Στη Φιλοσοφική σχολή …( Καύση άψυχων σωμάτων) του Νώντα Σκοπετέα

Πρωινό Αυγουστιάτικο κάτω απ τον Ταΰγετο . Στα τελειώματά του το καλοκαίρι . Ατμόσφαιρα καθάρια !  Η ματιά  σου , ανεμπόδιστη  φτάνει ως την άκρη του γαλάζιου . Οξυγόνο αμόλυντο  ξεχείλιζε στα στήθη , σαν ανεβαίναμε με τον Γιώργη το ανηφορικό πετρωτό καλντερίμι. Αφήσαμε τα γυναικόπαιδα να κοιμούνται και μόλις αχνοβασίλεψε ο ηλιάτορας πίσω απ την πυραμίδα του πενταδάχτυλου,  πήραμε τον δρόμο για τα ελατόφυτα ψηλώματα που ακουμπάνε ουρανό . Λίγο νερό σ ένα παγουράκι και ένα μαγκούρι κομμένο  από δασύσκιωτη μουριά να στηρίζει στο δυσκόλεμα και στα αγκαθωτά περάσματα. Η θάλασσα στο πέρα κάτω , προβάλλει σαν υφάδι απαλό στρωμένο γύρω από την πέτρα και την ελιά , την ευλογημένη μάνα-γη των Μανιατών . Πως πέρασε έτσι άλαλα  τόση ώρα ! Γεμάτη από αναρίθμητες λέξεις η σιωπή . Κελαηδιστές του ουρανού μέσα σε δροσοστάλαχτες φυλλωσιές , φτέρες και περήφανα αειθαλή , προσθέτουν κι άλλες δοξολογίες,  σ αυτές που ήδη  η ψυχή μας ήδη αναπέμπει.

Στο κατέβασμα , τολμάμε να αρθρώσουμε λίγες λέξεις και να  νοθεύσουμε για ελάχιστα  τους ήχους του Θεού.  - Κουράστηκα αδελφέ μου ! Ας ξαποστάσουμε λίγο !Εκείνη τη στιγμή περνάγαμε μπροστά απ το Κοιμητήρι των Πριπιτσίων .             

-Να , ας μπούμε εδώ να πάρουμε μια ανάσα ! Θυμήθηκα τότε ξαφνικά έναν Αγιορείτη σοφό Γέροντα , τον Προφητηλιάτη π.Ιωακείμ , που έχει τοποθετήσει πάνω απ το Κοιμητήρι και το οστεοφυλάκιο της Σκήτης του,  μιαν επιγραφή : Φιλοσοφική Σχολή !

-Ας μπούμε λοιπόν να φοιτήσουμε ! είπα στον Γιώργη που στιγμιαία απόρησε … -Στην Φιλοσοφική σχολή …του είπα και μπήκε αμέσως στο νόημα ! - Τέσσερις έχουμε εδώ στο Ξεχώρι ! Κάθε μια σπουδαία …έχει βγάλει αρκετούς τελειόφοιτους και έχει προβιβάσει και κάποιους για ανώτατες σπουδές …αιώνιες , στο Πανεπιστήμιο του Παραδείσου !

Κάποιος είπε,  πως η ζωή αυτή η πρόσκαιρη δεν είναι τίποτε άλλο , παρά ένας διαρκής αγώνας να απομακρύνουμε συνεχώς το ρ από το άγριο και να το μεταστρέφουμε σε  άγιο ! Το τόσο φιλεπίστροφο αυτό γράμμα ! Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή της εισόδου μας , πως αγώνα πρέπει να κάνουμε για να απομακρύνουμε και το β αυτού του κόσμου του μάταιου και  σκοτασμένου από το μακάβριο και να το κάνουμε μακάριο ! Γιατί μόνο μακάριος , χαρούμενος αληθινά και με ελπίδα Ζωής αιωνίου μπορεί να εξέλθει κανείς από μια …Φιλοσοφική σχολή !

Φωτογραφίες και μηνύματα χαραγμένα πάνω στο μάρμαρο στην πέτρα και στο ξύλο ! Άλλα φανερά και άλλα μυστικά: Προσδοκώ Ανάσταση νεκρών ! Να πεθάνεις πριν πεθάνεις για να μην πεθάνεις όταν πεθάνεις ! Κύριε εδοκίμασάς με και έγνως με . Μη συναπολέσεις ταις αμαρτίαις μου ! Ζωής ο Κυριεύων και του Θανάτου , μνήσθητι Κύριε του δούλου Σου ! Τόσες σκέψεις , τόσα μηνύματα , τόση ελπίδα να φωλιάσει μέσα σου ! Δάκρυα ποτισμένο κάθε προσκεφάλι προς την Ανατολή  με ένα Σταυρό ακουμπισμένο πάνω του . Δάκρυα προσδοκίας και  καρτερίας , όχι απελπισιάς ! Δάκρυα προσμονής για το μεγάλο αντάμωμα !

Κι όμως,  κάποιοι έχουν βαλθεί αυτές τις φιλοσοφικές σχολές να τις εξαλείψουν ! Να αφαιρέσουν την ελπίδα απ τις ψυχές μας , την βεβαία του αιωνίου . Να επαναφέρουν το αταίριαστο β μέσα στο μακάριο  , να μονιμοποιήσουν και νομιμοποιήσουν ανίερα το μακάβριο …Όλοι αυτοί μανιωδώς και δαιμονιωδώς  , προσπαθούν σήμερα να επιβάλλουν την καύση των σωμάτων μετά τον αποχωρισμό τους από την αθάνατη ψυχή . Δεν έχουν αντικρίσει ποτέ τους  όλοι αυτοί άφθαρτο σκήνωμα ! Στου Ιονίου τα νησιά , στης Αγίας γης τα σεβάσματα , στου Σαν Φραντσίσκο και στου Σβιρ τα αγιομέρια ! Μα κι όταν τα είδαν τα χλεύασαν απαίσια ! Δεν έχουν δει ποτέ τους όλοι αυτοί και δεν έχουν αγγίξει τα χείλη τους , Ιερά λείψανα μυροβλύζοντα  αρρήτως ,   στα μέρη του Άθωνα,  στα Μετέωρα και σε κάθε γωνιά της Ορθοδοξίας , με θερμοκρασία σώματος , που άλλοι νιώθουν κι άλλοι , ακριβώς σιμά τους , δεν αντιλαμβάνονται το παραμικρό , πιστοποιώντας με αυτόν τον τρόπο το υπέρλογο , την διαρκή  παρουσία του Θεού   μέσα από τους Αγίους Του , τα θαύματα και τα θαυμάσια Του . 
Δεν έχουν δει ανίατες ασθένειες να θεραπεύονται αυτοστιγμεί , στο πρώτο σταύρωμα πάνω στο νοσούν μέρος του σώματος ! 
Δεν έχουν θωρήσει και μανάδες να μιλούν γλυκά  με τα κεκοιμημένα σπλάχνα τους , με μια χαρμολυπημένη απαντοχή , σε μια ολοζώντανη σχέση κοινωνίας και αληθινής Ζωής μακάριας και όχι μακάβριας ! Δεν το χασε το σπλάχνο της η μάνα που του μιλά στο Κοιμητήρι !Δεν χάνεται ο άνθρωπος ! Δεν είναι κουμπί , δεν είναι αντικείμενο για να απολεσθεί ! Δεν εξαλείφεται η ύπαρξή του , είναι αιώνιος και ζων ! Καρτερεύει  την Ζωή του μέλλοντος αιώνος!

Κι αν τον κάψουμε δεν τον εξαφανίζουμε . Ας ακούσουμε κάποτε επιτέλους  την προφητεία του Ιεζεκιήλ την Μεγάλη Παρασκευή τη νύχτα , μετά την περιφορά του Επιταφίου . Το παραμικρό απειροελάχιστο ίχνος μορίου που ταξιδεύει αιώνες τώρα στον αέρα , θα λάβει ξανά σάρκα , οστά και νεύρα ! Μιλάει ο Θεός εκείνο το βράδυ!  Και υπόσχεται και βεβαιώνει !

Στις μέρες μας γίνεται λόγος μόνο για τα δικαιώματα των ανθρώπων ! Για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση , στον αυτοπροσδιορισμό , στον προσανατολισμό… Καμιά έστω αναφορά στου Θεού τα δικαιώματα ! Δίδαξόν με τα δικαιώματά Σου ! Λέμε και επαναλαμβάνουμε  από συνήθεια μόνο !

Να λοιπόν , μια άλλη παράμετρος που ελάχιστοι λαμβάνουν  υπόψη :

Ο άνθρωπός μας για παράδειγμα ,  είχε εκδηλώσει την επιθυμία να αποτεφρωθεί μετά τον θάνατό του . Και  εμείς που γνωρίζουμε και πιστεύουμε και δεν έχουμε υποτίθεται πλανηθεί από τις ολέθριες μεθοδείες  του μισόκαλου , σπεύδουμε να σεβαστούμε την επιθυμία του  άρτι κοιμηθέντος  ανθρώπου μας ! Και στέλνουμε το άψυχο σώμα του στην αρνησίθεη κάμινο ! Εμείς που γνωρίζουμε και διαλαλούμε  πως πιστεύουμε στης πίστης μας τα σωτήρια δόγματα και στην πανσέβαστη ιερά μας  παράδοση !

Τώρα που η ψυχή του ταξιδεύει , έχοντας πλέον πλήρη γνώση του ορατού και αοράτου κόσμου , με αγωνία μας φωνάζει : -Μην σεβαστείτε την τελευταία μου επιθυμία ! Μην με κάψετε αδελφοί μου , σας εκλιπαρώ ! Ακούστε με ! Ακούστε την κλαίουσα ψυχή μου ! Βάλτε με και εμένα σ ένα μνημούρι, σε τάφο ταπεινό με καντηλάκι ακοίμητο να παρακαλεί   το έλεος του Κυρίου ! Μην με κάψετε ! Σας ικετεύω !

Υπάρχουν δόξα τω Θεώ κάποιοι που δεν σέβονται την τελευταία επιθυμία του δικού τους ανθρώπου ! Και εκείνος από ψηλά τους ευχαριστεί ! Και αναπαύεται η ψυχούλα του!  Και καίει το φιτίλι της ελπίδας στην Φιλοσοφική σχολή ,  όπου πλέον και εκείνος διδάσκει… Στην μακαρία σχολή της προσμονής και της Ελπίδας !

του Νώντα Σκοπετέα από το ιστολόγιο Εν τω φωτί σου οψώμεθα Φως