Από τις πνευματικές παρακαταθήκες της Γερόντισσας της Αττικής.
Είναι άγνωστο σε πολλούς ανθρώπους, ότι οι ψυχές που φεύγουν από αυτή τη ζωή, είναι ζωντανές και βρίσκονται σε μία σχέση με τους ανθρώπους τους εδώ στη γη. Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε στη ζωή μας, εάν κρατάμε οποιαδήποτε κακία ή μίσος σε κάποιον κεκοιμημένο μας. Πρέπει να τον συγχωρήσουμε ό,τι και αν μας έκανε, διότι η ψυχή του κεκοιμημένου δεν αναπαύεται, αλλά ούτε και η δική μας.
Αν θέλουμε επομένως η ζωή μας να προχωράει ήρεμα, αλλά και η ψυχή μας να έχει ειρήνη, θα πρέπει να τακτοποιήσουμε τα συναισθήματά μας, εκτός από τους ζωντανούς και με τους κεκοιμημένους μας. Οι άνθρωποι μας που φεύγουν από αυτή τη ζωή, συνεχίζουν να μας αγαπάνε, γιατί η αγάπη που είχαμε μεταξύ μας όσο ζούσαν δεν χάνεται.
Εμείς συνήθως τους ξεχνάμε και τους νεκρώνουμε, γιατί είμαστε δεμένοι με την ύλη και ξεχνάμε την αιώνια ζωή! Γιατί τί νόημα θα είχε να φτιάξει ο Θεός τον άνθρωπο να ζήσει εδώ στη γη κάποια χρόνια και μετά να τον φάνε τα σκουλήκια; Γι’ αυτό λοιπόν έφτιαξε εκτός από αυτόν τον ωραίο κόσμο γι’ αυτή τη ζωή, που είναι κλάσμα της αιωνιότητας, ένα πολύ ωραιότερο κόσμο για την αιώνια ζωή. Άλλωστε ο Θεός δεν έφτιαξε τον άνθρωπο για να πεθάνει, αλλά για να ζήσει αιώνια.
Επομένως είναι ζωντανές οι ψυχές των ανθρώπων μας, γι’ αυτό να τους μιλάμε και να έχουμε σχέση μαζί τους. Να προσευχόμαστε στο Θεό να τους βοηθάει. Ακόμα δεν θα παραλείπουμε τα τρισάγια, τα μνημόσυνα, τα σαρανταλείτουργα, γιατί αυτά βοηθάνε τις ψυχές. Επίσης να κάνουμε ελεημοσύνη με αγάπη για τις ψυχές των ανθρώπων μας και αν δεν έχουμε χρήματα, μια καλή πράξη αρκεί για να τις βοηθήσουμε. Επίσης το κομποσχοίνι βοηθάει πολύ τις ψυχές λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσε τον δούλο σου ή την δούλη σου…. τάδε».
Καθώς επίσης οι γυναίκες που έχουν κάνει αμβλώσεις θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι ψυχές των παιδιών τους είναι ζωντανές. Ας μην πρόλαβαν να τα γεννήσουν, οι ψυχές δημιουργούνται αμέσως με τη σύλληψη. Αυτές οι ψυχούλες βρίσκονται με πόνο πολύ διότι δεν έχουν αγάπη από τους γονείς τους στη γη. Αλλά νιώθουν ότι τα σκότωσαν, τα πέταξαν, τα ξεφορτώθηκαν. Γι’ αυτό πολλοί άνθρωποι (όχι μόνο οι μητέρες αλλά και οι πατεράδες) που έχουν περάσει από τέτοιες καταστάσεις παθαίνουν καταθλίψεις και δεν ξέρουν πολλές φορές την αιτία.
Αυτό επίσης μπορεί να συμβεί και σε ανθρώπους που συμβούλεψαν μια μητέρα να κάνει άμβλωση και να τους τρώει μετά η συνείδησή τους ! Για να τακτοποιηθεί αυτή η περίπτωση αυτών των ψυχών, θα πρέπει οι γονείς να μετανοήσουν για το κακό που έκαναν στα παιδιά τους και τους στέρησαν τη ζωή! Η εξομολόγηση σε πνευματικό (και όχι σε εικόνα), είναι το φάρμακο για την κατάθλιψη, και όχι τα φάρμακα.
Έπειτα να δημιουργήσουν οι γονείς σχέση αγάπης με τα παιδιά τους, διότι είναι ζωντανά και επικοινωνούν μαζί τους. Δηλαδή να τους μιλάνε, να τους ζητάνε συγνώμη γι’ αυτό που τους έκαναν και να τα αγαπήσουν. Να τους μιλάνε σαν να τα είχαν κοντά τους. Από μαρτυρία μιας γυναίκας που άρχισε να μιλά στο παιδί της που είχε κάνει άμβλωση, όταν έμαθε από την γερόντισσα ότι πρέπει να δημιουργήσει σχέση αγάπης μαζί του, έπειτα από ένα μικρό χρονικό διάστημα, το είδε στον ύπνο της. Ήρθε στην αγκαλιά της ένα μικρό αγοράκι και τύλιξε τα χεράκια του γύρω από τη μέση της. Εκείνη άρχισε να το φιλάει κλαίγοντας και ξύπνησε με πολύ χαρά, μη μπορώντας να πιστέψει σε αυτό που είδε και ένιωσε…
Επίσης είναι πολύ σημαντικό οι άνθρωποι να συμμετέχουν στη ζωή των κεκοιμημένων τους και αν ακόμη είχαν κάποιες προστριβές μαζί τους όταν ζούσαν, τώρα μπορούν να τους ζητήσουν συγγνώμη και να αποκαταστήσουν τη σχέση τους. Έτσι, σιγά – σιγά αποκαθίσταται η εσωτερική ειρήνη των ανθρώπων και φεύγουν από πάνω τους οι ενοχές και η κατάθλιψη. Επομένως άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη, ας ψάξουν το παρελθόν τους, μήπως είναι και αυτό μία από τις αιτίες.
Πηγή: Οίμος-Αθήνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου