Πολιτικός γάμος και νέοι άνθρωποι

Είναι γνωστή, από την ίδρυση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, η καθιέρωση του θεσμού του Γάμου, με μυστηριακό χαρακτήρα. Ο ίδιος ο Κύριός μας, με την παρουσία του στον γάμο της Κανά, ευλόγησε το μυστήριο και το καθιέρωσε σαν ένα από τα σημαντικώτερα και σπουδαιότερα μυστήρια της Εκκλησιας μας.

Κατά τον ορισμό του Ρωμαίου νομοδιδασκάλου Μοδεστίνου, «εστίν ανδρός και γυναικός συνάφεια, συκλήρωσις του βίου παντός, θείου τε και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία».

Ο ίδιος ο Δημιουργός εθέσπισε τον Γάμο, αφού είπε: «ου καλόν είναι τον άνθρωπον, μόνον επί της γης. Ποιήσωμεν αυτω βοηθόν κατ΄αυτόν. Και περαιτέρω: «Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γήν και κατακυριεύσατε αυτήν». Η συζυγική ένωση είναι ισχυρότατος φυσικός δεσμός, με τον οποίο οι ερχόμενοι σε Γάμου κοινωνία αποτελούν πλέον ένα σώμα( Γενεσ.Β,24 και Ματθ.ιθ΄,6). Επομένως είναι θεσμός συνεχόμενος και αδιάσπαστος. Από Χριστιανικής ,λοιπόν, απόψεως, ο γάμος δεν αποτελει σύμβαση και θεσμό του ιδιωτικού δικαίου, αλλά μυστήριο της Εκκλησίας,& τελείται από κληρικό(πρεσβύτερο η Επίσκοπο.

Γι΄αυτό τον λόγο, το νομοθετικό του πλέγμα ρυθμίζεται από την Εκκλησία και την Πολιτεία, με ειδικές νομοθεσίες του Αστικού κωδικα ( Άρθρα 1346 κ.εξ.). Ο Απόστολος Παύλος ζητά ο γάμος να συνάπτεται κατά το θέλημα του Θεού και όχι με βάση τις επιθυμίες.

Το πρώτον επίσημα ,την εποχή του Ιουστινιανού, καθιερώθηκε η αμοιβαία συγκατάθεση των μελλονύμφων να γίνεται στο Ναό, μπροστά του οικείου εκδίκου (ήταν λειτουργός όπως ο συμβολαιογράφος, το σημερινο αξίωμα του πρωτέκδικου). Με την 89η νεαρά του Λέοντος ΣΤ του Σοφού, το έτος 893 μ.Χ. καθορίστηκε η ιερολογία, σαν συστατικό του Γάμου.

Με τα θρησκευτικά δεδομένα, για τον Γάμο απαιτείται η νόμιμη ηλικία, η συγκατάθεση των μελλονύμφων, η ικανότητα για δικαιοπραξία. Στα κωλύματα του Γάμου, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, έχει τα ανατρεπτικά και τα αναβλητικά. Στα πρώτα υπάγονται τα απόλυτα: το άωρο της ηλικίας, η συγκατάθεση των κηδεμόνων, η διαφορά της θρησκείας, ο νόμιμος γάμος, ο τρίτος γάμος, η ιεροσύνη και η μοναχική κουρά και η συγγενική σχέση των δύο προσώπων εξ αίματος η εξ αγχιστείας η πνευματικής η υιοθεσίας. Η Ελληνική Πολιτεία, στην εποχή μας, θέσπισε τον πολιτικό Γάμο, που τελείται από τα θεσμοθετημένα πολιτειακά όργανα. Σκοπός του να λύσει χρόνια προβλήματα συνανθρώπων μας Ορθοδόξων Χριστιανών, κυρίως της αλλοδαπής, που είχαν οικογένειες με αλλόθρησκα άτομα και βέβαια παιδιά, τα οποία εθεωρούντο εξώγαμα και νόθα, με όλες τις συνέπειες αυτού του πράγματος.

Η πνευματική μας τροφός και μητέρα, η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία, μέσα στο πνεύμα της Χριστιανικής οικονομίας των ιερών κανόνων, αλλά και του κοινωνικού της προσώπου, δέχτηκε, κατ΄ άκρα οικονομία, αυτή την Πολιτειακή ρύθμιση, κατά το Κοινοτικό δίκαιο, με μοναδικό σκοπό, την ένδειξη στοργής προς τα πνευματικά της τέκνα και την αποφυγή ψυχολογικών προβλημάτων, μέσα στην κοινωνία, των παιδιών του πολιτικού Γάμου. Είναι κατανοητό τι θα συμβεί στις οικογένειες που έχουν κάνει πολιτικό Γάμο, εάν δεν βαπτισθούν τα παιδιά τους από την Εκκλησία η δεν μπορούν να γίνουν ανάδοχοι σε βάπτιση η Γάμο της Εκκλησίας μας. Η Εκκλησία μας, λαμβάνει σοβαρά υπ΄οψη της τα προβλήματα των πνευματικών της παιδιών και την αρμονική τους συνύπαρξη μέσα σε ένα ευρωπαϊκό χώρο και με την πολεμική των αιρέσεων και των εχθρών της.

Κάθε ακραία τοποθέτηση, όπως και σε όλα τα θέματα, οδηγεί σε καταλυτικές συνέπειες στην Εκκλησία και την Πολιτεία και σε συγκρούσεις που καταστρέφουν το πνεύμα καλής κοινωνίας, που η Εκκλησία, δια μέσου των αιώνων ,με την σοφία της διατήρησε αρμονικότατο και ήρεμο, με σκοπό την σωτηρία των ψυχών και την αρμονία των σωμάτων. «Εάν το άλας μωρανθει, εν τίνι αλισθήσεται;» Οι καιροί μας επιβάλλουν σοφία, φρόνηση, κατανόηση και αγώνες για την διαιώνιση της Ορθοδοξίας μας και της συγκράτησης των μελών της στους κόλπους της, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν,ότι αι ήμεραι πονηραι εισίν Οι πιστοί ζητούν από την Εκκλησία, επίλυση των προσωπικών τους προβλημάτων και δυσκολιών, αλλά και την συνεργασία με την Πολιτεία, σε όσα θέματα η δογματική της διδασκαλία δεν μπορεί να επιλύσει. Αυτό έπραττε και πράττει σήμερα η Εκκλησία, με την φωτισμένη της Ιεραρχία, ώστε οι σχέσεις πιστών-Εκκλησίας-Πολιτείας να είναι κατά τάξη και αρμονία, με τελικό σκοπό την λύτρωση των ψυχών των ανθρώπων από τον Διάβολο.

http://www.agiooros.net/