Τα βήματα που σέρνει αργά
σαν πένθιμο τραγούδι
ο γεροντάκος,
μαζί με τα χέρια που τρέμουν
όπως τα κλαδιά στο χάδι του αέρα,
τα μάτια που κατασκηνώνουν στην ευσπλαχνία σου,
όλα μαζί στο χέρι σε φιλούν,
που κράτησε του Θεού την βρεφική ηλικία.
Καμμιά τιμή μας δεν εξισώνεται
με την Τιμή που σου έκανε ο άγιος Πατέρας!!
Κι εκείνο το μικρό, μικράκι
που σβήνει μπροστά σου την ορμή,
καθώς κλείνει το μυαλωμένο κεφαλάκι,
κι αυτό με όλους συμφωνεί πως
Άξιόν εστι το εικόνισμά σου!
Σκύβει κουτουλώντας,
κι όπου βρει την ομορφιά σου,
σε χέρι, στο ιμάτιο, στο πρόσωπο,
στο βλέμμα,
άφοβα σου δίνει ένα φιλί
και ζητάει από σε τα νικητήρια!
Βήματα βιαστικά ακούγονται μπροστά σου
ρήματα άρρητα βιάζονται να σου πουν
που κρύβουν τη χαρά τους!
Κι εκείνα τα γόνατα που λυγίζουν
με τόση ευκολία στην μετάνοια,
κι εκείνα τιμητικά μπροστά σου
ελευθερώνουν
μια φυλακισμένη ,
την τυραννική μικρή τους περηφάνεια.
Όπου σε βρουν να εικονίζεσαι
ρίχνουν μπροστά σου την ταλαιπωρία τους
και ανοιχτή την παράκληση:
Διάσωσον από κινδύνους τους δούλους σου, Θεοτόκε,
Επίβλεψον εν ευμενεία ,πανύμνητε Θεοτόκε.
Έμπλησον Αγνή, ευφροσύνης την καρδίαν μου,
Ίασαι,Αγνή, των παθών μου την ασθένειαν,
Ροήν μου των δακρύων μη αποποιήσεις.
Χαράς μου την καρδίαν πλήρωσον, Παρθένε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου