Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΒΙΟΥ

Ο Κύριός μας να χαρίζει σε όλους σας ειρήνη και χαρά! Διότι είναι αλήθεια ότι η ειρήνη και η χαρά είναι ο μεγαλύτερος πλούτος για ένα χριστιανό, τόσο σ’ αυτό τον κόσμο όσο και στον επόμενο. Όλοι τις λαχταράμε. Μπορούμε να έχουμε πολλά υλικά πράγματα, μπορούμε να έχουμε ό,τι θέλουμε, αλλά είναι όλα εις μάτην, αν δεν έχουμε ειρήνη. Και η ειρήνη προέρχεται από την Πηγή της Ειρήνης, από τον Κύριο. Όταν εμφανίστηκε στους μαθητές Του, κεκλεισμένων των θυρών δια τον φόβο των Ιουδαίων, το πρώτο πράγμα που τους είπε ήταν, «Ειρήνη υμίν» ( Ιωάν. 20, 19 ). Έτσι κι εγώ εύχομαι να μας σκεπάζει όλους η ειρήνη αι η χαρά του Κυρίου. Ο Κύριος θα μας ανταμείψει με την ειρήνη Του, αν αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και στραφούμε προς την Απόλυτη Αγαθότητα. Απόλυτη Αγαθότητα είναι ο ίδιος ο Θεός. Και θέλει και τα παιδιά Του να έχουν αυτό το θείο ιδίωμα. Η τελειότητα της χριστιανικής ζωής συνίσταται στην απόλυτη ταπείνωση. Και η ταπείνωση είναι επίσης θειο ιδίωμα. Όπου βασιλεύει η ταπείνωση, είτε πρόκειται για μια οικογένεια είτε για μία ολόκληρη κοινωνία, εκεί ακτινοβολεί πάντοτε η θεία ειρήνη και χαρά.

Καθετί καλό ή κακό στη γη έχει τις ρίζες του στους λογισμούς μας. Αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να αγωνιστούμε. Είμαστε μία μηχανή λογισμών που εκπορεύει λογισμούς , ακτινοβολεί λογισμούς δια των οποίων επηρεάζουμε τα πάντα: τους ανθρώπους, τα φυτά. Έχουν και τα φυτά επίσης νευρικό σύστημα. Περιμένουν από μας ειρήνη, παρηγοριά και αγάπη.

Η μετάνοια είναι μία αλλαγή βίου. Πρέπει κανείς να πάει σε έναν ιερέα και να εξομολογηθεί, ή  να πάει σε κάποιο φίλο του ή συγγενή και να του μιλήσει για κάτι που ενδεχομένως διαταράσσει τη συνείδησή του και διασκορπίζει την εσωτερική του ειρήνη. Μετά την εξομολόγηση , ένας άνθρωπος νιώθει συνήθως ελαφρύτερος. Ο Θεός μας έχει δημιουργήσει κατά τέτοιον τρόπο που επηρεάζουμε όλοι ο ένας τον άλλο. Όταν ένας γείτονας ή ένας φίλος νιώθει να συμπάσχει με τα παθήματά μας, αμέσως κι εμείς αισθανόμαστε παρηγοριά και δύναμη. Ομοίως και η μετάνοια είναι μια αλλαγή βίου. Πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε, διότι η ζωή μας έχει δώσει πολλές κατραπακιές. Βλέπουμε ολόκληρο τον κόσμο- όχι μόνο το δικό μας έθνος- να υποφέρει εξ αυτού. Αν στραφούμε προς την Πηγή της Ζωής, τον Θεό, τότε Εκείνος θα μας δώσει τη δύναμη να ριζώσουμε σε καλούς λογισμούς, σε ήσυχους , ειρηνικούς και αγαθούς λογισμούς, γεμάτους αγάπη. Η ειλικρινής μας μετάνοια θα λάμψει, διότι οι αγαθοί λογισμοί, οι αγαθοί πόθοι και τα αισθήματα αγάπης ακτινοβολούν ειρήνη και δίνουν παρηγοριά σε κάθε ύπαρξη.

Καταλαβαίνετε τώρα με τί έχει να κάνει η μετάνοια. Μετάνοια είναι μια ολοκληρωτική στροφή της καρδιάς προς την απόλυτη αγαθότητα- και όχι μόνο της καρδιάς του αλλά και του νου του, των αισθημάτων του, του σώματός του και ολόκληρης της υπάρξεώς του. Μετάνοια είναι η άρρηκτη ενότητα αγάπης με τον Πατέρα και Δημιουργό μας. Κατά συνέπεια, πρέπει πάντοτε να προσευχόμαστε αδιάλειπτα και να ζητάμε  συνεχώς από την Υπεραγία Θεοτόκο να μας δώσει την δύναμη να Τον αγαπάμε όπως τον αγαπά κι η ίδια, όπως Τον αγαπούν οι Άγιοι και οι άγγελοι. Κατ’ αυτό τον τρόπο θα είμαστε ευλογημένοι τόσο σ’ αυτή τη ζωή όσο και στην αιωνιότητα. Διότι ο Θεός είναι αγάπη, ειρήνη και χαρά, ικανή να πληρώσει κάθε πλάσμα που Τον λαχταρά εκ βάθους καρδίας.

Κι έτσι , είναι σαφές ότι αν θέλουμε το καλό το δικό μας και των γύρω μας , πρέπει να αλλάξουμε. Οι λογισμοί μας επηρεάζουν όχι μονάχα εμάς, αλλά ο,τιδήποτε άλλο μας περιτριγυρίζει. Γι’ αυτό και πρέπει να εκπέμπουμε μόνο καλούς, ήσυχους και αγαθούς λογισμούς. Ο Κύριος μας δίνει την εντολή να αγαπάμε τους εχθρούς μας, όχι μόνο για δικό τους καλό αλλά επίσης και για δικό μας. Διότι, όσο βαλτώνουμε στην ανάμνηση μιας προσβολής που μας έγινε από κάποιο φίλο, γείτονα ή συγγενή, δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε ειρήνη  ή ανάπαυση. Πρέπει να απελευθερωθούμε από τέτοιου είδους λογισμούς. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να συγχωρούμε με την καρδιά μας. Όλα πρέπει να συγχωρούνται. Η ειρήνη που νιώθουμε μετά φέρνει   μια αίσθηση ευεξίας, χαράς και παραμυθίας όχι μόνο σε μας αλλά και σε όλους όσοι μας περιστοιχίζουν. Όλοι θα νιώσουν τον αντίκτυπο των λογισμών μας, αν οι λογισμοί μας είναι αγαθοί και ειρηνικοί. Και το αντίθετο επίσης ισχύει. ..

 

…Αν η κεφαλή μιας οικογένειας έχει οικονομικές σκοτούρες, φροντίδες και μέριμνες, δεν μπορούν να ειρηνεύσουν ούτε τα άλλα μέλη της οικογένειας∙ ούτε ακόμα και τα μικρά παιδιά, που δεν καταλαβαίνουν τα προβλήματα της ζωής. Δεν θα έχουν ειρήνη, ακριβώς επειδή ο πατέρας τους είναι φορτωμένος με μέριμνες. Επομένως, πρέπει όλοι μας και ιδιαίτερα όσοι έχουν οικογένεια και σπιτικό, να μάθουμε να εναποθέτουμε με εμπιστοσύνη τον εαυτό μας και τους γύρω μας και ολόκληρη τη ζωή μας στα πόδια του Θεού. Όταν πιστεύουμε πλήρως ότι ο Θεός θα μας βοηθήσει, αν στραφούμε σ’ Εκείνον εκ βάθους καρδίας, τότε θα μας παρηγορήσει. Ακόμα κι αν διαπράξουμε μια αμαρτία ενώπιον των γονιών μας ή τους παρακούσουμε σε κάποιο μείζον ζήτημα, εκείνοι θα μας ανοίξουν τις γονεϊκές καρδιές τους και θα μας συγχωρήσουν και θα μας βοηθήσουν, αν τους το ζητήσουμε σοβαρά.

Γι’ αυτό πρέπει κι εμείς να μάθουμε να συγχωρούμε εκ καρδίας.

Πολλοί άνθρωποι έρχονται σε μένα και μου λένε ότι βασανίζονται να διατηρήσουν την εσωτερική τους ειρήνη. Δεν μπορούμε να διατηρήσουμε την εσωτερική μας ειρήνη όσο η συνείδησή μας μας λέει κάτι. Πρέπει πρώτα να κατευνάσουμε τη συνείδησή μας. Ο Κύριος θα στρέψει το βλέμμα Του σε μας και θα μας φωτίσει με τη χάρη  Του. Και θα μας χαρίσει κάτι από την αγαθότητά Του, διότι η αγαθότητα είναι μία θεία δύναμη που επενεργεί παντού, ειδικά σε όσους αναζητούν σοβαρά την Πηγή της Ζωής. Ο Κύριος, ακόμα και δια στόματος ενός προφήτη της Παλαιάς Διαθήκης, παραγγέλλει «Δός μοι υἱέ σὴν καρδίαν» ( Παροιμ. 23, 26 ) . Αυτή είναι η θεία ειρήνη που ο Θεός φυτεύει σαν σπόρο σε κάθε καρδιά και αυτό είναι το είδος της ειρήνης που παρέχει παραμυθία σε κάθε ψυχή.

Ο Κύριός μας είναι η μόνη παρηγοριά τόσο των αγγέλων όσο και των ανθρώπων- κάθε ψυχής που Τον λαχταρά. Εκείνος μόνο είναι αιώνιος. Μπορούμε να αναζητήσουμε παρηγοριά στους συνανθρώπους μας εδώ σ’ αυτή τη ζωή, αλλά αυτή η παρηγοριά είναι πολύ περιορισμένη, διότι τα κτιστά πλάσματα είναι περιορισμένα στον χρόνο και στον χώρο και δεν μπορούν να παράσχουν αιωνιότητα. Ο Κύριος μόνο φροντίζει κάθε ανάγκη της ψυχής μας. Μολονότι έχουμε πλαστεί ως περιορισμένες υπάρξεις, λαχταράμε την αιωνιότητα και κανείς δεν μπορεί να μας τη δώσει, ούτε καν οι κοντινότεροί μας  συγγενείς και φίλοι. Γιατί; Διότι είμαστε όλοι περιορισμένες υπάρξεις, υπάρξεις που βρίσκονται διαρκώς σε εμπόλεμη κατάσταση στο πεδίο των λογισμών τους. Τα πεπτωκότα πνεύματα είναι πλήρη κακίας και φθόνου και μας πολεμούν αδιάκοπα. Ο Θεός παρακολουθεί αυτό τον πόλεμο, προκειμένου να δει αν θα Τον αναζητήσουμε, αν θα ποθήσουμε τη βοήθειά Του με την καρδιά μας. Περιμένει πάντοτε να μας βοηθήσει. Ωστόσο ,είναι λίγα εκείνα τα ζωντανά παραδείγματα στα οποία μπορούμε να στραφούμε σ’ αυτή τη ζωή. Ακούμε πολλά λόγια και βλέπουμε διάφορα παραδείγματα σχετικά με το πώς να ζήσουμε, πώς να συμπεριφερθούμε προς τους γείτονές μας και την οικογένειά μας, και πώς να τους διδάξουμε να αποκτήσουν ειρήνη και χαρά. Είναι αμφίβολο όμως αν θα τα εφαρμόσουμε όλα αυτά στη ζωή μας. Και είναι ολότελα διαφορετικό πράγμα να βλέπουμε ένα  ζωντανό παράδειγμα , έναν άνθρωπο που είναι ήσυχος και ειρηνευμένος, γεμάτος αγάπη, που δεν ενοχλείται, στις περιπτώσεις εκείνες που ενοχλούμαστε εμείς. Που συγχωρεί τα πάντα και τα πάντα τον γεμίζουν χαρά. Όταν βλέπουμε ένα τέτοιο παράδειγμα , μένει μαζί μας και λαχταράμε κι εμείς να αποκτήσουμε αυτού του είδους την ειρήνη.

Η ζωή στη γη φανερώνεται στους λογισμούς μας. Με ο,τιδήποτε κι αν καταπιάνονται οι λογισμοί μας, αυτό αντικατοπτρίζει το είδος της ζωής που ζούμε . Αν οι λογισμοί μας είναι ήσυχοι και ειρηνικοί, αγαθοί και αγαπητικοί, υπάρχει ειρήνη για μας. Αν είναι αρνητικοί, υπάρχει ανησυχία και νευρικότητα. Είμαστε μικρά και αβοήθητα πλάσματα, και πρέπει αδιάκοπα να ζητάμε βοήθεια από τον ουράνιο Πατέρα μας για τα πάντα. Πρέπει να προσευχόμαστε σ’ Αυτόν να μας δίνει δύναμη, να μας δίνει τη Χάρη Του , τη θεία ενέργειά Του, που είναι παρούσα και επενεργεί παντού , ιδιαίτερα σ’ εκείνες τις ψυχές που έχουν επιλέξει να υπηρετούν τον Κύριο με ολόκληρη τη ζωή τους, τόσο εδώ στον κόσμο όσο και στην αιωνιότητα. Διότι ο Θεός είναι ειρήνη , είναι παρηγοριά και χαρά για όλους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό σας εύχομαι ειρήνη και χαρά εν Κυρίω.

Τί παραπάνω θέλουμε από ειρήνη στην καρδιά και το μυαλό μας, ειρήνη προερχόμενη από τον Κύριο, εμείς που ζούμε στους σχιζοφρενικούς καιρούς της σύγχρονης εποχής; Μπορούμε να δούμε και να νιώσουμε αυτή την ειρήνη και την ταπείνωση και τη συστολή στους λευκασμένους αγίους γεροντάδες μας, που δεν επιτρέπουν ποτέ στους ανθρώπους να τους απευθύνονται σαν σε θεότητες ή είδωλα. Αυτή είναι η κεφαλαιώδης διαφορά μεταξύ των αγίων γερόντων των περασμένων αιώνων και των μοντέρνων , νεοεκκολαπτόμενων «χαρισματούχων».

Από το βιβλίο : «ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Βίος και διδαχές του γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσα
Εκδόσεις : «Εν πλω»