Γάμος και βάφτιση μαζί;

Αρχίζει καί γίνεται συνηθισμένο αύτό πού μέχρι πριν από λίγο καιρό ήταν τελείως άδιανόητο. Οί μελλόνυμφοι στέλνουν στούς συγγενείς καί φίλους τους τό προσκλητήριο γιά τό γάμο τους, στό όποιο συμπεριλαμβάνουν καί πρόσκληση γιά τή βάπτιση τού παιδιού τους, πού θά έπακολουθήσει μετά άπό τό γάμο.
Βέβαια καλό είναι οί άνθρωποι νά θέλουν νά βαπτίζουν τά παιδιά τους, καί μάλιστα νά τά βαπτίζουν μέ σαφή γνώση τής μεγάλης καί σωτήριας άλλαγής τήν όποια ύφίσταται ό άνθρωπος πού βγαίνει χριστιανός, άνθρωπος καινούργιος, άναγεννημένος καί φωτεινός μέσα άπό τά άγιασμένα ύδατα τής κολυμβήθρας τής Εκκλησίας μας.

Καλό καί άγιο είναι οί νέοι άνθρωποι πού θέλουν νά κάνουν οικογένεια, νά πηγαίνουν στήν Εκκλησία, νά παίρνουν τήν εύλογία της, νά δέχονται τή Χάρη τού Θεού καί έτσι νά άρχίζουν τήν κοινή πορεία τους, τήν κοινή ζωή τους.
Έτσι νά άρχίζουν τήν κοινή ζωή τους, πού καρπός της είναι τό παιδί, τά παιδιά, πού θά έλθουν στόν κόσμο καί θά γεμίσουν μέ χαρά 
τό σπίτι τους καί τις καρδιές τους.
Αλλά όταν μετά τό γάμο άκολουθεΐ άμέσως ή βάπτιση, ή κοινή ζωή άρχισε πριν άπό τό γάμο. Καί δέν είναι καθόλου σωστό αύτό.
Τό μυστήριο τής ζωής, τό όποιο διακονοϋν οί σύζυγοι μέ τήν κοινή ζωή τους, είναι ύπέροχο, μοναδικό. Κρατούν στά χέρια τους κάτι πού έρχεται ώς καρπός τής άγάπης τους καί συγχρόνως ώς δώρο τού Θεού, κάτι άνεπανάληπτο στόν κόσμο μιά άνθρώπινη ζωή, μιά εικόνα τού Θεού, μιά άθάνατη ψυχή, πού τήν άξια της δέν μπορεί νά ισοφαρίσει όλος ό κόσμος! Είναι κάτι μεγάλο καί συγκλονιστικό είναι κάτι θεϊκό, έλεγε ένας νέος πατέρας.
Θεϊκό πράγματι! Γι’ αύτό καί άπαιτεΐ δύναμη γιά νά τό σηκώσεις, θέλει Χάρη Θεού γιά νά τό τολμήσεις, προϋποθέτει δέσμευση γιά νά τό κρατήσεις. Ναί! Δέν είναι κάτι άπλό, στό όποιο μπορείς πρόχειρα, βιαστικά καί έπιπόλαια νά προχωρείς. Πρέπει νά έχεις δικαίωμα νά τό κάνεις.
Τό δικαίωμα αύτό σοΰ τό δίνει ό γάμος. Είναι Μυστήριο ό γάμος, είναι ιερή Ακολουθία, στήν όποια παρίσταται άοράτως ό Χριστός, πού πήγε καί στό γάμο τής Κανά καί άρχισε άπό έκεΐ τά θαύματα τά καταπληκτικά καί άποδεικτικά τής θεότητός του. Τίμησε τόν γάμο, τόν άνέδειξε Μυστήριο, άνέβασε τήν οικογένεια σέ δεσμό ιερό. Κάθε φορά πού γίνεται γάμος, καί πάλι άοράτως παρίσταται ό Χριστός, καί ό Ίδιος στήν πραγματικότητα τελεϊ τό Μυστήριο διά τών ιερέων.
Είναι μεγάλη χαρά νά έλθουν στό γάμο σου οί συγγενείς καί οί φίλοι σου καί νά σοϋ εύχηθοϋν νά είναι ή νέα σου ζωή χαρούμενη καί εύτυχισμένη. Είναι όμως πολύ μεγαλύτερη χαρά καί εύλογία νά έλθει ό Χριστός στό γάμο σου καί ’Εκείνος νά εύλογήσει τήν καινούργια σου ζωή. ’Εκείνος δίνει στούς νεόνυμφους τήν άληθινή χαρά καί τήν παντοδύναμη χάρη του, τούς οπλίζει μέ δύναμη νά άντέξουν καί στις δυσκολίες πού θά φέρει άσφαλώς ή ζωή, τούς εύλογεϊ νά άποκτήσουν παιδιά, νά τά άναθρέψουν σωστά, νά γίνουν ό άληθινός πλούτος καί ή χαρά τού σπιτιού τους. Τό λένε σαφώς οί Εύχές τού Μυστηρίου.
Ό Κύριος είπε: «Χωρίς έμοϋ ού δύνασθε ποιεΐν ούδέν» (Ιω. ιε' 5). Χωρίς τή δική μου Χάρη τίποτε δέν μπορείτε νά πετύχετε, ούτε μικρό ούτε μεγάλο. Πολύ περισσότερο, χωρίς τή δική του εύλογία δέν μπορεί κανείς νά ύπηρετήσει σωστά τό μυστήριο τής ζωής. Είναι τόσο μεγάλο αύτό, πού προϋποθέτει άλλο Μυστήριο, τό Μυστήριο τού Γάμου. Δέν μπορεί κανείς νά μετάσχει στό Μυστήριο τής θείας Εύχαριστίας άν προηγουμένως δέν έχει ζήσει τό Μυστήριο τού Βαπτίσματος. Δέν μπορεί κάποιος νά τελέσει τό Μυστήριο τής θείας Εύχαριστίας άν δέν έχει προηγηθεΐ τό Μυστήριο τής Ίερωσύνης, άν δέν είναι ιερέας τού Θεού, πού μέ κανονική χειροτονία έλαβε «τήν τής ίερατείας χάριν». Χωρίς τις προϋποθέσεις αύτές, χωρίς τήν ειδική Χάρη τού Θεού, οί πράξεις πού άναφέραμε συνιστοΰν βεβήλωση, ένώ άποτελοϋν μοναδικής άξίας δωρεά, όταν γίνουν μέ τήν εύλογία τού Θεού.
Αύτό συμβαίνει καί μέ τήν άπόκτηση των παιδιών. Όταν έρχεται κανονικά μετά τό γάμο ένα παιδί, είναι εύλογία καί χαρά. Περιμένουμε παιδί, λένε, καί φωτίζονται τά πρόσωπα έκείνων πού λαχταρούν σύντομα νά γίνουν γονείς. ’Άν όμως δέν έγινε άκόμη ό γάμος, τότε μιά κυοφορία βάζει σέ ταλαιπωρία τούς ύπεύθυνους. Τό κρύβουν, ντρέπονται νά τό ποΰν καί στούς πολύ δικούς τους, σέ πολλές δέ περιπτώσεις δυστυχώς καταφεύγουν στήν άπάνθρωπη λύση: Δέν άφήνουν τό κυοφορούμενο έμβρυο νά γεννηθεί. Τό ένα μεγάλο λάθος τό «διορθώνουν» μέ άλλο, έπίσης βαρύ καί μεγάλο καί θανάσιμο άμάρτημα. Καί δέν ήσυχάζουν οί ψυχές τους παρά μόνο μέ τή μετάνοια.
Τώρα τελευταία όμως φαίνεται νά μήν ένοχλεΐ ένα παιδί πριν άπό τό γάμο. Καί τί έγινε; Θά παντρευτούμε άργότερα. Καί θά τό βαπτίσουμε τότε.
Ναι. Νά παντρευτείτε, οπωσδήποτε νά παντρευτείτε, έστω άργότερα. Καί νά τό βαπτίσετε, έστω τότε. Ούτε έσεΐς άνύπαντροι, άστεφάνωτοι γονείς, ούτε τό παιδάκι σας άβάπτιστο καί άμύρωτο. Είναι καλό νά διορθώσετε τό λάθος σας. Θά ήταν όμως πολύ καλύτερο νά μήν είχε γίνει καθόλου τό λάθος.
Γι’ αύτό καί χρειάζεσθε καί ένα άλλο Μυστήριο έκτος άπό τά Μυστήρια τού Γάμου καί τού Βαπτίσματος. Χρειάζεσθε καί τό Μυστήριο τής Μετάνοιας καί ίεράς Έξομολογήσεως. ’Εκεί διορθώνονται όλα. Καθαρίζονται οί ψυχές καί ήρεμούν οί συνειδήσεις.
«Τοΐς πάσι χρόνος καί καιρός τώ παντί πράγματι ύπό τόν ούρανόν. Καιρός τού τεκεΐν καί καιρός τού άποθανεϊν», λέγει ό αιώνιος λόγος τού Θεού (Εκκλ. γ’ 1-2). Τό καθετί στον καιρό του. Γιά καθετί πού γίνεται κάτω άπό τόν ούρανό, ύπάρχει ό ορισμένος χρόνος. Είναι ορισμένος ό καιρός πού θά γίνει ό τοκετός, όπως ορισμένος είναι καί ό χρόνος τού θανάτου.
Άς έγκρατεύονται οί νέοι. Δύσκολη άλλά ώραία άρετή ή άγνότητα. Νά ζήσουν χωρίς τραύματα τήν πιό όμορφη ώρα τής ζωής τους, τήν ώρα τού γάμου τους. Καί όλα κατόπιν θά έλθουν φυσιολογικά καί εύλογημένα. Μέ τή σειρά πού ό Θεός όρισε. Καί τότε θά είναι πιό άληθινά, πιό χαρούμενα, διότι θά είναι σύμφωνα μέ τό θέλημα τού Θεού, πού καταξιώνει καί κάνει εύτυχισμένο τόν άνθρωπο.