Γιὰ τὶς ἑξῆς πέντε αἰτίες οἱ ἄνθρωποι ἀγαποῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο:
- Γιὰ τὸ Θεό, ὅπως ὁ ἐνάρετος τοὺς ἀγαπάει ὅλους, καὶ ὅπως κάποιος ἀγαπάει τὸν ἐνάρετο, ἔστω κι ἂν ὁ ἴδιος δὲν ἔγινε ἀκόμα ἐνάρετος.
- Γιὰ φυσικοὺς λόγους, ὅπως οἱ γονεῖς ἀγαποῦν τὰ παιδιά τους, καὶ ἀντιστρόφως.
- Ἀπὸ κενοδοξία, ὅπως ἀγαπάει κάποιος αὐτὸν ποὺ τὸν δοξάζει.
- Ἀπὸ φιληδονία, ὅπως ἐκεῖνος ποὺ ἀγαπάει ἕνα πρόσωπο, γιατί τοῦ ἱκανοποιεῖ τὴ γαστριμαργία ἢ τὴ σαρκική του ἐπιθυμία.
Ἀπ' αὐτὲς λοιπὸν τὶς αἰτίες, ἡ πρώτη εἶναι ἀξιέπαινη, ἡ δεύτερη οὔτε ἐπαινετὴ οὔτε ἀξιοκατάκριτη, ἐνῶ οἱ ὑπόλοιπες εἶναι ἐμπαθεῖς.
Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου