– Αυτό που ζητούν περισσότερο οι άνθρωποι είναι ένα χαμόγελο, κι ένα άγγιγμα τού χερού κι ένα δάκρυ. Τίποτε άλλο. Όταν πας κατευθείαν στον άνθρωπο και τον αισθανθείς γι΄αδέλφι, ό,τι να τού κάνεις θα είναι εντάξει.
Μπορεί να γυρεύει μαγειρική… μπορεί να γυρεύει πλύσιμο… Σ’ένα λεπροκομείο που δούλευα έπλενα κάθε πρωί εκατό πουκάμισα επειδή έπρεπε γερός (υγιής) να πλένει τους γερούς.
Κι άλλοι σού έλεγαν «Εσύ; Μορφωμένος άνθρωπος και… Ευρωπαία, να κάνεις τέτοια; Μα αυτά… είναι για τους… εντοπίους»… Μάλιστα»
Γερόντισσα Γαβριηλία – Ασκητική της Αγάπης, σελ 330 έκδοση Γ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου