Ο Διωγμός της Εκκλησίας, είτε ανοιχτός είτε καλυμμένος, διεξάγεται ασταμάτητα!

        Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν πιο ενδιαφέρον το κοσμικό από το εκκλησιαστικό. Γι’ αυτό τα δημόσια θεάματα προσελκύουν περισσότερο κόσμο από τους ναούς, και τα ψώνια απορροφούν περισσότερο χρόνο από την προσευχή.          Οι περισσότεροι σύγχρονοι άνθρωποι, παρά τις πρόσφατες σχετικές ανακατατάξεις, ενδιαφέρονται πολύ λιγότερο για τη διδασκαλία του Χριστού απ’ ότι ενδιαφέρονται για τις επιχειρήσεις τους, την πολιτική, τον αθλητισμό και τα σκάνδαλα. Οι καθημερινές εφημερίδες (έντυπες ή ηλεκτρονικές) είναι ευρετήρια όλων αυτών. Δημοσιεύουν αυτά ακριβώς που οι άνθρωποι θέλουν να διαβάζουν. Δεν διαβάζει κανείς πολλά πράγματα για την Εκκλησία στις πρώτες σελίδες των εφημερίδων (ή σε κάποιο site), παρά μόνον αν κάποιος κληρικός έκλεψε ή αν διέπραξε κάποιο σεξουαλικό παράπτωμα.
         Αυτά δεν είναι κριτική, είναι απλώς μια περιγραφή των όσων συμβαίνουν. Στις περισσότερες χώρες του κόσμου και ιδιαίτερα στη χώρα μας η Εκκλησία παραμένει απαρατήρητη, εκτός αν κάνει κάτι ΜΗ εκκλησιαστικό. Τα μέσα ενημέρωσης όλων των ιδεολογικών τάσεων συμμετέχουν ανεπιφύλακτα σε μία συνωμοσία σιωπής όσον αφορά στην Εκκλησία, στην διδασκαλία της και στις δραστηριότητές της. Το παρατηρούμενο όψιμο ενδιαφέρον τους αποτελεί μια χονδροειδή απόπειρα καπηλείας.
         Η στάση αυτή δεν είναι έκφραση αδιαφορίας, αλλά εχθρότητος. Όλοι αυτοί που απουσιάζουν την Κυριακή το πρωί από την Εκκλησία, δεν είναι απλώς αδιάφοροι. Υπάρχει κάτι περισσότερο από τη διάθεση για ύπνο, για εκδρομή, ή για πλύσιμο του αυτοκινήτου, που ευθύνεται γι’ αυτήν την απουσία.Δεν τους αρέσει η Εκκλησία! Δεν τους αρέσει να συναναστρέφονται ανθρώπους που έχουν σχέση με την Εκκλησία. Δεν τους αρέσουν αυτά που λέμε και αυτά που κάνουμε. Απορρίπτουν την ηθική μας, τη θεωρούν στενόμυαλη και αναχρονιστική. Δεν τους αρέσουν οι απόψεις μας για τα κοινωνικά θέματα και απαιτούν να μην διατυπώνουμε απόψεις για τα πολιτικά πράγματα. Αποστρέφονται τις εκκλησιαστικές ακολουθίες και την εκκλησιαστική τέχνη και εξοργίζονται με την υπόμνηση ότι ο Θεός τους θέλει καλύτερους ανθρώπους από ότι είναι και ότι η δική τους αμαρτωλότητα συμβάλλει στη γενική κακοδαιμονία.

Δεν υπάρχει τίποτε παράξενο σ΄ όλα αυτά! Η Εκκλησία έχει επιτελέσει το έργο της σ’ έναν εχθρικό κόσμο από την εποχή που ο Χριστός έλεγε στους μαθητές Του: «Μακάριοι έστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ’ υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού» (Ματθ. 5,11).

Μερικές φορές ο διωγμός ήταν βάναυσος. Οι χριστιανοί έχουν εξοριστεί, έχουν παραδοθεί στην πυρά, έχουν δοθεί τροφή στα θηρία, έχουν φυλακιστεί σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Άλλες φορές ο διωγμός ήταν καλυμμένος, όπως ο διωγμός που ασκούν οι «καλλιεργημένοι» και οι διανοούμενοι άνθρωποι, υιοθετώντας τη συνωμοσία της σιωπής και αγνοώντας παντελώς την Εκκλησία και την εκκλησιαστική ζωή.

Αλλά ο διωγμός, είτε ανοιχτός είτε καλυμμένος, διεξάγεται ασταμάτητα!

π. Φιλοθέου Φάρου

"Η Ανεκπλήρωτη Υπόσχεση Πατρότητος"

Εκδόσεις Ακρίτας