποίας οικειοποιείται, δηλαδή κάμνει κτήμα του, κάθε πιστός, τα αγαθά που απέρρευσαν από την θυσίαν του Γολγοθά, για όλους τους ανθρώπους, γενικώς, ζώντας και τεθνεώτας, προσφερομένη.

          (“ ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ”, αντιαιρ. Έκδοση Ι. Μητρ. Πατρών, τ. 24)