Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι ασχολούνται με τα θέματα με τα οποία ασχολούνται και τα ψάχνουν από δω, τα ψάχνουν από κει, τα ερευνούν. Και έτσι όπως τα βλέπουν εκείνοι και έτσι όπως τα ερευνούν και έτσι όπως τα εντοπίζουν, δεν λένε αναλήθειες, λένε υπαρκτά πράγματα, συγκεκριμένα πράγματα. Αλλά πολλές φορές το έργο τους θυμίζει το κουβάρι με την μπερδεμένη κλωστή.
Να θυμηθούμε μια εικόνα από τα παιδικά μας χρόνια. Όταν ένα κουβάρι κλωστής ξεχαστεί κάπου, και το βρουν τα γατάκια και παίξουν όλη τη νύχτα, θα μπλεχτεί ένα μεγάλο μέρος της κλωστής. Μάλλον θα είναι ματαιοπονία και χάσιμο χρόνου –και δεν ξέρω αν κερδίζει κανείς τίποτε– εάν προσπαθήσει να ξεμπλέξει το ανακατεμένο κουβάρι, την κλωστή που μπόρεσαν και την ξετύλιξαν από το κουβάρι τα γατάκια και την ανακάτεψαν και την έμπλεξαν. Ίσως το πιο σωστό θα είναι να κόψει κανείς την κλωστή την μπερδεμένη και να την πετάξει.
Πολλά πράγματα μέσα μας που τα νιώθουμε ανακατεμένα και μπλέκουμε και δεν βρίσκουμε άκρη είναι κάπως έτσι. Δεν χρειάζεται τόσο να τα ξεμπλέξεις, όσο χρειάζεται να τα αφήσεις να φύγουν. Αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο ψυχολόγος, ο ψυχίατρος. Και να θέλει, δεν μπορεί, εκτός εάν αφήσει την ψυχιατρική του και την ψυχολογία του. Να την έχει υπ’ όψιν του βέβαια, να προχωρήσει ως ένα σημείο με αυτήν για να κάνει διάγνωση, αλλά μετά πρέπει να ενεργήσει ως θεολόγος, ως πιστός άνθρωπος του Θεού, ως ο γνωρίζων το Ευαγγέλιο, ως ο γνωρίζων τα του πνευματικού αγώνος, τα της πνευματικής ζωής.
Ως ψυχολόγος απλώς και ως ψυχίατρος δεν μπορεί να τα δει αλλιώς τα πράγματα· θα τα δει με βάση την επιστήμη του, και θα ασχολείται πώς να ξεμπλέξει την ανακατεμένη κλωστή του κουβαριού. Ενώ, το καλύτερο είναι να την κόψει και να την πετάξει. Πράγματα τα οποία μπερδεύονται μέσα μας, είναι κάπως έτσι. Και είναι μια καλή ευκαιρία, τώρα που μπερδεύτηκαν, να δεις ότι ήταν για πέταμα. Αλλιώς, ίσως δεν θα το έβλεπες, ενώ, τώρα που μπερδεύτηκαν, βοηθιέσαι να καταλάβεις καλύτερα τι είναι αυτά και να πεις: «Αυτά είναι για πέταμα, κι εγώ τα κρατάω τόσον καιρό».
Ναι, αλλά ποιος θα τα πετάξει; Ποιος θα τολμήσει να τα πετάξει; Εκείνος ο οποίος πιστεύει στον Θεό, εκείνος ο οποίος θα αποφασίσει να δώσει τον εαυτό του στον Χριστό, θα αποφασίσει να μπολιασθεί με τον Χριστό, θα θελήσει να ζήσει μέσα του ο Χριστός, θα θελήσει να τον κυβερνάει ο Χριστός. Αυτός θα έχει την τόλμη, θα έχει το κουράγιο να τα πετάξει. Αλλιώς, θα αγωνίζεται να τα κρατήσει. Και καθώς αυτά θα είναι μπερδεμένα, όλο θα ασχολείται, για να τα ξεμπερδέψει. Και είναι αλήθεια ότι οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι πολλές φορές τα ξεδιαλύνουν τα πράγματα. Όχι πάντοτε, αλλά πολλές φορές. Όμως, πέρα από το ότι προσφέρουν μια κάποια ανακούφιση στον άνθρωπο, μια κάποια νορμαλοποίηση, αν το δούμε το θέμα πνευματικά, ο άνθρωπος δεν ωφελείται. Και πολλές φορές, θα λέγαμε, ενεργούν έτσι που σαν να θέλουν απλώς να βρίσκονται σε δουλειές.
Από το βιβλίο: π. Συμεών Κραγιοπούλου, “…πάντα συνεργεί εις αγαθόν”, Πανόραμα Θεσσαλονίκης, 2014, σελ. 111.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου