Ο Μέγας Βασίλειος πρότυπο πραγματικού ηγέτη! — «Πήρε πάνω του την ανημπόρια όλου του κόσμου»

Η Εκκλησία μας γιορτάζει την πρώτη κάθε έτους την μνήμη ενός μεγάλου, του αγίου Βασιλείου, αρχιεπισκόπου Καππαδοκίας. Λαοφίλητος και πολυαγαπημένος άγιος, έχει ταυτιστεί με το θρύλο και την παράδοση του κατ' εξοχήν φιλελεήμονος πατέρα και ιερωμένου αλλά και εμπραγμάτως τέτοιος πολιτεύτηκε και τέτοιος υπήρξε.   
Οι παιδαγωγοί τον διεκδικούν για δικό τους, οι ασκητές τον θεωρούν υπογραμμό, οι ελεήμονες υπόδειγμα, οι ρήτορες και οι ποιητές τον αντιγράφουν,οι ιερείς τον έχουν παράδειγμα, οι αδικημένοι σύμμαχο, οι επιστήμονες ομοτράπεζο και διδάσκαλο, οι ιατροί καθηγητή και οι ασθενείς ιατρό, οι φιλόσοφοι κανόνα, ο λαός πατέρα, ηγέτη και προστάτη εν πάσι.

Αν θες να σου πάει καλά η χρονιά…

Θα σου πάει καλά όλη η χρονιά, όχι αν μεθάς την πρώτη του μηνός, αλλά αν και την πρώτη του μηνός και κάθε μέρα κάνεις αυτά που αρέσουν στον Θεό.

Διότι η ημέρα γίνεται κακή ή καλή όχι από τη δική της φύση, αφού δεν διαφέρει η μια μέρα από την άλλη, αλλά από τη δική μας επιμέλεια ή ραθυμία.

Αν κάνεις την αρετή, σου έγινε καλή η μέρα. Αν κάνεις την αμαρτία, έγινε κακή και γεμάτη κόλαση. Αν εμβαθύνεις σ’ αυτά κι έχεις αυτές τις διαθέσεις, θα ‘χεις καλή όλη τη χρονιά κάνοντας κάθε μέρα προσευχές, ελεημοσύνες. Αν όμως αμελείς την προσωπική σου αρετή κι εμπιστεύεσαι την ευφροσύνη της ψυχής σου στις αρχές των μηνών και στους αριθμούς των ημερών, θα ερημωθείς απ’ όλα τα αγαθά σου.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΚΟΛΟΥΘΙΩΝ ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020

Χρόνος και Ζωή κατά τον Μέγα Βασίλειο

Επιμέλεια Σοφία Ντρέκου

Τοις πάσι χρόνος και καιρός τω παντί
πράγματι υπό τον ουρανόν.

Παλαιά Διαθήκη – Εκκλησιαστής Γ’ 1

Καιρός του τεκείν και καιρός του αποθανείν, 

καιρός του φυτεύσαι και καιρός
του εκτίλαι πεφυτευμένον.

Παλαιά Διαθήκη – Εκκλησιαστής Β’ 2

Ενότητες:

• Ο χρόνος κατά τον Μέγα Βασίλειο
• Το Βυζάντιο ως μαχητής του Χρόνου
• Χρόνος και Ζωή κατά τον Μέγα Βασίλειο
• Βίντεο: Το Βυζάντιο ως μαχητής του Χρόνου

Ο χρόνος κατά τον Μέγα Βασίλειο

Η πρωτοχρονιά, η αφετηρία της νέας ετήσιας κυκλικής κίνησης του χρόνου, προκαλεί στους ανθρώπους ποικίλες σκέψεις και συναισθήματα. Μπορεί να επενδύεται, με αριστοτεχνικό τρόπο, από την πλασματική λαμπηδόνα του κόσμου, δεν παύει, όμως, να δημιουργεί διάθεση έντονης εσωστρέφειας και εσωτερικής αναζήτησης.

«Για να αλλάξει ο χρόνος, πρέπει να αλλάξουμε ζωή». ~ Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

«Για να αλλάξει ο χρόνος, πρέπει να αλλάξουμε ζωή».

Αγίου Ιωάννου Χρυσοστόμου

«Για να αλλάξουμε ζωή, 

δεν έχουμε ανάγκη από χρόνο,

αλλά χρειαζόμαστε ψυχή 

με φόβο Θεού και μετάνοια»...

Λένε μερικοί ότι δεν μπορούμε σε λίγο χρόνο να εκριζώσουμε αμαρτωλές πολύχρονες συνήθειες, που μας έχουν γίνει δευτέρα φύση. Κι όμως για πράγματα που προστάζει ο Θεός είναι δυνατόν. Δώστε μου άνθρωπο, που περισσότερο ορκίζεται μάλλον παρά ομιλεί, δέκα μέρες. Θα τον αλλάξω οπωσδήποτε, εάν συνεργαστεί μαζί μου. Δεν κομπάζω, απλώς το λέω, επειδή έχω το παράδειγμα της Νινευή.

Οι προσδοκίες των ανθρώπων και η προσδοκία του Θεού.

Με την βοήθεια και την χάρη Του Θεού, φτάσαμε στη δύση άλλης μιας χρονιάς και ήδη αχνοφαίνεται η ανατολή μίας νέας.

Ένας χρόνος στο πλανήτη γη που είναι το σύνολο 365 ημερών (366 ημέρες για τα δίσεχτα έτη κάθε 4 χρόνια), που και αυτές με την σειρά τους, διαιρούνται σε 24 ώρες κάθε ημέρα, άρα συνολικά ολόκληρες 8.760 ώρες. Αν θα θέλαμε να ορίσουμε τις εβδομάδες ενός χρόνου, θα βλέπαμε ότι χοντρικά είναι 52 και τέλος αν θέλαμε να βρίσκαμε και τα δευτερόλεπτα που περνούν σε ένα χρόνο, ομιλούμε για εκατομμύρια δευτερόλεπτα, αφού ένα έτος των 365 ημερών διαθέτει ακριβώς 31.536.000 (ενώ σε ένα δίσεκτο χρόνο 366 ημερών, έχουμε ακόμη 86.400 δευτερόλεπτα,  που αθροιστικά μεγαλώνει το σύνολο σε 31.622.400).

Περί Θείας Κοινωνίας

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ

Για τη Θεία Κοινωνία

Αγαπητοί μας ενορίτες, επειδή το θέμα της Θείας Κοινωνίας είναι πολύ σοβαρό,  γράφουμε αυτά τα λίγα λόγια, με πολλή αγάπη και ενδιαφέρον για τη σωτηρία της ψυχής μας.

Είναι άκρως απαραίτητο όλοι μας να είμαστε συνεχώς ενωμένοι με τον Χριστό, μεταλαμβάνοντας το Σώμα Του και το Αίμα του. Ο Ίδιος μας είπε, ότι όποιος είναι ενωμένος μαζί μου «έχει ζωήν αιώνιον».  Όποιος δεν κοινωνάει, αποκόπτεται από το σώμα του Χριστού και ξηραίνεται και πεθαίνει όπως ο βλαστός της κληματαριάς όταν αποκοπεί από τον κορμό της. (ΙΩΑΝΝΟΥ ΙΕ,5)

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής μετά τα Χριστούγεννα (29-12-2019)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Προς Γαλάτας (α΄ 11-19)
Αδελφοί, γνωρίζω ὑμῖν τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ' ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον· οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι' ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ, ὅτι καθ' ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν, καὶ προέκοπτον ἐν τῷ ᾿Ιουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων. Ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοί, ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν, εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι, οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν.

Ο Αόρατος γίνεται εντός μου Ορατός... ~ Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου

Ο Αόρατος γίνεται εντός μου Ορατός... 

Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου 

Μόνον από του τέλους μπορεί κανείς να συμπεράνει το μέγεθος των κατορθωμάτων ενός αγίου, να συλλάβει τι έκανε, δηλαδή από την δόξα που του έδωσε ο Θεός, από την πατρική ανταπόδοση. 

Το τέλος είναι η πίστη ότι ο Θεός δοξάζει τον άγιό του. Και για να τον δοξάζει, σημαίνει ότι είναι υπέροχο και αιώνιο το κατόρθωμα του αγίου, το να στέκεται δηλαδή μέσα στην σιωπή ενώπιον του Θεού. Αυτή η δόξα πολλάκις αποκαλύπτεται και στους άλλλους, γίνεται γνωστή και σε μας· αλλά δεν χρειάζεται καν να την γνωρίζουμε, διότι ξεύρομε αυτό που ο Θεός υπεσχέθη, αυτό που ο Θεός προεπηγγείλατο, και επομένως ο άγιος την λαμβάνει την δόξα.

Άφησε τον Θεό να σε οδηγήσει, π Συμεών Κραγιόπουλος

π Συμεών Κραγιόπουλος

Όλα τα κάνει ο Θεός· εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Τίποτε δεν μπορεί να κάνει ο άνθρωπος. Λάθος μεγάλο, όταν κανείς νομίζει ότι θα κάνω έτσι, θα κάνω αλλιώς κλπ. Ό,τι κάνουμε εμείς είναι, για να δείξουμε στον Θεό ότι θέλουμε Εκείνον. Ό,τι κάνουμε εμείς είναι, για να κάνουμε ακριβώς το ανθρώπινο. Όπως ο άλλος έχει το φαγητό, το καλό φαγητό. Αυτός το ‘χει, δεν το ‘χεις εσύ. Αλλά περιμένει να πας ν’ απλώσεις το χέρι να πάρεις. Περιμένει να πας ν’ απλώσεις το πιάτο, για να σου βάλει φαγητό μπόλικο, όσο θέλεις, αλλά πρέπει να πας εκεί, να πας μ’ ένα καθαρό πιάτο, μ’ ένα πλυμένο πιάτο. Θα πας, θα μείνεις στην ουρά να περιμένεις, όσο χρειάζεται· όχι για τίποτε άλλο, αλλά για να φανεί.

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ

(Μια υπενθύμιση σαν αφιέρωμα στον άγιο Σεραφείμ του Σάρωφ – 2 Ιανουαρίου)

Στον χριστιανισμό, η πνευματική ζωή δεν κατανοείται κατά τη συνήθη αντίληψη του κόσμου. Ο κόσμος θεωρεί πνευματική ζωή συνήθως τη ζωή που σχετίζεται με τα γράμματα, με τις τέχνες, με τις επιστήμες. Γι’  αυτό και χαρακτηρίζει αντιστοίχως πνευματικό άνθρωπο τον μορφωμένο άνθρωπο, τον καλλιτέχνη, τον επιστήμονα, αυτόν δηλαδή που ασχολείται με τις εκδηλώσεις του ανθρωπίνου πνεύματος. Πνευματική ζωή όμως κατά τη χριστιανική πίστη είναι η ζωή πρωτίστως που σχετίζεται με τον Άγιον Πνεύμα και τη χάρη του Τριαδικού Θεού. Πνευματική ζωή είναι η ζωή εν αγίω Πνεύματι. Όποιος έχει το Πνεύμα του Θεού μέσα του αυτός και μόνο χαρακτηρίζεται πνευματικός άνθρωπος. «Όσοι Πνεύματι Θεού άγονται ούτοί εισιν υιοί Θεού» (απόστολος Παύλος).

Η Βασιλεία του Χριστού Ιερομόναχος Ιουστίνος

Ιερομόναχος Ιουστίνος

Εφόσον ο Χριστός είναι ο πράος, ταπεινός και στοργικός Βασιλιάς, κατ’ ακολουθίαν δεν μπορεί παρά και το έργο Του να είναι τέτοιο, έργο αρμονίας, καρδιακό, εσωτερικό, πνευματικό. Σε πολλά σημεία διαφέρει και υπερτερεί η Βασιλεία Του από τις επίγειες βασιλείες, ακόμη και τις πιο περίλαμπρες κοσμοκρατορίες. Το άφθαστο όμως σημείο στο οποίο δεν επιδέχεται καμμιά σύγκριση είναι η υφή της. Είναι ακριβώς η πνευματική ουσία της.

Η συμβολή της Θεοτόκου στην θέωση του ανθρώπου ~ π. Γεώργιος Καψάνης

Ἡ συμβολὴ τῆς Θεοτόκου στὴν θέωσι τοῦ ἀνθρώπου

Μακαριστός Αρχ. Γεώργιος Καψάνης

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς μᾶς δίδει αὐτὴν τὴν δυνατότητα, νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν Θεὸκαὶ νὰ ἐπανέλθουμε στὸν πρωταρχικὸ σκοπὸ ποὺ εἶχε τάξει ὁ Θεὸς γιὰ τὸν ἄνθρωπο.

Γι᾿ αὐτὸ ἀναγγέλλεται ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ ὡς ἡ ὁδός, ἡ θύρα, ὁ ποιμὴν ὁ καλός, ἡ ζωή, ἡ ἀνάσταση, τὸ φῶς. Εἶναι ὁ νέος Ἀδάμ, ὁ ὁποῖος διορθώνει τὸ λάθος τοῦ πρώτου Ἀδάμ. Ὁ πρῶτος Ἀδὰμ μᾶς χώρισε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ τὴν ἀνυπακοή του καὶ τὸν ἐγωισμό του.

Ὁ δεύτερος Ἀδάμ, ὁ Χριστός, μᾶς ἐπαναφέρει πάλι στὸν Θεὸ μὲ τὴν ἀγάπη Του καὶ τὴν ὑπακοή Του πρὸς τὸν Πατέρα, ὑπακοὴ μέχρι θανάτου, «θανάτου δὲ σταυροῦ». Προσανατολίζει πάλι τὴν ἐλευθερία μας πρὸς τὸν Θεό, ἔτσι ὥστε προσφέροντάς την σ᾿ Αὐτὸν νὰ ἑνωνόμαστε μαζί Του.

Όταν τελικά δεν "γεννήθηκε" ο Χριστός....

Σοκαριστικός, αιρετικός και σίγουρα βλάσφημος ο τίτλος μας και μάλιστα ανεπίτρεπτό να βγαίνει από γραφίδα Ορθόδοξου Κληρικού.

Πριν όμως ο αναγνώστης αγανακτήσει και ρίξει το ανάθεμα, ας κάνει τον κόπο να διαβάσει τις παρακάτω γραμμές και ίσως στο τέλος προσυπογράψει αυτό το άρθρο. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν:

 Φέτος εδώ και ένα μήνα, αλλά και κάθε χρόνο αυτό το χρονικό διάστημα, όλοι μιλούν για την γέννηση του Χριστού. Σε όποιο μέρος του κόσμου και αν είναι κανείς, ανεξάρτητα αν η χώρα αυτή είναι χριστιανική ή όχι, ιδιαίτερα παραμονή και ανήμερα της Εορτής 24η και 25η Δεκεμβρίου, θα ακούσεις, και θα δεις, κάτι που θυμίζει το γεγονός των Χριστουγέννων.

Χριστός Γεννάται.

π.Μωυσής Αγιορείτης

Ο Χριστός γίνεται άνθρωπος, για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. Ο άνθρωπος δίχως τον Χριστό γίνεται απάνθρωπος. Ο χριστιανισμός γέννησε τον ανθρωπισμό. Ο ανθρωπισμός παραμυθεί την ανθρωπότητα.

Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο γυμνός, όπως ο κάθε άνθρωπος, που όμως δεν το συλλογιέται καλά. Αυτό,φρονούμε, είναι το μήνυμα των Χριστουγέννων. Ο νεοελληνικός βίος θέλει να απομακρυνθεί από τον Χριστό. Θεωρεί ότι περιορίζεται, ότι ασφυκτιά η ζωή του με τον Χριστό.

Τα Χριστούγεννα κρίση της δικής μας ζωής

Τα Χριστούγεννα και γενικά οι εορτές της Εκκλησίας δεν είναι απλώς αναμνήσεις κάποιων ιστορικών γεγονότων. Έτσι και τα Χριστούγεννα δεν είναι μόνο για να θυμηθούμε ότι πριν δυο χιλιάδες χρόνια σε μία πόλη της Ιουδαίας, τη Βηθλεέμ, γεννήθηκε ο Χριστός. Εκείνο που η Εκκλησία ζητά μέσα από τις εορτές είναι το πώς θα μπορέσουμε αυτό το γεγονός το ιστορικό, να το βιώσουμε σήμερα και στην καθημερινή μας ζωή. Γι’ αυτό και όλη η υμνολογία της Εκκλησίας αναφέρεται στο παρόν, δεν λέμε: «Χριστός ἐγεννήθη, δοξάσατε», αλλά «Χριστός γεννᾶται, δοξάσατε» ή «Σήμερον ἡ Παρθένος τόν προαιώνιονΛόγον… Σήμερον ἡ Παρθένος τόν Ὑπερούσιον τίκτει . . . Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου…». Όχι χθες αλλά σήμερα. Όλα αυτά τα γεγονότα στην Εκκλησία λαμβάνουν χώρα σήμερα, αυτή την ώρα. Γιατί ακριβώς δεν έχει τόση σημασία για την Εκκλησία η ιστορική ανάμνηση. Πολλοί, κυρίως οι χιλιαστές, κατηγορούν την Εκκλησία και λένε ότι τα Χριστούγεννα δεν έγιναν στις 25 Δεκεμβρίου αλλά σε άλλη ημερομηνία.

Λίγες σκέψεις για τα Χριστούγεννα (από ομιλίες πατέρων)

Α) Τα  Χριστούγεννα θα τα δούμε σε άμεση συνάφεια με τη δημιουργία του ανθρώπου και την πτώση του. Ο άνθρωπος πλάσθηκε με άπειρη αγάπη από τον Θεό κατ’ εικόνα Του. Του δόθηκε θεϊκή μαγιά, θεϊκό μπόλι, η πνοή του Θεού. Του δόθηκε και το αυτεξούσιο. Χωρίς το αυτεξούσιο θα ήταν ένα παιχνίδι στα χέρια του Πλάστη Του. Το αυτεξούσιο θα τον οδηγούσε στη θέωση, δηλαδή στο «καθ’ ομοίωσιν» ή στην απώλεια. Το αυτεξούσιο είναι συνώνυμο της ευθύνης και του αγώνα. Ο Θεός βάζει στον άνθρωπο ένα αγώνισμα εγκρατείας και υπακοής. Ο άνθρωπος αποτυγχάνει. Και χάνει την παραδείσια χαρά. Ποια ήταν η παραδείσια χαρά; Ήταν η θέα και η συμμετοχή στη δόξα του Θεού. Η δόξα του Θεού, την οποία υμνούν ακατάπαυστα κι αχόρταγα κι ακούραστα οι άγγελοι, είναι φως και χαρά και γνώση και ζωή ατελεύτητη. Σ’ αυτήν μετείχαν ο Αδάμ και η Εύα. 

Έρχονται Χριστούγεννα.

Έρχεται μια γέννα διαφορετική από τις άλλες. Μια γέννα μέσα στην σιωπή της νύχτας, χωρίς πόνο, χωρίς αγωνία.

Έρχεται η γέννα της Ταπείνωσης, της Απλότητος, της Πραότητος, της Ανεξικακίας, της Αγάπης. Έρχεται αθόρυβα, χωρίς βερμπαλισμούς, χωρίς επίγειες φιέστες. Έρχεται προκαλώντας τον κόσμο να ξυπνήσει από τον εφιάλτη της φθοράς.

Έρχεται για να δώσει ελπίδα στους ανήμπορους, στους ταλαίπωρους, στους αμαρτωλούς.

Ο Χριστός και το "Πνεύμα των Χριστουγέννων"

Κάτω από έναν έναστρο ουρανό ήρθε το θείο βρέφος στην γη… μέσα στην σιωπή, μέσα στην αφάνεια, την ταπείνωση και την απλότητα.

Ο Χριστός έρχεται κάθε χρόνο να γεννηθεί σιωπηλά μέσα στην βοή των Χριστουγέννων, έρχεται να γεννηθεί χωρίς να απαιτεί την προσοχή μας, ζητώντας  από τον κόσμο μόνο μία μικρή ακρούλα ώστε εκεί από την γωνιά της ταπείνωσης να μεταμορφώσει τον κόσμο…

Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε; «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Άγιος Παΐσιος

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή».

«Να μελετάει και να ζει τα θεία γεγονότα συνέχεια. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι αλλοιώνεται.

Χριστούγεννα σημαίνει: ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Πολλοί άνθρωποι ομιλώντας για τα Χριστούγεννα λέγουν ότι είναι μία ευκαιρία να δούμε τις ανάγκες του συνανθρώπου μας, να σκύψουμε στις πληγές του διπλανού μας και να τον βοηθήσουμε, μιας και «οι ημέρες το απαιτούν».Χριστούγεννα όμως δεν σημαίνει: άσκηση ελεημοσύνης. Χριστούγεννα δεν σημαίνει παρηγοριά στους πονεμένους και φτωχούς.

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 22-12-2019 (Πρό των Χριστουγέννων)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ   Προς Εβραίους (ια΄ 9-10, 24-26, 32-40) 

Ἀδελφοί,
(9-10) Πίστει παρῴκησεν Ἀβραὰμ εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός.
(24-26) Πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσκαιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰγύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν.

Αναζητώντας τα αληθινά Χριστούγεννα (Ευδοξία Αυγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος)

Ἡ παγκοσμιοποιημένη ἐποχή μας καί ἡ νέα τάξη πραγμάτων ἐνῶ ὅλο καί πιό πολύ καθιερώνει παγκόσμιες ἡμέρες καί γιορτάζει γενέθλια, ἐκτοπίζοντας τήν ὀνομαστική ἑορτή, δυσκολεύεται νά ἀποδεχτεῖ καί νά γιορτάσει τόν παγκόσμιο καί σωτήριο σταθμό τῆς ἱστορίας, τά γενέθλια τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι γνωστό βέβαια ὅτι καί στὸ παρελθόν πολλὲς φορὲς ἐπιχειρήθηκε ἡ κατάργηση τῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων. Τὸ 1644 στὴ Βρεττανία ὁ Ὄλιβερ Κρόμγουελ καὶ τὸ κόμμα τῶν πουριτανῶν, θέλησαν νὰ καταργήσουν μὲ νόμο τὰ Χριστούγεννα. Ἐπίσης στὴν κομμουνιστικὴ Ρωσία εἶχαν ἀπαγορευθεῖ τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὸ 1917 ὡς τὸ 1990, ὁπότε καὶ κατέρρευσε τὸ καθεστώς καί ἐξῆλθε νικητής τό θεῖο βρέφος. Ἡ χειρότερη ὅμως πολεμικὴ κατά τῶν Χριστουγέννων εἶναι αὐτὴ τῆς ἐκκοσμίκευσης, ἡ ὁποία ὑποβαθμίζει τὸ ὑπερκόσμιο γεγονὸς σὲ ἐγκόσμιο καὶ τό ἐγκλωβίζει μέσα σέ στενά ὑλιστικά πλαίσια. Φθάσαμε ἔτσι, νὰ προβάλουμε μία ἐντελῶς εἰδωλολατρικὴ ἀτμόσφαιρα στὰ σπίτια μας καὶ στὴν κοινωνία μας καί τό ὅλο σκηνικό νά συμβάλει στή «μαγεία τῶν Χριστουγέννων».

Γιατί ἔγινε ὁ Θεός ἄνθρωπος;

Κουρασμένος ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ἀπὸ τὶς διάφορες γιορτές, ποὺ κατάντησαν τυπικὴ ἐκπλήρωση κοινωνικῶν συμβατικοτήτων, ἀντιμετωπίζει καὶ τὰ Χριστούγεννα χωρὶς ἐσωτερικὴ προσέγγισή τους. Οἱ περισσότεροι ἀκόμη καὶ οἱ κατὰ τὰ ἄλλα θρησκευτικοὶ βλέπουμε τὰ Χριστούγεννα σὰν μιὰ μεγάλη οἰκογενειακὴ ἑορτή, ποὺ προσφέρει τὴν εὐκαιρία νὰ ξαναμαζευθεῖ ἡ σκορπισμένη οἰκογένεια γύρω ἀπὸ τὸν Χριστὸ τῆς φάτνης

στὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο, ποὺ βγῆκε καὶ αὐτὸ ἀπὸ τὸ ντουλάπι, γιὰ νὰ στολίσει γιὰ μερικὲς μέρες κάποια γωνιὰ τοῦ σπιτιοῦ μας. 

Τα Χριστούγεννα ως αφορμή για πνευματικό προβληματισμό (Φώτης Μιχαήλ)

«Καὶ ἔτεκεν τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτόν, καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι». (Λουκ. β, 7)

Κανένα πανδοχείο και κανένας συγγενής δεν φιλοτιμήθηκε να προσφέρει στον Νεογέννητο Χριστό τόπο για φιλοξενία. Στην μικρή Βηθλεέμ, για όλους τους ανθρώπους υπήρχε χώρος. Για τον Πλάστη όμως και Σωτήρα, ούτε μια μικρή γωνιά δεν βρέθηκε, παρεκτός από το σπήλαιο και την φάτνη! Σήμερα, στο δικό μας κατάλυμα, δηλαδή, στην Πατρίδα μας, στο χωριό μας, στις οικογένειές μας, στις καρδιές μας, υπάρχει άραγε διαθέσιμος τόπος για τον Ενανθρωπήσαντα Χριστό;

Η ταπείνωση των Χριστουγέννων

Ενώπιον της αγίας φάτνης ας ομολογήσουμε ειλικρινά ότι απατηθήκαμε προσκυνώντας αλλότριους θεούς, θυσιάζοντας σε ξένα είδωλα. Νομίσαμε τους εαυτούς μας ελεύθερους κι ευτυχισμένους. Ανομήσαμε, παρακούσαμε, τίποτε δεν συντηρήσαμε απ’ όσα ωραία μας ζήτησε. Όμως ο Χριστός έρχεται και για μας, γιατί είναι πάντοτε πλούσιος σε αγαθότητα. Η απογοήτευση μας κούρασε αλλά και μας ταπείνωσε. Η ταπείνωση μας οδηγεί στην άκρα ταπείνωση.

Η περιπέτεια της αγάπης

π. Ανδρέα Αγαθοκλέους

Είναι ανθρώπινη ανάγκη να θέλουμε ν’ αγαπηθούμε και ν’ αγαπήσουμε.  Πηγάζει από το «κατ’ εικόνα» που μας χάρισε ο Δημιουργός μας, για να ολοκληρωθούμε και να ζήσουμε καθώς Εκείνος που «αγάπη εστί».  Γι’ αυτό κι όταν απουσιάζει η αγάπη συγχιζόμαστε, ταρασσόμαστε, δεν ζούμε ισορροπημένα ούτε χαρούμενα, σ’ οποιανδήποτε ηλικία και να βρισκόμαστε.

Σε πιέζει ένα πρόβλημα;

«Ήρθε μια μητέρα τις προάλλες και μου είπε : «Γιατί το κάνει αυτό ο Θεός ; Γιατί δεν δίνει δουλειά στο παιδί μου ;», λες και το παιδί της είναι το μόνο που δεν έχει δουλειά.

Η χριστιανική ζωή είναι ένας αγώνας.

Ἡ χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι ἕνας ἀγώνας. Τὸ πρῶτο βῆμα τοῦ χριστιανοῦ εἶναι νὰ μάθει νὰ πολεμᾶ. Ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ ὁ χριστιανὸς θὰ θελήσει νὰ ἀκολουθήσει τὸν Χριστό, ἀρχίζει ἕνας ἄγωνας, ἕνας πόλεμος.

Ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφει: «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Έφες. 6, 12).

Η θεία ελεημοσύνη...

Η θεία ελεημοσύνη...

Ένα θαυμαστό περιστατικό που συνέβη τα 

Χριστούγεννα του 1987.

Δεκέμβριος του '87...Περπατά στο δρόμο ένας χριστιανός. Έξω από μια εκκλησία ένας ζητιάνος σχεδόν γυμνός, παραμονές των εορτών, χειμώνας, σαρακοστή Χριστουγέννων είπαμε, το κρύο τσουχτερό, κρυώνει.

Τον βλέπει ο χριστιανός, τον λυπάται, βγάζει από πάνω του το μάλλινο χοντρό σακάκι και το βάζει στο ζητιάνο. Ευχαριστώ του λέει εκείνος και απλώνει ο ζητιάνος το χέρι και του δίδει ένα κομμάτι αντίδωρο τυλιγμένο σ’ ένα χαρτί. 

«Ότι η αγάπη καλύψει πλήθος αμαρτιών»...

«Ότι η αγάπη καλύψει πλήθος αμαρτιών»...

Οι Πατέρες και η αγία Γραφή για την πνευματική ελεημοσύνη.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας ερμηνεύοντας το «επείνασα και εδώκατέ μοι φαγείν» μας λέγουν ότι υπάρχουν σεσωσμένοι με πρώτον τον Εσταυρωμένον εκ δεξιών του Χριστού ληστήν, καθώς επίσης και άγιοι, όπως η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, οι οποίοι δεν έπραξαν κανένα έργο ελεημοσύνης. (Επέδειξαν όμως αρετές: Επίγνωση, ταπείνωση, μετάνοια, ομολογία, υπομονή, πίστη, αγάπη.)

Εκείνος που πετάει το λιθάρι προς τα πάνω, το ρίχνει στο κεφάλι του...

Σας έχει τύχει να θυμώνετε στο δρόμο, αν ακούτε κάποιον να βλασφημεί; Έχετε νιώσει πίκρα αν ειρωνεύεται κάποιος τα Θεία; Σας κατακρίνουν γιατί μιλάτε συνεχώς για το Θεό ή γιατί αντιμετωπίζετε με αγάπη τους γύρω σας;Ακόμα κι αν έχετε με τη σκέψη σας καταδικάσει όσους το έπραξαν, αλλά κι αν νιώσατε καταδικασμένοι από τους γύρω σας, σκεφτείτε πως κανείς δεν είναι τέλειος.

Άμα θέλεις, αγιάζεις και στη ρουτίνα

Με ό,τι κι αν ασχολείστε, κάντε το εγκάρδια, προσεκτικά, συστηματικά, χωρίς βιασύνη..
Σας αναθέτουν κάποια εργασία; Δεχθείτε την όπως αν σας την είχε αναθέσει ο ίδιος ο Θεός και εκτελέστε την, σαν έργο δικό Του. Έτσι η σκέψη σας θα είναι κοντά στο Θεό. Αγωνιστείτε γι’ αυτό, κι Εκείνος θα σας βοηθήσει. Οι βιοτικές μέριμνες σας πνίγουν τόσο, ώστε δεν ευκαιρείτε ούτε να προσευχηθείτε. Του εχθρού κατόρθωμα είναι τούτο. Το σπίτι, τα ενδύματα, η τροφή και πολλά άλλα πράγματα είναι απαραίτητα για την καλή διαβίωση του ανθρώπου. Χρειάζεται λοιπόν, να φροντίζουμε για την απόκτησή τους. Αυτό δεν είναι εφάμαρτο. Έτσι θέλησε ο Θεός να ρυθμίσει τη ζωή μας.

Χριστούγγενα έρχονται, χτύπα ενα λάικ απο Εκείνον!

κάνε ενα ''ποστάρισμα'' καλό...

Ωραίο να έχεις πέραση ρε φίλε, να ''πουλάει'' η μούρη σου ε; να ''αρέσεις'' στόν κόσμο, είναι μια ικανοποίηση θαρρώ....

Βάλε τώρα απο την μια πλευρά, πόσα λάικ έχεις πάρει στο facebook, και απο την άλλη σκέψου λέει, να νιώσεις ενα δείγμα, ενα μικρό σημάδι, οτι αρέσεις στόν Θεό! 

Να σου κλήσει λίγο το μάτι, σα να σου λέει: ''Ήρθες; Σε περίμενα...'' 

Ενθυμού τον Ιησού Χριστό, Του Μητροπολίτη Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ

Ο πιστός άνθρωπος, όταν βρίσκεται μπροστά σε εμπόδια και δυσκολίες, που δημιουργούν οι περιστάσεις του βίου του, αναζητεί αρωγό και συμπαραστάτη για να τον βοηθήσει να τα ξεπεράσει.

Σ’ αυτό ανταποκρίνεται η πνευματική Μητέρα μας Εκκλησία και με το στόμα του αποστόλου Παύλου, που προτρέπει τον πιστό σε κάθε είδους δυσχέρειες που τον ταλανίζουν, να ενθυμείται τον Ιησού Χριστό: «Να ενθυμήσαι τον Ιησού Χριστό» (Προς Τιμόθεον Β’ β’ 8).

Ο Απόστολος και το Ευαγγέλιο της Κυριακής 15-12-2019 (ΙΑ' Λουκά - Προπατόρων)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Προς Τιμόθεον Β΄ (α΄ 8-18)

Τέκνον Τιμόθεε, μὴ ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν μηδὲ ἐμὲ τὸν δέσμιον αὐτοῦ, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ, τοῦ σώσαντος ἡμᾶς καὶ καλέσαντος κλήσει ἁγίᾳ, οὐ κατὰ τὰ ἔργα ἡμῶν, ἀλλὰ κατ' ἰδίαν πρόθεσιν καὶ χάριν, τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ πρὸ χρόνων αἰωνίων, φανερωθεῖσαν δὲ νῦν διὰ τῆς ἐπιφανείας τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καταργήσαντος μὲν τὸν θάνατον, φωτίσαντος δὲ ζωὴν καὶ ἀφθαρσίαν διὰ τοῦ εὐαγγελίου, εἰς ὃ ἐτέθην ἐγὼ κήρυξ καὶ ἀπόστολος καὶ διδάσκαλος ἐθνῶν.