«Ἐν εἰ­ρή­νῃ τοῦ Κυ­ρί­ου δε­η­θῶ­μεν! Εἰ­ρή­νη πᾶ­σι!»

Πο­λύ συ­χνά ἀ­κοῦ­με στόν Να­ό ἐκ­φω­νή­σεις καί εὐ­χές πού μι­λοῦν γιά τήν εἰ­ρή­νη. Μᾶς ὑ­πεν­θυ­μί­ζουν ὅ­τι βρι­σκό­μα­στε στόν οἶ­κο τοῦ Θε­οῦ τῆς εἰ­ρή­νης καί ὅ­τι ἡ Ἐκ­κλη­σί­α τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι τό βα­σί­λει­ο τῆς εἰ­ρή­νης. Γι’ αὐ­τό κά­θε πι­στός πρέ­πει νά βι­ώ­νει τήν εἰ­ρή­νη στίς σχέ­σεις του πρός τόν Θε­ό, πρός τούς ἀν­θρώ­πους καί πρός τόν ἴ­διο τόν ἑ­αυ­τό του.
Πρός τόν Θε­ό, μέ τήν δια­ρκῆ με­τά­νοι­α καί τήν τή­ρη­ση τῶν ἐν­το­λῶν Του.
Πρός τούς ἀν­θρώ­πους, μέ τήν ἀ­γά­πη, τήν ὑ­πο­μο­νή, τήν πρα­ό­τη­τα, τήν ἀ­νο­χή, τήν σπλαγ­χνι­κό­τη­τα.
Καί πρός τόν ἑ­αυ­τό του, μέ τήν ὑ­πα­κο­ή στήν φω­νή τῆς συ­νει­δή­σε­ώς του.
Ἄς θυ­μό­μα­στε πάν­τα τήν συμ­βου­λή τοῦ Ἀ­πο­στό­λου: «Νά ἐ­πι­δι­ώ­κε­τε τήν εἰ­ρή­νη μέ ὅ­λους. Ἐ­πι­δι­ώ­κε­τε καί τήν ἁ­γι­ό­τη­τα, χω­ρίς τήν ὁ­ποί­α κα­νείς δέν θ’ ἀν­τι­κρύ­σει τόν Κύ­ριο» (Ἑ­βρ. 12,14).


Ἅ­γιος Ἰ­ω­άν­νης τῆς Κρο­στάν­δης