Η αντίστασις στους πειρασμούς….

 

Ο πειρασμός σ’ αυτόν τον κόσμο είναι αναπόφευκτος

ΑΔΥΝΑΤΟΝ είναι να περάσουμε αυτή τη ζωή, χωρίς λύπες και δοκιμασίες. Γι’ αυτό ακριβώς λέγει ο Ιώβ: «πειρατήριόν εστίν ο βίος του ανθρώπου επί της γης» (Ιώβ, δ’, 1).

Είναι λοιπόν απαραίτητο καθένας να προσέχει πολύ τους ύπουλους πειρασμούς που τον περιβάλλουν και να είναι πάντοτε άγρυπνος, πάντοτε στην προσευχή, ώστε ο Σατανάς που αγρυπνεί και «ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη» (Α’ Πέτρ. ε’, 8), να μην κατωρθώσει να τον παραπλανήσει.

Κανείς άνθρωπος, όσο τέλειος και άγιος κι αν είναι, δεν είναι δυνατόν να μην πειρασθεί ούτε ν’ απαλλαγή εντελώς από τους πειρασμούς.

Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και πειρασμοί που συντελούν στην ταπείνωση, και στον καταρτισμό του ανθρώπου, όσο κι αν είναι ενοχλητικοί και επίπονοι.

Ποιος άγιος δεν δοκιμάσθηκε από πολλούς και ποικίλους πειρασμούς; Οι ίδιοι όμως ομολογούν πόση ωφέλεια απεκόμισαν στο τέλος. Ενώ όσοι δεν αντιστάθηκαν στις επιθέσεις του Πονηρού βρήκαν την θεία αποδοκιμασία και η πτώσις τους υπήρξε μεγάλη.

Κανένας τρόπος δεν είναι άτρωτος από τον πειρασμό. Και η πιο αγία κλήσις βάλλεται από τα πύρινα βέλη του.

Είναι αδύνατον εφ’ όσον ζούμε, ν’ απαλλαγούμε τελείως από τους πειρασμούς γιατί η πηγή και η εστία τους είναι μέσα μας, μέσα στην διεφθαρμένη φύση που κληρονομούμε.

Έπεσε ο άνθρωπος από την αρχική του ευτυχία γι’ αυτό θα υποφέρει πάντα. Θα φεύγει η μια δοκιμασία και θα έρχεται η άλλη.

Πώς νικάται ο πειρασμός

Υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν απλώς ν’ αποφύγουν τον πειρασμό και πέφτουν σε άλλον χειρότερο.

Δεν νικάτε ο πειρασμός με την αποφυγή μόνο. Χρειάζεται αντιμετώπισις υπομονητική, αποφασιστική. Χρειάζεται ταπείνωσις. Αυτό ιδίως το τελευταίο όπλο μας εξασφαλίζει σίγουρα τη νίκη.

Δεν είναι αρκετή η αποφυγή της εξωτερικής αφορμής μόνο. Χρειάζεται κυρίως το ξερίζωμα της εσωτερικής αιτίας. Τότε θα έχομε πρόοδο. Ενώ αντιθέτως θα υποστούμε νέα ισχυρότερα επίθεση.

Νικητής θα είναι εκείνος που προσπαθεί σιγά, σταθερά, με υπομονή και με του Θεού την βοήθεια. Όχι αυτός που βασίζεται στο άσκοπο πείσμα του.

Όταν ο πειρασμός σε προσβάλλει να ζητάς τις συμβουλές των άλλων. Σ’ όσους πειράζονται να είσαι γλυκύς και παρηγορητικός. Όχι σκληρός και αμείλικτος. Να φέρνεις πάντοτε τον εαυτό σου στη θέση αυτών που κατακρίνεις.

Πώς αρχίζει την ενέργειά του ο πειρασμός

Ο πειρασμός αρχίζει με μια πνευματική αταξία και με την ελαττώσει της εμπιστοσύνης προς τον Θεό.

Ο ασταθής και άβουλος άνθρωπος, κλυδωνίζεται εύκολα από τα κύματα των πειρασμών. Μοιάζει με το πλοίο που έσπασε το πηδάλιό του και βρίσκεται έτσι στη διάθεση της μανιασμένης θάλασσας.

Ο δίκαιος άνθρωπος δοκιμάζεται από τον πειρασμό και καταρτίζεται, όπως ακριβώς η φωτιά δοκιμάζει το σίδηρο.

Πολλές φορές, μέσα στους πειρασμούς ανακαλύπτουμε τον πραγματικό εαυτό μας και την αληθινή δύναμή μας.

Ας είμεθα λοιπόν άγρυπνοι. Ιδιαιτέρως στην αρχή του πειρασμού. Είναι ευκολότερο να καταβάλουμε τον εχθρό όταν δεν τον αφήσουμε να μπει μέσα μας, αλλά να τον καταδιώξουμε μόλις τον αντιληφθούμε μπροστά στις πύλες της ψυχής μας.

Είναι πολύ σοφό αυτό που είπε κάποιος αρχαίος: «Πρόλαβε το κακό στην αρχή του. Όταν ξαπλώσει μέσα σου είναι πολύ αργά πλέον για το φάρμακο».

Η κατάκτησις της ψυχής από τον εχθρό γίνεται σιγά – σιγά. Στην αρχή γεννιέται μια σκέψις. Ανάβει κατόπιν η φαντασία. Έρχεται ύστερα η ηδονή. Κάποια κατόπιν έξαλλη κίνησις και η συγκατάθεσις εδόθη.

Αλίμονο σ’ αυτόν που θα δειχθεί χαλαρός. Καθημερινά θα εξασθενίζει και ο αντίπαλος θα ανορθώνεται.

Δεν πειράζονται το ίδιο όλοι οι άνθρωποι. Άλλοι πειράζονται όταν αρχίζουν την πνευματική τους ζωή, άλλοι όταν την τελειώνουν. Άλλοι συνεχώς, χωρίς διακοπή.

Υπάρχουν κι άλλοι που πολύ λίγο δοκιμάζονται. Η πανσοφία και δικαιοσύνη του Θεού γνωρίζει, γιατί επιτρέπεται αυτή η εύνοια.

Δεν προσβάλλει ο πειρασμός όλους τους

ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο

Το συμπέρασμα

Όταν λοιπόν οι πειρασμοί μας προσβάλλουν, μακρυά από εμάς η απελπισία. Θερμή, πολύ θερμή ας γίνει η προσευχή μας και ο Θεός θα μας βοηθήσει. Ο Θεός – όπως λέγει ο Απ. Παύλος – «ουκ εάσει ημάς πειρασθήναι υπέρ ο δύνασθε, αλλά ποιήσει συν τω πειρασμώ και την έκβασιν του δύνασθαι ημάς υπενεγκείν» (Α’ Κορ. ι, 13).

Ο Θεός θα μας σώσει. Αυτός θα υψώσει τους ταπεινούς. «Ταπεινώθητι ουν υπό την κραταιάν χείρα του Θεού» (Α’ Πετρ. ε’ 6).

Με τους πειρασμούς και τις δοκιμασίες θα φανεί η πρόοδός μας στην πνευματική ζωή. Μέσα στον αγώνα θα φανούν οι αρετές μας.

Εύκολο είναι να κάνει κανείς τον ευσεβή και δίκαιο όταν όλα είναι ήρεμα. Η πραγματική μας όμως πνευματική πρόοδος μόνο στον καιρό των δυσκολιών θα φανεί.

Υπάρχουν μερικοί που ενώ νικούν μεγάλους πειρασμούς, υποχωρούν σε μικρούς και τιποτένιους. Το επιτρέπει ο Θεός για να ταπεινώνωνται και να μην υπερτιμούν τις δυνάμεις των.

Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού