Η αστρολογία είναι δεισιδαιμονία που δημιουργεί εξάρτηση, και προετοιμάζει έμμεσα τους ανθρώπους να δεχτούν τον περιορισμό της ελευθερίας τους

Πραγματικά, αδυνατεί κανείς να πι­στέ­ψει πως συμβαίνει στις μέρες μας, που η τεχνολογία και η επιστήμη έφθα­σαν στο ζενίθ τους, να ρυθμίζει τη ζωή πολλών μία μοιρολατρία του παρελθόν­τος!

Αστρολογία, ωροσκόπια, απο­κρυ­φι­σμός, μαγεία παρουσιάζουν σήμερα πρω­το­φανή έξαρση. Ραδιοφωνικοί και τηλεοπτι­κοί σταθμοί, ειδικές τηλεφω­νι­κές υπη­ρε­σίες, περιοδικά κι εφημερίδες διαθέτουν αστρολόγο, ενώ το διαδίκτυο κατακλύζεται από σχετικές πληροφορίες. Κάποτε, μάλιστα, πληροφορούμαστε ότι καλλιτέχνες, α­θ­λητές, αλλά και μεγα­λώ­νυμοι πολιτικοί και αρχηγοί κρατών, δεν κάνουν τίποτε αν προη­γουμένως δεν συμβουλευθούν τον αστρο­λό­γο τους.

Πρόκειται, ασφαλώς, για φαινόμενο ανησυχητικό, που υπογραμμίζει την κρί­ση του πολιτισμού μας, την κατάπτωση του σύγ­χρονου ανθρώπου και την παλιν­δρό­μηση πρός την προχριστιανική αρ­χαιότητα.

Βασική αιτία που οι άνθρωποι κατα­φεύ­γουν στην αστρολογία είναι η απο­μάκρυν­σή τους από την αλήθεια της πίστεως. Έ­τσι ο άνθρωπος στην εποχή των πυ­ραύ­λων και των διαστημοπλοίων εξα­κο­λουθεί να ζή μέ­σα στη δεισι­δαι­μο­νία και την ειδω­λο­λα­τρία και καταντά άθυρμα και θύμα στα χέρια επι­τηδείων πού, εκ­μεταλ­λευόμενοι τη μωρία του, κά­νουν χρυσές δουλειές.

Υφέρπει, ωστόσο, κι ένας άλλος κίν­δυ­νος: η αλλοτρίωση του ορθόδοξου χρι­στια­νικού φρονήματος. Η αστρολογία α­ποτελεί το δολερό θρησκευτικό υ­πο­κα­τάστατο, το οποίο επιχειρεί να οικειοποι­ηθεί τον μο­ναδικό και αναντικατάστατο σωστικό ρό­λο της αγίας Εκκλησίας, κα­θώς έχει εξελι­χθεί σε ένα είδος θρη­σκεί­ας.

Οι «ειδικοί» της αστρολογίας υποστη­ρίζουν πως οι θέσεις και οι κινήσεις των ουρανίων σωμάτων, κυρίως των πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, παίζουν κα­θο­ριστικό και ξεχωριστό ρόλο για τον κάθε άνθρωπο. Ρυθμίζουν μάλιστα, ι­σχυ­ρίζονται, την καθημερινή ζωή, την ε­παγ­γελματική σταδιοδρομία, την οικογενειακή κατάστα­ση, την ευημερία ή τη δυ­στυχία και γενικά ολόκληρη τη ζωή του. Τις θέσεις αυτές τις ονομάζουν ζώ­δια, δηλαδή ζώα, από το νο­ητό σχήμα των α­στερισμών που θυμίζει μορφές ζώ­ων (ταύρος, κριός, σκορπιός, ι­χθείς κτλ).

Αναμφισβήτητα, η αστρολογία δεν έ­χει καμιά απολύτως επιστημονική υπό­σταση. «Δέν υπάρχει στις ημέρες μας σε ολόκληρη την υφήλιο ούτε ένας αστρο­νόμος μεγάλος ή μικρός που να πιστεύει στην αστρολο­γία… Οι αστρονόμοι με α­κριβή γνώση του πράγματος προσ­βλέ­πουν στην αστρολογία με πλήρη απιστία και τοποθετούνται α­πέ­ναντι στους τσαρ­λατάνους που την υπη­ρετούν με δεδη­λω­μένη αντίθεση», δηλώ­νει ο αστρονόμος P. Gouderc.

Επίσης, η Διεθνής Αστρονομική Ε­ται­ρεία σε συνέδριό της δημοσίευσε την εξής δήλωση: «Αυτό που τιτλοφορείται α­στρο­λο­γία, κοσμοβιολογία κτλ. δέν εί­ναι παρά ένα κράμα δεισιδαιμονίας, τσαρλα­τανισμού και εμπορίου… Η α­στρολογία δεν είναι παρά ένα σύστημα κανόνων που γίνονται αυθαί­ρετα απο­δε­κτοί».

Αλλά και η Αμερικανική Εταιρεία Ψυ­χολογικών και Κοινωνικών Σπουδών προ­έβη στην εξής επίσημη δήλωση: «Οι ψυ­χολόγοι δεν βρίσκουν καμιά ένδειξη ότι η αστρολογία έχει κάποια αξία ως πρός τις πληροφορίες του παρελθόντος, του παρό­ν­τος και του μέλλοντος για τη ζωή ή τον προ­ορισμό οποιουδήποτε».

Τίς υπεύθυνες διακηρύξεις των ει­δι­κών επιστημόνων έρχεται να επικυρώσει η κα­θη­μερινή πραγματικότητα. Κατά κα­νόνα οι συμβουλές των αστρολόγων εί­ναικοι­νό­τοπες, γενικές και αόριστες, για να καλύ­πτουν ευρύ φάσμα πιθανοτήτων και να μέ­νουν ανεξέλεγκτες. Κάποτε ό­μως για λό­γους εντυπωσιασμού γίνονται συγ­κεκρι­μένες. Και τότε αρχίζει η γε­λοι­οποίηση. «Θά περάσετε κοντά σε κάποιο αγαπημένο σας πρόσωπο ένα πολύ ό­μορφο βράδυ», προ­έβλεπε αστρολόγος για κάποιον «Υδρο­χόο». Συναινώντας σε αυτό κι άλλη αστρο­λόγος απο­φαι­νό­ταν: «Ανήκετε στους ευνοημένους». Και ο «ευνοημένος» πέρασε τη νύχτα του στο κελί της Ασφάλειας… παρέα με τον δεσμοφύλα­κα. Τέτοιες παταγώδεις διαψεύ­σεις βρί­σκει κανείς άπειρες, αν θελήσει να ερευνήσει και να τις διασταυ­ρώσει.

Εύλογο είναι και το ερώτημα: Τι γί­νεται με τα δίδυμα; Γιατί δεν έχουν την ίδια «τύχη»; Π.χ. ο Ησαύ και ο Ιακώβ, τα παι­διά του Ισαάκ, γεννήθηκαν στον ίδιο αστε­ρι­σμό. Πόσο, όμως, διαφορε­τι­κοί χαρακτήρες ήταν και πόσο διαφο­ρε­τικός ο τρόπος της ζωής τους και της εξέ­λιξής τους!

Μέ τόσες αντιφάσεις και δια­ψεύ­σεις, πως μπορεί να ερμηνευθεί ο πα­ρατηρούμενος οίστρος της αστρολο­γίας; Αυτή η «νό­θος θυγατέρα της α­στρο­νο­μίας», -έτσι την χαρακτήριζε ο Κέπλερ-, δεν είναι κα­θό­λου αθώα, όπως συνήθως φαίνεται. Επιδρά βαθιά στον χαρακτήρα και αλλοιώνει την ψυχο­σύν­θεση, τη νο­οτροπία, τη συμπερι­φορά και την όλη προσωπικότητα του ανθρώπου, λειτουρ­γώντας ως «ψυχο­ναρ­κωτικό».

Ο ειδικός επιστήμονας Τ. Αντόρνο τονίζει: «Η αστρολογία είναι μιά ιδεολογία της εξ­άρ­τησης, που προετοιμάζει έμμεσα τα πνεύματα των αθρώπων για την αποδο­χή ολοκληρωτικών ῾῾πιστεύω᾽᾽. Η σύγχρο­νη κοινωνική πραγματικότητα επι­βάλ­λεται στους ανθρώπους σαν ένα κα­ταπιεστικό σύστημα χωρίς διεξόδους δι­α­φυγής, σαν ένα πεπρωμένο ανεξάρτητα από τις επι­θυ­μίες και τις ανάγκες τους».

Γιά τον λόγο αυτό ο χριστιανισμός, οδηγώντας μας από το έρεβος της πλά­νης στο φώς της Αλήθειας, καταδικάζει την α­στρολογία. Ο απόστολος Παύλος πα­ραγ­γέλλει στον Τιμόθεο: «Τούς δε βε­βήλους και γραώδεις μύθους παραιτού» (Α΄ Τι 4, 7). «Τέκνον, μη γίνου οιωνο­σκό­πος,… εκ γάρ τούτων απάντων ειδω­λο­λα­τρία γίνεται», διαβάζουμε στη «Διδαχή των Δώδεκα Α­ποστόλων».

Στίς πιό επι­κίνδυνες από­κρυ­φες μαγικές πρακτικές ενέταξαν την αστρολογία οι Πατέρες της Εκκλησίας και τη θεω­ρούν ως έργο του αν­θρω­πο­κτόνου σατανά. Ο Μ. Βασίλει­ος την απο­καλεί «πολυά­σχο­λον ματαιό­τητα» και πα­ρα­τηρεί πώς, αν το μέλλον μας και τις πράξεις μας όριζαν τα άστρα και τα ζώδια, τότε θα ήταν περιττοί οι νομοθέτες και οι νόμοι τους, καθώς και οι δικαστές, που τιμωρούν την πονηρία και την αδικία και τιμούν την αρετή. Ο 61ος κα­νό­νας της ΣΤ΄ Οικου­με­νι­κής Συν­όδου και ο 36ος της εν Λαοδικεία απειλούν με αφο­ρισμό τους ασχο­λου­μένους με αυτήν. Ο πιστός χριστιανός κι­νείται με εμπιστοσύνη στην πρόνοια και στην αγάπη του Θεού. Η ζωή του δεν κατευθύνεται από τα άστρα, αλλά από το πολικό Αστέρι, τον Χριστό, που είναι «η οδός και η αλήθεια και η ζωή» (Ιω 14,6).

Ευδοξία Αυγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

Πηγή: http://synaxipalaiochoriou.blogspot.gr/