Για ν’ αντέξει κάποιος τα βάσανα της ζωής μένοντας πιστός και καλός, χρειάζεται οπωσδήποτε τη στήριξή μου, τη στήριξη του διπλανού του.
Όχι απαραίτητα τα λεφτά μου. Σίγουρα όμως την αγάπη μου, το χαμόγελό μου, την προσευχή μου.
Γι’ αυτό λεγόμαστε «Εκκλησία», δηλαδή «συγκέντρωση», συνάντηση, και δεν είμαστε απομονωμένοι κι αποκομμένοι ο ένας απ’ τον άλλον δυστυχώς όμως καταντήσαμε έτσι.
Και χρειάζεται επίσης και τη βοήθεια του Θεού.
Και η βοήθεια αυτή έρχεται με τα μέσα που μας έχουν διδάξει οι γιαγιάδες μας και οι άγιοι της Εκκλησίας μας: με την προσευχή, την εξομολόγηση, τη θεία μετάληψη, τον εκκλησιασμό (δηλ. το να πηγαίνουμε στην εκκλησία και να στεκόμαστε δίπλα στο συνάνθρωπο), τη νηστεία όταν φυσικά γίνονται γι’ αυτό το σκοπό κι όχι εθιμοτυπικά ή υποκριτικά.
Αυτές οι φτωχές σκέψεις είναι το μικρό μου δώρο για σας. Δεν έχω λεφτά να δώσω για τα προβλήματα της Ελλάδας και της κοινωνίας, έχω μόνο μερικές σκέψεις, κι αυτές θέλησα να μοιραστώ μαζί σας, μέρες που είναι…
Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου