Πολλές φορές η υπερβολική αγάπη οδηγεί στην ζήλεια. Μα τούτο είναι μια λανθασμένη αγάπη… Είναι ένα πάθος που σε οδηγεί να μην έχεις ραχάτι (ησυχία). Και σημεία να έχεις, να μη ζηλεύεις. Τι γίνεται όταν ζηλεύεις; Γίνεται χειρότερος ο πειρασμός και προσπαθεί ν’ ανοίξει μάζες για να βασανίζει τους συζύγους. Όταν πάψεις να ζηλεύεις, ούτε ο άντρας σου θα κακώσει περισσότερο.
Τότε βέβαια ο διάβολος θα σας πολεμά συνεχώς, θα σας εναντιώνεται, αλλά εσύ να παρακαλείς τον Θεό και να βιάζεις τον εαυτό σου, να σφίγγεις τον γρόνθο σου και θα νικάς με τη βοήθεια του Θεού. Αυτή η ισχυρή μάχη, γεννά στην ψυχή την πνευματική προσωπικότητα. Τότε ισχυροποιείται ο νους και η καρδιά του ανθρώπου.
Ο εναντίος μας πολεμά παραπάνω εκεί που έχουμε κλίση, αδυναμία, φόβο, ιδέα. Πιάνει τον λογισμό σαν άθλο του, παίρνει από τα δικά μας, από τις κλίσεις μας. Όπως, ο κλέφτης πάει όπου έχει πόρτα που δεν κάμνει κρότο, έτσι και ο διάβολος εκεί που είναι η αδυναμία, η κλίση. Άμα παρεξηγηθούμε μ’ ένα πλάσμα, αρέσει πολλά του εναντίου. Αν είσαι ψυχρός με κάποιον, κι αν ακόμη αυτός κάμει τα πρέποντα, πάλι δεν σ’ αρέσουν, τ’ αντιπαθείς.
Είναι κάμποσο ζόρι η ζήλεια. Σε πρόσωπα που αγαπιούνται πολύ, είναι αδύνατο να μην μπει στη μέση για να βάλει τη ζήλεια, που καταντά σε μίσος. Όταν ταραχθεί το πλάσμα ή θα υβρίσει ή θα κτυπήσει ή θα τιμάσει (θα πει άσχημα λόγια, υβριστικά). Ο θύμος είναι θανάσιμο αμάρτημα. Γι’ αυτό ο νους είναι σαν το φύλακα. Ο θυμωμένος και ο μέθυσος είναι εκτός εαυτού. Δεν ξέρουν τι κάνουν. Το μίσος, την έχθρα, τον θυμό, με τον διάβολο να τα έχουμε. Αν μας ταράξει, έβγαλε ο εναντίος το μεροκάματο…
Ένας πατέρας έφτυσε αίμα, γιατί του είπαν κάποιον λόγο πικρό. Ένας άλλος έδωσε τρεις γύρους του κελιού του και ύστερα μπήκε μέσα. Γιατί; «Μου είπαν ένα λόγο και δεν ήθελα να τον βάλω μέσα και να κοιμηθεί μαζί μου. Κρύψε (σιώπησον), σταμάτα το κακό. Δεν κερδίζει έτσι ο εναντίος. Λέει η Γραφή: «Μη επιδυέτω ο ήλιος επι τω παροργισμώ». […]
Παππούς Παναής από τη Λύση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου