Η ζήλια είναι μια από τις μεγαλύτερες κακίες

Πρώτον, η Γραφή μας παραγγέλλει
Να χαιρόμαστε μαζί μ΄ εκείνους που χαίρονται
Και να κλαίμε μαζί μ΄ εκείνους που κλαίνε (Ρωμ. 12:15).
Ο ζηλότυπος, όμως, τι κάνει;
Χαίρεται για τη δυστυχία του άλλου
Και κλαίει για την ευτυχία του!
Δεύτερον, ο Κύριος μας προστάζει
Ν΄ αγαπάμε όλους τους ανθρώπους
Ακόμα και τους εχθρούς μας (Ματθ. 5:44).
Ο ζηλότυπος, όμως, όχι μόνο τους εχθρούς του δεν αγαπάει
Μα και τους συγγενείς και τους φίλους του και τους ευεργέτες του
Όταν τους ζηλεύει, τους βλέπει σαν εχθρούς και θέλει να τους βλάψει
Όπως ο Κάιν τον αδερφό του Άβελ και οι Ιουδαίοι τον Ιησού.
Τρίτον, η χαρά για τη δυστυχία του άλλου και η λύπη για την ευτυχία του
Είναι αισθήματα κατεξοχήν διαβολικά.
Ο σατανάς, ο ξεπεσμένος Εωσφόρος, έφερε στον κόσμο τη ζήλια, την πρώτη και κύρια κακία
Που χαρακτηρίζει τον ίδιο ως πονηρό πνεύμα.
Από ζήλια, άλλωστε, παρέσυρε στην πτώση τους προπάτορές μας.
Ο ζηλότυπος άνθρωπος λοιπόν, αποτελεί την πιο πιστή απομίμηση του διαβόλου και των δαιμόνων.
Είναι, μάλιστα, χειρότερος τους σε τούτο:
Τα πονηρά πνεύματα ποτέ δεν ζηλεύουν το ένα το άλλο.
Αντικείμενα της ζήλιας τους είναι οι άνθρωποι.
Ο ζηλότυπος άνθρωπος, όμως, ξεχύνει το φαρμάκι του ενάντια στον όμοιό του άνθρωπο
Ο οποίος συχνά, όπως είπα, είναι αδερφός του, φίλος του ή ευεργέτης του!