Η παγίδα του πολιτικού γάμου....

Η παγίδα του πολιτικού γάμου....


Όταν πριν από 30 περίπου χρόνια ψηφίστηκε το οικογενειακό δίκαιο, που ισχύει και σήμερα, και σ' αυτό συμπεριελήφθησαν η καθιέρωση του πολιτικού γάμου και του συναινετικού διαζυγίου, τότε πολλοί μίλησαν για παγίδα και για επικίνδυνες εξελίξεις για τον θεσμό της οικογένειας. Σήμερα ο πολιτικός γάμος θεωρείται ένα δεδομένο και πολλοί ακόμη και Χριστιανοί σπεύδουν να τελέσουν αυτή την τελετή για να επικυρώσουν τυπικά τη συμβίωσή τους. Μερικοί απ' αυτούς αργότερα τελούν θρησκευτικό Γάμο, πολλές φορές μαζί με τη Βάπτιση των παιδιών τους.



Για να συζητήσουμε αυτό το φαινόμενο και τις επιπτώσεις του στη ζωή των ζευγαριών και γενικότερα της κοινωνίας μας, σας μεταφέρω μερικές δημοσιεύσεις από άλλα Χριστιανικά forums χωρίς όμως τα ονόματα των μελών που τα δημοσίευσαν:


Παιδιά έχω κάτι που με βασανίζει γενικά αλλά πιο έντονα εδώ και καποιες ώρες και θέλω να μου πείτε και εσεις την γνώμη σας.
Πριν απο λίγο έμαθα ότι η ξαδέρφη μου είναι έγκυος(η χαρά μου ήταν μεγαλη)και ότι θα παντρευτουν με πολιτικό(μου έπεσαν τα μούτρα, στεναχωρέθηκα)
Δεν ξέρω αλλά πρόχθες είχα μια συζητησει με τον αδερφό μου και συμφώνησε και ο πατέρας μου, πιστευω ότι όση παντρευονται με πολιτικό ειναι κατα κάποιο τρόπο καταραμένοι(συνχωρεστεμαι αν είναι πολύ βαρή αυτό,δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω)δεν έχουμε λεφτα , να δεν προλαβαινουμε, να για να πάρουμε δάνειο, να το ένα να το άλλο , ενώ για θρησκευτικό κανείς δεν σκέφτεται την Ευλογία που παιρνει, μόνο τα χρήματα που θα ξοδέψει λες και είναι υποχρεομένος να τα κάνει όλα αυτά, τελος πάντων , δεν ξέρω πώς να την αποτρέψω από αυτό το πράγμα, να πείς ότι έχουν και οικονομικά προβλήματα πάει στην ευχή αλλά αυτοι ειναι μια χαρά, βλέπω γύρω μου όσα ζευγαρια είναι με πολιτικό κανένα ευτιχισμένο κάποιο πρόβλήμα, θα μου πείτε και ζευγάρια πού παντρευτηκαν με θρησκευτικό δεν είναι ευτηχισμένα, αλλά η ουσία είναι τι μπορώ να της πώ για να την αποτρέψω απο αυτό το κακό?

Ενας φίλος μου ετέλεσε πολτικό γάμο (ατυχή) απο τον οποίο χώρισε χωρίς να προλάβει να νυμφευθεί και θρησκευτικά.

Με την τωρινή κοπέλα του σκοπεύουν να παντρευτούν. Εκείνη δεν έχει παντρευτεί ποτέ πρίν. Το ερώτημα είναι -για όσους γνωρίζουν- η εκκλησία θα τους διαβάσει την ακολουθία του (πρώτου) γάμου ή την ακολουθία εις δίγαμον;"

Συγγενικό μου ζευγάρι με πολιτικο γάμο ενωμένο(για επαγγελματικους λόγους) και με ενα αβαπτιστο παιδι ενω σκεφτόταν να τελέσουν θρησκευτικό γαμο και βαπτίση την ίδια μέρα αποφάσισαν εν τέλη να τελέσουν μόνο το μυστήριο της βάπτισης , προφασιζομενοι τα υπέρογκα έξοδα που θα δημιουργούνταν.
Δυστυχώς η προτροπή μου μέσω των κοντινων συγγενων της νύφης να τελέσουν τουλάχιστον ενα κλειστο γάμο πριν δεν φαίνεται να την αποδέχεται κανείς .Δεν ξέρω τι αλλο μπορώ να κάνω και τι να τους πω.Το να πάρω μια παθητική στάση και να μην μιλήσω με κάνει συμμέτοχο, πράγμα που δεν θα επιθυμούσα.Παρακαλώ τις συμβουλές σας.

καλημερα σε ολους. τελευταια εχω μια συγκρουση με καποια ατομα σχετικα με το αν ειναι σωστο να κανουμε πολιτικο γαμο η οχι. αλλοι μου λενε οτι εε δεν πειραζει, κ τι εγινε?? σιγα μετα κανεις κ θρησκευτικο. εγω μεσα μου ξερω οτι ειναι αμρτια. πρεπει να γινετε μονο θρησκευτικος αλλα δενε χω επιχειρηματα. το μονο που ειπα ειναι ε αν ειναι οταν πεθανει καποιος δικος σας πατε στον δημαρχο να τον θαψει!!! θελω επιχειρηματολογια γι αν μπορω να απανταω !!!κ να υπερασπιστω τη θρησκεια μου! περιμενω...ευχαριστω



Ο πολιτικός γάμος δεν είναι Γάμος, αλλά μια νομική πράξη. Για το κράτος είσαι παντρεμένος/νη με όλες τις σχετικές υποχρεώσεις, αλλά για το Θεό και την Εκκλησία δεν είσαι παντρεμένος με αποτέλεσμα να μην έχεις τη βοήθεια της Θείας Χάριτος στην αντιμετώπιση των δυσκολιών του Γάμου. Επί πλέον οι σχέσεις μεταξύ των "συζύγων" αντιμετωπίζονται από την Εκκλησία σαν εκτός Γάμου σχέσεις (πορνεία).

Τον πολιτικό γάμο, όσοι τον επιλέγουν, το κάνουν για 2 κυρίως λόγους:

1. Λόγω πεποιθήσεων. Δηλαδή δεν πιστεύουν και γι αυτό δεν θέλουν να έχουν καμιά σχέση με την Εκκλησία. Αυτοί κατά τη γνώμη μου πολύ καλά κάνουν.

2. Για λόγους βιασύνης και κόστους. Αυτοί έχουν συνδέσει στο μυαλό τους τον θρησκευτικό Γάμο με νυφικά, λαμπάδες, μπομπονιέρες, γλέντι, δώρο στους κουμπάρους κλπ, δηλαδή πολλά έξοδα. Έχουν χάσει επομένως την ουσία και θυμούνται μόνο τον περίγυρο. Αυτοί συνήθως κάνουν και θρησκευτικό Γάμο αργότερα, όμως ούτε και τότε νοιώθουν την ουσία του Μυστηρίου. Αυτούς τους ανθρώπους αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουμε να τους μεταπείσουμε. Αν τα καταφέρουμε καλώς, αλλιώς ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.

Οι περισσότεροι, που κάνουν πολιτικό γάμο κι αργότερα θρησκευτικό, το κάνουν με τη δικαιολογία, ότι, ενώ χρειάζονται τη ληξιαρχική πράξη για πρακτικούς λόγους (οικογενειακό επίδομα, κοινωνική ασφάλιση, στεγαστικό δάνειο κλπ) ή ακόμη χειρότερα επειδή προέκυψε κάποια εγκυμοσύνη, δεν είναι ακόμη "έτοιμοι" για Γάμο.

Τι σημαίνει όμως έτοιμοι για Γάμο. Συνήθως εννοούν ότι δεν είναι έτοιμοι:
- να κάνουν ένα Γάμο με εκατοντάδες καλεσμένους, που συνοδεύεται από ένα πολυέξοδο γλέντι,
- δεν έχουν σίγουρη δουλειά και οι δύο,
- δεν έχουν έτοιμο ένα πλήρως εξοπλισμένο σπίτι κατά προτίμηση ιδιόκτητο.

Όμως για το Χριστιανό η πρώτη προτεραιότητα της ζωής του είναι να τηρεί το θέλημα του Θεού και το θέλημα του Θεού στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι, αν θέλουν να κάνουν ζωή παντρεμένων, να ευλογήσουν την ένωσή του με το Μυστήριο του Γάμου. Έτσι θα έχουν τη βοήθεια της Θείας Χάριτος στην προσπάθειά τους. Αν δεν είναι όλα έτοιμα ή τέλεια δεν πρέπει να ξεχνούν, ότι για το Θεό είναι όλα δυνατά, κι αν ο άνθρωπος αγωνίζεται για τη Βασιλεία των Ουρανών, τηρώντας το θέλημα του Θεού, τότε κι Εκείνος δίνει αυτά που είναι απαραίτητα.

Ούτε οι τυχόν κανόνες, ούτε η άρνηση της Εκκλησίας να βαφτίσει τα παιδιά (σε ορισμένες μόνο Μητροπόλεις), είναι η μεγαλύτερη τιμωρία γι αυτούς που επιλέγουν τον πολιτικό Γάμο. Αλλά ποια είναι; Μα το ότι δεν έχουν τη βοήθεια του Θεού για ν' αντιμετωπίσουν της δυσκολίες του Γάμου, που ούτως ή άλλως θα έλθουν.

Έχουμε πει και άλλοτε, όποιος παντρεύεται νομίζοντας ότι θα έχει "βίον ανθόσπαρτον", κάνει λάθος και θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Αυτό συμβαίνει όχι επειδή παντρεύεται, αλλά επειδή ούτως η άλλως η ζωή μας έχει δυσκολίες, στις οποίες προστίθενται και οι επιπλοκές μιας πολύ στενής σχέσης με την/τον σύντροφο μας, τα παιδιά μας και τον υπόλοιπο οικογενειακό περίγυρο.

Όποιος νομίζει ότι μπορεί να ζήσει σ' αυτή τη ζωή χωρίς τη βοήθεια του Θεού, μπορεί να κάνει ότι είδους Γάμο θέλει. Όποιος όμως αισθάνεται ότι χρειάζεται σε κάθε του βήμα τη βοήθεια του Θεού, δεν έχει νόημα να προχωρήσει στο σοβαρότερο βήμα της ζωής του χωρίς την ευλογία του Θεού.




stratis έγραψε:Tο ακόμη χειρότερο και θεομπαιχτικό είναι η ταυτόχρονη τέλεση γάμου και βάπτισης! Αλλά από τη στιγμή που υπάρχουν ιερείς που τελούν τα Μυστήρια αυτά την ίδια στιγμή τι να πούμε εμείς! Εκτός αν όλοι μετανόησαν για τον προηγούμενο βίο τους και ξαφνικά επανήλθαν.

Χτες μας αξίωσε ο Θεός (τη σύζυγό μου Μαρία κι εμένα), με την ευλογία του Πνευματικού μας, που επισκεφθήκαμε πριν από το Γάμο μαζί με τους νεόνυμφους, να παντρέψουμε ένα νέο ζευγάρι και αμέσως μετά να βαφτίσουμε και το παιδί τους.

Τα παιδιά έχουν τεράστιες οικονομικές δυσκολίες, αλλά αποφάσισαν να τελέσουν ένα απλό Γάμο προκειμένου να τακτοποιήσουν αυτή την ουσιαστική πνευματική εκκρεμότητα και να κάνουν το παιδί τους μέλος της Εκκλησίας.

Βεβαίως ο ιερέας πολύ καλά έκανε και τέλεσε τα δύο Μυστήρια, επειδή έστω και καθυστερημένα τα πράγματα μπήκαν στη θέση τους. Η τέλεση του Μυστηρίου του Γάμου, που ακολουθείται από τη Βάπτιση του παιδιού, δυστυχώς είναι συχνή στις μέρες μας, αλλά είναι η αναγκαία λύση ενός υπαρκτού προβλήματος και όχι το ίδιο το πρόβλημα.

Αν όλα γίνουν με τις οδηγίες ενός διακριτικού Πνευματικού, το ζευγάρι έχει την ευκαιρία να κάνει μια νέα Πνευματική αρχή στη ζωή τους και στην ζωή των παιδιών τους.

Να ευχόμαστε όλοι οι δοκιμαζόμενοι από τις δυσκολίες του κόσμου τούτου, που απομακρύνθηκαν προσωρινά από το Θεό και την Εκκλησία να βρουν γρήγορα τον δρόμο της επιστροφή κι εμείς να έχουμε ανοιχτή αγκαλιά για να τους υποδεχτούμε, όπως ο στοργικός Πατέρας της παραβολής του Ασώτου (και όχι όπως ο αδελφός της ίδιας παραβολής).

Πολιτικός ή θρησκευτικός γάμος; Το ψευτοδίλλημα της κρίσης!
Συζητοῦσα μέ μιά ὁμάδα νέων γιά τό θέμα τοῦ γάμου, ἐξ ἀφορμῆς τοῦ προγραμματισμένου γάμου μιᾶς ἀπό τίς κοπέλες τῆς παρέας. Ἡ κουβέντα ξεκίνησε ὅταν ἡ κοπέλα ἀνακοίνωσε ὅτι παντρεύεται τόν ἄλλο μήνα, μέ πολιτικό ὅμως γάμο. Ἕνας νεαρός ἐπεσήμανε ὅτι οἱ πολιτικοί γάμοι ἔχουν πολλαπλασιαστεῖ ἐνῶ οἱ θρησκευτικοί γάμοι ἀποφεύγονται. «Πολλοί φίλοι καί γνωστοί μου παντρεύονται μέ πολιτικό γάμο, γιατί ἄραγε;» σχολίασε. Ἡ κοπέλα ἀπάντησε ἀμέσως ὅτι ὁ θρησκευτικός γάμος κοστίζει πάρα πολλά χρήματα ἐνῶ ὁ πολιτικός κοστίζει ἐλάχιστα. «Τόσα πολλά χρήματά σου ζήτησε ἡ Ἐκκλησία;» ρώτησα κι ἐγώ. «Ὄχι», ἔσπευσε νά διορθώσει ἡ κοπέλα.

«Τό τραπέζι πού ἀκολουθεῖ κοστίζει τά χρήματα!» Ἔχει ἐπικρατήσει λοιπόν, ἕνα κοινωνικό συμβόλαιο σύμφωνα μέ τό ὁποῖο οἱ νέοι μποροῦν νά παντρεύονται στό Δημαρχεῖο χωρίς νά τούς κοστίζει τίποτε, ἐνῶ ἄν παντρευτοῦν στήν Ἐκκλησία θά πρέπει νά ἔχουν πολλά χρήματα νά διαθέσουν, διότι βγαίνοντας ἀπό τήν Ἐκκλησία πρέπει νά τραπεζώσουν ὅλους τους συγγενεῖς! Δέν μπορεῖ νά μήν ἀναρωτηθεῖ κανείς, μέ πόση εὐκολία ἀποδέχθηκε ἡ σημερινή κοινωνία αὐτήν τήν παραδοχή, ἡ ὁποία εἶναι παντελῶς παράλογη; Καί εἶναι παράλογη διότι δέ νομίζω νά στέκει στή λογική ἑνός νοήμονος ἀνθρώπου ἡ ἄποψη ὅτι ἄν παντρευτεῖς στήν Ἐκκλησία πρέπει νά κάνεις μεγάλα τραπέζια, ἐνῶ ἄν παντρευτεῖς στό Δημαρχεῖο θά καλέσεις λίγους καί καλούς, χωρίς μεγάλο κόστος! Γιατί δηλαδή, νά μήν καλέσεις λίγους καί καλούς στήν Ἐκκλησία; Σέ στέλνει κανένας ἱερέας σέ τραπέζια; Τό τραπέζι τί σχέση ἔχει μέ τό Μυστήριο τοῦ Γάμου; Ἀποτελεῖ προϋπόθεση γιά νά παντρευτοῦν οἱ ἄνθρωποι; Τό ὁρίζει ἡ Ἐκκλησία; Ὄχι! Ἄν τό ὅριζε ἡ Ἐκκλησία δέν θά τό ἀκολουθοῦσε κανείς!

Ἐδῶ εἶναι τό πρόβλημα τῆς ἐποχῆς μας! Ὅ,τι ὁρίζει ὁ Ἱερός Νόμος, τό ὁποῖο εἶναι πρός οἰκοδομήν τοῦ ἀνθρώπου, ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος τό ἀπορρίπτει καί τό θεωρεῖ ὀπισθοδρομικό. Αὐτά ὅμως πού ὁρίζουν οἱ ἄγραφοι κοινωνικοί νόμοι, ὅσο παράλογα κι ἄν εἶναι, τά τηροῦν οἱ ἄνθρωποι μέ εὐλάβεια!! Θεωρεῖται πιό σημαντικό στή σημερινή μας κοινωνία νά κάνουν οἱ νεόνυμφοι μεγάλα τραπέζια καί γλέντια, νά ξοδεύουν περιουσίες καί νά καλοῦν ὅλους τούς συγγενεῖς, τούς ὁποίους στήν πλειοψηφία τους δέν θά τούς ξανασυναντήσουν στή ζωή τους, παρά νά ἀκολουθήσουν τόν ἀσφαλῆ καί ἐγγυημένο λόγο τῆς Ἐκκλησίας πού εὔχεται μέ ἀληθινή ἀγάπη γιά τούς ἀνθρώπους: «...Διαφύλαξον αὐτούς, Κύριε ὁ Θεός ἠμῶν, ὡς διεφύλαξας τούς ἁγίους τρεῖς Παίδας ἐκ τοῦ πυρός, καταπέμψας αὐτοῖς δρόσον οὐρανόθεν· καί ἔλθοι ἐπ’ αὐτούς ἡ χαρά ἐκείνη, ἥν ἔσχεν ἡ μακαρία Ἑλένη, ὅτε εὗρε τόν Τίμιον Σταυρόν..» Τό κοινωνικό συμβόλαιο, ὅσο κι ἄν δυσκολεύει τή ζωή τῶν ἀνθρώπων, γίνεται ἀποδεκτό ἀπό ὅλους, χωρίς δεύτερη σκέψη, ἐνῶ ὁ Ἱερός Νόμος τῆς Ἐκκλησίας πού ἐξασφαλίζει καί εὐλογεῖ τή ζωή τῶν ἀνθρώπων θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός καί ξεπερασμένος!

Πῶς διαμορφώνονται ἄραγε αὐτές οἱ κοινωνικές ἀντιλήψεις; Καί μέ πόση εὐκολία τίς ἀποδέχεται ὁ δῆθεν σκεπτόμενος σύγχρονος ἄνθρωπος; Πόση εὐθύνη ἔχουμε ἐμεῖς οἱ γονεῖς, πού ἀνατρέφουμε τά παιδιά μας μέ αὐτά τά στερεότυπα, ὑποχρεώνοντάς τα νά τά ἀποδέχονται χωρίς δεύτερη σκέψη; Ἐπιβάλλουμε στά παιδιά τήν ἄποψη ὅτι οἱ συγγενεῖς κατά σάρκα εἶναι πολύ σημαντικοί στή ζωή τους, ἄσχετα ἐάν δέν ἔχουν καμμία σχέση μεταξύ τους, ἄσχετα μέ τό ἄν ἔχουν ἄλλες νοοτροπίες, ἄλλα πιστεύματα, ἄλλη θεώρηση γιά τή ζωή. Ἐπειδή καί μόνο εἶναι συγγενεῖς ὀφείλουν τά παιδιά νά τούς συγκεντρώσουν ὅλους γύρω ἀπό ἕνα τραπέζι καί μετά… ἄς μήν τούς ξαναδοῦν ποτέ! Αὐτό, βέβαια, θά πρέπει νά τό ἐπαναλάβουν καί στή βάπτιση τῶν παιδιῶν τους καί γι’ αὐτό θά προσανατολιστεῖ ἡ σύγχρονη κοινωνία σέ λίγο νά καταργήσει τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καί νά τό ἀντικαταστήσει μέ τήν τελετή ὀνοματοδοσίας στό Δημαρχεῖο!

Μέ πόσο ὕπουλο καί δόλιο τρόπο καθιερώνεται στήν Πατρίδα μας ἡ ἀποστασία ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἡ ἀπομάκρυνση ἀπό τήν ἀληθινή Ζωή καί ἐμεῖς, οἱ ὑποτιθέμενοι Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, μέ πόση ἀφέλεια καί χωρίς καθόλου ἀντιστάσεις ἔχουμε παραδοθεῖ στόν παραλογισμό τῆς ἐποχῆς μας!! Οἱ ἀντιστάσεις μας καί ἡ ἀντίδρασή μας ἐξαντλοῦνται μόνο πρός τόν λόγο τῆς Ἐκκλησίας, τήν ὁποία θέλουμε νά ἐξαφανίσουμε ἀπό τήν Πατρίδα μας. Αὐτή θεωροῦμε ὅτι εἶναι ὀπισθοδρομική καί ξεπερασμένη! Οἱ σύγχρονες πεποιθήσεις μας, ὅμως, ὅσο παράλογες καί ἄν εἶναι, εἶναι κατά τήν κρίση μᾶς γνήσιες καί ἀληθινές! Πόσος ἀκόμη παραλογισμός χωράει στήν ἐποχή μας;

Μαρίνα Διαμαντῆ, Περιοδικό "Ενοριακή Ευλογία" - τεύχος 138