Πνευματική ζωή, επιθετικότητα, κατάθλιψη: Οδηγός για πραγματική πνευματική ζωή.

• Το να ζεις σημαίνει να μην αποδίδεις ευθύνη στους άλλους.
• Προσπαθούμε να μην ζήσουμε αποδίδοντες ευθύνη αλλού και φοβόμενοι τα ρίσκα.
• Γεμιζουμε κενό γιατί η ζωή που κάνουμε δεν είναι εδραιωμένη στις βασικές ανάγκες του ανθρώπου αλλά σε πάθη.
• Τα πάθη είναι υποκατάστατα της παρουσίας του Θεού.
• Αυτό που ονομάζουμε ζωή είναι στην πραγματικότητα ψυχοναρκωτικό, μια διασκέδαση , ένα σκόρπισμα.
• Η αποκάλυψη του Θεού είναι τρόπος ζωής σε πληρότητα. Αναστάσιμη.
• Οι περισσότεροι Χριστιανοί δεν την ζούμε αυτή την χαρά, την πληρότητα , είμαστε όμως σε έναν αγώνα.
• Δεν την ζούμε γιατί ζούμε Θρησκευτική και όχι Εκκλησιαστική ζωή.
• Η Θρησκετική ζωή εξαντλείται σε τηρηση εξωτερικών κανόνων/νομων πειθαρχίας.
• Αντίθετα ο Χριστός μας καλεί να υπακούσουμε σε έναν εσωτερικό νόμο.
• Ο Θεός δημιουργός επειδή γνωρίζει την κατασκευή του ανθρώπου δίνει εντολές που θα βοηθήσουν τον άνθρωπο να φτάσει στην πληρότητα.
• Οι ανθρωποι της Θρησκείας κολλάνε στο εξωτερικό και έχουν σκληρότητα.
• Οι ανθρωποι της θρησκείας σε στριμώχνουν σε δυσκολεύουν, αισθάνεσαι πως σε κρίνουν.
• Πολλές φορές θεωρούμε τον απομακρο, τον βλοσυρό  ως πνευματικό.
• Αντιθετα , ο ανθρωπος της Εκκλησίας είναι εξωστρεφής, είναι άνθρωπος της χαράς.
• Αν δεν βλέπετε χαρά σε έναν άνθρωπο της Εκκλησίας, δεν έχει το Αγ. Πνευμα.
• “Ολα να τα χαίρεστε, το μπάνιο, τα πουλια, το φαγητό. Απο τις μικρές αγάπες πάμε στις μεγάλες” — Αγιος Πορφύριος
• “Πρέπει να μάθεις να χαίρεσαι για το ότι κοιμασαι, για ένα χάδι, για ένα φρούτο” Γερ. Αιμιλιανός
• Αν δεν ξέρει να χαρείς και ο Χριστός να σου εμφανιστεί θα τον παραμορφώσεις.
• Ο ένας δρόμος είναι “δώσε αίμα , λάβε πνεύμα” , ο άλλος δρόμος, όπως μας λεει ο Αγ. Πορφύριος είναι ο δρόμος της Χαράς και της θετικότητας.
• “Μια φορά σκέφθηκα πως θα πάω στην κόλαση και έκλαιγα γοερά” . Αγ. Πορφύριος.
• Αλλά και ο δρόμος της πάλης δεν είναι έτσι όπως νομίζουμε.
• Επειδή δεν έχουμε διάκριση διαβάζουμε κείμενα και δεν τα κατανοούμε.
• Οι πατέρες οταν μιλάνε για αυτόν τον Αγώνα, ο πόνος αυτός εχει μία χαρά που δεν την καταλαβαίνουμε.
• Οταν ξεκινάει η νηστεία στην αρχή πολλές φορές τσακωνομαστε. Εμείς λέμε οτι μας πειράζει ο διάβολος. Αν θέλουμε να το δούμε βαθύτερα ωφείλεται στο οτι οικειοποιούμαστε μία ζωή που δεν την έχουμε διαλέξει, που δεν την θέλουμε. Αλλιώς θα είχαμε χαρά.
• Αν η πνευματική ζωή δεν είναι ερωτική, δεν είναι τίποτα.
• Ο Ερωτας ο ανθρώπινος έχει κάποια στοιχεία που μοιάζουν με τον πνευματικό. Οχι σε επίπεδο οντολογικό, αλλά ψυχικών κινήσεων.
• Είναι και ο διάβολος, αλλά κάπου πατάει. Πρέπει να υπάρχει κάτι μέσα μας για να το αναδείξει σε διαβολή.
• Ενα 70% στον χώρο της Εκκλησίας δεν πάει εκεί για τον Χριστό. Πάει για λόγους ανθρώπινους, κατανοητούς, αλλά δεν είναι ο Χριστός στο κέντρο.
• Πάει για να είναι καλά να διοριστεί το παιδί του (τώρα έχασε η Εκκλησία ένα κομμάτι με τις ιδιοτικοποιήσεις…)
• Μέσα σε ένα αεροπλάνο αναπτύσσεται η καλύτερη σχέση με τον Θεό. Οταν δεν είναι ο Χριστός ο πόθος και το κέντρο της αναζήτησης κουράζεσαι.
• Μεσα στην Εκκλησία πολλές φορές είμαστε γεμάτοι φόβο, για τα έσχατα, για τους εχθρούς, για να μην αμαρτήσουμε κτλ.
• Θα έπρεπε να κάνουμε έναν κατάλογο : αμαρτοφοβάι, εσχατοφοβία, διαβολοφοβία. Είναι φυσικό βέβαια, αφού η Εκκλησία είναι θεραπευτήριο .
• Στην Εκκλησία έχουμε γεμίσει απο “υπεροχους” και δεν χωράνε οι υπολοιποι που είναι αποτυχημένοι.
• Οι φοβίες αναπτύσσονται μέσα στον κόσμο.
• Ο Φόβος τηα αμαρτίας. Μας χωρίζει η αμαρτία απο τον Θεό, αλλά είναι και εγγενες στον άνθρωπο.
• Στην Ελλάδα κυριάρχησε ο ηθικισμός γιατί νομίζουμε οτι σωζόμαστε απο τις αρετές μας. Είναι φαρισαϊσμός αυτό.
• Οι αρετές είναι δώρα που σου δίνει ο Θεός. Οχι επειδή τα αξίζεις.
• Στην Εκκλησία δεν σωζόμαστε επειδή είμαστε κάποιοι, αλλά επειδή μας αγαπάει Κάποιος πάρα πολύ.
• Η ασκηση δεν είναι για καταξίωση, αλλά κατάθεση ερωτική προς τον Θεό.
• Η Σωτηρία είναι δώρο ευλογία.
• Φοβόμαστε την αμαρτία , οχι επειδή μας χωρίζει απο τον Θεό, αλλά επειδή σπάει την βιτρίνα μας.
• Στην Εκκλησία πάω για να καταθέσω την πρώση μου
• Η Αγιότητα δεν κρατάει κουδούνια ούτε πάει στα παζάρια.
• Το χάρισμα το έχω για να το κοινωνήσω με κάποιον άλλον. Αλλιώς δεν είναι χάρισμα.
• Να φοβάμαι την αμαρτία ως υπαρξιακή αστοχία, επειδή αποτυγχάνω να κοινωνήσω την ζωή που μου χάρισε ο Θεός.
• Και στην μετάνοια έχουμε προσθέσει ένα νομικίστικο πνεύμα.
• Η μετάνοια δεν μπορεί να έχει σχέση με τις ενοχές. Αν πάνε μαζί είναι παθολογικό. Η μετάνοια έχει χαρά. Χαρμολύπη.
• Στους μεγάλους πειρασμούς αισθανόμαστε και μία χαρά που δεν μας αφήνει να απελπιστούμε.
• Είναι σοκαριστικό να αντιληφθούμε πως μια ζωή προσπαθούμε κάτι έξω απο την ζωή του εαυγγελίου. Οταν το αντιληφθείς πως μια ζωή την ζήσαμε νομικιστικά , τοτε πρέπει να γίνει κάτι συγκλονιστικό.
• Ο ανθρώπινος νους είναι φοβερός στο να φτιάχνει λογικοφανή επιχειρήματα για να δικαιολογηθεί.

• Η επιθετικότητα των Χουλιγκάνων που μετατρέπεται μέσα στην Εκκλησία σε επιθετικότητα των φανατικών
• Πως μετατρέπουμε το γήπεδο σε Θεό. Ο επιθετικός που πλέον γίνεται αντιαιρετικός ζηλωτής.
• Ντύνουμε τις κακίες μας με αρετές.

• Η Οργή ως θεραπεία της κατάθλιψης. Η εν Χριστώ Οργή.
• Μας εκνευρίζουν (στους άλλους) τα πάθη που έχουμε και εμείς
• Ο ταπεινός δεν έχει κάτι να αποδείξει σε κανέναν. Εχει λεβεντιά
• Ο έπαινος και η συκοφαντία είναι η ίδια φυλακή.
• Αλλο αρετές άλλο φυσικά χαρίσματα.

• Ο χαμηλών τόνων άνθρωπος δεν είναι απαραίτητα ταπεινός
• Ο νευρώδης μπορεί να είναι ενάρετος.
• Στην Εκκλησία θέλουμε να επιβάλλουμε τα τελευταία χρόνια μία κλωνοποίηση.
• Τα πάθη ΔΕΝ ΞΕΠΕΡΝΙΟΥΝΤΑΙ. Μεταμορφώνονται.

• Η Οσια Μαρία η Αιγυπτία ήταν μία πολύ ερωτική γυναίκα που δεν διοχέτευε τον ερωτισμό της σωστά.
• Την οργή σου στρέψτην στον κακό εαυτό σου.
• Ο Αθώος και ο Αγιος δεν το ξέρουν πως είναι.
• Η Αθωοτητα είναι αναγνωρίσημη απο τον άλλον, οχι απο εμάς.
• Ο Αγιος είναι ξαρμάτωτος. Δεν έχει τίποτα. Δεν τον ενδιαφέρει να έχει εξουσία και να επιδυκνείεται. Είναι σαν το άρωμα.
• Εχουμε φτιάξει έναν πολιτισμό Depon . Οι μεταπολεμικές κοινωνίες για να μην στερήσουν τα παιδιά τους, τα κατέστρεψαν
• Χωρίς έλλειψη δεν υπάρχει τίποτα, ούτε σοφία , ούτε πολιτισμός ούτε αγιοτητα.
• Ο Πόνος είναι ευλογία. Βασικό κομμάτι υπαρξης της ζωής.
• Η ζωή είναι σταυροαναστάσιμη. Ούτε ο Χριστός εξαιρείται απο τον πόνο. Εμείς θέλουμε Εκκλησία χωρίς πόνο.
• Προσκυνάμε τον Σταυρό του Χριστού, ματωμένο , σε απόρριψη.
• Οποιος έχει πίστη δεν πονάει; Ο Χριστός κλαίει.
• Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε μια ενσυναίσθηση του άλλου ανθρώπου; μέσα στον πόνο του και στην κακομοιριά του;
• Μου έλεγαν κάποιοι “ελα στην Εκκλησία και θα σου φύγουν όλα τα προβλήματα”. Αυτό είναι πλάνη. Η Εκκλησία δεν είναι απουσία πόνου, αλλά η δυνατότητα να πονάς και να μην απελπίζεσαι.
• Πρέπει να μετατρέψουμε τον πόνο σε δρόμο.
• Ο πόνος για να έρθει θέλει κάτι να σου πει. Ο πόνος δεν έρχεται τυχαία.
• Μια αρρώστια είναι βολικότερη απο την υγεία, γιατί έχουμε φτιάξει την εικόνα ενός άρρωστου εαυτού για να κερδίζουμε την συμπάθεια των άλλων. Ο πολιτισμός μας είναι πολιτισμός δυστυχίας.
• Εχουμε εκπαιδευτεί στο να είμαστε δυστυχισμένοι, απο μικροί. Δεν αντέχουμε την χαρά. Οταν κλαις σου δίνουν σημασία.
• Γι’αυτό πολλοί Χριστιανοί στην Εκκλησία νοιώθουμε ένοχοι που έχουμε χαρά.
• Ο Θεός δεν κατασκευαζει συμφορές. Επιτρέπει κάποια πράγματα γιατί γνωρίζει καλύτερα .
• Μας αρέσει περισσότερο η μιζέρια και η μουρμούρα.
• Αυτο συμβαίνει γιατί υπάρχει μέσα μας ένα αυτοκαταστροφικό στοιχείο που δεν το ελέγχουμε.
• Δεν θέλουμε το χάρισμα, γιατί έχει ευθύνη. Θελουμε να είμαστε μίζεροι.
• ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.  Θέλει διάκριση απο τον πνευματικό, ο οποίος δεν πρέπει να κρύψει το πρόσωπο του Χριστού με το δικό του πρόσωπο και να σεβαστεί την ελευθερία του.
• Ο πνευματικός δεν πρέπει να νταντεύει , παίρνοντας τις ευθύνες. Πρέπει να τον ενηλικιώνει. Πρέπει να καταστρέψουμε ολα τα δεκανίκια και να στηριζόμαστε μόνο στον Χριστό.
• Δεν μπορεί να αποφασίζει μικρολεπτομέρειες της ζωής ο πνευματικός. Θα εκφράσει μια αποψη για ένα θέμα πνευματικό .
• Γελοιοποιούμε την υπακοή οταν ρωτάμε π.χ. τι αμάξι θα πάρουμε.
• Πρέπει να είναι συμβουλευτική η καθοδήγηση του πνευματικού.
• Αλλη η υπακοή στον κόσμο και άλλη στα μοναστήρια
• Στο κλουβί στην γυάλα, Θεό δεν συναντάς. Η ζωή δεν φυλακίζεται.
• Ο Χριστιανός δεν πρέπει να φοβάται την ζωή.
• Πρέπει τα πάντα να τα μεταμορφώσουμε σε σχέση με τον Θεό.
• Το πρόβλημα είναι η προαίρεση μας. Η ζωή δεν είναι κακή, εμείς την κάνουμε κόλαση με την κακή χρήση.
• Για να ζήσεις πνευματική ζωή δεν είναι ανάγκη να φύγεις απο τον κόσμο, αλλά να τον μεταμορφώσεις.
• Οι νεοελληνες έχουμε πρόβλημα με τον χρόνο. Τον βιώνουμε ως βάρος.
• Λέμε “ουφ, πέρασε αυτή η μέρα”. Την βιώνουμε σαν κατάρα.
• Οι άλλοι άνθρωποι είναι δώρα και ας μας βασανίζουνε.
• Οταν είχα πάει να δω τον Γερ. Παϊσιο με είχαν προετοιμάσει και είχα πάθει “τραμπάκουλο” . Ο Γέροντας όμως ήταν χαρά Θεού.
• Η Αγγαλιά του Γερ. Παϊσιου ήταν το θαύμα , οχι τα όσα μου είπε. Η Αγάπη λυτρώνει, οχι τα λόγια.
• Ολοι τα λέμε πολύ ωραία. Αλλά δεν τα κάνουμε. Γιατί μας λείπει η αγάπη.